Billy Graham: Technology, faith and human shortcomings

بیلی گراهام درباره تکنولوژی، ایمان و رنج صحبت می کند.

Translator: Hamid Shafiezadeh Reviewer: soheila Jafari

As a clergyman,

به عنوان یک روحانی

you can imagine how

می تونید تصور کنید که

out of place I feel.

من چه حس غریبی دارم.

I feel like a fish out of water,

احساسم مثل یک ماهی بیرون از آب

or maybe an owl out of the air.

یا شاید یک جغد بدون هوا است.

(Laughter)

(خنده حضار)

I was preaching in San Jose some time ago,

چند وقت پیش من در سن خوزه سخنرانی می کردم

and my friend Mark Kvamme,

و دوستم مارک کوام،

who helped introduce me

کسی که من رو با

to this conference,

این کنفرانس آشنا کرد،

brought several CEOs

چند نفر از مدیران ارشد

and leaders

و رؤسای

of some of the companies here in the Silicon Valley

چند تا از شرکت های اینجا در سلیکون ولی Silicon Valley

to have breakfast with me, or I with them.

روبرای صبحانه آورد پیش من، یا من رو برد پیش اونها.

And I was so stimulated.

من هیجان زده بودم.

And had such -- it was an

یه همچین چیزی- اون یک

eye-opening experience

تجربه جالبی بود که

to hear them talk about

صحبتهای آنها را

the world that is yet to come

درباره جهانی که

through technology

از گذر تکنولوژی

and science.

و علم در حال شکل گیری است را بشنوم.

I know that we're near the end of this conference,

می دانم که در اواخر کنفرانس هستیم

and some of you may be wondering

و بعضی از شما ممکن است تعجب کنید

why they have a speaker

که چرا این کنفرانس یک سخنران

from the field of religion.

در زمینه مذهب آورده است.

Richard can answer that,

ریچارد می تونه جواب شما رو بده.

because he made that decision.

برای اینکه اون این تصمیم رو گرفته.

But some years ago I was on an elevator in Philadelphia,

اما چند سال قبل من در آسانسوری در فلادلفیا بودم

coming down.

پایین می آمدم.

I was to address a conference

به دنبال نشانی یک کنفرانس

at a hotel.

در هتل بودم.

And on that elevator a man said,

و در آن آسانسور مردی بود که پرسید

"I hear Billy Graham is staying in this hotel."

" من شنیدم بیلی گراهام در این هتل است."

And another man looked in my direction and said,

و مرد دیگر به من نگاه کرد و گفت

"Yes, there he is. He's on this elevator with us."

"بله، اینجاست. ایشون در آسانسور با ما هستن."

And this man looked me up and down

و اون مرد

for about 10 seconds,

برای حدود ۱۰ ثانیه به من نگاه کرد

and he said, "My, what an anticlimax!"

و گفت " چه ضد حالی!"

(Laughter)

(خنده)

I hope

امیدوارم

that you won't feel that these few moments with me

در لحظاتی که با شما هستم احساس نکنید

is not a -- is an anticlimax,

که این یک ضد حال است،

after all these tremendous

بعد از این صحبتهای طولانی

talks that you've heard,

شنیدید

and addresses, which I intend to listen to every one of them.

بگوید، که تمایل داشتم که همه آنها را بشنوم

But I was

چند سال پیش

on an airplane in the east some years ago,

یکبار که درشرق سوار هواپیما بودم

and the man sitting across the aisle from me

مردی در آنطرف من کنار راهرو نشسته بود

was the mayor of Charlotte, North Carolina.

که شهردار شهر چارلوت از ایالت کارولینا بود.

His name was John Belk. Some of you will probably know him.

نامش جان بلک بود. بعضی از شما احتمالا بشناسیدش

And there was a drunk man on there,

و یک مست هم اونجا بود،

and he got up out of his seat two or three times,

و اون دو سه بار از جاش بلند شد و نشست.

and he was making everybody upset

و با کاری که میکرد

by what he was trying to do.

همه را داشت عصبی میکرد

And he was slapping the stewardess

و اون ضربه ای به مهماندار زد

and pinching her as she went by,

وقتی داشت رد می شد، نیشگونی ازش گرفت

and everybody was upset with him.

و همه رو آشفته کرده بود

And finally, John Belk said,

نهایتا جان بلک بهش گفت

"Do you know who's sitting here?"

" می دونید کی اینجا نشسته؟"

And the man said, "No, who?"

و مرد در جواب گفت:"نه، کی؟"

He said, "It's Billy Graham,

اون گقت" این بیلی گراهامه"

the preacher."

"همون روحانی"

He said, "You don't say!"

اون گفت "چی می گی؟"

And he turned to me, and he said, "Put her there!"

و رو کرد به من و گفت " بذار دستت رو بگیرم"

He said, "Your sermons have certainly helped me."

"موعظه های شما همیشه راهنمای من بوده"

(Laughter)

(خنده)

And I suppose that that's true

حدس می زنم اون درست میگه

with thousands of people.

