Mitch Resnick: Let's teach kids to code

میچ رسنیک: به بچه ها کد نوشتن را بیاموزیم

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Farokh Shahabi Nezhad Reviewer: Mana Ahmady

It was a Saturday afternoon in May,

یک بعد از ظهر شنبه در ماه مِی بود،

and I suddenly realized

و من یکدفعه متوجه شدم

that the next day was Mother's Day,

که فردا روز مادر است،

and I hadn't gotten anything for my mom,

و من هنوز چیزی برای مادرم نگرفته بودم،

so I started thinking about

خب شروع کردم به فکر کردن

what should I get my mom for Mother's Day?

که چی بهتره برای مادرم بگیرم؟

I thought, why don't I make her

گفتم چرا برای او

an interactive Mother's Day card

یک کارت تبریک دیجیتالی تبریک روز مادر درست نکنم

using the Scratch software that I'd been developing

با استفاده از نرم‌افزار اسکراچ که خودم

with my research group at the MIT Media Lab?

در گروه تحقیقاتی‌ام در آزمایشگاه چند رسانه‌ای دانشگاه اِم‌آی‌تی نوشته بودم؟

We developed it so that people could easily create

ما این نرم افزار را ساختیم تا مردم به راحتی بتوانند

their own interactive stories and games and animations,

داستان، بازی و انیمیشن‌های خود را بسازند،

and then share their creations with one another.

و آنها را با همدیگر به اشتراک بگذارند.

So I thought, this would be an opportunity to use Scratch

به خودم گفتم این یک فرصت برای استفاده از اسکراچ است

to make an interactive card for my mom.

تا یک کارت هدیه برای مادرم درست کنم.

Before making my own Mother's Day card,

قبل از اینکه شروع به ساخت کارتم بکنم،

I thought I would take a look

گفتم نگاهی به

at the Scratch website.

سایت اسکراچ بندازم.

So over the last several years, kids around the world

در سال‌های گذشته، بچه ها از سراسر جهان

ages 8 and up, have shared their projects,

با سن بیشتر از ۸ سال، پروژه‌هاشان را با همدیگر به اشتراک گذاشته بودند،

and I thought, I wonder if, of those three million projects,

و گفتم از این سه میلیون پروژه

whether anyone else has thought to put up Mother's Day cards.

آیا کس دیگری هم به فکرش رسیده که کارت هدیه روز مادر بسازد یا نه.

So in the search box I typed in

پس در کادر جستجو تایپ کردم

"Mother's Day,"

«روز مادر»،

and I was surprised and delighted to see a list

و هم خیلی تعجب کردم و هم خوشحال شدم

of dozens and dozens of Mother's Day cards

که د‌‌ه‌ها و ده‌ها کارت تبریک روز مادر دیدم

that showed up on the Scratch website,

که در سایت اسکراچ وجود داشت،

many of them just in the past 24 hours

بسیاری از آنها مال همان ۲۴ساعت گذشته ساخته شده بودند،

by procrastinators just like myself.

به دست کسانی که مانند خود من کارهاشان را به تعویق می‌اندازند.

So I started taking a look at them. (Music)

شروع کردم به بررسی و نگاه کردن به آنها. (موزیک)

I saw one of them that featured a kitten

دیدم که در یکی از آنها بچه گربه‌ای را به همراه مادرش نشان می‌داد

and her mom and wishing her mom a happy Mother's Day.

که به مادرش روز مادر را تبریک می‌گفت.

And the creator very considerately

و سازنده‌ی آن خیلی با فکر

offered a replay for her mom.

به مادرش امکان بازپخش داده بود.

Another one was an interactive project where,

یکی دیگر یک پروژه‌ی تعاملی بود که در آن،

when you moved the mouse over the letters of "Happy Mom Day,"

وقتی ماوس را روی حروف «روز مادر مبارک‌» حرکت می‌دادید،

it reveals a special happy Mother's Day slogan.

یک شعار ویژه‌ی روز مادر نمایان می‌شد.

(Music) In this one, the creator told a narrative

(موزیک) در این یکی، سازنده به یک راوی می‌گفت

about how she had Googled to find out

که چگونه با استفاده از گوگل فهمیده است

when Mother's Day was happening.

که روز مادر کِی است.

(Typing) And then once she found out when Mother's Day was happening,

(در حال تایپ) و وقتی زمان روز مادر را پیدا کرده،

she delivered a special Mother's Day greeting

یک پیام تبریک ویژه را به مادرش رسانده

of how much she loved her mom.

