Printing a human kidney | Anthony Atala

آنتونی آتالا: چاپ کلیه انسان

Translator: Milad Mirmoghtadaei Reviewer: nahid makhmalbaf

There's actually a major health crisis today

امروزه ما با یک بحران بزرگ بهداشتی

in terms of the shortage of organs.

در خصوص کمبود اندامهای اهدایی روبرو هستیم.

The fact is that we're living longer.

حقیقت اینه که عمر انسان در حال افزایش است.

Medicine has done a much better job

علم پزشکی در خصوص افزایش طول عمر ما

of making us live longer,

نقش بزرگی داشته

and the problem is, as we age,

ولی مشکل اینجاست که ما هرچه بیشتر پا به سن میگذاریم،

our organs tend to fail more,

اندامهایمان هم بدتر عمل میکنند.

and so currently

و امروزه

there are not enough organs to go around.

اندامهای اهدایی به اندازه کافی وجود ندارند.

In fact, in the last 10 years,

در حقیقت در 10 سال گذشته،

the number of patients requiring an organ has doubled,

تعداد بیمارانی که به اندام احتیاج دارند دو برابر شده،

while in the same time,

درحالی که

the actual number of transplants has barely gone up.

تعداد پیوندها با افزایش زیادی روبرو نبوده.

So this is now a public health crisis.

در نتیجه این یک بحران در زمینه سلامت عمومی به حساب میاد.

So that's where this field comes in

و اینجاست که صحبت از رشته ای به میان میاد

that we call the field of regenerative medicine.

که به آن پزشکی رژنراتیو (باززا) گفته میشود.

It really involves many different areas.

خود این رشته در واقع موضوعات مختلفی را در بر میگیرد.

You can use, actually, scaffolds,

شما میتوانید از یک نوع قالب استفاده کنید،

biomaterials --

به آنها مواد بیولوژیکی میگن

they're like the piece of your blouse or your shirt --

-آنها مثل یک تکه از پیراهن یا بلوز شما هستند-

but specific materials you can actually implant in patients

ولی از مواد مخصوصی درست شده اند که میشه آنها را در بیماران کاشت و پیوند زد

and they will do well and help you regenerate.

و بعد از پیوند کار میکنند و به بازسازی کمک می کنند.

Or we can use cells alone,

یا اینکه ما میتونیم فقط از سلول استفاده کنیم،

either your very own cells

یا از سلولهای خود بیمار،

or different stem cell populations.

یا یگ گروه از سلولهای بنیادی دیگه.

Or we can use both.

یا از هر دو اینها

We can use, actually, biomaterials

یعنی اینکه هم از مواد بیولوژیکی استفاده کنیم

and the cells together.

و هم از سلولها.

And that's where the field is today.

و این رشته امروزه به این پیشرفت رسیده.

But it's actually not a new field.

ولی این یک رشته جدید نیست.

Interestingly, this is a book

جالبه که بدونید، این یک کتابه

that was published back in 1938.

که در سال 1938 چاپ شده.

It's titled "The Culture of Organs."

عنوان آن "کشت اندام" است.

The first author, Alexis Carrel, a Nobel Prize winner.

نویسنده اصلی آن، الکسیس کارل، یک برنده جایزه نوبله.

He actually devised some of the same technologies

در واقع او کسی است که همان فناوری را اختراع کرد

used today for suturing blood vessels,

که امروزه برای بخیه زدن رگهای خونی از آن استفاده میکنیم.

and some of the blood vessel grafts we use today

و در حقیقت بعضی از پیوند رگهایی که امروزه از آن استفاده میکنیم

were actually designed by Alexis.

در اصل توسط الکسیس طراحی شده.

But I want you to note his co-author:

ولی من از شما می خواهم که به مولف دوم این کتاب توجه کنید:

Charles Lindbergh.

چارلز لیندبرگ.

That's the same Charles Lindbergh

او همان چارلز لیندبرگ است

who actually spent the rest of his life

که در واقع بقیه عمرش را صرف

working with Alexis

کار کردن با الکسیس

at the Rockefeller Institute in New York

در انستیتو راکفلر نیویورک

in the area of the culture of organs.

در رشته کشت اندام کرد.

