One seed at a time, protecting the future of food | Cary Fowler

کری فولر : حفاظت از یک دانه در هر فرصت، راهی است برای حفاظت از غذا در آینده

Reviewer: Mehdi Saberioon

I've been fascinated with crop diversity for about 35 years from now,

گوناگونی غلات در 35 سال آینده نکته ایی است که توجه مرا به خود جلب کرده،

ever since I stumbled across a fairly obscure academic article

به طور اتفاقی به مقاله ایی اکادمیک از

by a guy named Jack Harlan.

نوشته ی شخصی به نام جک هارلن.

And he described the diversity within crops --

که در آن گوناگونی داخل غلات را توضیح داده --

all the different kinds of wheat and rice and such --

مثلا انواع مختلفی از گندم و برنج و بذرهایی مشابه --

as a genetic resource.

به عنوان یک منبع ژنتیکی پرداخته بود.

And he said, "This genetic resource," --

و به این نکته اشاره کرده بود، " که این منبع ژنتیکی، " --

and I'll never forget the words --

و من هرگز این کلمات را فراموش نمی کنم --

"stands between us and catastrophic starvation

" در قحطی مصیبت بار واسطه ایی خواهد بود میان ما و گرسنگی

on a scale we cannot imagine."

در اندازه ایی که ما حتی قادر به درک آن نیستیم. "

I figured he was either really on to something,

با خودم فکر کردم که نویسنده ی این مقاله یا واقعا در این رابطه جدی است ،

or he was one of these academic nutcases.

یا اینکه یکی از همان استادان دانشگاه است که شعار می دهد.

So, I looked a little further,

بنابراین کمی بیشتر تحقیق کردم،

and what I figured out was that he wasn't a nutcase.

و دریافتم که چنین نیست.

He was the most respected scientist in the field.

و او یکی از مورد احترام ترین محققین در زمینه ی مورد بحث است.

What he understood was that biological diversity -- crop diversity --

نکته ایی که او بدان پی برده بود این بود که گوناگونی زیستی -- در این جا گوناگونی غلات --

is the biological foundation of agriculture.

اساسی ترین عامل زیستی در کشاورزی به شمار می رود.

It's the raw material, the stuff, of evolution in our agricultural crops.

ماده ای خام اولیه است در کشاورزی اند,عواملی که سبب ایجاد تکامل در کشاورزی غلات شده اند .

Not a trivial matter.

و چیزی نیستند که دست کم گرفته شوند.

And he also understood that that foundation was crumbling,

اما او به این نکته نیز پی برده بود که این یایه در حال فرو ریختن است،

literally crumbling.

واقعا در حال فرو ریختن است.

That indeed, a mass extinction was underway

به این معنا که یک انقراض عظیم در

in our fields, in our agricultural system.

در زمین های ما، و سیستم کشاورزی مان در راه است.

And that this mass extinction was taking place

با توجه به این نکته که این انقراض در شرایطی در حال رخ دادن است

with very few people noticing

که عده ی بسیار اندکی از مردم به آن واقف اند

and even fewer caring.

و اینکه حتی عده ی کم تری به آن اهمیت می دهند.

Now, I know that many of you don't stop

من به این نکته آگاهم که بسیاری از شما حتی لحظه ایی هم

to think about diversity in agricultural systems

در ارتباط با گوناگونی در سیستمهای کشاورزی تامل نمی کنید

and, let's face it, that's logical.

و باید پذیرفت، که این کاملا منطقی است.

You don't see it in the newspaper every day.

چرا که این موضوعی نیست که هر روز در روزنامه با آن رو به رو شوید.

And when you go into the supermarket, you certainly don't see a lot of choices there.

و وقتی هم که برای خرید به فروشگاه می روید، مسلما با انتخاب های زیادی مواجه نیستید.

You see apples that are red, yellow, and green and that's about it.

مثلا برای سیب می بینید که آنها قرمز، زرد، و سبز هستند.

So, let me show you a picture of one form of diversity.

بگذارید، تصویری از یکی از فرم های گوناگونی را برایتان نمایش دهم.

Here's some beans,

اینجا چند لوبیا هست

and there are about 35 or 40 different

35 تا 40 نوع مختلف

varieties of beans on this picture.

