What Saturn's most mysterious moon could teach us about the origins of life | Elizabeth Turtle

Translator: Mohammad Badsar Reviewer: Mahshid Moballegh Nasery

Picture a world with a variety of landforms.

دنیایی با اشکال سطحی متنوع را تصور کنید.

It has a dense atmosphere

جوی غلیظ دارد

within which winds sweep across its surface

که بادهای درون آن سطحش را جاروب می‌کنند

and rain falls.

و باران می‌بارد.

It has mountains and plains,

کوه، دشت،

rivers, lakes and seas,

رودخانه، دریاچه،

sand dunes and some impact craters.

تپه ماسه‌ای و تعدادی چاله ناشی از برخورد دارد.

Sounds like Earth, right?

مثل زمین است، درست؟

This is Titan.

این تیتان است.

In August 1981,

در آگوست ۱۹۸۱،

Voyager 2 captured this image of Saturn's largest moon.

وویجر ۲ این تصویر را از بزرگترین قمر زحل تهیه کرد.

The Voyager missions have traveled farther than ever before,

ماموریت‌های وویجر بیشتراز هر زمان دیگری انجام شده‌اند.

making the solar system and beyond

منظومه شمسی و بیرونش را

part of our geography.

بخشی از جغرافیای ما ساخته‌اند.

But this image, this hazy moon

اما این تصویر، این قمر غبارآلود

was a stark reminder of just how much mystery remained.

بوضوح نشان داد که رموز زیادی باقی مانده است.

We learned an exponential amount as the Voyagers flew by it,

پس از عبور وویجر از کنار این قمر بطور فزاینده دانشمان در این مورد افزایش یافت،

and yet we had no idea what lay beneath this atmospheric blanket.

و هنوز نمی‌دانیم در زیر این لایه جو چه داریم.

Was there an icy surface with landforms like those of the other moons

آیا دارای سطحی یخی با ساختار سطحی مشابه دیگر قمرهایی است

that had been observed at Saturn and Jupiter?

که در زحل و مشتری مشاهده شده بود؟

Or perhaps simply a vast global ocean of liquid methane?

یا شاید یک اقیانوس بزرگ سراسری از جنس متان مایع است

Shrouded by the obscuring haze,

که در غباری از مه غلیظ واقع است،

Titan's surface was a huge, outstanding mystery

سطح تیتان رازی عظیم و شگفت‌انگیز بود

that Cassini-Huygens, an orbiter lander pair launched in 1997,

کاسینی-هویگنز بعنوان جفت اوربیتر لندر در سال ۱۹۹۷ پرتاب شد،

was designed to solve.

تا این راز را بگشاید.

After arrival in 2004,

پس از ورود در سال ۲۰۰۴،

the early images Cassini sent back of Titan's surface

اولین تصاویری که کاسینی از سطح تیتان ارسال کرد

only heightened the allure.

فقط شگفتی را بیشتر کرد.

It took months for us to understand what we were seeing on the surface,

ماه‌ها طول کشید تا بفهمیم در این سطح چه داریم می‌بینیم،

to determine, for example,

مثلا برای تعیین

that the dark stripes,

این کمربندهای تیره،

which were initially so unrecognizable that we referred to them as cat scratches,

که در ابتدا اینقدر ناشناخته بود که به آن‌ها خطوط گربه می‌گفتیم

were actually dunes made of organic sand.

معلوم شد که تپه‌هایی از جنس ماسه‌های آلی است.

Over the course of the 13 years Cassini spent studying Saturn

طی ۱۳ سالی که کاسینی به مطالعه زحل

and its rings and moons,

و حلقها و قمرهای آن پرداخت،

we had the privilege

این امتیاز را داشتیم

of going from knowing almost nothing about the surface of Titan

که از هیچ ندانستن در مورد سطح تیتان

to understanding its geology,

به فهم‌هایی از قبیل جغرافیای آن برسیم .

the role the atmosphere plays in shaping its surface,

نقشی که اتمسفر در شکل‌گیری سطح آن بازی می‌کند،

and even hints of what lies deep beneath that surface.

و حتی ایده‌هایی در مورد چیزهایی که در زیر آن سطح واقع است.

Indeed, Titan is one of several ocean worlds,

در واقع، تیتان یکی از هفت اقیانوس دنیاست،

moons in the cold outer solar system

قمرها در منظومه شمسی سرد و بیرونی

beyond the orbits of Mars and the asteroid belt

دورتر از مدار مریخ و کمربند سیارکی

with immense liquid water oceans beneath their surfaces.

دارای اقیانوس‌های آبی بیکران زیر سطوحشان هستند.

