Hidden Cameras Film Injustice in Dangerous Places | Oren Yakobovich | TED Talks

اُورن یاکوبویچ: دوربین های پنهانی که از بی عدالتی در خطرناک ترین مکان های جهان فیلم می گیرند

Translator: soheila Jafari Reviewer: Leila Ataei

I would like to start

می خواهم با داستان

with the story of Mary,

مری صحبتم را شروع کنم،

a woman from an African village.

زنی روستایی در آفریقا.

Her first memories

اولین خاطراتش

are of her family fleeing violent riots

به فرار خانواده اش از ناآرامیهای

orchestrated by the ruling political party.

هماهنگ شده از سوی حزب حاکم برمی گردد.

Her brother was murdered by the state-sponsored militia,

برادرش توسط شبه نظامیان تحت حمایت دولت به قتل رسیده بود،

and she was raped more than once

و خودش چندین بار مورد تجاوز قرار گرفته بود

just because she belonged to the wrong party.

تنها به دلیل اینکه عضو حزب دیگری بود.

One morning, a month before the election,

یک روز صبح، یک ماه قبل از انتخابات،

Mary's village was called to another intimidation meeting.

اهالی روستای مری برای جلسه ای تهدید آمیز فراخوانده شده بودند،

In this meeting, there is a man standing in front of them,

در این جلسه، مردی جلو آنها ایستاده

telling them, "We know who you are,

به آنها می گوید،"ما می دانیم شما که هستید،

we know who you will vote for,

می دانیم به چه کسی رای خواهید داد،

and if you're not going to drop the right paper,

اگر رای درست را به صندوق نیندازید،

we're going to take revenge."

ما برای انتقام خواهیم آمد."

But for Mary, this meeting is different.

اما برای مری، این جلسه متفاوت بود.

She feels different.

او احساس متفاوتی داشت.

This time, she's waiting for this meeting,

این بار، او منتظر این جلسه بود،

because this time, she's carrying a small hidden camera in her dress,

زیرا این بار او یک دوربین فیلمبرداری در لباسش پنهان کرده بود،

a camera that nobody else can see.

دوربینی که کسی نمی توانست آن را ببینید.

Nobody is allowed to film in these meetings.

کسی اجازه فیلم گرفتن از این جلسه را نداشت.

You risk your life if you do.

زندگیتان در خطر بود اگر فیلم می گرفتید.

Mary knows that, but she also knows that the only way to stop them

مری این را می دانست، ولی همچنین می دانست این تنها راه برای متوقف کردن آنهاست

and to protect herself and her community

و برای محافظت از خودش و روستایش

is to expose their intimidation,

باید تهدید و ارعاب آنها را افشا کند،

to make sure they understand somebody is following them,

تا مطمئن شود آنها بفهمند که یک نفر دنبال کارهای آنها است و

to break the impunity they feel.

احساس مصونیت از مجازات برایشان شکسته شود.

Mary and her friends were filming for months, undercover,

مری و دوستانش بصورت پنهانی ماه ها

the intimidation of the ruling political party.

ازتهدید های حزب سیاسی حاکم فیلم گرفتند.

(Video) ["Filmed with hidden cameras"]

(ویدئو) ["فیلم برداری با دوربین مخفی"]

Man: We are now going to speak about the upcoming elections.

مرد: می خواهیم درباره انتخابات آینده صحبت کنیم.

Nothing can stop us from doing what we want.

چیزی نمی تواند ما را از آنچه که می خواهیم متوقف کند.

If we hear you are with [The Opposition]

اگر ما بشنویم که شما با [مخالفان] ما هستید

we will not forgive you.

شما را نمی بخشیم.

["Militia intimidation rally"]

["تجمع تهدید آمیز شبه نظامیان"]

[The Party] can torture you at any time.

[حزب] می تواند شما را در هر زمانی شکنجه کند.

The youth can beat you.

جوانان کتک خواهند خورد.

["Disruption of political meeting"]

["اختلال در جلسه سیاسی"]

For those who lie, saying they are back with [The Party],

به کسانی که دروغ می گویند، بگویید که آنها با [حزب] برخواهیم گشت،

your time is running out.

وقت تان رو به اتمام است.

["Party youth militia"]

["حزب شبه نظامی جوانان"]

Some have died because they rebelled.

برخی کشته شدند چونکه شورش کردند.