از انواع لوبیا در این تصویر

Now, imagine each one of these varieties as being distinct from another

حال، تصور کنید که هر یک از این دانه ها قابل تمایز از دیگری هست

about the same way as a poodle from a Great Dane.

درست به همان روشی که یک سگ پودل از یک سگ دانمارکی از یکدیگر تمیز داده شوند.

If I wanted to show you a picture of all the dog breeds in the world,

اگر می خواستم عکس تمامی گونه های سگ در دنیا را به شما نشان دهم،

and I put 30 or 40 of them on a slide, it would take about 10 slides

و حدود سی تا چهل گونه را روی یک اسلاید قرار می دادم، روی هم ده اسلاید می داشتم

because there about 400 breeds of dogs in the world.

چرا که حدودا چهارصد گونه سگ در دنیا وجود دارد.

But there are 35 to 40,000 different varieties of beans.

اما در حدود 35 تا 40،000 گونه ی مختلف حبوبات وجود دارد.

So if I were to going to show you all the beans in the world,

در نتیجه اگر می خواستم تمامی حبوبات موجود در دنیا را

and I had a slide like this, and I switched it every second,

روی اسلایدی مانند این به شما نشان دهم، و هر ثانیه یک بار تصویر را تغییر می دادم،

it would take up my entire TED talk,

تمام زمان سخنرانی TED را میگرفت

and I wouldn't have to say anything.

بدون اینکه فرصتی برای بیان حتی یک کلمه داشته باشم.

But the interesting thing is that this diversity -- and the tragic thing is --

اما نکته ی جالب در ارتباط با این گوناگونی -- که در واقع غم انگیز نیز هست --

that this diversity is being lost.

این است که این گوناگونی در حال انقراض است.

We have about 200,000 different varieties of wheat,

ما در حدود 200،000 گونه ی مختلف گندم داریم،

and we have about 2 to 400,000 different varieties of rice,

و حدود 200،000 تا 400،000 گونه ی مختلف برنج داریم،

but it's being lost.

گونه هایی که در حال انقراض اند.

And I want to give you an example of that.

و می خواهم در این زمینه مثالی برایتان بیاورم.

It's a bit of a personal example, in fact.

که البته کمی مثال شخصی نیز هست.

In the United States, in the 1800s -- that's where we have the best data --

در ایالات متحده، در قرن 19 -- تا جایی که ما اطلاع داریم --

farmers and gardeners were growing 7,100

کشاورزان و باغبان ها ، در حدود 7100 گونه ی را پرورش می دادند

named varieties of apples.

که هر یک نام گذاری نیز شده بودند.

Imagine that. 7,100 apples with names.

تصور کنید. 7100 سیب با اسم.

Today, 6,800 of those are extinct,

امروزه 6800 گونه از آنها منقرض شده اند،

no longer to be seen again.

که هرگز دوباره دیده نخواهند شد.

I used to have a list of these extinct apples,

من در گذشته لیستی از اسم سیب های منقرض شده همراهم داشتم،

and when I would go out and give a presentation,

و زمانی که سخنرانی می کردم،

I would pass the list out in the audience.

آن را بین حضار پخش می کردم.

I wouldn't tell them what it was, but it was in alphabetical order,

برایشان توضیح نمی دادم که آنها چه بودند , اما لیست به ترتیب حروف الفبا بود

and I would tell them to look for their names, their family names,

به آنها می گفتم که به دنبال نام و نام خانوادگی خود بگردند،

their mother's maiden name.

و همین طور اسم وسط مادرشان.

And at the end of the speech, I would ask, "How many people have found a name?"

و در آخر سخنرانی، می پرسیدم، "چند نفر از آنها اسم خود را پیدا کرده اند ؟"

And I never had fewer than two-thirds of an audience hold up their hand.

و هیچ وقت بیشتر از دو سوم جمعیت دستش را بالا نمی برد.

And I said, "You know what? These apples come from your ancestors,

و میگفتم،می دانید چیه ؟ " این سیب ها از اجداد شما می آیند،

and your ancestors gave them the greatest honor they could give them.

و اجدادتان بزرگ ترین افتخاری را که می توانستند به آنها اعطاء کرده اند.

They gave them their name.

آنها اسم خود را روی سیب ها گذاشته اند.

The bad news is they're extinct.

