Lisa Gansky: The future of business is the "mesh"

لیزا گانسکی : آینده کسب و کار ، "شبکه" است

Translator: eagle sky Reviewer: mohsen hoseini

I'm speaking to you about what I call the "mesh."

دارم در خصوص چیزی که من آنرا " شبکه " می نامم با شما صحبت می کنم.

It's essentially a fundamental shift

این اساسا یک تغییر بنیادی است

in our relationship with stuff, with the things in our lives.

در نوع رابطه ما با اشیاء ، با چیزها در زندگی هامان.

And it's starting to look at --

و این سرآغاز نگاه کردن است --

not always and not for everything --

نه همیشه و نه برای همه چیز --

but in certain moments of time,

اما در مواقع مشخصی از زمان

access to certain kinds of goods and service

دسترسی به انواع معینی از چیزها و خدمات

will trump ownership of them.

تصاحب کردن آنها را تحت شعاع قرار می دهد.

And so it's the pursuit of better things,

واین دنبال رو کردن بهترین چیزهاست

easily shared.

که به سادگی به اشتراک گذاشته شده اند.

And we come from a long tradition of sharing.

و ما از یک سنت دیرینه به اشتراک گذاری می آییم.

We've shared transportation.

ما از حمل و نقل بطور مشترک استفاده کرده ایم.

We've shared wine and food

ما شراب و غذا

and other sorts of fabulous experiences

و اقسام دیگری از تجربیات شگفت آور

in coffee bars in Amsterdam.

را در قهوه خانه های آمستردام با هم به اشتراک گذاشتیم.

We've also shared other sorts of entertainment --

انواع دیگر از سرگرمی ها را به اشتراک گذاشته ایم --

sports arenas, public parks,

میدانهای ورزشی ، پارک های عمومی ،

concert halls, libraries,

سالن های کنسرت ، کتابخانه ها

universities.

دانشگاه ها.

All these things are share-platforms,

همه این چیزها فضاهای اشتراک گذاری هستند ،

but sharing ultimately starts and ends

اما تقسیم کردن سرانجام با چیزی که من

with what I refer to

به آن بعنوان خاستگاه همه فضاهای اشتراک گذاری

as the "mother of all share-platforms."

اشاره می کنم ، آغاز می شود وپایان می پذیرد.

And as I think about the mesh

و همانگونه که درباره شبکه فکر می کنم

and I think about, well, what's driving it,

و به این فکر می کنم که چه چیزی محرک آن است

how come it's happening now,

چگونه اینگونه شد که آن اکنون رخ می دهد،

I think there's a number of vectors

فکر کنم مسیرهایی وجود دارند

that I want to give you as background.

که می خواهم آنها را بعنوان پیش زمینه به شما ارائه دهم.

One is the recession --

اول رکود اقتصادی است --

that the recession has caused us

همانطور که این رکود سبب شده است که ما

to rethink our relationship

به رابطه مان با چیزهایی که در زندگی مان که به ارزش مربوطند

with the things in our lives relative to the value --

دوباره بیاندیشیم --

so starting to align the value

بنابراین همراستا کردن ارزش را

with the true cost.

با هزینه واقعی شروع کردیم.

Secondly, population growth

دوم ، رشد جمعیت

and density into cities.

و تراکم داخل شهرها.

More people, smaller spaces,

جمعیت بیشتر ، فضای کمتر ،

less stuff.

وسایل کمتر.

Climate change:

تغییر آب و هوا.

we're trying to reduce the stress

داریم تلاش می کنیم تا تنش را

in our personal lives and in our communities

در زندگی شخصی مان و در جامعه مان

and on the planet.

و در سیاره مان کاهش دهیم.

Also, there's been this recent distrust

همینطور ، بدگمانی اخیر نسبت به

of big brands, global big brands,

مارکهای بزرگ ، مارکهای جهانی بزرگ ،

in a bunch of different industries,

در گروهی از صنایع مختلف بوده است.

and that's created an opening.

و این یک گشایشی را موجب شده است.

