Depressed dogs, cats with OCD -- what animal madness means for us humans | Laurel Braitman

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

Oliver was an extremely dashing,

الیور یک نر بی نهایت جذاب،

handsome, charming and largely unstable male

خوش تیپ، دلربا و شدیدا بی ثبات بود

that I completely lost my heart to.

طوریکه قلبم را یکجا به او باختم.

(Laughter)

(خنده)

He was a Bernese mountain dog,

سگی از نژاد برنس مانتن

and my ex-husband and I adopted him,

که من و همسر سابقم سرپرستیش را قبول کردیم،

and about six months in,

و بعد از شش ماه بود

we realized that he was a mess.

که فهمیدیم وضعیتش افتضاح بود.

He had such paralyzing separation anxiety

دچار چنان اضطراب جدا شدن فلج کننده ای بود

that we couldn't leave him alone.

که نمی شد تنهایش بذاریم.

Once, he jumped out of our third floor apartment.

یکبار، از آپارتمان مان در طبقه سوم بیرون پرید.

He ate fabric. He ate things, recyclables.

پارچه می خورد. آت و آشغال می خورد.

He hunted flies that didn't exist.

مگسهایی را شکار می کرد که وجود نداشتند.

He suffered from hallucinations.

از توهم رنج می برد.

He was diagnosed with a canine compulsive disorder

تشخیصی که برایش دادند اختلال فکری عملی سگی بود

and that's really just the tip of the iceberg.

و تازه این گوشه ای از مشکل بود.

But like with humans,

اما مثل انسانها

sometimes it's six months in

که بعضا شش ماه زمان می برد

before you realize that

تا تشخیص دهیم

the person that you love has some issues.

که شخصی که عاشقش هستیم دچار مشکلاتی است.

(Laughter)

(خنده)

And most of us do not take the person we're dating

و اغلب ما آن شخصی را که با او در رابطه هستیم

back to the bar where we met them

را به آن باری که اولین بار ملاقاتش کردیم بر نمی گردانیم

or give them back to the friend that introduced us,

یا او را به دوستی که به ما معرفی اش کرده بود پس نمی دهیم،

or sign them back up on Match.com.

یا قراردادمان را با سایت دوست یابی فسخ نمی کنیم.

(Laughter)

(خنده)

We love them anyway,

بهرحال دوستش خواهیم داشت،

and we stick to it,

و با او میمانیم

and that is what I did with my dog.

و این کاری بود که من با سگم کردم.

And I was a — I'd studied biology.

و من آنموقع -- زیست شناسی می خواندم.

I have a Ph.D. in history of science

دارای مدرک دکتری در تاریخ علوم

from MIT,

از دانشگاه ام آی تی هستم،

and had you asked me 10 years ago

و اگر ۱۰ سال پیش ازم می پرسیدید

if a dog I loved, or just dogs generally,

اگر سگی که دوستش داشتم، یا این که اصلا سگها کلا

had emotions, I would have said yes,

احساسات داشتند، جوابم بله بود،

but I'm not sure that I would have told you

اما مطمئن نیستم که به شما می گفتم

that they can also wind up with an anxiety disorder,

که سروکارشان می توانست به اختلال اضطرابی،

a Prozac prescription and a therapist.

تجویز پروزاک (داروی ضد افسردگی) و روانکاو کشیده شود.

But then, I fell in love, and I realized that they can,

اما بعد که عاشق شدم و فهمیدم که اینها ممکن هستند

and actually trying to help my own dog

و راستش تلاش کردم به سگم کمک کنم که

overcome his panic and his anxiety,

بر ترس و اضطرابش غلبه کند،

it just changed my life.

و این زندگی مرا دگرگون کرد.

It cracked open my world.

جهانم را وسعت بخشید.

And I spent the last seven years, actually,

و راستش این هفت سال اخیر را

looking into this topic of mental illness in other animals.

صرف نگاه کردن به موضوع بیماریهای ذهنی در حیوانات دیگر کردم.

Can they be mentally ill like people,

آیا می توانند مثل آدمها بیمار روانی باشند،

and if so, what does it mean about us?

و در اینصورت، به ما چه ربطی پیدا می کند؟

And what I discovered is that I do believe

و چیزی که کشف کردم این است که من کاملا معتقدم

they can suffer from mental illness,

آنها از بیمار ذهنی رنج می برند،

and actually looking and trying to identify mental illness in them

و در واقع بررسی و تلاش جهت شناسایی کردن امراض روانی در آنها است

often helps us be better friends to them

که اغلب به ما کمک می کند دوستان بهتری برایشان باشیم

and also can help us better understand ourselves.

و همینطور قادر است به ما در داشتن درکی بهتری از خود کمک کند.

So let's talk about diagnosis for a minute.

پس بیایید دقیقه ای درباره تشخیصها صحبت کنیم.

Many of us think that we can't know

خیلی از ما فکر می کنیم که ما نمی توانیم

what another animal is thinking,

از آنچه دیگر حیوانات به آن فکر می کنند سر درآوریم،

and that is true,

و خب حقیقت دارد،

but any of you in relationships —

اما هر کدام از شما که توی رابطه هستید--

at least this is my case —

حداقل من اینطوریم--

just because you ask someone that you're with

فقط صرف پرسش شما از کسی که با او هستید،

or your parent or your child how they feel

یا والدین و فرزندتان درباره این که چه حسی دارند

doesn't mean that they can tell you.