نکته ی ناراحت کننده این جاست که سیب ها منقرض شده اند.

The good news is a third of you didn't hold up your hand. Your apple's still out there.

اما خبر خوب این است که عده ی کثیری از شما دست خود را بلند نکردید. سیب شما هنوز وجود دارد.

Find it. Make sure it doesn't join the list."

آن را پیدا کنید. اطمینان حاصل کنید که به لیست من نپیوندد. "

So, I want to tell you that the piece of the good news is

و خبر مسرت خش دیگر این است که

that the Fowler apple is still out there.

سیب های نوع فاولر هنوز یافت می شوند.

And there's an old book back here,

و این جا یک کتاب قدیمی هست،

and I want to read a piece from it.

که می خواهم بخشی از آن را برایتان بخوانم.

This book was published in 1904.

این کتاب در سال 1904 منتشر شده.

It's called "The Apples of New York" and this is the second volume.

تحت عنوان " سیب های نیویورک " و این چاب دومش است.

See, we used to have a lot of apples.

همان طور که می بینید، در گذشته ما انواع مختلفی از سیب داشتیم.

And the Fowler apple is described in here --

در این جا سیب نوع فاولر این گونه توصیف شده --

I hope this doesn't surprise you --

و امیدوارم این توصیفات شما را متعجب نکند --

as, "a beautiful fruit."

" میوه ایی زیبا "

(Laughter)

( خنده ی حضار )

I don't know if we named the apple or if the apple named us, but ...

مطمئن نیستم که آیا خانواده ی من این اسم را به سیب ها داده و یا بر عکس، ...

but, to be honest, the description goes on

اما، صادقانه بگویم که توصیفات این گونه ادامه می یابند،

and it says that it "doesn't rank high in quality, however."

" این گونه از سیب دارای کیفیتی بسیار بالا نمی باشد. "

And then he has to go even further.

و نویسنده حتی فراتر هم رفته.

It sounds like it was written by an old school teacher of mine.

و به نظر می رسد این مطلب توسط یکی از معلمین قدیمی من نوشته شده باشد.

"As grown in New York, the fruit usually fails to develop properly in size and quality

به عنوان (سیب هایی که) بزرگ شده در شهر نویورک ، معمولا از لحاظ اندازه و کیفیت در سطح خیلی بالایی نیستند

and is, on the whole, unsatisfactory."

و در مجموع باید گفت که، رضایت بخش نیستند. "

(Laughter)

( خنده ی حضار )

And I guess there's a lesson to be learned here,

و به نظزم نکته ایی در اینجا قابل ملاحظه است،

and the lesson is: so why save it?

و آن اینکه : پس چه نیازی به نجات آنها است ؟

I get this question all the time. Why don't we just save the best one?

من همیشه با این سوال رو به رو هستم که چرا تنها به حفاظت بهترین گونه نپردازیم ؟

And there are a couple of answers to that question.

برای این سوال دو جواب وجود دارد.

One thing is that there is no such thing as a best one.

اول اینکه، چیزی به عنوان گونه ی برتر وجود ندارد.

Today's best variety is tomorrow's lunch for insects or pests or disease.

چرا که بهترین گونه های امروز غذای حشرات یا آفات در آینده اند و یا در اثر بیماری های مختلف از بین خواهند رفت.

The other thing is that maybe that Fowler apple

نکته ی بعدی این جاست که شاید سیب نوع فاولر

or maybe a variety of wheat that's not economical right now

و یا گونه های متفاوتی از گندم که در حال حاضر مورد استفاده اقتصادی نیستند

has disease or pest resistance

به نوعی در مقابل بیماری ها یا آفات مقاوم شوند

or some quality that we're going to need for climate change that the others don't.

و یا دارای کیفیتی باشند که در جریان تغییرات آب و هوایی به آنها نیاز پیدا کنیم که دیگر گونه ها فاقد آن باشند.

So it's not necessary, thank God,

اما لزوماً ,خدا را شکر,

that the Fowler apple is the best apple in the world.

که سیب نوع فاولر بهترین نوع سیب در دنیا نیست.

It's just necessary or interesting that it might have one good, unique trait.

ولی جالب این جاست که همین سیب ممکن است یک ویژگی منحصر به فرد داشته باشد.

