Sting: How I started writing songs again

استینگ: چطور دوباره شروع کردم به نوشتن آهنگ

Translator: Maryam Manzoori Reviewer: Leila Ataei

(Music)

(موسیقی)

♪ It's all there in gospels ♪

همه چیز در گاسپل نوشته شده

♪A Magdalene girl comes to pay her respects ♪

دختر مجدلیه برای نیایش می آید

♪ But her mind is awhirl ♪

اما ذهنش مشوش است

♪ When she finds the tomb empty ♪

وقتی میبیند که گور خالی است

♪ Straw had been rolled ♪

حصیر لوله شده

♪ Not a sign of a corpse ♪

اثری از جسد نیست

♪ In the dark and the cold ♪

در تاریکی و سرما

♪ When she reaches the door ♪

وقتی در را باز می کند

♪ Sees an unholy sight ♪

تصویری نامقدس می بیند

♪ There's a solitary figure and a halo of light ♪

مردی تنها با هاله ای از نور

♪ He just carries on floating past Calvary Hill ♪

که خود را از تپه جلجتا رسانده

♪ In an Almighty hurry ♪

سراسیمه ای قدسی وار

♪ Aye, but she might catch him still ♪

اما شایدهنوز به او برسد

♪ Tell me where are you gone, Lord ♪

حضرت، بگو کجا می روی

♪ And why in such haste? ♪

و چرا با این همه عجله؟

♪ Oh don't hinder me, woman ♪

مانعم نشو، زن

♪ I've no time to waste ♪

وقت برای تلف کردن ندارم

♪ For they're launching a boat on the morrow at noon ♪

چرا که فردا ظهر قایقی برایم به آب می اندازند

♪ And I have to be there before daybreak ♪

و باید تا قبل از سپیده دم آنجا باشم

♪ Oh I cannot be missing ♪

اوه، نباید جا بمانم

♪ The lads'll expect me ♪

جوانان منتظرم هستند

♪ Why else would the Good Lord Himself resurrect me? ♪

جز این چرا خداوند رستاخیزم کرد؟

♪ For nothing'll stop me. I have to prevail ♪

چون چیزی جلودارم نخواهد بود. باید عبور کنم

♪ Through the teeth of this tempest ♪

از میان این طوفان

♪ In the mouth of a gale ♪

در دهان تندباد دریا

♪ May the angels protect me ♪

باشد که فرشتگان مراقبم باشند

♪ If all else should fail ♪

اگر همه چیز نابود شود

♪ And the last ship sails ♪

و آخرین کشتی برود

♪ Oh the roar of the chains ♪

غرش زنجیرها

♪ And the cracking of timbers ♪

و شکستن الوارها

♪ The noise at the end of the world in your ears ♪

صدایی در انتهای جهان در گوش هایت

♪ As a mountain of steel makes its way to the sea ♪

همچنان که کوهی از فولاد راهی دریا می شود

♪ And the last ship sails ♪

و آخرین کشتی حرکت می کند

So I was born and raised

من متولد شدم و بزرگ شدم

in the shadow of a shipyard

در یک بارانداز و لنگرگاه کشتی

in a little town on the northeast coast of England.

در شهری کوچک در ساحل شمال شرقی انگلیس.

Some of my earliest memories

بعضی از اولین خاطراتم

are of giant ships

مربوط به کشتی های غول پیکری است

blocking the end of my street,

که ته خیابان مان را سد می کردند،

as well as the sun, for a lot of the year.

برای مدت زیادی از سال جلوی خورشید را هم می گرفتند.

Every morning as a child,

هر روز به چشم کودکی که من بودم،

I'd watch thousands of men walk down that hill

می دیدم که هزاران مرد از تپه پایین می آمدند

to work in the shipyard.

تا در بارانداز کار کنند.

I'd watch those same men

همان مردان را می دیدم

walking back home every night.

که هر شب راهی خانه هایشان می شدند.

It has to be said, the shipyard was not

باید بگویم که لنگرگاه

the most pleasant place to live next door to,

اصلا جای دلپذیری برای زندگی در همسایگی نبود.

or indeed work in.

یا حتی برای کارکردن.

The shipyard was noisy, dangerous,

لنگرگاه پرسروصدا بود، و خطرناک،

highly toxic,

بسیار آلوده و سمی

with an appalling health and safety record.

با سابقه ای هولناک از نظر سلامت و امنیت.

Despite that, the men and women

علی رغم تمام این ها، مردان و زنانی

who worked on those ships

که روی کشتی ها کار می کردند

were extraordinarily proud of the work they did,

از کارشان فوق العاده احساس غرور می کردند،

and justifiably so.

که قابل توجیه هم بود.

Some of the largest vessels

بعضی از بزرگترین کشتی هایی

ever constructed on planet Earth

که تاکنون روی کره زمین خلق شده

were built right at the end of my street.