Research is showing here, in the States,

تحقیق در اینجا ، در ایالات متحده

and in Canada and Western Europe,

و در کانادا و اروپای غربی نشان می دهد

that most of us are much more open

که اغلب ما خیلی بیشتر با

to local companies,

شرکتهای محلی راحت هستیم ،

or brands that maybe we haven't heard of.

و یا مارکهایی که شاید ما درموردش نشنیده ایم.

Whereas before, we went with the big brands

درحالیکه قبلا ، از مارکهای بزرگ می خریدیم

that we were sure we trusted.

که مطمئن بودیم به آن اعتماد داریم

And last is that

و آخرین اینست که

we're more connected now to more people on the planet

ما در این زمان با افراد بیشتری در روی زمین مرتبط هستیم

than ever before --

نسبت به گذشته--

except for if you're sitting next to someone.

بجز البته کسی که در کنارش نشسته اید .

(Laughter)

(خنده حضار)

The other thing that's worth considering

چیز دیگری که ارزش توجه کردن دارد

is that we've made a huge investment

اینست که ما در خلال دهه ها و دهه ها سرمایه گذاری

over decades and decades,

عظیمی کرده ایم ،

and tens of billions of dollars

و ده ها میلیارد دلار

have gone into this investment

صرف این سرمایه گذاری شده است

that now is our inheritance.

که اکنون میراث ماست .

It's a physical infrastructure

این یک زیر ساخت فیزیکی است

that allows us to get from point A to point B

که به ما اجازه می دهد از نقطه آ به نقطه ب برسیم

and move things that way.

و چیزها را از این طریق جابجا کنیم.

It's also -- Web and mobile

و همینطوراین وب و موبایل هست که

allow us to be connected

به ما اجازه می دهد تا به هم متصل شویم

and create all kinds of platforms and systems,

و همه جور زمینه ها و مجموعه ها را بوجود بیاوریم.

and the investment of those technologies

و سرمایه گذاری روی آن فن آوری ها

and that infrastructure

و آن زیرساخت

is really our inheritance.

بواقع میراث ما هستند.

It allows us to engage

به ما این امکان را می دهد تا در روشهای

in really new and interesting ways.

حقیقتا جدید و جالب مشارکت داشته باشیم.

And so for me, a mesh company, the "classic" mesh company,

و بنابراین به نظر من ، یک شرکت شبکه ای ، شرکت شبکه ای متعارف،

brings together these three things:

این سه چیز را گرد هم می آورند :

our ability to connect to each other --

توانایی ما در وصل شدن به یکدیگر --

most of us are walking around with these mobile devices

بسیاری از ما با این گوشی های همراهی که جی پی اس و

that are GPS-enabled and Web-enabled --

اینترنت دارند میگردیم --

allows us to find each other

به ما امکان پیدا کردن هم را می دهد

and find things in time and space.

و پیدا کردن چیزها در زمان و مکان.

And third is that physical things

و سوم اینکه چیزهای فیزیکی

are readable on a map --

بروی یک نقشه قابل خواندن هستند --

so restaurants, a variety of venues,

بنابراین غذاخوری ها ، بسیاری از اماکن (دادگاه)،

but also with GPS and other technology

همچنین بوسیله جی پی اس و سایر فن آوری ها

like RFID

نظیر آراف آی دی

and it continues to expand beyond that,

و این توسعه یافتن به فرای اینها ادامه دارد،

we can also track things that are moving,

ما همچنین مواردی را که حرکت می کنند ردیابی می کنیم،

like a car, a taxicab, a transit system,

نظیر یک خودرو، یک تاکسی ، یک مجموعه حمل و نقل،

a box that's moving through time and space.

یک جعبه که در خلال زمان و مکان در حرکت است.

And so that sets up

و خب این تجهیزات دسترسی به

for making access to get goods and services

تهیه وسایل و خدمات را موجب می شوند

more convenient and less costly in many cases

که بسیار راحت ترو در برخی موارد ارزانتر

than owning them.

از تصاحب آنها است.

For example, I want to use Zipcar.

برای مثال ، من می خواهم از زیپ کار استفاده کنم.

How many people here have experienced

چه تعداد از افراد اینجا اشتراک گذاری

car-sharing or bike-sharing?

خودرو یا دوچرخه را تجربه کرده اند؟

Wow, that's great. Okay, thank you.

