Eddie Obeng: Smart failure for a fast-changing world

ادی اوبنگ: شکست هوشمندانه برای یک دنیای در حال تغییر سریع

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Amirpouya Ghaemian Reviewer: Shahram Eatezadi

Over the past six months, I've spent my time

من شش ماه گذشته را در سفر گذراندم.

traveling. I think I've done 60,000 miles,

گمان کنم حدود ۶۰,۰۰۰ مایل سفر کردم،

but without leaving my desk.

اما میز کارم را رها نکردم.

And the reason I can do that is because I'm actually two people.

و دلیل این که من توانستم این کار را انجام دهم این بود که من در اصل دو نفر هستم.

I look like one person but I'm two people. I'm Eddie who is here,

من یک نفر به نظر می رسم اما دو نفر هستم. من "ادی" هستم که الآن این جا هستم،

and at the same time, my alter ego is a big green boxy

و هم زمان، شخصیت دوم من یک آواتار مربعی سبز رنگ بزرگ است

avatar nicknamed Cyber Frank.

با نام مستعار "فرانک مجازی".

So that's what I spend my time doing. I'd like to start,

این کاری است که من به آن می پردازم. می خواهم در صورت امکان،

if it's possible, with a test, because I do business stuff,

حرفم را با یک سؤال شروع کنم، چون کار من تجارت است،

so it's important that we focus on outcomes.

بنابراین تمرکز بر روی درآمد خیلی مهم است.

And then I struggled, because I was thinking to myself,

من خیلی روی سخنرانی وقت گذاشتم، چون با خودم فکر کردم،

"What should I talk? What should I do? It's a TED audience.

"درباره ی چه باید سخنرانی کنم؟ باید چه کار کنم؟ این یک سخنرانی TED است.

It's got to be stretching. How am I going to make — ?"

خیلی وحشتناک است. چطور باید __ ؟"

So I just hope I've got the level of difficulty right.

بنابراین امیدوارم سطح سخنرانیم مناسب باشد.

So let's just walk our way through this.

خب، ادامه می دهم.

Please could you work this through with me? You can shout out the answer if you like.

لطفا ممکن است به این سؤال پاسخ بدهید؟ اگر بخواهید می توانید جواب آن را فریاد بزنید.

The question is, which of these horizontal lines is longer?

سؤال این است: کدام یک از این خطوط افقی بلند تر هستند؟

The answer is?

جواب چیست؟

Audience: The same.Eddie Obeng: The same.

حاضرین: هم اندازه اند. ادی اوبنگ: هم اندازه اند.

No, they're not the same. (Laughter)

نه، هم اندازه نیستند. (خنده ی حاضرین)

They're not the same. The top one is 10 percent longer than the bottom one.

طول آن ها برابر نیست. خط بالایی ۱۰٪ بلند تر از پایینی است.

So why did you tell me they were the same? Do you remember when we were kids at school,

پس چرا شما به من گفتید هم اندازه اند؟ یادتان می آید وقتی بچه مدرسه ای بودیم،

about that big, they played the same trick on us?

آن ها همین کلک را به ما می زدند؟

It was to teach us parallax. Do you remember?

این کار برای یاد دادن اصل اختلاف منظر به ما بود. یادتان می آید؟

And you got, you said, "It's the same!" And you got it wrong.

و وقتی شما این سؤال را دیدید، گفتید، "هم اندازه اند!" ولی اشتباه کردید.

You remember? And you learned the answer, and you've carried this answer in your head for 10, 20, 30, 40 years:

یادتان می آید؟ شما این جواب را حفظ کردید، و آن را برای ۱۰، ۲۰، ۳۰، ۴۰ سال در ذهنتان نگه داشتید:

The answer is the same. The answer is the same. So when you're asked what the lengths are,

جواب "هم اندازه اند" است. جواب "هم اندازه اند" است. بنابراین وقتی از شما پرسیده می شود طول آن ها چه نسبتی دارد،

you say they're the same, but they're not the same, because I've changed it.

شما جواب می دهید آن ها هم اندازه اند، اما آن ها هم اندازه نیستند، چون من آن را تغییر داده ام.

And this is what I'm trying to explain has happened to us in the 21st century.

