Why you don’t like the sound of your own voice | Rébecca Kleinberger

Translator: Kourosh Amjadi Reviewer: Sina Pourasgari

If you ask evolutionary biologists

اگر از زیست‌شناسان تکامل بپرسید

when did humans become humans,

بشر چه زمانی به بشر تبدیل شد؟

some of them will say that,

بعضی از آنها خواهند گفت:

well, at some point we started standing on our feet,

«خب از یک زمانی شروع کردیم به ایستادن روی پاهامون،

became biped and became the masters of our environment.

به موجودات دوپا تبدیل شدیم و به محیط اطراف خود تسلط پیدا کردیم»

Others will say that because our brain started growing much bigger,

گروه دیگری خواهند گفت «چون مغز ما شروع به بزرگ شدن کرد،

that we were able to have much more complex cognitive processes.

تونستیم فرآیندهای ادراکی بسیار پیچیده‌تری را داشته باشیم»

And others might argue that it's because we developed language

و دیگرانی بحث خواهند کرد که «اختراع زبان

that allowed us to evolve as a species.

به ما امکان تکامل به عنوان یک گونه را داد»

Interestingly, those three phenomena are all connected.

جالب اینجاست که هر سه‌ی این پدیده‌ها به هم مرتبط‌اند؛

We are not sure how or in which order,

هرچند به اطمینان نمی‌دانیم چطور یا به چه ترتیبی

but they are all linked

اما نقطه‌ی اتصال هر سه

with the change of shape of a little bone in the back of your neck

تغییر شکل یک استخوان کوچک در پشت گردن شما بود

that changed the angle between our head and our body.

که زاویه‌ی بین سر و بدن را تغییر داد.

That means we were able to stand upright

در نتیجه تونستیم صاف بایستیم

but also for our brain to evolve in the back

همینطور به مغز ما این امکان داد تا در پشت سر رشد کند

and for our voice box to grow from seven centimeters for primates

و حنجره‌مان تونست از ۷ سانتی‌متر در بین نخستین‌ها

to 11 and up to 17 centimetres for humans.

به ۱۱ تا ۱۷ سانتی‌متر در انسان‌ها برسد.

And this is called the descent of the larynx.

که به آن "پایین آمدن حلق" گفته می‌شه.

And the larynx is the site of your voice.

و حلق جایگاه صدای شماست.

When baby humans are born today, their larynx is not descended yet.

امروز وقتی بچه‌ی انسان به دنیا میاد حلقش هنوز پایین نیامده.

That only happens at about three months old.

این اتفاقیه که در حدود ۳ ماهگی میفته.

So, metaphorically, each of us here

پس به طور استعاری میشه گفت که هر کدام از ما

has relived the evolution of our whole species.

تکامل کل گونه‌ی انسانی را زندگی کرده‌ایم.

And talking about babies,

و حالا که حرف بچه‌ها شد

when you were starting to develop in your mother's womb,

وقتی ما در شکم مادرهامان شروع به تکامل می‌کردیم

the first sensation that you had coming from the outside world,

اولین حسی که از دنیای بیرون تجربه کرده‌ایم،

at only three weeks old, when you were about the size of a shrimp,

در سه هفتگی، وقتی اندازه‌ی یک میگو بودیم،

were through the tactile sensation

از طریق حس لامسه‌ بود

coming from the vibrations of your mother's voice.

ناشی از ارتعاشات صدای مادرمان.

So, as we can see, the human voice is quite meaningful and important

بنابراین میشه متوجه شد که صدای انسان معنا و اهمیت زیادی دارد

at the level of the species,

در سطح گونه‌ی انسانی،

at the level of the society --

و در سطح اجتماع--

this is how we communicate and create bonds,

که شیوه‌ی برقراری ارتباط و ایجاد پیوند ماست،

and at the personal and interpersonal levels --

و در سطح فردی و بین‌فردی

with our voice, we share much more than words and data,

ما با صدای‌مان چیزی خیلی بیش از کلمات و داده‌ها را منتقل می‌کنیم؛

we share basically who we are.

اساساً آنچه هستیم را به اشتراک می‌گذاریم.

And our voice is indistinguishable from how other people see us.