ووو ، خیلی عالیه . بسیار خوب ، متشکرم.

Basically Zipcar

اساسا زیپ کار

is the largest car-sharing company in the world.

بزرگترین شرکت اشتراک گذاری خودرو در جهان است.

They did not invent car-sharing.

آنها اشتراک گذاری خودور را اختراع نکردند.

Car-sharing was actually invented in Europe.

اشتراک گذاری خودرو در واقع در اروپا اختراع شد.

One of the founders went to Switzerland,

یکی از پایه گذاران آن به سوئیس رفت،

saw it implemented someplace,

و دید که این طرح در نقطه ای اجرا شده است،

said, "Wow, that looks really cool.

گفت ، " ووو ، این به نظر خیلی با حاله .

I think we can do that in Cambridge,"

فکر کنم ما می تونیم اونو توی کمبریج پیاده کنیم، "

brought it to Cambridge

آنرا به کمبریج آورد

and they started -- two women --

و -- دو خانم -- آنرا شروع کردند

Robin Chase being the other person who started it.

روبین چیس شخص دیگری بود که اینکاررا آغاز کرد.

Zipcar got some really important things right.

زیپ کار چیزهایی واقعا با اهمیتی دارد.

First, they really understood

نخست ، آنها خوب فهمیدند

that a brand is a voice and a product is a souvenir.

که یک نام تجاری یک صداست و یک محصول یک سوغاتی است.

And so they were very clever

و خب آنها بسیار بافکر بودند

about the way that they packaged car-sharing.

درمورد شیوه ای که آنها اشتراک گذاری خودرو را عرضه کردند.

They made it sexy. They made it fresh.

آنرا سکسی درست کردند. آنرا تازه ساختند.

They made it aspirational.

آنرا آرمانی کردند.

If you were a member of the club,

اگر شما یکی از اعضای کانون بودید،

when you're a member of a club, you're a Zipster.

وقتی که شما عضو کانون هستید ، شما یک زیپ استر هستید.

The cars they picked didn't look like ex-cop cars

خودور هایی که برداشتند شبیه خودورهای قبلی پلیس نبود

that were hollowed out or something.

که رویشان برداشته شده بودند یا چیزی مشابه.

They picked these sexy cars.

آنها این خودور های سکسی را برداشتند.

They targeted to universities.

آنها دانشگاه ها را مورد هدف قراردادند.

They made sure that the demographic

آنها مطمئن شدند که تعداد آمار

for who they were targeting and the car was all matching.

کسانی که آنها مد نظر قراردادند و خودرو ها ، همه منطبق هستند.

It was a very nice experience,

تجربه بسیار خوبی بود.

and the cars were clean and reliable, and it all worked.

و همه خودور ها تمیز و قابل اطمینان بودند ، و طرح جواب داد.

And so from a branding perspective, they got a lot right.

پس از نقطه نظر نام تجاری ، آنها خیلی درست رفتند.

But they understood fundamentally

اما فهمیدند که بطور بنیادی

that they are not a car company.

آنها یک شرکت خودور ساز نیستند.

They understand that they are an information company.

آنها فهمیدند که یک شرکت داده های اطلاعاتی هستند.

Because when we buy a car

چراکه وقتی یک خودرو می خریم

we go to the dealer once, we have an interaction, and we're chow --

به فروشنده خودرو مراجعه می کنیم ، یک معامله انجام می دهیم ، و لقمه مهیاست --

usually as quickly as possible.

معمولا هم در کوتاه ترین زمان ممکن.

But when you're sharing a car and you have a car-share service,

اما زمانیکه که شما یک خودرو را به اشتراک می گذارید و یک خدمات اشتراک گذاری خودرو دارید،

you might use an E.V. to commute,

ممکن است که از یک خودرو برقی برای سفرکردن استفاده کنید،

you get a truck because you're doing a home project.

شما یک کامیون می گیرید چرا که دارید یک پروژه خانه سازی انجام می دهید.

When you pick your aunt up at the airport, you get a sedan.

زمانیکه خاله تان را از فرودگاه می آورید ، یک خودرو سواری می گیرید.

