The biology of gender, from DNA to the brain | Karissa Sanbonmatsu

Translator: Mitra Shishegari Reviewer: Maryam Manzoori

So what does it mean to be a woman?

معنی زن بودن چیست؟

We all have XX chromosomes, right?

همه ما کروموزوم‌های XX داریم. درست است؟

Actually, that's not true.

در حقیقت درست نیست.

Some women are mosaics.

برخی زنان حالت ترکیبی دارند.

They have a mix of chromosome types with X, with XY or with XXX.

آن‌ها ترکیبی از کروموزوم X با XY یا با XXX دارند.

If it's not just about our chromosomes,

اگر زن بودن به دلیل این کروموزوم‌ها نیست،

then what is being a woman about?

پس زن بودن به چه معنی است؟

Being feminine?

زنانه بودن؟

Getting married?

ازدواج؟

Having kids?

بچه‌دار شدن؟

You don't have to look far to find fantastic exceptions

لازم نیست دنبال استثناهای عالی

to these rules,

برای این قوانین بگردید.

but we all share something that makes us women.

اما همه ما چیزی را با دیگران در میان می‌گذاریم که از ما زن می‌سازد.

Maybe that something is in our brains.

شاید آن چیز در مغز ما باشد.

You might have heard theories from last century

مطمئنا نظریه‌هایی از قرن گذشته شنیده‌اید.

about how men are better at math than women

در مورد اینکه عملکرد مردان در ریاضیات از زنان بهتر است

because they have bigger brains.

چون مغز بزرگ‌تری دارند.

These theories have been debunked.

این نظریه‌ها رد شده‌اند.

The average man has a brain about three times smaller

مغز یک مرد معمولی تقریبا سه برابر کوچک‌تر

than the average elephant,

از مغز یک فیل معمولی است.

but that doesn't mean

اما معنی‌اش این نیست که

the average man is three times dumber than an elephant ...

یک مرد معمولی سه برابر کودن‌تر از فیل است.

or does it?

یا هست؟

(Laughter)

(خنده حضار)

There's a new wave of female neuroscientists

موج جدیدی از دانشمندان زن مغز و اعصاب پدید آمده

that are finding important differences between female and male brains

که تفاوت‌‌های مهمی بین مغز زنان و مردان کشف کرده‌‌اند

in neuron connectivity,

در اتصالات نورون‌ها،

in brain structure, in brain activity.

در ساختار و فعالیت مغز.

They're finding that the brain is like a patchwork mosaic --

آنها کشف کرده‌اند که مغز مانند یک ترکیب موزائیکی چندتکه است

a mixture.

یک ترکیب.

Women have mostly female patches and a few male patches.

زنان عمدتا تکه‌های زنانه و تعدادی تکه‌های مردانه دارند.

With all this new data, what does it mean to be a woman?

حال با همه این داده‌های جدید، معنای زن بودن چیست؟

This is something that I've been thinking about almost my entire life.

این همان چیزی است که من در تمام طول عمرم به آن فکر می‌کردم.

When people learn that I'm a woman who happens to be transgender,

افراد وقتی می‌فهمند که من زنی هستم که تغییر جسنیت داده‌،

they always ask,

همیشه سوال می‌کنند،

"How do you know you're a woman?"

«از کجا فهمیدی که زنی؟»

As a scientist, I'm searching for a biological basis of gender.

من به عنوان یک دانشمند، دنبال اساس بیولوژیک جنسیت می‌گردم.

I want to understand what makes me me.

من می‌خواهم بدانم چه چیزی مرا من می‌کند.

New discoveries at the front edge of science

اکتشافات جدید علمی

are shedding light on the biomarkers that define gender.

روشنایی راه زیست‌شناسان است که تعریفی از جنسیت ارائه دهند.

My colleagues and I in genetics, neuroscience, physiology and psychology,

من و همکارانم در رشته‌های ژنتیک، اعصاب، فیزیولوژی و روانشناسی‌

we're trying to figure out exactly how gender works.