به معنای جواب گرفتنتان از آنها نخواهد بود.

They may not have words to explain

شاید عاری از کلماتی باشند که حسی

what it is that they're feeling,

را که دارند، توضیح دهد،

and they may not know.

و شاید ندانند.

It's actually a pretty recent phenomenon

در واقع این یک پدیده نسبتا تازه است

that we feel that we have to talk to someone

که ما حس می کنیم باید با کسی صحبت کنیم

to understand their emotional distress.

تا فشار روانی آنها را درک کنیم.

Before the early 20th century,

تا پیش از اوایل قرن بیستم،

physicians often diagnosed emotional distress

پزشکان اغلب فشار روانی در بیمار را از

in their patients just by observation.

طریق مشاهده تشخیص می دادند.

It also turns out that thinking about

همچنین مشخص شده که فکر کردن به

mental illness in other animals

مرض روانی در سایر حیوانات

isn't actually that much of a stretch.

در واقع چندان هم مشکل نیست.

Most mental disorders in the United States

بیشتر اختلالات روانی در ایالات متحده

are fear and anxiety disorders,

اختلالات اضطرابی و ترس هستند،

and when you think about it, fear and anxiety

و وقتی که درباره ش فکر کنید، متوجه خواهید شد که ترس

are actually really extremely helpful animal emotions.

و اضطراب به واقع احساسات حیوانی بی نهایت مفیدی هستند.

Usually we feel fear and anxiety in situations that are dangerous,

معمولا در مواقع خطرناک احساس ترس و اضطراب می کردند،

and once we feel them,

و وقتی حسش می کنیم،

we then are motivated to move away

انگیزه دور شدن از هر چیزی که خطرناک است

from whatever is dangerous.

در ما وجود میاید.

The problem is when we begin to feel fear and anxiety in situations that don't call for it.

مشکل این وقتی است که شروع به احساس ترس و تشویش در شرایطی را می کنیم که انتظار نداشتیم.

Mood disorders, too, may actually just be

اختلالات دماغی،راستش احتمالا اوج بدبیاری

the unfortunate downside of being a feeling animal,

در یک حیوان احساسی است

and obsessive compulsive disorders also

و اختلالات وسواسی فکری یا عملی اغلب

are often manifestations of a really healthy animal thing

در غالب رفتارهای بهداشتی حیوانی بروز می کند

which is keeping yourself clean and groomed.

این که خودشان را مدام تمیز و پیراسته نگه می دارند.

This tips into the territory of mental illness

این سرنخها در ورود به قلمرو امراض ذهنی در مواقعی

when you do things like

است که کارهایی مثل شستن بیش از حد

compulsively over-wash your hands or paws,

دستها یا پنجه هاتان را انجام میدهید،

or you develop a ritual that's so extreme

یا عادتی پیدا می کنید که وسواس گونه است

that you can't sit down to a bowl of food

طوریکه اگر مشغول انجامش نباشید

unless you engage in that ritual.

براحتی نمی توانید با کاسه غذای توی دستان آرام بنشینید.

So for humans, we have the "Diagnostic and Statistical Manual,"

برای آدمها، این راهنمای آماری و تحقیقاتی را داریم

which is basically an atlas

که یک اطلس ابتدایی

of the currently agreed-upon mental disorders.

از اختلالات روانی پذیرفته شده در حال حاضر است.

In other animals, we have YouTube.

برای حیوانات دیگر، فقط یوتیوب را داریم.

(Laughter)

(خنده)

This is just one search I did for "OCD dog"

این یکی از تحقیقاتی است که در رابطه با سگ مبتلا به اختلال تنش‌زای پس از رویداد کردم

but I encourage all of you

اما پیشنهاد می کنم

to look at "OCD cat."

که شما سراغ گربه مبتلا به اختلال تنش‌زای پس از رویداد برید.

You will be shocked by what you see.

از آنچه می بینید، شوکه خواهید شد.

I'm going to show you just a couple examples.

میخواهم چند تایی مثال نشان شما بدهم.

This is an example of shadow-chasing.

این موردی از تعقیب کردن سایه هاست.

I know, and it's funny and in some ways it's cute.

می دانم که خنده دار و یکجورهایی بامزه.

The issue, though, is that dogs can develop compulsions like this

مساله این است که سگها بعضا چنان دچار وسواسی می شوند

that they then engage in all day.

که تمام روز را به انجام آن اختصاص می دهند.

So they won't go for a walk,

پس تن به پیاده روی نمی دهند،

they won't hang out with their friends,

با دوستانشان معاشرت نمی کنند،

they won't eat.

غذا نمی خورند.

They'll develop fixations

دچار عادتهای دائمی می شوند

like chasing their tails compulsively.

مثل دنبال کردن وسواسی دمشان.

Here's an example of a cat named Gizmo.

در اینجا برای مثال گربه ای به اسم گیزمو را داریم.

He looks like he's on a stakeout

به نظر میاد که در کمین نشسته

but he does this for many, many, many hours a day.

اما این کار را برای ساعتهای بسیارمتمادی در روز انجام میدهد.

He just sits there and he will paw and paw and paw

فقط آنجا می نشیند و همینطور به پنجه کشیدن

at the screen.