مثل هزاران نفر دیگه

(Laughter)

(خنده)

I know that as you have been peering into the future,

میدانم که شما خیلی دقیق به آینده نگاه میکنید

and as we've heard some of it here tonight,

همانطور که برخی رو امشب شنیدیم

I would like to live in that age

من دوست دارم در اون عصر زندگی کنم

and see what is going to be.

و ببینم چه اتفاقی خواهد افتاد

But I won't,

اما نخواهم توانست

because I'm 80 years old. This is my eightieth year,

چرا که ۸۰ سالمه. این ۸۰ امین سالم هست،

and I know that my time is brief.

و میدانم زمان کوتاهی برای من باقی مانده است.

I have phlebitis at the moment, in both legs,

من التهاب ورید در هر دو پا دارم،

and that's the reason that I had to have a little help in getting up here,

به همین دلیل برای رسیدن به اینجا به کمی کمک نیاز داشتم

because I have Parkinson's disease

به خاطربیماری پارکینسونی است که دارم.

in addition to that,

به علاوه آنها

and some other problems that I won't talk about.

مشکلات دیگری هم دارم که علاقه ندارم راجع به اونها صحبت کنم.

(Laughter)

(خنده حضار)

But this is not the first time

ولی این اولین دفعه ای نیست که

that we've had a technological revolution.

ما انقلاب تکنولوژیک داشته ایم

We've had others.

قبلاً هم داشتیم

And there's one that I want to talk about.

و این چیزی که میخوام راجع به اون صحبت کنم.

In one generation,

در یک نسل

the nation of the people of Israel

گروهی از بنی اسراییل

had a tremendous and dramatic change

تغییری مهیج و بزرگ داشتند

that made them a great power in the Near East.

که اونها رو در خاور نزدیک قدرتمند نمود.

A man by the name of David

مردی به نام داوود

came to the throne,

بر تخت پادشاهی نشست

and King David became one of the great leaders

و او یکی از قدرتمندترین رهبران

of his generation.

عصر خودش شد.

He was a man of tremendous leadership.

او مردی با قدرت شگرف رهبری بود.

He had the favor of God with him.

او لطف پروردگار را با خودش داشت.

He was a brilliant poet,

او شاعری زیرک،

philosopher, writer, soldier --

فیلسوف، نویسنده و سربازی

with strategies in battle and conflict

با استراتژیهای در جنگ و کشمکشها بود

that people study even today.

که حتی مردم امروزه آنها رو مطالعه میکنند.

But about two centuries before David,

اما در حدود دو قرن قبل از داوود

the Hittites

هیتی ها ( امپراتوری ۱۸ قرن قبل از میلاد در آناتولی)

had discovered the secret

هیتی ها راز گداختن آهن

of smelting and processing of iron,

و بعمل آوردن آهن را کشف کرده بودند

and, slowly, that skill spread.

و به آهستگی آن مهارت را گسترش میدادند

But they wouldn't allow the Israelis

اما آنها به بنی اسراییل اجازه نمیدادند که

to look into it, or to have any.

آنرا کشف کند یا در اختیار بگیرد.

But David changed all of that,

اما داوود آنرا تغییر داد

and he introduced the Iron Age

و عصر آهن را

to Israel.

به بنی اسراییل معرفی نمود

And the Bible says that David laid up great stores of iron,

و بایبل میگوید که داوود انبارهایی از آهن فراهم آورده بود

and which archaeologists have found,

و باستان شناسان

that in present-day Palestine,

در فلسطین کنونی پیدا کرده اند

there are evidences of that generation.

شواهدی از آن نسل وجود دارد.

Now, instead of crude tools

حالا، به جای ابزارهای ساده ای

made of sticks and stones,

مثل سنگ و چوب

Israel now had iron plows,

بنی اسراییل خیش آهنی،

and sickles, and hoes

داس، بیل

and military weapons.

و ابزارآلات جنگی داشت.

And in the course of one generation,

و در طول یک نسل

Israel was completely changed.

قوم اسراییل کاملا تغییر یافته بود.

The introduction of iron, in some ways,

معرفی آهن کم و بیش

had an impact

اثری شبیه

a little bit like the microchip

به ریز تراشه ها

has had on our generation.

در عصر ما داشت.

And

و

David found

داوود فهمید که

that there were many problems that technology could not solve.

مشکلات زیادی بودند که تکنولوژی نمی تونست اونها رو حل کنه

There were many problems still left.

و هنوز خیلی مشکل مونده بودند.

And they're still with us, and you haven't solved them,

و هنوز هم با ما هستند و شما حلشون نکردین

and I haven't heard anybody here speak to that.

و نشنیده ام کسی درباره آنها در اینجاصحبت کند.

How do we solve these three problems

چگونه ما میتوانیم این سه مشکل را

that I'd like to mention?

که می خواهم به اونها اشاره کنم را حل کنیم.

The first one that David saw

اولین آنها که داوود بیان میکند،

was human evil.

شرارت انسان است.

Where does it come from?

آن از کجا آمده است؟

How do we solve it?

چگونه می توانیم آن را حل کنیم؟

Over again and again

بارها و بارها

in the Psalms,

در مزامیر

which Gladstone said was the greatest book in the world,

که گلدستون می گوید بزرگترین کتاب در جهان بوده است این را بیان کرده،

David describes the evils of the human race.