So if the field's been around for so long,

پس اگر این رشته برای این همه مدت در جریان بوده،

why so few clinical advances?

چرا این قدر پیشرفتهای بالینی کم بوده اند؟

And that really has to do to many different challenges.

و این به چالشهای مشکل و فراوانی مربوط میشه.

But if I were to point to three challenges,

ولی اگه قرار باشه من سه تا از آنها را خاطر نشان بشم،

the first one is actually the design of materials

اولی آنها در واقع مربوط میشه به طراحی موادی

that could go in your body

که بتوانند در بدن ما قرار بگیرند

and do well over time.

و در طول زمان درست عمل کنند.

And many advances now,

و با وجود پیشرفتهای زیادی که امروزه شده،

we can do that fairly readily.

ما میتوانیم این کار را تا حدودی با سهولت انجام بدهیم.

The second challenge was cells.

چالش دوم سلولها بودند.

We could not get enough of your cells to grow outside of your body.

ما نمیتونستیم تعداد کافی از سلولها را از بدن شما بگیریم و آنها را خارج از بدن کشت بدهیم.

Over the last 20 years, we've basically tackled that.

در 20 سال اخیر ما بر این مشکل هم فائق آمدیم.

Many scientists can now grow many different types of cells.

-بسیاری از دانشمندان الان میتوانند انواع مختلفی از سلولها را کشت بدهند-

Plus we have stem cells.

در ضمن اینکه ما سلولهای بنیادی داریم.

But even now, 2011,

ولی حتی امروز، در سال 2011،

there's still certain cells that we just can't grow from the patient.

انواعی از سلولها هستند که ما نمیتونیم از بیماران بگیریم و کشت بدهیم.

Liver cells, nerve cells, pancreatic cells --

-مثل سلولهای کبد، سلولهای عصبی، سلولهای پانکراس-

we still can't grow them even today.

ما حتی امروزه هم نمیتونیم آنها را کشت بدهیم.

And the third challenge is vascularity,

و چالش سوم مربوط میشه به خون رسانی،

the actual supply of blood

توزیع خون در اندامها

to allow those organs or tissues to survive

که به بافتها و اندامها بعد از اینکه ما آنها را بازسازی میکنیم

once we regenerate them.

اجازه بقا بده.

So we can actually use biomaterials now.

پس ما امروزه از مواد بیولوژیکی استفاده میکنیم.

This is actually a biomaterial.

این در واقع یک ماده بیولوژیکی (بیومتریال) هست.

We can weave them, knit them, or we can make them like you see here.

ما میتونیم آنها را ببافیم، به هم گره بزنیم، یا حتی به این شکل در بیاریم.

This is actually like a cotton candy machine.

این در واقع مثل یک دستگاه پشمک ساز عمل میکنه.

You saw the spray going in.

اینجا اسپری را دیدید که وارد شد.

That was like the fibers of the cotton candy

آن مثل الیاف پشمک بود

creating this structure, this tubularized structure,

که این ساختار لوله مانند را میسازد،

which is a biomaterial

که یک نوع ماده بیولوژیکی است

that we can then use

که ما میتوانیم از آن

to help your body regenerate

برای بازسازی بدن انسان

using your very own cells to do so.

با استفاده از سلولهای خود فرد استفاده کنیم.

And that's exactly what we did here.

و آن دقیقا کاریه که ما اینجا انجام دادیم.

This is actually a patient

این در حقیقت یک بیماره

who [was] presented with a deceased organ,

که یکی از اندامهایش از بین رفته بود،

and we then created one of these smart biomaterials,

و بعد ما با یکی از همین مواد بیولوژیکی باهوش را ساختیم،

and then we then used that smart biomaterial

و از آن بیومتریال باهوش استفاده کردیم

to replace and repair

تا بتونیم ساختار آن بیمار را

that patient's structure.

جایگزین و ترمیم کنیم.

What we did was we actually

کاری که ما کردیم در واقع این بود

used the biomaterial as a bridge

که از این ماده بیولوژیکی به عنوان یک پل استفاده کردیم

so that the cells in the organ

که سلولهای آن اندام

could walk on that bridge, if you will,

-این جور بگیم- بتوانند روی آن پل راه بروند،

and help to bridge the gap

و کمک کنند که آن شکاف بسته بشه

to regenerate that tissue.

