How sleep affects your emotions | Sleeping with Science, a TED series

So exactly, how does a lack of sleep impact our emotional brain?

Translator: Zahra Akrami Reviewer: Leila Ataei

چگونه کمبود خواب، به مغز ما فشار می‌آورد؟

Why does that lack of sleep make us

چرا کمبود خواب ما را از نظر عاطفی

so emotionally irrational and hyperreactive?

بی منطق و بیش فعال می‌کند؟

[Sleeping with Science]

[خواب به همراه علم]

Well, several years ago, we conducted a brain imaging study.

چند سال پیش ما یک تصویربرداری از مغز را مطالعه کردیم

And we took a group of healthy adults.

و چند فرد داوطلب سالم را پذیرفتیم.

And we either gave them a full night of sleep

به بعضی از آنها اجازه ی یک خواب کامل دادیم

or we sleep-deprived them.

اما بقیه ی افراد را بیدار نگه داشتیم

And then the next day, we placed them inside an MRI scanner,

روز بعد آنها را زیر دستگاه MRI اسکن کردیم

and we looked at how their emotional brain was reacting.

و به واکنش عاطفی مغزشان نگاه کردیم.

And we focused on one structure in particular,

ما دقت را روی یک ساختمان خاص گذاشتیم،

it's called the amygdala.

به نام «آمیگدال».

And the amygdala is one of the centerpiece regions

و آمیگدال یکی از قسمتهای اصلی

for the generation of strong emotional reactions,

تولید نیرو برای واکنشهای عاطفی است،

including negative emotional reactions.

از جمله واکنشهای عاطفی منفی.

Now when we looked at those people who had had a full night of sleep,

حالا به مغز کسانی که خواب کامل داشتند نگاه کردیم،

what we saw was a nice, appropriate moderate degree

چیزی که دیدیم زیبا بود، مقدار متوسطی از

of reactivity from the amygdala.

واکنش از آمیگدال.

It wasn't as though there was no response at all,

به نظر نمیرسید که پاسخی وجود نداشته باشد

but it was an appropriate response.

بلکه یک پاسخ مناسب وجود داشت.

Yet in those people who were sleep-deprived,

کسانی که محروم از خواب بودند

that deep emotional brain center was in fact, hyperactive.

مرکز عاطفی مغز در حالت بیش فعالی بود.

Indeed, the amygdala was almost 60 percent more responsive

تقریبا آمیگدال شصت درصد واکنش دهی بیشتری

under conditions of a lack of sleep.

در وضعیت کمبود خواب داشت.

But why was that the case?

اما چرا این شکلی بود؟

And what we went on to discover,

چیزی که در ادامه کشف کردیم

is that there's another brain region that's involved.

این بود که قسمت دیگری از مغز نیز درگیر بود

This brain region is called the prefrontal cortex,

قسمتی به نام قشر جلوی مغز.

and it sits directly above your eyes.

و دقیقا بالای چشمان شماست.

And you can think of the prefrontal cortex

می‌توانید قشر جلوی مغز را تقریبا مانند

almost like the CEO of your brain.

مدیر عامل مغزتان در نظر بگیرید.

It's very good at making high-level, executive, top-down

در ساختن سطح بالا، اجرایی، بالا به پایین کنترل تصمیم گیری و واکنش‌دهی،

control decisions and reactions.

خیلی خوب کار می‌کند.

In fact, it's one of the most evolved regions of our brain.

در واقع این بخش یکی از کاملترین قسمتهای مغز است.

And one of the parts of the brain that it controls

و یکی از قسمت هایی تحت کنترل آن

is this deep emotional center, the amygdala.

همان مرکز عاطفی یعنی آمیگدال است.

Now in those people who had had a full night of sleep,

حالا در مغز کسانی که خواب کافی داشتند،

there was a nice, strong communication and connection

یک اتصال و ارتباط قوی

between the prefrontal cortex,

در قشر جلوی مغز برقرار بود که

regulating that deep emotional brain center.

مرکز عاطفی مغز را تنظیم می‌کرد.

But in those people who were sleep-deprived,

اما در ذهن کسانی که کم خوابی داشتند،

that communication, that connection between the prefrontal cortex

ارتباط، اتصال درون قشر جلوی مغز و

and that deep amygdala emotional brain center

و مرکز احساسات عمیق عاطفی مغز (آمیگدال)

had essentially been severed.

در واقع قطع شده بودند.

And as a consequence,

و در نتیجه،

the amygdala was responding far more reactively

آمیگدال واکنش بسیار بیشتری به خاطر

due to a lack of sleep.

کمبود خواب نشان می‌داد.

It's almost as though without sleep

ما تقریبا بدون خواب همه

we become all emotional accelerator pedal,

تبدیل به پدال شتاب دهنده عاطفی می‌شویم،

and too little regulatory control brake.

و نمی‌توانیم خودمان را کنترل کنیم.

And that seems to be the reason that we become so unbuckled

و به نظر می‌آید که از لحاظ یکپارچگی عاطفی

in terms of our emotional integrity

دلیل از بند گریختگی ما باشد

when we haven't been sleeping well.

زمانی که کمبود خواب داریم.

So that's the bad that can happen

پس این اتفاق بدی است

if I take sleep away from you.

اگر شما را از خواب دور کنم.

But it turns out

اما معلوم است که

that there's something good that happens

وقتی خوابتان را پس می‌گیرید

when you get your sleep back.

اتفاقات خوبی می‌افتد.

And sleep, particularly rapid eye movement sleep,

خواب، و مخصوصا خواب با حرکات سریع چشم،

actually offers a form of emotional first aid.

در واقع نوعی از کمک عاطفی اولیه را ارائه می‌دهد.

Because it's during sleep at night

چون در هنگام خواب شب است که

that we take these difficult emotional experiences

تجربیات احساسی بد را که در طول روز

that we've been having during the day,

داشته‌ایم، فراموش می‌کنیم.

and that sleep acts almost like a nocturnal soothing balm,

خواب تقریبا مانند داروی آرامبخش شبانه است

taking the sharp edges off those difficult experiences.

که لبه‌های تیز خاطرات بد را می‌گیرد.

And so perhaps it's not time that heals all wounds,

شاید این، زمان نیست که زخمها را شفا می‌دهد

it's time during sleep that provides that form of emotional convalescence.

بلکه آن زمان در خواب است که بیماری عاطفی را درمان می‌کند.

So that when we come back the next day,

و اینجاست که وقتی روز بعد را شروع می‌کنیم

we're able to cope with those emotional memories.

می‌توانیم از عهده‌ی آن خاطرات عاطفی بر بیاییم.