و صدای ما از تصویری که افراد از ما دارند قابل تفکیک نیست.

It is a mask that we wear in society.

نقابیه که در جامعه به چهره می‌زنیم.

But our relationship with our own voice is far from obvious.

اما ارتباط خود ما با صدای خودمان خیلی واضح نیست.

We rarely use our voice for ourselves; we use it as a gift to give to others.

به ندرت از صدای خود برای خود، و بیشتر بعنوان هدیه‌ای به دیگران استفاده می‌کنیم.

It is how we touch each other.

این طور بر هم تأثیر می‌گذاریم.

It's a dialectical grooming.

مثل یک تیمار گویشی.

But what do we think about our own voice?

ولی راجع به صدای خود چی فکر می‌کنیم؟

So please raise your hand

از شما می‌خوام اگر صدای خود را

if you don't like the sound of your voice when you hear it on a recording machine.

وقتی از ضبط صوت می‌شنوید را دوست ندارید دست خود را بلند کنید.

(Laughter)

{خنده}

Yeah, thank you, indeed,

آره، ممنون، همینطوره،

most people report not liking the sound of their voice recording.

بیشتر مردم می‌گویند که صدای ضبط شده‌ی خود‌ را دوست ندارند

So what does that mean?

خب یعنی چی؟

Let's try to understand that in the next 10 minutes.

بیایید سعی کنیم در ۱۰ دقیقه‌ی آینده این را بفهمیم.

I'm a researcher at the MIT Media Lab,

من در آزمایشگاه رسانه‌ی دانشگاه MIT محقق هستم،

part of the Opera of the Future group,

و جزئی از تیم «اپرای آینده»

and my research focuses on the relationship

و تمرکز تحقیقات من ر ی ارتباطیه

people have with their own voice and with the voices of others.

که انسان‌ها با صدای و صدای دیگران دارند.

I study what we can learn from listening to voices,

من آنچه را که می‌شه از گوش دادن به صداها فهمید مطالعه می‌کنم،

from the various fields,

در زمینه‌های مختلف،

from neurology to biology, cognitive sciences, linguistics.

از عصب‌شناسی، تا زیست‌شناسی، علوم ادراکی، زبان‌شناسی.

In our group we create tools and experiences

گروه ما ابزارها و تجربه‌هایی ایجاد می‌کند

to help people gain a better applied understanding of their voice

که به مردم کمک کند درک کاربردی بهتری از صدای خود داشته باشند

in order to reduce the biases,

تا بتونند جانب‌گیری‌های خود را کاهش دهند،

to become better listeners,

شنونده‌های بهتری بشن،

to create more healthy relationships

روابط سالم‌تری بسازن،

or just to understand themselves better.

یا فقط خود را بهتر درک کنند.

And this really has to come with a holistic approach on the voice.

و این باید با رویکرد جامعی به صدا همراه باشه.

Because, think about all the applications and implications

چون‌ که... به تمام کاربردها و پیامدهایی فکر کنید که صدا

that the voice may have, as we discover more about it.

می‌تونه داشته باشه، همین طور که بیشتر راجع بهش کشف می‌کنیم

Your voice is a very complex phenomenon.

صدای شما پدیده‌ی بسیار پیچیده‌ایه.

It requires a synchronization of more than 100 muscles in your body.

مستلزم هماهنگی بیش از ۱۰۰عضله در بدن شماست

And by listening to the voice,

و با گوش کردن به صدا

we can understand possible failures of what happens inside.

می‌شه اختلالات احتمالی آنچه در درون اتفاق میفته را متوجه شد.

For example:

به عنوان مثال

listening to very specific types of turbulences

گوش کردن به انواع خیلی مشخصی از آشفتگی

and nonlinearity of the voice

و اعوجاج صدا

can help predict very early stages of Parkinson's,

می‌تونه به پیش‌بینی مراحل خیلی ابتدایی پارکینسون کمک کنه؛

just through a phone call.

فقط از طریق یک تماس تلفنی.

Listening to the breathlessness of the voice

گوش دادن به نفس‌بریدگی صدا

can help detect heart disease.

می‌تونه به تشخیص بیماری قلبی کمک کنه.

And we also know that the changes of tempo inside individual words

ما همچنین می‌دونیم که تغییر در ضرب‌آهنگ کلمات مشخص

is a very good marker of depression.