سعی بر کشف نحوه دقیق کارکرد جنسیت داریم.

These vastly different fields share a common connection --

این رشته‌های متنوع یک ارتباط مشترک دارند--

epigenetics.

اپی‌ژنتیک.

In epigenetics, we're studying how DNA activity

در اپی‌ژنتیک، ما بررسی می‌کنیم که چگونه فعالیت DNA

can actually radically and permanently change,

می‌تواند موجب تغییرات ناگهانی و دائمی شود،

even though the sequence stays the same.

حتی اگر توالی تغییری نکند.

DNA is the long, string-like molecule that winds up inside our cells.

DNA رشته‌های بلند مولکولی است که در داخل سلول‌های ما تنیده شده.

There's so much DNA

رشته‌های DNA بسیار زیادی وجود دارد

that it actually gets tangled into these knot-like things --

که در چیزهای گره مانندی تنیده شده است--

we'll just call them knots.

که به آن‌ها گره می‌گوییم.

So external factors change how those DNA knots are formed.

بنابراین عوامل خارجی نحوه تشکیل گره‌های دی.ان.آ را تغییر می‌دهند.

You can think of it like this:

می‌توانید این طور در نظر بگیرید:

inside our cells, there's different contraptions building things,

درون سلول‌های ما ساختاری متفاوت در حال ساخت چیزهای جدید،

connecting circuits,

اتصال مدارها،

doing all the things they need to make life happen.

و همه کارهای لازمه حیات انجام می‌دهند.

Here's one that's sort of reading the DNA and making RNA.

در اینجا آنچه که خوانش DNA و ساختن RNA است را داریم.

And then this one is carrying a huge sac of neurotransmitters

و این یکی مقدار بسیار زیادی از کیسه‌های انتقال دهندده عصبی را

from one end of the brain cell

از یک سر سلول‌های مغز

to the other.

به سر دیگر آن حمل می‌کند.

Don't they get hazard pay for this kind of work?

آیا آن‌ها بابت انجام این کار حق خطر دریافت می‌کنند؟

(Laughter)

(خنده حضار)

This one is an entire molecular factory --

این یک کارخانه کامل مولکولی است

some say it's the secret to life.

برخی می‌گویند این راز زندگی است.

It's call the ribosome.

ریبوزوم نامیده می‌شود.

I've been studying this since 2001.

من از سال ۲۰۰۱ روی این زمینه مطالعه می‌کنم.

One of the stunning things about our cells

یکی از حیرت‌آورترین نکات درباره سلول‌های ما

is that the components inside them are actually biodegradable.

آن است که محتویات داخلی آن‌ها قابلیت تجزیه زیستی دارد.

They dissolve,

آن‌‌ها حل می‌شوند،

and then they're rebuilt each day,

و هر روز مجددا باسازی می‌شوند،

kind of like a traveling carnival

مثل یک کارناوال سیار

where the rides are taken down and then rebuilt every single day.

که مسافرانش پیاده و هر روز بازسازی می‌شوند.

A big difference between our cells and the traveling carnival

تفاوت مهم بین سلول‌های ما و کارناوال سیار

is that in the carnival,

آن است که در کارناوال

there are skilled craftsmen that rebuild the rides each day.

هر روز متخصصان ماهر، مسافران را بازسازی می‌کنند.

In our cells, there are no such skilled craftsmen,

در سلول‌های ما چنین افراد متخصصی وجود ندارد،

only dumb builder machines

و فقط ماشین‌های کودن هستند

that build whatever's written in the plans,

که هرآنچه در برنامه‌شان نوشته شده، می‌سازند.

no matter what those plans say.

فارغ از این که برنامه‌ها چه هستند.

Those plans are the DNA.

آن برنامه‌ها DNA هستند.

The instructions for every nook and cranny inside our cells.

دستورالعملی برای هر گوشه و کنار درون سلول‌های ما.

