Kimberley Motley: How I defend the rule of law | TED

کیمبرلی متلی: چگونه از حاکمیت قانون دفاع کردم

Translator: soheila Jafari Reviewer: Leila Ataei

Let me tell you a story

بگذارید داستانی

about a little girl named Naghma.

درباره دختر کوچکی به نام نغمه را برایتان بگویم.

Naghma lived in a refugee camp

نغمه در اردوگاه پناهندگان با پدر و مادر

with her parents and her eight brothers and sisters.

و هشت خواهر و برادرش زندگی می کند.

Every morning, her father would wake up

هر روز صبح، پدرش به این امید که

in the hopes he'd be picked for construction work,

به عنوان یک کارگر ساختمانی کار بگیرد از خواب بیدار می شود،

and on a good month he would earn 50 dollars.

و در یک ماه خوب، او درآمدی حدود پنجاه دلار دارد.

The winter was very harsh,

در یک زمستان سخت،

and unfortunately, Naghma's brother died

متاسفانه، برادر نغمه مُرد و

and her mother became very ill.

مادرش به سختی مریض شد.

In desperation, her father went to a neighbor

پدرش در اوج ناراحتی به خانه همسایه رفت

to borrow 2,500 dollars.

تا مبلغ ۲٫۵۰۰ دلار قرض بگیرد.

After several months of waiting,

بعد از چند ماه انتظار

the neighbor became very impatient,

همسایه شان بی طاقت شد،

and he demanded that he be paid back.

و خواست که او پول را بازگرداند.

Unfortunately, Naghma's father didn't have the money,

متاسفانه ، پدر نغمه این پول را نداشت،

and so the two men agreed to a jirga.

و هر دو مرد قبول کردند که نزد یک جرگه بروند

So simply put, a jirga is a form of mediation

بطور ساده بگویم که جرگه فرمی از میانجیگری

that's used in Afghanistan's informal justice system.

است که به شکل غیر رسمی عدالت را در افغانستان اجرا می کند.

It's usually presided over by religious leaders

معمولا این اتفاق در حضور رهبران مذهبی و

and village elders,

ریش سفیدان روستا صورت می پذیرد،

and jirgas are often used in rural countries like Afghanistan,

عموما جرگه در کشورهای روستایی مانند افغانستان مورد استفاده قرار می گیرند،

where there's deep-seated resentment

جایی که در آنجا خشم عمیقی علیه

against the formal system.

سیستم قانونی وجود دارد.

At the jirga, the men sat together

در جرگه، مردان نشستند

and they decided that the best way to satisfy the debt

و تصمیمی را گرفتند که بهترین راه برای بازپرداخت پول

would be if Naghma married the neighbor's 21-year-old son.

ازدواج نغمه با پسر ۲۱ ساله همسایه است.

She was six.

او شش ساله بود.

Now, stories like Naghma's unfortunately

متاسفانه موضوعاتی مانند داستان نغمه

are all too common,

بسیار عمومی است،

and from the comforts of our home,

و مایی که در خانه خودان راحت و آسوده نشسته ایم،

we may look at these stories as another

ممکن است به این به عنوان موضوع دیگری

crushing blow to women's rights.

از پایمال شدن حقوق زنان نگاه کنیم.

And if you watched Afghanistan on the news,

و اگر شما به اخبارافغانستان نگاه کنید،

you may have this view that it's a failed state.

ممکن است فکر کنید که کشوری شکست خورده است.

However, Afghanistan does have a legal system,

ولی از طرفی، افغانستان سیستم قانونی هم دارد،

and while jirgas are built on long-standing tribal customs,

درحالی که جرگه آداب و رسوم قبیله ای مقاومی را بنا نهاده اند،

even in jirgas, laws are supposed to be followed,

حتی در جرگه ها نیز قوانین باید دنبال شوند،

and it goes without saying

و بدون بیان اینکه

that giving a child to satisfy a debt

دادن یک کودک برای پرداخت یک بدهی

is not only grossly immoral, it's illegal.

نه تنها عملی بسیار وحشیانه وغیر اخلاقی است، بلکه غیر قانونی نیز هست.

In 2008, I went to Afghanistan

در سال ۲۰۰۸،

for a justice funded program,

برای طرح تامین عدالت به افغانستان رفتم،

and I went there originally on this nine-month program

در واقع من برای آموزش وکلای افغانی

to train Afghan lawyers.

