James Watson: How we discovered DNA

جیمز واتسون و داستان کشف ساختار DNA

Translator: Hasan Moeeni Reviewer: Ali Moeeny

Well, I thought there would be a podium, so I'm a bit scared.

من کمی ترسیده ام چون فکر می کردم که تریبون وجود داشته باشد.

(Laughter)

(خنده)

Chris asked me to tell again how we found the structure of DNA.

کریس از من خواسته که داستان کشف ساختار DNA را یکبار دیگر بگویم.

And since, you know, I follow his orders, I'll do it.

خوب، چون من از کریس دستور می گیرم پس این کار را خواهم کرد.

But it slightly bores me.

البته این کار برای من کمی خسته کننده شده است.

(Laughter)

(خنده)

And, you know, I wrote a book. So I'll say something --

شما حتما می دانید که من یک کتاب در این باره نوشته ام. با این وجود یک چیزهای خواهم گفت.

(Laughter)

(خنده)

-- I'll say a little about, you know, how the discovery was made,

من مقداری در مورد این که کشف چطور صورت گرفت

and why Francis and I found it.

و این که چرا من و فرانسیس توانستیم این کار را انجام دهیم صحبت خواهم کرد.

And then, I hope maybe I have at least five minutes to say

و بعد از آن امیدوارم بتوانم حداقل 5 دقیقه

what makes me tick now.

راجع به موضوعاتی که هم اکنون من را به هیجان می آورند صحبت کنم.

In back of me is a picture of me when I was 17.

در پشت من تصویری از ۱۷ سالگی من وجود دارد.

I was at the University of Chicago, in my third year,

در آن زمان من دانشجوی سال سوم در دانشگاه شیکاگو بودم.

and I was in my third year because the University of Chicago

چون که دانشگاه شیکاگو اجازه می داد که بعد از سال دوم دبیرستان وارد دانشگاه شوید

let you in after two years of high school.

در نتیجه من آن زمان با ۱۷ سال سن دانشجوی سال سوم بودم.

So you -- it was fun to get away from high school -- (Laughter) --

خوب راحت شدن از دبیرستان خیلی با حال بود.

because I was very small, and I was no good in sports,

چون من قد و قامت کوچکی داشتم و در ورزش و چیزهای مشابه

or anything like that.

اصلا خوب نبودم.

But I should say that my background -- my father was, you know,

البته من این را باید در مورد پیش زمینه ام بگویم که

raised to be an Episcopalian and Republican,

پدرم طوری بزرگ شده بود که پيرو كليسای اسقفی و جمهوری خواه بشود.

but after one year of college, he became an atheist and a Democrat.

اما بعد از سال اول کالج یک بی دین دمکرات از آب در آمد.

(Laughter)

(خنده)

And my mother was Irish Catholic,

و مادرم یک کاتولیک ایرلندی بود

and -- but she didn't take religion too seriously.

که البته دین را خیلی جدی نمی گرفت.

And by the age of 11, I was no longer going to Sunday Mass,

با این شرایط من بعد از سن ۱۱ سالگی دیگر به مراسم عشاء ربانی یکشنبه ها نرفتم

and going on birdwatching walks with my father.

و به جای آن به همراه پدرم برای تماشای پرندگان به پیاده روی می رفتم.

So early on, I heard of Charles Darwin.

در همان زمان با اسم چارلز داروین آشنا شدم.

I guess, you know, he was the big hero.

حتما شما می دانید که او بزرگ ترین قهرمان به حساب می آمد.

And, you know, you understand life as it now exists through evolution.

و می دانید که حیات به شکل امروز آن در اثر تکامل به وجود آمده است.

And at the University of Chicago I was a zoology major,

رشته ی من در دانشگاه شیکاگو جانورشناسی بود.

and thought I would end up, you know, if I was bright enough,

من فکر می کردم سرنوشت من اگر به اندازه کافی باهوش باشم

maybe getting a Ph.D. from Cornell in ornithology.

شاید این باشد که یک PhD از کرنل با گرایش پرنده شناسی بگیرم.

Then, in the Chicago paper, there was a review of a book

در آن زمان در مجله شیکاگو یک مقاله در مورد کتابی با عنوان "حیات چیست؟"

called "What is Life?" by the great physicist, Schrodinger.

از فیزیک دان بزرگ شرودینگر خواندم.

And that, of course, had been a question I wanted to know.

البته آن سوالی بود من می خواستم جوابش را بدست بیاورم.

You know, Darwin explained life after it got started,

شما می دانید که داروین حیات را بعد از آغاز آن توضیح داده بود

but what was the essence of life?

ولی این که ماهیت حیات چیست هنوز مشخص نشده بود.

And Schrodinger said the essence was information

شرودینگر عقیده داشت که ماهیت حیات، اطلاعات موجود در کروموزوم ها است

present in our chromosomes, and it had to be present

و این اطلاعات توسط ملکول ها ذخیره شده است.

on a molecule. I'd never really thought of molecules before.

من پیش از آن هیچ گاه به فکر ملکول ها نیفتاده بودم.

You know chromosomes, but this was a molecule,

شما با کروموزوم ها آشنایید، آن ها ملکول به حساب می آیند.

and somehow all the information was probably present

همه این اطلاعات با یک الگوی دیجیتال به نحوی نگه داری باید بشود.

in some digital form. And there was the big question

و یک سوال بزرگ وجود داشت

of, how did you copy the information?