If everything in, say, our brain cells

اگر می‌گوییم که همه محتویات سلول‌های مغزی ما

dissolves almost every day,

تقریبا هر روز حل می‌شود،

then how can the brain remember anything past one day?

پس مغز چگونه می‌تواند اطلاعات روز قبل را به خاطر آورد؟

That's where DNA comes in.

اینجاست که DNA نقش بازی می‌کند.

DNA is one of the those things that does not dissolve.

DNA یکی از چیزهایی است که حل نمی‌شود.

But for DNA to remember that something happened,

اما برای آن که DNA اتفاق‌ها را به خاطر بسپارد،

it has to change somehow.

باید به نحوی تغییر کند.

We know the change can't be in the sequence;

می‌دانیم که تغییر نمی‌تواند در دنباله‌ باشد؛

if it changed sequence all the time,

اگر دنباله همواره تغییر می‌کرد،

then we might be growing like, a new ear or a new eyeball every single day.

پس باید ما هر روز یک گوش جدید یا یک چشم دربیاوریم.

(Laughter)

(خنده حضار)

So, instead it changes shape,

بنابراین، شکل DNA عوض می‌شود،

and that's where those DNA knots come in.

و اینجاست که گره‌های DNA وارد می‌شوند

You can think of them like DNA memory.

می‌توانید آنها را به عنوان حافظه DNA در نظر بگیرید.

When something big in our life happens,

وقتی یک اتفاق بزرگ در زندگی ما می‌افتد،

like a traumatic childhood event,

مثلا رویدادی مثل ضربه بزرگ در کودکی،

stress hormones flood our brain.

هورمون‌های استرس به مغز هجوم می‌برند.

The stress hormones don't affect the sequence of DNA,

هورمون‌های استرس توالی DNA را تحت تاثیر قرار نمی‌دهند.

but they do change the shape.

اما شکلش را تغییر می‌دهند.

They affect that part of DNA

آن‌ها قسمتی از DNA

with the instructions for molecular machines that reduce stress.

با ساختار ماشین‌های مولکولی برای کاهش استرس را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

That piece of DNA gets wound up into a knot,

آن تکه‌ از DNA تبدیل به یک گره می‌شود،

and now the dumb builder machines can't read the plans they need

و ماشین‌های کودن سازنده توانایی خواندن برنامه‌های مورد نیاز

to build the machines that reduce stress.

برای ساخت ماشین کاهش استرس را ندارند.

That's a mouthful, but it's what's happening on the microscale.

این توضیح کمی پیچیده است، اما در مقیاس ریز اتفاق می‌افتد.

On the macroscale, you practically lose the ability to deal with stress,

در مقیاس بزرگ، شما عملا توانایی مقابله با استرس را از دست می‌دهید.

and that's bad.

و این بد است.

And that's how DNA can remember what happens in the past.

و به این ترتیب است که DNA اتفاقات گذشته را به خاطر می‌آورد.

This is what I think was happening to me

این اتفاقی است که گمان می‌کنم برای من افتاد

when I first started my gender transition.

وقتی که کار تغییر جنسیتم را شروع کردم.

I knew I was a woman on the inside,

می‌دانستم که در درون زن هستم،

and I wore women's clothes on the outside,

و در نمود بیرونی هم لباس زنانه می‌پوشیدم،

but everyone saw me as a man in a dress.

اما همه من را یک مرد در لباس زنانه می‌دیدند.

I felt like no matter how many things I try,

احساس می‌کردم مهم نیست چه راه‌هایی را امتحان می‌کنم،

no one would ever really see me as a woman.

واقعیت این است که کسی من را زن نمی‌داند.

In science, your credibility is everything,

در علم، اعتبار شما همه چیز است،

and people were snickering in the hallways,

و مردم به من نیشخند می‌زدند،

giving me stares,

به من خیره می‌شدند،

looks of disgust --

نگاه‌های نفرت‌آمیز--

afraid to be near me.