And you're going to the mountains to ski,

و وقتی که به کوه برای اسکی می روید،

you get different accessories put on the car

لوازم جانبی مختلفی دارید که داخل ماشین می گذارید

for doing that sort of thing.

برای انجام چنین کارهایی.

Meanwhile, these guys are sitting back,

در این خلال ، این افراد مشغول جمع آوری

collecting all sorts of data

همه گونه اطلاعات می شوند

about our behavior and how we interact with the service.

درباره رفتار ما و چگونه در برابر این خدمات واکنش نشان می دهیم.

And so it's not only an option for them,

و بنابراین ، این تنها یک انتخاب برای آنها نیست،

but I believe it's an imperative

بلکه من معتقدم که یک امر ضروری است

for Zipcar and other mesh companies

برای زیپکار و سایر شرکتهای شبکه ای

to actually just wow us,

تا در واقع ما را به تحسین وادارند،

to be like a concierge service.

که خدمتی محافظانه دارند.

Because we give them so much information,

برای اینکه ما اطلاعات زیادی به آنها می دهیم،

and they are entitled to really see

و آنها حق دارند تا بدرستی دریابند

how it is that we're moving.

که چگونه خواهد بود وقتی که ما جابجا می شویم،

They're in really good shape to anticipate

آنها در شرایط مناسبی هستند تا انتظار این را داشته باشند

what we're going to want next.

که در قدم بعدی ما چه خواهیم خواست.

And so what percent of the day

و همچنین چه درصدی از روز

do you think the average person uses a car?

فکر می کنید که بطور متوسط یک شخص از خودرو استفاده می کند؟

What percentage of the time?

چه درصدی از زمان؟

Any guesses?

میتونید حدس بزنید؟

Those are really very good.

آنها واقعا خیلی خوب هستند.

I was imagining it was like

من تصور می کردم چیزی در حدود

20 percent when I first started.

20 درصد خواهد بود وقتی که اول شروع کردم.

The number across the U.S. and Western Europe

عدد در سراسر آمریکا و اروپای غربی

is eight percent.

هشت درصد است.

And so basically even if you think it's 10 percent,

و پس اساسا حتی اکر شما فکر کنید که 10 درصد باشد،

90 percent of the time,

90 درصد از زمان ،

something that costs us a lot of money --

چیزی که هزینه زیادی برای ما در بردارد --

personally, and also we organize our cities around it

شخصا ، و همچنین ما شهرهایمان را حول آن و چیزهایی مشابه

and all sorts of things --

سازماندهی می کنیم --

90 percent of the time it's sitting around.

90 درصد از زمان به کناری افتاده است.

So for this reason,

برای این منظور,

I think one of the other themes with the mesh

فکر میکنم یکی از دیگر موضوعات در خصوص شبکه

is essentially that, if we squeeze hard

اساسا اینست که ، اگر ما محکم بچلانیم

on things that we've thrown away,

چیزهایی را که دور انداخته ایم ،

there's a lot of value in those things.

ارزش زیادی در آن چیزها وجود دارند.

What set up with Zipcar -- Zipcar started in 2000.

چیزی که موجب راه اندازی زیپکارشد -- زیپکار در سال 2000 شروع بکار کرد.

In the last year, 2010,

در سال گذشته ، 2010 ،

two car companies started,

دو شرکت خودروسازی شروع کردند،

one that's in the U.K. called WhipCar,

یکی که در انگلستان است ویپکار نامیده می شود،

and the other one, RelayRides, in the U.S.

و دیگری ، ریلی رایدس ، در آمریکا .

They're both peer-to-peer car-sharing services,

هر دوی آنها خدمات بی واسطه اشتراک گذاری خودرو هستند،

because the two things that really work for car-sharing

چراکه دو چیز که در خدمات اشتراک گذاری خودور واقعا به کار می آید

is, one, the car has to be available,

یکی اینکه خودور باید در دسترس باشد ،

and two, it's within one or two blocks

و دوم اینکه ، در فاصله یک یا دو واحد از

of where you stand.

جایی که تو ایستاده ای باشد.

Well the car that's one or two blocks from your home or your office

خب خودرویی که در دو واحدی منزل یا دفتر کار شماست

is probably your neighbor's car,

احیانا خودرو همسایه شماست ،

and it's probably also available.