And for that reason, we ought to be saving it.

و تنها به دلیل همین یک ویژگی لازم است از آن حفاظت کنیم.

Why? As a raw material, as a trait we can use in the future.

چرا که به عنوان یک ماده ی خام، به عنوان یک ویژگی می توانیم در آینده از آن استفاده کنیم.

Think of diversity as giving us options.

فکر کنید که تنوع برای ما انتخاب های مختلف ایجاد می کند.

And options, of course, are exactly what we need in an era of climate change.

و انتخاب، مسلما، چیزی است که ما در عصر تغییر آب و هوا به آن نیاز داریم.

I want to show you two slides,

می خواهم دو اسلاید به شما نشان دهم،

but first, I want to tell you that we've been working at the Global Crop Diversity Trust

اما، قبل از آن، باید بگویم که در سال های اخیر ما با گروهی از دانشمندان در سازمانی به نام سازمان جهانی گوناگونی بذر در حال تحقیق بوده ایم --

with a number of scientists -- particularly at Stanford and University of Washington --

به ویژه در دانشگاه استنفرد و دانشگاه واشینگتن --

to ask the question: What's going to happen to agriculture in an era of climate change

تحقیق روی این سوال : که در عصر تغییر آب و هوا چه اتفاقی برای کشاورزی خواهد افتاد

and what kind of traits and characteristics do we need in our agricultural crops

و چه نوع ویژگی ایی در محصولات کشاورزی لازم است

to be able to adapt to this?

تا قادر باشند خود را با این تغییرات وقف دهند ؟

In short, the answer is that in the future, in many countries,

به طور خلاصه، جواب این است که در آینده، در بسیاری از کشورها،

the coldest growing seasons are going to be hotter

سردترین فصل های رشد محصولات

than anything those crops have seen in the past.

به اندازه ایی گرم خواهند شد که این گونه ها هرگز تجربه نکرده اند.

The coldest growing seasons of the future,

سردترین فصل های رشد در آینده،

hotter than the hottest of the past.

از گرم ترین درجه ایی که در گذشته داشته ایم گرم تر خواهند بود.

Is agriculture adapted to that?

آیا کشاورزی با چنین تغییری سازگاری دارد ؟

I don't know. Can fish play the piano?

نمی دانم. آیا ماهی می تواند پیانو بنوازد؟

If agriculture hasn't experienced that, how could it be adapted?

اگر زراعت هرگز چنین تغییری را تجربه نکرده، پس چطور قادر به سازگاری است ؟

Now, the highest concentration of poor and hungry people in the world,

در حال حاضر، بالاترین تعداد فقراء و افراد گرسنه در جهان،

and the place where climate change, ironically, is going to be the worst

و همچنین نقطه ایی که تغییرات آب و هوایی، از هر جای دیگر شدیدتر خواهد بود

is in South Asia and sub-Saharan Africa.

جنوب آسیا و حواشی صحرای آفریقا است.

So I've picked two examples here, and I want to show you.

من در اینجا دو مثال انتخاب کرده ام که می خواهم به شما نشان دهم.

In the histogram before you now,

در نمودار مقابل شما،

the blue bars represent the historical range of temperatures,

ستون آبی نمایانگر تغییرات دما در طول تاریخ است،

going back about far as we have temperature data.

که قدمتش به زمانی بر می گردد که ما قادر به ثبت دمای هوا بوده ایم.

And you can see that there's some difference

و می بینید که تفاوت هایی بین

between one growing season and another.

یک فصل رشد با دیگری وجود دارد.

Some are colder, some are hotter and it's a bell shaped curve.

برخی سردترند، برخی گرم تر و نمودار به شکل یک منحنی زنگ مانند است.

The tallest bar is the average temperature for the most number of growing seasons.

بلندترین ستون نشان دهنده ی دمای متوسط در بیشتر فصل های رشد می باشد.

In the future, later this century, it's going to look like the red,

در آینده، در اواخر این قرن، قرمز خواهد شد،

totally out of bounds.

کاملا خارج از مرزی که در حال حاضر هست.

The agricultural system and, more importantly, the crops in the field in India

سیستم کشاورزی، و از همه مهم تر، غلات در هندوستان،

have never experienced this before.

هرگز شاهد چنین تغییری نبوده اند.