در برنامه ای ۹ ماهه به آنجا رفتم.

In that nine months, I went around the country

در این ۹ ماه، من به سراسر کشور سفر کردم

and I talked to hundreds of people that were locked up,

و با صدها نفر که صف کشیده بودند صحبت کردم،

and I talked to many businesses

و با خیلی صاحبان مشاغل مختلف

that were also operating in Afghanistan.

که در افغانستان مشغول هستند صحبت کردم.

And within these conversations,

در طول این گفتگوها،

I started hearing the connections

من شروع به پیدا کردن

between the businesses and the people,

رابطه بین تجارتها و مردم کردم،

and how laws that were meant to protect them

و این که چگونه قوانین که می بایستی مردم را حمایت می کردند،

were being underused,

مورد استفاده قرار نمی گرفتند،

while gross and illegal punitive measures were overused.

در حالی که وحشی گیری و تنبیه غیر قانونی به شدت مورد استفاد قرار می گرفت.

And so this put me on a quest for justness,

بدین ترتیب این موضوعات مرا در طلب عدالت و قانونمندی قرار داد،

and what justness means to me

و عدالت برای من یعنی

is using laws for their intended purpose,

استفاده از قوانین برای هدف مورد نظرشان است،

which is to protect.

که برای محافظت از مردم است.

The role of laws is to protect.

نقش قانون حمایت و محافظت از مردم است.

So as a result, I decided to open up a private practice,

به همین دلیل ، تصمیم گرفتم که یک دفتر وکالت خصوصی باز کنم،

and I became the first foreigner to litigate

و اولین خارجی در زمینه دادخواهی در

in Afghan courts.

دادگاهای افغان شوم.

Throughout this time, I also studied many laws,

و طی این دوره، وکلای زیادی را آموزش دادم،

I talked to many people,

با افراد زیادی صحبت کردم

I read up on many cases,

من موارد زیادی را خواندم،

and I found that the lack of justness

و متوجه شدم نبودن عدالت

is not just a problem in Afghanistan,

نه تنها مشکلی در افعانستان است،

but it's a global problem.

بلکه یک مشکل جهانی هم است.

And while I originally shied away from

هر چند در ابتدا از اینکه

representing human rights cases

نماینده حقوق بشر باشم دوری می کردم،

because I was really concerned about how it would

زیرا واقعا نگران این بودم که این موضوع چگونه

affect me both professionally and personally,

بر زندگی شخصی و حرفه ای ام تاثیر خواهد گذاشت،

I decided that the need for justness was so great

سپس فکر کردم که نیاز به عدالت و دادگری بسیار مهم است

that I couldn't continue to ignore it.

و من نمی توانم نادیده گرفتن آن را ادامه دهم.

And so I started representing people like Naghma

بنابراین شروع به وکلات افرادی مانند نغمه

pro bono also.

بصورت رایگان کردم.

Now, since I've been in Afghanistan

از آنجا که در افغانستان بوده ام

and since I've been an attorney for over 10 years,

و همچنین بیش از ۱۰ سال وکلات کرده ام،

I've represented from CEOs of Fortune 500 companies

من نمایند هیات مدیره ۵۰۰ شرکت موفقم

to ambassadors to little girls like Naghma,

که سفیری برای دختر بچه هایی مانند نغمه هستند،

and with much success.

و موفقیت های زیادی کسب کرده ام.

And the reason for my success is very simple:

دلیل موفقیت من خیلی ساده است:

I work the system from the inside out

من بر روی سیستم داخلی کار می کنم

and use the laws in the ways

و از قانون به شیوه ای استفاده می کنم

that they're intended to be used.

که آنها متمایل به استفاده از آن باشند.

I find that

من فهمیدم

achieving justness in places like Afghanistan

که رسیدن به عدالت در افغانستان

is difficult, and there's three reasons.

مشکل است، به سه دلیل.

The first reason is that simply put,

دلیل اول آن خیلی ساده است،

people are very uneducated as to what their legal rights were,

مردم از حقوق قانونی خود بسیار ناآگاه اند،

and I find that this is a global problem.

و فهمیدم که این یک مشکل جهانی است.

The second issue

مشکل دوم

is that even with laws on the books,

با قانونی های است که در کتابهاست،

it's often superseded or ignored

by tribal customs, like in the first jirga

آنها را کنار می گذارند و یا نادیده می گیرند،

that sold Naghma off.