که چقدر مادرش را دوست دارد.

So I really enjoyed looking at these projects

من خیلی از دیدن این پروژه‌ها و کار کردن باهاشان لذت بردم.

and interacting with these projects.

من خیلی از دیدن این پروژه‌ها و کار کردن باهاشان لذت بردم.

In fact, I liked it so much that, instead of making my own project,

در واقع، آنقدر از آنها خوشم آمد که به جای اینکه خودم یکی از آنها را بسازم،

I sent my mom links to about a dozen of these projects. (Laughter)

لینک ده دوانزده تا از همین پروژه‌ها را برای مادرم فرستادم. (خنده‌ی تماشاگران)

And actually, she reacted exactly the way that I hoped that she would.

و واقعا، مادرم همانطور که انتظار داشتم برخورد کرد.

She wrote back to me and she said,

و برایم جوابی نوشت که:

"I'm so proud to have a son that created the software

«من به داشتن همچین پسری که این نرم‌افزار را ساخته افتخار می کنم

that allowed these kids to make Mother's Day cards for their mothers."

که به این بچه‌ها این امکان را داده که برای مادران‌شان چنین کارت تبریک‌هایی بسازند.»

So my mom was happy, and that made me happy,

خب وقتی مادرم خوشحال باشد منم خوشحال می‌شم،

but actually I was even happier for another reason.

ولی در واقع به یک دلیل دیگر بسیار خوشحال‌تر بودم.

I was happy because these kids were using Scratch

خوشحال بودم چرا که این بچه‌ها

just in the way that we had hoped that they would.

همانطور که ما انتظارش را داشتیم، از اسکراچ استفاده می‌کردند.

As they created their interactive Mother's Day cards,

وقتی که آنها کارت‌های تبریک روز مادرشان را می‌ساختند،

you could see that they were really

می‌توانستید ببینید که چطور واقعا

becoming fluent with new technologies.

اینقدر روان از تکنولوژی های نو استفاده می‌کردند و با آن همگام شده بودند.

What do I mean by fluent?

منظورم از روان شدن چیست؟

I mean that they were able to start expressing themselves

منظورم این است که آنها توانایی این را داشتند شروع به بیان خود

and to start expressing their ideas.

و ایده‌هایشان بکنند.

When you become fluent with language,

وقتی شما در یک زبان روان باشید و به فصاحت حرف بزنید،

it means you can write an entry in your journal

به این معناست که می توانید یک نوشته در دفترچه خاطرات خود بنویسید

or tell a joke to someone or write a letter to a friend.

یا یک جُک برای کسی بگویید و یا به کسی نامه ای بنویسید.

And it's similar with new technologies.

در تکنولوژی های جدید نیز همین گونه است.

By writing, be creating these interactive Mother's Day cards,

با نوشتن، با ساختن چنین کارت تیریک‌های تعاملی روز مادر،

these kids were showing that they were really fluent

این بچه ها نشان دادند که واقعا

with new technologies.

در استفاده از تکنولوژی‌های نو روان هستند.

Now maybe you won't be so surprised by this,

شاید شما خیلی هم از این موضوع جا نخورید.

because a lot of times people feel that

چرا که اکثر اوقات همه فکر می‌کنند

young people today can do all sorts of things with technology.

که بچه‌ها و نوجوانان می‌توانند هر کاری را با تکنولوژی بکنند.

I mean, all of us have heard young people referred to as "digital natives."

منظورم این است که همه شنیده‌ایم به جوانان «اصالتا دیجیتالی» نیز گفته می‌شود.

But actually I'm sort of skeptical about this term.

ولی من در مورد این اصطلاح کمی شک دارم.

I'm not so sure we should be thinking of young people as digital natives.

من فکر نمی‌کنم که ما باید جوان‌ترها را به عنوان آدم‌های اصالتا دیجیتالی بدانیم.

When you really look at it, how is it that young people

وقتی به این فکر کنید که همین جوانان

spend most of their time using new technologies?

چطور اکثر وقت خود را با این تکنولوژی‌های جدید می‌گذرانند؟

You often see them in situations like this,

شما بیشتر آنها را در ابن حالت می‌بینید،

or like this,

یا این حالت،

and there's no doubt that young people

و هیچ شکی نیست که جوانان

are very comfortable and familiar browsing

بسیار در چت کردن، مرور سایت‌ها،

and chatting and texting and gaming.