Titan's interior ocean may have more than 10 times as much liquid water

اقیانوس درونی تیتان شاید بیش از ۱۰ برابر مجموع آب‌های

as all of the Earth's rivers, lakes, seas and oceans combined.

رودخانه‌ها، دریاچه‌ها، دریاها و اقیانوس‌های زمین، آب داشته باشد.

And at Titan, there are also exotic lakes and seas

و در تیتان دریاچه‌ها و دریاهای عجیبی

of liquid methane and ethane on the surface.

از متان و اتان مایع روی سطح وجود دارد.

Ocean worlds are some of the most fascinating places

دنیاهای اقیانوسی از شگفت‌انگیزترین مکان‌های

in the solar system,

منظومه شمسی هستند،

and we have only just begun to explore them.

و تازه در موردشان تحقیقات را آغاز کرده‌ایم.

This is Dragonfly.

این دراگون‌فلای است.

At the Johns Hopkins Applied Physics Laboratory,

در آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز،

we're building this mission for NASA's new Frontiers program.

داریم این مأموریت را برای برنامه مرزهای جدید ناسا شکل می‌دهیم.

Scheduled to launch in 2026 and reach Titan in 2034,

قرار است سال ۲۰۲۶ آغاز به کار کند و در سال ۲۰۳۴ به تیتان برسد،

Dragonfly is a rotorcraft lander,

دراگون‌فلای یک لندر بالگرد است،

similar in size to the Mars rovers or about the size of a small car.

به اندازه روبات‌های مریخ‌نورد یا یک ماشین کوچک.

Titan's dense atmosphere, combined with its low gravity,

جو غلیظ تیتان به همراه جاذبه کم، آن را به مکانی مناسب

make it a great place to fly,

برای پرواز تبدیل کرده است،

and that's exactly what Dragonfly is designed to do.

و دراگون‌فلای دقیقاً برای همین کار طراحی شده است.

Technically an octocopter,

از لحاظ فنی یک هشت‌پروانه است،

Dragonfly is a mobile laboratory that can fly from place to place

دراگون‌فلای یک آزمایشگاه سیار است که می‌تواند از جایی به جای دیگر پرواز کند

taking all of its scientific instruments with it.

و تمام ابزار آزمایشگاهی را با خود دارد.

Dragonfly will investigate Titan in a truly unique way,

دراگون‌فلای، تیتان را به شیوه‌ای کاملاً بی‌نظیر بررسی می‌کند،

studying details of its weather and geology,

و جزئیات آب و هوا و جغرافیای آن را مطالعه می‌کند،

and even picking up samples from the surface

و حتی از سطح نمونه‌برداری می‌کند

to learn what they're made of.

تا بدانیم از چه ساخته شده است.

All told, Dragonfly will spend about three years exploring Titan,

بطور کلی، دراگون‌فلای سه سال به بررسی تیتان می‌پردازد،

measuring its detailed chemistry,

جزئیات شیمیایی را اندازه می‌گیرد،

observing the atmosphere and how it interacts with the surface,

اتمسفر و نحوه برهم‌کنش آن با سطح را مشاهده می‌کند،

and even listening for earthquakes,

حتی به زلزله‌ها گوش می‌دهد،

or technically titanquakes, in Titan's crust.

یایا از نظر فنی ‌لرزه‌ در پوسته تیتان.

The Dragonfly team,

تیم دراگون‌فلای،

hundreds of people across North America and around the world,

صدها نفر در آمریکای شمالی و کل جهان،

is hard at work on the design for this mission,

به سختی در تلاش است تا این مأموریت را طراحی کند،

developing the rotorcraft, its autonomous navigation system

بالگرد و سیستم ناوبری خودکار

and its instrumentation,

و ابزارآلات آن را توسعه دهد،

all of which will need to work together to make science measurements

همه چیزهایی که برای همکاری جهت اندازه‌گیری‌های علمی

on the surface of Titan.

روی سطح تیتان نیاز است.

Dragonfly is the next step in our exploration

دراگون‌فلای قدم بعدی در تحقیقات ما

of this fascinating natural laboratory.

از این آزمایشگاه طبیعی شگفت‌انگیز است.

In flying by, Voyager hinted at the possibilities.

در حین پرواز از کنار تیتان، وویجر برخی احتمالات را گوشزد کرد.

In orbiting Saturn for over a decade

با چرخیدن به دور زحل برای بیش از یک دهه

and descending through Titan's atmosphere,

و فرو رفتن در جو تیتان،

Cassini and Huygens pulled Titan's veil back a bit further.

کاسینی و هویگنز اسرار بیشتری از تیتان را فاش کردند.

Dragonfly will live in the Titan environment,

دراگون‌فلای در محیط تیتان زندگی خواهد کرد،

where, so far, our only close-up view

محیطی که تابحال تنها تصویر نمانزدیکش

is this image the Huygens probe took in January 2005.