روی پرده ادامه میدهد.

This is another example of what's considered

نمونه دیگری از آنچه ممکن است

a stereotypic behavior.

رفتار کلیشه ای تصور گردد.

This is a sun bear at the Oakland Zoo named Ting Ting.

این خرس آفتاب به اسم تینگ تینگ در یاغ وحش اوکلند است.

And if you just sort of happened upon this scene,

و اگر اتفاقی با چنین منظره ای مواجه شوید،

you might think that Ting Ting

شاید فکر کنید که تینگ تینگ

is just playing with a stick,

فقط مشغول بازی با چوب است.

but Ting Ting does this all day,

اما تینگ تینگ این کار را تمام روز انجام می دهد.

and if you pay close attention

و اگر توجه بیشتری بهش کنید

and if I showed you guys the full half-hour of this clip,

و اگر به شما نیم ساعت کامل از این کلیپ را به شما نشان دهم،

you'd see that he does the exact same thing

خواهید دید که او عین همین کار را

in the exact same order, and he spins the stick

به همین ترتیب انجام میدهد، و او هر بار این چوب

in the exact same way every time.

را همینطوری می چرخاند.

Other super common behaviors that you may see,

رفتارهای بسیار مشابه دیگری که امکان دیدنش را دارید،

particularly in captive animals,

بخصوص در حیوانات دربند،

are pacing stereotypies or swaying stereotypies,

تاب خوردنها یا قدم زنیهای کلیشه ای،

and actually, humans do this too,

و البته آدمها همین کار را انجام می دهند،

and in us, we'll sway,

و ما هم تاب میخوریم،

we'll move from side to side.

از این ور به آن ور حرکت می کنیم.

Many of us do this, and sometimes

خیلی از ما این کار را انجام می دهیم و گاهی

it's an effort to soothe ourselves,

اقدامی هست جهت آرامش بخشیدن به خودمان،

and I think in other animals that is often the case too.

و البته فکر می کنم که در رابطه با حیوانات دیگر هم صدق کند.

But it's not just stereotypic behaviors

اما خب فقط رفتارهای کلیشه ای نیست که

that other animals engage in.

سایر حیوانات درگیرش هستند.

This is Gigi. She's a gorilla that lives

این گی گی است. گوریل ماده ای که در باغ وحش

at the Franklin Park Zoo in Boston.

پارک فرانکلین در بوستون زندگی می کند.

She actually has a Harvard psychiatrist,

راستش یک روانپزشک فارغ التحصیل از هاروارد دارد،

and she's been treated for a mood disorder

و برای اختلال دِماغی در بین موارد دیگر

among other things.

تحت درمان بوده است.

Many animals develop mood disorders.

حیوانات زیادی دچار اختلالات دماغی میشوند.

Lots of creatures —

جانوران زیادی--

this horse is just one example —

این اسب یک نمونه آن است--

develop self-destructive behaviors.

مبتلا به رفتارهای خود ویرانگرانه هستند.

They'll gnaw on things

مثل جوییدن چیزها

or do other things that may also soothe them,

یا انجام چیزهایی که شاید به آنها تسکین ببخشد،

even if they're self-destructive,

حتی اگر هم خود ویرانگرانه هستند،

which could be considered similar

مشابه رفتارهایی است که

to the ways that some humans cut themselves.

برخی آدمها بخودشان چاقو می زنند.

Plucking.

کندن پرها.

Turns out, if you have fur or feathers or skin,

معلوم شده اگر خز، پر یا پوست دارید،

you can pluck yourself compulsively,

بطور وسواسی می توانید پرهایتان را بکنید،

and some parrots actually have been studied

و برخی از طوطی ها که تحت بررسی بوده اند

to better understand trichotillomania, or compulsive plucking in humans,

تا درک بهتری از کندن موی سر یا کندن مو و پوست در آدمها بدست آوریم،

something that affects

چیزی که اکنون در حدود

20 million Americans right now.

۲۰ میلیون آمریکایی را تحت تاثیر قرار داده است.

Lab rats pluck themselves too.

موشهای آزمایشگاهی هم موی خودشان را می کنند.

In them, it's called barbering.

که به اصطلاح سلمانی کردن نامیده می شود.

Canine veterans of conflicts of Iraq and Afghanistan

سگهای از جنگ برگشته درگیریهای عراق و افغانستان

are coming back with what's considered canine PTSD,

دچار به اصطلاح اختلال تنش‌زای پس از رویداد سگی هستند.

and they're having a hard time reentering civilian life

و در وارد شدن به زندگی شهروندان عادی دچار دشواریند،

when they come back from deployments.

حال که دیگر از کار بیکار شده اند.

They can be too scared to approach men with beards

ممکن است از نزدیک شدن به مردان ریشو

or to hop into cars.

یا برخورد با اتومبیل دچار وحشت زیاد شوند.

I want to be careful and be clear, though.

میخواهم دقیق، صریح و خشن باشم.

I do not think that canine PTSD

فکر نکنم که اختلال تنش‌زای پس از رویداد سگی

is the same as human PTSD.

با اختلال تنش‌زای پس از رویداد انسان یکی باشد.