داوود شرارتهای نژاد انسان را توصیف میکند.

And yet he says,

و در عین حال او می گوید:

"He restores my soul."

" او روح من را بازگردانید"

Have you ever thought about what a contradiction we are?

آیا شما تا به حال در مورد تناقضهایی که درون ما وجود دارد فکر کرده اید؟

On one hand, we can probe the deepest secrets of the universe

از یک طرف، ما می توانیم عمیق ترین رازهای جهان هستی را کشف کنیم

and dramatically push back the frontiers of technology,

به طور چشمگیری مرزهای تکنولوژی را عقب برانیم،

as this conference vividly demonstrates.

که در این کنفرانس به وضوح نشان داده شد.

We've seen under the sea,

ما تا سه مایل

three miles down,

زیر دریا

or galaxies hundreds of billions of years

و یا کهکشان های صدها میلیارد سال

out in the future.

آینده را دیده ایم.

But on the other hand,

اما از سوی دیگر

something is wrong.

چیزی اشتباه است.

Our battleships,

ناوهای ما،

our soldiers,

سربازان ما

are on a frontier now,

در مرز ها ،

almost ready to go to war

تقریبا آماده برای رفتن به جنگ

with Iraq.

با عراق هستند.

Now, what causes this?

در حال حاضر، چه چیزی موجب این شده است؟

Why do we have these wars in every generation,

چرا ما این جنگها را در هر نسلی،

and in every part of the world?

و در هر بخشی از جهان داشته ایم؟

And revolutions?

و انقلابها؟

We can't get along with other people,

ما نمی توانیم با دیگران به تفاهم برسیم ،

even in our own families.

حتی با خانواده خود مان.

We find ourselves in the paralyzing grip

ما خود را در چنگال عاداتی مخرب که

of self-destructive habits we can't break.

نمی توانیم خودمان را از آنها رها کنیم گرفتار کرده ایم.

Racism and injustice and violence sweep our world,

نژادپرستی و بی عدالتی و خشونت دنیای ما را فرا گرفته

bringing a tragic harvest of heartache and death.

و محصولی از مشقت و مرگ برای ما فراهم کرده است.

Even the most sophisticated among us

حتی خبره ترینها در میان ما

seem powerless to break this cycle.

برای شکستن این چرخه ، ناتوان به نظر می رسند.

I would like to see Oracle

دوست دارم اوراکل

take up that,

یا بقیه خبرگان تکنولوژی

or

یا

some other

را که روی آن کار میکنند

technological geniuses work on this.

را به چالش بکشم.

How do we change man,

چگونه می توانیم انسان را تغییر دهیم،

so that he doesn't lie and cheat,

به طوری که او دروغ نگه و تقلب نکنه،

and our newspapers are not filled with stories

و روزنامه های ما پر نشده باشه

of fraud in business or labor

با داستانهای تقلب تجارت

or athletics or wherever?

یا ورزش یا هر چیز دیگری؟

The Bible says the problem is within us,

کتاب مقدس می گوید مشکل در درون ماست،

within our hearts and our souls.

در قلب ما و روح ما .

Our problem is that we are separated

مشکل ما این است که

from our Creator,

ما از خالقمان ،

which we call God,

که ما آنرا خدا می نامیم، جدا افتاده ایم.

and we need to have our souls restored,

و ما باید روح خود را بازسازی کنیم،

something only God can do.

کاری که تنها خدا می تواند انجام دهد.

Jesus said, "For out of the heart

عیسی مسیح گفت: "از خارج به قلب ما

come evil thoughts:

افکار شیطانی می آیند:.

murders, sexual immorality,

قتل، فساد جنسی،

theft, false testimonies,

سرقت، شهادت نادرست،

slander."

تهمت"

The British philosopher Bertrand Russell

برتراند راسل، فیلسوف انگلیسی

was not a religious man,

که انسانی مذهبی نبود،

but he said, "It's in our hearts that the evil lies,

اما او گفت: "در قلب ماست که شٌر نهفته است،

and it's from our hearts

و آن از قلب ما است

that it must be plucked out."

که باید شرٌ را از قلب جدا کنیم.

Albert Einstein --

" آلبرت اینشتین-

I was just talking to someone, when I was speaking at Princeton,

من یک وقتی در پرینستون صحبت میکردم،

and I met

و آقای انیشتن

Mr. Einstein.

را ملاقات کردم

He didn't have a doctor's degree, because he said

او مدرک دکتری نداشت

nobody was qualified to give him one.

چون که کسی که واجد شرایط برای دادن مدرک به او باشه وجود نداره

(Laughter)

(خنده)

But he made this statement.

اما او این عبارت رابیان کرده است.

He said, "It's easier to denature plutonium

او گفت، " عوض کردن طبیعت پلوتونیوم آسانتر

than to denature the evil spirit of man."

از عوض کردن طبیعت روح خبیث انسان است."

And many of you, I'm sure,

و بسیاری از شما، من مطمئن هستم

have thought about that

که در اینباره فکر کردبد

and puzzled over it.