و این چیزی است که من سعی دارم توضیح بدهم که در قرن ۲۱ برای ما اتفاق افتاده است.

Somebody or something has changed the rules

بعضی افراد یا بعضی چیز ها قوانین مربوط به سیستم جهان ما را تغییر داده اند.

about how our world works.

بعضی افراد یا بعضی چیز ها قوانین مربوط به سیستم جهان ما را تغییر داده اند.

When I'm joking, I try and explain it happened at midnight,

اگر بخواهیم از دیدگاه طنز به آن نگاه کنیم، باید بگویم این اتفاق در نصفه شب اتفاق افتاد،

you see, while we were asleep, but it was midnight 15 years ago. Okay?

یعنی، وقتی ما خواب بودیم، اما نصفه شب ۱۵ سال پیش. درسته؟

You didn't notice it? But basically, what they do is,

شما متوجه نشدید؟ ولی اساسا، کاری که آن ها انجام می دهند این است که،

they switched all the rules round, so that the way to

تمام قوانین را تغییر دادند، به طوری که راه مدیریت موفق یک تجارت،

successfully run a business, an organization, or even a country,

یک مؤسسه، یا حتی یک کشور،

has been deleted, flipped, and it's a completely new

نابود شده است، دگرگون شده است، و به صورت یک قاعده ی کاملا جدید

— you think I'm joking, don't you — there's a completely new set of rules in operation. (Laughter)

— شما فکر می کنید من شوخی می کنم، نه؟ — ودرعمل به صورت یک مجموعه قوانین کاملا جدید در آمده است. (خنده ی حاضرین)

Did you notice that? I mean, you missed this one.

شما متوجه این اتفاق شدید؟ منظورم این است که، شما متوجه نشدید.

You probably — No, you didn't. Okay. (Laughter)

شما احتمالا — نه، غیر ممکن است. خیلی خب. (خنده ی حاضرین)

My simple idea is that what's happened is,

ایده ی ساده ی من این است که اتفاقی که افتاده است این است که،

the real 21st century around us isn't so obvious to us,

قرن ۲۱ واقعی در دور و اطراف ما چندان ملموس نیست،

so instead we spend our time responding rationally

بنابراین به جای آن، ما وقتمان را بر سر این می گذاریم تا به طور منطقی

to a world which we understand and recognize,

با جهانی که درک می کنیم و می شناسیم، اما دیگر وجود ندارد،

but which no longer exists.

ارتباط برقرار کنیم.

You don't believe me, do you? Okay. (Applause)

شما حرف مرا باور نمی کنید، باور می کنید؟ خوبه. (تشویق حاضرین)

So let me take you on a little journey of many of the things I don't understand.

اجازه بدهید شما را به سفری از مجموعه ی چیز هایی که نمی فهمم ببرم.

If you search Amazon for the word "creativity,"

اگر شما در سایت آمازون (سایت فروش کتاب و فیلم) کلمه ی "خلاقیت" را جست و جو کنید،

you'll discover something like 90,000 books.

چیزی در حدود ۹۰,۰۰۰ کتاب پیدا می کنید.

If you go on Google and you look for "innovation + creativity,"

اگر در موتور جست و جو گر گوگل کلمه ی "نوآوری + خلاقیت" را جست و جو کنید،

you get 30 million hits. If you add the word "consultants," it doubles to 60 million. (Laughter)

۳۰ میلیون نتیجه دریافت می کنید. اگر کلمه ی "مشاوره" را به آن اضافه کنید، تا ۶۰ میلیون نتیجه مشاهده می کنید. (خنده ی حاضرین)

Are you with me? And yet, statistically, what you discover

حواستان با من است؟ به طور آماری، نتیجه ای که می گیریم این است که

is that about one in 100,000 ideas is found making money

از هر ۱۰۰,۰۰۰ ایده، یکی از آن ها صرفه‌ی اقتصادی دارند

or delivering benefits two years after its inception.

یا این که ۲ سال بعد از پایه گذاری شدن صرفه ی اقتصادی پیدا می کنند.

