How did English evolve? - Kate Gardoqui

ภาษาอังกฤษมีวิวัฒนาการมาอย่างไร - เคท การ์โดควี (Kate Gardoqui)

Translator: Andrea McDonough Reviewer: Bedirhan Cinar

Translator: Yada Sattarujawong Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

I am going to start with a challenge.

ฉันจะเริ่มด้วยการขอท้าให้คุณ

I want you to imagine each of these two scenes

ลองจินตนาการจากประโยคสองประโยคนี้

in as much detail as you can.

ในทุกๆรายละเอียด มากที่สุดเท่าที่คุณจะนึกได้

Scene number one:

ฉากที่หนึ่ง

"They gave us a hearty welcome."

พวกเขาต้อนรับเราอย่างเป็นกันเอง

Well, who are the people who are giving a hearty welcome?

ใครคือคนที่ให้การตอนรับเราอย่างเป็นกันเอง

What are they wearing?

พวกเขาสวมเสื้อผ้าแบบไหน

What are they drinking?

พวกเขากำลังดื่มอะไร

OK, scene two:

ฉากที่สอง

"They gave us a cordial reception."

พวกเขาทำการต้อนรับเราอย่างเป็นทางการ

How are these people standing?

คนเหล่านี้กำลังยืนท่าไหน

What expressions are on their faces?

พวกเขามีสีหน้าอย่าไร

What are they wearing and drinking?

พวกเขาสวมเสื้อผ้าแบบไหน ดื่มอะไรอยู่

Fix these pictures in your mind's eye

ลองนึกภาพทั้งสองภาพนี้ไว้ในใจ

and then jot down a sentence or two to describe them.

แล้วเขียนสักหนึงหรือสองประโยค เพื่ออธิบายสิ่งที่คุณจินตนาการ

We'll come back to them later.

เดี๋ยวเราจะกลับมาพูดถึงอีกที

Now on to our story.

ทีนี้ก็มาเข้าเรื่องกัน

In the year 400 C.E.

ในคริสต์ศักราชที่ 400

the Celts in Britain were ruled by Romans.

ชาวเคลต์ในเกาะอังกฤษถูกปกครองโดยชาวโรมัน

This had one benefit for the Celts:

สถานการณ์นี้เป็นประโยชน์ต่อชาวเคลต์

the Romans protected them from the barbarian Saxon tribes

เพราะทหารโรมันปกป้องพวกเขา จากชาวเผ่าแซ็กซอนที่ป่าเถื่อน

of Northern Europe.

พวกแซ็กซอนมาจากตอนเหนือของทวีปยุโรป

But then the Roman Empire began to crumble,

แต่ไม่นาน จักรวรรดิโรมันก็เริ่มเสื่อม

and the Romans withdrew from Britain.

และทหารโรมันก็ถอนกำลังจากเกาะอังกฤษ

With the Romans gone, the Germanic tribes,

เมื่อพวกโรมันไม่อยู่แล้ว พวกชาวเผ่าเยอรมัน

the Angles, Saxons, Jutes, and Frisians

เผ่าแองเกิล พวกแซ็กซอน พวกจูลส์ และ ฟรีเซี่ยน

quickly sailed across the water,

ก็เดินทางข้ามทะเลมาอย่างรวดเร็ว

did away with the Celts,

พวกเขาจัดการกับพวกเคลต์

and formed kingdoms in the British Isles.

และตั้งอาณาจักรหลายแห่งขึ้นบนหมู่เกาะอังกฤษ

For several centuries, these tribes lived in Britain,

เป็นเวลาหลายร้อยปีที่ชนเผ่าเหล่านี้อาศัยอยู่ในอังกฤษ

and their Germanic language, Anglo Saxon,

และภาษาของพวกเขา ทั้งภาษากลุ่มเยอรมันนิค และ แองโกล แซ็กซอน

became the common language, what we call Old English.

กลายมาเป็นภาษาที่ใช้กันทั่วไป ซึ่งเราเรียกว่า ภาษาอังกฤษโบราณ

Although modern English speakers may think Old English sounds like a different language,

ถึงแม้ว่าคนที่พูดภาษาอังกฤษทุกวันนี้อาจคิดว่า ภาษาอังกฤษโบราณ ฟังดูเหมือนเป็นภาษาอื่น

if you look and listen closely, you'll find many words that are recognizable.

แต่ถ้าเราสังเกตและฟังดีๆ เราก็จะพบคำหลายคำ ที่เราพอจะคุ้นเคย

For example, here is what the Lord's Prayer looks like in Old English.

ตัวอย่างเช่น นี่คือหน้าตาของบทสวดมนต์ ในภาษาอังกฤษโบราณ

At first glance, it may look unfamiliar,

มองดูทีแรก มันอาจจะดูแปลก

but update the spelling a bit,

แต่ถ้าเราปรับตัวสะกดให้ทันสมัยซักหน่อย

and you'll see many common English words.

คุณก็จะเห็นคำภาษาอังกฤษทั่วๆไปอยู่หลายคำ

So the centuries passed with Britains happily speaking Old English,

เวลาผ่านไปหลายร้อยปี ชาวอังกฤษ ก็พูดภาษาอังกฤษโบราณกันอย่างมีความสุข

but in the 700's, a series of Viking invasions began,

แต่ในช่วงคริสต์ศักราชที่ 700 พวกไวกิ้งเริ่มโจมตีอย่างต่อเนื่อง

which continued until a treaty split the island in half.

ซึ่งทำให้เกิดสนธิสัญญาซึ่งแบ่งเกาะออกเป็นสองฝั่ง

On one side were the Saxons.

