A scientific approach to the paranormal | Carrie Poppy

Translator: Mansoureh Hadavand Reviewer: sadegh zabihi

Eight years ago, I was haunted by an evil spirit.

هشت سال قبل، یک روح خبیث مرا تسخیر کرد.

I was 25 at the time,

آن موقع ۲۵ ساله بودم،

and I was living in a tiny house behind someone else's house

و در یک خانه‌ی کوچک، پشت خانه‌ی یک نفر

in Los Angeles.

در لس‌آنجلس زندگی می‌کردم.

It was this guest house, it had kind of been dilapidated,

مهمان‌خانه‌ای بود که به نوعی خانه خرابه محسوب می‌شد،

not taken care of for a long time.

و مدت‌ها بود که کسی از آن مراقبت نکرده بود.

And one night, I was sitting there

یک شب نشسته بودم که

and I got this really spooky feeling,

یک مرتبه دچار احساس ترس شدم،

kind of the feeling like you're being watched.

حسی مثل این که انگار یکی به شما نگاه می‌کند.

But no one was there except my two dogs,

ولی به جز دو تا سگم کسی آنجا نبود،

and they were just chewing their feet.

که آن ها هم دست‌هایشان را لیس می‌زدند.

And I looked around. No one was there.

اطرافم را نگاه کردم. کسی آنجا نبود.

And I thought, OK, it's just my imagination.

و با خودم فکر کردم، خب، این فقط تخیل من است.

But the feeling just kept getting worse,

ولی این ترس هر لحظه بدتر می‌‌شد،

and I started to feel this pressure in my chest,

و کم‌کم این فشار را در سینه‌ام حس کردم،

sort of like the feeling when you get bad news.

حسی مانند این که وقتی خبر بدی را می‌شنوید.

But it started to sink lower and lower

ولی این حس عمیق وعمیق‌تر می‌شد

and almost hurt.

و تقریبا آزاردهنده شده بود.

And over the course of that week, this feeling got worse and worse,

و در طی آن هفته، این حس بدتر و بدتر شد،

and I started to become convinced that something was there

و من داشتم متقاعد می‌شدم که چیزی در مهمانسرای کوچک من وجود دارد

in my little guest house, haunting me.

که مرا تسخیر می‌کند.

And I started to hear these sounds,

و کم‌کم این صداها را می‌شنیدم،

this "whoosh," kind of whisper, like something passing through me.

صدای «فش‌فش»، یک جور پچ‌پچ، انگار که چیزی داشت از من عبور می‌کرد.

I called my best friend, Claire, and said,

با دوست صمیمی‌ام کلر تماس گرفتم، و گفتم،

"I know this is going to sound crazy,

«می‌دانم احمقانه به نظر می‌رسد،

but, um ...

اما، امم...

I think there's a ghost in my house, and I need to get rid of it."

فکر می‌کنم یک روح درخانه‌ام هست و من باید از شرش خلاص شوم.»

And she said -- she's very open-minded -- and she said,

او -- که خیلی روشنفکر است -- گفت که،

"I don't think you're crazy.

«فکر نمی‌کنم تو دیوانه باشی.

I think you just need to do a cleansing ritual."

فکر می‌کنم که تو فقط نیاز به انجام مراسم پاکسازی داری.»

(Laughter)

(خنده)

"So get some sage and burn it,

«پس مقداری مریم‌گلی(نوعی گیاه) بگیر و آن را بسوزان،

and tell it to go away."

و به او بگو که برود.»

So I said, "OK," and I went and I bought sage.

من هم گفتم،‌ «باشه»، و رفتم و مریم‌گلی خریدم.

I had never done this before, so I set the sage on fire,

تا به حال هرگز این کار را نکرده بودم پس مریم‌گلی را روی آتش گذاشتم،

waved it about, and said, "Go away! This is my house! I live here.

آن را دور خانه می‌چرخاندم و می‌گفتم، «دورشو! اینجا خانه‌ من است! من اینجا زندگی می‌کنم

You don't live here!"

تو اینجا زندگی نمی‌کنی!»