مشخصه‌ی بسیار خوبی برای افسردگیه.

Your voice is also very linked with your hormone levels.

صدای شما به سطوح هورمونی‌تان هم ارتباط بسیار نزدیکی دارد.

Third parties listening to female voices

گروه‌های ثالثی که به صدای زن‌ها گوش می‌دادند

تونستن با دقت بسیار بالا مشخص کنند که صاحب صدا

were able to very accurately place the speaker

on their menstrual cycle.

در چه زمانی از سیکل قاعدگیش قرار دارد.

Just with acoustic information.

فقط با داده‌های صوتی

And now with technology listening to us all the time,

و حالا که ابزارهای تکنولوژیک تمام مدت به صدای ما گوش می‌کنند

Alexa from Amazon Echo

دستگاه «الکسا»ی آمازون اکو

might be able to predict if you're pregnant

ممکنه بتونه حاملگیتون را تشخیص بده

even before you know it.

حتی قبل از این‌که خودتان بدانید.

So think about --

پس به این فکر کنید

(Laughter)

{خنده حضار}

Think about the ethical implications of that.

به تمام پیامدهای اخلاقی این موضوع فکر کنید

Your voice is also very linked to how you create relationships.

صدای شما حتی به این‌ که چطور رابطه‌ خود را شکل می‌دین مربوطه.

You have a different voice for every person you talk to.

شما برای هر فردی که باهاش صحبت می‌کنید صدای جداگانه‌ای دارید.

If I take a little snippet of your voice and I analyze it,

اگه من قطعه‌ی کوتاهی از صدای شما را بردارم و بررسی کنم

I can know whether you're talking to your mother, to your brother,

می‌تونم تشخیص بدم که دارید با مادرتان صحبت می‌کنید، یا با برادرتان،

your friend or your boss.

با دوست یا با رئیستان.

We can also use, as a predictor, the vocal posture.

ما همین طور می‌تونیم به عنوان یک ابزار پیش‌بینی از حالت صدای شما استفاده کنیم؛

Meaning, how you decide to place your voice when you talk to someone.

به معنی جایی که برای صداتون هنگام صحبت کردن با یک فرد انتخاب می‌کنید.

And you vocal posture, when you talk to your spouse,

و حالت صدای شما وقتی با همسرتان حرف می‌زنید،

can help predict not only if, but also when you will divorce.

نه تنها وقوع، بلکه حتی زمان اتفاق افتادن طلاق شما را هم می‌تونه پیش‌بینی کنه.

So there is a lot to learn from listening to voices.

پس خیلی چیزها می‌شه از گوش دادن به صدای افراد فهمید.

And I believe this has to start with understanding

و من معتقدم که باید از درک این نکته

that we have more than one voice.

که ما بیش از یک صدا داریم شروع بشه.

So, I'm going to talk about three voices that most of us posses,

من می‌خوام راجع به ۳ تا از صداهایی که اکثر ما داریم حرف بزنم،

in a model of what I call the mask.

در قالب چیزی که بهش «نقاب» می‌گم.

So when you look at the mask,

وقتی شما به یک نقاب نگاه می‌کنید،

what you see is a projection of a character.

آنچه که می‌بینید تصویر یک شخصیته.

Let's call that your outward voice.

بیایید اسمش را «صدای خارجی» بذاریم.

This is also the most classic way to think about the voice,

این کلاسیک‌ترین شکل فکر کردن در مورد صدا هم هست؛

it's a way of projecting yourself in the world.

شیوه‌ای برای به تصویر کشیدن خودتان در جهان

The mechanism for this projection is well understood.

فرآیند این به تصویر کشیدن هم به خوبی شناخته شده:

Your lungs contract your diaphragm

ریه‌هاتان دیافراگم را منقبض می‌کنند،

and that creates a self-sustained vibration of your vocal fold,

و این باعث لرزش خودکفای تارهای صوتی میشه

that creates a sound.

که صدا تولید می‌کنه.

And then the way you open and close the cavities in you mouth,

و بعد با توجه به شکلی که فضای داخل دهانتون را باز و بسته می‌کنید،

your vocal tract is going to transform the sound.