و متحیر شدید.

You've seen people

شما آدمهایی را دیده اید که

take beneficial technological advances,

پیشرفت های فن آوری

such as the Internet we've heard about tonight,

مانند اینترنت که در موردش امشب شنیده ایم،

and twist them into something corrupting.

در اختیار گرفته و در جهت فساد به کار گرفته اند.

You've seen brilliant people devise computer viruses

شما دیده اید آدمهایی با هوش که با خلق ویروس های کامپیوتری

that bring down whole systems.

کل یک سیستم را از کار انداخته اند.

The Oklahoma City bombing was simple technology,

بمب گذاری شهر اوکلاهما یک فن آوری ساده بود،

horribly used.

به طرز وحشیانه ای مورد استفاده قرار گرفت.

The problem is not technology.

مشکل این فن آوری نیست.

The problem is the person or persons using it.

مشکل شخص و یا اشخاصی است که از آن استفاده می کنند.

King David said

داود پادشاه گفت:

that he knew the depths of his own soul.

او اعماق روح خود را می داند.

He couldn't free himself from personal problems

او نمی تواند خود را از شر مشکلات شخصی

and personal evils

و شرارت درون

that included murder and adultery.

مثل قتل و زنا رها کند.

Yet King David sought God's forgiveness,

با این حال، داود پادشاه به دنبال بخشش خداوند،

and said, "You can restore my soul."

و گفت، "شما می توانید روح من را بازگرداندنید."

You see, the Bible teaches

ببینید، کتاب مقدس تعلیم می دهد

that we're more than a body and a mind.

که ما بیش از یک بدن و ذهن هستیم.

We are a soul.

ما یک روح داریم.

And there's something inside of us

و چیزی در درون ما وجود دارد

that is beyond our understanding.

که فراتر از درک ما است.

That's the part of us that yearns

که بخشی از ما که مشتاق

for God, or something more

برای خداست، و یا چیزی بیشتر

than we find in technology.

از یافته های ما در تکنولوژی.

Your soul is that part of you that

روح شما قسمتی از شماست که

yearns for meaning in life,

مشتاق یافتن معنای زندگیست

and which seeks for something beyond this life.

و چیزهایی ورای این زندگی را جستجو می کند.

It's the part of you that yearns, really, for God.

این قسمتی از شماست که حقیقتا مشتاق خداست.

I find [that] young people all over the world

من دریافته ام [که] جوانان در سراسر جهان

are searching for something.

به دنبال چیزی هستند.

They don't know what it is. I speak at many universities,

آنها نمی دانند که آن چیست. من در بسیاری از دانشگاه ها صحبت کرده ام،

and I have many questions and answer periods, and

و پرسش و پاسخهای زیادی داشته ام

whether it's Cambridge, or Harvard,

در کمبریج، هاروارد

or Oxford --

یا آکسفورد -

I've spoken at all of those universities.

من در تمامی آن دانشگاه ها سخن گفته ام.

I'm going to Harvard in about three or four --

من قصد دارم به دانشگاه هاروارد در حدود سه یا چهار -

no, it's about two months from now --

نه، حدود دو ماه دیگر-

to give a lecture.

برای سخنرانی بروم.

And I'll be asked the same questions that I was asked

و از من سوالات مشابهی خواهد شد

the last few times I've been there.

همانطور که قبلا آنجا بوده ام و سوال شده است.

And it'll be on

و آن سوالات

these questions:

اینها خواهد بود

where did I come from? Why am I here? Where am I going?

:از کجا آمده ام؟ چرا آمده ام؟ کجا می خواهم بروم؟

What's life all about? Why am I here?

بالاخره زندگی درباره چیست؟چرا اینجا هستم؟

Even if you have no religious belief,

حتی اگر شما هیچ باور دینی ندارید،

there are times when you wonder that there's something else.

زمانهایی وجود دارد که شما در حیرتید که چیز دیگری در شما وجود دارد.

Thomas Edison also said,

توماس ادیسون گفته:

"When you see everything that happens in the world of science,

"هنگامی که همه چیزهایی که در علم رخ می دهد،

and in the working of the universe,

و در کار جهان،

you cannot deny that there's a captain on the bridge."

شما نمی توانید انکار کنید که کاپیتانی در عرشه است."

I remember once,

من به یاد دارم یک بار،

I sat beside Mrs. Gorbachev

من در کنار خانم گورباچف

at a White House dinner.

در شام کاخ سفید نشسته بودم.

I went to Ambassador Dobrynin, whom I knew very well.

من به دیدن سفیر دوبرینین ( سفرسابق روسیه در آمریکا) که خیلی خوب میشناختمش رفتم.

And I'd been to Russia several times under the Communists,

و من زمان حکومت کمونیستها چندین بار به روسیه رفته بودم،

and they'd given me marvelous freedom that I didn't expect.

و آنها آزادی عمل تعجب آوری رو به من داده بودند که من انتظار آن را نداشتم.

And I knew Mr. Dobrynin very well,

و من آقای دوبرینین بسیار خوب میشناختم،

and I said,

و گفتم:

"I'm going to sit beside Mrs. Gorbachev tonight.