ته خیابانی که من زندگی می کردم ساخته شده اند.

My grandfather had been a shipwright,

پدربزرگم نجار کشتی بود،

and as a child,

و به عنوان یک بچه

as there were few other jobs in the town,

از آنجایی که گزینه های شغلی زیادی در شهرمان وجود نداشت،

I would wonder with some anxiety

با نگرانی فکر می کردم

whether that would be my destiny too.

که آیا سرنوشت من هم همان خواهد بود.

I was fairly determined that it wouldn't be.

مصمم بودم که چنین نخواهد شد.

I had other dreams,

من رویاهای دیگری داشتم،

not necessarily practical ones,

نه الزاما رویاهایی دست یافتنی،

but at the age of eight,

اما در هشت سالگی،

I was bequeathed a guitar.

یک نفر گیتاری به من داد.

It was a battered old thing

قدیمی و درب و داغان بود

with five rusty strings, and was out of tune,

با پنج سیم کهنه داشت و از کوک دررفته،

but quickly I learned to play it

اما خیلی زود یادگرفتم گیتار بزنم

and realized that I'd found a friend for life,

و فهمیدم که دوستی برای تمام عمرم پیدا کرده ام،

an accomplice, a co-conspirator

شریک جرم و همدستی

in my plan to escape from this surreal

در برنامه ام برای فرار از آن فضای

industrial landscape.

سورئال صنعتی.

Well, they say if you dream something hard enough,

خب، می گویند اگر آدم درباره چیزی زیاد رویاپردازی کند،

it will come to pass.

آن اتفاق می افتد.

Either that, or I was extremely lucky,

یا آن بود، یا آن که من زیادی خوش شانس بودم،

but this was my dream.

اما این رویایم بود.

I dreamt I would leave this town,

در رویاهایم این شهر را ترک می کردم،

and just like those ships,

درست مثل آن کشتی ها،

once they were launched, I'd never come back.

که وقتی به آب می افتادند، دیگر برنمی گشتند.

I dreamt I'd become a writer of songs,

رویا می دیدم که ترانه هایی خواهم نوشت،

that I would sing those songs

و آن ترانه ها را خواهم خواند

to vast numbers of people all over the world,

برای آدم های زیادی از سراسر دنیا،

that I would be paid extravagant amounts of money,

در رویاهایم می دیدم که پول فراوانی دستمزد خواهم گرفت،

that I'd become famous,

که مشهور می شوم،

that I'd marry a beautiful woman,

که با زنی زیبا ازدواج خواهم کرد،

have children, raise a family,

بچه دار می شوم، خانواده تشکیل می دهم،

buy a big house in the country,

خانه ای بزرگ در روستا می خرم،

keep dogs, grow wine,

سگ می آورم، شراب می اندازم،

have rooms full of Grammy Awards,

جوایز متعدد گرمی می گیرم،

platinum discs, and what have you.

دیسک های پلاتینیوم، و چیزی که فکرش را بکنید.

So far, so good, right? (Laughter)

تا حالا که بد نبوده، نه؟ (خنده حاضران)

And then one day, the songs stopped coming,

و بعد یک روز، آهنگ دیگر نیامد،

and while you've suffered from periods

درست است که قبلا در مراحلی دچار شده ای

of writer's block before, albeit briefly,

به بن بست ذهنی نویسنده، هر چند گذرا،

this is something chronic.

اما این یکی مزمن است.

Day after day, you face a blank page,

هر روز، یکی پس از دیگری، با یک صفحه خالی مواجه می شوی،

and nothing's coming.

و هیچ چیز نمی آید.

And those days turned to weeks, and weeks to months,

بعد روزها تبدیل به هفته، و هفته ها تبدیل به ماه می شوند،

and pretty soon those months

و خیلی زود ماه ها

have turned into years

سال می شوند

with very little to show for your efforts. No songs.

و ماحصلی که ارائه می دهی بسیار اندک است. از ترانه و آهنگ خبری نیست.

So you start asking yourself questions.

پس شروع می کنی به سوال کردن از خودت.

What have I done to offend the gods

چه کرده ام که خدایانی را آزرده کردم

that they would abandon me so?

که اینطور ترکم کردند؟

Is the gift of songwriting taken away

آیا قریحه آهنگسازی از من گرفته شده

as easily as it seems to have been bestowed?

به همان آسانی که به من اعطا شده بود؟

Or perhaps there's a more --

یا شاید چیز دیگری هست--

a deeper psychological reason.

یک دلیل روانشناختی عمیق تر.

It was always a Faustian pact anyway.

همیشه یک عهد «فاوستی» وجود داشت.