دستگاه صوتی شما به اون صدا شکل می‌ده.

So everyone has the same mechanism.

همه از همین فرآیند استفاده می‌کنند

But voices are quite unique.

اما صداها منحصر به فردند.

It's because very subtle differences in size, physiology, in hormone levels

دلیلش اینه که تفاوت‎‌های خیلی جزئی در ابعاد، فیزیولوژی یا سطوح هورمونی

are going to make very subtle differences in your outward voice.

تفاوت‌های خیلی جزئی در آوای خارجی شما ایجاد می‌کند.

And your brain is very good

و مغز شما

در تشخیص این تفاوت‌های جزئی در آوای خارجی دیگران خیلی تواناست.

at picking up those subtle differences from other people's outward voices.

In our lab, we are working on teaching machines

ما در آزمایشگاهمان سعی می‌کنیم به ماشین‌ها آموزش بدیم

که این تفاوت‌های جزئی را متوجه بشن.

to understand those subtle differences.

And we use deep learning to create a real-time speaker identification system

ما از یادگیری عمیق برای ایجاد یک سیستم همزمان شناسایی صاحب صدا استفاده می‌کنیم

to help raise awareness on the use of the shared vocal space --

تا به افزایش آگاهی در رابطه با استفاده از "فضای مشترک آوایی" کمک کنیم

so who talks and who never talks during meetings --

(اینکه در جلسه‌ها کی صحبت می‌کنه و کی هیچ‌وقت چیزی نمی‌گه)

to increase group intelligence.

که در نتیجه خرد جمعی را افزایش بدیم.

And one of the difficulties with that is that your voice is also not static.

و یکی از مشکلات ما در این کار اینه که صدای شما ثابت نیست.

قبلاً گفتیم که صدای شما با توجه به مخاطب تغییر می‌کند.

We already said that it changes with every person you talk to

but it also changes generally throughout your life.

اما به علاوه صدا به طور کلی در طول عمرتان هم دچار تغییر می‌شه

At the beginning and at the end of the journey,

در ابتدا و انتهای عمر،

male and female voices are very similar.

صدای مذکر و مؤنث بسیار به هم شبیهند.

It's very hard to distinguish

خیلی سخت می‌شه

the voice of a very young girl from the voice of a very young boy.

صدای یک دختربچه را از صدای یک پسربچه تشخیص داد.

But in between, your voice becomes a marker of your fluid identity.

اما در میانه(ی عمر)، صدای شما به مشخصه‌ای از هویت سیال شما تبدیل می‌شه.

Generally, for male voices there's a big change at puberty.

صدای افراد مذکر عموماً در زمان بلوغ با یک تغییر عمده مواجه می‌شه.

And then for female voices,

و از طرفی در صدای افراد مؤنث

there is a change at each pregnancy and a big change at menopause.

با هر بارداری تغییری ایجاد می‌شه و تغییر بزرگ هم در زمان یائسگی اتفاق میافته.

So all of that is the voice other people hear when you talk.

خب تمام این‌ها صداهایی هستند که وقتی ما صحبت می‌کنیم دیگران می‌شنوند.

So why is it that we're so unfamiliar with it?

پس چرا خودمان انقدر باهاش غریبه‌ایم؟

Why is it that it's not the voice that we hear?

چرا همون صدایی نیست که خودمان می‌شنویم؟

بیایید بهش فکر کنیم.

So, let's think about it.

When you wear a mask, you actually don't see the mask.

وقتی نقابی می‌زنید خودتون در واقع آن را نمی‌بینید.

And when you try to observe it, what you will see is inside of the mask.

و وقتی سعی می‌کنید نگاهش کنید آنچه که می‌بینید بخش داخلی نقابه.

And that's your inward voice.

این "آوای داخلی" شماست.

So to understand why it's different,

برای اینکه متوجه بشیم چرا (با آوای خارجی) متفاوته،

let's try to understand the mechanism of perception of this inward voice.

بیایید سعی کنیم فرآیند دریافت این آوای داخلی را بفهمیم.

Because your body has many ways of filtering it differently

چون بدن شما شیوه‌های متعددی داره که این صدا را به شکلی متفاوت

from the outward voice.

از آوای خارجی‌تان پالایش کند.

