Do personality tests work? - Merve Emre

Çeviri: Gözden geçirme: Gözde Alpçetin

In 1942, a mother-daughter duo

1942'de Katherine Cook Briggs

Katherine Cook Briggs and Isabel Briggs Myers

ve Isabel Briggs Myers adında bir anne-kız

developed a questionnaire that classified people’s personalities into 16 types.

insanların kişiliklerini 16 tipte sınıflandıran bir anket geliştirdi.

Called the Myers-Briggs Type Indicator, or MBTI,

Myers-Briggs Kişilik Göstergesi veya diğer bir adıyla MBTI

it would go on to become

dünyanın en yaygın kullanılan kişilik testlerinden biri olacaktı.

one of the world’s most widely-used personality tests.

Today, personality testing is a multi-billion dollar industry

Günümüzde kişilik testi; bireyler, okullar ve şirketler tarafından kullanılan

used by individuals, schools, and companies.

milyar dolarlık bir endüstridir.

But none of these tests, including the MBTI, the Big Five,

Ancak MBTI, Büyük Beşli, DiSC değerlendirmesi,

the DiSC assessment, the Process Communication Model,

Süreç İletişim Modeli ve Enneagram da dahil olmak üzere

and the Enneagram,

bu testlerin hiçbiri aslında kişilik hakkında gerçekleri ortaya çıkarmaz.

actually reveal truths about personality.

In fact, it’s up for debate whether personality

Aslına bakarsak, kişiliğin bir bireyin istikrarlı,

is a stable, measurable feature of an individual at all.

ölçülebilir bir özelliği olup olmadığı tartışmalı bir konu.

Part of the problem is the way the tests are constructed.

Sorunun bir kısmı da testlerin oluşturulma şekli.

Each is based on a different set of metrics to define personality:

Her biri, kişiliği tanımlamak için farklı bir ölçüt dizisine dayanıyor:

the Myers-Briggs, for instance,

Myers-Briggs, örneğin,

focuses on features like introversion and extroversion

insanları kişilik “tipleri” olarak sınıflandırmak için

içe dönüklük ve dışa dönüklük gibi özelliklere odaklanırken

to classify people into personality "types,"

while the Big Five scores participants on five different traits.

Büyük Beşli katılımcıları beş farklı özellik üzerinden puanlıyor.

Most are self-reported,

Çoğu kendi kendine rapor edilir,

meaning the results are based on questions participants answer about themselves.

yani sonuçlar katılımcıların kendileri hakkında cevapladıkları sorulara dayanır.

So it’s easy to lie, but even with the best intentions,

Bu yüzden yalan söylemek kolaydır ancak en iyi niyetlerle bile

objective self-evaluation is tricky.

objektif bir öz değerlendirme zordur.

Take this question from the Big Five:

Bu soru Büyük Beş’ten alındı mesela:

How would you rate the accuracy of the statement "I am always prepared"?

“Her zaman hazırlıklıyım” ifadesinin doğruluğunu nasıl değerlendirirsiniz?

There’s a clear favorable answer here, which makes it difficult to be objective.

Burada net ve olumlu bir cevap var ve bu da objektif olmayı zorlaştırıyor.

People subconsciously aim to please:

İnsanlar bilinçaltında şunları memnun etmeyi amaçlar:

when asked to agree or disagree, we show a bias

Kabul etmemiz veya etmememiz istendiğinde

soruyu soran kişi veya kurumun nasıl cevaplamamızı istediğine inanıyorsak

toward answering however we believe the person or institution

asking the question wants us to answer.

öyle cevaplamaya yönelik bir eğilim gösteririz.

Here’s another question—

Bir başka soru da şu:

what do you value more, justice or fairness?

Neye daha çok değer verirsiniz, adalete mi eşitliğe mi?

What about harmony or forgiveness?

Ya uyum ya da bağışlama konusunda?

You may well value both sides of each pair,

Her bir çiftin her iki tarafına da değer verebilirsiniz

but the MBTI would force you to choose one.

ancak MBTI sizi birini seçmeye zorlar.

And while it’s tempting to assume the results of that forced choice

Bu zorunlu seçimin sonuçlarının bir şekilde gerçek bir tercihi

must somehow reveal a true preference, they don’t:

ortaya koyması gerektiğini varsaymak cazip gelse de koymazlar:

When faced with the same forced choice question multiple times,

Aynı zorunlu seçmeli soruyla birden çok kez karşılaşıldığında,

the same person will sometimes change their answer.

aynı kişi bazen yanıtını değiştirir.