مانند جرگه اول که نغمه را فروخت .

And the third problem with achieving justness

و سومین مشکل برای رسیدن به عدالت

is that even with good, existing laws on the books,

این است که حتی با قوانین خوب در کتابها،

there aren't people or lawyers that are willing to fight

مردم و وکلایی نیستند که برای اجرای این قوانین

for those laws.

بجنگند.

And that's what I do: I use existing laws,

و این کاری بود که من کردم: من از قوانین موجود،

often unused laws,

که اغلب مورد استفاده قرار نمی گیرند،

and I work those to the benefits of my clients.

به نفع موکلانم استفاده کردم .

We all need to create a global culture

ما همه نیاز داریم که فرهنگ جهانی

of human rights

برای حقوق بشر ایجاد کنیم

and be investors in a global human rights economy,

و روی اقتصاد حقوق بشر جهانی سرمایه گذاری کنیم،

and by working in this mindset,

و با کار روی این این تفکر

we can significantly improve justice globally.

ما میتوانیم بهبود چشمگیری در عدالت در سطح جهانی داشته باشم.

Now let's get back to Naghma.

خُب بگذارید برگردیم به موضوع نغمه.

Several people heard about this story,

چند نفری این ماجرا را شنیدند،

and so they contacted me because they wanted

با من تماس گرفتند زیرا آنها می خواستند

to pay the $2,500 debt.

که ۲٫۵۰۰ دلار را بپردازند.

And it's not just that simple;

و این خیلی ساده نیست؛

you can't just throw money at this problem

شما نمی توانید پول را برای این مشکل بپردازید

and think that it's going to disappear.

و فکر کنید که این مشکل حل شد.

That's not how it works in Afghanistan.

این چیزی نیست که در افغانستان عملی باشد.

So I told them I'd get involved,

پس به آنها گفتم که من درگیر این پرونده می شوم،

but in order to get involved, what needed to happen

اما برای درگیر شدن در این پرونده، آنچه که نیاز دارم

is a second jirga needed to be called,

این است که دومین جرگه تشکیل شود،

a jirga of appeals.

جرگه ای برای تجدید نظر.

And so in order for that to happen,

خُب برای اینکه این اتفاق بیفتد،

we needed to get the village elders together,

ما نیازداشتیم که ریش سفیدان دهکده را کنار هم جمع کنیم،

we needed to get the tribal leaders together,

و می بایستی رهبران قبیله ها را نیز به آنها ملحق می کردیم،

the religious leaders.

و همچنین رهبران مذهبی.

Naghma's father needed to agree,

پدر نغمه می بایستی موافقت می کرد،

the neighbor needed to agree,

همسایه می بایستی موافقت می کرد،

and also his son needed to agree.

همچنین پسر می بایستی موافقت می کرد.

And I thought, if I'm going to get involved in this thing,

و با خودم فکر کردم، اگر قرار باشد من درگیر این قضیه شوم،

then they also need to agree that I preside over it.

آنها بایستی موافقت کنند که من جلسه را اداره کنم.

So, after hours of talking

خُب پس از ساعت ها صحبت

and tracking them down,

و آرام کردن آنها،

and about 30 cups of tea,

و نوشیدن ۳۰ فنجان چای،

they finally agreed that we could sit down

نهایتا آنها موافقت کردند که ما

for a second jirga, and we did.

می توانیم برای دومین جلسه جرگه بنشینیم و ما اینکار را کردیم.

And what was different about the second jirga

آنچه که در دومین جرگه انجام شد این بود که

is this time, we put the law at the center of it,

ما قانون را در وسط گذاشتیم،

and it was very important for me

و این بسیار برای من بسیار مهم بود که

that they all understood that Naghma

آنها بفهمند که نغمه

had a right to be protected.

حق اعتراض به این حکم را دارد.

And at the end of this jirga,

و در آخر جلسه جرگه،

it was ordered by the judge

قاضی دستور داد که حکم اول

that the first decision was erased,

باید برداشته شود،

and that the $2,500 debt was satisfied,

و که برای رضایت دادن ۲٫۵۰۰ دلار بدهی صادر شده بود،

and we all signed a written order

و همه ما یک حکم کتبی را امضاء کردیم

where all the men acknowledged

همه مردان اذعان داشتند

that what they did was illegal,

که حکم قبلی آنها غیر قانونی بوده،

and if they did it again, that they would go to prison.