But I also do not think that my PTSD

اما فکر هم نمی کنم که اختلال تنش‌زای پس از رویداد من

is like your PTSD,

مثل اختلال تنش‌زای پس از رویداد شما باشد.

or that my anxiety or that my sadness is like yours.

یا این که اضطراب یا اندوهم مثل شماست.

We are all different.

ما همگی متفاوت هستیم.

We also all have very different susceptibilities.

همچنین آستانه آسیب پذیریمان متفاوت است.

So two dogs, raised in the same household,

خب پس دو سگی که در یک خانه بزرگ می شوند،

exposed to the very same things,

و در معرض شرایط بسیار مشابه قرار می گیرند،

one may develop, say, a debilitating fear of motorcycles,

یکی از آنها ممکن است دچار هراس خفیفی از موتور سیکلت

or a phobia of the beep of the microwave,

یا وحشت از بوق ماکروفر باشد،

and another one is going to be just fine.

و آن یکی هیچ مشکلی نداشته باشد.

So one thing that people ask me pretty frequently:

خب یکی از چیزهایی که مردم به کرات از من سوال می کنند:

Is this just an instance of humans

آیا این یک نمونه دیگر از مواردی است که

driving other animals crazy?

آدمها حیوانات دیگر را دیوانه می کنند؟

Or, is animal mental illness just a result of mistreatment or abuse?

یا که امراض روانی حیوانات تنها ناشی از سوءرفتار یا سوءاستفاده است.

And it turns out we're actually

و مشخص شده است که ما خیلی

so much more complicated than that.

پیچیده تر از این حرفها هستیم.

So one great thing that has happened to me

یکی از چیزهای خیلی جالبی که برایم اخیرا اتفاق افتاده

is recently I published a book on this,

کتابی است که در این زمینه چاپ کردم،

and every day now that I open my email

و بعد از آن هر روزی که ایمیلم را باز کردم

or when I go to a reading

یا به جلسه کتابخوانی یا مهمانی عصرانه

or even when I go to a cocktail party,

همراه با پذیرایی به وسیلة مشروبات ا لکلی می روم،

people tell me their stories

آدمها به من درباره ماجراهایی

of the animals that they have met.

که در مواجه با حیوانات داشتند، می گویند.

And recently, I did a reading in California,

و اخیرا جلسه کتابخوانی در کالیفرنیا داشتم،

and a woman raised her hand after the talk and she said,

و زنی دستش را بعد از صحبتم بالا برد و گفت:

"Dr. Braitman, I think my cat has PTSD."

«دکتر بریتمن، فکر کنم گربه ام دچار اختلال تنش‌زای پس از سانحه است.»

And I said, "Well, why? Tell me a little bit about it."

و من گفتم: « خب، چرا؟ کمی بیشتر درباره ش برام بگو.»

So, Ping is her cat. She was a rescue,

خب، پینگ اسم گربه اش بود.

and she used to live with an elderly man,

و قبلا با پیرمردی زندگی می کرد،

and one day the man was vacuuming

و یک روز که مرد در حال جارو برقی کشیدن بود

and he suffered a heart attack, and he died.

دچار حمله قلبی شده و میمرد.

A week later, Ping was discovered in the apartment

یک هفته بعد، پینگ را کنار جسد صاحبش

alongside the body of her owner,

توی آپارتمان پیدا کردند،

and the vacuum had been running the entire time.

و جارو برقی تمام مدت کار می کرده.

For many months, up to I think two years after that incident,

برای ماههای طولانی، فکر کنم چیزی حدود دو سال بعد از آن سانحه،

she was so scared she couldn't be in the house when anyone was cleaning.

موقع تمیزکاری چنان وحشت زده میشد که در خانه نمیماند.

She was quite literally a scaredy cat.

یک گربه بزدل به معنای واقعی کلمه بود.

She would hide in the closet.

تو کمد دیواری قایم میشد.

She was un-self-confident and shaky,

لرزان و بدون اعتماد به نفس بود،

but with the loving support of her family,

اما بخاطر پشتیبانی گرم خانواده اش،

a lot of a time, and their patience,

صبر زیاد و زمان زیادی که صرف کردند،

now, three years later,

یعنی سه سال،

she's actually a happy, confident cat.

او دیگر یک گربه با اعتماد به نفس وشادی شده.

Another story of trauma and recovery that I came across

داستان دیگری از سانحه و بهبودی که با آن مواجه شدم

was actually a few years ago.

به چند سال پیش برمی گردد.

I was in Thailand to do some research.

برای بعضی تحقیقات در تایلند بودم.

I met a monkey named Boonlua,

میمونی به اسم بوونلوا را دیدم،

and when Boonlua was a baby,

و بوونلوا وقتی بچه بود

he was attacked by a pack of dogs,

مورد حمله گله سگها قرار گرفته بود،

and they ripped off both of his legs and one arm,

و آنها هر دو پا و یکی از دستهایش را تکه پاره کرده بودند،

and Boonlua dragged himself to a monastery,

و بوونلوا کشان کشان تا یک دِیر رفته بود،

where the monks took him in.

جاییکه راهبها به او پناه داده بودند.

They called in a veterinarian, who treated his wounds.

دامپزشک خبر کرده بودند، تا زخمهایش را مداوا کند.