It makes no sense. Companies make their expensive executives

این بی معنی است. کمپانی ها هیئت رئیسه ی گرانبهایشان را مجبور می کنند

spend ages carefully preparing forecasts and budgets

سال های طولانی را صرف آماده کردن پیش بینی های اقتصادی و تنظیم بودجه ای کنند

which are obsolete or need changing before they can be published.

که دیگر بی فایده است یا این که پیش از اجرا نیاز به تغییر دارد.

How is that possible? If you look at the visions we have,

این چطور ممکن است؟ اگر شما به دیدگاه های خودمان نگاه کنید،

the visions of how we're going to change the world,

به دیدگاه هایی که نسبت به نحوه ی تغییر جهان داریم،

the key thing is implementation. We have the vision.

نکته ی اصلی، عملی کردن آن است.

We've got to make it happen.

اگر ما دیدگاهی داریم، پس باید به آن عمل کنیم.

We've spent decades professionalizing implementation.

ما دهه‌های زیادی را برای پیشرفت و بهبود عملی سازی ایده ها صرف کردیم.

People are supposed to be good at making stuff happen.

مردم در عملی ساختن ایده ها به مرحله ی خوبی رسیده اند.

However, if I use as an example a family of five

بهر جهت، اگر یک خانواده ی پنج نفره را مثال بزنم که می خواهند به تعطیلات بروند،

going on holiday, if you can imagine this,

اگر بتوانید تصور کنید،

all the way from London all the way across to Hong Kong,

که از لندن به هنگ کنگ بروند،

what I want you to think about is their budget is only 3,000 pounds of expenses.

چیزی که می خواهم مد نظر داشته باشید بودجه ی آن هاست که تنها ۳,۰۰۰ پوند است.

What actually happens is, if I compare this to the average

اتفاقی که نهایتاً رخ می دهد این است که، اگر این مورد را با متوسط پروژه های واقعی مقایسه کنم،

real project, average real successful project,

البته متوسط پروژه های موفق،

the family actually end up in Makassar, South Sulawesi,

این خانواده نهایتا از ماکاسار، در سولاوسی جنوبی سر در می آورند،

at a cost of 4,000 pounds,

با هزینه ی حدودا ۴,۰۰۰ پوند،

whilst leaving two of the children behind. (Laughter)

در حالی که دو تا از فرزندانشان را با خود نبرده اند. (خنده ی حاضرین)

What I'm trying to explain to you is, there are things which don't make sense to us.

چیزی که سعی دارم برای شما توضیح بدهم این است که، چیزهایی هستند که هیچ معنایی برای ما ندارند.

It gets even worse than that. Let me just walk you through this one.

و این قضیه بدتر از این نیز می شود. اجازه بدهید این یکی را برای شما توضیح بدهم.

This is a quote, and I'll just pick words out of it.

این یک متن است، و من تنها بخشی را از آن انتخاب کرده ام.

It says -- I'll put on the voice -- "In summary, your Majesty,

این جمله می گوید -- فایل صوتی را پخش می‌کنم -- "بطورخلاصه، علیاحضرت،

the failure to foresee the timing, extent and severity

اشتباه در پیش بینی زمان، عمق و شدت بحران به دلیل کمبود خلاقیت

of the crisis was due to the lack of creativity

اشتباه در پیش بینی زمان، عمق و شدت بحران به دلیل کمبود خلاقیت

and the number of bright minds," or something like that.

و تعداد روشنفکران جامعه،" یا چیزی مثل این.

This was a group of eminent economists apologizing to the Queen of England

این متن عذرخواهی یک گروه از اقتصاد دانان برجسته از ملکه ی انگلستان بود،

when she asked the question,

هنگامی که او پرسید،

"Why did no one tell us that the crisis was coming?" (Laughter)

"چرا هیچکس به ما نگفت که بحران دارد می آید؟" (خنده ی حاضرین)

I'll never get my knighthood. I'll never get my knighthood. (Laughter)

من هیچ وقت لقب شوالیه ام را نمی گیرم. من هیچ وقت لقب شوالیه ام را نمی گیرم. (خنده ی حاضرین)

That's not the important point. The thing you have to remember is,

اما نکته ی اصلی این نیست. چیزی که باید به خاطر بسپارید این است،

these are eminent economists, some of the smartest people

این افراد اقتصاد دانانی برجسته هستند، تعدادی از باهوش ترین افراد روی زمین.

on the planet. Do you see the challenge? (Laughter)

می بینید چه چالش بزرگی است؟ (خنده ی حاضرین)

It's scary. My friend and mentor, Tim Brown of IDEO,

این ترسناک است. دوست و مشاورم، "تیم براون" از شرکت IDEO (شرکت مشاوره در طراحی و غیره)،

he explains that design must get big, and he's right.