But the feeling stayed. Nothing got better.

اما احساسم تغییری نکرد. هیچی بهتر نشد.

And then I started to think,

و بعد شروع به فکر کردم،

OK, well now this thing is probably just laughing at me,

خب، حالا این موجود احتمالاً به من می‌خندد،

because it hasn't left,

چون هنوزهم نرفته است،

and I probably just look like this impotent, powerless thing

و من احتمالاً یک موجود ضعیف و ناتوان به نظرمی‌رسم

that couldn't get it to go away.

که نتوانستم او را وادار به رفتن بکنم.

So every day I'd come home

هر روز به خانه می‌آمدم

and you guys, this feeling got so bad that -- I mean, I'm laughing at it now --

و بچه‌ها، این احساس آن قدر بد شده بود -- البته الان دارم به آن می‌خندم --

but I would sit there in bed and cry every night.

هر شب در تختم می‌نشستم و گریه می‌کردم.

And the feeling on my chest got worse and worse.

و احساسی که در سینه‌ام داشتم بدتر و بدتر می‌شد.

It was physically painful.

به لحاظ جسمی هم دردناک بود.

And I even went to a psychiatrist

و حتی پیش یک روانپزشک رفتم.

and tried to get her to prescribe me medicine,

و سعی کردم وادارش کنم که برایم دارو تجویز کند،

and she wouldn't just because I don't have schizophrenia, OK.

و او این کار را نکرد چون، خب من اسکیزوفرنی نداشتم.

(Laughter)

(خنده)

So finally I got on the internet, and I Googled "hauntings."

درنهایت به اینترنت سری زدم و «تسخیر شدن» را گوگل کردم.

And I came upon this forum of ghost hunters.

و برحسب اتفاق انجمن شکارچیان روح را پیدا کردم.

But these were a special kind of ghost hunters --

ولی آنها از نوع به خصوصی بودند --

they were skeptics.

آن ها بدبین بودند.

They believed that every case of ghosts that they had investigated so far

معتقد بودند که هر موردی مربوط به ارواح که تا به حال بررسی کرده بودند

had been explained away by science.

توسط علم رد شده است.

And I was like, "OK, smart guys, this is what's happening to me,

و من فکر کردم،‌ «بسیارخب، آقایان باهوش، این چیزی است که دارد برای من اتفاق می‌افتد

and if you have an explanation for me, I would love to hear it."

و اگر شما توضیحی برای من دارید مشتاقم آن را بشنوم.»

And one of them said, "OK.

یکی از آنها گفت،‌ «بسیار خب،

Um, have you heard of carbon monoxide poisoning?"

آیا تا به حال درباره مسمویت با مونواکسیدکربن چیزی شنیده‌ای؟»

And I said, "Yeah.

گفتم، «بله.

Like, gas poisoning?"

مثل مسمویت با گاز؟»

Carbon monoxide poisoning is when you have a gas leak

مسمومیت مونواکسید کربن زمانی پیش می‌آید که گاز درخانه‌تان

leaking into your home.

نشتی داشته باشد.

I looked it up, and the symptoms of carbon monoxide poisoning

آن را چک کردم وعلائم مسمومیت با مونواکسید کربن

include a pressure on your chest,

شامل فشار در قفسه سینه،

auditory hallucinations -- whoosh --

توهم شنیداری -- فش‌فش --

and an unexplained feeling of dread.

و احساس غیرقابل توضیحی از وحشت می‌شود.

So that night, I called the gas company.

پس آن شب، من با شرکت گاز تماس گرفتم.

I said, "I have an emergency. I need you to come out.

گفتم، «یک مورد اورژانسی پیش آمده و نیاز دارم بیایید اینجا.

I don't want to get into the story now, but I need you to come out."

نمی‌خواهم الان وارد داستان بشوم، اما نیاز دارم که بیایید.»

(Laughter)

(خنده)

They came out. I said, "I suspect a gas leak."

آن ها آمدند. گفتم، «احتمال می‌دهم که گاز نشتی دارد.»