چگونه این اطلاعات نسخه برداری می شود؟

So that was the book. And so, from that moment on,

خوب این کتاب راجع به این مسئله بود. و از آن زمان به بعد

I wanted to be a geneticist --

من تصمیم گرفتم که متخصص ژنتیک بشوم

understand the gene and, through that, understand life.

و با شناخت ژن ها و از طریق آن ها ماهیت حیات را درک کنم.

So I had, you know, a hero at a distance.

خوب من یک قهرمان در این زمینه در نزدیکیم می شناختم.

It wasn't a baseball player; it was Linus Pauling.

این قهرمان یک بازی کن بیسبال نبود، بلکه لاینس پاولینگ بود.

And so I applied to Caltech and they turned me down.

در نتیجه من برای پذیرش در کلتک درخواست دادم اما آن ها درخواست من را رد کردند.

(Laughter)

(خنده)

So I went to Indiana,

در نتیجه من به ایندیانا رفتنم

which was actually as good as Caltech in genetics,

که در واقع در زمینه ژنتیک به خوبی کلتک به حساب می آمد.

and besides, they had a really good basketball team. (Laughter)

درضمن آن ها یک تیم بسکتبال خیلی خوب هم داشتند.

So I had a really quite happy life at Indiana.

من دوران خیلی شادی را در ایندیانا داشتم.

And it was at Indiana I got the impression

و در ایندیانا بود که ایده این که DNA حامل

that, you know, the gene was likely to be DNA.

ژن ها است به ذهن من خطور کرد.

And so when I got my Ph.D., I should go and search for DNA.

در نتیجه هنگامی که من PhD را گرفتم تصمیم گرفتم به دنبال DNA بروم.

So I first went to Copenhagen because I thought, well,

در ابتدا به کپنهاگ رفتم چون

maybe I could become a biochemist,

فکر می کردم می توانم بیوشیمیست بشوم.

but I discovered biochemistry was very boring.

ولی متوجه شدم که بیوشیمی برایم خیلی خسته کننده و ملال آور است.

It wasn't going anywhere toward, you know, saying what the gene was;

در ضمن بیوشیمی کمکی برای توضیح کارکرد ژن ها نمی کرد.

it was just nuclear science. And oh, that's the book, little book.

بیوشیمی دانش ملکولی محض بود. آه، این آن کتاب است، آن کتاب کوچک.

You can read it in about two hours.

در دو ساعت می توانید کل آن را بخوانید.

And -- but then I went to a meeting in Italy.

و بعد از آن من به یک همایش در ایتالیا رفتم.

And there was an unexpected speaker who wasn't on the program,

و در آن جا یک سخنران که در برنامه اسمی از او نبود به طور غیر منتظره

and he talked about DNA.

راجع به DNA سخنرانی کرد.

And this was Maurice Wilkins. He was trained as a physicist,

او موریس ویلکینز بود. او یک فیزیک دان بود

and after the war he wanted to do biophysics, and he picked DNA

و بعد از جنگ به بیوفیزیک روی آورده بود و DNA را به عنوان زمینه کاری انتخاب کرده بود.

because DNA had been determined at the Rockefeller Institute

چون DNA در موسسه راکفلر به عنوان

to possibly be the genetic molecules on the chromosomes.

محتمل ترین ملکول حامل ژن در کروموزوم ها به حساب می آمد.

Most people believed it was proteins.

بیشتر افراد فکر می کردند که پروتئین ها این نقش را داشته باشند.

But Wilkins, you know, thought DNA was the best bet,

اما ویلکینز عقیده داشت که DNA بالاترین شانس را داشته باشد.

and he showed this x-ray photograph.

و او این عکس اشعه ایکس را در آن جا نمایش داد.

Sort of crystalline. So DNA had a structure,

یک حالت بلورین. پس ملکول DNA علی رغم این که شاید

even though it owed it to probably different molecules

هر کدام از آن ها دستورالعمل های مختلفی را حمل کنند

carrying different sets of instructions.

دارای ساختاری منظم است.

So there was something universal about the DNA molecule.

پس این ملکول باید دارای خصوصیتی عمومی باشد.

So I wanted to work with him, but he didn't want a former birdwatcher,

من تمایل داشتم که برای او کار کنم اما او تمایلی به کار با یک پرنده شناس سابق نداشت.

and I ended up in Cambridge, England.

در نتیجه من کمبریج در انگلیس را انتخاب کردم.

So I went to Cambridge,

خوب من به کمبریج رفتم

because it was really the best place in the world then

چون آنجا در واقع بهترین محل در دنیا برای بلورنگاری

for x-ray crystallography. And x-ray crystallography is now a subject

با اشعه ایکس بود. بلور نگاری با اشعه ایکس به تازه گی

in, you know, chemistry departments.

در رشته شیمی مطرح شده بود.

I mean, in those days it was the domain of the physicists.

منظورم این است که در آن روزها بلورنگاری جزئی از رشته فیزیک به حساب می آمد.

So the best place for x-ray crystallography

بهترین محل برای بلورنگاری با اشعه ایکس

was at the Cavendish Laboratory at Cambridge.