Some have lost their homes.

برخی خانه هایشان را از دست دادند.

If you don't work together with [The Party],

اگر شما با [حزب] کار نکنید،

you will lead a very bad life.

به زندگی خیلی بدی دچار خواهید شد.

Oren Yakobovich: These images were broadcast all over the world,

اُورن یاکوبویچ: این تصاویر در سراسر جهان پخش شد،

but more importantly,

اما از آن مهمتر،

they have been broadcast back to the community.

این تصاویر در جامعه آنها نیز پخش شد.

The perpetrators saw them too.

عاملان خشونت این فیلم ها را هم دیدند.

They understood somebody is following them.

و فهمیدند که کسی دنبال آنهاست.

They got scared. Impunity was broken.

ترسیدند. احساس مصونیت از مجازات شکست.

Mary and her friends forced the ruling political party

مری و دوستانش حزب حاکم را مجبور کردند

not to use violence during the election,

که در انتخابات از خشونت استفاده نکنند،

and saved hundreds of lives.

و جان صدها نفر را نجات دادند.

Mary is just one of hundreds of people

مری تنها یکی از صدها نفری بود

that my organization had helped to document human rights violations

که سازمان من برای مستند کردن نقض حقوق بشر

using cameras.

به آنها کمک کرد تا از دوربین استفاده کنند.

My background should have led me to a different direction.

شاید پیشینه ام مرا به جهت دیگری سوق می داد.

I was born in Israel to a right-wing family,

من در اسرائیل در یک خانواده جناح راست بدنیا آمدم،

and as long as I remember myself,

و تا آنجا که به خاطر دارم،

I wanted to join the Israeli army to serve my country

می خواستم وارد ارتش اسرائیل شوم و به کشورم خدمت کنم

and prove what I believed was our right for the whole land.

وآنچه که باور داشتم که حق ما برای کل زمین ها منطقه است را ثابت کنم.

I joined the Israeli army just after the first intifada,

من به ارتش اسرائیل پیوستم، درست بعد از انتفاضه اول،

the first Palestinian uprising,

اولین قیام فلسطینی ها،

and I served in one of the hard-minded,

و من در یکی از سخت ترین،

toughest, aggressive infantry units,

خشن ترین، واحدهای پیاده نظام تهاجمی خدمت کردم،

and I got the biggest gun in my platoon.

وبزرگترین اسلحه را در جوخه مان داشتم.

Quite fast, I became an officer

خیلی زود، افسر شدم

and got soldiers under my command,

و سربازانی تحت فرمانم بودند،

and as time passed, I started serving in the West Bank,

و با گذشت زمان، شروع به خدمت در کرانه باختری کردم،

and I saw these images.

و این تصاویر را دیدم.

I didn't like what I saw.

چیزهایی را که می دیدم دوست نداشتم.

It took me a while,

مدتی طول کشید

but eventually I refused to serve in the West Bank

ولی در نهایت از خدمت در کرانه باختری امتناع کردم

and had to spend time in jail.

و باید زمانی را در زندان می گذراندم.

It was a bit —

مدت کوتاهی بود ـــ

(Applause) —

( تشویق تماشاگران) ــــ

It was not that bad, I have to say.

باید بگویم که خیلی هم بد نبود.

It was a bit like being in a hotel, but with very shitty food.

مثل این می ماند که در هتلی با غذای خیلی افتضاح.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

In jail, I kept thinking that I need people to know.

در زندان، فکر کردم که نیاز دارم مردم این را بدانند.

I need people to understand

من نیاز به افرادی دارم که

what the reality in the West Bank looks like.

آنچه که واقعا در کرانه باختری می گذرد را بفهمند.

I need them to hear what I heard,

نیاز دارم آنچه را من شنیده ام آنها نیز بشنوند،

I need them to see what I saw,

و آنچه من دیده ام را ببینند،

but I also understood, we need the Palestinians themselves,

اما فهمیدم که به مردم فلسطین نیاز دارم

the people that are suffering,

مردمی که رنج می برند،

to be able to tell their own stories,

تا بتوانند از داستانهایشان بگویند،

not journalists or filmmakers that are coming outside of the situation.

نه از سوی روزنامه نگاران و فیلمسازانی که از خارج از این وضعیت می آیند.

I joined a human rights organization,

به یک سازمان حقوق بشر ملحق شدم،

an Israeli human rights organization called B'Tselem.