و اگر دوباره اینکار را بکنند، باید به زندان بروند.

Most —

بیشتر--

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

Thanks.

سپاسگزارم.

And most importantly,

و از همه مهمتر،

the engagement was terminated

و نامزدی به هم خورد

and Naghma was free.

و نغمه آزاد شد.

Protecting Naghma and her right to be free

محافظت از نغمه و حق آزادی او

protects us.

ما را نیز محافظت می کند .

Now, with my job, there's above-average

در شغل من، میزان درگیری با خطر

amount of risks that are involved.

بیش از حد متوسط است.

I've been temporarily detained.

من برای بطور موقت بازداشت شدم.

I've been accused of running a brothel,

من متهم به داشتن یک فاحشه خانه شدم،

accused of being a spy.

و متهم به جاسوسی شدم.

I've had a grenade thrown at my office.

یک نارنجک به طرف دفتر کارم پرتاب شد.

It didn't go off, though.

ولی منفجر نشد.

But I find that with my job,

اما من متوجه شدم که در شغل من،

that the rewards far outweigh the risks,

که پاداشی برای خطرات زیادی است،

and as many risks as I take,

و تمامی خطراتی را که من متحمل می شوم،

my clients take far greater risks,

موکلین من خطرات بسیار بزرگتری از من را متحمل می شوند،

because they have a lot more to lose

زیرا اگر آنها موضوع را ببازند

if their cases go unheard,

چیزهای بیشتری از من را از دست می دهند،

or worse, if they're penalized for having me as their lawyer.

یا بدتر ،اگر آنها برای اینکه من وکیل آنها هستم مجازات شوند.

With every case that I take,

هر پرونده ای را که من قبول کردم،

I realize that as much as I'm standing behind my clients,

متوجه شدم هر چه بیشتر پشت موکلم باشم،

that they're also standing behind me,

آنها نیز بیشتر پشت من می ایستند،

and that's what keeps me going.

و این چیزی بود که به باعث می شد تا من ادامه دهم.

Law as a point of leverage

قانون به عنوان اهرمی

is crucial in protecting all of us.

بسیار مهم برای حمایت از همه ماست.

Journalists are very vital in making sure

برای اینکه مطمئن باشیم که این اطلاعات به عموم داده می شود

that that information is given to the public.

وجود خبرنگاران بسیار حیاتی است.

Too often, we receive information from journalists

اغلب اوقات، ما اطلاعات را از خبرنگاران دریافت می کنیم

but we forget how that information was given.

ولی فراموش می کنیم که این اطلاعات چگونه بدست آمده.

This picture is a picture of the

این تصویر عکسی از یک

British press corps in Afghanistan.

گروه خبرنگاران نظامی انگلیسی در افعانستان است،

It was taken a couple of years ago by my friend David Gill.

که توسط دوستم دیوید گیل چند سال پیش گرفته شده.

According to the Committee to Protect Journalists,

بر اساس گزارش کمیته حمایت از روزنامه نگاران،

since 2010, there have been thousands of journalists

از سال ۲۰۱۰، هزاران خبرنگاری را داشته ایم

who have been threatened, injured,

که تهدید ، زخمی

killed, detained.

کشته و یا بازداشت شده اند.

Too often, when we get this information,

اغلب اوقات، هنگامی که ما این اطلاعات را دریافت می کنیم،

we forget who it affects

فراموش می کنیم که چه کسانی از آن متاثر شدند

or how that information is given to us.

و یا چگونه این اطلاعات بدست آمده اند.

What many journalists do, both foreign and domestic,

آنچه که خبرنگاران انجام میدهند، اعم از خبرنگاران خارجی یا داخلی،

is very remarkable, especially in places like Afghanistan,

بسیار قابل توجه است بویژه در کشورهایی مانند افغانستان،

and it's important that we never forget that,

و این بسیار مهم است که ما آنها را فراموش نکنیم،

because what they're protecting

زیرا آنچه را که آنها محافظت می کنند

is not only our right to receive that information

تنها حقوق ما برای داشتن این اطلاعات نیست

but also the freedom of the press, which is vital

بلکه از آزادی بیان ،که در یک جامعه دموکراتیک بسیار حیاتی است

to a democratic society.

نیز محافظت می کنند.

Matt Rosenberg is a journalist in Afghanistan.

مت رزنبرگ خبرنگاری در افغانستان است.