Eventually, Boonlua wound up

سرانجام، بوونلوا سر از

at an elephant facility,

پناهگاه فیلها درآورد،

and the keepers really decided to take him under their wing,

و کارکنان آنجا تصمیم گرفتند که او را زیر بال و پر خودشان بگیرند،

and they figured out what he liked,

و فهمیدند که او چه دوست داشت،

which, it turned out, was mint Mentos

که از قرار معلوم قرص نعنا،

and Rhinoceros beetles and eggs.

تخم مرغ و سوسکهای کرگدنی بود.

But they worried, because he was social, that he was lonely,

اما آنها نگران این بودند که علی رغم اجتماعی بودنش، تنها بود،

and they didn't want to put him in with another monkey,

و نمی خواستند که او را کنار میمون دیگری قرار دهند،

because they thought with just one arm,

چون فکر می کردند که بخاطر یک دست بودنش

he wouldn't be able to defend himself or even play.

نمی توانست از خودش دفاع کند یا حتی بازی کند.

And so they gave him a rabbit,

و در نتیجه یک خرگوش به او دادند،

and Boonlua was immediately a different monkey.

و بونلوا فورا تبدیل به میمون دیگری شد.

He was extremely happy to be with this rabbit.

از بودن با خرگوشش بی نهایت خوشحال بود.

They groomed each other, they become close friends,

از همدیگر نگهداری کردند و دوستان نزدیک شدند،

and then the rabbit had bunnies,

و بعد خرگوش صاحب بچه شد،

and Boonlua was even happier than he was before,

و بونلوا حتی از قبل هم خوشحالتر بود،

and it had in a way given him

یکجورهایی برایش

a reason to wake up in the morning,

انگیزه از خواب بیدار شدن شده بود،

and in fact it gave him such a reason to wake up

و در واقع به او چنان دلیلی برای از خواب بیدار شدن داده بود

that he decided not to sleep.

که تصمیم گرفت نخوابد.

He became extremely protective of these bunnies,

شدیدا ازاین بچه خرگوشها محافظت می کرد

and he stopped sleeping,

و از خوابیدن دست کشید.

and he would sort of nod off

و موقع مراقبت کردن از آنها

while trying to take care of them.

چرتش می برد.

In fact, he was so protective and so affectionate

راستش، چنان مراقب و با احساس نسبت به آنها بود

with these babies that the sanctuary

که پناهگاه دست آخر

eventually had to take them away from him

آخر مجبور شد بچه ها را از او بگیرد

because he was so protective, he was worried

چون زیاده از حد مراقبشان بود و همش نگران بود

that their mother might hurt them.

که مبادا مادرشان به آنها آسیبی برساند.

So after they were taken away, the sanctuary staff

پس از اینکه بچه ها را جدا کردند، کارکنان پناهگاه

worried that he would fall into a depression,

نگران این بودند که مبادا افسردگی بگیرد،

and so to avoid that,

و برای پیشگیری از این اتفاق،

they gave him another rabbit friend.

خرگوش دیگری را برای رفاقت با او آوردند.

(Laughter)

(خنده)

My official opinion is that he does not look depressed.

عقیده حرفه ای من این است که افسرده به نظر نمی رسد.

(Laughter)

(خنده)

So one thing that I would really like people to feel

پس یکی از چیزهایی که میخواهم مردم واقعا حس کنند

is that you really should feel empowered

این است که شما واقعا باید احساس صلاحیت داشتن کنید

to make some assumptions

تا بتوانید درباره جانورانی

about the creatures that you know well.

که خوب می شناسیدشان ، گمانه زنی کنید.

So when it comes to your dog

پس وقتی حرف سگ شما می شود

or your cat or maybe your one-armed monkey

یا که گربه و یا حتی میمونی که یک دست دارد

that you happen to know,

و شما می شناسیدش،

if you think that they are traumatized or depressed,

و اگرفکر می کنید که دچار ترومای بعد از سانحه یا افسرگی است،

you're probably right.

احتمالا حق باشماست.

This is extremely anthropomorphic,

این نهایت انسان دیسی یا

or the assignation of human characteristics

نسبت دادن خصلتهای انسانی

onto non-human animals or things.

به حیوانات یاچیزهای غیر بشری است.

I don't think, though, that that's a problem.

هر چند فکر نکنم که مشکلی باشد.

I don't think that we can not anthropomorphize.

فکر نکنم که نمی توانیم انسان دیسی نکنیم.

It's not as if you can take your human brain out of your head

اینطور نیست که شما بتوانید مغز بشری خود را از توی کله تان بیرون درآورده

and put it in a jar and then use it

و توی یک شیشه بگذارید و بعد از آن

to think about another animal thinking.

برای فکر کردن درباره تفکر حیوانی دیگری استفاده کنید.

We will always be one animal wondering

ما همیشه حیوانی هستیم که درباره

about the emotional experience of another animal.

تجربه احساسی حیوانی دیگر فکر می کند.

So then the choice becomes, how do you anthropomorphize well?

پس انتخابی که خواهیم داشت، این است که چگونه انسان دیسی را خوب انجام دهیم

Or do you anthropomorphize poorly?

یا که آیا انسان دیسی ما ضعیف است؟

And anthropomorphizing poorly

و انسان دیسی کردن ضعیف

is all too common.

نیز بسیار رایج است.