You're rewarded for revealing

تو مورد ستایش قرار گرفته ای برای افشای

your innermost thoughts,

درونی ترین فکرهایت،

your private emotions on the page

عواطف شخصی ات روی کاغذ

for the entertainment of others,

محض سرگرمی دیگران،

for the analysis, the scrutiny of others,

محض تجزیه و تحلیل، نظارت دیگران،

and perhaps you've given enough

و شاید به انداه کافی

of your privacy away.

حریم خصوصی ات را اعلام کرده ای.

And yet, if you look at your work,

اما در عین حال، اگر به کارت نگاه کنی،

could it be argued that your best work

می شود گفت که بهترین کارت

wasn't about you at all,

اصلا درباره خودت نبوده،

it was about somebody else?

درباره یک نفر دیگر بوده؟

Did your best work occur

آیا بهترین کارت

when you sidestepped your own ego

زمانی بود که از خودخواهی ات فاصله گرفتی،

and you stopped telling your story,

و گفتن درباره خودت را کنار گذاشتی،

but told someone else's story,

و داستان فرد دیگری را گفتی،

someone perhaps without a voice,

فردی که شاید صدایی ندارد،

where empathetically, you stood in his shoes

وقتی همدلانه، خود را جای او گذاشتی

for a while or saw the world through his eyes?

برای مدتی یا جهان را از دریچه چشم او نگاه کردی؟

Well they say, write what you know.

می گویند، هر چه که میدانی را بنویس.

If you can't write about yourself anymore,

اگر دیگر نمی توانی از خودت بنویسی،

then who do you write about?

پس از که می نویسی؟

So it's ironic that the landscape

طرفه اینجاست که همان فضایی که

I'd worked so hard to escape from,

سخت تلاش کردم تا از آن فرار کنم،

and the community that I'd more or less abandoned

و جامعه ای که کم و بیش ترک کرده بودم

and exiled myself from

و خودم را از شرش تبعید کرده بودم

should be the very landscape,

باید همان فضایی می شد،

the very community I would have to return to

باید همان جامعه ای می شد که مجبور بودم به آن مراجعه کنم

to find my missing muse.

تا سرچشمه الهام گم شده ام را بیابم.

And as soon as I did that,

و به محض این که چنین کردم،

as soon as I decided to honor the community

به محض این که تصمیم گرفتم جامعه ای را تجلیل کنم

I came from and tell their story,

که از آن آمده ام و داستان آنان را بگویم،

that the songs started to come thick and fast.

ترانه ها شروع کردند به آمدن، سرزنده و سریع.

I've described it as a kind of projectile vomiting,

من آن را نوعی تهوع پرتابی توصیف کرده ام،

a torrent of ideas, of characters, of voices,

سیلی از ایده ها و شخصیت ها و صداها،

of verses, couplets, entire songs

از مصرع ها و بیت ها و تمامی ترانه ها

almost formed whole,

یکی شدند،

materialized in front of me

و در مقابلم قرار گرفتند

as if they'd been bottled up inside me

انگار که تا قبل از آن در درونم حبس شده بودند

for many, many years.

برای سالهای بسیار زیاد.

One of the first things I wrote was just a list of names

یکی از اولین چیزهایی که نوشتم فهرست اسامی بود

of people I'd known,

از افرادی که می شناختم،

and they become characters

و آنها شخصیت هایی شدند

in a kind of three-dimensional drama,

در یک جور درام سه بعدی،

where they explain who they are, what they do,

که توضیح می دادند کی هستند و چه می کنند،

their hopes and their fears for the future.

امیدها و ترس هایشان از آینده را می گویند.

This is Jackie White.

این جکی وایت است.

He's the foreman of the shipyard.

او سرکارگر لنگرگاه است.

My name is Jackie White,

اسم من جکی وایته

and I'm foreman of the yard,

و سرکارگر لنگرگاهم،

and you don't mess with Jackie on this quayside.

در این لنگرگاه با جکی درنیفت.

I'm as hard as iron plate,

مثل ورق آهن سختم،

woe betide you if you're late

وای بر تو اگر دیر کنی

when we have to push a boat out on the spring tide.

وقتی که می خواهیم قایقی را روی امواج بهاری بیاندازیم.

Now you can die and hope for heaven,

حالا می توانی با آرزوی بهشت بمیری،

but you need to work your shift,

اما قبلش باید شیفتت را تمام کنی،

and I'd expect you all to back us to the hilt,

انتظار دارم تا نفس آخر هوای ما را داشته باشید،

for if St. Peter at his gate

طوری که اگر سنت پیتر هم در دروازه اش

were to ask you why you're late,

از شما بپرسد که چرا دیر کردید،

why, you tell him that you had to get a ship built.

جواب بدهید که که باید ساختن یک کشتی را تمام می کردید.