"من امشب در کنار خانم گورباچف می نشینم

What shall I talk to her about?"

با او درباره چه چیزی صحبت کنم؟"

And he surprised me with the answer.

و او به من با این پاسخ شگفت زده کرد.

He said, "Talk to her about religion and philosophy.

او گفت: "با او در مورد دین و فلسفه صحبت کن

That's what she's really interested in."

چرا که او واقعا علاقه مند است."

I was a little bit surprised, but that evening

من کمی شگفت زده شده بودم، اما آن شب این

that's what we talked about,

چیزی است که ما صحبت کردیم،

and it was a stimulating conversation.

و آن یک گفتگویی شوک آور بود.

And afterward, she said,

او گفت، "شما می دانید،

"You know, I'm an atheist,

من به خدا اعتقاد ندارم،

but I know that there's something up there

اما من می دانم که چیزی

higher than we are."

بالاتر از ما وجود دارد."

The second problem

مشکل دومی که

that King David realized he could not solve

داوود قادر به حل آن نبود

was the problem of human suffering.

مشکل درد و رنج بشر است.

Writing the oldest book in the world was Job,

با نگارش قدیمیترین کتاب در دنیا- کتاب جاب-

and he said,

او گفت

"Man is born unto trouble as the sparks fly upward."

"انسان حقیقتا در رنج و سختی است و همانند جرقه های آتش به بالا و پایین می جهد"

Yes, to be sure, science has done much to push back

مطمینا علم کارهای زیای برای عقب راندن

certain types of human suffering.

دردهای بشر انجام داده است

But I'm --

اما من

in a few months, I'll be 80 years of age.

اندک زمان دیگری ۸۰ ساله خواهم بود.

I admit that I'm very grateful

و اقرار میکنم که

for all the medical advances

از تمامی پیشرفتهای پزشکی که در

that have kept me in relatively good health

این سالها مرا در وضعیتی نسبتا خوب نگاه داشته

all these years.

، سپاسگزارم

My doctors at the Mayo Clinic urged me

دکتر های من در کلینیک می یو مرا

not to take this trip out here to this -- to be here.

از این سفر منع کرده اند

I haven't given a talk in nearly four months.

من حدود چهارماه هیچ سخنرنی نداشته ام.

And when you speak as much as I do,

و وقتی شما به اندازه من صحبت کنید

three or four times a day,

-سه یا چهار بار در روز

you get rusty.

فرسوده می شوید.

That's the reason I'm using this podium

ه همین خاطر من این تریبون

and using these notes.

و این یاداشتها استفاده می کنم.

Every time you ever hear me on the television or somewhere,

همیشه وقتی شما به من در تلویزیون یا هرجای دیگر گوش میکردد

I'm ad-libbing.

من فی البداهه صحت میکردم.

I'm not reading. I never read an address.

من هیچی رو از رو نمیخوندم. من هرگز یک نشانی را نمیخوندم

I never read a speech or a talk or a lecture.

.من هرگزسخنرانی رو از رو نمیخوندم.

I talk ad lib.

من فی البداهه صحبت میکردم.

But tonight, I've

اما امشب

got some notes here so that if

یاداشتهایی آوردم که اگر

I begin to forget,

فراموش کردم

which I do sometimes,

که بعضی وقتها می کنم

I've got something I can turn to.

بتونم برگردم

But even here among us,

اما حتی در میان ما

most --

در

in the most advanced society in the world,

پیشرفته ترین کشور دنیا

we have poverty.

ما گرسنگی داریم.

We have families that self-destruct,

ما خانواده هایی داریم که خود مخربند.

friends that betray us.

دوستانی داریم که به ما خیانت می کنند.

Unbearable psychological pressures bear down on us.

فشارهای روانی غیرقابل تحملی که بر دوش ما تحمیل میشود.

I've never met a person in the world

من هرگز انسانی را ندیده ام

that didn't have a problem

که مشکل

or a worry.

یا ناراحتی نداشته باشد.

Why do we suffer? It's an age-old question

چرا ما درد داریم؟ این سوال قدیمی است که

that we haven't answered.

ما نتوانسته ایم برای آن پاسخی بیابیم.

Yet David again and again said

حتی داوود بارها و بارها گفته

that he would turn to God.

که او به خدا باز خواهد گشت.

He said, "The Lord is my shepherd."

او گفته پروردگار چوپان من است.

The final problem that David knew he could not solve

آخرین مشکل که داوود نتوانسته راه حلی برایش پیدا کند

was death.

مرگ است.

Many commentators have said that death

چندی از مفسرین گفته اند که مرگ

is the forbidden subject of our generation.

موضوع ممنوعه نسل ماست.

Most people live as if

بسیاری از مردم طوری زندگی می کنند

they're never going to die.

گویی هیچگاه نخواهند مرد.

Technology projects the myth

تکنولوژی افسانه مرگ کنترل بر مرگ

of control over our mortality.

را برجسته کرده.

We see people on our screens.

ما مردم را بر صفحات تلویزیون یا سینما می بینیم.