و بافت بتواند بازسازی بشه.

And you see that patient now six months after

و شما همان بیمار را شش ماه بعد می بینید

with an X-ray showing you the regenerated tissue,

با یک عکس اشعه ایکس که بافت بازسازی شده را نشان میدهد،

which is fully regenerated

که وقتی آن را زیر میکروسکوپ هم بررسی میکنیم

when you analyze it under the microscope.

می بینیم که کاملا ترمیم شده.

We can also use cells alone.

ما میتوانیم از سلولها هم به تنهایی استفاده کنیم.

These are actually cells that we obtained.

اینها در واقع سلولهایی هستند که ما استخراج کردیم.

These are stem cells that we create from specific sources,

اینها سلولهای بنیادی هستند که ما از منابع بخصوصی آنها را میگیریم،

and we can drive them to become heart cells,

و میتوانیم آنها را تحریک کنیم که به سلولهای قلبی تبدیل بشوند.

and they start beating in culture.

و آنها در داخل ظرف کشت شروع به تپیدن میکنند.

So they know what to do.

پس این سلولها وظیفه خودشون را میدونند.

The cells genetically know what to do,

آنها وظیفه خود را بصورت ژنتیکی میدونند،

and they start beating together.

و با همدیگه شروع به تپیدن میکنند.

Now today, many clinical trials

امروزه بسیاری از تحقیقات بالینی

are using different kinds of stem cells

از انواع مختلفی از سلولهای بنیادی

for heart disease.

برای بیماریهای قلبی استفاده می کنند.

So that's actually now in patients.

پس از این روش امروزه برای بیماران استفاده میشود.

Or if we're going to use larger structures

یا اگر بخواهیم از ساختارهای بزگتری استفاده کنیم

to replace larger structures,

تا آنها را جایگزین ساختارهای بزرگتر کنیم،

we can then use the patient's own cells,

میتوانیم از سلولهای خود بیمار استفاده کنیم،

or some cell population,

یا از گروهی سلول،

and the biomaterials,

به علاوه بیومتریال،

the scaffolds, together.

که به عنوان قالب و چارچوب آن عمل میکند.

So the concept here:

پس خلاصه بخواهیم بگیم:

so if you do have a deceased or injured organ,

اگر شما یک عضو از بین رفته و یا آسیب دیده داشته باشید،

we take a very small piece of that tissue,

ما قسمت کوچکی از بافت آن را بر میداریم،

less than half the size of a postage stamp.

یک کم کوچکتر از نصف اندازه یک تمبر پستی.

We then tease the cells apart,

بعد سلولها را از هم میشکافیم و جدا میکنیم،

we grow the cells outside the body.

و آنها را خارج از بدن کشت میدهیم.

We then take a scaffold, a biomaterial --

بعد یک قالب بیومتریالی برمیداریم،

again, looks very much like a piece of your blouse or your shirt --

که خیلی هم شبیه یک تکه از بلوز شماست.

we then shape that material,

بعد به آن مواد فرم میدهیم،

and we then use those cells to coat that material

و سپس از آن سلولها استفاده میکنیم تا آن مواد را

one layer at a time --

- لایه به لایه - بپوشونه

very much like baking a layer cake, if you will.

یک جور مثل درست کردن یک کیک لایه دار.

We then place it in an oven-like device,

بعد ما آنرا داخل یک دستگاه فر مانند قرار میدهیم،

and we're able to create that structure

و سپس میتوانیم آن ساختار را درست کنیم

and bring it out.

و آنرا در بیاریم.

This is actually a heart valve

این در واقع یک دریچه قلبی هست

that we've engineered,

که ما درست کرده ایم.

and you can see here, we have the structure of the heart valve

و اینجا میتونید ساختار دریچه قلب را ببینید

and we've seeded that with cells,

که ما با سلولها تخم ریزی کرده ایم،

and then we exercise it.

و بعد ما آنرا بکار می اندازیم.