و آن احتمالا آماده استفاده هست.

So people have created this business.

بنابراین افراد این روش کسب و کار را بوجود آوردند.

Zipcar started a decade earlier,

زیپکار از یک دهه پیش شروع به کار کرد

in 2000.

در سال 2000.

It took them six years

شش سال برای آنها به طول انجامید

to get 1,000 cars in service.

تا به رقم 1000 خودوری در حال سرویس برسند.

WhipCar, which started April of last year,

ویپکار ، که آپریل سال گذشته شروع کرد،

it took them six months

شش ماه طول کشید تا آنها

to get 1,000 cars in the service.

تا به رقم 1000 خودوری در حال سرویس برسند.

So, really interesting.

پس واقعا جالب است.

People are making anywhere between

مردم در همه جا رقمی بین

200 and 700 dollars a month

200 تا 700 دلار در ماه بدست می آورند

letting their neighbors use their car when they're not using it.

با در اختیار گذاشتن خودروی شان به همسایه ها یشان وقتی که آنها آنرا استفاده نمی کنند.

So it's like vacation rentals for cars.

بنابراین این چیزی شبیه اجاره برای تعطیلات است در مورد خودروها.

Since I'm here --

از وقتی که من اینجا هستم --

and I hope some people in the audience

و امیدوارم برخی افراد در میان شنوندگان

are in the car business --

در کار خودور هستند --

(Laughter)

( خنده حضار)

-- I'm thinking that, coming from the technology side of things --

-- دارم به این می اندیشم که ، برآمده از جنبه فن آوری چیزها --

we saw cable-ready TVs

ما تلویزیون های کابلی دیدیم

and WiFi-ready Notebooks --

و رایانه های قابل حمل بی سیم --

it would be really great if, any minute now,

حقیقتا خیلی خوب خواهد بود که اگر، چند دقیقه حالا ،

you guys could start rolling share-ready cars off.

شما دوستان بتوانید ایده خودروی اشتراکی را باز کنید.

Because it just creates more flexibility.

چراکه این بدرستی آزادی عمل بیشتری را موجب می شود.

It allows us as owners to have other options.

به ما این امکان را می دهد تا بعنوان صاحب راهکارهای دیگری هم داشته باشیم.

And I think we're going there anyway.

و من فکر می کنم ما به هر حال به آن سمت در حرکتیم.

The opportunity and the challenge with mesh businesses --

فرصت ها و چالش ها پیش روی کسب و کار شبکه ای --

and those are businesses like Zipcar or Netflix

و کسب و کار هایی شبیه زیپکار و نتفلیکس هستند که

that are full mesh businesses,

که تماما کسب و کار شبکه ای هستند ،

or other ones where you have a lot of the car companies,

و دیگران که بسیاری از شرکتها ی خودروسازی دارید ،

car manufacturers,

تولید کنندگان خودرو ،

who are beginning to offer

که دارند عرضه خدمات

their own car-share services

خودرو های اشتراکی را شروع می کنند

as well as a second flanker brand,

بصورت یک مارک ثانوی جانبی،

or as really a test, I think --

یا بصورت یک آزمایش واقعی ، فکر کنم --

is to make sharing irresistible.

اینست که اشتراک گذاری را گریزناپذیر می کند.

We have experiences in our lives, certainly,

در زندگی مان یقینا تجربه ها داریم

when sharing has been irresistible.

وقتی که اشتراک گذاری گریزناپذیر بوده است.

It's just, how do we make that recurrent

تنها اینکه ، چگونه ما آنرا پیاپی اجرا کنیم

and scale it?

و ابعادش را معین کنیم؟

We know also, because we're connected in social networks,

همچنین می دانیم ، به این خاطر که به شبکه های اجتماعی متصل هستیم ،

that it's easy to create delight

بسیار راحت است تا در یک محیط کوچک

in one little place.

این برخورداری را بوجود بیاوریم.

It's contagious because we're all connected to each other.

این قابل انتقال است چراکه همه ما بهم متصل هستیم.

So if I have a terrific experience

بنابراین اگر من تجربه ای شگفت آور دارم

and I tweet it, or I tell five people standing next to me, news travels.