We build battleships and cruisers

ما قایق و کشتی های جنگی ساختیم

for Her Majesty the Queen,

برای علیا حضرت ملکه،

supertankers for Onassis, and all the classes in between,

تانکر غول پیکر ساختیم برای اوناسیس، و هر چیز دیگری که فکرش را بکنید،

We built the greatest ship in tonnage

ما حجیم ترین کشتی ها را ساختیم

what the world has ever seen

که جهان تا به حال به خود دیده

♪ And the only life worth knowing is in the shipyard ♪

♪ و تنها حیاتی که ارزش شناختن دارد، زندگی در لنگرگاه است

♪ Steel in the stockyard, iron in the soul ♪

فولاد در انبار، روح آهنین

♪ Would conjure up a ship ♪

کشتی را سرهم و حی و حاضر می کنند

♪ Where there used to be a hull ♪

در جایی که قبلا تنه کشتی بود

♪ And we don't know what we'll do ♪

و نمی دانیم چه خواهیم کرد

♪ If this yard gets sold ♪

اگر این لنگرگاه را بفروشند

♪ For the only life worth knowing is in the shipyard ♪

چرا که تنها حیاتی که ارزش شناختن دارد، زندگی در لنگرگاه است♪

(Applause)

(تشویق حاضران)

So having decided to write about other people

بنابراین، با تصمیم به نوشتن درباره دیگران

instead of myself,

به جای خودم،

a further irony is that sometimes you reveal

کنایه عمیق ترش این است که گاهی آدم

more about yourself than you'd ever intended.

بیش از آن که بخواهد، خودش را برملا می سازد.

This song is called "Dead Man's Boots,"

اسم این ترانه «چکمه های مرد مرده» است،

which is an expression

که بیان می کند

which describes how difficult it is to get a job;

که می گوید کار پیدا کردن چقدر سخت است،

in other words, you'd only get a job in the shipyard

به عبارت دیگر، تنها وقتی در لنگرگاه کار گیرت می آید

if somebody else died.

که یک نفر دیگر بمیرد.

Or perhaps your father could finagle you

یا شاید پدرت می توانست تو را به داخل رد کند

an apprenticeship at the age of 15.

به عنوان کارآموز در ۱۵ سالگی .

But sometimes a father's love can be misconstrued

اما گاهی عشق پدر می تواند سؤ تعبیر شود

as controlling,

به کنترل کردن

and conversely, the scope of his son's ambition

و متقابلا، جاه طلبی پسر

can seem like some pie-in-the-sky fantasy.

ممکن است خیالبافی های دست نیافتننی به چشم بیاید.

(Music)

(موسیقی)

♪ You see these work boots in my hands ♪

♪ این چکمه های کار را در دست من می بینی

♪ They'll probably fit you now, my son ♪

حالا باید اندازه ات باشد، پسرم

♪ Take them, they're a gift from me ♪

بیگرشان، هدیه من هستند

♪ Why don't you try them on? ♪

چرا پایت نمی کنی؟

♪ It would do your old man good to see ♪

مرد پیرت خوشش می آید از این که ببنید

♪ You walking in these boots one day ♪

تو روزی با این چکمه ها راه می روی

♪ And take your place among the men ♪

و جای خودت را بین مردهایی پیدا می کنی

♪ Who work upon the slipway ♪

که روی بارانداز کار می کنند

♪ These dead man's boots, though they're old and curled ♪

این چکمه های مرد مرحوم، با آن که کهنه است و زوار در رفته

♪ When a fellow needs a job and a place in the world ♪

وقتی یک نفر در این دنیا به دنبال کار و مکان است

♪ And it's time for a man to put down roots ♪

و وقتش رسیده که در جایی ریشه بدواند

♪ And walk to the river in his old man's boots ♪

و با چکمه رفیق پیرش پا به رودخانه بگذارد

♪ He said, "I'm dying, son, and asking ♪

گفت: «پسرم، دارم می میرم و خواست

♪ That you do one final thing for me ♪

آخرین کار را برایش انجام دهی

♪ You're barely but a sapling, and you think that you're a tree ♪

تو یک نهال نازکی، ولی فکر می کنی درختی

♪ If you need a seed to prosper ♪

اگر می خواهی دانه شکوفا شود

♪ You must first put down some roots ♪

اول باید بگذاری ریشه کند

♪ Just one foot then the other in ♪

اول یک پا، بعد پای دیگر را بگذاری

♪ These dead man's boots" ♪

چکمه های پیرمرد»

♪ These dead man's boots, though they're old and curled ♪

چکمه های پیرمرد مرحوم، با آن که کهنه هستند و زوار در رفته

♪ When a fellow needs a job and a place in the world ♪

وقتی کسی در این دنیا به دنبال کار و مکان است

♪ And it's time for a man to put down roots ♪

و وقتش رسیده که ریشه بدواند

♪ And walk to the river in his old man's boots ♪

و با چکمه های پیرمرد به رودخانه بزند

♪ I said, "Why in the hell would I do that? ♪

گفتم: «چرا باید همچین غلطی بکنم؟

♪ Why would I agree?" ♪

چرا قبول کنم؟»