So you see the leaflets opening and closing --

اینجا میتونید باز و بسته شدن دریچه های

of this heart valve

این دریچه ی قلب را ببینید

that's currently being used experimentally

که اکنون بصورت آزمایشی از آن استفاده میشه

to try to get it to further studies.

تا از آن برای تحقیقات آینده استفاده کنیم.

Another technology

یک فناوری دیگر

that we have used in patients

که از آن در بیماران استفاده کرده ایم

actually involves bladders.

مربوط میشه به مثانه.

We actually take a very small piece of the bladder from the patient --

در واقع ما یک تکه خیلی کوچک را از مثانه بیمار میگیریم

less than half the size of a postage stamp.

قدری کوچکتر از نصف اندازه یک تمبر.

We then grow the cells outside the body,

بعد سلولها را خارج از بدن کشت میدهیم،

take the scaffold, coat the scaffold with the cells --

آن قالب را برمیداریم، آنرا با سلول می پوشونیم

the patient's own cells, two different cell types.

سلولهای خود بیمار، دو نوع مختلف از سلول.

We then put it in this oven-like device.

بعد آنرا در این دستگاه فر مانند قرار میدهیم

It has the same conditions as the human body --

که شرایطی مشابه شرایط بدن انسان داره

37 degrees centigrade, 95 percent oxygen.

35 درجه سانتیگراد و 95 در صد اکسیژن.

A few weeks later, you have your engineered organ

چند هفته بعد ما عضو مهندسی شده ای را داریم

that we're able to implant back into the patient.

که میتونیم دوباره به بیمار پیوند بزنیم.

For these specific patients, we actually just suture these materials.

برای این بیماران خاص، ما در واقع این مواد را فقط بخیه میزنیم.

We use three-dimensional imagining analysis,

ما از آنالیز تصویری سه بعدی استفاده میکنیم،

but we actually created these biomaterials by hand.

ولی ما در حقیقت این مواد بیولوژیکی را با دست درست کردیم.

But we now have better ways

اما ما امروزه برای ساخت این ساختارها

to create these structures with the cells.

با سلول، راههای بهتری داریم.

We use now some type of technologies,

ما امروزه از نوعی فناوری استفاده می کنیم

where for solid organs, for example,

که برای اندامهای جامد،

like the liver,

برای مثال کبد،

what we do is we take discard livers.

کاری که میکنیم اینه که کبدهای دور ریخته شده را میگیریم.

As you know, a lot of organs are actually discarded, not used.

همون طور که میدونید، بسیاری از اندامها دور ریخته میشوند و از آنها استفاده نمیشه.

So we can take these liver structures,

ما میتونیم این ساختارهای کبدی را

which are not going to be used,

که از آنها استفاده نمیشه را بگیریم،

and we then put them in a washing machine-like structure

و آنرا داخل یک ماشین شستشو قرار میدهیم

that will allow the cells to be washed away.

که با کمک آن میتونیم سلولها را پاک کنیم.

Two weeks later,

دو هفته بعد،

you have something that looks like a liver.

ما چیزی داریم که شکل کبده.

You can hold it like a liver,

مثل یک کبد میتونین در دستانتان بگیرید

but it has no cells; it's just a skeleton of the liver.

ولی هیچ سلولی نداره، فقط چارچوب یک کبد را داره.

And we then can re-perfuse the liver with cells,

بعد ما میتونیم دوباره سلولها را به این کبد تزریق کنیم،

preserving the blood vessel tree.

در حالی که ساختار درختی رگهای خونی را حفظ میکنیم.

So we actually perfuse first the blood vessel tree

پس در واقع ما اول سلولهای عروقی خود بیمار را

with the patient's own blood vessel cells,

به شعب رگهای خونی تزریق میکنیم،

and we then infiltrate the parenchyma with the liver cells.

و بعد سلولهای پارانشیم بافت اصلی کبد را وارد میکنیم.

And we now have been able just to show

و ما در همین یک ماه اخیر توانستیم

the creation of human liver tissue

ساختن بافت کبد انسان را

just this past month

با استفاده از این تکنولوژی

using this technology.

نشان بدهیم.

Another technology that we've used

فناوری دیگری که ما از آن استفاده کرده ایم

is actually that of printing.

فناوری مربوط به چاپ کردن (پرینت) است.