اس‌ام‌اس زدن و بازی کردن راحت‌اند.

But that doesn't really make you fluent.

ولی اینها واقعا شما را روان و سلیس نمی کند.

So young people today have lots of experience

پس جوانان تجربه‌ی زیاد

and lots of familiarity with interacting with new technologies,

و آشنایی زیادی با تکنولوژی‌های جدید دارند،

but a lot less so of creating with new technologies

ولی با آفرینش با استفاده از این تکنولوژی‌ها آشنایی بسیار کمی دارند.

and expressing themselves with new technologies.

با توانایی ابراز وجود به وسیله این تکنولوژی‌های جدید.

It's almost as if they can read

تقریبا مثل این می‌ماند که در استفاده از این تکنولوژی‌ها، آن‌ها می‌توانند بخوانند

but not write with new technologies.

ولی نمی‌توانند بنویسند.

And I'm really interested in seeing, how can we help young people become fluent

و من خیلی مشتاق این هستم که ببینم چگونه می‌توانیم به این جوانان کمک کنیم که روان شوند

so they can write with new technologies?

تا بتوانند با این تکنولوژی‌های جدید بنویسند؟

And that really means that they need to be able to

و این بدین معناست که آن‌ها قادر باشند

write their own computer programs, or code.

برنامه‌ی خاص خودشان را بسازند و یا به اصطلاح، کد بزنند.

So, increasingly, people are starting to recognize

به طور افزاینده‌ای، مردم شروع به فهمیدن این موضوع کرده‌اند

the importance of learning to code.

که چقدر مهم است که کد نوشتن را یاد بگیرند.

You know, in recent years, there have been

می‌دانید، در همین چند سال اخیر،

hundreds of new organizations and websites

صدها سازمان و وبسایت جدید راه‌اندازی شده که

that are helping young people learn to code.

به جوانان کمک می کند که کد نوشتن را یاد بگیرند.

You look online, you'll see places like Codecademy

اگر در اینترنت بگردید، به مواردی بر می‌خورید مثل کُدکادمی

and events like CoderDojo

و رویدادهایی مثل کُدِردوجو

and sites like Girls Who Code,

و سایتهای مثل: گرلز هو کُد،

or Black Girls Code.

و یا بلک گرلز کُد.

It seems that everybody is getting into the act.

اینطور به نظر می‌رسد که همه متوجه این موضوع شده‌اند.

You know, just at the beginning of this year,

حتی در آغاز همین امسال،

at the turn of the new year,

در هنگام تحویل سال،

New York City Mayor Michael Bloomberg

شهردار نیویورک مایکل بلومبرگ

made a New Year's resolution that he was going to learn

هدف سال نوی خود را یادگیری

to code in 2012.

کد نوشتن در سال ۲۰۱۲ بیان کرد.

A few months later, the country of Estonia decided that

چند ماه بعد، کشور استونی تصمیم گرفت

all of its first graders should learn to code.

که همه سال اولی‌ها باید کد نوشتن را یاد بگیرند.

And that triggered a debate in the U.K.

و این باعث راه اندازی یک مناظره در انگلستان شد

about whether all the children there should learn to code.

در این مورد که آیا بهتر است همه بچه ها کد نوشتن را یاد یگیرند.

Now, for some of you, when you hear about this,

حالا، برای برخی شما، وقتی این موضوع را شنیدید،

it might seem sort of strange about everybody learning to code.

ممکن است بسیار عجیب و غریب به نظر برسد که همه کد نوشتن را یاد بگیرند.

When many people think of coding, they think of it

وقتی صحبت از کد نوشتن می‌شود، مردم این در نظرشان می‌آید که

as something that only a very narrow sub-community

این موضوعی‌ست که به گروه جزیی و بسیار کوچکی از مردم مربوط می شود

of people are going to be doing,

که به سراغ این کار می‌روند و انجامش می‌دهند.

and they think of coding looking like this.

و کد نوشتن در ذهن‌شان چیزی شبیه به این است.

And in fact, if this is what coding is like,

و در واقع، اگر کد نوشتن این گونه است،

it will only be a narrow sub-community of people

واقعا گروه کوچکی سراغ آن می‌رفتند

with special mathematical skills and technological background

که دارای مهارت‌های خاص ریاضی و پیش‌زمینه‌ی کار با تکنولوژی هستند

that can code.