♪ When his hand was all that I'd received ♪

وقتی که دستان پیرمرد همه چیزم بوده

♪ As far as I remember ♪

از وقتی که یادم می آید

♪ It's not as if he'd spoiled me with his kindness ♪

نه این که با مهربانی اش لوسم کرده باشد

♪ Up to then, you see ♪

می دانی

♪ I'd a plan of my own and I'd quit this place ♪

من نقشه خودم را دارم و می خواهم از این جا بروم

♪ When I came of age September ♪

سپتامبر که به سن برسم

♪ These dead man's boots know their way down the hill ♪

این چکمه های پیرمرد مرحوم، راهشان را تا پایین دره بلدند

♪ They could walk there themselves, and they probably will ♪

می توانند خودشان تا آن جا بروند، و احتمالا این کار را هم خواهند کرد

♪ I've plenty of choices, I've plenty other routes ♪

گزینه های زیادی دارم، راه های بی شمار دیگری دارم

♪ And you'll never see me walking in these dead man's boots ♪

و شما هیچ وقت مرا نخواهید دید که این چکمه های پیرمرد مرحوم را پایم کنم

♪ What was it made him think ♪

چطور شد که فکر کرد

♪ I'd be happy ending up like him ♪

اگر عاقبتم مثل او شود خوشبخت خواهم بود

♪ When he'd hardly got two halfpennies left ♪

وقتی که حتی دو پنی هم از خودش نداشت

♪ Or a broken pot to piss in? ♪

یا لگنی شکسته که در آن بشاشد

♪ He wanted this same thing for me ♪

برای من هم همین را می خواست

♪ Was that his final wish? ♪

این وصیت آخرش بود؟

♪ He said, "What the hell are you gonna do?" ♪

او گفت: «می خواهی چه غلطی بکنی؟»

♪ I said, "Anything but this!" ♪

گفتم: «هر چیزی غیر از این!»

♪ These dead man's boots know their way down the hill ♪

چکمه های پیرمرد مرحوم راهشان را تا پایین دره بلدند

♪ They can walk there themselves and they probably will ♪

می توانند خودشان خودشان تا آن جا بروند، و احتمالا هم همین کار را خواهند کرد

♪ But they won't walk with me ‘cause I'm off the other way ♪

اما من همراهشان نخواهم بود، چون که من یک طرف دیگر می روم

♪ I've had it up to here, I'm gonna have my say ♪

اینجا دیگر برایم بس است، خودم تصمیم می گیرم

♪ When all you've got left is that cross on the wall ♪

وقتی که تنها دارایی ات صلیبی است بر دیوار

♪ I want nothing from you, I want nothing at all ♪

هیچ از تو نمی خواهم، ابدا هیچ نمی خواهم

♪ Not a pension, nor a pittance, when your whole life is through ♪

نه مستمری، نه اعانه، وقتی که تمام زندگی ات همین است

♪ Get this through your head, I'm nothing like you ♪

این را در کله ات فرو کن، من مثل تو نیستم

♪ I'm done with all the arguments, there'll be no more disputes ♪

دیگر حرفی ندارم، دیگر بحثی در کار نخواهد بود

♪ And you'll die before you see me in your dead man's boots ♪

و آرزوی دیدن من با چکمه های مرد مرحوم را به گور می بری♪

(Applause)

(تشویق حاضران)

Thank you.

متشکرم.

So whenever they'd launch a big ship,

هر وقت که کشتی بزرگی را به آب می انداختند،

they would invite some dignitary up from London

افراد مهمی را از لندن دعوت می کردند

on the train to make a speech,

که با قطار بیایند و سخنرانی کنند

break a bottle of champagne over the bows,

بطری شامپاین روی بدنه کشتی بشکنند

launch it down the slipway

کشتی را درون آب هل دهند

into the river and out to sea.

اول به رودخانه و بعد به دریا.

Occasionally on a really important ship,

گاهی می شد که در مراسم مربوط به کشتی های خیلی مهم،

they'd get a member of the royal family to come,

فردی از خانه سلطنتی را دعوت می کردند،

Duke of Edinburgh, Princess Anne or somebody.

دوک ادینبورو، پرنسس ان یا دیگری.

And you have to remember, it wasn't that long ago

و فراموش نکنید، دیر زمانی نیست که

that the royal family in England

خانواده سلطنتی در انگلیس

were considered to have magical healing powers.

دارای نیروی شفابخش جادویی قلمداد می شدند.

Sick children were held up in crowds

کودکان مریض را در وسط جمعیت بالا نگاه می داشتند

to try and touch the cloak

تا سعی کند دست بزند به شنل

of the king or the queen to cure them

پادشاه یا ملکه تا شفا یابند

of some terrible disease.