So to perceive this voice, it first has to travel to your ears.

برای این‌که دریافت بشه، صدا باید اول به گوش‌های شما برسه.

And your outward voice travels through the air

آوای خارجی از طریق هوا حرکت می‌کند

while your inward voice travels through your bones.

در حالی که آوای داخلی از میان استخوان‌های سما منتقل می‌شه.

This is called bone conduction.

که بهش "انتقال استخوانی" گفته می‌شه.

Because of this, your inward voice is going to sound in a lower register

به همین دلیله که آوای داخلی بم‌‌تر

and also more musically harmonical than your outward voice.

و به لحاظ موسیقایی موزون‌تر از آوای خارجی به گوش می‌رسه.

Once it travels there, it has to access your inner ear.

وقتی صدا به گوش رسید باید به گوش داخلی منتقل بشه.

And there's this other mechanism taking place here.

و این‌جا فرآیند دیگه‌ای اتفاق میافته.

It's a mechanical filter,

که فیلتری مکانیکیه،

it's a little partition that comes and protects your inner ear

تیغه‌ای که میاد و از گوش داخلی محافظت می‌کند،

each time you produce a sound.

هر وقت که صدایی تولید کنید.

So it also reduces what you hear.

و صدایی که می‌شنوید را هم کاهش می‌ده.

And then there is a third filter, it's a biological filter.

فیلتر سومی هم وجود دارد؛ یک فیلتر بیولوژیک

Your cochlea -- it's a part of your inner ear that processes the sound --

حلزون گوش -بخشی از گوش داخلی که صدا را پردازش می‌کند-

is made out of living cells.

از سلول‌های زنده تشکیل شده.

And those living cells are going to trigger differently

و نحوه‌ی تحریک این سلول‌های زنده تغییر می‌کند

according to how often they hear the sound.

بسته به این‌ که با چه فواصل زمانی صدا را می‌شنوند.

It's a habituation effect.

این شکلی از سازگاریه.

So because of this,

و به همین دلیل

as your voice is the sound you hear the most in your life,

چون صدای خودتان بیشترین صداییه که در زندگی به گوشتان می‌رسه

you actually hear it less than other sounds.

در واقع کمتر از بقیه‌ی صداها می‌شنویدش.

Finally, we have a fourth filter.

در نهایت فیلتر چهارمی وجود داره.

It's a neurological filter.

که یک فیلتر عصبیه.

Neurologists found out recently

عصب‌شناس‌ها به تازگی متوجه شدند

that when you open your mouth to create a sound,

که وقتی دهانتان رت باز می‌کنید که صدایی تولید کنید،

قشر شنوایی مغزتان خاموش می‌شه.

your own auditory cortex shuts down.

So you hear your voice

بنابراین شما صدای خودتون را می‌شنوید

but your brain actually never listens to the sound of your voice.

اما مغزتان در واقع هیچ‌وقت به صدای شما گوش نمی‌ده.

Well, evolutionarily that might make sense,

خب از منظر تکامل این ممکنه منطقی باشه،

because we know cognitively what we are going to sound like

چون ما لحاظ ادراکی ما می‌دانیم که قراره چی بگیم

so maybe we don't need to spend energy analyzing the signal.

پس شاید نیازی نباشه که برای تحلیل سیگنالش انرژی صرف کنیم.

And this is called a corollary discharge

به این "تخلیه‌ی (بار عصبی) تبعی" گفته می‌شه

and it happens for every motion that your body does.

و برای هر حرکتی که بدن انجام می‌ده اتفاق میافته.

The exact definition of a corollary discharge

تعریف دقیق تخلیه‌ی تبعی

is a copy of a motor command that is sent by the brain.

یک کپی از یک دستور حرکتیه که به وسیله‌ی مغز فرستاده می‌شه.

This copy doesn't create any motion itself

خود این کپی حرکتی ایجاد نمی‌کند

but instead is sent to other regions of the brain

اما در عوض به بقیه‌ی قسمت‌های مغز می‌ره

to inform them of the impending motion.

تا آنها را از حرکتی که قراره انجام بشه آگاه کنه.

And for the voice, this corollary discharge also has a different name.