(Laughter)

(خنده)

It may include dressing your corgis up and throwing them a wedding,

شاید شامل لباس کردن تن سگهای نژاد کورگیتان و عروسی گرفتن برایشان باشد،

or getting too close to exotic wildlife because

یا این که به حیات وحش اعجاب انگیز خیلی نزدیک شوید

you believe that you had a spiritual connection.

چونکه معتقدید ارتبط روحانی با آن دارید.

There's all manner of things.

انواع چیزهای مختلف هست.

Anthropomorphizing well, however, I believe is based

خب انسان دیسی هم به اعتقاد من بر مبنای

on accepting our animal similarities with other species

پذیرفتن شباهتهای حیوانی خود با گونه های دیگر

and using them to make assumptions

و استفاده از آنها برای گمانه زنیهایی است

that are informed about other animals' minds and experiences,

که متاثر از رابطه با ذهن و تجارب حیوانات دیگر است،

and there's actually an entire industry

و در واقع صنعت کاملی از

that is in some ways based on anthropomorphizing well,

روشهای مبنی بر انسان دیسی به شیوه مناسب وجود دارد،

and that is the psychopharmaceutical industry.

و صنعت روان داروشناسی نام دارد.

One in five Americans is currently taking a psychopharmaceutical drug,

از هر ۵ آمریکایی، یکی از این داروهای روان داروشناسی استفاده می کنند

from the antidepressants and antianxiety medications

از ضد افسردگی و داروهای ضد اضطراب گرفته

to the antipsychotics.

تا داروهای ضد روان پریشی.

It turns out that we owe this

معلوم شده که ما کل این

entire psychopharmaceutical arsenal

ضرادخانه داروهای روان داروشناسی را

to other animals.

مدیون حیوانات دیگر هستیم.

These drugs were tested in non-human animals first,

این داروها نخست روی حیواناتی غیر از انسان آزمایش می شوند،

and not just for toxicity but for behavioral effects.

و نه فقط از لحاظ مسمومیت بلکه تاثیرات رفتاری.

The very popular antipsychotic Thorazine

داروی ضد روان پریشی بسیار محبوب تورازین

first relaxed rats before it relaxed people.

اولش باعث آرامش در موشها شد و بعد آدمها.

The antianxiety medication Librium

و داروی ضد اضطراب لیبوریوم

was given to cats selected for their meanness in the 1950s

در دهه ۱۹۵۰ به گروهی از گربه های برای درمان بدجنسیشان داده شد،

and made them into peaceable felines.

و آنها را تبدیل به گربه های صلح طلب کرد.

And even antidepressants were first tested in rabbits.

و حتی داروهای ضد افسردگی اولین بار روی خرگوشها آزمایش شد.

Today, however, we are not just giving these drugs

امروزه، اگر چه دیگر این داروها را برای آزمایش

to other animals as test subjects,

به حیوانات دیگر نمی دهیم،

but they're giving them these drugs as patients,

اما آنها این داروها بعنوان بیمار دریافت می کنند،

both in ethical and much less ethical ways.

هم به روش اخلاقی و هم به روشهای کمتر اخلاقی.

SeaWorld gives mother orcas antianxiety medications

سی ورلد ( نام یک زنجیره پارک تفریحی آبی مشهور آمریکایی) به نهنگهای قاتل مادر، موقع جدا کردن بچه هایشان از آنها

when their calves are taken away.

داروهای ضد اضطراب می دهد.

Many zoo gorillas have been given antipsychotics

خیلی از گوریلهای باغ وحش داروهای ضد روانپریشی و

and antianxiety medications.

ضد اضطراب دریافت می کنند.

But dogs like my own Oliver

اما سگهای مثل سگ خودم الیور

are given antidepressants and some antianxiety medications

داروهای ضد افسردگی و بعضا ضد اضطراب دریافت می کنند

to keep them from jumping out of buildings

تا از توی ساختمان بیرون نپرند

or jumping into traffic.

یا داخل ترافیک بپرند.

Just recently, actually, a study came out in "Science"

همین اواخر، راستش، تحقیقی در مجله ساینس منشر شده

that showed that even crawdads

که نشان داد که حتی خرچنگها

responded to antianxiety medication.

هم به داروهای ضد اضطراب پاسخ دادند.

It made them braver, less skittish,

آنها را شجاعتر و کمتر عصبی کرده

and more likely to explore their environment.

و بیشتر تمایل به گشت و گذار در محیطشان را دارند.

It's hard to know how many animals are on these drugs,

دانستن این که چه تعداد حیوان تحت درمان دارویی هستند آسان نیست،

but I can tell you that the animal pharmaceutical industry

اما می توانم برایتان بگویم که صنعت روان دارو سازی حیوانات

is immense and growing,

روبه گسترش و عظیم است،

from seven billion dollars in 2011

از ۷ میلیارد دلار در ۲۰۱۱

to a projected 9.25 billion by the year 2015.

تا ارقام رو به افزایش ۹/۲۵ میلیاردی تا ۲۰۱۵

Some animals are on these drugs indefinitely.

برخی حیوانات نامحدودتحت مصرف این داروها هستند.

Others, like one bonobo who lives in Milwaukee

برخی دیگر مثل بونوبوی که در میلواکی زندگی می کند

at the zoo there was on them

در باغ وحش آنجا تحت مصرف این دارو بود

until he started to save his Paxil prescription

تا این که شروع کرد به جمع کردن سهمیه پاکسیلش (اسم دارو)

and then distribute it among the other bonobos.