برای من توضیح داد که طراحی باید بزرگ باشد، و حق با او است.

He wisely explains this to us. He says design thinking

او به طور عقلانی این مسئله را برای ما توضیح می دهد. او می گوید نحوه ی تفکر طراحی

must tackle big systems for the challenges we have.

باید برای چالش هایی که داریم با سیستم های بزرگی درگیر شود.

He's absolutely right.

کاملا حق با او است.

And then I ask myself, "Why was it ever small?"

و بعد از آن من از خودم پرسیدم، "چرا ذهن من همیشه تا این حد بسته بوده است؟"

Isn't it weird? You know, if collaboration is so cool,

این عجیب نیست؟ می دانید، اگر همکاری این قدر جالب است،

is cross-functional working is so amazing,

انجام دادن کارها به صورت کاربردی خیلی جذاب است،

why did we build these huge hierarchies? What's going on?

چرا ما این نظام های طبقاتی (سلسله مراتب)عظیم را ساختیم؟ در دنیا چه می گذرد؟

You see, I think what's happened, perhaps, is that

می بینید، من معتقدم اتفاقی که افتاده است، شاید این است که

we've not noticed that change I described earlier.

ما متوجه تغییری که قبل از این توضیح دادم نشده ایم.

What we do know is that the world has accelerated.

چیزی که در حال حاضر می دانیم این است که جهان شتاب گرفته است.

Cyberspace moves everything at the speed of light.

دنیای مجازی همه چیز را با سرعت نور جا به جا می کند.

Technology accelerates things exponentially.

تکنولوژی به همه چیز شتاب ناگهانی می دهد.

So if this is now, and that's the past,

اگر این حال حاضر باشد، و این گذشته،

and we start thinking about change, you know,

و ما در مورد تغییرات فکر کنیم، خب،

all governments are seeking change, you're here seeking change,

همه ی حکومت ها دنبال تغییر هستند، خود شما در این جا دنبال تغییر هستید،

everybody's after change, it's really cool. (Laughter)

همه دنبال تغییر هستند، این خیلی باحاله. (خنده ی حاضرین)

So what happens is, we get this wonderful whooshing acceleration and change.

بنابراین اتفاقی که می افتد این است، که ما این شتاب سرسام آور و تغییرات را دنبال می کنیم.

The speed is accelerating. That's not the only thing.

سرعت درحال شتاب گرفتن است. و قضیه در همین جا تمام نمی شود.

At the same time, as we've done that, we've done something really weird.

هم زمان، همین طور که ما مرتکب این اعمال شده ایم، کار های عجیب دیگر نیز انجام داده ایم.

We've doubled the population in 40 years,

ما جمعیت جهان را در طی ۴۰ سال دو برابر کرده ایم،

put half of them in cities, then connected them all up so they can interact.

نیمی از آن ها را در شهر ها سکونت داده ایم، و همه ی آن ها ر ا به هم متصل کرده ایم تا بتوانند با هم در ارتباط باشند.

The density of the interaction of human beings is amazing.

تراکم ارتباطات انسان ها واقعا شگفت انگیز است.

There are charts which show all these movements of information. That density of information is amazing.

نمودار هایی وجود دارند که تمام این انتقال اطلاعات را نشان می دهند. این تراکم اطلاعات واقعا شگفت انگیز است.

And then we've done a third thing.

و ما هم زمان کار سومی را نیز انجام داده ایم.

you know, for those of you who have as an office

بعضی از شما که دفتر کار دارند می دانند،

a little desk underneath the stairs, and you say, well this is my little desk under the stairs,

یک میز کوچک در زیر چندین طبقه، و شما با خودتان می گویید، این میز کوچک من در زیر چندین طبقه است،

no! You are sitting at the headquarters of a global corporation if you're connected to the Internet.