This is actually a desktop inkjet printer,

این در واقع یک دستگاه پرینتر جوهر افشانه،

but instead of using ink,

ولی به جای جوهر،

we're using cells.

ما از سلول استفاده میکنیم.

And you can actually see here the printhead

شما اینجا میتونید هد چاپ را ببینید

going through and printing this structure,

که وارد میشه و این ساختار را چاپ میکنه،

and it takes about 40 minutes to print this structure.

و تقریبا 40 دقیقه طول میکشه که این کار را انجام بده.

And there's a 3D elevator

و یک بالابر سه بعدی هم وجود داره

that then actually goes down one layer at a time

که لایه به لایه

each time the printhead goes through.

هر بار که هد چاپ وارد میشه پایین میره.

And then finally you're able to get that structure out.

و نهایتا شما میتونید به آن ساختار دست پیدا کنید.

You can pop that structure out of the printer and implant it.

بعد هم میتونید آن ساختار را از پرینتر بردارید و پیوند بزنید.

And this is actually a piece of bone

و این در واقع یک قطعه استخوانه

that I'm going to show you in this slide

که من میخواهم در این اسلاید به شما نشان بدهم

that was actually created with this desktop printer

که ما توسط یک چاپگر رومیزی درست کردیم

and implanted as you see here.

و همانطور که میبینید آنرا پیوند زده ایم.

That was all new bone that was implanted

این یک استخوان کاملا جدید بود که

using these techniques.

که ما توسط این شیوه پیوند زدیم.

Another more advanced technology we're looking at right now,

یک نوع فناوری پیشرفته تر دیگه که اینجا میبینید،

our next generation of technologies,

نسل بعدی فناوری،

are more sophisticated printers.

چاپگرهای پیچیده تری هستند.

This particular printer we're designing now

این چاپگر به خصوص که ما در حال طراحی آن هستیم

is actually one where we print right on the patient.

به شکلی است که در حقیقت ما آن عضو را روی خود بیمار چاپ میکنیم.

So what you see here --

- پس چیزی که شما اینجا میبینید -

I know it sounds funny,

میدونم که خنده دار به نظر میرسه،

but that's the way it works.

ولی این تکنولوژی به این شکل کار میکنه.

Because in reality, what you want to do

چون در دنیای واقعی کاری که ما میخاهیم انجام بدهیم

is you actually want to have the patient on the bed with the wound,

اینه که میخواهیم بیمار را با جراحت روی تخت داشته باشیم،

and you have a scanner,

و یک اسکنر هم در اختیار داریم،

basically like a flatbed scanner.

که در اساس مثل یک اسکنر مسطحه.

That's what you see here on the right side.

این چیزی هست که میتونید اینجا در سمت راست ببینید؛

You see a scanner technology

این یک فناوری نوع اسکنر هست

that first scans the wound on the patient

که ابتدا جراحت بیمار را اسکن میکنه

and then it comes back with the printheads

و بعد با هدهای چاپ بر میگرده

actually printing the layers that you require

و آن لایه های مورد نیاز را

on the patients themselves.

روی خود بیمار چاپ میکنه.

This is how it actually works.

این تکنولوژی به این طریق کار میکنه.

Here's the scanner going through,

اینجا اسکنر را میبینید که وارد میشه

scanning the wound.

و از جراحت اسکن میگیره.

Once it's scanned,

وقتی اسکن کامل شد،

it sends information in the correct layers of cells

آن اطلاعات را در خصوص لایه های سلولها به طور صحیح

where they need to be.

به مکانی که باید قرار بگیرند میفرسته.

And now you're going to see here

و اینجا شما یک نمونه نمایشی

a demo of this actually being done

از این عمل را

in a representative wound.

در یک جراحت نمونه مشاهده میکنید.

And we actually do this with a gel so that you can lift the gel material.

و ما این عمل را روی یک ماده ژل مانند انجام میدهیم، تا بتونیم آن را بالا ببریم.

So once those cells are on the patient

و وقتیکه آن سلولها روی بدن بیمار قرار دارند

they will stick where they need to be.

بتونند در جایی که نیاز است، بچسبند.