و برای صدا، این تخلیه‌ی تبعی نام دیگه‌ای هم داره

It is your inner voice.

اون "آوای درونی" شماست.

So let's recapitulate.

خب، بیایید یک بار مرور کنیم:

We have the mask, the outward voice,

نقاب را داریم، که آوای خارجیه،

the inside of the mask, your inward voice,

داخل نقاب را داریم، که آوای داخلیه،

and then you have your inner voice.

و بعد آوای درونی را داریم.

And I like to see this one as the puppeteer

من دوست دارم به چشم عروسک‌گردانی بهش نگاه کنم

that holds the strings of the whole system.

که نخ‌های همه‌ی این مجموعه در دستشه.

Your inner voice is

آوای درونی شما

the one you hear when you read a text silently,

همون صداییه که وقتی در سکوت متنی را می‌خونید می‌شنوید،

when you rehearse for an important conversation.

یا وقتی مکالمه‌ی مهمی را در ذهنتون‌ تمرین می‌کنید.

Sometimes is hard to turn it off,

بعضی وقت‌ها ساکت کردنش کار سختیه،

it's really hard to look at the text written in your native language,

واقعاً به سختی ممکنه به متنی که به زبان مادری‌تان نوشته شده نگاه کنید،

without having this inner voice read it.

بی‌آنکه آوای درونی شما آن را نخونه.

It's also the voice that refuse to stop singing

این همون صداییه که بی‌خیال خوندن

آهنگ مزخرفی که بر زبانتان افتاده نمی‌شه.

the stupid song you have in your head.

{خنده حضار}

(Laughter)

And for some people it's actually impossible to control it.

و برای بعضی‌ها کنترلش واقعاً غیرممکنه.

And that's the case of schizophrenic patients,

این شرایط در مورد مبتلایان به اسکیزوفرنی صادقه،

who have auditory hallucinations.

که توهم‌های شنیداری دارند.

Who can't distinguish at all between voices coming from inside

و نمی‌تونند تفکیکی قائل بشن بین صداهایی که از درون سرشان میاد

and outside their head.

و صداهای بیرونی.

So in our lab, we are also working on small devices

بنابراین ما در آزمایشگاه روی دستگاه‌های کوچکی هم کار می‌کنیم

که به این افراد در این تشخیص کمک کند

to help those people make those distinctions

and know if a voice is internal or external.

که یک صدا داخلیه یا خارجی.

You can also think about the inner voice as the voice that speaks in your dream.

می‌تونید به صدای درونی به عنوان صدایی که که در رؤیاهاتون حرف می‌زنه هم فکر کنید.

This inner voice can take many forms.

صدای درونی می‌تونه اشکال مختلفی بگیرد.

And in your dreams, you actually unleash the potential of this inner voice.

و در رؤیاهاتون شما درواقع ظرفیت‌های این آوای درونی رو آزاد می‌کنید.

That's another work we are doing in our lab:

این کار دیگری هست که در آزمایشگاه‌مان انجام می‌دیم:

trying to access this inner voice in dreams.

سعی می‌کنیم به آوای درونی در رؤیا دسترسی پیدا کنیم.

So even if you can't always control it,

و حتی اگه همیشه نتونید کنترلش کنید،

the inner voice -- you can always engage with it

- این آوای درونی را- همیشه می‌تونید باهاش ارتباط برقرار کنید

through dialogue, through inner dialogues.

از طریق مکالمه، از طریق مکالمه‌ی درونی.

And you can even see this inner voice

و حتی می‌تونید به این آوای درونی

as the missing link between thought and actions.

به عنوان حلقه‌ی گمشده‌ی بین افکار و اعمال نگاه کنید.

So I hope I've left you with a better appreciation,

در خاتمه امیدوارم حس قدرانی‌ داشته باشید.

a new appreciation of all of your voices

که قدر همه‌ی آواهای خود را بدانید

and the role it plays inside and outside of you --

و نیز نقشی که در درون و بیرون شما دارن.

as your voice is a very critical determinant of what makes you humans

چون صدای شما عامل تعیین‌کننده‌ی خیلی مهمیه در اونچه که شما را به انسان تبدیل می‌کند

and of how you interact with the world.

و در چگونگی ارتباط شما با دنیا.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

{تشویق }