Given these design flaws, it’s no surprise that test results can be inconsistent.

Bu tasarım kusurlarını düşününce sonuçların tutarsızlığı şaşırtıcı değil.

Bir çalışma, Myers-Briggs’i ikinci kez yapan insanların neredeyse yarısının

One study found that nearly half of people who take the Myers-Briggs a second time

only five weeks after the first get assigned a different type.

ilkinden sadece beş hafta sonra farklı bir tipe atandığını buldu.

And other studies on the Myers-Briggs have found that people with very similar scores

Myers-Briggs üzerine yapılan diğer araştırmalar

çok benzer puanlara sahip kişilerin farklı tiplere yerleştirildiğini buldu

end up being placed in different categories,

suggesting that the strict divisions between personality types

ve bu da kişilik tipleri arasındaki katı ayrımların

don’t reflect real-life nuances.

gerçek hayattaki nüansları yansıtmadığını gösteriyor.

Complicating matters further,

Konuları daha da karmaşık hale getiren

the definitions of personality traits are constantly shifting.

kişilik özelliklerinin tanımlarının sürekli değişmesi.

The Swiss psychiatrist Carl Jung,

İçe dönük ve dışa dönük terimlerini popülerleştiren

who popularized the terms introvert and extrovert,

İsviçreli psikiyatrist Carl Jung,

defined an introvert as someone who sticks to their principles

içine kapanık bir kişiyi durum ne olursa olsun

regardless of situation,

ilkelerine sadık kalan biri,

and an extrovert as someone who molds their self according to circumstance.

dışa dönük olanı ise duruma göre şekillenen biri olarak tanımlar.

Introversion later came to mean shyness, while an extrovert was someone outgoing.

İçe kapanıklık sonralarda utangaçlık, dışa dönüklük de sosyal olarak anlaşıldı.

Today, an introvert is someone who finds alone time restorative,

Bugün içe dönük biri yalnız zamanı iyileştirici bulan,

an extrovert draws energy from social interaction,

dışa dönük biri de sosyal etkileşimden enerji çeken kişidir

and an ambivert falls somewhere between these two extremes.

ve bir ambivert ise bu iki uç noktanın arasında bir yere denk gelir.

The notion of an innate, unchanging personality

Doğuştan gelen, değişmeyen bir kişilik kavramı

forms the basis of all these tests.

tüm bu testlerin temelini oluşturur.

But research increasingly suggests that personality shifts during key periods—

Ancak araştırmalar, okul yıllarımız

veya çalışmaya başladığımız zaman gibi kilit dönemlerde

kişiliğin değiştiğini giderek daha fazla gösteriyor.

like our school years, or when we start working.

Though certain features of a person’s behavior

Bir kişinin bazı davranış özellikleri zaman içinde nispeten sabit kalsa da

may remain relatively stable over time,

others are malleable, moulded by our upbringing, life experiences, and age.

diğerleri şekillendirilebilirdir,

yetiştirilme şeklimiz, yaşımız ve hayat tecrübelerimizle şekillenir.

All of this matters more or less depending on how a personality test is used.

Tüm bunlar, kişilik testinin nasıl kullanıldığına bağlı olarak

az ya da çok önemlidir.

Though anyone using them should take the results with a grain of salt,

Bunları kullanan birinin sonuçları biraz kuşkuyla alması gerekse de

there isn’t much harm in individual use—

bireysel kullanımda pek bir zararı yok

and users may even learn some new terms and concepts in the process.

ve kullanıcılar bu süreçte bazı yeni terim ve kavramları bile öğrenebilirler.

But the use of personality tests extends far beyond self discovery.

Ancak kişilik testlerinin kullanımı, kendini keşfetmenin çok ötesine uzanır.

Schools use them to advise students what to study and what jobs to pursue.

Okullar, öğrencilere ne yapacaklarını tavsiye etmek için bunları kullanır.

Companies use them decide who to hire and for what positions.

Şirketlerse kimi ve hangi pozisyonlara işe alacağına karar vermek için.

Yet the results don’t predict how a person will perform in a specific role.

Fakat sonuçlar, birinin bir rolde nasıl performans göstereceğini tahmin etmez.

So by using personality tests this way,

Dolayısıyla kişilik testlerini bu şekilde kullanarak

institutions can deprive people of opportunities they’d excel at,

kurumlar insanları iyi oldukları fırsatlardan mahrum edebilir

or discourage them from considering certain paths.

veya belirli yolları değerlendirmekten vazgeçirebilir.