And this is actually new technology

و این در واقع یک فناوری

still under development.

در حال پیشرفت است.

We're also working on more sophisticated printers.

ما همچنین مشغول بکار روی پرینترهای پیچیده تری هستیم.

Because in reality, our biggest challenge

چون در حقیقت چالش اصلی ما

are the solid organs.

اندام های جامد هستند.

I don't know if you realize this,

من مطمئن نیستم که این موضوع را متوجه بشوید،

but 90 percent of the patients on the transplant list

اما 90 در صد از بیماران در لیست انتظار پیوند عضو

are actually waiting for a kidney.

در واقع منتظر یک کلیه هستند.

Patients are dying every day

بیماران هر روز در حال از بین رفتن هستند

because we don't have enough of those organs to go around.

به خاطر اینکه ما به تعداد کافی از این اندامها در اختیار نداریم.

So this is more challenging --

پس این موضوع

large organ, vascular,

اندامهای بزرگ، رگ دار،

a lot of blood vessel supply,

با خون رسانی بالا،

a lot of cells present.

و تعداد سلولهای بیشتر، چالش بزرگتریه.

So the strategy here is --

- بنابراین راهبرد اینجا به این گونه است -

this is actually a CT scan, an X-ray --

این یک دستگاه سی تی اسکن است، که در واقع یک دستگاه اشعه ایکس است

and we go layer by layer,

که لایه به لایه حرکت میکنه،

using computerized morphometric imaging analysis

با استفاده از آنالیز تصویری ریخت سنجی کامپیوتری

and 3D reconstruction

و بازسازی سه بعدی

to get right down to those patient's own kidneys.

تا اینکه مستقیم به کلیه های خود بیمار برسه

We then are able to actually image those,

بعد ما میتونیم از آنها عکس برداری کنیم،

do 360 degree rotation

یک چرخش 360 درجه بدهیم

to analyze the kidney

تا کلیه را

in its full volumetric characteristics,

از نظر مشخصات کامل حجمی تجزیه و تحلیل کنیم،

and we then are able

و بعد میتونیم در واقع

to actually take this information

از این مشخصات استفاده کنیم

and then scan this

و آن را در یک حالت

in a printing computerized form.

چاپ کامپیوتری اسکن کنیم.

So we go layer by layer through the organ,

پس ما لایه به لایه به داخل اندام میریم،

analyzing each layer as we go through the organ,

و در همین حال هر لایه آن را تجزیه و تحلیل میکنیم.

and we then are able to send that information, as you see here,

بعد ما میتونیم، همونطور که میبینید، آن اطلاعات را

through the computer

به کامپیوتر بفرستیم

and actually design the organ

و نهایتا آن عضو را

for the patient.

برای بیمار طراحی کنیم.

This actually shows the actual printer.

این در واقع همون دستگاه چاپگر را نشان میده.

And this actually shows that printing.

و این هم اندام چاپ شده.

In fact, we actually have the printer right here.

در حقیقت ما این چاپگر را همین جا داریم.

So while we've been talking today,

پس وقتی که ما امروز مشغول صحبت بودیم،

you can actually see the printer

میتونید که این چاپگر را

back here in the back stage.

همین جا در پشت صحنه ببینید.

That's actually the actual printer right now,

این در حقیقت همون دستگاه پرینتر واقعیه،

and that's been printing this kidney structure

که مشغول چاپ این ساختار کلیوی بوده

that you see here.

که اینجا میبینید.

It takes about seven hours to print a kidney,

حدودا 7 ساعت طول میکشه که یک کلیه بطور کامل چاپ بشه،

so this is about three hours into it now.

و حدودا سه ساعت هست که این الان مشغول بکاره.

And Dr. Kang's going to walk onstage right now,

و دکتر کانگ الان وارد صحنه خواهند شد،

and we're actually going to show you one of these kidneys

و ما یکی از همین کلیه ها را به شما نشان خواهیم داد

that we printed a little bit earlier today.

که همین امروز کمی زودتر چاپ کردیم.

Put a pair of gloves here.

یک جفت دستکش دستت کن.

Thank you.

مرسی.

Go backwards.

برو عقب.

So, these gloves are a little bit small on me, but here it is.