آزمایشگاه کاوندیش در کمبریج بود.

And there I met Francis Crick.

در آنجا بود که من با فرانسیس کریک آشنا شدم.

I went there without knowing him. He was 35. I was 23.

هنگامی که به آنجا رفتم با او هیچ آشنایی نداشتم. او ۳۵ سال داشت و من ۲۳ ساله بودم.

And within a day, we had decided that

و تنها بعد از یک روز ما تصمیم گرفتیم که

maybe we could take a shortcut to finding the structure of DNA.

شاید بتوانیم بر خلاف روش های سخت معمول یک راه میان بر

Not solve it like, you know, in rigorous fashion, but build a model,

برای کشف ساختار DNA پیدا کنیم. و آن روش مدل سازی بود.

an electro-model, using some coordinates of, you know,

یک مدل ملکولی با استفاده از یافته های

length, all that sort of stuff from x-ray photographs.

تصاویر حاصل از پرتونگاری اشعه ایکس بسازیم.

But just ask what the molecule -- how should it fold up?

ولی مسئله این بود که چه ملکولی -- این مدل به چه شکلی باید ساخته شود؟

And the reason for doing so, at the center of this photograph,

و دلیل انجام این کار، لاینس پاولینگ در وسط

is Linus Pauling. About six months before, he proposed

این عکس است. در حدود شش ماه قبل از آن او

the alpha helical structure for proteins. And in doing so,

مارپیچ آلفا را برای پرو‌تئین ها پیشنهاد داده بود. با این کار او

he banished the man out on the right,

مردی را که در سمت راست ایستاده،

Sir Lawrence Bragg, who was the Cavendish professor.

سر لارنس براگ که پروفسور کاوندیش بود از دور خارج کرد.

This is a photograph several years later,

این عکس مربوط به چندین سال بعد است که

when Bragg had cause to smile.

براگ دلیلی برای خندیدن داشت.

He certainly wasn't smiling when I got there,

وقتی که من برای کار به آن جا رفتم او مطمئناً نمی خندید چون

because he was somewhat humiliated by Pauling getting the alpha helix,

با تصاحب مارپیچ آلفا توسط پاولینگ مورد تحقیر قرار گرفته بود،

and the Cambridge people failing because they weren't chemists.

افراد کمبریج به این دلیل که شیمیدان نبودند در این زمینه شکست می خوردند.

And certainly, neither Crick or I were chemists,

و بدون شک فرانسیس و من هیچ کدام شیمیدان نبودیم،

so we tried to build a model. And he knew, Francis knew Wilkins.

در نتیجه ما سعی کردیم از راه مدل سازی به نتیجه برسیم. فرانسیس با ویلکینز آشنا بود.

So Wilkins said he thought it was the helix.

ویلکینز معتقد بود که ملکول باید به شکل مارپیچ باشد.

X-ray diagram, he thought was comparable with the helix.

به نظر او عکس اشعه ایکس با یک مارپیچ تطابق پیدا می کرد.

So we built a three-stranded model.

در نتیجه ما یک مدل سه رشته ای ساختیم.

The people from London came up.

افراد لندن به دیدن مدل آمدند.

Wilkins and this collaborator, or possible collaborator,

ویلکینز و همکارش یا همکار احتمالیش

Rosalind Franklin, came up and sort of laughed at our model.

روزالیند فرانکلین، به آنجا آمدند و به نوعی به مدل ما خندیدند.

They said it was lousy, and it was.

آن ها می گفتند که مدل شما بی ریخت است. البته درست می گفتند.

So we were told to build no more models; we were incompetent.

در نتیجه به ما گفته شد که دیگر مدل سازی نکنیم. ما لیاقت این کار را نداشتیم.

(Laughter)

(خنده)

And so we didn't build any models,

و ما دیگر مدلی نساختیم،

and Francis sort of continued to work on proteins.

و فرانسیس به کارش روی پروتئین ها ادامه داد.

And basically, I did nothing. And -- except read.

و من به طور کلی کاری انجام نمی دادم. البته به غیر از مطالعه کردن.

You know, basically, reading is a good thing; you get facts.

شما می دانید، مطالعه کار مفیدی است. مطالعه باعث می شود که شما با واقعیت ها آشنا شوید.

And we kept telling the people in London

و ما همچنان به گروه لندن تذکر می دادیم که

that Linus Pauling's going to move on to DNA.

لاینس پاولینگ قصد دارد به سمت DNA حرکت کند.

If DNA is that important, Linus will know it.

اگر DNA اهمیت دارد، لاینس این را خواهد فهمید.

He'll build a model, and then we're going to be scooped.

او مدل را خواهد ساخت و روی دست ما خواهد زد.

And, in fact, he'd written the people in London:

و در حقیقت او به گروه لندن نامه نوشته بود که:

Could he see their x-ray photograph?

آیا امکان دارد تصاویر اشعه ایکس آن ها را ببیند؟

And they had the wisdom to say "no." So he didn't have it.

البته آن ها فهم آن را داشتند که به او جواب رد بدهند. در نتیجه او آن ها را در اختیار نداشت.

But there was ones in the literature.

البته تصاویری قبلاً منتشر شده بود.

Actually, Linus didn't look at them that carefully.