و در نتیجه می‌توانند کد بنویسند.

But coding doesn't have to be like this.

ولی کد نوشتن حتما نباید بدین شکل باشد.

Let me show you about what it's like to code in Scratch.

بگذارید کد نوشتن در اسکراچ را نشان‌تان دهم.

So in Scratch, to code, you just snap blocks together.

خب در اسکراچ، برای کد نوشتن، کافی‌ست این بلاک‌ها را کنار هم بگذارید.

In this case, you take a move block,

در این مورد، یک بلاک را حرکت داده،

snap it into a stack,

و به این مجموعه می چسبانید،

and the stacks of blocks control the behaviors

و این مجموعه‌ی بلاک‌ها رفتارهای

of the different characters in your game or your story,

شخصیت‌های متفاوت بازی و یا داستان شما را کنترل و هدایت می‌کند.

in this case controlling the big fish.

در این مورد ماهی بزرگ را کنترل می‌کند.

After you've created your program, you can click on "share,"

بعد از اینکه برنامه‌ی خود را ساختید، می‌توانید روی گزینه اشتراک کلیک کنید،

and then share your project with other people,

و پروژه‌ی خود را به بقیه نشان دهید،

so that they can use the project

تا بتوانند از پروژه‌ی شما استفاده کرده

and start working on the project as well.

و روی پروژه‌های خود کار کنند.

So, of course, making a fish game isn't the only thing

خب مسلما ساختن یک بازی ماهی روی شبکه تنها کاری نیست

you can do with Scratch.

که شما می‌توانید با اسکراچ انجام دهید.

Of the millions of projects on the Scratch website,

از میلیون‌ها پروژه‌ی موجود در سایت اسکراچ،

there's everything from animated stories

همه جور پروژه از داستان‌های انیمشن

to school science projects

تا پروژه‌های علمی مدرسه

to anime soap operas

تا سریال‌های آبکی انیمیشن

to virtual construction kits

تا بسته‌های مجازی ساخت

to recreations of classic video games

تا بازسازی بازی‌های قدیمی و خاطره‌انگیز ویدئویی

to political opinion polls

تا نظرسنجی‌های سیاسی

to trigonometry tutorials

تا دوره‌های آموزشی مثلثات

to interactive artwork, and, yes,

تا کارهای هنری پویا، و بله،

interactive Mother's Day cards.

کارت تبریک‌های پویای روز مادر وجود دارد.

So I think there's so many different ways

من فکر می کنم که راه‌های زیادی

that people can express themselves using this,

برای بروز احساسات مردم از طریق این برنامه وجود دارد،

to be able to take their ideas and share their ideas with the world.

تا بتوانند ایده‌های‌شان را بسازند و با بقیه دنیا به اشتراک بگذارند.

And it doesn't just stay on the screen.

و این فقط محدود به نمایشگرها و دنیای مجازی نمی‌شود.

You can also code to interact with the physical world around you.

شما می توانید با استفاده از دنیای واقعی پیرامون خود شروع به کد نوشتن کنید.

Here's an example from Hong Kong,

این یک نمونه از کشور هنگ کنگ است،

where some kids made a game

جایی که چند بچه بازی‌ای ساخته‌اند

and then built their own physical interface device

و سپس دستگاه میانجی فیزیکی مخصوص بازی خود را تولید کرده‌اند

and had a light sensor, so the light sensor

که دارای یک سنسور نوری بود، کار این سنسور این است که

detects the hole in the board,

سوراخ‌ها را در سطح صفحه شناسایی کند،

so as they move the physical saw,

پس وقتی آنها اره‌‌ی واقعی را حرکت می‌دادند،

the light sensor detects the hole

سنسور نوری سوراخ را شناسایی کرده،

and controls the virtual saw on the screen

و اره‌ی مجازی را کنترل می‌کند.

and saws down the tree.

و درخت را با اره قطع می کند.

We're going to continue to look at new ways

ما به سمتی می‌رویم که در آن به دنبال راه‌های جدیدی هستیم

of bringing together the physical world and the virtual world

برای در کنار هم آوردن دنیای واقعی و دنیای مجازی

and connecting to the world around us.

و متصل کردن تمام دنیای پیرامون خود به یکدیگر.

This is an example from a new version of Scratch

این یک نمونه از نسخه‌ی جدید اسکراچ است

that we'll be releasing in the next few months,

که در چند ماه آینده منتشر خواهیم کرد.

and we're looking again to be able

و ما دوباره دنبال راهی می‌گردیم

to push you in new directions.