سازمان حقوق بشری در اسرائیل به نام بتسيلمB'Tselem .

Together, we analyzed the West Bank

با کمک همدیگر کرانه باختری را تجزیه و تحلیل کردیم

and picked 100 families that are living in the most risky places:

و ۱۰۰ خانواری که در خطرناک ترین محل زندگی می کردند را انتخاب کردیم:

close to checkpoints, near army bases,

خیلی نزدیک به پست های بازرسی، نزدیک پایگاه های ارتشی،

side by side with settlers.

در کنار ساکنان منطقه.

We gave them cameras and training.

ما به آنها دوربین و آموزش دادیم.

Quite fast, we started getting very disturbing images

خیلی زود، ما شروع به دریافت تصاویر نگران کننده ای کردیم

about how the settlers and the soldiers are abusing them.

درباره اینکه چگونه ساکنان آنچا از طرف سربازان آزار می شوند.

I would like to share with you two clips from this project.

علاقمندم که دو تصویر از این پروژه را با شما به اشتراک بگذارم.

Both of them were broadcast in Israel, and it created a massive debate.

هر دو آنها در اسرائیل پخش شدند و بحث های گسترده ای را ایجاد کردند.

And I have to warn you,

باید اخطار بدم،

some of you might find them quite explicit.

شاید برخی از شما این را بی پروا بیابید.

The masked men you will see in the first clips

این مردان نقابدار که در کلیپ اول می بینیم

are Jewish settlers.

ساکنان یهودی هستند.

Minutes before the camera was turned on,

چند دقیقه قبل از اینکه دوربین روشن شود،

they approached a Palestinian family

آنها به یک خانواده فلسطینی

that was working their land

که روی زمینهایشان کار می کردند نزدیک شدند

and told them that they have to leave the land,

و به آنها گفتند که نباید در این زمین زندگی کنند،

because this land belongs to the Jewish settlers.

زیرا زمین متعلق به ساکنان یهودی است.

The Palestinians refused.

خانواده فلسطینی امتناع کردند.

Let's see what happened.

بیایید ببینید که چه اتفاقی افتاده.

The masked men that are approaching are Jewish settlers.

مردان نقابدار که به فلسطینی ها نزدیک شدند.

They are approaching the Palestinian family.

به خانواده فلسطینی نزدیک شدند.

This is a demonstration in the West Bank.

این یک تظاهرات در کرانه باختری است.

The guy in green is Palestinian.

این مرد با لباس سبز رنگ

He will be arrested in a second.

در یک ثانیه دستگیر شد.

Here you see him blindfolded and handcuffed.

در اینجا او را با چشمبند و دستبند می ببینید.

In a few seconds, he regrets he came to this demonstration.

ظرف چند ثانیه او از آمدن به تظاهرات پشیمان شد.

He's been shot in the foot with a rubber bullet.

با گلوله پلاستیک به پایش شلیک شد.

He is okay.

حالش خوبه .

Not all the settlers and the soldiers are acting this way.

همه ساکنان و سربازان یهودی اینگونه رفتار نمی کنند.

We're talking about a tiny minority, but they have to be brought to justice.

ما درباره اقلیت کوچکی صحبت می کنیم، اما باید به پای میز عدالت کشیده شوند.

These clips, and others like them,

این کلیپ ها، و دیگر کلیپهایی مانند این،

forced the army and the police to start investigations.

ارتش و پلیس را مجبور کرد که تحقیق کنند.

They've been shown in Israel, of course,

البته اینها در اسرائیل پخش شدند

and the Israeli public was exposed to them also.

و همچنین مردم اسرائیل آنها را دیدند.

This project redefined the struggle for human rights

پروژه مجددا برای مبارزه حقوق افراد

in the occupied territories,

در سرزمینهای اشغالی تعریف شد،

and we managed to reduce the number of violent attacks in the West Bank.

و میزان خشونت را در کرانه باختری کاهش دادیم.

The success of this project got me thinking

موفقیت پروژه باعث شد من فکر کنم

how I can take the same methodology to other places in the world.

چگونه می توانم این روش را در سایر مناطق جهان استفاده کنم.