He works for The New York Times,

او برای نیویورک تایمز کار می کند،

and unfortunately, a few months ago

و متاسفانه چند ماه

he wrote an article that displeased

پیش مقاله ای را نوشت

people in the government.

که برای دولت مردان خوشایند نبود.

As a result, he was temporarily detained

و در نتیجه، او بطور موقت بازداشت شد

and he was illegally exiled out of the country.

و بطور غیر قانونی به خارج از کشور تبعید شد.

I represent Matt,

من وکیل مت شدم،

and after dealing with the government,

و بعد از مجادله با دولت،

I was able to get legal acknowledgment

من توانستم این گواهی قانونی را بگیرم

that in fact he was illegally exiled,

که گویای آن بود که او بطور غیر قانونی از کشور اخراج شده بود،

and that freedom of the press does exist in Afghanistan,

آزادی بیان برای خبرنگاران در افغانستان وجود دارد،

and there's consequences if that's not followed.

و اگر این پرونده پیگری نمی شد، پی آمدهایی داشت.

And I'm happy to say that

و خوشحالم که بگویم

as of a few days ago,

که چند روز پیش،

the Afghan government

که دولت افغانستان

formally invited him back into the country

بطور رسمی از او دعوت کرد که به کشور برگردد

and they reversed their exile order of him.

و دستور اخراج او از کشور را لغو شد.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

If you censor one journalist, then it intimidates others,

اگر شما یک خبرنگار را سانسور کنید، این دیگران را مرعوب می کند،

and soon nations are silenced.

و خیلی زود ملت ساکت می شوند.

It's important that we protect our journalists

این بسیار مهم هست که ما از خبرنگاران و

and freedom of the press,

آزادی بیان حراست کنیم،

because that makes governments more accountable to us

زیرا این دولت را در مقابل ما پاسخگوتر می کند

and more transparent.

و شفافیت بیشتری را بوجود می آورد.

Protecting journalists and our right

محافظت از خبرنگاران و حقوق مان

to receive information protects us.

برای رسیدن به اطلاعات محافظت خودمان هست.

Our world is changing. We live in a different world now,

جهان ما در حال تغییر است، ما در دنیای دیگری امروز زندگی می کنیم،

and what were once individual problems

و آنچه که روزی مشکلات دیگر افراد بود

are really now global problems for all of us.

اکنون مشکلات جهانی برای همه ما است.

Two weeks ago, Afghanistan had its first

دو هفته پیش، افغانستان اولین انتقال قدرت

democratic transfer of power

دموکراتیک را داشت

and elected president Ashraf Ghani, which is huge,

و رئیس جمهور منتخب اشرف غنی که مرد بزرگیست انتخاب شد،

and I'm very optimistic about him,

و من در مورد او بسیار خوش بین هستم،

and I'm hopeful that he'll give Afghanistan

و امیدوارم که او تغییراتی که افغانستان به آنها نیاز دارد

the changes that it needs,

را ایجاد کند،

especially within the legal sector.

به ویژه در زمینه بخش قانونی.

We live in a different world.

ما در جهان متفاوتی زندگی میکنیم.

We live in a world where my eight-year-old daughter

ما در جهانی زندگی می کنیم که دختر هشت ساله من

only knows a black president.

تنها رئیس جمهور سیاه پوست را می شناسد.

There's a great possibility that our next president

و امکان بسیار زیادی هست که ريیس جمهور بعدی

will be a woman,

یک زن باشد،

and as she gets older, she may question,

وهنگامی که او بزرگتر شود، شاید بپرسد،

can a white guy be president?

که ایا یک مرد سفید هم می تواند رئیس جمهور شود؟

(Laughter)

(خنده تماشاگران)

(Applause)

(تشویق تماشاگران)

Our world is changing, and we need to change with it,

جهان ما در حال تغییر و دگرگونیست، ما می بایستی که با آن تغییر کنیم،

and what were once individual problems

و آنچه که مشکلات دیگران هستند

are problems for all of us.

مشکل ما نیز هستند.

According to UNICEF,

بر اساس گزارش یونیسف،

there are currently over 280 million

در حال حاضر ۲۸۰ میلیون

boys and girls who are married

پسر و دختر زیر سن

under the age of 15.

پانزده سالگی ازدواج کرده اند.

Two hundred and eighty million.

دویست و هشتاد میلیون.