از یک مریضی مهلک.

It wasn't like that in my day, but we still got very excited.

در مورد من مسئله مریضی مطرح نبود، اما همه مان خیلی هیجان زده بودیم.

So it's a launch day, it's a Saturday,

یک روز شنبه است، روز به آب انداختن کشتی،

and my mother has dressed me up in my Sunday best.

و مادرم بهترین لباسم را تنم پوشانده.

I'm not very happy with her.

خیلی از این که با مادرم باشم خوشحال نیستم.

All the kids are out in the street,

همه بچه ها بیرون در خیابان هستند،

and we have little Union Jacks to wave,

و همه مه پرچم های کوچک بریتانیا داریم تا در هوا تکان دهیم

and at the top of the hill,

در بالای تپه،

there's a motorcycle cortege appears.

موتور سیکلت های تشریفات نمایان می شوند.

In the middle of the motorcycles,

در میان موتور سیکلت ها،

there's a big, black Rolls-Royce.

یک رولز-رویس سیاه رنگ بزرگ است.

Inside the Rolls-Royce is the Queen Mother.

درون رولز-رویس ملکه مادر است.

This is a big deal.

رویداد بزرگی است.

So the procession is moving

صف مشایعین در حرکت است

at a stately pace down my street,

و با سرعتی پیوسته به سوی خیابان من می آید،

and as it approaches my house,

و همان طور که به خانه ما نزدیک می شود،

I start to wave my flag vigorously,

من مشتاقانه و با جدیت شروع می کنم به تکان دادن پرچمم،

and there is the Queen Mother.

و ملکه مادر همینجا است.

I see her, and she seems to see me.

او را می بینم، و او هم ظاهرا من را می بیند.

She acknowledges me. She waves, and she smiles.

او مشخصا من را نگاه می کند. دست تکان می دهد، و لبخند می زند.

And I wave my flag even more vigorously.

و من با جدیت بیشتری پرچمم را تکان می دهم.

We're having a moment,

آنی بین ما پدید می آید،

me and the Queen Mother.

بین من و ملکه مادر.

She's acknowledged me.

او من را نگاه می کند.

And then she's gone.

و بعد می رود.

Well, I wasn't cured of anything.

خب، من از مرضی شفا پیدا نکردم.

It was the opposite, actually.

در واقع برعکس.

I was infected.

آلوده شدم.

I was infected with an idea.

آلوده یک ایده شدم.

I don't belong in this street.

من به این خیابان تعلق ندارم.

I don't want to live in that house.

نمی خواهم در این خانه زندگی کنم.

I don't want to end up in that shipyard.

نمی خواهم سرنوشتم به لنگرگاه منتهی شود.

I want to be in that car. (Laughter)

می خواهم در آن اتومبیل باشم. (خنده حاضران)

I want a bigger life.

زندگی بزرگتری می خواهم.

I want a life beyond this town.

حیاتی می خواهم ورای این شهر.

I want a life that's out of the ordinary.

زندگی می خواهم که عادی نباشد.

It's my right.

این حق من است.

It's my right as much as hers.

این حق من است، به همان میزان که حق اوست (ملکه).

And so here I am at TED,

خب، حالا اینجا هستم در تد،

I suppose to tell that story,

و قرار است که آن داستان را بگویم،

and I think it's appropriate to say the obvious

و گمان می کنم خوب است این نکته واضح را بگویم که

that there's a symbiotic and intrinsic link

ارتباط ذاتی و دوجانبه ای هست

between storytelling and community,

میان داستان گویی و جامعه،

between community and art,

میان جامعه و هنر،

between community and science and technology,

میان جامعه و علم و تکنولوژی،

between community and economics.

میان جامعه و اقتصاد.

It's my belief that

به باور من

abstract economic theory

این تئوری انتزاعی اقتصادی

that denies the needs of community

که نیازهای جامعه را انکار می کند

or denies the contribution that community makes

یا میزان تاثیری را انکار می کند که جامعه

to economy is shortsighted, cruel

بر اقتصاد می گذارد، کوته بینانه، بی رحم

and untenable.

و غیرقابل دفاع است.

(Applause)

(تشویق حاضران)

The fact is, whether you're a rock star

واقعیت این است که، چه یک ستاره راک باشی

or whether you're a welder in a shipyard,

یا یک جوشکار در بارانداز،

or a tribesman in the upper Amazon,

یا قبیله نشینی در شمال آمازون،

or the queen of England,

یا ملکه انگلیس،

at the end of the day,

آخر سر،

we're all in the same boat.

همه ما سوار یک قایق هستیم.