Marilyn Monroe is just as beautiful on the screen

مرلین مونرو تا وقتی زیبا بوده که

as she was in person,

به عنوان یک شخص وجود اشته است

and our -- many young people think she's still alive.

و جوانان ما فکر میکنند که او هنوز زنده است.

They don't know that she's dead.

نمیدانند که او مرده.

Or Clark Gable, or whoever it is.

یا کلارک گیبل یا هر کس دیگر.

The old stars, they come to life.

ستاره های قدیمی به دنیا می آیند

And they're --

و تا وقتی

they're just as great on that screen as they were in person.

بزرگ هستند که بر روی صفحات وجود دارند.

But death is inevitable.

اما مرگ اجتناب ناپذیر است.

I spoke some time ago to

من چندی پیش

a joint session of Congress, last year.

چندی پیش برای نمایندگان کنگره صحبت میکردم، دو سال پیش بود

And we were meeting in that room,

و ما در اتاقی صحبت میکردیم؛

the statue room.

اتاق مجسمه ها.

About 300 of them were there.

در حدود ۳۰۰ تا از اونها انجا بودند.

And I said, "There's one thing that we have in common in this room,

و من به اونها گفتم "یک چیز بین همه ما در اینجا مشترک است،

all of us together, whether Republican or Democrat,

برای همه ما، چه جمهوری خواه و چه دموکرات باشیم.

or whoever."

یا هر کسی"

I said, "We're all going to die.

من گفتم"همه ما خواهیم مرد.

And we have that in common with all these great men of the past

و همه ما با اون روبرو خواهیم شد همانند مردان بزرگی که

that are staring down at us."

روزی اینجا آغاز کردند پیش از ما."

And it's often difficult for young people

و این گاه برای جوانان دشوار است

to understand that.

که بفهمند.

It's difficult for them to understand that they're going to die.

درک ان برایشان سخت است که روزی خواهند مرد.

As the ancient writer of Ecclesiastes wrote,

همانگونه که نویسنده قدیمی کتاب جامعه نوشته ,

he said, there's every activity under heaven.

او گفته هر عملی حکمتی دارد.

There's a time to be born,

زمانی هست که ما به دنیا میایم

and there's a time to die.

و زمان دیگری میمیریم.

I've stood at the deathbed

من بر بالین مرگ

of several famous people,

بسیاری از افراد مشهور حاضر شده ام،

whom you would know.

که شما ممکن است آنها رو بشناسید.

I've talked to them.

من با انها صحبت کردم.

I've seen them in those agonizing moments

من آنها را در لحظات سخت مرگ

when they were scared to death.

زمانی که آنها ترسیده بودند دیده ام.

And yet, a few years earlier,

و حتی تا چند سال قبل

death never crossed their mind.

مرگ هرگز از ذهنشان خطور نمیکرده.

I talked to a woman this past week

من با زنی صحبت میکردم هفته گذشته

whose father

که پدرش یک

was a famous doctor.

دکتر مشهور است .

She said he never thought of God, never talked about God,

او میگفت پدرش هرگز به خدا فکر نمیکرده ، هرگز در باره خدا صحبت نمیکرده

didn't believe in God. He was an atheist.

و به خدا ایمان نداشته است. او منکر خدا بوده است.

But she said,

اون خانوم میگفت

as he came to die,

زمانی که اون در بستر مرگ افتاده است

he sat up on the side of the bed one day,

روزی از بستر بلند میشود

and he asked the nurse if he could see the chaplain.

و از پرستار میخواهد کشیش را ببیند.

And he said, for the first time in his life

و او برای اولین بر در زندگیش

he'd thought about the inevitable,

در باره چیزی اجتناب ناپذیر

and about God.

و درباره خدا فکر کرده بوده است.

Was there a God?

آیا خدا وجود دارد؟

A few years ago, a university student asked me,

چند سال قبل دانشجویی از من این سوال رو پرسید که

"What is the greatest surprise in your life?"

" بزرگترین شگفتی زندگی ام چه بوده است؟"

And I said, "The greatest surprise in my life

و من گفتم " بزرگترین شگفتی در زندگی من

is the brevity of life.

مختصر بودن آن است.

It passes so fast."

خیلی سریع میگذرد.

But it does not need to have to be that way.

اما نیازی نیست که بخواهیم اینطور باشه.

Wernher von Braun,

ورنر فون براون

in the aftermath of World War II concluded, quote:

پس از جنگ جهانی دوم عبارتی را بیان کرده

"science and religion are not antagonists.

"مذهب و علم رقیب هم نیستند.

On the contrary, they're sisters."

بالعکس خواهر هم هستند."

He put it on a personal basis.

او این را بر اساس مشاهدات شخصی این را گفته است.

I knew Dr. von Braun very well.

من دکتروون براون بسیار خوب میشناختم.

And he said, "Speaking for myself,

و او میگفت " در گفتگوی با خودم

I can only say that the grandeur of the cosmos

تنها میتوانم بگویم که بزرگی نظام هستی

serves only to confirm

یک عقیده را در من ثابت میکند

a belief in the certainty of a creator."

که حقیقتا خالقی وجود دارد."