اما لاینس آن ها را با دقت بررسی نکرده بود.

But about, oh, 15 months after I got to Cambridge,

در حدود ۱۵ ماه پس از آن که من به کمبریج رفتم،

a rumor began to appear from Linus Pauling's son,

در کمبریج شایعه ای توسط پسر لاینس پاولینگ که،

who was in Cambridge, that his father was now working on DNA.

در آن زمان در کمبریج به سر می برد، منتشر شد که پدرش هم اکنون مشغول کار روی DNA است.

And so, one day Peter came in and he said he was Peter Pauling,

روزی پیتر پیش ما آمد و گفت که من پیتر پاولینگ هستم،

and he gave me a copy of his father's manuscripts.

و کپی نامه ای که از پدرش دریافت کرده بود را به من داد.

And boy, I was scared because I thought, you know, we may be scooped.

در آن موقع من حسابی ترسیدم چون تصور می کردم که ما رو دست خورده باشیم.

I have nothing to do, no qualifications for anything.

من هیچ کاری برای انجام و صلاحیت انجام هیچ کاری را هم نداشتم.

(Laughter)

(خنده)

And so there was the paper, and he proposed a three-stranded structure.

خوب این مقاله ی او بود که در آن یک مدل سه رشته ای پیش نهاد داده بود.

And I read it, and it was just -- it was crap.

من آن را خواندم. در واقع چرند بود.

(Laughter)

(خنده)

So this was, you know, unexpected from the world's --

این در واقع از بزرگترین شیمیدان دنیا خیلی غیر منتظره بود.

(Laughter)

(خنده)

-- and so, it was held together by hydrogen bonds

مدل او توسط پیوندهای هیدروژنی بین گروه های فسفات

between phosphate groups.

شکل گرفته بود.

Well, if the peak pH that cells have is around seven,

خوب اگر بیشینه PH درون سلول در حدود هفت باشد،

those hydrogen bonds couldn't exist.

آن پیوند های هیدروژنی نمی توانستند تشکیل شوند.

We rushed over to the chemistry department and said,

ما با عجله به گروه شیمی رفتیم و به آن ها گفتیم:

"Could Pauling be right?" And Alex Hust said, "No." So we were happy.

که آیا پاولینگ می تواند درست گفته باشد؟ و وقتی الکس هاوست جواب منفی داد ما بسیار خوشحال شدیم.

(Laughter)

(خنده)

And, you know, we were still in the game, but we were frightened

و ما همچنان در بازی بودیم اما خیلی ترس داشتیم که

that somebody at Caltech would tell Linus that he was wrong.

کسی در کلتک به او خواهد گفت که در اشتباه است.

And so Bragg said, "Build models."

در نتیجه براگ دوباره به ما اجازه داد که مدل سازی کنیم.

And a month after we got the Pauling manuscript --

یک ماه بعد از نامه ی پاولینگ،

I should say I took the manuscript to London, and showed the people.

من باید بگویم که من نامه را با خود به لندن بردم و به آن ها نشان دادم.

Well, I said, Linus was wrong and that we're still in the game

خوب من به آن ها گفتم که لاینس در اشتباه است و ما همچنان فرصت داریم.

and that they should immediately start building models.

و آن ها باید به سرعت شروع به ساختن مدل بکنند.

But Wilkins said "no." Rosalind Franklin was leaving in about two months,

ولی ویلکینز گفت نه، روزالیند فرانکلین تا دو ماه دیگر از این جا خواهد رفت و

and after she left he would start building models.

پس از رفتن او ما مدل سازی را شروع خواهیم کرد.

And so I came back with that news to Cambridge,

در نتیجه من با این خبر به کمبریج برگشتم،

and Bragg said, "Build models."

و براگ دستور ساخت مدل را داد.

Well, of course, I wanted to build models.

خوب البته ، من خودم می خواستم که مدل سازی بکنم.

And there's a picture of Rosalind. She really, you know,

و این عکس روزالیند است. او در واقع،

in one sense she was a chemist,

از یک طرف شیمیدان بود،

but really she would have been trained --

ولی در واقع آموزش دیده بود برای --

she didn't know any organic chemistry or quantum chemistry.

او اطلاعی درباره شیمی آلی و شیمی کوانتومی نداشت.

She was a crystallographer.

او یک بلورنگار بود.

And I think part of the reason she didn't want to build models

و من معتقدم دلیل این که او نمی خواست که مدل سازی کند این بود که

was, she wasn't a chemist, whereas Pauling was a chemist.

او به صورتی که پاولینگ شیمیدان بود، شیمیدان نبود.

And so Crick and I, you know, started building models,

در نتیجه کریک و من شروع به ساخت مدل ها کردیم.

and I'd learned a little chemistry, but not enough.

و من مقداری شیمی یاد گرفته بودم، اما کافی نبود.

Well, we got the answer on the 28th February '53.

خوب ما در ۲۸ فوریه سال ۱۹۵۳ به نتیجه رسیدیم.

And it was because of a rule, which, to me, is a very good rule:

و دلیل آن هم این قانون بود که به نظر من قانون خیلی خوبی است:

Never be the brightest person in a room, and we weren't.

هیچ وقت باهوش ترین فرد در یک جمع نباش. و ما بهترین نبودیم.

We weren't the best chemists in the room.