Now, we tend to believe that today,

اکنون ما تمایل به این باور داریم که امروزه

with all of the technology,

با تمامی تکنولوژی موجود،

the smartphones and the Internet,

تلفن های هوشمند و اینترنت،

we are able to see and understand most of what's happening in the world,

توانایی آن را داریم که بیشتر آنچه در دنیا درحال رخ دادن است را ببینیم و بفهمیم،

and people are able to tell their story —

و مردم توانایی گفتن موضوعاتشان را دارند ـــ

but it's only partly true.

اما تنها بخشی از این حقیقت دارد.

Still today, with all the technology we have,

هنوز امروزه، با تمامی تکنولوژی که داریم،

less than half of the world's population

کمتر از نیمی از جمعیت جهان

has access to the Internet,

به اینترنت دسترسی دارند،

and more than three billion people —

و بیش از سه میلیارد نفر ــ

I'm repeating the number —

این عدد را تکرار می کنم ــ

three billion people are consuming news that is censored by those in power.

سه میلیارد نفر اخباری که توسط افرادی که در قدرت هستند سانسور می شود را می شنوند.

More or less around the same time,

کم و بیش بطور همزمان

I'm approached by a great guy named Uri Fruchtmann.

با مرد بزرگی به نام یور فویوخمن آشنا شدم.

He's a filmmaker and an activist.

او فیلمساز و فعال اجتماعی است.

We understood we were thinking along the same lines,

متوجه شدم که ما به چیز یکسانی فکر می کنیم

and we decided to establish Videre, our organization, together.

تصمیم گرفتیم که با همدیگر سازمان خودمان "ویدر" را ایجاد کنیم.

While building the organization in London,

در حالی که این سازمان را در لندن ایجاد می کردیم،

we've been traveling undercover to places

بطور پنهانی به مکانهایی سفر کردیم

where a community was suffering from abuses,

که اجتماعی از مردم در حال آزار دیدن بود،

where mass atrocities were happening,

و فجایع گروهی بزرگی در آنجا اتفاق می افتاد،

and there was a lack of reporting.

و هیچ گزارشی از این اوضاع دردست نبود.

We tried to understand how we can help.

سعی بر این کردیم که ببینیم چگونه می توانیم به آنها کمک کنیم.

There were four things that I learned.

من چهار چیز را در آنجا فهمیدم.

The first thing is that we have to engage

اولین کار باید ارتباط داشتن با اجتماعاتی

with communities that are living in rural areas,

باشد که در مناطق دورافتاده اند و خشونت در آنجاها

where violations are happening far from the public eye.

ازدور از چشم عموم اتفاق می افتد.

We need to partner with them,

ما نیاز داریم با آنها همکاری کنیم،

and we need to understand which images are not making it out there

و نیاز داریم بفهمیم کدام تصاویر را منتشر کنیم

and help them to document them.

و به آنها کمک کنیم که آنها را مستند کنند.

The second thing I learned

دومین چیزی که فهمیدم

is that we have to enable them to film in a safe way.

این است که ما میتوانیم که به روشی امن از اینها فیلم بگیریم.

Security has to be the priority.

امنیت می بایستی در اولویت باشد.

Where I used to work before, in the West Bank,

جایی که من قبلا کار می کردم، در کرانه باختری،

one can take a camera out,

افراد می توانند دوربینشان را بیرون بیاورند،

most likely not going to get shot,

و در بیشتر اوقات بهشان شلیک نشود،

but in places we wanted to work,

اما در جاهایی که ما برای کار رفتیم،

just try to pull a phone out, and you're dead — literally dead.

اگر فقط سعی بر بیرون آوردن تلفنت بکنی، مُرده ای. - به معنای واقعی مرده اید.

This is why we decided

و به همین دلیل است که ما تصمیم گرفتیم که

to take the operation undercover

درصورت لزوم

when necessary,

عملیاتی پنهانی انجام دهیم

and use mostly hidden cameras.

و بیشتر اوقات از دوربینهای پنهانی استفاده کنیم.

Unfortunately, I can't show you the hidden cameras we're using today —

متاسفانه، نمی توانم به شما نشان دهم که امروزه دوربینها پنهان کجا مورد استفاده قرار می گیرند ـــ

for obvious reasons —

به دلایل روشن ــ

but these are cameras we used before.

اما اینها دوربین هایی هستند که ما استفاده می کنیم.

You can buy them off the shelf.

شما می توانید آنها را از فروشگاه ها بخرید.