He also said,

او همچنین میگفت

"In our search to know God,

" در جستجوهایش برای شناخت خدا

I've come to believe that the life of Jesus Christ

به این باور رسیده است که زندگی مسیح

should be the focus of our efforts and inspiration.

تمرکز برتلاشها و الهام بوده است.

The reality of this life and His resurrection

حقیقتی که این زندگی و رستخیز او

is the hope of mankind."

امیدی برای بشر است . "

I've done a lot of speaking in Germany

من سخنرانیهای زیادی در آلمان

and in France, and in different parts of the world --

و فرانسه و در جاهای مختلف دنیا داشتم--

105 countries it's been my privilege to speak in.

سخنرانی در ۱۰۵ کشور برای من مزیت بزرگی بوده

And I was invited one day to visit

روزی دعوت شدم برای ملاقات،

Chancellor Adenauer,

صدر اعظم ادناور

who was looked upon as sort of the founder of modern Germany,

که یکی از بنیانگذاران آلمان مدرن

since the war.

بعد از جنگ است.

And he once -- and he said to me,

و اون از من پرسید

he said, "Young man." He said,

"مرد جوان"

"Do you believe in the resurrection of Jesus Christ?"

"آیا به رستاخیز مسیح ایمان داری؟"

And I said, "Sir, I do."

و من گفتم "بله، دارم"

He said, "So do I."

او گفت "من هم دارم.

He said, "When I leave office,

" وقتی اینجا رو ترک کنم

I'm going to spend my time writing a book

تصمیم دارم کتابی بنویسم

on why Jesus Christ rose again,

که چرا مسیح دوباره ظهور خواهد کرد

and why it's so important to believe that."

و چرا ایمان به او موضوعی مهم است. "

In one of his plays,

در یکی از این نمایشها،

Alexander Solzhenitsyn

الکساندر سولژنیتسین

depicts a man dying,

مردی رو در حال مرگ به تصویر کشیده است

who says to those gathered around his bed,

که در حال سخن گفتن برای افراد دور تخت هست ،

"The moment when it's terrible to feel regret

" لحظه ای وحشتناک از احساس تاسف،

is when one is dying."

هنگام مرگ است".

How should one live in order not to feel regret when one is dying?

چطور باید زندگی کنیم تا در لحظه مرگ احساس پشیمانی نکنیم؟

Blaise Pascal

بليز پاسکال

asked exactly that question

همین سوال رو

in seventeenth-century France.

در قرن ۱۷ در فرانسه پرسیده است.

Pascal has been called the architect

پاسکال به عنوان معمار

of modern civilization.

جامع مدرن خوانده میشود.

He was a brilliant scientist

او دانشمندی باهوش

at the frontiers of mathematics,

در قلمرو ریاضی بوده است،

even as a teenager.

حتا در زمان نوجوانی.

He is viewed by many as the founder of the probability theory,

او به عنوان پایه گزار تئوری احتمال

and a creator of the first model of a computer.

و خلق اولین مدل کامپیوتر بوده است.

And of course, you are all familiar with

و حتما همه شما

the computer language named for him.

با زبان کامپیوتر به نام او آشنا هستید.

Pascal explored in depth our human dilemmas

پاسکال عمیقا معماهای پیچیده انسان

of evil, suffering and death.

یعنی شرارت، رنج و مرگ را کاوش کرده است.

He was astounded

او در شگفتی پدیده هایی که

at the phenomenon we've been considering:

ما در مورد آنها صحبت کردیم بود:

that people can achieve extraordinary heights

که انسان میتواند قله های بلند

in science, the arts and human enterprise,

علم ، هنر و تجارت در نوردد

yet they also are full of anger, hypocrisy

اما همچنان پر از خشم، ریاکاری

and have -- and self-hatreds.

و از خود بیزاری باشد.

Pascal saw us as a remarkable mixture

پاسکال ما را به طرزچشم گیری ترکیبی

of genius and self-delusion.

از زکاوت و خودفریبی میبیند.

On November 23,

در ۲۳ نوامبر

1654,

۱۶۵۴

Pascal had a profound religious experience.

پاسکال تجربه مذهبی عمیقی داشت.

He wrote in his journal these words:

او در مجله این کلمات را نوشت:

"I submit myself,

"من خودم را تسلیم کردم،

absolutely,

کاملا،

to Jesus Christ, my redeemer."

به مسیح، نجات بخشم."

A French historian said,

یک تاریخدان فرانسوی

two centuries later,

دو قرن بعد گفته است

"Seldom has so mighty an intellect

"به ندرت بشری با دانش فوق العاده

submitted with such humility

و تواضعی مثالزدنی

to the authority of Jesus Christ."

همچون مسیح آمده است".

Pascal came to believe not only the love and the grace of God

پاسکال عقیده دشت که ایمان و عشق به رحمت خدا نه تنها

could bring us back into harmony,

ما را به هارمونی میتواند باز گرداند

but he believed

بلکه او عقیده داشت

that his own sins and failures could be forgiven,

گناهان و خطاهای او میتواند بخشیده شود

and that when he died he would go to a place called heaven.