ما بهترین شیمیدان در آن جمع نبودیم.

I went in and showed them a pairing I'd done,

من پیش آن ها رفتم و زوج های که ساخته بودم را به آن ها نشان دادم،

and Jerry Donohue -- he was a chemist -- he said, it's wrong.

و جری دوناهو که یک شیمیدان بود گفت که آن ها اشتباه است.

You've got -- the hydrogen atoms are in the wrong place.

تو اتم های هیدروژن را در محل اشتباهی قرار داده ای.

I just put them down like they were in the books.

من آن ها را از روی کتاب کپی کرده بودم.

He said they were wrong.

او گفت آن ها به این صورت اشتباه هستند.

So the next day, you know, after I thought, "Well, he might be right."

در نتیجه روز بعد من با خودم گفتم او شاید درست می گوید.

So I changed the locations, and then we found the base pairing,

و در نتیجه من محل آن ها را تغییر دادم و بعد از آن زوج بازها را بدست آوردیم،

and Francis immediately said the chains run in absolute directions.

و فرانسیس بلافاصله متوجه شد که زنجیره ی زوج ها به سمت درستی خواهد رفت.

And we knew we were right.

و ما به این نتیجه رسیدم که مدل ما درست است.

So it was a pretty, you know, it all happened in about two hours.

مدل خیلی زیبا بود، می دانید، همه آن در حدود دو ساعت شکل گرفت.

From nothing to thing.

از هیچ به همه چیز.

And we knew it was big because, you know, if you just put A next to T

و ما متوجه شدیم که این خیلی مهم است. شما می دانید که اگر ما A را در کنار T

and G next to C, you have a copying mechanism.

قرار دهیم و G را در کنار C قرار دهیم یک روش برای نسخه برداری خواهیم داشت.

So we saw how genetic information is carried.

در نتیجه ما به این مسئله که چگونه اطلاعات ژنتیکی توسط ترتیب

It's the order of the four bases.

چهار باز حمل می شوند پی بردیم.

So in a sense, it is a sort of digital-type information.

این اطلاعات به نوعی به صورت دیجیتال هستند.

And you copy it by going from strand-separating.

و توسط جدا کردن دو رشته از یکدیگر می توان از آن ها نسخه برداری کرد.

So, you know, if it didn't work this way, you might as well believe it,

در نتیجه حتی اگر به این شکل هم نبود، شما باز هم آن را به این دلیل که

because you didn't have any other scheme.

هیچ الگوی دیگری در دست نبود، باور می کردید.

(Laughter)

(خنده)

But that's not the way most scientists think.

ولی این روشی نیست که غالب دانشمندان فکر می کنند.

Most scientists are really rather dull.

اکثر دانشمندان در واقع خیلی کند هستند.

They said, we won't think about it until we know it's right.

آنها می گویند ما تا وقتی که ندانیم یک موضوعی درست است، در مورد آن فکر نمی کنیم.

But, you know, we thought, well, it's at least 95 percent right or 99 percent right.

ولی شما می دانید که، ما در مورد آن فکر کردیم. خوب این مدل ۹۵ تا ۹۹ درصد درست است.

So think about it. The next five years,

خوب پس به آن فکر کنید. در پنج سال بعد از آن،

there were essentially something like five references

به کار ما در نیچر چیزی حدود پنج

to our work in "Nature" -- none.

ارجاع شد، هیچ.

And so we were left by ourselves,

ما را تنها به حال خودمان گذاشته بودند.

and trying to do the last part of the trio: how do you --

در نتیجه ما تلاش کردیم که قسمت آخر کار را هم خودمان انجام دهیم.

what does this genetic information do?

وظیفه ی اطلاعات ژنتیکی چیست؟

It was pretty obvious that it provided the information

این بسیار روشن است که آن ها اطلاعات لازم

to an RNA molecule, and then how do you go from RNA to protein?

برای ملکول RNA را تامین می کنند. اما چطور از روی RNA پروتئین ساخته می شود؟

For about three years we just -- I tried to solve the structure of RNA.

حدود سه سال ما تنها -- من تلاش می کردم که ساختار RNA را پیدا کنم.

It didn't yield. It didn't give good x-ray photographs.

ولی کار نتیجه بخش نبود. تصویر اشعه ایکس مناسبی از آن بدست نمی آمد.

I was decidedly unhappy; a girl didn't marry me.

من به طور کامل ناراحت بودم. دختری بود که حاضر نشد با من ازدواج کند.

It was really, you know, sort of a shitty time.

واقعا، دوران افتضاحی بود.

(Laughter)

(خنده)

So there's a picture of Francis and I before I met the girl,

این تصور من و فرانسیس قبل از این که من با آن دختر آشنا شوم است.

so I'm still looking happy.

من هنوز خوشحال به نظر می رسم.

(Laughter)

(خنده)

But there is what we did when we didn't know

و این کاری است که ما موقعی که نمی دانستم دیگر چه کار کنیم،

where to go forward: we formed a club and called it the RNA Tie Club.

انجام دادیم: ما یک انجمن به نام انجمن کرواتهای RNA تشکیل دادیم.

George Gamow, also a great physicist, he designed the tie.

جرج گامو که یک فیزیکدان بزرگ است کروات را طراحی کرد.