تا شما را به مسیری جدید هدایت کنیم.

Here's an example.

این یک نمونه است.

It uses the webcam.

از وب کم استفاده می‌کند.

And as I move my hand, I can pop the balloons

وقتی من دستم را حرکت می‌دهم، میتوانم بادکنک‌ها را بترکانم

or I can move the bug.

و یا این حشره را تکان دهم.

So it's a little bit like Microsoft Kinect,

این اندکی شبیه به کینکت مایکروسافت است،

where you interact with gestures in the world.

که شما در آن با حرکت‌های بدن‌تان در جهان تعامل ایجاد می‌کنید.

But instead of just playing someone else's game,

ولی به جای بازی کردن بازی‌های دیگران،

you get to create the games,

شما می‌توانید خودتان بازی بسازید،

and if you see someone else's game,

و اگر بازی کس دیگری را دیدید،

you can just say "see inside,"

تنها بگویید: «توش را ببین،»

and you can look at the stacks of blocks that control it.

و می‌توانید مجموعه بلاک‌هایی که آن بازی را می‌سازند ببینید.

So there's a new block that says how much video motion there is,

خب این یک بلاک جدید است که می گوید چقدر حرکت ویدئویی داریم،

and then, if there's so much video motion,

و وقتی از یک حدی زیادتر باشد،

it will then tell the balloon to pop.

می‌گوید که بادکنک بترکد.

The same way that this uses the camera

به همین شیوه که این از دوربین استفاده می‌کند

to get information into Scratch,

تا اطلاعات را به اسکراچ منتقل کند،

you can also use the microphone.

شما می‌توانید از میکروفون نیز استفاده کنید.

Here's an example of a project using the microphone.

این هم یک نمونه از پروژه‌ای‌ست که از میکروفون استفاده کرده است.

So I'm going to let all of you control this game

حالا من می‌خواهم بگذارم که همه شما این بازی را کنترل کنید

using your voices.

با صدای خودتان.

(Crickets chirping) (Shouts) (Chomping)

(صدای جیرجیرک) (فریاد) (جیغ)

(Laughter)

(صدای خنده)

(Applause)

(تشویق حضار)

As kids are creating projects like this,

وقتی بچه‌ها یاد بگیرند چنین پروژه‌هایی بسازند،

they're learning to code,

یاد می‌گیرند که کد بنویسند.

but even more importantly, they're coding to learn.

ولی مهم‌تر از آن، آنها کد می‌نویسند تا یاد بگیرند.

Because as they learn to code,

چرا که وقتی آنها یاد می‌گیرند که کد بنویسند،

it enables them to learn many other things,

این آنها را قادر به یادگیری بسیاری از موراد دیگر نیز می‌کند،

opens up many new opportunities for learning.

و این فرصت‌های زیادی را به روی آنان برای یادگیری باز می‌کند.

Again, it's useful to make an analogy to reading and writing.

در واقع، این بسیار بهتر و مفیدتر است که هم خواندن بلد باشید و هم نوشتن،

When you learn to read and write, it opens up

چرا که وقتی هر دو را یاد بگیرید،

opportunities for you to learn so many other things.

فرصت‌های زیادی برای یادگیری خیلی از مسائل به دست می آورید.

When you learn to read, you can then read to learn.

وقتی یاد بگیرید که بخوانید، آن وقت می توانید بخوانید تا یاد بگیرید!

And it's the same thing with coding.

و یک همچین چیزی در کد نوشتن نیز برقرار است.

If you learn to code, you can code to learn.

اگر یاد بگیرید که کد بنویسید، آن وقت می‌توانید کد بنویسید تا بیشتر یاد بگیرید.

Now some of the things you can learn are sort of obvious.

حال چیزهایی که تاکنون فرا گرفتید بیشتر بدیهی هستند.

You learn more about how computers work.

شما اطلاعت بیشتری در مورد چگونگی کار با کامپیوتر به دست می‌آورید.

But that's just where it starts.

ولی این فقط یک شروع است.

When you learn to code, it opens up for you to learn

وقتی کد نوشتن را یادبگیرید، این امکان را به شما می‌دهد

many other things.

که بسیاری موارد دیگر را نیز فرا بگیرید.

Let me show you an example.

بگذارید یک مثال برایتان بزنم.