Child marriages prolong the vicious cycle

ازدواج کودکان خیلی بیشتر از چرخه باطل،

of poverty, poor health, lack of education.

فقر، عدم سلامتی، عدم آموزش است.

At the age of 12, Sahar was married.

در سن ۱۲ سالگی سحر ازدواج کرد.

She was forced into this marriage

او مجبور به این ازدواج شد

and sold by her brother.

و توسط برادرش فروخته شد.

When she went to her in-laws' house,

هنگامی که او به خانه شوهر رفت،

they forced her into prostitution.

آنها او را مجبور به فاحشه گری کردند.

Because she refused, she was tortured.

چون او این را نپذیرفت، شکنجه شد.

She was severely beaten with metal rods.

او با میله فلزی به شدت کتک زده شد.

They burned her body.

بدن او را سوزاندند.

They tied her up in a basement and starved her.

او را در زیرزمین خانه بستند به او گرسنگی دادند.

They used pliers to take out her fingernails.

آنها با استفاده از انبردست ناخنهای او را کشیدند.

At one point,

یکبار ،

she managed to escape from this torture chamber

او توانست از اتاقک شکنجه به

to a neighbor's house,

خانه همسایه فرار کند،

and when she went there, instead of protecting her,

هنگامی که او به آنجا رفت، به جای حمایت و محافظت از او،

they dragged her back

آنها او را به زور

to her husband's house,

به خانه شوهرش برگرداندند،

and she was tortured even worse.

و او بدتر از قبل شکنجه شد.

When I met first Sahar, thankfully,

هنگامی که لولین بار سحر را دیدم، خدا را شکر

Women for Afghan Women

سازمان زنان برای زنان افغان

gave her a safe haven to go to.

به او پناهگاه امنی برای اقامت داده بود.

As a lawyer, I try to be very strong

به عنوان یک وکیل، سعی کردم برای تمامی

for all my clients,

موکلینم بسیار قوی باشم،

because that's very important to me,

زیرا این برای من بسیار مهم هست،

but seeing her,

اما دیدن سحر،

how broken and very weak as she was,

اینکه چگونه شکننده ضعیف بود

was very difficult.

خیلی مشکل بود.

It took weeks for us to really get to

هفته ها طول کشید تا واقعا بفهمیم

what happened to her

که برای او در زمانی که

when she was in that house,

در آن خانه بوده چه اتفاقی افتاده،

but finally she started opening up to me,

اما بالاخره او شروع به گفتن وقایع برای من کرد،

and when she opened up,

و هنگامی که او شروع به گفتن کرد،

what I heard was

آنچه که من شنیدم این

she didn't know what her rights were,

او از حقوق خودش آگاهی نداشت

but she did know she had a certain level of protection

اما او می دانست که تا حدودی

by her government that failed her,

دولتش از او حمایت میکند که در این خصوص ناکارامد بود،

and so we were able to talk about

ما شروع کردیم به صحبت درباره اینکه

what her legal options were.

گزینه های قانونی او چیست.

And so we decided to take this case

و تصمیم گرفتیم که این موضوع را به

to the Supreme Court.

دیوان عالی کشور ببریم.

Now, this is extremely significant,

و این بسیار مهم بود

because this is the first time

زیرا این اولین باری بود

that a victim of domestic violence in Afghanistan

که یک قربانی خشونت های خانوادگی در افغانستان

was being represented by a lawyer,

یک وکیل قانونی داشت،

a law that's been on the books for years and years,

قانونی که برای سالهای سال در کتابها بود،

but until Sahar, had never been used.

اما تا موضوع سحر هرگز مورد استفاده قرار نگرفته بود.

In addition to this, we also decided

علاوه بر آن، ما تصمیم گرفتیم

to sue for civil damages,

که برای خسارت مدنی از آنها شکایت کنیم،

again using a law that's never been used,

و دوباره قانونی که هرگز استفاده نشده بود مورد استفاده قرار گرفت،

but we used it for her case.

که برای موضوع سحر مورد استفاد قرار دادیم.

So there we were at the Supreme Court

ما به دیوان عالی افغانستان رفتیم

arguing in front of 12 Afghan justices,

که در مقابل ۱۲ قاضی افغانی می بایست استدلال می کردیم،

me as an American female lawyer,

و من به عنوان یک زن وکیل آمریکایی،

and Sahar, a young woman

و سحر به عنوان یک زن جوانی

who when I met her couldn't speak above a whisper.