Here's South Africa. The same story.

این جنوب آفریقاست.داستانی مشابه .

But the most interesting thing about South Africa is

اما جالب ترین نکته در ارتباط با جنوب آفریقا این است که

we don't have to wait for 2070 for there to be trouble.

لازم نیست تا سال 2070 منتظر باشیم تا شاهد مشکلات ناشی از تغییرات آب و هوا در این منطقه باشیم.

By 2030, if the maize, or corn, varieties, which is the dominant crop --

تا سال 2030، در صورتی که انواع مختلف ذرت، که مهمترین محصول کشاورزی در این منطقه به حساب می آید --

50 percent of the nutrition in Southern Africa are still in the field --

و در حدود 50 درصد ( مبهم ) در جنوب آفریقا همچنان موجود باشند --

in 2030, we'll have a 30 percent decrease in production of maize

در سال 2030 ، با تغییراتی که تا به حال در آب و هوا رخ داده

because of the climate change already in 2030.

ما شاهد 30 درصد افت در تولید ذرت خواهیم بود.

30 percent decrease of production in the context of increasing population,

30 درصد افت محصول، در شرایطی که با رشد جمعیت مواجهیم،

that's a food crisis. It's global in nature.

بحران غذایی به شمار می رود. بحرانی در ابعاد جهانی.

We will watch children starve to death on TV.

شاهد مرگ کودکان روی تلویزیون خواهیم بود.

Now, you may say that 20 years is a long way off.

حال ممکن است بگویید، 20 سال زمانی طولانی است.

It's two breeding cycles for maize.

اما این زمان تنها دو دوره ی تولید مثل برای ذرت به شمار می آید.

We have two rolls of the dice to get this right.

این بدین معاست که ما تنها دو فرصت داریم که به چنین نتیجه ایی برسیم.

We have to get climate-ready crops in the field,

لازم است محصولاتی که آماده برای چنین تغییری هستند را پرورش دهیم،

and we have to do that rather quickly.

و لازم است در این کار سرعت به خرج دهیم.

Now, the good news is that we have conserved.

خبر مسرت بخش این است که ما بذرهای مختلفی را جمع آوری کرده ایم.

We have collected and conserved a great deal of biological diversity,

ما مجموعه ی وسیعی را از انواع تنوع زیستی را جمع آوری کرده ایم،

agricultural diversity, mostly in the form of seed,

محصولات کشاورزی متنوع، بیشتر در شکل بذر،

and we put it in seed banks, which is a fancy way of saying a freezer.

و آنها را در بانک بذر نگهداری می کنیم، که در واقع نوعی فریزر است.

If you want to conserve seed for a long term

اگر می خواهید بذرها را برای مدت طولانی نگهدارید

and you want to make it available to plant breeders and researchers,

طوری که قادر باشید برای پرورش و تحقیق از آنها استفاده کنید،

you dry it and then you freeze it.

باید آنها را خشک کرده و بعد منجمد کنید.

Unfortunately, these seed banks are located around the world in buildings

متأسفانه این بانک های بذر در نقاط مختلف دنیا در ساختمان های معمولی واقع اند

and they're vulnerable.

که آسیب پذیرند.

Disasters have happened. In recent years we lost the gene bank,

در سال های اخیر بلایای طبیعی رخ داده اند. ما اخیرا بانک ژن ها،

the seed bank in Iraq and Afghanistan. You can guess why.

بانک بذر در عراق و افغانستان را از دست داده ایم به دلیلی که می توانید حدس بزنید.

In Rwanda, in the Solomon Islands.

در رواندا، در جزیره ی سلیمان بانکی دیگر.

And then there are just daily disasters that take place in these buildings,

و روزانه در هر یک از این ساختمان ها بلایی نازل می شود،

financial problems and mismanagement and equipment failures,

مشکلات مالی، عدم اداره ی صحیح و مشکلات در تجهیزات،

and all kinds of things, and every time something like this happens,

و خیلی عوامل دیگر، و در هر زمان که مسئله ایی مانند این رخ می دهد،

it means extinction. We lose diversity.

به معنای انقراض یک گونه است که سبب می شود ما گوناگونی (در بذرها) را از دست بدهیم.

And I'm not talking about losing diversity in the same way that you lose your car keys.

