A personal air-quality tracker that lets you know what you're breathing | Romain Lacombe

Translator: Masoud Motamedifar Reviewer: Mansoureh Hadavand

So for the past 12 years,

خب برای ۱۲ سال گذشته،

I've been obsessed with this idea

روی این ایده وسواس داشته‌ام که

that climate change is an information issue

تغییر آب‌وهوا مساله‌ای اطلاعاتی است که

that computers will help us fight.

کامپیوترها به ما کمک می‌کنند با آن مبارزه کنیم.

I went from data science to climate policy research,

من از علم داده به تحقیق در سیاست آب‌وهوایی کشیده شدم،

from tech to public service,

از فناوری به خدمات عمومی،

in pursuit of better data

در جستجوی داده‌ی بهتر

to avoid the wasted energy, resources, opportunities

تا از انرژی هدر رفته، منابع و موقعیت‌هایی که باعث

that lead to runaway carbon emissions.

انتشار کربن فرار می‌شود جلوگیری کنم.

Until one day, running in the streets with a friend, it hit me:

تا یک روز، درحال دویدن در خیابان با یک دوست، به ذهنم رسید:

the same cars, factories, power plants

همان ماشین‌ها، کارخانه‌ها، نیروگاههای برق

whose emissions are wrecking our climate over time

که انتشارات آنها آب‌وهوای ما را در طول زمان نابود می‌کند

also release harmful, local pollutants

همچنین آلاینده‌های منطقه‌ای و مضر آزاد می‌کند

that threaten our health right here and right now.

که همینجا همین الان سلامت ما را تهدید می‌کند.

All this time I'd focused on the long-term environmental risk

تمام این زمان روی این خطر محیطی بلند مدت تمرکز کرده بودم

when I should have been up in arms

زمانی که باید از

about the immediate health impact of pollutants in the air.

تاثیر فوری آلاینده‌های موجود در هوا بر روی سلامتی عصبانی می‌بودم.

Air pollution is a burning public health crisis.

آلودگی هوا یک بحران سوزناک برای سلامت عمومی است.

It kills seven million people every year,

این آلودگی سالانه هفت میلیون نفر را می‌کشد،

it costs five trillion dollars to the world economy

پنج میلیارد دلار برای اقتصاد جهان هزینه می‌تراشد

and, worst, it robs us of our most precious gift,

و از همه بدتر، ارزشمندترین هدیه‌ی ما را به سرقت می‌برد،

the years in our lives:

سال‌های زندگیمان را:

six months of life expectancy in my hometown of Paris

شش ماه از متوسط عمر در پاریس شهر زادگاه من

and up to three, four, five years in parts of India and China.

و بین سه، چهار تا پنج سال را در بخش‌هایی از هند و چین.

And in the US, more people die from car exhaust than from car accidents.

و در امریکا تعداد مردمی که از اگزوز ماشین می‌میرند بیشتر از تصادف‌های ماشین است.

So how do we protect ourselves from pollution?

پس چگونه خودمان را در مقابل آلودگی محافظت کنیم؟

The reason it's difficult is an information gap.

دلیل دشوار بودن آن خلاء اطلاعاتی است.

We simply lack the data to understand our exposure.

ما داده‌های در معرض آلودگی قرارگرفتنمان را در اختیار نداریم.

And that's because the way we monitor air quality today

و به این دلیل است که روشی که ما امروزه با آن کیفیت هوا را اندازه می‌گیریم

is designed not to help people breathe but to help governments govern.

نه برای کمک به نفس کشیدن مردم بلکه برای کمک به حکومت کردن دولت‌ها طراحی شده است.

Most major cities operate networks of air-quality monitoring stations

بیشتر شهرهای بزرگ شبکه‌هایی از ایستگاه های نظارت بر کیفیت هوا دارند

like this one in London,

مانند این مورد در لندن،

to decide when to cut traffic or when to shut down factories.

تا تعیین کنند چه زمان ترافیک را کاهش دهند یا کارخانه‌ها را تعطیل کنند

And these machines are like the computers from the '60s

و این دستگا‌ه‌ها شبیه کامپیوترهای دهه‌ی ۶۰ هستند که

that filled entire rooms.

کل اتاق‌ها را پر می‌کرد.