They brought their carbon monoxide detector,

آن ها دستگاه شناسایی مونواکسیدکربن‌شان را آوردند،

and the man said,

آن مرد گفت،

"It's a really good thing that you called us tonight,

«خیلی خوب شد که همین امشب با ما تماس گرفتید،

because you could have been dead very soon."

زیرا ممکن بود به زودی بمیرید.»

Thirty-seven percent of Americans believe in haunted houses,

سی و هفت درصد آمریکایی‌ها به خانه‌های تسخیرشده اعتقاد دارند،

and I wonder how many of them have been in one

و برایم سوال است که چه تعداد از آنها واقعا در یکی از این خانه‌ها بوده‌اند

and how many of them have been in danger.

و چه تعداد از آنها در خطر بوده‌اند.

So that haunting story has led me to my job.

این داستان تسخیرشدگی مرا به سمت شغلم هدایت کرد.

I'm an investigator, and I'm an investigator in two senses:

من یک محقق هستم، من از دو جهت محقق هستم:

I'm an investigative journalist,

یک محقق خبرنگار هستم،

and I'm also an investigator of the claims of the paranormal

و همچنین محقق در زمینه‌ی ادعاهای فوق‌طبیعی و

and claims of the spiritual.

ادعاهای معنوی هستم.

And that means a few things.

این به معنای چند چیز است.

Sometimes that means that I'm pretending to need an exorcism

گاهی به این معناست است که وانمود می‌کنم به جن‌گیری نیاز دارم

so I can get -- yes, that's right! -- so I can go to an exorcist

تا بتوانم -- بله، درسته! -- تا بتوانم نزد یک جن‌گیر بروم

and see if he's using gimmicks or psychological tricks

و ببینم که آیا او از ترفندها یا حقه‌های روانشناختی برای متفاعد کردن

to try to convince someone that they're possessed.

دیگران که آنها تسخیرشده‌اند، استفاده می‌کند.

Sometimes that means I'm going undercover in a fringe group

گاهی معنایش این است که من در یک گروه فرعی مخفی شوم

which I report on for a podcast that I co-host.

تا گزارشی برای پادکستی که با آن همکاری کرده‌ام تهیه کنم.

And I've done over 70 investigations like this with my co-host, Ross.

و من با همکارم راس، بیش از ۷۰ تحقیق مثل این را انجام داده‌ایم.

I would love to tell you that nine times out of 10, science wins,

دوست دارم به شماها بگویم که از هر ۱۰ مرتبه ۹ بارش را علم برنده شده و

saves the day, it's all explained.

دلیلی برای آن پیدا کرده که همه چیز را توجیه می‌کند.

That's not true.

اما این صحیح نیست.

The truth is, 10 times out of 10, science wins, it saves the day.

حقیقت این است که از هر۱۰ مرتبه علم ۱۰ بارش را برنده می شود، و دلیل آن را پیدا می‌کند.

(Applause)

(تشویق)

And that doesn't mean there's no such thing as a mystery.

این بدین معنا نیست که هیچ‌چیز مرموزی وجود ندارد.

Of course there are mysteries, but a mystery is a mystery.

البته که مسائل مرموز وجود دارند، اما خب یک راز، یک راز است.

It is not a ghost.

روح که نیست.

Now, I believe there are two kinds of truth,

اکنون، من معتقدم که دونوع حقیقت وجود دارد،

and it's taken me a while to get to this place, but I think this is right,

که باعث شد من به اینجا بیایم، که فکرمی‌کنم درست هم هست،

so hear me out.

بنابراین به من توجه کنید.

I think there is outer truth and there's inner truth.

من فکر می‌کنم که یک سری حقایق درونی و بیرونی وجود دارد.

So if you say to me,

اگر به من بگویید،

"There was a man named Jesus and he once existed,"

«مردی به نام عیسی در روزگاری زندگی می‌کرد،»

that's outer truth, right?

این یک حقیقت بیرونی است، درسته؟

And we can go and look at the historical record.

می‌توانیم برویم به شواهد تاریخی نگاهی بیندازیم.

We can determine whether that seems to be true.

می‌توانیم صحت آن را پیدا کنیم.