Today, we're building a custom-made hidden camera,

امروز، ما دوربین مخفی سفارشی خودمان را می سازیم،

like the one that Mary was wearing

مثل آنکه مری از آن روی لباسش

in her dress to film the intimidation meeting

در جلسه تهدید آمیز

of the ruling political party.

حزب حاکم استفاده کرد.

It's a camera that nobody can see,

این دوربینی است که کسی نمی تواند آن را ببیند،

that blends into the environment,

و با محیطش

into the surroundings.

اطرافش آمیخته می شود.

Now, filming securities go beyond using hidden cameras.

امنیت فیلمبرداری چیزی فراتر از استفاده از دوربین پنهانی است.

Being secure starts way before the activist is turning the camera on.

قبل از اینکه فعال اجتماعی اقدام به روشن کردن دوربین کند باید در شرایط امنی باشد.

To keep our partners safe,

برای اینکه همکارانمان در امنیت باشند،

we work to understand the risk of every location

روی شناخت خطرات هر منطقه کار می کنیم

and of every shot before it's happened,

و برای هر فیلمی که می خواهیم بگیریم قبل از اینکه فیلم گرفته شود کار می کنیم،

building a backup plan if something goes wrong,

ایجاد یک طرح جایگزین اگر چیزی درست از کار درنیاید،

and making sure we have everything in place

و اطمینان حاصل کردن از همه چیز در آن محل

before our operations start.

قبل از اینکه فیلمبرداری شروع شود.

The third thing I learned is the importance of verification.

سومین چیزی که یاد گرفتم این است که اهمیت صحت فیلمهاست.

You can have an amazing shot of atrocity,

ما می توانیم فیلمی شگفت آوری از یک قصاوت و بی رحمی بگیریم،

but if you can't verify it, it's worth nothing.

اما اگر نتوانی صحت آن را ثابت کنی، هیچ ارزشی ندارد.

Recently, like in the ongoing war in Syria or the war in Gaza,

جنگ سوریه و غزه در حال وقوع است

we've seen images that are staged or brought from a different conflict.

ما تصاویری را دیدیم که از طرفین متفاوت درگیری به پرده آمد.

This misinformation destroyed the credibility of the source,

این اطلاعات غلط اطمینان به صحت منابع را از بین برد،

and it's harmed the credibility of other reliable and trustworthy sources.

و به اعتبار دیگر منابع قابل اعتماد آسیب رساند.

We use a variety of ways to make sure we can verify the information

ما از راهای مختلفی برای اینکه از صحت اطلاعات مطمئن شویم

and we can trust the material.

و بتوان به آنها اعتماد کنیم استفاده می کنیم.

It starts with vetting the partners,

این از حصول اطمینان ازصلاحیت همکارانمان شروع می شود،

understanding who they are, and working with them very intensively.

این که آنها چه کسانی هستند، و کار بر روی آنها بسیار متمرکز خواهد بود،

How do you film a location?

چگونه یک از یک مکان فیلم می گیرید؟

You film road signs, you film watches,

شما از تابلوهای جاده ها و ساعتهای مچی،

you film newspapers.

و روزنامه فیلم می گیرید.

We are checking maps, looking at maps,

نقشه را کنترل می کنید، به ساعت نگاه می کنید،

double-checking the information,

اطلاعات را دوباره کنترل می کنید،

and looking also at the metadata of the material.

همچنین به فراداده ها نگاه می کنید.

Now, the fourth and the most important thing I learned

چهارمین و مهمترین چیزی که فهمیدم

is how you use images to create a positive change.

این است که چگونه از تصاویر استفاده کنیم که نتیچه مثبتی بگیریم.

To have an effect,

برای اثرگذاری

the key thing is how you use the material.

نکته کلیدی این است که چگونه از آنها استفاده کنید.

Today, we're working with hundreds of activists

امروزه با صدها فعال اجتاعی کار می کنیم

filming undercover.

تا بطور پنهانی فیلم بگیرند.

We work with them both to understand the situation on the ground

ما با آنها همکاری می کنیم که بفهمیم که در آنجا چه اتفاقی میافتد

and which images are missing to describe it,

و کدامیک از تصاویر برای شرح یک موضوع کم هستند،

who are the ones that are influencing the situation,

و چه کسانی بر این وضعیت اثر گذار هستند،

and when to release the material to advance the struggle.

و برای پیشبرد مبارزات چه وقت فیلم ها را منتشر کنند.

