Why do we have crooked teeth when our ancestors didn’t? - G. Richard Scott

Translator: Chanunchida Cheevapruik Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

All these ancient skulls have perfectly straight teeth,

กะโหลกศีรษะเหล่านี้ล้วนมีฟันที่สมบูรณ์แบบ

despite almost certainly never sporting braces.

แม้ว่าน่าจะไม่เคยสวมเหล็กดัดฟัน

And this isn't some strange sample.

นี่ไม่ใช่กะโหลกพิเศษพิสดาร

According to the fossil record,

ตามบันทึกหลักฐานฟอสซิล

ancient humans usually had straight teeth,

โดยปกติแล้วมนุษย์ยุคโบราณมีฟันที่ตรง

complete with third molars— or wisdom teeth.

มีฟันกรามคู่ที่สาม—wisdom teeth (ที่มักกลายเป็นฟันคุด) —ครบถ้วน

In fact, the dental dilemmas that fuel the demand for braces

อันที่จริงแล้ว ฟันที่ขึ้นทับซ้อนกัน จนทำให้เกิดความจำเป็นในการดัดฟัน

and wisdom teeth extractions today appear to be recent developments.

รวมไปถึงการถอนฟันคุด เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ปรากฎขึ้นในระยะหลัง

So what happened?

เกิดอะไรขึ้น?

While it’s nearly impossible to know for sure,

แม้อาจไม่สามารถรู้ได้แน่ชัด

scientists have a hypothesis.

แต่เหล่านักวิทยาศาสตร์มีข้อสันนิษฐาน

A couple million years ago,

ราว 2-3 ล้านปีก่อน

the ancestors of modern humans lived a subsistence lifestyle.

บรรพบุรุษของมนุษย์ยุคปัจจุบัน ดำรงชีวิตแบบเน้นการเอาตัวรอด

Their teeth and jaws had to work hard to make the food they ate digestible.

ฟันและกรามของพวกเขาจำเป็นต้องแข็งแรง เพื่อให้อาหารอยู่ในสภาพที่ย่อยได้

Indeed, the surfaces of many of their teeth show extensive wear and flattening.

แน่นนอนว่าพื้นผิวฟันของพวกเขา เต็มไปด้วยร่องรอยความสึกหรอ

They also had larger jaws and teeth overall.

พวกเขามีฟันและกรามขนาดใหญ่ด้วย

At some point, they began using tools and fire to cook and prepare food,

กระทั่งถึงจุดหนึ่ง พวกเขาเริ่ม ใช้เครื่องมือและไฟเพื่อเตรียมอาหาร

which helped break it down.

ซึ่งช่วยในการย่อยอาหาร

A lot more time passed and, around 12,000 years ago,

วันคืนผ่านไปเป็นเวลานาน ราว 12,000 ปีก่อน

some humans started farming and domesticating animals and plants.

มนุษย์บางส่วนเริ่มทำการเกษตร เลี้ยงสัตว์และเพาะปลูก

Over the course of several thousand years,

เมื่อเวลาหลายพันปีผ่านไป

it became more common for people to process and refine their food.

การปรุงอาหารด้วยกรรมวิธีต่าง ๆ กลายเป็นเรื่องปกติธรรมดา

Milling technologies helped remove the tougher parts of grains,

เทคโนโลยีการโม่ช่วยทำให้ เมล็ดพันธุ์พืชนิ่มขึ้น

like the germ and bran from rice and wheat.

นำส่วนที่แข็งและหยาบ เช่น หน่อและรำ ออกจากข้าวและข้าวสาลี

Fast forward to the industrial Revolution,

จนกระทั่งมาถึงยุคปฏิวัติอุตสาหกรรม

and technological innovations dramatically accelerated these processes.

เทคโนโลยีและนวัตกรรมต่าง ๆ ยิ่งช่วยเร่งการพัฒนากระบวนการเหล่านี้

In a relatively short time,

ในช่วงระยะเวลาไม่นาน

many human mouths were relieved of a great deal

ปากของมนุษย์ต้องรับภาระงานที่ลดลงมาก

of their grinding, crushing, and pulverizing duties.

ไม่ว่าจะเป็นการเคี้ยว ขบ บด

And interestingly, it was around this time

เป็นที่น่าสนใจตรงที่ ณ ช่วงเวลาประมาณนี้

that tooth crookedness appears to have become more common.

ความบิดเบี้ยวของฟันเริ่มปรากฎมากขึ้น

Examining fossils spanning millions of years of evolution,

จากการตรวจสอบฟอสซิลนับหลายล้านปี ตลอดวิวัฒนาการของมนุษย์

researchers have observed a gradual decrease in tooth and jaw size

เหล่านักวิจัยสังเกตเห็น ขนาดของฟันและกรามที่ลดลงเรื่อย ๆ

in humans and our ancestors.

ในมนุษย์และบรรพบุรุษของเรา

Many think that, for most of human history,

หลายคนคิดว่า

dietary shifts— like the introduction of meat and the advent of cooking—

การเปลี่ยนแปลงด้านอาหาร— ไม่ว่าจะเป็นเนื้อสัตว์ หรือการปรุงอาหาร—

were gradual,

เป็นไปอย่างค่อยเป็นค่อยไป

and that changes in tooth and jaw size basically kept pace with one another.

ขนาดของฟันและกรามก็ค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงไปตาม ๆ กัน

But with the more recent revolutions in agricultural and culinary habits,

แต่ด้วยการปฏิวัติทางการเกษตร และอุปนิสัยการทำอาหารในระยะหลังมานี้

that relationship changed.