He was one of the members. The question was:

او یکی از اعضا بود. سوال این بود:

How do you go from a four-letter code

چگونه کد چهار حرفی به

to the 20-letter code of proteins?

کد ۲۰ حرفی پروتئین ها ترجمه می شود؟

Feynman was a member, and Teller, and friends of Gamow.

فاینمن و تلر و دوستان گامو هم دیگر اعضا بودند.

But that's the only -- no, we were only photographed twice.

در این عکس تنها چهار نفر از ما دیده می شوند. ما تنها دو بار عکس گرفتیم.

And on both occasions, you know, one of us was missing the tie.

در هر دو بار یکی از ما کرواتش را فراموش کرده بود.

There's Francis up on the upper right,

در بالا سمت راست فرانسیس است،

and Alex Rich -- the M.D.-turned-crystallographer -- is next to me.

و الکس ریچ -- پزشکی که بلورنگار شده بود -- هم در کنار من است.

This was taken in Cambridge in September of 1955.

این عکس در کمبریج سبتامبر سال ۱۹۵۵ گرفته شده است.

And I'm smiling, sort of forced, I think,

و من به زور در حال لبخند زدن هستم،

because the girl I had, boy, she was gone.

فکر می کنم به این خاطر که آن دختر از دست رفته بود.

(Laughter)

(خنده)

And so I didn't really get happy until 1960,

در حقیقت من تا ۱۹۶۰ دیگر خوشحال نشدم،

because then we found out, basically, you know,

چون در آن سال ما به طور کلی متوجه شدیم،

that there are three forms of RNA.

که سه نوع مختلف از RNA وجود دارد.

And we knew, basically, DNA provides the information for RNA.

و ما می دانستیم که DNA اطلاعات لازم برای RNA را تامین می کند.

RNA provides the information for protein.

و RNA اطلاعات لازم برای ساخت پروتئین را تامین می کند.

And that let Marshall Nirenberg, you know, take RNA -- synthetic RNA --

و این ها بود که به مارشال نورنبرگ کمک کرد که RNA نوترکیب

put it in a system making protein. He made polyphenylalanine,

را درون سیستم قرار دهد و پروتئین تولید کند. او پلی فنیل آلانین را تولید کرد.

polyphenylalanine. So that's the first cracking of the genetic code,

و این اولین رمز گشایی از کد ژنتیک به حساب می آید

and it was all over by 1966.

و در ۱۹۶۶ دیگر همه چیز تمام شد.

So there, that's what Chris wanted me to do, it was --

خوب تا این جا، چیزی بود که کریس از من خواست که بگویم.

so what happened since then?

خوب بعد از آن چه اتفاقاتی رخ داد؟

Well, at that time -- I should go back.

خوب در آن زمان، من باید به قبل باز گردم.

When we found the structure of DNA, I gave my first talk

وقتی که ما ساختار DNA را کشف کردیم من اولین سخنرانیم را

at Cold Spring Harbor. The physicist, Leo Szilard,

در کولد اسپرینگ هاربر انجام دادم. لیو زیلارد که فیزیکدان بود،

he looked at me and said, "Are you going to patent this?"

به من نگاه کرد و گفت : آیا قصد ثبت حق امتیاز این را ندارید؟

And -- but he knew patent law, and that we couldn't patent it,

البته او با قوانین ثبت حق امتیاز آشنا بود و می دانست که ما نمی توانیم این کار را انجام دهیم.

because you couldn't. No use for it.

چون نمی شود این کار را کرد. هیچ کاربردی ندارد.

(Laughter)

(خنده)

And so DNA didn't become a useful molecule,

در نتیجه DNA به ملکول به درد بخوری تبدیل نشد و

and the lawyers didn't enter into the equation until 1973,

وکیلها در این زمینه دست به کار نشدند تا ۲۰ سال بعد

20 years later, when Boyer and Cohen in San Francisco

یعنی سال ۱۹۷۳ وقتی که بویر و کوهن در سانفرانسیسکو

and Stanford came up with their method of recombinant DNA,

و استنفورد روشی برای ساخت DNA نوترکیب ابداع کردند

and Stanford patented it and made a lot of money.

و استنفورد حق امتیاز آن را ثبت کرد و از آن پول فراوانی بدست آورد.

At least they patented something

بلاخره آن ها حق امتیاز چیزی را ثبت کرده بودند که

which, you know, could do useful things.

به درد انجام کار مفیدی می خورد.

And then, they learned how to read the letters for the code.

و بعد از آن آنها توانستند بیاموزند که چگونه می شود حروف را از رمز ژنتیکی خواند.

And, boom, we've, you know, had a biotech industry. And,

و بعد از آن بود که صنعت بیوتکنولوژی به وجود آمد.

but we were still a long ways from, you know,

ولی ما همچنان راه درازی برای پاسخ به سوالی

answering a question which sort of dominated my childhood,

که دوران کودکی من را تحت تاثیر قرار داده بود داشتیم،

which is: How do you nature-nurture?

و آن این بود: منشا حیات چیست؟

And so I'll go on. I'm already out of time,

خوب من ادامه می دهم. همین الان هم وقت کم آورده ام،

but this is Michael Wigler, a very, very clever mathematician

ولی این مایکل ویگلر یک ریاضیدان خیلی خیلی باهوش است که

turned physicist. And he developed a technique

به فیزیک روی آورده است. او یک تکنیک ابداع کرده

which essentially will let us look at sample DNA

که به ما اجازه می دهد نمونه هایی از DNA را بررسی کنیم

and, eventually, a million spots along it.