و از دست دادن تنوع (در بذرها) مثل گم کردن کلید ماشین نیست.

I'm talking about losing it in the same way that we lost the dinosaurs:

این مثل از بین رفتن دایناسور هاست.

actually losing it, never to be seen again.

به این معناست که بذر از بین رفته هرگز دوباره دیده نخواهد شد.

So, a number of us got together and decided that, you know, enough is enough

برای همین، گروهی از ما گرد هم آمدیم و تصمیم گرفتیم که،

and we need to do something about that and we need to have a facility

برای جلوگیری از ادامه ی این روند باید کاری کرد و برای این منظور به امکاناتی نیاز است

that can really offer protection for our biological diversity of --

که واقعا قادر به حفاظت از گونه های زیستی مختلف باشد --

maybe not the most charismatic diversity.

البته شاید نه زیباترین گونه ها.

You don't look in the eyes of a carrot seed quite in the way you do a panda bear,

شما به دانه ی هویج جوری که به یک خرس پاندا نگاه می کنید نمی نگرید،

but it's very important diversity.

اما دانه ی هویج یک گونه ی بسیار پراهمیت است.

So we needed a really safe place, and we went quite far north to find it.

برای این منظور ما به جایی بسیار امن نیاز داشتیم، و برای یافتن آن خیلی به طرف شمال رفتیم.

To Svalbard, in fact.

در واقع، به اسوالبارد.

This is above mainland Norway. You can see Greenland there.

بالای نروژ. گرین لند را در اینجا می بینید.

That's at 78 degrees north.

78 درجه به طرف شمال.

It's as far as you can fly on a regularly scheduled airplane.

این دورترین مسافتی است که می توانید با یک پرواز عادی هواپیما طی کنید.

It's a remarkably beautiful landscape. I can't even begin to describe it to you.

منظره ایی بسیار زیباست. واقعا قادر به توصیفش نیستم.

It's otherworldly, beautiful.

دنیایی دیگر است. زیبا.

We worked with the Norwegian government

برای ساخت این مکان با دولت نروژ

and with the NorGen, the Norwegian Genetic Resources Program,

همینطور با نوژن، سازمان اطلاعات ژنتیک نروژ،

to design this facility.

برای طراحی اش همکاری کردیم.

What you see is an artist's conception of this facility,

چیزی که شاهدش هستید ایده ی هنرمند از مکان مورد صحبت است

which is built in a mountain in Svalbard.

که در کوهی در اسوالبارد ساخته شده.

The idea of Svalbard was that it's cold,

دلیل انتخاب اسوالبارد این بود که سرد است،

so we get natural freezing temperatures.

در نتیجه می توانیم سرمای انجماد طبیعی داشته باشیم.

But it's remote. It's remote and accessible

اما در عین حال قابل دسترسی است.

so it's safe and we don't depend on mechanical refrigeration.

امن است و به یخچال های مکانیکی نیازی نیست.

This is more than just an artist's dream, it's now a reality.

این بیشتر از رویای یک هنرمند است، چرا که حالا یک واقعیت است.

And this next picture shows it in context, in Svalbard.

و عکس بعدی مفاد پروژه را در اسلاوبارد نشان می دهد.

And here's the front door of this facility.

و این ر ورودی ساختمان است.

When you open up the front door,

زمانی که در ورودی را باز می کنید

this is what you're looking at. It's pretty simple. It's a hole in the ground.

این صحنه ایی است که می بینید. خیلی ساده است. سوراخی ست در زمین.

It's a tunnel, and you go into the tunnel,

یک تونل است که می توان به آن داخل شد،

chiseled in solid rock, about 130 meters.

و در حدود 130 متر در سنگ تراشیده شده.

There are now a couple of security doors, so you won't see it quite like this.

در حال حاضر دو در حفاظتی وجود دارد، که سبب می شوند قادر نباشید ساختمان را به این شکل ببینید.

Again, when you get to the back, you get into an area that's really my favorite place.

و اگر به قسمت پشتی وارد شوید، به منطقه ایی می رسید که مورد علاقه ی من است.

I think of it as sort of a cathedral.

چرا که به نظر من مثل یک کلیسای بزرگ است.

And I know that this tags me as a bit of a nerd, but ...