نه! شما در دفتر مرکزی یک شرکت جهانی نشسته اید، اگر به اینترنت متصل باشید.

What's happened is, we've changed the scale.

اتفاقی که می افتد این است، که ما مقیاس هایمان را تغییر داده ایم.

Size and scale are no longer the same.

اندازه ها و مقیاس های ما دیگر همان اندازه ها و مقیاس های قبلی نیستند.

And then add to that, every time you tweet,

و علاوه بر آن، هر بار که شما یه پست را توییت می کنید (در سایت توییتر)،

over a third of your followers follow from a country

بیش از یک سوم دنبال کننده های پست های شما از یک کشور که کشور شما نیست،

which is not your own.

آن پست را دنبال می کنند.

Global is the new scale. We know that.

جهان مقیاس جدید است. ما این را می دانیم.

And so people say things like, "The world is now a turbulent place." Have you heard them saying things like that?

و مردم حرف های عجیبی می زنند مثل، "امروزه جهان جای آشفته ای است." آیا شما شنیده اید که کسی حرفهایی از این قبیل بزند؟

And they use it as a metaphor. Have you come across this?

و آن ها از آن به عنوان یک کنایه استفاده می کنند. تا به حال به چنین موردی برخورد کرده اید؟

And they think it's a metaphor, but this is not a metaphor.

و آن ها فکر می کنند که این یک کنایه است، در حالی که این طور نیست.

It's reality. As a young engineering student, I remember

این حقیقت است. وقتی یک دانشجوی مهندسی جوان بودم، به یاد می آورم که یک روز

going to a demonstration where they basically,

برای انجام یک آزمایش به آزمایشگاه رفته بودم که در آن،

the demonstrator did something quite intriguing.

مسئول انجام آزمایش کار بسیار جالبی انجام داد.

What he did was, he got a transparent pipe — have you seen this demonstration before? —

کاری که او انجام داد این بود که، یک لوله ی شفاف برداشت -- شما قبلا این آزمایش را دیده بودید؟ --

he attached it to a tap. So effectively what you had was,

او آن لوله را به یک شیر متصل کرد. چیزی که درست شد،

you had a situation where — I'll try and draw the tap

یک وسیله بود که -- من دارم سعی می کنم شیر و لوله را بکشم،

and the pipe, actually I'll skip the tap. The taps are hard.

خیلی خب، من شیر را نقاشی نمی کنم. کشیدن شیر خیلی سخت است.

Okay? So I'll write the word "tap." Is that okay? It's a tap. (Laughter)

مشکلی نیست؟ من کلمه ی "شیر" را این جا می نویسم. مشکلی نیست؟ این یک شیر است. (خنده ی حاضرین)

Okay, so he attaches it to a transparent pipe, and he turns the water on.

خیلی خب، او این شیر را به یک لوله ی شفاف متصل کرد، و جریان آب را باز کرد.

And he says, do you notice anything? And the water is whooshing down this pipe.

و گفت، متوجه چیزی شدید؟ در این زمان آب داشت با سرعت از درون لوله عبور می کرد.

I mean, this is not exciting stuff. Are you with me?

منظور من این است که، این چیز خارق العاده ای نبود. حواستان با من است؟

So the water goes up. He turns it back down. Great.

آب داشت از مسیر خودش می گذشت. او شیر را در جهت عکس چرخاند. خیلی خب.

And he says, "Anything you notice?" No. Then he sticks a needle into the pipe,

و پرسید، "متوجه چیزی شدید؟" نه. سپس او یک سوزن درون لوله فرو کرد،

and he connects this to a container, and he fills

و آن سوزن را به یک مخزن متصل کرد،

the container up with green ink. You with me?

و مخزن را با جوهر سبز پر کرد. حواستان با من است؟

So guess what happens? A thin green line comes out

و حدس بزنید چه اتفاقی افتاد؟ همین طور که آب در لوله جریان داشت،

as it flows down the pipe. It's not that interesting.

یک خط سبز باریک در آن ظاهر شد. این خیلی جالب نبود.

And then he turns the water up a bit, so it starts coming back in. And nothing changes.

و او کمی شیر را باز تر کرد، و این جریان شروع به شدید تر شدن کرد. و هیچ چیز تغییر نکرد.