They're incredibly precise but incredibly large,

آنها فوق‌العاده دقیق اما فوق‌العاده بزرگ

heavy, costly --

سنگین و پرهزینه هستند--

so much that you can only deploy just a few of them,

آنقدر که تنها می‌توانید تعداد کمی از آنها را استقرار دهید،

and they cannot move.

و آنها نمی‌توانند جا به جا شوند

So to governments, air pollution looks like this.

پس برای دولت‌ها آلودگی هوا اینگونه به نظر می‌رسد.

But for the rest of us,

اما برای بقیه‌ی ما،

air quality looks like this.

کیفیت هوا اینگونه به نظر می‌رسد.

It changes all the time:

کیفیت هوا همیشه متغیر است:

hour by hour, street by street,

ساعت به ساعت، خیابان به خیابان،

up to eight times within a single city block.

تا هشت برابر تفاوت درون یک بلوک شهری.

And even more from indoor to outdoor.

و تفاوت هوای داخل تا بیرون حتی از این هم بیشتر است

So unless you happen to be walking right next to one of those stations,

پس بجز اینکه اتفاقی از کنار یکی این ایستگاه‌ها رد بشوید،

they just cannot tell you what you breathe.

آنها نمی‌توانند بگویند چه چیزی تنفس می‌کنید.

So what would environmental protection look like

پس حفاظت محیطی چه شکلی بود

if it was designed for the age of the smartphone?

اگر برای نسل تلفن هوشمند طراحی می‌شد؟

So for the past three years,

پس برای سه سال گذشته،

my team and I have been building a technology

من و تیمم در حال ساخت یک فناوری بوده‌ایم

that helps you know what you breathe

که کمک کند بدانید چه چیزی نفس می‌کشید

and fits in your hand.

و در دستتان جا می‌شود.

Flow is a personal air-quality tracker that you can wear with you

Flow یک ردیاب کیفیت‌ هواست که می‌توانید آن را

on a backpack, a bike, a stroller.

روی کوله‌پشتی، دوچرخه یا کالسکه قرار دهید.

It's packed with miniature sensors

و سنسورهای بسیار ریزی درآن وجود دارد

that monitor the most important pollutants in the air around you,

که مهمترین آلاینده‌های موجود در هوای اطراف شما را بررسی می‌کنند،

like nitrogen oxides,

مثل اکسیدهای نیتروژن،

the exhaust gas from cars,

گاز اگزوز ماشین‌ها،

or particulate matter that gets into your bloodstream

یا ذراتی که وارد جریان خون شما می‌شوند

and creates strokes and heart issues.

و باعث سکته یا مشکلات قلبی می‌شوند.

Or volatile organic compounds,

یا ترکیبات آلی فرار،

the thousands of chemicals in everyday products

هزاران ماده‌ی شیمیایی در محصولات روزمره

that we end up breathing.

که ما در نهایت تنفس می‌کنیم.

And that makes this data actionable

و این داده‌ها را قابل استفاده می‌کند

and helps you understand what you're breathing

و کمک می‌کند که بفهمید چه چیزی را تنفس می‌کنید

by telling you where and when you've been exposed to poor air quality,

با گفتن اینکه کجا و چه موقع در معرض هوای با کیفیت پایین هستید.

and that way you can make informed decisions

و اینگونه می‌توانید تصمیمات آگاهانه بگیرید

to take action against pollution.

تا در مقابل آلودگی اقدام کنید.

You can change the products you use at home,

می‌توانید محصولات مصرفی خود را عوض کنید،

you can find the best route to cycle to work,

بهترین مسیر دوچرخه‌سواری تا محل کار را پیدا کنید،

you can run when pollution is not peaking

می‌توانید وقتی که آلودگی بالا نیست بدوید

and you can find the best park to bring your children out.

و بهترین پارک را برای بیرون بردن کودکانتان پیدا کنید.

Over time you build better habits to decrease your exposure to pollution,

در طول زمان عادت‌های بهتری پیدا می‌کنید تا کمتر در معرض آلودگی باشید،

and by tracking air quality around them,

و با ردیابی کیفیت هوا در اطراف خود

cyclists, commuters, parents

دوچرخه‌سواران، عابرین، والدین

will also contribute to mapping air quality in their city.