And I would argue, it does seem to be true.

و استدلال من این است که درست به نظر می‌رسد.

If you say, "Jesus rose from the dead," -- ooh, trickier.

اگر بگویید، «عیسی بعد از مرگ زنده شد» -- اوه، سخت‌تر هم شد.

(Laughter)

(خنده)

I would say that's an outer-truth claim,

باید بگویم که این یک ادعای حقیقی-بیرونی است،

because he physically rose or he didn't.

چون او از لحاظ جسمی زنده شده یا نشده است.

I'm not going to get into whether he rose or he didn't,

نمی‌خواهم به این که زنده شد یا نشد بپردازم،

but I would say that's an outer-truth claim.

می‌خواهم بگویم که یک ادعای حقیقی-بیرونی است.

It happened or it didn't happen.

چه اتفاق افتاده باشد یا نه.

But if you say, "I don't care whether he rose from the dead.

اما اگر بگویید، «برای من مهم نیست که او زنده شده باشد یا نه.

It's symbolically important to me,

او به لحاظ سمبولیک برای من مهم است،

and that metaphor is so meaningful, so purposeful to me,

و این استعاره برای من بسیار پرمعنا و هدفمند است،

and I'm not going to try to persuade you of it,"

و قرار نیست شما را نسبت به آن متقاعد کنم»،

now you've moved it from outer truth to inner truth,

که بدین سان شما آن را ازحقیقتی بیرونی به درونی،

from science to art.

از علم به هنر سوق داده‌اید.

And I think we have a tendency to not be clear about this,

به نظر من ما تمایل داریم تا در این باره صریح نباشیم،

to try to move our inner truths to outer truths,

و حقایق درونی‌مان را به بیرونی تبدیل نکنیم،

or to not be fair about it to each other,

و درباره‌ی آنها بی‌غرض نباشیم،

and when people are telling us their inner truths,

وقتی مردم درباره حقایق درونی‌شان حرف می‌زنند،

to try to make them defend them by outer-truth standards.

سعی دارند تا با استاندارهای حقایق بیرونی از آنها دفاع کنند.

So I'm talking here about outer truth, about objective things.

من دارم درباره‌ی حقیقت بیرونی صحبت می‌کنم، چیزهای عینی.

And there was an objective reality in my haunted house, right?

در خانه تسخیرشده‌ی من هم یک واقعیت عینی وجود داشت، درسته؟

Now that I've told you about the gas leak,

حالا که درباره‌ی نشت گاز به شما گفته‌ام،

I doubt a single person here would be like,

شک دارم که یک نفر بخواهد بگوید،

"I still think there was a ghost, too" --

«من هنوز فکرمی‌کنم که یک روح هم آنجا بوده»

(Laughter)

because as soon as we have these scientific explanations,

(خنده)

چون به محض اینکه این توضیحات علمی را داشته باشیم،

we know to give up the ghost.

دست از سر روح برمی‌داریم.

We use these things as stopgaps for things that we can't explain.

ما از این جایگزین‌های موقتی برای چیزهایی که توضیحی برای آن نداریم استفاده می‌کنیم.

We don't believe them because of evidence;

به خاطر شواهد به آنها اعتقاد نداریم.

we believe them because of a lack of evidence.

و همینطورهم به خاطرعدم شواهد به آنها اعتقاد پیدا می‌کنیم.

So there is a group in Los Angeles

در لس‌آنجلس گروهی

called the Independent Investigations Group, or the IIG,

به نام گروه تحقیقات مستقل یا IIG وجود دارد

and they do great work.

که کارهای بزرگی انجام می‌دهند.

They'll give a $10,000 prize

آنها به هرکس که تحت شرایط علمی

to anyone who can show, under scientific conditions,

به آنها نشان دهد که یک توانایی فوق‌طبیعی دارد،

that they have a paranormal ability.

یک جایزه ۱۰٫۰۰۰ دلاری می‌دهند.