ทำให้ความสัมพันธ์นั้นเปลี่ยนแปลงไป

As the theory goes, over a relatively short period,

ทฤษฎีหนึ่งอธิบายว่า ภายในระยะเวลาช่วงสั้น ๆ

some human populations saw a decrease in jawbone size,

ประชากรกลุ่มหนึ่งมี ขนาดกระดูกขากรรไกรเล็กลง

while teeth stayed roughly the same size,

ในขณะที่ฟันยังมีขนาดคงเดิม

meaning they're left vying for limited space.

หมายความว่า ฟันเหล่านั้นจะต้องขึ้นรวมกัน ในพื้นที่ขนาดจำกัด

When they do grow in, they may displace others

เมื่อเป็นอย่างนั้น พวกมันก็อาจขึ้นทับซ้อนกัน

and get jostled into some eccentric positions.

และถูกดันไปอยู่ในตำแหน่งที่ผิดแปลกไป

And then wisdom teeth, which are usually the last to make their debut,

เมื่อฟันกรามคู่ที่สาม ซึ่งมักจะขึ้นเป็นลำดับสุดท้าย งอกขึ้นมา

seem to only complicate things further.

เรื่องราวก็ยิ่งซับซ้อนมากขึ้น

In many cases, they have little or no space to emerge.

หลายครั้งพวกมันแทบไม่มีพื้นที่ในการงอก

This can lead to impacted wisdom teeth,

สิ่งนี้เองที่นำไปสู่ฟันคุด

which may cause discomfort and infections if not surgically removed.

อันจะก่อให้เกิดความรู้สึกอึดอัด หรือการติดเชื้อหากไม่ผ่าเอาออก

So larger jaws appear to be associated with greater chewing demands.

คล้ายว่าขากรรไกรขนาดใหญ่จะสัมพันธ์โดยตรง กับความจำเป็นในการขบเคี้ยว

And many scientists think that as people's diets have become less chewy,

นักวิทยาศาสตร์หลายคนมีความคิดว่า อาหารที่บดเคี้ยวง่ายขึ้น

their jaws have gotten smaller— and that this has led to dental crowding,

ทำให้ขากรรไกรมีขนาดเล็กลง— และนี่ทำให้เกิดฟันซ้อนฟัน

resulting in dental crookedness and impacted wisdom teeth.

ส่งผลให้ฟันมีความเบี้ยวเกและเกิดผลกระทบ ต่อฟันกรามคู่ที่สาม (wisdom teeth)

This hypothesis has been supported by some preliminary experimental data.

สมมติฐานนี้ได้รับหลักฐานสนับสนุนจาก ข้อมูลการทดลองในเบื้องต้น

In a 1983 study, researchers raised 43 squirrel monkeys

ในการศึกษาปี พ.ศ. 2526 นักวิจัยได้ทำการ เลี้ยงลิงกระรอก 43 ตัว

on diets of either naturally tough or artificially soft food.

ให้กินอาหารตามธรรมชาติที่มีความหยาบกระด้าง หรืออาหารที่ผ่านกระบวนการทำให้นิ่ม

Those fed softer food had more crowded premolars,

ลิงที่ได้กินอาหารนิ่มมี ฟันกรามน้อยเบียดเสียดกันมากกว่า

rotated or displaced teeth, and narrower dental arches.

มีฟันบิดหรืออยู่ผิดตำแหน่ง รวมไปถึงแนวฟันที่แคบกว่า

And a 2004 study similarly observed that hyraxes raised on cooked foods

ในการศึกษาที่คล้ายคลึงกันจากปี พ.ศ. 2547 โดยให้อาหารปรุงสุกกับตัวไฮแร็กซ์

experienced roughly 10% less growth in facial areas involved in chewing

ส่วนของใบหน้าของไฮแร็กซ์ที่ใช้ในการเคี้ยว มีการเจริญลดลงประมาณ 10%

compared to those given raw and dried foods.

เมื่อเทียบกับไฮแร็กซ์ที่ได้กิน อาหารดิบและอาหารแห้ง

In other words, the issue at large seems to be environmental—

พูดอีกอย่างก็คือ ประเด็นสำคัญน่าจะ ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อม—

or one of lifestyle— instead of a genetic one,

หรือรูปแบบการใช้ชีวิต— มากกว่าจะขึ้นกับพันธุกรรม

though heritable factors may be at play in some instances.

ทว่าปัจจัยทางพันธุกรรมแต่กำเนิด ก็อาจมีส่วนเกี่ยวข้องในบางแง่มุม

It’s estimated that somewhere between 30 to 60% of people today

มีการคาดการณ์ว่า ราว 30-60% ของมนุษย์ในยุคปัจจุบัน

experience some level of tooth crowding.

มีฟันขึ้นทับซ้อนกันไม่มากก็น้อย

But this trend varies across global populations.

แต่ลักษณะนี้มีความแตกต่างกันไป ในหมู่ประชากรโลก

Some people naturally never have wisdom teeth.

บางคนอาจไม่มีฟันคุดขึ้นเลยโดยธรรมชาติ

And some don’t experience tooth crowding or crookedness

บางคนอาจไม่มีฟันขึ้นทับซ้อนกัน หรือฟันเกเลย

and still get their wisdom teeth without a hitch.

แต่ก็ยังมีฟันคุดขึ้นได้

This seems to coincide with diets that are less processed.

นี่ดูสอดคล้องกับอาหารที่ ผ่านกรรมวิธีต่าง ๆ น้อยกว่า

So how can we prevent tooth crowding early,

แล้วเราจะป้องกันฟันซ้อนเกตั้งแต่เนิ่น ๆ

using lifestyle changes and orthodontics?

ด้วยการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต หรือการจัดฟันได้อย่างไร?

Well, it’s certainly something to chew over.

คงต้องขบเขี้ยวเคี้ยวฟันคิดกันต่อไป