خوب، این دستکشها یک کم برام کوچکه، ولی خوب درست شد.

You can actually see that kidney

شما میتونید آن کلیه ای را

as it was printed earlier today.

که ما همین امروز زودتر چاپ کردیم ببینید.

(Applause)

(تشویق)

Has a little bit of consistency to it.

فقط کمی استحکام داره.

This is Dr. Kang who's been working with us on this project,

این دکتر کانگه که با ما روی این پروژه کار میکرده،

and part of our team.

و عضوی از گروه ماست.

Thank you, Dr. Kang. I appreciate it.

مرسی دکتر کانگ، واقعا ممنونم.

(Applause)

(تشویق)

So this is actually a new generation.

پس این در واقع یک نسل جدیده.

This is actually the printer that you see here onstage.

این همون چاپگریه که اینجا روی صحنه میبینید.

And this is actually a new technology we're working on now.

و در حقیقت یک فناوری جدیده که ما داریم روی آن کار میکنیم.

In reality, we now have a long history of doing this.

در حقیقت ما مدت زیادی است که این کار را انجام میدهیم.

I'm going to share with you a clip

من میخواهم یک کلیپ به شما نشان بدهم

in terms of technology we have had in patients now for a while.

مربوط به فناوری ای که ما برای مدتیه از آن استفاده میکنیم.

And this is actually a very brief clip --

- و این در واقع یک کلیپ خیلی کوتاهه -

only about 30 seconds --

- فقط حدود 30 ثانیه -

of a patient who actually received an organ.

در مورد بیماری که در حقیقت یک عضو دریافت کرد.

(Video) Luke Massella: I was really sick. I could barely get out of bed.

(ویدئو) لوک ماسلا: من خیلی مریض بودم. به زور از تخت بلند میشدم.

I was missing school. It was pretty much miserable.

به مدرسه نمیرسیدم. واقعا زندگی بدی داشتم.

I couldn't go out

هر وقت میرفتم بیرون

and play basketball at recess

تا بسکتبال بازی کنم

without feeling like I was going to pass out

وقتی به داخل برمیگشتم احساس میکردم

when I got back inside.

که میخواهم غش کنم.

I felt so sick.

خیلی مریض بودم.

I was facing basically a lifetime of dialysis,

قرار بود که تمام عمرم از دیالیز استفاده کنم،

and I don't even like to think about what my life would be like

و حتی نمیخواهم به این فکر کنم که چه طور زندگی ای می داشتم

if I was on that.

اگر آن وضع من بود.

So after the surgery,

ولی بعد از جراحی،

life got a lot better for me.

زندگی برام بهتر شد.

I was able to do more things.

میتونستم کارهای بیشتری انجام بدهم.

I was able to wrestle in high school.

میتونستم در دبیرستان کشتی بگیرم.

I became the captain of the team, and that was great.

و حتی تونستم کاپیتان تیم بشم، خیلی عالی بود.

I was able to be a normal kid with my friends.

تونستم مثل یک بچه عادی با دوستام زندگی کنم.

And because they used my own cells to build this bladder,

و بخاطر اینکه آنها از سلولهای خودم استفاده کردند تا این مثانه را برام بسازند،

it's going to be with me.

برای همیشه مال خودمه.

I've got it for life, so I'm all set.

تا آخر عمرم دارمش و همه چیز مرتبه.

(Applause)

(تشویق)

Juan Enriquez: These experiments sometimes work,

جوان انریکز: این آزمایشات بعضی اوقات کار میکنند،

and it's very cool when they do.

و این خیلی جالبه.

Luke, come up please.

لوک، لطفا بیا بالا.

(Applause)

(تشویق)

So Luke, before last night,

خوب لوک، بگو قبل از دیشب،

when's the last time you saw Tony?

آخرین باری که تونی را دیدی کی بود؟

LM: Ten years ago, when I had my surgery --

لوک: ده سال پیش، وقتی که جراحی داشتم

and it's really great to see him.

و خیلی از دیدنش خوشحالم.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

JE: And tell us a little bit about what you're doing.

جوان انریکز: خوب یک کم درباره خودت بگو، چه کار میکنی؟

LM: Well right now I'm in college at the University of Connecticut.