و آنرا بازگو کنم ، یا به پنج نفر که در کنارم ایستاده اند بگویم ،اخبار حرکت می کند.

The opposite, as we know, is also true,

مخالف این هم ، چنانکه می دانیم ، حقیقت دارد،

often more true.

چه بسا بیشتر حقیقی تر.

So here we have LudoTruck, which is in L.A.,

خب ، اینجا ما لودوتراک ، که در ال ای هست ،

doing the things that gourmet food trucks do,

همان کاری انجام می دهد که کامیون های غذا می کنند،

and they've gathered quite a following.

و یک دنبال رو کامل ، گرد هم جمع شدند.

In general, and maybe, again, it's because I'm a tech entrepreneur,

درکل ، و شاید ، دوباره ، بخاطر اینکه من یک کار آفرین فن آوری هستم ،

I look at things as platforms.

به موارد از دید بسترهای کاری نگاه می کنم.

Platforms are invitations.

این بسترها دعوتنامه هستند.

So creating Craigslist

بنابراین کریگلیست

or iTunes and the iPhone developer network,

یا آی تیون و شبکه توسعه دهنده آیفون، را بوجود می آورند،

there are all these networks -- Facebook as well.

در این گونه شبکه ها وجود دارند -- همچنین فیس بوک.

These platforms invite all sorts of developers

اینگونه بسترها همه جور توسعه دهنده ها را جذب می کنند

and all sorts of people

و همه جور افرادی را

to come with their ideas and their opportunity

تا با ایده ها و فرصتهایشان بیایند

to create and target an application

و موارد استفاده ای را برای قشر خاصی از مخاطب

for a particular audience.

بوجود بیاورند و هدف قراردهند.

And honestly, it's full of surprises.

و بدرستی ، سرشار از شگفتی هاست .

Because I don't think any of us in this room

چراکه من فکر نمی کنم کسی از ما در این اتاق

could have predicted the sorts of applications

می توانست چنین موارد استفاده ای را پیش بینی کرده باشد

that have happened at Facebook, around Facebook,

که در فیس بوک و یا حول و حوش آن اتفاق افتاده است ،

for example, two years ago,

برای مثال ، دو سال قبل ،

when Mark announced

زمانیکه مارک اعلام کرد

that they were going to go with a platform.

که آنها قصد دارند که بسمت یک بستر بروند.

So in this way, I think that cities are platforms,

بنابراین از این جهت ، فکر می کنم این شهرها بسترهای کاری هستند،

and certainly Detroit is a platform.

و بطور قطع دیترویت یک بستر کاری است .

The invitation of bringing

دعوتنامه برای آوردن

makers and artists and entrepreneurs --

سازنده ها و هنرمندان و کار آفرین ها ،

it really helps stimulate this fiery creativity

واقعا به انگیزش چنین خلاقیت های مهیج کمک می کند

and helps a city to thrive.

و به رونق یافتن شهر کمک می کند.

It's inviting participation,

مشارکت را دعوت می کند.

and cities have, historically,

و شهر ها ، در گذشته ،

invited all sorts of participation.

همه گونه مشارکت ها را دعوت کرده اند.

Now we're saying that there's other options as well.

اکنون ما بیان می داریم که نقطه نظرهای دیگری هم وجود دارند.

So, for example, city departments

خب برای مثال ، سازمان های شهر

can open up transit data.

می توانند انتقال اطلاعات را فراهم سازند.

Google has made available transit data API.

گوگل انتقال اطلاعات ای پی آی را مقدور ساخته است .

And so there's about seven or eight cities already in the U.S.

و همچنین تقریبا هفت یا هشت شهر در ایالات متحده هست

that have provided the transit data,

که انتقال اطلاعات را ارائه کرده است،

and different developers are building applications.

و توسعه دهنده های مختلف در حال ساخت موارد استفاده هایی هستند.

So I was having a coffee in Portland,

بنابراین من داشتم در پورتلند یک قهوه می نوشیدم ،

and half-of-a-latte in

و نصف یک شیرقهوه درونش

and the little board in the cafe

و یک تابلوی کوچک داخل کافه

all of a sudden starts showing me

بطور غیر مترقبه شروع می کند به من نشان دادن

that the next bus is coming in three minutes

که اتوبوش بعدی سه دقیقه دیگر می آید

and the train is coming in 16 minutes.