Here's another project,

این یک پروژه‌ی دیگر است.

and I saw this when I was visiting

من این را وقتی به یکی از

one of the computer clubhouses.

انجمن‌های کامپیوتر سر زده بودم دیدم.

These are after-school learning centers that we helped start

اینها مراکز آموزش فوق برنامه هستند که ما کمک کردیم ایجاد شوند.

that help young people from low-income communities

که به جوانان کم بضاعت کمک می‌کنند.

learn to express themselves creatively with new technologies.

تا خلاقیت خود را با تکنولوژی‌های نو نشان دهند.

And when I went to one of the clubhouses a couple years ago,

و وقتی من یکی دو سال پیش به یکی از این مراکز رفتم،

I saw a 13-year-old boy who was using our Scratch software

یک پسربچه ۱۳ ساله را دیدم که داشت از نرم‌افزار اسکراچ ما استفاده می‌کرد

to create a game somewhat like this one,

تا یک بازی شبیه به همین یکی را بسازد.

and he was very happy with his game and proud of his game,

او از کارش خیلی راضی بود و به بازی‌اش افتخار می‌کرد،

but also he wanted to do more.

ولی باز هم می‌خواست که از این بیشتر انجام دهد.

He wanted to keep score.

می‌خواست که امتیازها را نیز ثبت کند.

So this was a game where the big fish eats the little fish,

خب این یک بازی بود که در آن یک ماهی بزرگ ماهی های کوچک‌تر را می‌خورد.

but he wanted to keep score, so that each time

ولی آن پسر م‌ خواست که امتیازها را نیز نگاه دارد تا هروقت که

the big fish eats the little fish,

ماهی بزرگ ماهی‌های کوچک را می‌خورد،

the score would go up and it would keep track,

امتیاز بالا برود و رد این امتیازها را داشته باشد.

and he didn't know how to do that.

ولی نمی دانست که چه‌جوری این کار را انجام دهد.

So I showed him.

من به او نشان دادم که چطور.

In Scratch, you can create something called a variable.

درون اسکراچ، شما می‌توانید چیزی به نام متغیر ایجاد کنید.

I'll call it score.

من نام آن را امتیاز گذاشتم.

And that creates some new blocks for you,

و این باعث تولید بلاک‌های جدیدی در پروژه شما می‌شود.

and also creates a little scoreboard that keeps track of the score,

همچنین باعث ایجاد یک جدول امتیاز برای دیدن آنها می‌شود.

so each time I click on "change score," it increments the score.

هر موقع که من روی «تغییر امتیاز» کلیک کنم، امتیاز افزایش پیدا می کند.

So I showed this to the clubhouse member --

و من این را به آن بچه نشان دادم -

let's call him Victor -- and Victor,

بگذارید او را ویکتور صدا بزنیم - و ویکتور،

when he saw that this block would let him increment the score,

وقتی که که دید آن بلاک به او اجازه می‌دهد که امتیاز را افزایش دهد،

he knew exactly what to do.

دیگر می‌دانست که چکار باید بکند.

He took the block

او بلاک را برداشت

and he put it into the program

و به برنامه‌ی خودش اضافه کرد.

exactly where the big fish eats the little fish.

دقیقا در همان جایی که ماهی بزرگ کوچک‌ترها را می‌خورد.

So then, each time the big fish eats the little fish,

حالا، هر بار که ماهی بزرگ، ماهی های کوچک‌تر را می‌خورد،

he will increment the score, and the score will go up by one.

او امتیاز را افزایش می‌داد و امتیاز یکی بالاتر می‌رفت.

And it's in fact working.

و این در واقع کار می‌کند.

And he saw this, and he was so excited,

وقتی این را دید بسیار خوشحال شد،

he reached his hand out to me,

دستش را به سمت من دراز کرد،

and he said, "Thank you, thank you, thank you."

و گفت: «مرسی، مرسی، مرسی.»

And what went through my mind was,

و چیزی که ان لحظه از مغزم گذشت این بود که،

how often is it that teachers are thanked by their students

هر چندوقت یک بار بچه‌ها از معلم‌شان

for teaching them variables? (Laughter)

برای آموزش متغیرها تشکر می‌کنند؟ (خنده حضار)

It doesn't happen in most classrooms,

این در اکثر مدارس اتفاق نمی‌افتد.

but that's because in most classrooms, when kids learn about variables,

چرا که در این مدارس، وقتی بچه ها در مورد متغیرها آموزش می‌بینند،

they don't know why they're learning it.