همچنین برای ترسیم نقشه‌ی کیفیت هوا در شهرشان مشارکت دارند.

So we're building more than a device,

بنابراین ما چیزی بیش از یک دستگاه،

but a community.

و بلکه یک جامعه می‌سازیم.

And last summer,

و تابستان گذشته،

we sent early prototypes of our technology to 100 volunteers in London,

ما نمونه‌های اولیه‌ی فناوریمان را برای ۱۰۰ داوطلب در لندن فرستادیم،

and together they mapped air quality

و با یکدیگر آنها نقشه‌ی کیفیت هوا را ترسیم کردند

across 1,000 miles of sidewalk

در امتداد ۱۶۰۰ کیلومتر پیاده‌رو

and 20 percent of all of central London.

و ۲۰ درصد از کل مرکز شهر لندن .

So our goal now is to scale this work around the world,

حالا هدف ما این است که این کار را در دنیا اندازه بگیریم

to crowdsource data so we can map air quality on every street,

تا برای نقشه‌نگاری کیفیت هوا در هر خیابان داده جمع‌آوری کنیم،

to build an unprecedented database

و پایگاه داده‌ی بی‌سابقه‌ای بسازیم

so scientists can research pollution,

که دانشمندان بتوانند در خصوص آلودگی تحقیق کنند،

and to empower citizens, civic leaders, policy makers

و به شهروندان، رهبران مدنی، سیاست‌گذاران قدرت ببخشیم

to support clean-air policies for change.

تا از سیاست‌های هوای پاک برای تغییرحمایت کنند.

Because this can and must change.

چون این موضوع می‌تواند و باید تغییر کند.

Remember cigarettes in bars?

سیگار را در کلاب‌ها یادتان هست؟

It took decades of lung cancer research and second-hand smoking studies,

دهه‌ها تحقیق در خصوص سرطان ریه و مطالعات مجدد در خصوص سیگار کشیدن طول کشید

but eventually, we reached a tipping point and we passed smoking-ban laws.

اما سرانجام، به نقطه‌ی تغییر رسیدیم و قوانین ممنوعیت سیگار را نصویب کردیم.

We must reach the same tipping point for air quality and I believe we will.

ما هم باید به همان نقطه‌ی تغییر برای کیفیت هوا برسیم و معتقدم می‌رسیم.

In the past couple years alone,

تنها در چند سال گذشته،

governments have fined carmakers record amounts

دولت‌ها خودروسازان را جریمه کرده‌اند چون در ارقام مربوط

for cheating on emission standards.

به استانداردهای انتشار تقلب کردند.

Cities have passed congestion charges or built bike lanes --

شهرها عوارض تراکمی یا خطوط دوچرخه‌ی ساخته شده تصویب کرده‌اند

like Paris that turned this highway,

مثل پاریس که این بزرگراه را

right next to my home, in the middle of the city,

دقیقا بعد از خانه‌ی من، در مرکز شهر،

into a waterfront park.

به پارک ساحلی تبدیل کرد.

And now mayors around the world are thinking of banning diesel outright

و اکنون شهرداران سراسر دنیا به فکر ممنوع کردن کامل گازوئیل افتاده‌اند

by 2025, 2030, 2035.

تا ۲۰۲۵، ۲۰۳۰، ۲۰۳۵.

But how much faster could we go, how many lives could we save?

اما چقدر سریعتر پیش می‌رویم، چند زندگی را می‌توانیم نجات دهیم؟

Technology alone will not solve climate change,

فناوری به تنهایی نمی‌تواند تغییر آب‌و‌هوا را حل کند،

nor will it make air pollution disappear overnight.

یا اینکه آلودگی هوا را یک شبه ناپدید کند.

But it can make the quality of our air much more transparent,

اما می‌تواند کیفیت هوای ما را بسیار شفاف‌تر کند،

and if we can empower people

اگر بتوانیم به مردم قدرت بدهیم

to take action to improve their own health,

تا برای ارتقای سلامتی خود اقدامی کنند،

then together we can act to bring an end to our pollution.

با یکدیگر می‌توانیم به آلودگی‌هایمان پایان ببخشیم.

Thank you very much.

بسیار متشکرم.

(Applause)

(تشویق)