و قطار 16 دقیقه دیگر می رسد.

And so it's reliable, real data

و خب این اطلاعات قابل اطمینان و واقعی است

that's right in my face, where I am,

که درست در برابر صورت من است ، جایی که هستم،

so I can finish the latte.

بنابراین می توانم شیرقهوه ام را تمام کنم.

There's this fabulous opportunity we have across the U.S. now:

چنین فرصت شگفت انگیزی هست که ما در سراسر آمریکا اکنون حائز آن هستیم:

about 21 percent

درحدود 21 درصد

of vacant commercial and industrial space.

از فضای خالی بازرگانی و صنعتی .

That space is not vital.

چنین فضایی واجب نیست.

The areas around it lack vitality

نواحی اطراف آن سرزندگی

and vibrancy and engagement.

و طراوت و اشتغال را کم دارد.

There's this thing -- how many people here

این چیز وجود دارد -- چند نفر اینجا

have heard of pop-up stores or pop-up shops?

راجع به فروشگاه های سیارروزانه و مرکزخریدهای سیارروزانه چیزی شنیده اند؟

Oh, great. So I'm a big fan of this.

اوه، عالی ، خب من یک طرفدار بزرگ این هستیم.

And this is a very mesh-y thing.

و این چیز خیلی شبکه ای است.

Essentially, there are all sorts

اساسا ، همه جور رستوران

of restaurants in Oakland, near where I live.

در اوکلند، نزدیک جایی که من زندگی می کنم هست.

There's a pop-up general store every three weeks,

یک فروشگاه روز سیارعمومی هر سه هفته هست،

and they do a fantastic job

و آنها خیلی جالب عمل می کنند

of making a very social event

در برقراری یک رویداد بسیار اجتماعی

happening for foodies.

که برای مواد غذایی ها روی می دهد.

Super fun, and it happens in a very transitional neighborhood.

تفریح عالی ، و این در هر محله گذری روی می دهد.

Subsequent to that,

نتیجه آن ،

after it's been going for about a year now,

بعد ازانجام قریب به یکسال اکنون ،

they actually started to lease and create and extend.

آنها در واقع اجاره و تولید و گسترش را شروع کردند.

An area that was edgy-artsy

منطقه ای که جدی و هنری بود

is now starting to become much cooler

اکنون دارد بسیار دلپذیرتر شدن را آغاز می کند

and engage a lot more people.

و افراد بیشتری را مشغول می کند.

So this is an example.

خب این یک مثال است.

The Crafty Fox is this woman who's into crafts,

کرافتی فاکس خانمی است که در کار صنایع دستی است،

and she does these pop-up crafts fairs around London.

و به کارصنایع دستی سیار در اطراف لندن مشغول است.

But these sorts of things are happening

اما این قبیل چیزها در بسیاری از

in many different environments.

محیط های مختلف رخ می دهد.

From my perspective, one of the things pop-up stores do

از دید من ، یکی از چیزهایی که فروشگاه های سیار انجام می دهند

is create perishability and urgency.

مفاهیم فاسد شدن و اضطراری را بوجود می آورد.

It creates two of the favorite words of any businessperson:

دو کلمه مورد علاقه هر کاسبکاری را بوجود می آورد:

sold out.

فروخته شد.

And the opportunity to really focus trust and attention

و فرصتی که واقعا بر اعتماد و توجه تمرکز دارد

is a wonderful thing.

یک چیز فوق العاده ایست.

So a lot of what we see in the mesh,

بنابراین بسیاری از چیزهایی که ما در شبکه می بینیم،

and a lot of what we have in the platform that we built

و بسیاری از چیزهایی که ما داریم و در بسترکاری که ساخته ایم ،

allows us to define, refine and scale.

بما امکان می دهد تا تعریف کنیم، تصحیح کنیم و مقیاس کنیم.