♪ Aye, the footmen are frantic in their indignation ♪

♪ نوکرها سراپا غرق در خشم اند

♪ You see the queen's took a taxi herself to the station ♪

ملکه را می بینی که برای خودش تاکسی می گیرد تا دم ایستگاه

♪ Where the porters, surprised by her lack of royal baggage ♪

همان جا که بارکش ها تعجب می کنند از این که ملکه چمدان سلطنتی ندارد

♪ Bustle her and three corgis to the rear of the carriage ♪

ملکه و دو سگ کوچکش را ته واگن روانه می کند

♪ For the train it is crammed with all Europe's nobility ♪

چرا که قطار پر است از نجیب زاده های اروپا

♪ And there's none of them famous for their compatibility ♪

و هیچ یک به سازشگری شهره نیست

♪ There's a fight over seats ♪

سر صندلی ها دعواست

♪ "I beg pardon, Your Grace ♪

«ببخشید، علیا حضرت

♪ But you'll find that one's mine, so get back in your place!" ♪

اما آنجا، جای منه، برگردید سر جای خودتون!»

♪ "Aye, but where are they going?" ♪

«اما کجا می روند؟»

♪ All the porters debate ♪

باربرها بحث می کنند

♪ "Why they're going to Newcastle and they daren't be late ♪

«چرا می روند نیوکاسل و نمی ترسند از این که دیر کنند

♪ For they're launching a boat on the Tyne at high tide ♪

چون قراره وقتی مد بالاست، قایقی را به رود تاین بیاندازند

♪ And they've come from all over, from far and from wide" ♪

افراد از همه جا می آیند، از دور و نزدیک

♪ There's the old Dalai Lama ♪

دالایی لامای معروف

♪ And the pontiff of Rome ♪

و پونتیف رم

♪ Every palace in Europe, and there's nay bugger home ♪

از همه جای اروپا آمده اند و هیچکس خانه نمانده

♪ There's the Duchess of Cornwall and the loyal Prince of Wales ♪

دوشز کورنوال و شاهزاده ولز هم هستند

♪ Looking crushed and uncomfortable in his top hat and tails ♪

که با کلاه و کت دنباله دارش معذب و ناراحت به نظر می رسد

♪ Well, they haven't got tickets ♪

خب، بلیط ندارند

♪ Come now, it's just a detail ♪

ببین، این فقط توضیح اضافی است

♪ There was no time to purchase and one simply has to prevail ♪

وقت خرید نبود و آدم باید بر اوضاع مسلط بشود

♪ For we'll get to the shipyards or we'll end up in jail! ♪

چون یا به لنگرگاه می رویم یا سر از زندان درمی آوریم

♪ When the last ship sails ♪

وقتی که آخرین کشتی راهی شود

♪ Oh the roar of the chains ♪

غرش زنجیرها

♪ And the cracking of timbers ♪

و طنین الوارها

♪ The noise at the end of the world in your ears ♪

صدای انتهای دنیا در گوش هایت

♪ As a mountain of steel makes its way to the sea ♪

وقتی که کوهی از آهن راه دریا در پیش می گیرد

♪ And the last ship sails ♪

و آخرین کشتی راهی می شود

♪ And whatever you'd promised ♪

و هر چه که قولش را داده ای

♪ Whatever you've done ♪

هر کاری که کرده ای

♪ And whatever the station in life you've become ♪

و هرچه که در زندگی شده ای

♪ In the name of the Father, in the name of the Son ♪

به نام پدر، به نام پسر

♪ And no matter the weave of this life that you've spun ♪

و فارغ از کش و قوس هایی که در زندگی چشیده ای

♪ On the Earth or in Heaven or under the Sun ♪

روی زمین یا در بهشت یا زیر خورشید

♪ When the last ship sails ♪

وقتی که آخرین کشتی راهی می شود

♪ Oh the roar of the chains ♪

آه، غرش زنجیرها

♪ And the cracking of timbers ♪

و طنین الوارها

♪ The noise at the end of the world in your ears ♪

صدای انتهای دنیا در گوش هایت

♪ As a mountain of steel makes its way to the sea ♪

وقتی کوهی از آهن راه دریا در پیش می گیرد

♪ And the last ship sails ♪

و آخرین کشتی راهی می شود♪

Thanks very much for listening to my song.

از این که به ترانه ام گوش دادید سپاسگزارم.

Thank you. (Applause)

متشکرم. (تشویق حاضران)

Thank you.

متشکرم.

Okay, you have to join in if you know it.

خب، اگر بلدید همراهی کنید.