و پس از مرگ به جایی برود که بهشت میخوانیمش.

He experienced it in a way that went beyond

او این را در ورای مشاهدات

scientific observation and reason.

علمی و برهانها تجربه نمود.

It was he who penned the well-known words,

او کسی است که این کلمات مسحورکننده را نوشته است.

"The heart has its reasons,

" قلب دلایلی خودش را دارد،

which reason knows not of."

دلیلی که قابل کشف نیست."

Equally well known is Pascal's Wager.

همینطور قوانین شرط بندی پاسکال نیز مشهور است.

Essentially, he said this: "if you bet on God,

او این جمله را گفته است:" اگر شما روی خدا شرط ببندید

and open yourself to his love,

وخودتان را به عشق او پیوند بزنید

you lose nothing, even if you're wrong.

چیزی از دست نخواهید داد حتا اگر شما اشتباه کنید.

But if instead you bet that there is no God,

اما اگر شرط ببندید بر روی اینکه خدایی نیست

then you can lose it all, in this life and the life to come."

شما همه چیز را از دست میدهید در این زندگی و در زندگی پس از مرگ. "

For Pascal, scientific knowledge

برای پاسکال دانش علمی

paled beside the knowledge of God.

اهمیت کمتری در مقابل علم به خدا داشته است.

The knowledge of God was far beyond

علم به خدا ورای هر چیزی بوده است

anything that ever crossed his mind.

که در ذهن او آمده است.

He was ready to face him

او برای این آماده بود

when he died at the age of 39.

وقتی در سن ۳۹ سالگی درگذشت.

King David lived to be 70,

داوود تا ۷۰ سالگی زندگی کرد

a long time in his era.

در عصر او زمان زیادی بود.

Yet he too had to face death,

او بسیار با مرگ روبرو شده بود و

and he wrote these words:

او این کلمات را نوشت:

"even though I walk through the valley of the shadow of death,

" اگرچه به دره ی تاریک مرگ قدم می گذارم،

I will fear no evil,

ولی از هیچ شٌری نمی ترسم

for you are with me."

چون تو با منی"

This was David's answer to three dilemmas

این پاسخ دیوید بود به سه سردرگمی

of evil, suffering and death.

شر، رنج و مرگ

It can be yours, as well,

مال شما هم می تونه باشه

as you seek the living God

چون به دنبال خدای زنده هستین

and allow him to fill your life

تا دنیای شما را پر کند

and give you hope for the future.

و برای آینده به شما امید بدهد.

When I was 17 years of age,

وقتی 17 ساله بودم،

I was born and reared on a farm in North Carolina.

من در مزرعه ای در کارولینای شمالی به دنیا آمدم و رشد کردم .

I milked cows every morning, and I had to milk the same cows every evening

من شیر گاوها رو هر روز صبح میدوشیدم و مجبور بودم شیر همون گاوها رو هر روز عصر

when I came home from school.

بعد از مدرسه بدوشم.

And there were 20 of them that I had --

انها ۲۰ تایی بودند که من داشتم--

that I was responsible for,

و در موردشون پاسخگو بودم

and I worked on the farm

و من در مزرعه کار میکردم

and tried to keep up with my studies.

و سعی میکردم که درسم رو هم ادامه بدم.

I didn't make good grades in high school.

من نمرات خوبی در دبیرستان نداشتم.

I didn't make them in college, until

در کالج هم نداشتم تا وقتی که

something happened in my heart.

چیزی در قلبم اتفاق افتاد.

One day, I was faced face-to-face

یک روز، من چهره به چهره

with Christ.

با مسیح روبرو شدم.

He said, "I am the way, the truth and the life."

او گفت: "من راه، حقیقت و زندگی هستم."

Can you imagine that? "I am the truth.

آیا می توانید تصور کنید ؟ "من حقیقت هستم.

I'm the embodiment of all truth."

من تجسم حقیقت هستم."

He was a liar.

او یک دروغگو بود.

Or he was insane.

یا دیوانه بود.

Or he was what he claimed to be.

یا او چیزی بود که او ادعا می کرد.

Which was he?

کدام یک بود؟

I had to make that decision.

من باید تصمیم می گرفتم.

I couldn't prove it.

من نمی توانم آن را ثابت کنم.

I couldn't take it to a laboratory

من نمی توانم آن را به یک آزمایشگاه ببرم

and experiment with it.

و آزمایش کنم.

But by faith I said, I believe him,

اما با ایمان می گویم، من او را باور دارم،

and he came into my heart

و او به قلب من آمد

and changed my life.

و زندگی من را تغییر داد.

And now I'm ready,

و حالا من آماده هستم،

when I hear that call,

زمانی که من ندا را

to go into the presence of God.

برای رفتن به حضور خداوند میشنوم.

Thank you, and God bless all of you.

تشکر از شما، و خداوند نگهدار همه شما

(Applause)

(تشویق)

Thank you for the privilege. It was great.

ممنون از وقتی که به من دادید. عالی بود.

Richard Wurman: You did it.

ریچاد وورمن: تو موفق شدی!

Thanks.

متشکرم

(Applause)

(تشویق حضار)