It allows us to test things as an entrepreneur,

بما اجازه می دهد تا بعنوان یک کارآفرین چیزها را امتحان کنیم،

to go to market,

تا به بازار ارائه دهیم ،

to be in conversation with people,

در گفتگو با مردم باشیم ،

listen, refine something and go back.

گوش کنیم ، چیزهایی را تصحیح کنیم و برگردیم.

It's very cost-effective,

این بسیار کم هزینه است ،

and it's very mesh-y.

و بسیار شبکه ای است.

The infrastructure enables that.

زیرساخت آن را مقدور می سازد به سمت

In closing, and as we're moving towards the end,

نزدیک شدن ، همانطور که ما بسمت انتها در حرکت هستیم،

I just also want to encourage --

من همچنین می خواهم تشویق کنم --

and I'm willing to share my failures as well,

و همینطور تجربه های شکستم را در میان بگذارم،

though not from the stage.

البته نه از ابتدا.

(Laughter)

(خنده حضار)

I would just like to say that one of the big things,

من مایلم تا عنوان کنم که یکی از چیزهای بزرگ ،

when we look at waste

وقتی که ما به هدررفتن نگاه می کنیم

and when we look at ways that we can really be generous

و وقتی که ما به روشهایی نگاه می کنیم که می توانیم واقعا بخشنده باشیم

and contribute to each other,

و با یکدیگر همکاری کنیم ،

but also move to create a better economic situation

اما در عین حال حرکت برای بوجود آوردن یک شرایط اقتصادی بهتر

and a better environmental situation,

و یک شرایط زیست محیطی بهتر،

is by sharing failures.

در میان گذاشتن تجربه شکستهاست .

And one quick example

و یک مثال کوتاه

is Velib, in 2007,

ویلیب است ، در 2007 ،

came forward in Paris

در پاریس قدم پیش نهاد

with a very bold proposition,

با یک پیشنهاد بسیار بی پروا ،

a very big bike-sharing service.

یک خدمات اشتراک گذاری بزرگ دوچرخه .

They made a lot of mistakes.

آنها اشتباهات زیادی کردند.

They had some number of big successes.

آنها تعدادی چند از موفقیت های بزرگ داشتند.

But they were very transparent, or they had to be,

اما خیلی شفاف بودند، یا می بایست باشند ،

in the way that they exposed

در روشی که آنها اظهار داشتند

what worked and didn't work.

چه چیزی جواب داد و جواب نداد.

And so B.C. in Barcelona

و بنابراین بی. سی در بارسلون

and B-cycle

و بی سایکل

and Boris Bikes in London --

و بوریس بایکس در لندن --

no one has had to repeat

هیچ کس لازم نبوده است تا

the version 1.0 screw-ups

نسخه 1 پیچش

and expensive learning exercises

و فعالیتهای آموزنده گرانبها را تکرار کند

that happened in Paris.

که در پاریس اتفاق افتاد.

So the opportunity when we're connected

بنابراین فرصت ، زمانیکه ما به هم وصل هستیم

is also to share failures and successes.

اینست که تجربه های شکست و موفقیت را در میان بگذاریم.

We're at the very beginning of something

ما در نقطه خیلی ابتدایی چیزی هستیم

that, what we're seeing

که ما داریم نظاره می کنیم

and the way that mesh companies are coming forward,

و راهی را شرکتهای شبکه ای پیش می آیند،

is inviting, it's engaging, but it's very early.

دعوت کردن است ، مشغول کردن است ، ولی خیلی ابتدایی است.

I have a website -- it's a directory --

من یک سایت اینترنتی دارم ، یک فهرست راهنماست ،

and it started with about 1,200 companies,

و با تقریبا 1200 شرکت شروع شده است ،

and in the last two-and-a-half months

و در این دو ماه نیم اخیر

it's up to about 3,300 companies.

تا قریب به 3300 شرکت بوده است.

And it grows on a very regular daily basis.

و با یک روند خیلی منظم روزانه رشد می کند.

But it's very much at the beginning.

اما کاملا در ابتدای راه است.

So I just want to welcome all of you onto the ride.

بنابراین من فقط می خواهم به همه شما در این سواری خوش آمد بگویم.

And thank you very much.

و بسیار سپاسگزارم

(Applause)

(تشویق حضار)