می‌ترسیدند نزدیکم شوند.

I remember my first big talk after transition.

اولین سخنرانی بزرگم را پس از تغییر جنسیت به‌ خاطر می‌آورم.

It was in Italy.

در ایتالیا بود.

I'd given prestigious talks before,

قبل از آن‌ سخنرانی‌های معتبری کرده بودم،

but this one, I was terrified.

اما این بار، ترسیده بودم.

I looked out into the audience,

به حضار نگاه کردم،

and the whispers started --

پچ‌پچ شروع شد.

the stares,

نگاه‌ها

the smirks, the chuckles.

پوزخندها، نیشخندها

To this day, I still have social anxiety around my experience eight years ago.

هنوز بعد از آن تجربه هشت سال پسش در جمع بودن مضطربم می‌کند.

I lost hope.

امیدم را از دست دادم.

Don't worry, I've had therapy so I'm OK --

نگران نباشید. من تحت درمان قرار گرفتم و الان خوب هستم.

I'm OK now.

الان خوبم.

(Laughter)

(خده حضار)

(Cheers)

(تشویق حضار)

(Applause)

(تشویق حضار)

But I felt enough is enough:

اما احساس کردم که دیگر کافی است.

I'm a scientist,

من یک دانشمند هستم،

I have a doctorate in astrophysics,

دکترای فیزیک نجوم دارم،

I've published in the top journals,

در نشریات ممتاز مقاله منتشر کرده‌ام،

in wave-particle interactions, space physics,

در مورد تعاملات موج- ذره، فیزیک فضایی،

nucleic acid biochemistry.

بیوشیمی اسید نوکلئیک.

I've actually been trained to get to the bottom of things, so --

در واقع آموزش دیده‌ام که به کنه مطالب بروم،

(Laughter)

(خنده حضار)

I went online --

رفتم سراغ اینترنت

(Applause)

(تشویق حضار)

So I went online, and I found fascinating research papers.

پس سراغ اینترنت رفتم و مقاله‌های جالبی پیدا کردم.

I learned that these DNA knot things are not always bad.

متوجه شدم که گره‌های DNA همیشه بد نیستند.

Actually, the knotting and unknotting --

در واقع گره خوردن و بازشدن--

it's like a complicated computer language.

مثل یک زبان پیچیده کامپیوتری است.

It programs our bodies with exquisite precision.

بدن‌های ما را با دقت بسیار بالا برنامه‌ریزی می‌کند.

So when we get pregnant,

پس وقتی حامله می‌شویم،

our fertilized eggs grow into newborn babies.

تخمک‌های بارورشده رشد کرده و به نوزاد تبدیل می‌شوند.

This process requires thousands of DNA decisions to happen.

این فرآیند مستلزم تصمیم هزاران DNA است.

Should an embryo cell become a blood cell?

یک سلول جنینی باید به سلول خونی تبدیل شود؟

A heart cell? A brain cell?

یا به سلول قلب؟ یا سلول مغزی؟

And the decisions happen at different times during pregnancy.

و این تصمیمات در زمان‌‌های مختلف دوران حاملگی اتخاذ می‌شود.

Some in the first trimester, some in the second trimester

برخی در سه‌ماهه اول بارداری، برخی در سه‌ماهه دوم

and some in the third trimester.

و برخی در سه‌ماهه سوم.

To truly understand DNA decision-making,

برای درک بهتر نحوه تصمیم‌گیری DNA

we need to see the process of knot formation in atomic detail.

ما باید فرآیند شکل‌گیری گره‌ها را در مقیاس جزئیات اتمی ببینیم.

Even the most powerful microscopes can't see this.

حتی قوی‌ترین میکروسکوپ‌ها هم نمی‌توانند آن را ببینند.

What if we tried to simulate these on a computer?

اگر این را با کامپیوتر شبیه‌سازی کنیم چطور؟

For that we'd need a million computers to do that.