Sometimes, it's about putting it in the media,

گاهی اوقات، بهتر است در رساناها گذاشته شوند،

mostly local ones, to create awareness.

بیشتر افراد محلی برای ایجاد آگاهی این کار را می کنند.

Sometimes it's working with decision makers,

گاهی کارش بروی تصمیم گیران است،

to change laws.

برای تغییر قوانین.

Sometimes, it's working with lawyers to use as evidence in court.

گاهی برای وکلا و شواهدی که در دادگاه ها استفاده می کنند.

But more than often,

ولی بیشتر اوقات،

the most effective way to create a social change

موثرترین راه ایجاد یک تغییر اجتماعی

is to work within the community.

در درون یک جامعه است.

I want to give you one example.

می خواهم یک نمونه نشانتان بدهم.

Fatuma is part of a network of women that are fighting abuses in Kenya.

فاطیما عضوی از یک شبکه اجتماعی زنان برای مبارزه علیه سوء استفاده از زنان در کنیا است.

Women in her community have been harassed constantly

زنان در جامعه او بطور دائم در راه مدرسه و

on their way to school and on their way to work.

محل کارشان مورد آزار و اذیت واقع می شوند

They are trying to change the behavior of the community from inside.

آنها تلاش می کنند که رفتار افراد را در درون جامعه خودشان تغییر دهند.

In the next clip,

در کلیپ بعدی

Fatuma is taking us with her on her journey to work.

او ما را با خودش در مسیر منتهی به محل کارش می برد.

Her voice is superimposed on images that she filmed herself

صدای او روی تصویری گذاشته شده که خودش با

using hidden cameras.

دوربین مخفی فیلمبرداری می کند .

(Video) Fatuma Chiusiku: My name is Fatuma Chiusiku.

( ویدئو) فاطیما چیزوکو اسم من فاطیما چیزوکو هست:

I'm 32 years old, a mother,

من زنی ۳۲ ساله و مادر هستم

And Ziwa La Ng'Ombe is my home.

و زیوا لا نگومبا شهر من هست.

Each morning, I ride the mini-bus

هر روز صبج، من مینی بوس

Number 11.

شماره ۱۱ را سوار می شوم.

But instead of a peaceful journey to work,

به جای اینکه در یک محیط آرام به محل کارم روم

each day begins with fear.

هر روزام با ترس شروع می شود.

Come with me now

با من بیاید و

and use my eyes

از چشمان من استفاده کنید

to feel what I feel.

تا احساس کنید که چه احساسی می کنم.

As I walk, I think to myself:

به محض اینکه راه می افتم با خودم فکر می کنم:

Will I be touched?

ایا لمسم می کنند؟

Grabbed?

مرا می گیرند؟

Violated by this conductor again?

دوباره توسط این راننده هتک حرمت می شوم؟

Even the men inside

حتی مردان داخل مینی بوس

the way they look at me

به شیوه ای که به من نگاه می کنند

touch my body, rub against me,

بدن مرا لمس میکنند، خودشان را به من می مالند،

grab me,

و مرا چنگ می زنند،

and now, as I sit in my seat

و به محض اینکه روی صندلیم می نشینم

I only wish my mind was full of thoughts for my day,

آرزو می کنم ای کاش ذهن من پر بود از افکار برای روزم،

my dreams, my children at school,

آرزوهایم، فرزندانم در مدرسه،

but instead I worry about the moment when we will arrive

اما به جای آنها من نگران لحظه ای هستم که وارد محل کار می شوم

and I will be violated again.

دوباره مورد هتک حرمت قرار می گیرم.

OY: Today, there is a new front in the fight for human rights.

اُورن : امروز، خط مقدم نوی برای مبارزه برای حقوق بشر وجود دارد.

I used to carry a big gun.

من عادت داشتم که تفنگ بزرگی را با حمل کنم.

Now, I am carrying this.

و حالا من این را با خود حمل می کنم.

This is a much more powerful and much, much more effective weapon.

این قدرت بسیار بیشتری از یک اسلحه دارد.

But we have to use its power wisely.

اما باید از این قدرت خردمندانه استفاده کنیم.

By putting the right images in the right hands at the right time,

با قراردادن تصاویر درست در دستان درست و در زمان درست،

we can truly create an impact.

میتوانیم تاثیر بسیار خوبی بگذاریم.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)