می دانم که چنین جمله ایی مرا به عنوان یک فرد خیلی مذهبی معرفی می کند، اما ...

(Laughter)

( خنده ی حضار )

Some of the happiest days of my life have been spent ...

برخی از شادمان ترین روزهای زندگی من ...

(Laughter)

( خنده ی حضار )

in this place there.

در این مکان سپری شده.

(Applause)

( تشویق حضار )

If you were to walk into one of these rooms, you would see this.

اگر فرصتی برایتان پیش می آمد که در یکی از این اتاق ها وقت بگذرانید، این را درک می کردید.

It's not very exciting, but if you know what's there, it's pretty emotional.

خیلی هیجان انگیز نیست، اما اگر بدانید چه چیزی آنجا نگهداری می شود، بسیار احساسی است.

We have now about 425,000

ما در حال حاضر چیزی در حدود 425 هزار

samples of unique crop varieties.

نمونه ی مختلف از (بذر)غلات را داریم.

There's 70,000 samples of different varieties of rice

چیزی در حدود 70 هزار نوع مختلف برنج

in this facility right now.

در این ساختمان وجود دارد.

About a year from now, we'll have over half a million samples.

تا یک سال آینده ما حدود بیشتر از پانصد هزار نمونه ی مختلف خواهیم داشت.

We're going up to over a million, and someday we'll basically have samples --

و این از یک میلیون نوع هم فراتر خواهد رفت، و روزی می رسد که ما--

about 500 seeds --

چیزی حدود پانصد نوع بذر--

of every variety of agricultural crop that can be stored in a frozen state

انواع مختلفی ازغلات کشاورزی که قابلیت منجمد شدن را داشته باشند

in this facility.

در این ساختمان خواهیم داشت.

This is a backup system for world agriculture.

این به نوعی یک پشتوانه در سیستم کشاورزی به شمار می رود.

It's a backup system for all the seed banks. Storage is free.

پشتوانه ای برای تمامی بانک های بذر. یک انباری مجانی

It operates like a safety deposit box.

که شبیه یک گاو صندوق عمل می کند.

Norway owns the mountain and the facility, but the depositors own the seed.

کشور نروژ مالک کوه مورد نظر و همچنین ساختمان است، اما سپرده گذاران مالکین بذرها هستند.

And if anything happens, then they can come back and get it.

و در صورتی که اتفاقی رخ دهد، آنها می توانند بذرهای خود را پس بگیرند.

This particular picture that you see shows the national collection of the United States,

این تصویر مجموعه ایی از تمامی بذرها در ایالات متحده ی آمریکا،

of Canada, and an international institution from Syria.

کانادا، و موسسه ی بین المللی سوریه را نشان می دهد.

I think it's interesting in that this facility, I think,

به نظرم نکته ی جالب در رابطه با این بناء این است که،

is almost the only thing I can think of these days where countries,

فکر می کنم این بناء تنها چیزی است که در شرایط فعلی، تمامی کشورهای دنیا را

literally, every country in the world --

گرد هم جمع کرده --

because we have seeds from every country in the world --

چرا که ما در هر جایی از دنیا انوعی به خصوص از بذر داریم --

all the countries of the world have gotten together

و تمامی کشورهای دنیا دور هم جمع شده اند تا در این مورد

to do something that's both long term, sustainable and positive.

اقدامی انجام دهند که در دراز مدت کارآیی داشته و همچنین اقدامی مثبت باشد.

I can't think of anything else that's happened in my lifetime that way.

من هیچ مورد دیگری شبیه این در طول دوران زندگیم ندیده ام.

I can't look you in the eyes and tell you that I have a solution

من نمی توانم به شما بگویم که در رابطه با بحران آب،

for climate change, for the water crisis.

در جریان تغییرات آب و هوا راه حلی مد نظر دارم.

Agriculture takes 70 percent of fresh water supplies on earth.

کشاورزی چیزی حدود هفتاد درصد از ذخایر آبی روی زمین را مصرف می کند.

I can't look you in the eyes and tell you that there is such a solution

من نمی توانم راه حلی در رابطه با بحران انرژی،

for those things, or the energy crisis, or world hunger, or peace in conflict.

گرسنگی، آب، و یا صلح جهانی به شما ارائه دهم.