No one's done it yet,

که هنوزهم کسی آن را انجام نداده،

but they've had a couple people who claim that they were clairaudients,

اما تعدادی بوده‌اند که ادعا کردند که غیب شنوا هستند،

which means that they can hear voices either from the great beyond

که یعنی می‌توانند یا صداهایی از ماورا بشنوند

or they can read minds.

و یا ذهن دیگران را بخوانند.

And they had one person who was very sincere,

آنها کسی را داشتند که بسیار صادق بود،

who believed that he could read minds.

و باور داشت که می‌تواند ذهن را بخواند.

So they set up a test with him, and this is the way it always works.

پس آنها او را امتحان کردند و به این صورت همیشه عمل می‌کنند.

The group says, "OK, we have a protocol,

گروه تحقیق گفتند، «باشد، ما پیش‌نویسی داریم،

we have a way to scientifically test this.

که طبق آن بطور علمی آنرا آزمایش می‌کنیم.

Do you agree with it?"

آیا با آن موافق هستی؟»

The person says yes. Then they test it.

با موافقت او آنها او را امتحان کردند.

It's very important that both sides agree.

موافقت هردو طرف بسیار مهم است.

They did that, they tested him.

آنها او را امتحان کردند.

They said, "OK, you know what?

آنها گفتند، «خوب، یک چیزی را می‌دانی؟

You weren't able to predict what Lisa was thinking.

تو قادر نخواهی بود پیش‌بینی کنی که لیزا به چه چیزی فکر می‌کند.

It matched up about the same as chance.

این فقط یک تصادف بود،

Looks like you don't have the power."

به نظر می‌رسد که این قدرت را نداری.»

And that gave them the opportunity

این کار به آنها این فرصت را داد تا

to compassionately sit down with him and have a very difficult discussion,

دلسوزانه با او بنشینند و گفتگوی پیچیده‌ای با او داشته باشند،

which basically amounted to,

که درنهایت به این رسیدند که

"Hey, we know you're sincere, and what that means is,

«ما می‌دانیم که تو صادق هستی که به این معناست،

you do hear something in your head."

که تو در سرت چیزی می‌شنوی.»

And that guy got to make the very difficult decision,

آن فرد باید تصمیم بسیار مهمی می‌گرفت،

but really the life-changing decision about whether to go get help.

یک تصمیم سرنوشت‌ساز، که آیا می‌خواهد از کسی کمک بگیرد یا نه.

We're actually helping people to make these connections

ما درواقع به افراد کمک می‌کنیم تا چنین ارتباطاتی برقرار کنند

that maybe before seemed like otherworldly explanations,

که شاید قبلا تنها به علل فراطبیعی ربط داده می‌شد،

help draw us into reality and maybe change our lives for the better.

تا ما را به واقعیت نزدیک کنند و شاید زندگی‌مان را بهتر کند.

Now, on the other hand, maybe one time it'll turn out to be true.

از طرف دیگر، شاید زمانی برسد که درستی آن اثبات شود.

Maybe we'll find out there are ghosts,

شاید بفهمیم که اشباح وجود دارند،

and holy shit, it will be the best thing!

و البته که معرکه است!

And every time I do one of these investigations,

هربار که من یکی از این تحقیقات را انجام می‎‌دهم،

I still get so excited,

باز هم هیجان‌زده می‌شوم،

and I'm like 75 into them,

با اینکه ۷۵ بار آن را انجام داده‌ام،

and still I swear on number 76, I'm going to be like, "This is the one!"

قسم می‌خورم که برای بار ۷۶ام هم اینگونه‌ام که «این یکی دیگه درسته!»

(Laughter)

(خنده)

Maybe I'm just eternally optimistic, but I hope I never lose this hope,

شاید تا ابد خوش‌بین باشم اما امیدوارم که هرگز امیدم را از دست ندهم.

and I invite you to take this same attitude

و شما را هم دعوت می‌کنم که اگر کسی عقاید بیرونی‌اش را با شما درمیان گذاشت

when people share their outer beliefs with you.

شما هم اینگونه با او برخورد کنید.

When talking about testable claims,

وقتی درباره‌ی ادعاهای قابل‌ آزمایش صحبت می‌کنیم،

respect them enough to ask these good questions.