لوک: خوب الان در دانشگاه کنتیکت درس میخونم.

I'm a sophomore and studying communications, TV and mass media,

سال دوم هستم در رشته ارتباطات، تلویزیون و ارتباط جمعی.

and basically trying to live life like a normal kid,

و خلاصه اینکه دارم سعی میکنم مثل یک بچه عادی زندگی کنم،

which I always wanted growing up.

که همون چیزیه که همیشه میخواستم.

But it was hard to do that when I was born with spina bifida

که قدری سخت بود وقتی با بیماری اسپینا بیفیدا متولد شدم

and my kidneys and bladder weren't working.

و کلیه ها و مثانه ام کار نمیکرد.

I went through about 16 surgeries,

من حدود 16 عمل جراحی انجام دادم،

and it seemed impossible to do that

و این بنظر غیر ممکن میومد

when I was in kidney failure when I was 10.

وقتی که در سن ده سالگی نارسایی کلیوی پیدا کردم.

And this surgery came along

بعد این عمل جراحی پیش آمد

and basically made me who I am today

و من را کسی کرد که امروز هستم

and saved my life.

و جان من را نجات داد.

(Applause)

(تشویق)

JE: And Tony's done hundreds of these?

جوان انریکز: و تونی صدها عمل مثل این انجام داده؟

LM: What I know from, he's working really hard in his lab

لوک: تا جایی که من میدونم، او سخت در آزمایشگاهش مشغول کاره

and coming up with crazy stuff.

و چیزهای جدید و جالب میسازه.

I know I was one of the first 10 people to have this surgery.

من میدونم که یکی از ده نفر اولی بودم که این عمل را داشته.

And when I was 10, I didn't realize how amazing it was.

و وقتی ده سالم بود درک نکردم که این چه کار خارق العاده ای هست.

I was a little kid, and I was like,

من یه پسر بچه بودم و میگفتم،

"Yeah. I'll have that. I'll have that surgery."

"آره، این عمل جراحی هم روش، این عمل را هم میکنم."

(Laughter)

(خنده)

All I wanted to do was to get better,

تنها چیزی که میخواستم این بود که بهتر بشم،

and I didn't realize how amazing it really was until now that I'm older

و من متوجه این نبودم که این چه کار خارق العاده ای هست تا الان که بزرگتر شدم

and I see the amazing things that he's doing.

و کارهای عجیبی که او میکنه را میبینم.

JE: When you got this call out of the blue --

جوان انریکز: وقتی بدون خبر باهات تماس گرفته شد

Tony's really shy,

تونی خیلی خجالتیه،

and it took a lot of convincing

و خیلی سخت بود که یک نفر

to get somebody as modest as Tony

به سر به زیری تونی را متقاعد کنیم

to allow us to bring Luke.

تا به ما اجازه بده لوک را به این برنامه بیاریم.

So Luke, you go to your communications professors --

خوب لوک، تو رفتی پیش استادهای ارتباطاتت در دانشگاه

you're majoring in communications --

- که رشته ات هم ارتباطاته -

and you ask them for permission to come to TED,

و از آنها اجازه خواستی که به TED بیایی،

which might have a little bit to do with communications,

که تا حدی هم به ارتباطات مربوط میشه،

and what was their reaction?

واکنش آنها چه بود؟

LM: Most of my professors were all for it,

لوک: بیشتر اساتید خیلی استقبال کردند،

and they said, "Bring pictures

و گفتند، "عکس بیار

and show me the clips online," and "I'm happy for you."

و کلیپها را روی اینترنت بهم نشون بده" و "من برات خیلی خوشحالم"

There were a couple that were a little stubborn,

دو تا از آنها هم بودند که یک کم سرسخت بودند،

but I had to talk to them.

و باید باهاشون حرف میزدم.

I pulled them aside.

جداگانه.

JE: Well, it's an honor and a privilege to meet you.

جوان انریکز: خوب، باعث افتخاره که باهات آشنا شدیم.

Thank you so much. (LM: Thank you so much.)

خیلی ممنون. (لوک: خیلی ممنون)

JE: Thank you, Tony.

متشکرم تونی.

(Applause)

(تشویق)