نمی‌دانند که در واقع چرا دارند این را یاد می‌گیرند.

It's nothing that, really, they can make use of.

و این چیز خاصی نیست که بتوانند از آن استفاده کنند.

When you learn ideas like this in Scratch,

وقتی شما ایده‌ای مثل این را در اسکراچ یاد می‌گیرید،

you can learn it in a way that's really meaningful and motivating for you,

آن را از راهی پر معنا و بسیار تشویق‌کننده یاد خواهید گرفت،

that you can understand the reason for learning variables,

که در آن دلیل یادگیری متغیرها را نیز فرا می‌گیرید.

and we see that kids learn it more deeply

و می‌بینیم که بچه‌ها مفهومی‌تر و بهتر

and learn it better.

آن را یاد می‌‌گیرند.

Victor had, I'm sure, been taught about variables in schools,

ویکتور حتما در مدرسه متغیرها را یاد گرفته بود،

but he really didn't -- he wasn't paying attention.

ولی واقعا خیلی به آن توجهی نکرده بود.

Now he had a reason for learning variables.

حالا او یک دلیل برای یادگیری و استفاده از آنها داشت.

So when you learn through coding, and coding to learn,

پس وقتی شما هنگام کد نوشتن یاد بگیرید، و برای یاد گیری کد بنویسید،

you're learning it in a meaningful context, and that's the best way of learning things.

شما مفاهیم را عمقی و مفهومی یاد می‌گیرید و این بهترین راه یادگیری است.

So as kids like Victor are creating projects like this,

پس وقتی بچه‌هایی مثل ویکتور چنین پروژه‌هایی را بسازند،

they're learning important concepts like variables,

آنها مفاهیم بسیار مهمی مثل متغیرها را آموزش می‌بینند،

but that's just the start.

اما این تازه شروع ماجراست.

As Victor worked on this project and created the scripts,

وقتی ویکتور روی این پروژه کار می‌کرد و کدها را آماده می‌کرد،

he was also learning about the process of design,

همزمان داشت روند طراحی را نیز یاد می‌گرفت،

how to start with the glimmer of an idea

که چطور یک ایده نصفه نیمه را

and turn it into a fully-fledged, functioning project

تبدیل به پروژه ای کامل و کاربردی بکند

like you see here.

مثل همانی که دیدید.

So he was learning many different core principles of design,

او بسیاری از مفاهیم اصولی طراحی را یاد می‌گرفت،

about how to experiment with new ideas,

که چطور با ایده‌هایش به آزمایش مشغول باشد،

how to take complex ideas and break them down into simpler parts,

چطور ایده‌های بزرگ را به تکه هایی کوچک تقسیم کند،

how to collaborate with other people on your projects,

چطور با بقیه روی پروژه کار و همکاری کند،

about how to find and fix bugs when things go wrong,

چطور جلوی مشکلات و اشکالات پروژه‌اش را بگیرد،

how to keep persistent and to persevere

چطور در مقابل اشکالات و قسمت‌هایی که به خوبی کار نمی‌کنند تحمل کند و پایداری داشته باشد.

in the face of frustrations when things aren't working well.

چطور در مقابل اشکالات و قسمت‌هایی که به خوبی کار نمی‌کنند تحمل کند و پایداری داشته باشد.

Now those are important skills

اینها همه مهارت‌های مهمی هستند.

that aren't just relevant for coding.

که همه هم فقط به کد نوشتن ارتباطی ندارد.

They're relevant for all sorts of different activities.

در همه امور و فعالیت‌های روزانه کاربرد دارند.

Now, who knows if Victor is going to grow up and become

کسی چه می‌داند، شاید ویکتور وقتی بزرگ شد،

a programmer or a professional computer scientist?

یک برنامه‌نویس و یا مهندس کامپیوتر حرفه‌ای شود؟

It's probably not so likely,

احتمالش خیلی کم است،

but regardless of what he does,

ولی جدا از اینکه چکاره می‌شود،

he'll be able to make use of these design skills that he learned.

او قادر است از همه‌ی مهارت‌های طراحی که فرا گرفته است بهره ببرد.

Regardless of whether he grows up to be a marketing manager

بدون توجه به اینکه وقتی بزرگ شد مدیر تجاری شود،

or a mechanic or a community organizer,

یا مکانیک، یا یک برنامه‌ریز شود،

that these ideas are useful for everybody.