So he's changing the flow of the water, but it's just a boring green line.

بنابراین او شدت جریان آب را تغییر داد، اما تنها یک خط سبز کسل کننده وجود داشت.

He adds some more. He adds some more. And then something weird happens.

او کمی جریان را افزایش داد. و کمی بیشتر. و سپس، اتفاق عجیبی افتاد.

There's this little flicker, and then as he turns it ever so slightly more,

این لرزش کوچک در این خط به وجود آمد، و بعد، وقتی کمی بیشتر شیر را باز کرد،

the whole of that green line disappears, and instead

آن خط سبز کاملا ناپدید شد، و به جای آن

there are these little sort of inky dust devils close to the needle.

این خطوط باریک عجیب و غریب جوهری در نزدیکی سوزن به وجود آمدند.

They're called eddies. Not me. And they're violently dispersing the ink

به آن ها ادی گفته می شود. البته نه من. و آن ها به شدت جوهر را پراکنده می کنند

so that it actually gets diluted out, and the color's gone.

و در حقیقت در آب حل می کنند، و رنگ ناپدید می شد.

What's happened in this world of pipe

اتفاقی که در لوله افتاد این بود که،

is somebody has flipped it. They've changed the rules from laminar to turbulent.

یک نفر آن را دگرگون کرد. او قوانین را از جریان خطی به جریان آشفته تغییر داد.

All the rules are gone. In that environment, instantly,

و آن قوانین دیگر وجود نداشتند. در آن محیط، ناگهان،

all the possibilities which turbulence brings are available,

تمام قوانین جریان آشفته صدق کردند،

and it's not the same as laminar.

و دیگر قوانین جریان خطی وجود نداشتند.

And if we didn't have that green ink, you'd never notice.

و اگر ما آن جوهر سبز را نداشتیم، هرگز متوجه نمی شدیم.

And I think this is our challenge, because somebody

و من فکر می کنم این چالشیست که ما با آن رو به رو هستیم،

has actually increased — and it's probably you guys with all your tech and stuff —

چون یک نفر - که ممکن است شما با تمام تکنولوژی و مهارتتان باشید -

the speed, the scale and the density of interaction.

سرعت، مقیاس و تراکم ارتباطات را افزایش داده است.

Now how do we cope and deal with that?

اما حالا با این قضیه باید چه کار کنیم؟

Well, we could just call it turbulence, or we could try and learn.

خب، ما یا تنها می توانستیم آن را آشفتگی بنامیم، یا تلاش کنیم و یاد بگیریم.

Yes, learn, but I know you guys grew up in the days when

بله، یاد بگیریم، اما من می دانم که شما در روزگاری بزرگ شده اید،

there were actually these things called correct answers,

که به این چیزها جواب های درست گفته می شد،

because of the answer you gave me to the horizontal line puzzle,

این را به خاطر جواب هایی که شما به سؤال خطوط افقی دادید می گویم،

and you believe it will last forever.

و شما معتقدید این جواب تا ابد باقی خواهد ماند.

So I'll put a little line up here which represents learning,

بنابراین من کمی به طول خط بالایی اضافه کردم که نمایانگر یاد گرفتن است،

and that's how we used to do it. We could see things,

و ما عادت داریم این گونه این کار را انجام بدهیم. ما می توانیم چیز های مختلف را ببینیم،

understand them, take the time to put them into practice.

آن ها را درک کنیم، و آن ها را به طور عملی استفاده کنیم.

Out here is the world. Now, what's happened to our pace

این جا جهان است. اما، در حین شتاب گرفتن جهان چه اتفاقی برای سرعت یادگیری ما می افتد؟

of learning as the world has accelerated? Well, if you work

خب، اگر شما برای یک شرکت کار کنید،

for a corporation, you'll discover it's quite difficult to work

خواهید دید که کار کردن بر روی چیز هایی که رئیس شما نظر مثبتی به آن ها ندارد،

on stuff which your boss doesn't approve of, isn't in the strategy,

یا داخل دستورالعمل کاری شما نیست بسیار دشوار است،

and anyway, you've got to go through your monthly meetings.