(Music) (Applause)

(موسیقی) (تشویق حاضران)

♪ Just a castaway ♪

♪ یک لاشه کشتی

♪ An island lost at sea, oh ♪

جزیره ای گمشده در دریا

♪ Another lonely day ♪

یک روز تنهای دیگر

♪ With no one here but me, oh ♪

من تنهای تنها،

♪ More loneliness than any man could bear ♪

تنهایی که هیچ کس تحملش را ندارد

♪ Rescue me before I fall into despair ♪

پیش از آن که درهم بشکنم نجاتم دهید

♪ I'll send an S.O.S. to the world ♪

پیغام کمک برای دنیا خواهم فرستاد

♪ I'll send an S.O.S. to the world ♪

پیغام کمک برای دنیا خواهم فرستاد

♪ I hope that someone gets my ♪

امیدوارم به دست کسی برسد

♪ I hope that someone gets my ♪

امیدوارم به دست کسی برسد

♪ I hope that someone gets my ♪

امیدوارم به دست کسی برسد

♪ Message in a bottle ♪

پیغامم در بطری

♪ Message in a bottle ♪

پیغامم در بطری

♪ A year has passed since I wrote my note ♪

یک سال از وقتی که یادداشتم را نوشتم می گذرد

♪ I should have known this right from the start ♪

باید از همان اول این را می دانستم

♪ Only hope can keep me together ♪

که تنها امید می تواند نگهم دارد

♪ Love can mend your life ♪

عشق می تواند زندگیت را سروسامان دهد

♪ but love can break your heart ♪

اما عشق می تواند قلبت را هم بشکند

♪ I'll send an S.O.S. to the world ♪

پیغام کمک برای دنیا خواهم فرستاد

♪ I'll send an S.O.S. to the world ♪

پیغام کمک برای دنیا خواهم فرستاد

♪ I hope that someone gets my ♪

امیدوارم به دست کسی برس

♪ I hope that someone gets my ♪

امیدوارم به دست کسی برسد

♪ I hope that someone gets my ♪

امیدوارم به دست کسی برسد

♪ Message in a bottle ♪

پیغامم در بطری

♪ Message in a bottle ♪

پیغامم در بطری

♪ Message in a bottle ♪

پیغامم در بطری

♪ Message in a bottle ♪

پیغامم در بطری

♪ Walked out this morning ♪

امروز صبح بیرون رفتم

♪ I don't believe what I saw ♪

باور نمی کنم چی دیدم

♪ A hundred billion bottles ♪

میلیاردها بطری را

♪ Washed up on the shore ♪

موج به ساحل کشانده بود

♪ Seems I'm not alone in being alone ♪

مثل این که من در تنهایی، تنها نیستم

♪ A hundred billion castaways ♪

صدها میلیون آشغال دیگر

♪ Looking for a home ♪

دنبال خانه می گردند

♪ I'll send an S.O.S. to the world ♪

پیغام کمک به دنیا خواهم فرستاد

♪ I'll send an S.O.S. to the world ♪

پیغام کمک به دنیا خواهم فرستاد

♪ I hope that someone gets my ♪

امیدوارم کسی بگیرد

♪ I hope that someone gets my ♪

امیدوارم کسی بگیرد

♪ I hope that someone gets my ♪

امیدوارم کسی بگیرد

♪ Message in a bottle ♪

پیغامم را در بطری

♪ Message in a bottle ♪

پیغامم را در بطری

♪ Message in a bottle ♪

پیغامم را در بطری

♪ Message in a bottle ♪

پیغامم را در بطری♪

So I'm going to ask you to sing after me,

حالا از شما می خواهم که بعد از من بخوانید

okay, the next part.

خب، بخش بعدی.

It's very easy. Sing in unison.

خیلی آسان است. همگی بخوانید.

Here we go.

بریم.

♪ Sending out an S.O.S. ♪ Come on now.

♪ پیغام کمک می فرستم. حالا همگی.

Audience: ♪ Sending out an S.O.S. ♪

حاضران: پیغام کمک می فرستم

Sting: ♪ Sending out an S.O.S. ♪

پیغام کمک می فرستم

Audience: ♪ Sending out an S.O.S. ♪

حاضران: پیغام کمک می فرستم

Sting: ♪ I'm sending out an S.O.S. ♪

پیغام کمک می فرستم

Audience: ♪ Sending out an S.O.S. ♪

حاضران: پیغام کمک می فرستم

Sting: ♪ Sending out an S.O.S. ♪

پیغام کمک می فرستم

Audience: ♪ Sending out an S.O.S. ♪

حاضران: پیغام کمک می فرستم

Sting: ♪ Sending out ♪

می فرستم

♪ Sending out an S.O.S. ♪

پیغام کمک می فرستم

♪ Sending out an S.O.S. ♪

پیغام کمک می فرستم

♪ Sending out an S.O.S. ♪

پیغام کمک می فرستم

♪ Sending out an S.O.S. ♪

پیغام کمک می فرستم

♪ Yoooooooo ♪

اووووووووووو♪

Thank you, TED. Goodnight.

متشکرم TED. شب به خیر.

(Applause)

(تشویق حاضران)