اینها برای همه مفید هستند.

Again, it's useful to think about this analogy with language.

دوباره می‌گویم، مفید خواهد بود اگر به این تشبیه به زبان فکر کنید.

When you become fluent with reading and writing,

وقتی خواندن و نوشتن را روان می‌شوید،

it's not something that you're doing

این کار را برای

just to become a professional writer.

تبدیل شدن به یک نویسنده‌ی حرفه‌ای انجام نمی‌دهید.

Very few people become professional writers.

افراد بسیار کمی به نویسندگانی حرفه‌ای بدل می‌شوند.

But it's useful for everybody to learn how to read and write.

ولی این برای همه مفید است تا خواندن و نوشتن را بلد باشند.

Again, the same thing with coding.

و در کد نوشتن نیز همین گونه است.

Most people won't grow up to become professional

بیشتر مردم در آینده به سراغ

computer scientists or programmers,

برنامه‌نویس شدن و یا متخصص کامپیوتر شدن نمی‌روند،

but those skills of thinking creatively,

ولی مهارت‌هایی مثل داشتن ذهنی خلاق،

reasoning systematically, working collaboratively --

استدلال و اعتبارسنجی، کار گروهی-

skills you develop when you code in Scratch --

مهارت‌هایی که در زمان کد نوشتن در اسکراچ فرا گرفته اید -

are things that people can use no matter what they're doing in their work lives.

مهارت‌هایی هستند که به درد همه‌ی مردم می‌خورد فارغ از اینکه چه شغل و حرفه‌ای دارند.

And it's not just about your work life.

و این فقط در مورد زندگی کاری شما نیست.

Coding can also enable you to

کد نوشتن شما را قادر می‌سازد

express your ideas and feelings in your personal life.

که احساسات و ایده‌های خود را در زندگی شخصی خود بیان کنید.

Let me end with just one more example.

بگذارید یک مثال دیگر هم نشان‌تان بدهم.

So this is an example that came from

این نمونه بعد از اینکه

after I had sent the Mother's Day cards to my mom,

من کارت تبریک روز مادر را برای مادرم فرستادم پیش آمد.

she decided that she wanted to learn Scratch.

مادرم تصمیم گرفت که می خواهد کار کردن با اسکراچ را یاد بگیرد.

So she made this project for my birthday

و او این پروژه را برای تولد من آماده کرد

and sent me a happy birthday Scratch card.

و با اسکراچ یک کارت تبریک تولد برایم فرستاد.

Now this project is not going to win any prizes for design,

این پروژه قرار نیست جایزه‌ای برای طراحی‌اش ببرد،

and you can rest assured that my 83-year-old mom

و شما می‌توانید مطمئن باشید که مادر ۸۳ ساله‌ی من

is not training to become a professional programmer or computer scientist.

نمی‌خواهد که برنامه‌نویس حرفه‌ای و یا متخصص کامپیوتر شود.

But working on this project enabled her

ولی کار کردن روی این پروژه او را قادر ساخت

to make a connection to someone that she cares about

تا با کسی که دوستش داشت ارتباط برقرار کند

and enabled her to keep on learning new things

و به او چیزهای جدیدی یاد داد

and continuing to practice her creativity

و خلاقیت او را پرورش داد.

and developing new ways of expressing herself.

و راه‌هایی جدید برای بیان احساساتش به او نشان داد.

So as we take a look and we see that

پس اگر نگاهی بیاندازیم،

Michael Bloomberg is learning to code,

می بینیم که مایکل بلومبرگ دارد کد نوشتن را یاد می گیرد،

all of the children of Estonia learn to code,

همه‌ی بچه‌های استونی کد نوشتن را یاد می‌گیرند،

even my mom has learned to code,

حتی مامان من هم کد نوشتن را یاد گرفته است٬

don't you think it's about time that you might be

فکر نمی‌کنید زمان آن فرا رسیده که

thinking about learning to code?

شروع به یادگیری کد نوشتن بکنید؟

If you're interested in giving it a try,

اگر علاقه‌مند شدید، یک بار امتحانش کنید،

I'd encourage you to go to the Scratch website.

شما را تشویق می کنم سری به سایت اسکراچ بزنید.

It's scratch.mit.edu,

به آدرس scratch.mit.edu،

and give a try at coding.

و یک بار کد نوشتن را امتحان کنید.

Thanks very much. (Applause)

خیلی از شما ممنونم. (تشویق حضار)