تصویری است که کاوشگر هویگنز در ژانویه ۲۰۰۵ گرفته است.

In many ways, Titan is the closest known analogue we have to the early Earth,

از جهات بسیاری، تیتان نزدیکترین شباهت را به زمین اولیه دارد،

the Earth before life developed here.

زمین قبل از شکل‌گیری حیات.

From Cassini-Huygens' measurements,

از اندازه‌گیری‌های کاسینی-هویگنز،

we know that the ingredients for life,

می‌دانیم که اجزای حیات، حداقل تا جایی

at least life as we know it,

که در مورد حیات می‌دانیم،

have existed on Titan,

روی تیتان وجود دارد،

and Dragonfly will be fully immersed within this alien environment,

و دراگون‌فلای بطور کامل درون این محیط عجیب فرو می‌رود،

looking for compounds similar to those

تا به دنبال ترکیباتی مشابه چیزهایی بگردد

that might have supported the development of life here on Earth

که توسعه حیات روی زمین را پشتیبانی می‌کند

and teaching us about the habitability of other worlds.

و در مورد حیات‌پذیری جهان‌های دیگر به ما بیاموزد.

Habitability is a fascinating concept.

حیات‌پذیری مفهوم شگفت‌انگیزی است.

What's necessary to make an environment suitable to host life,

ملزومات یک محیط برای پشتیبانی از حیات چه هستند،

whether life as we know it here on Earth,

چه نوع حیاتی که روی زمین سراغ داریم،

or perhaps exotic life that has developed under very different conditions?

یا شاید حیات عجیبی که تحت شرایط کاملاً متفاوتی توسعه یافته باشد؟

The possibility of life elsewhere

احتمال وجود حیات در جاهای دیگر

has inspired human imagination and exploration throughout history.

در طول تاریخ بشر را به تخیل و بررسی وا داشته است.

On a grand scale,

در یک مقیاس بزرگ،

it's why the ocean worlds in the outer solar system

برای همین جهان‌های اقیانوسی در منظومه ی شمسی بیرونی

have become such important targets for study.

اینقدر اهداف مهمی برای مطالعه هستند.

It's the "what if" that drives human exploration.

این «چه می‌شد اگر» نیروی محرکه تحقیقات انسانی است.

We don't know how chemistry took the step to biology here on Earth,

اینجا روی زمین نمی‌دانیم چگونه شیمی وارد زیست‌شناسی شد،

but similar chemical processes may have happened on Titan,

اما شاید فرآیندهای شیمیایی مشابه روی تیتان رخ داده‌اند،

where organic molecules have had the opportunity

جایی که مولکول‌های آلی فرصت این را داشته‌اند

to mix with liquid water at the surface.

که با آب مایع در سطح ترکیب شوند.

Has organic synthesis progressed under these conditions?

آیا تحت چنین شرایطی سنتز آلی رخ داده است؟

And if so, how far?

اگر بله، از کی؟

We don't know ... yet.

هنوز نمی‌دانیم.

What we will learn from Dragonfly, this fundamentally human endeavor,

از دراگون‌فلای این تلاش اساسی بشر، چه خواهیم آموخت،

is tantalizing.

حیرت‌آور است.

It's a search for building blocks, foundations, chemical steps

این تحقیقی است در مورد اجزای اساسی، پایه‌ها و گام‌های شیمیایی

like those that ultimately led to life on Earth.

که در نهایت منجر به شکل‌گیری حیات در زمین شده است.

We're not sure exactly what we will find when we get to Titan,

کاملاً مطمئن نیستیم زمانی که به تیتان می‌رسیم چه کشف می‌کنیم،

but that's exactly why we're going.

اما دلیل این کار دقیقاً همین است.

In 1994, Carl Sagan wrote,

در سال ۱۹۹۴، کارل سیگان نوشت،

"On Titan, the molecules that have been raining down

«روی تیتان، مولکول‌هایی که به شکل باران می‌ریزند

like manna from heaven for the last four billion years

مثل هدیه‌ایست از بهشت که چهار میلیارد سال است

might still be there,

که آنجا مانده است،

largely unaltered, deep-frozen, awaiting the chemists from Earth."

بسیار دست‌ نخورده، عمیقاً منجمد، منتظر شیمیدانانی از زمین.»

We are those chemists.

ما آن شیمیدانان هستیم.

Dragonfly is a search for greater understanding,

دراگون‌فلای پژوهشی است برای درک بیشتر،

not just of Titan and the mysteries of our solar system,

نه فقط درباره تیتان و رموز منظومه شمسی ما،

but of our own origins.

بلکه در مورد منشاء ما.

Thank you.

متشکرم.