و به هر حال، شما ماهانه به دفتر رئیستان احضار می شوید.

If you work in an institution, one day you will get them to make that decision.

اگر در یک مرکز تحقیقاتی کار کنید، یک روز شما آن ها را مجبور خواهید کرد که این تصمیم را بگیرند.

And if you work in a market where people believe in cycles,

و اگر در یک مغازه کار کنید که کارکنان در آن به روند مراتب معتقدند،

it's even funnier, because you have to wait all the way

از این هم مسخره تر می شود، زیرا شما تمام مدت مجبورید صبر کنید،

for the cycle to fail before you go, "There's something wrong." You with me?

تا این روند قبل از این که شما بگویید "اشتباهاتی وجود دارد" متوقف شود. حواستان با من است؟

So it's likely that the line, in terms of learning, is pretty flat.

این مثل این است که این خط، از لحاظ سرعت یادگیری، کاملا افقی است.

You with me? This point over here, the point at which

حواستان با من است؟ این نقطه در این بالا، نقطه ای که خطوط همدیگر را در آن قطع می کنند،

the lines cross over, the pace of change

حواستان با من است؟ این نقطه در این بالا، نقطه ای که خطوط همدیگر را در آن قطع می کنند،

overtakes the pace of learning,

سرعت تغییرات از سرعت یادگیری بیشتر می شود،

and for me, that is what I was describing

و برای من، این چیزی است که وقتی داشتم درباره ی نیمه شب می گفتم،

when I was telling you about midnight.

برای شما توضیح می دادم.

So what does it do to us? Well, it completely transforms what we have to do,

بنابراین این اتفاق چه بلایی سر ما می آورد؟ خب، این عکس العملی را که ما باید در برابر آن انجام دهیم کاملا تغییر می دهد،

many mistakes we make. We solve last year's problems

ما اشتباهات زیادی انجام می دهیم. ما مشکلات سال پیش را حل می کنیم،

without thinking about the future. If you try and think about it,

بدون این که به آینده فکر کنیم. اگر به آن فکر کنید،

the things you're solving now, what problems are they going to bring in the future?

چیز هایی که در حال حاضر حل می کنید، چه مشکلاتی در آینده به وجود خواهند آورد؟

If you haven't understood the world you're living in,

اگر شما جهانی را که در آن زندگی می کنید درک نکرده اید،

it's almost impossible to be absolutely certain that what you're going to deliver fits.

تقریبا غیر ممکن است که کاملا در مورد مطلوب بودن نتیجه ی کارتان مطمئن باشید.

I'll give you an example, a quick one. Creativity and ideas,

من یک مثال می زنم، یک مثال خلاصه. خلاقیت و افکار،

I mentioned that earlier. All the CEOs around me, my clients, they want innovation,

من قبلا به آن اشاره کرده بودم. همه ی رؤسای کمپانی اطراف من، موکل هایم، خواهان نوآوری هستند.

so they seek innovation. They say to people, "Take risks and be creative!"

آن ها دنبال نوآوری هستند. آن ها به کارمندانشان می گویند، "خطر کنید و خلاق باشید!"

But unfortunately the words get transformed as they travel through the air.

اما متأسفانه حرف هایشان در حین جا به جا شدن در هوا عوض می شوند.

Entering their ears, what they hear is, "Do crazy things and then I'll fire you." Why? (Laughter) Because —

وقتی به گوش کارمندانشان می رسند، چیزی که می شنوند این است، "کار های دیوانه وار انجام دهید و بعدش من شما را اخراج می کنم." چرا؟ (خنده ی حاضرین)

Why? Because in the old world, okay, in the old world,

زیرا در دنیای قدیمی، خب، در دنیای قدیمی،

over here, getting stuff wrong was unacceptable.

در این محدوده، اشتباه انجام دادن کار ها غیر قابل قبول بود.

If you got something wrong, you'd failed. How should you be treated?

اگر شما کاری را اشتباه انجام می دادید، شما شکسته خورده بودید. چگونه باید شما رفتار می شد؟

Well, harshly, because you could have asked somebody who had experience.

خب، خیلی سخت برخورد می شد، چون شما می توانستید از کسی بپرسید که تجربه داشت.