و بعد آن را بین بونوبوهای دیگر توزیع کرد.

(Laughter) (Applause)

(خنده) (تشویق)

More than psychopharmaceuticals, though,

علاوه بر داروهای روان درمانی

there are many, many, many other

همچنین بسیاری از روشهای مداخله تداوی گرانه ای

therapeutic interventions that help other creatures.

نیز هستندکه به موجودات دیگر کمک می کنند.

And here is a place where I think actually

و اینجا جایی است که راستش فکر می کنم

that veterinary medicine can teach something

پزشکی حوزه حیوانات قادر است به

to human medicine,

پزشکی در حوزه بشر کمک کند،

which is, if you take your dog, who is, say,

به این ترتیب اگر سگتان که برای مثال

compulsively chasing his tail,

بطرز وسواسی دمش دنبال می کند را نزد

into the veterinary behaviorist,

رفتارشناس حیوانات ببرید،

their first action isn't to reach for the prescription pad;

تخستین اقدام او نوشتن نسخه نخواهد بود:

it's to ask you about your dog's life.

از شما درباره زندگی سگتان می پرسد.

They want to know how often your dog gets outside.

می خواهد بداند که سگتان چقدر بیرون می رود.

They want to know how much exercise your dog is getting.

یا که چه میزان تمریناتی را انجام می دهد.

They want to know how much social time

می خواهند بدانند که چه مقدار معاشرت

with other dogs and other humans.

با سگها و انسانهای دیگر دارد.

They want to talk to you about what sorts of therapies,

با شما درباره انواع تداویهایی که روی

largely behavior therapies,

آن حیوان بکار گرفته اید صحبت می کند،

you've tried with that animal.

عمدتا هم تداویهای رفتاری.

Those are the things that often tend to help the most,

اینها بیشتر مواردی هستند که اغلب موثر واقع می شوند،

especially when combined with psychopharmaceuticals.

به ویژه وقتی با داروهای روان درمانی ترکیب می شوند.

The thing, though, I believe, that helps the most,

موردی که به اعتقاد من بیش از همه موثر است،

particularly with social animals,

به ویژه بر روی حیوانات اجتماعی،

is time with other social animals.

وقت گذراندن با حیوانات دیگر است.

In many ways, I feel like I became a service animal

از خیلی جهات، این حس را دارم که تبدیل به یک موجود کمکی

to my own dog,

برای سگ خودم شده ام.

and I have seen parrots do it for people

و طوطیهای زیادی را دیدم که برای آدمها این کار را می کنند

and people do it for parrots

و آدمهایی که برای طوطیها

and dogs do it for elephants

و سگهایی که برای فیلها

and elephants do it for other elephants.

و فیلهایی که برای فیلهای دیگر این کار را می کنند.

I don't know about you;

از شما خبر ندارم،

I get a lot of Internet forwards

ولی کلی خبر اینترنتی دریافت می کنم

of unlikely animal friendships.

درباره دوستیهای غیرممکن حیوانات.

I also think it's a huge part of Facebook,

همینطور فکر می کنم بخش زیادی از آن روی فیس بوک باشذ،

the monkey that adopts the cat

میمونی که گربه ای را به فرزندی گرفته

or the great dane who adopted the orphaned fawn,

یا سگی از نژاد گریت دین که بچه آهوی یتیمی را به فرزندی گرفته،

or the cow that makes friends with the pig,

یا گاوی که با خوک دوستی می کند،

and had you asked me eight, nine years ago, about these,

و اگر هشت نه سال پیش درباره اینها ازم می پرسیدید،

I would have told you that they were hopelessly sentimental

به شما جواب می دادم که اینها بطرز ناامید کننده ای احساسی هستند

and maybe too anthropomorphic in the wrong way

و شاید هم زیاده از حد و بطرز غلطی انسان دیسانه هستند

and maybe even staged, and what I can tell you now

و شاید هم حتی درجه بندی داشته باشد ولی الان چیی که می توانم برای شما بگویم

is that there is actually something to this.

این است که راستش چیز دیگری پشت اینهاست.

This is legit. In fact, some interesting studies

غیرممکن نیست. در واقع، برخی تحقیقات جالب

have pointed to oxytocin levels,

نشان داده اند که سطوح کاسی توسین

which are a kind of bonding hormone

نوعی از هورمون به هم وصل کننده است

that we release when we're having sex or nursing

که به هنگام سکس داشتن یا پرستاری یا

or around someone that we care for extremely,

وقتی گذرانی با کسانی که بی نهایت به آنها اهمیت می دهیم، ترشح می شوند،

oxytocin levels raising in both humans and dogs

سطوح اکسی توسین هم در انسانها و هم سگها بالا می رود

who care about each other

که به یکدیگر اهمیت می دهند

or who enjoy each other's company,

یا از معاشرت با یکدیگر لذت می برند،

and beyond that, other studies show that oxytocin

و ورای آن، مطالعات دیگر نشان می دهد که

raised even in other pairs of animals,

حتی در سایر جفتهای حیوانی هم بالا می رود،

so, say, in goats and dogs who were friends and played with each other,

خب برای مثال، در بزها و سگهایی که با هم دوست بودند و بازی می کردند،

their levels spiked afterwards.