برای این منظور به میلیون‌ها کامپیوتر احتیاج داریم.

That's exactly what we have at Los Alamos Labs --

این دقیقا همان چیزی است که ما درآزمایشگاه‌های Los Alamos داریم.

a million computers connected in a giant warehouse.

یک میلیون کامپیوتر که در مخزنی بزرگ متصل هستند.

So here we're showing the DNA making up an entire gene

در انیجا ما نشان می‌دهیم که چطور DNA یک ژن را به طور کامل می‌سازد.

folded into very specific shapes of knots.

به شکل‌های بسیار خاص به گره‌ها می‌پیچند.

For the first time,

برای اولین بار،

my team has simulated an entire gene of DNA --

تیم من یک ژن کامل DNA را شبیه سازی کرده‌اند--

the largest biomolecular simulation performed to date.

بزرگ‌ترین شبیه‌سازی بیومولکولی که تا به امروز انجام شده.

For the first time, we're beginning to understand the unsolved problem

برای اولین بار، ما شروع کردیم به فهمیدن مساله حل نشده

of how hormones trigger the formation of these knots.

درباره این که چگونه هورمون‌ها موجب تشکیل این گره‌ها می‌شوند.

DNA knot formation can be seen beautifully in calico cats.

شکل‌گیری گره‌های DNA را به زیبایی در گربه‌های «کالیکو» می‌شود دید.

The decision between orange and black

تصمیم‌گیری درباره نارنجی و سیاه

happens early on in the womb,

ابتدا در رحم اتفاق می‌افتد،

so that orange-and-black patchy pattern,

پس نقوش نارنجی و سیاه،

it's an exact readout of what happened

دقیق‌ترین خوانش از اتفاقیست

when that cat was just a tiny little kitten embryo

که وقتی گربه جنینی کوچک

inside her mom's womb.

در رحم مادرش بود رخ داد.

And the patchy pattern actually happens in our brains and in cancer.

نقوش تکه‌ای در واقع در مغز ما و در سرطان نیز اتفاق می‌افتد.

It's directly related to intellectual disability and breast cancer.

این موضوع مستقیما به ناتوانی ذهنی و سرطان سینه مرتبط است.

These DNA decisions also happen in other parts of the body.

تصمیمات DNA در قسمت‌های دیگر بدن نیز اتفاق می‌افتد.

It turns out that the precursor genitals transform into either female or male

معلوم شده که مقدمات اندام‌های تناسلی

طی سه‌ ماهه اول بارداری به اندام جنسی نر یا ماده تبدیل می‌شوند.

during the first trimester of pregnancy.

The precursor brains, on the other hand,

از طرف دیگر سلولهای اولیه مغز؛

transform into female or male during the second trimester of pregnancy.

طی سه‌ماهه دوم بارداری تبدیل به نر یا ماده می‌شود.

So the current working model

بنابراین، الگوی کار کنونی

is that a unique mix in my mom's womb

یک ترکیب منحصر به فرد در رحم مادر من است

caused the precursor genitals to transform one way,

که ناشی ازنمو اندام‎‌های تناسلی اولیه‌ به یک شکل،

but the precursor brain to transform the other way.

اما نمو سلولهای آغازین مغز به شکلی دیگر است.

Most of epigenetic research

بسیاری از پژوهش‌های اپی‌ژنتیک

has really focused on stress, anxiety, depression --

تمرکز کرده‌اند بر استرس، اظطراب، افسردگی--

kind of a downer,

چیزهای منفی،

kind of bad things.

میشود گفت چیزهای بد.

(Laughter)

(خنده حضار)

But nowadays --

اما امروزه

the latest stuff --

طبق آخرین مشاهدات

people are looking at relaxation.

مردم به دنبال آرامش هستند.

Can that have a positive effect on your DNA?

آیا این در DNA شما تاثیر مثبت دارد؟

Right now we're missing key data from mice models.

در حال حاضر ما اطلاعات کلیدی مدل‌های موش را نداریم.