که در هنگامی که من او را دیدم نمی توانست از یک زمزمه بیشتر صحبت کند.

She stood up,

او ایستاد،

she found her voice,

صدایش را پیدا کرد،

and my girl told them that she wanted justice,

و دخترم گفت به آنها که او عدالت را می خواهد

and she got it.

و او آن را بدست آورد.

At the end of it all, the court unanimously agreed

و در آخر از همه، دادگاه به اتفاق آرا رای داد

that her in-laws should be arrested for what they did to her,

که خانواده شوهر او باید برای کاری که با او کرده اند دستگیر شوند،

her fucking brother should also be arrested

و برادر نامرد او نیز برای

for selling her —

فروختن او دستگیر شد ــــ

(Applause) —

( تشویق تماشاگران) ـــ

and they agreed that she did have a right

و آنها موافقت کردند که سحر حق قانونی برای

to civil compensation.

گرفتن خسارت مدنی را داراست.

What Sahar has shown us is that we can attack

آنچه که سحر به ما نشان داد این بود که ما می توانیم

existing bad practices by using the laws

به شیوه های بد موجود برای استفاده از قانون حمله کنیم

in the ways that they're intended to be used,

به شیوه ای که آنها تمایل به استفاده از قوانین را دارند

and by protecting Sahar,

و با محافظت از سحر،

we are protecting ourselves.

ما از خودمان محافظت می کنیم.

After having worked in Afghanistan

بعد از شش سال

for over six years now,

کار در افغانستان ، اکنون

a lot of my family and friends think

خیلی از دوستان و اقوام من فکر می کنند

that what I do looks like this.

آنچه که من انجام میدهم مثل اینهاست.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

But in all actuality, what I do looks like this.

اما در حقیقت، آنچه من انجام میدهم مثل همین است.

Now, we can all do something.

ما همه میتوانیم کاری انجام دهیم.

I'm not saying we should all buy a plane ticket and go to Afghanistan,

نمی گویم که همه ما باید یک بلیط هواپیما بخریم و به افغانستان برویم،

but we can all be contributors

اما همه می توانیم در اقتصاد جهانی حقوق بشر

to a global human rights economy.

مشارکت داشته باشیم.

We can create a culture of transparency

ما می توانیم فرهنگی شفافی را بسازیم

and accountability to the laws,

که به قانون پاسخگو باشد،

and make governments more accountable to us,

و دولتی را ایجاد کنیم به ما پاسخگو باشد،

as we are to them.

و ما نیز با انها پاسخگو باشیم.

A few months ago, a South African lawyer

چند ماه پیش، یک وکیل آفریقای جنوبی

visited me in my office

در دفتر کارم مرا ملاقات کرد

and he said, "I wanted to meet you.

و گفت،"من می خواستم تو را ببینم

I wanted to see what a crazy person looked like."

می خواستم ببینم که یک آدم دیوانه چه شکلی هست."

The laws are ours,

قانون مال ماست،

and no matter what your ethnicity,

و مهم نیست که از چه قوم و ملتی هستیم.

nationality, gender, race,

ملیت،جنس، نژاد،

they belong to us,

همه به ما متعلق هستند،

and fighting for justice is not an act of insanity.

و جنگیدن برای عدالت رفتار جنون آمیز نیست.

Businesses also need to get with the program.

تجارت نیز باید درگیر این مشکل بشود.

A corporate investment in human rights

یک سرمایه گذاری مشترک برای حقوق بشر

is a capital gain on your businesses,

سودی سرمایه ای برای تجارت ما دارد،

and whether you're a business, an NGO,

و چه شما تاجر باشید ، یا یک سازمان غیر دولتی باشید،

or a private citizen, rule of law benefits all of us.

یا یک شهروند، حکمرانی قانون به نفع همه ماست.

And by working together with a concerted mindset,

با همکاری یکدیگر با اندیشه ای هماهنگ

through the people, public and private sector,

از طریق مردم، بخشهای عمومی و خصوصی،

we can create a global human rights economy

می توانیم یک اقتصاد جهانی حقوق بشر را ایجاد کنیم

and all become global investors in human rights.

و همه ما بتوانیم سرمایه گذاران حقوق بشر باشیم.

And by doing this,

و با انجام اینکار،

we can achieve justness together.

میتوانیم با یکدیگر عدالت را بدست آوریم.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)