سطوح اکسی توسین شان بالا می رفت.

I have a friend who really showed me that

دوستی دارم که واقعا بهم نشان داد

mental health is in fact a two-way street.

بهداشت روان در واقع جاده ای دو طرفه است.

His name is Lonnie Hodge, and he's a veteran of Vietnam.

اسمش لونی هاج است،و از کهنه سربازان جنگ ویتنام.

When he returned, he started working

و قتی از جنگ برگشت، شروع به کار با

with survivors of genocide and a lot of people

بازماندگان نسل کشی و بسیاری از مردمانی کرد که

who had gone through war trauma.

در طول جنگ دچارتروما شده بودند.

And he had PTSD and also a fear of heights,

و خودش دچار اختلال تنش‌زای پس از رویداد و همینطور ترس از ارتفاع بود،

because in Vietnam, he had been

چون در ویتنام، عقب عقب

rappelling backwards out of helicopters

از روی این تخته پلها به بیرون از هلی کوپترها

over the skids,

می سرید.

and he was givena service dog named Gander, a labradoodle,

و یک سگ کمکی در اختیارش گذاشتندبه اسم گاندر، از نژاد لابرا دوودل،

to help him with PTSD and his fear of heights.

تا به او در مشکل استرس پس از سانحه و همچنین ترسش از ارتفاع کمک کند.

This is them actually on the first day that they met,

این مال روزی است که آنها راستش برای اولین همدیگر را دیدند،

which is amazing, and since then,

که فوق العاده است، و از آن به بعد،

they've spent a lot of time together

کلی وقت با هم گذراند،

visiting with other veterans suffering from similar issues.

دیدار از کهنه سربازهای دیگهری که از موارد مشابه رنج می برند.

But what's so interesting to me about Lonnie and Gander's relationship

اما چیزی که خیلی برای من درباره درباره رابطه لونی و گاندرجالبه

is about a few months in,

که ظرف چند ماه،

Gander actually developed a fear of heights,

گاندر در واقع دچار نوعی ترس از بلندی شد،

probably because he was watching Lonnie so closely.

احتمالا بخاطر این که از نزدیک لونی را تحت نظر د اشت.

What's pretty great about this, though, is that he's still a fantastic service dog,

اما چزی که درباره این فوق العاده است این که او هنوز سگی کمکی بی نظیریه،

because now, when they're both at a great height,

چون الان وقتی هر دو در جای خیلی مرتفعی هستند،

Lonnie is so concerned with Gander's well-being

لونی بشدت درباره سلامت روحی گاندر نگران است

that he forgets to be scared of the heights himself.

طوریکه ترس از ارتفاع خودش را فراموش می کند.

Since I've spent so much time with these stories,

از آنجایی که خیلی وقت را با داستانهای اینطوری گذراندم و

digging into archives,

توی آرشیوها سرک کشیده ام،

I literally spent years doing this research,

به واقع سالها این تحقیق را انجام داده ام

and it's changed me.

باعث تغییر در من شده است.

I no longer look at animals at the species level.

دیگره نگاهم به حیوانات در سطح گونه ها نیست.

I look at them as individuals,

به آنها بعنوان شخصیت مستقل نگاه می کنم،

and I think about them as creatures

و بهشون بعنوان مخلوقاتی با شخصیت مختص خودشان

with their own individual weather systems

فکر می کنم، خواه این سیستمها باشند

guiding their behavior and informing

که رفتار آنها را هدایت می کنند و به آنها در

how they respond to the world.

نحوه پاسخگویی به جهان اطلاع می دهند.

And I really believe that this has made me

و واقعا معتقدم که باعث شده

a more curious and a more empathetic person,

انسان کنجکاوتر و سمج تری شوم،

both to the animals that share my bed

هم نسبت به حیوانتی که تختم را با آنها قسمت می کنم

and occasionally wind up on my plate,

و هر از گاهی سرم دیگه زیادی شلوغ میشه

but also to the people that I know

و همینطور نسبت به آدمهایی که می دانم

who are suffering from anxiety

از تشویش و از انواع ترسها و

and from phobias and all manner of other things,

و یک عالم چیزهای دیگر رنج می برند،

and I really do believe that

و واقعا متعقدم که

even though you can't know exactly

حتی با این که دقیقا نمی توانید بدانید

what's going on in the mind of a pig

که در ذهن یک خوک یا پاگ یا شریک عاطفیتان

or your pug or your partner,

چه می گذرد،

that that shouldn't stop you from empathizing with them.

نباید مانع از همدلی کردنتان با آنها شود.

The best thing that we could do for our loved ones

بهترین کاری که می توانیم برای عزیزانمان انجام دهیم

is, perhaps, to anthropomorphize them.

این است که احتمالا آنها را انسان دیسی کنیم.

Charles Darwin's father once told him

پدر چارلز داروین یکبار به او گفت

that everybody could lose their mind at some point.

که هر کسی ممکن است در مرحله ای عقلش را از دست بده.

Thankfully, we can often find them again,

شکر خدا که البته اغلب می توانیم دوباره آن را بدست بیاریم،

but only with each other's help.

البته تنها به کمک یکدیگر.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)