We know that mice relax,

می‌دانیم که موش‌ها آرامند،

but could they meditate like the Dalai Lama?

اما آیا مثل دالایی‌لاما مدیتیشن می‌کنند؟

Achieve enlightenment?

و به وارستگی می‌رسند؟

Could they move stones with their mind like Jedi Master Yoda?

آیا می‌توانند مانند یودا، استاد جدای، با ذهن خود سنگ‌ها را جابه‌جا کنند؟

(Yoda voice): Hm, a Jedi mouse must feel the force flow, hm.

(صدای یودا): اممم، یک موش جدای باید نیروی جریان را احساس کند، اممم.

(Laughter)

(خنده حضار)

(Applause)

(تشویق)

I wonder if the support I've had since that talk back in Italy

شاید حمایتهای پس از سخنرانی‌ام در ایتالیا

has tried to unwind my DNA.

باعث بازشدن DNA من شده است.

Having a great circle of friends, supportive parents

داشتن گروه بزرگی از دوستان و والدین حامی

and being in a loving relationship

و قرارگرفتن در یک ارتباط عاشقانه

has actually given me strength and hope to help others.

به من قدرت و امید کمک به دیگران داده.

At work I wear a rainbow bracelet.

در محل کارم یک دستبند رنگین‌کمانی می‌اندازم.

Sometimes it raises eyebrows, but it also raises awareness.

گاهی افراد با دیدنش ابرو بالا می‌اندازند، اما سطح هشیاری را نیز افزایش می‌دهد.

There's so many transgender people --

افراد تراجنسیتی‌های زیادی هستند که

especially women of color --

بویژه در میان زنان رنگین‌ پوست --

that are just one demeaning comment away from taking their own lives.

که بیشتر از یک نظر تحقیرآمیز با خودکشی فاصله ندارند.

Forty percent of us attempt suicide.

چهل درصد از ما خودکشی می‌کنیم.

If you're listening and you feel like you have no other option,

اگر به سخنان من گوش می‌دهید و احساس کنید که راه دیگری ندارید،

try to call a friend,

سعی کنید به یک دوست زنگ بزنید،

go online or try to get in a support group.

از طریق اینترنت عضو گروه‌های حمایتی بشوید.

If you're a woman who's not transgender but you know pain of isolation,

اگر زن هستید و تراجنسیتی نیستید،

اما رنج انزوای ناشی از تعرض جنسی را چشیده‌اید،

of sexual assault --

reach out.

کمک بخواهید.

So what does it mean to be a woman?

پس معنای زن بودن چیست؟

The latest research is showing

آخرین پژوهش‌ها نشان می‌دهد که

that female and male brains do develop differently in the womb,

مغز زنان و مردان متفاوت از هم در رحم رشد می‌کند،

possibly giving us females this innate sense of being a woman.

که احتمالا همین امر به ما زنان، احساس ذاتی زن بودن را می‌دهد.

On the other hand,

از طرف دیگر،

maybe it's our shared sense of commonality that makes us women.

شاید احساس مشترک جمع بودن است که از ما زن ساخته.

We come in so many different shapes and sizes

ما با تفاوت‌ها و اشکال متفاوتی به دنیا می‌آییم که

that asking what it means to be a woman may not be the right question.

شاید سوال «معنی زن بودن چیست» را اشتباه می‌کند.

It's like asking a calico cat what it means to be a calico cat.

مثل ان است که از یک گربه‌ کالیکو بپرسیم معنی گربه کالیکو بودن چیست؟

Maybe becoming a woman means accepting ourselves

شاید زن شدن به معنای پذیرفتن خود است

for who we really are

از انچه که واقعا هستیم

and acknowledging the same in each other.

و تصدیق آن در یکدیگر.

I see you.

من شما را می‌بینم.

And you've just seen me.

شما هم من را دیدید. همین.

(Applause and cheers)

(تشویق و تمجید حضار )