به قدری برای آنها ارزش قائل باشید که این سوالات خوب را از آنها بپرسید.

Challenge and see how you can examine them together,

به چالش بکشید و ببینید می‌توانید آنها را درکنار هم بررسی کنید

because there's this idea that you can't respect a belief

زیرا دیدگاهی وجود دارد که می‌گوید نمی‌شود به یک عقیده احترام گذاشت

and still challenge it, but that's not true.

و در عین حال آن را به چالش کشید، که درست نیست.

When we jiggle the lock, when we test the claim,

وقتی قفل را می‌چرخانیم، وقتی ادعایی را آزمایش می‌کنیم،

we're saying, OK, I respect you, I'm listening to what you're saying,

می‌گوییم، قبول است، من به تو احترام می‌گذارم، به چیزی که می‌گویی گوش می‌دهم،

I'm going to test it out with you.

قرار است که این را با تو چک کنم.

We've all had that experience where you're telling someone something,

همه ما این تجربه را داریم که وقتی به کسی چیزی می‌گوییم،

and they're like, "Oh, that's really interesting, yeah,"

و آنها اینطوری هستند که «اوه، بله، خیلی جالب است»،

you know you're being had.

اما می‌فهمید که شما را جدی نگرفته‌اند.

But when someone says, "Really? Huh.

اما اگر بگویند، «واقعا؟ هاه.

Sounds a little sketchy to me, but I'm listening,"

کمی برای من عجیب است، اما من گوش می‌دهم.»

you at least know you're being engaged and respected.

می‌دانید که حداقل به شما گوش می‌دهند و احترام می‌گذارند.

And that's the kind of attitude we should have with these claims.

این همان رویکردی است که ما باید نسبت به این ادعاها داشته باشیم.

That's showing someone that you care what they're saying.

این طوری شما نشان می‌دهید که به گفته‌هایش توجه می‌کنید.

That's respect.

این احترام گذاشتن است.

Now, yes, most of these searches will come up empty,

اما، بله، بیشتر تحقیقات نتیجه‌ای در پی ندارد،

but that's how all of science works.

اما تمام علم به همین شکل کار می‌کند.

Every cure for cancer so far has not panned out,

تاکنون تمام درمان‌های سرطان ناموفق بوده،

but we don't stop looking,

اما ما هیچ‌وقت به دو دلیل از جستجو

for two reasons.

دست نکشیده‌ایم.

Because number one, the answer matters.

اول اینکه چون جواب مهم است.

Whether it's looking at the afterlife or the paranormal or the cure for cancer,

خواه دنبال زندگی پس از مرگ باشیم، چه پدیده‌های فوق‌طبیعی یا درمانی برای سرطان،

it all amounts to the same question:

در آخر به یک سوال می‌رسیم:

How long will we be here?

چه مدت در اینجا خواهیم بود؟

And two, because looking for the truth,

دوم اینکه، چون به دنبال حقیقت هستیم،

being open-minded,

پذیرای عقاید و افکار نو،

and being willing to be wrong and to change your whole worldview

و مشتاق برای خطا کردن و تغییر تمام جهان‌بینی‌مان

is awe-inspiring.

اعجاب‌انگیز است.

I still get excited at ghost stories every single time.

من هنوز هم از داستان اشباح هیجان‌‌زده می‌شوم.

I still consider that every group I join might be right,

هنوز هم وارد هر گروهی که می‌شوم فکرمی‌کنم ممکن است درست باشد،

and I hope I never lose that hope.

و امیدوارم که هرگز این امید را از دست ندهم.

Let's all never lose that hope,

بیایید هیچ‌وقت این امید را از دست ندهیم،

because searching for what's out there

زیرا تحقیق درباره‌ی آن چیزی که در بیرون وجود دارد

helps us understand what's in here.

کمک می‌کند تا بفهمیم چه چیزی در اینجاست.

And also, please have a carbon monoxide detector in your home.

و لطفا در خانه‌هایتان هم یک دستگاه آشکارساز مونواکسید کربن داشته باشید.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)