I can't look you in the eyes and tell you that I have a simple solution for that,

من نمی توانم برای چنین مسائلی به شما راه حلی ارائه دهم،

but I can look you in the eyes and tell you that we can't solve any of those problems

اما می توانم بگویم که حل هر یک از این مسائل

if we don't have crop diversity.

بدون داشتن تنوع در بذرها امکان پذیر نخواهد بود.

Because I challenge you to think of an effective, efficient, sustainable

من شما را به چالش می کشم که به راه حلی موثر و کارا در رابطه با تغییر

solution to climate change if we don't have crop diversity.

آب و هوا بیاندیشید، در شرایطی که گوناگونی در بذرها را نداشته باشیم.

Because, quite literally, if agriculture doesn't adapt to climate change,

چرا که، به طور منطقی، اگر کشاورزی خود را با تغییرات آب و هوا وقف ندهد،

neither will we.

ما نیز قادر به این کار نخواهیم بود.

And if crops don't adapt to climate change, neither will agriculture,

و اگرغلات قادر به این تطبیق با تغییرات آب و هوایی نباشند، کشاورزی نیز قادر به این تطابق نخواهد بود،

neither will we.

و نتیجتا ما نیز قادر به این تطابق نخواهیم بود.

So, this is not something pretty and nice to do.

در نتیجه، این اقدامی نیست که برای زیبایی انجام شود.

There are a lot of people who would love to have this diversity exist

افراد بسیاری هستند که علاقه ی بسیاری به حفظ این گوناگونی دارند

just for the existence value of it.

فقط به دلیل ارزشی که این گوناگونی دارد.

It is, I agree, a nice thing to do.

و من موافقم که این اقدامی زیباست.

But it's a necessary thing to do.

اما در عین حال اقدامی ضروری نیزهست.

So, in a very real sense, I believe that we, as an international community,

در نتیجه، من بر این باورم، که به عنوان یک جامعه ی بین المللی،

should get organized to complete the task.

لازم است برای کامل کردن این پروژه سازمان دهی لازم را به عمل آوریم.

The Svalbard Global Seed Vault is a wonderful gift

یخچال جهانی بذر اسوالبارد هدیه ایی شگفت انگیز است

that Norway and others have given us,

که دولت نروژ و دیگران به ما اعطاء کرده اند،

but it's not the complete answer.

اما پاسخی کامل نیست.

We need to collect the remaining diversity that's out there.

لازم است که انواع باقی مانده ی بذرها را جمع آوری کنیم.

We need to put it into good seed banks

لازم است که آنها را در بانک های جهانی بذر قرار دهیم

that can offer those seeds to researchers in the future.

بانک هایی که در آینده قادر باشند بذرها را برای تحقیقات در اختیار محققین قرار دهند.

We need to catalog it. It's a library of life,

لازم است فهرستی از آنها تهیه کنیم. این یک کتابخانه از گونه های زیستی است،

but right now I would say we don't have a card catalog for it.

اما باید گفت که فعلا فهرستی به صورت یک کتابچه از آن در دسترس نیست.

And we need to support it financially.

و لازم است که از لحاظ مالی نیز از چنین پروژه ایی حمایت به عمل آوریم.

My big idea would be that while we think of it as commonplace

نظر من این است که همان طوری که وقف بودجه برای

to endow an art museum or endow a chair at a university,

یک موزه ی هنر و یا رشته ایی در دانشگاه یک نکته ی معمولی است

we really ought to be thinking about endowing wheat.

لازم است که برای انواع مختلف گندم نیز باشد.

30 million dollars in an endowment would take care

اختصاص سی میلیون دلار

of preserving all the diversity in wheat forever.

برای حفظ تمامی گونه های گندم برای همیشه کافی خواهد بود.

So we need to be thinking a little bit in those terms.

در نتیجه لازم است اندکی به این موارد بیاندیشیم.

And my final thought is that we, of course, by conserving wheat,

و در نهایت لازم است اضافه کنم که، با حفاظت از گونه های مختلف گندم،

rice, potatoes, and the other crops,

برنج، سیب زمینی، و سایر غلات،

we may, quite simply, end up saving ourselves.

ما در واقع به نجات خود می پردازیم.

Thank you.

سپاس گذارم.

(Applause)

( تشویق حضار )