So we learned the answer and we carried this in our heads for 20, 30 years, are you with me?

بنابراین ما جواب را یاد گرفتیم و این را در ذهن هایمان برای ۲۰ تا ۳۰ سال حمل کردیم، حواستان با من است؟

The answer is, don't do things which are different.

جواب این است، کار های متفاوت انجام ندهید.

And then suddenly we tell them to and it doesn't work.

و سپس ناگهان ما آن ها را به نوآوری تشویق می کنیم و بنابراین بی تأثیر است.

You see, in reality, there are two ways you can fail in our new world.

می بینید، در حقیقت، دو راه برای شکست خوردن در دنیای نوین ما وجود دارد.

One, you're doing something that you should follow a procedure to, and it's a very difficult thing,

اول، شما کاری را انجام می دهید که در آن باید یک روند مشخص را دنبال کنید، و این کار خیلی مشکلی است،

you're sloppy, you get it wrong. How should you be treated? You should probably be fired.

شما دست و پا چلفتی هستید، شما این کار را اشتباه انجام می دهید. باید چگونه با شما برخورد شود؟ احتمالا باید اخراج شوید.

On the other hand, you're doing something new, no one's ever done before,

در حالت بعدی، شما دارید کار جدیدی را انجام می دهید، هیچکس تا به حال این کار را انجام نداده است،

you get it completely wrong. How should you be treated?

شما آن را کاملا اشتباه انجام می دهید. باید چگونه با شما برخورد شود؟

Well, free pizzas! You should be treated better than the people who succeed.

خب، پیتزا های مجانی! با شما باید بهتر از افرادی که موفق شده اند رفتار شود.

It's called smart failure. Why? Because you can't put it on your C.V.

به این شکست هوشمندانه گفته می شود. چرا؟ چون شما نمی توانید آن را درون رزومه ی کاری خود بنویسید.

So what I want to leave you, then, is with the explanation

حسی که می خواهم به شما انتقال دهم، توضیح این است که چرا من ۶۰,۰۰۰ کیلومتر از میز کارم دور شده ام.

of why I actually traveled 60,000 miles from my desk.

حسی که می خواهم به شما انتقال دهم، توضیح این است که چرا من ۶۰,۰۰۰ کیلومتر از میز کارم دور شده ام.

When I realized the power of this new world,

وقتی متوجه قدرت این دنیای جدید شدم،

I quit my safe teaching job, and set up a virtual business school,

شغل تدریس امن و راحتم را ترک کردم، و یک مدرسه ی اقتصاد مجازی راه انداختم،

the first in the world, in order to teach people how to make this happen,

اولین مدرسه ی جهان در نوع خودش، برای آموزش نحوه ی انجام این کار،

and I used some of my learnings about some of the rules which I'd learned on myself.

و من از برخی از آموخته های خودم درباره ی بعضی از قوانینی که خودم یاد گرفتم استفاده کردم.

If you're interested, worldaftermidnight.com, you'll find out more,

اگر شما علاقمند هستید، worldaftermidnight.com، از این طریق می توانید اطلاعات بیشتری کسب کنید،

but I've applied them to myself for over a decade,

اما من خودم را به مدت بیش از یک دهه آن ها را بکار برده ام،

and I'm still here, and I still have my house, and the most important thing is,

و همچنان این جا هستم، و همچنان خانه ام را دارم، و مهم ترین چیز این است که،

I hope I've done enough to inject a little green ink into your lives,

امیدوارم به اندازه ی کافی برای تزریق کمی جوهر سبز در زندگی شما تلاش کرده باشم،

so that when you go away and you're making your next

بنابراین وقتی از این جا می روید و می خواهید تصمیم خیلی منطقی بعدی خود را بگیرید،

absolutely sensible and rational decision, you'll take some time to think,

کمی وقت خواهید گذاشت تا با خود فکر کنید،

"Hmm, I wonder whether this also makes sense

"هوم‌، من نمی دانم که این در دنیای جدید پس از نیمه شب ما هم صدق می کند یا نه."

in our new world after midnight." Thank you very much.

خیلی متشکرم.

(Applause)

(تشویق حاضرین)

Thank you, thank you. (Applause)

متشکرم، متشکرم. (تشویق حاضرین)