و میلیون ها نقطه در سرتاسر آن را بررسی کنیم.

There's a chip there, a conventional one. Then there's one

در این تصویر یک چیپ از نوع مرسوم آن را می بینید و در کنار آن

made by a photolithography by a company in Madison

یک چیپ دیگر قرار دارد که به روش فتولیتوگرافی توسط شرکتی در مدیسون

called NimbleGen, which is way ahead of Affymetrix.

به نام نیمبلجین ساخته شده که خیلی پیشرفته تر از افیمتریکس است.

And we use their technique.

ما از تکنیک آن ها استفاده می کنیم.

And what you can do is sort of compare DNA of normal segs versus cancer.

کاری که به وسیله آن می توان انجام داد نوعی مقایسه DNA است.

And you can see on the top

این سرطان است و در بالا شما می توانید

that cancers which are bad show insertions or deletions.

سرطان ها را ببینید که به صورت تکه های اضافه شده یا حذف شده دیده می شوند.

So the DNA is really badly mucked up,

همان طور که مشخص است DNA به شدت خراب شده است،

whereas if you have a chance of surviving,

در حالی که اگر شما بخواهید زنده بمانید،

the DNA isn't so mucked up.

ملکول DNA نباید خیلی آسیب دیده باشد.

So we think that this will eventually lead to what we call

خوب ما به این نتیجه رسیدم که این روش در نهایت به

"DNA biopsies." Before you get treated for cancer,

نمونه برداری از DNA ختم خواهد شد. قبل از این که سرطان را درمان کنید

you should really look at this technique,

باید به کمک این تکنیک،

and get a feeling of the face of the enemy.

تصویری از دشمن بدست بیاورید.

It's not a -- it's only a partial look, but it's a --

این یک تصویر ناقص خواهد بود ولی

I think it's going to be very, very useful.

من فکر می کنم که کاربرد خیلی زیادی خواهد داشت.

So, we started with breast cancer

خوب ما با سرطان سینه شروع کردیم

because there's lots of money for it, no government money.

چون پول غیر دولتی زیادی برای آن وجود دارد.

And now I have a sort of vested interest:

و در حال حاضر من علاقه دارم که

I want to do it for prostate cancer. So, you know,

از این تکنیک برای سرطان پروستات استفاده کنم.

you aren't treated if it's not dangerous.

شما اطلاع دارید که در صورتی که خطرناک نباشد درمانی صورت نخواهد گرفت.

But Wigler, besides looking at cancer cells, looked at normal cells,

ولی ویگلر در کنار بررسی سلول های سرطانی، سلول های سالم را هم بررسی کرده است و

and made a really sort of surprising observation.

و به نتایج غافلگیر کننده ای دست پیدا کرده است.

Which is, all of us have about 10 places in our genome

و آن این است که همه ما تقریبا در ۱۰ نقطه از ژنوم مان

where we've lost a gene or gained another one.

دچار نقص ژن شده ایم و یا یک ژن جدید دریافت کرده ایم.

So we're sort of all imperfect. And the question is well,

به یک معنی همه ما به نوعی ناقص هستیم. حالا سوال این است که

if we're around here, you know,

اگر ما این جا هستیم پس

these little losses or gains might not be too bad.

این نقص ها و اضافه های کوچک خیلی تاثیر بدی ندارند.

But if these deletions or amplifications occurred in the wrong gene,

ولی اگر این ها در ژن های خاصی صورت گیرند،

maybe we'll feel sick.

شاید بیماری خاصی رخ دهد.

So the first disease he looked at is autism.

اولین بیماریی که او بررسی کرد بیماری اوتیسم بود.

And the reason we looked at autism is we had the money to do it.

و دلیل این که بیماری اوتیسم را انتخاب کردیم این بود که برای انجام آن پول داشتیم.

Looking at an individual is about 3,000 dollars. And the parent of a child

هزینه ی بررسی هر نفر در حدود ۳۰۰۰ دلار می شود. و والدین یک کودک

with Asperger's disease, the high-intelligence autism,

با بیماری اسپرگر، یک بیمار اوتیست باهوش،

had sent his thing to a conventional company; they didn't do it.

نمونه های او را به یک شرکت معمولی ژنتیکی فرستادند ولی آن ها نتوانستند این کار را انجام دهند.

Couldn't do it by conventional genetics, but just scanning it

آن ها نمی توانستند این کار را با روش های مرسوم ژنتیک انجام دهند. ولی تنها با اسکن کردن آن

we began to find genes for autism.

ما توانستیم ژن های مربوط به اوتیسم را پیدا کنیم.

And you can see here, there are a lot of them.

و همان طور که در این تصور می توانید ببینید تعداد آن ها زیاد است.

So a lot of autistic kids are autistic

خوب پس کودکانی که اوتیست هستند به این دلیل

because they just lost a big piece of DNA.

دچار این بیماری شده اند که تکه بزرگی از DNA را از دست داده اند.

I mean, big piece at the molecular level.

یعنی یک تکه بزرگ در ابعاد ملکولی.

We saw one autistic kid,

ما یک کودک اوتیست را بررسی کردیم که

about five million bases just missing from one of his chromosomes.

در حدود ۵ میلیون جفت باز بر روی یکی از کرومزوم هایش کم داشت.

We haven't yet looked at the parents, but the parents probably

ما والدین او را بررسی نکردیم اما به احتمال زیاد آن ها

don't have that loss, or they wouldn't be parents.

این نقص را نداشتند چون در غیر این صورت دیگر نمی توانستند والد باشند.

Now, so, our autism study is just beginning. We got three million dollars.

بعد از شروع کار روی اوتیسم سه میلیون دلار بودجه دریافت کردیم.

I think it will cost at least 10 to 20 before you'd be in a position

من فکر می کنم چیزی در حدود ۱۰ تا ۲۰ میلیون نیاز باشد تا بتوانیم

to help parents who've had an autistic child,

به نقطه ای برسیم که بتوان به والدین کودکان اوتیست و یا

or think they may have an autistic child,

والدینی که ممکن است کودکی با اوتیسم به دنیا بیاورند کمک کرد.

and can we spot the difference?

و این که بتوانیم تفاوت آن را با دیگران مشخص کنیم؟

So this same technique should probably look at all.

خوب با روشی مشابه باید همه آن ها را بررسی کرد.

It's a wonderful way to find genes.

این تکنیکی فوق العاده برای پیدا کردن ژن ها است.

And so, I'll conclude by saying

و من صحبتم را با این تمام خواهم کرد که

we've looked at 20 people with schizophrenia.

ما ۲۰ بیمار اسکیزوفرنی را هم بررسی کردیم.

And we thought we'd probably have to look at several hundred

و ما فکر می کردیم که باید در حدود چند صد بیمار را بررسی کرد

before we got the picture. But as you can see,

تا بتوان تصویر درستی از بیماری بدست آورد ولی همان طور که می توانید ببینید،

there's seven out of 20 had a change which was very high.

در ۷ مورد از ۲۰ بیمار تغییرات و تفاوت ها بسیار مشهود و زیاد است.

And yet, in the controls there were three.

و در نمونه های کنترل تنها در ۳ مورد این تفاوت ها وجود دارد.

So what's the meaning of the controls?

خوب این تفاوت در نمونه های کنترل به چه معنی است؟

Were they crazy also, and we didn't know it?

آیا آن ها هم دیوانه هستند ولی ما نمی فهمیم؟

Or, you know, were they normal? I would guess they're normal.

یا آن ها سالم هستند؟ من حدث می زنم که آن ها سالم باشند.

And what we think in schizophrenia is there are genes of predisposure,

ما معتقدیم که در بیماری اسکیزوفرنی ژن هایی به عنوان مستعد کننده وجود دارند

and whether this is one that predisposes --

و آیا این ها مستعد کننده ها هستند --

and then there's only a sub-segment of the population

و مسئله دیگر این است که تنها بخشی از جمعیت

that's capable of being schizophrenic.

استعداد ابتلا به اسکیزوفرنی را دارند.

Now, we don't have really any evidence of it,

در حال حاضر ما دلایل کافی برای این مسئله نداریم اما

but I think, to give you a hypothesis, the best guess

من فکر می کنم، به عنوان فرضیه، به احتمال زیاد

is that if you're left-handed, you're prone to schizophrenia.

اگر شما چپ دست باشید مستعد بیماری اسکیزوفرنی هستید.

30 percent of schizophrenic people are left-handed,

۳۰ درصد از اسکیزوفرنی ها چپ دست هستند،

and schizophrenia has a very funny genetics,

و اسکیزوفرنی ژنتیک خیلی خنده داری دارد،

which means 60 percent of the people are genetically left-handed,

به این معنی که ۶۰ درصد افراد ژنتیکی چپ دست هستند،

but only half of it showed. I don't have the time to say.

اما تنها در نیمی از آن ها این خصیصه بروز می کند. من وقت کافی برای شرح آن ندارم.

Now, some people who think they're right-handed

ولی بعضی از افراد که فکر می کنند راست دست هستند

are genetically left-handed. OK. I'm just saying that, if you think,

در واقع از نظر ژنتیکی چپ دست هستند. خوب. من می خواهیم بگویم اگر شما فکر می کنید،

oh, I don't carry a left-handed gene so therefore my, you know,

خوب من ژن مربوط به چپ دستی را ندارم در نتیجه فرزندان من

children won't be at risk of schizophrenia. You might. OK?

ریسک مبتلا شدن به بیماری اسکیزوفرنی را نخواهند داشت. اما شاید داشته باشند.

(Laughter)

(خنده)

So it's, to me, an extraordinarily exciting time.

در نتیجه اکنون برای من زمان بسیار هیجان برانگیزی است.

We ought to be able to find the gene for bipolar;

ما باید بتوانیم ژن مربوط به دوقطبی بودن را به دلیل وجود رابطه

there's a relationship.

بین این دو بیماری به زودی پیدا کنیم.

And if I had enough money, we'd find them all this year.

و اگر به اندازه کافی بودجه داشتم، ما همه آن ها را امسال پیدا می کردیم.

I thank you.

خیلی متشکرم.