ฝั่งหนึ่งคือพวกแซ็กซอน

On the other side were the Danes

อีกฝั่งหนึ่งคือพวกเดนส์

who spoke a language called Old Norse.

ซึ่งพูดภาษาที่เรียกว่า นอร์ส โบราณ

As Saxons fell in love with their cute Danish neighbors

แล้วชาวแซ็กซอนก็ตกหลุมรัก เพื่อนบ้านแสนสวยชาวเดนส์

and marriages blurred the boundaries,

และการแต่งงานก็ค่อยๆทำให้เส้นเขตแดนจางไป

Old Norse mixed with Old English,

ภาษานอร์ส โบราณ ก็ผสมกับภาษาอังกฤษโบราณ

and many Old Norse words like

และภาษานอร์ส โบราณ หลายคำเช่น

freckle,

Freckel (ตกกระ)

leg,

root,

leg (ขา)

root (ราก)

skin,

and want

skin (ผิวหนัง)

และ want (ต้องการ)

are still a part of our language.

ก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของภาษาอังกฤษ

300 years later, in 1066,

300 ปีต่อมา ในปี 1066

the Norman conquest brought war again to the British Isles.

การรุกรานของชาวนอร์มัน นำสงครามมาสู่เกาะอังกฤษอีกครั้ง

The Normans were Vikings who settled in France.

ชาวนอร์มันคือชาวไวกิ้งที่ไปตั้งรกรากในฝรั่งเศส

They had abandoned the Viking language and culture

พวกเขาได้ทิ้งภาษา และวัฒนธรรมไวกิ้่ง

in favor of a French lifestyle,

และหันไปนิยมวิถีชีวิตแบบฝรั่งเศส

but they still fought like Vikings.

แต่พวกเขาก็ยังรบแบบชาวไวกิ้ง

They placed a Norman king on the English throne

พวกเขาแต่งตั้งกษัตริย์ชาวนอร์มัน ให้ปกครองบัลลังก์อังกฤษ

and for three centuries, French was the language of the British royalty.

เป็นเวลากว่าสามร้อยปี ที่ภาษาฝรั่งเศส เป็นภาษาของชนชั้นสูงชาวอังกฤษ

Society in Britain came to have two levels:

สังคมอังกฤษแบ่งออกเป็นสองระดับ

French-speaking aristocracy

ชนชั้นสูงที่พูดภาษาฝรั่งเศส

and Old English-speaking peasants.

และคนธรรมดาที่พูดภาษาอังกฤษโบราณ

The French also brought many Roman Catholic clergymen with them

ชาวฝรั่งเศสยังได้พาพระโรมันคาธอลิก เข้ามากับพวกเขาด้วย

who added Latin words to the mix.

พระได้เพิ่มคำศัพท์ภาษาละตินเข้าไปผสมกับคำเดิม

Old English adapted and grew

ทำให้ภาษาอังกฤษโบราณปรับเปลี่ยนและเติบโตขึ้น

as thousands of words flowed in,

เพราะมีคำใหม่ๆเพิ่มเข้ามาเป็นพันๆคำ

many having to do with government, law, and aristocracy.

ส่วนมากเป็นคำศัพท์เกี่ยวกับรัฐบาล กฏหมาย และชนชั้นสูง

Words like council,

เช่นคำว่า council (ที่ปรึกษา)

marriage,

sovereign,

marriage (การแต่งงาน)

sovereign (อำนาจปกครองสูงสุด)

govern,

govern (ปกครอง)

damage,

damage (ความเสียหาย)

and parliament.

และ parliament (รัฐสภา)

As the language expanded,

เมื่อภาษาเติบโตขึ้น

English speakers quickly realized what to do

ผู้ที่พูดภาษาอังกฤษก็ทราบกันทันที ว่าพวกเขาต้องทำอย่างไร

if they wanted to sound sophisticated:

ถ้าพวกเขาอยากจะดูเป็นคนมีรสนิยม

they would use words that had come from French or Latin.

พวกเขาก็จะใช้คำที่มาจากภาษาฝรั่งเศสหรือ ภาษาละติน

Anglo Saxon words seemed so plain

คำจากภาษา แองโกล แซ็กซอน ฟังดูธรรมดา

like the Anglo Saxon peasants who spoke them.

เหมือนกับคนชาวบ้านทั่วไปที่พูดภาษานั้น

Let's go back to the two sentences you thought about earlier.

ทีนี้ลองกลับไปดูประโยคสองประโยค ที่คุณจินตนาการไว้ก่อนหน้านี้

When you pictured the hearty welcome,

เมื่อคุณนึกภาพการต้อนรับอย่างเป็นกันเอง

did you see an earthy scene with relatives hugging and talking loudly?

คุณเห็นภาพทั่วๆไป ที่ญาติกอดกัน พูดกันเสียงดังรึเปล่า

Were they drinking beer?

พวกเขากำลังดื่มเบียร์ใช่ไหม

Were they wearing lumberjack shirts and jeans?

พวกเขาใส่เสื้อลายตารางกับกางเกงยีนส์รึเปล่า

And what about the cordial reception?

แล้วถ้านึกถึง การต้อนรับอย่างเป็นทางการ

I bet you pictured a far more classy and refined crowd.

ฉันพนันว่าคุณนึกภาพผู้คนที่สวยงามหรูหรากว่าภาพเมื่อครู่

Blazers and skirts,

ใส่กางเกงผ้า สวมกระโปรง

wine and caviar.

ดื่มไวน์ กับรับประทานไข่ปลาคาเวียร์

Why is this?

ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น

How is it that phrases that are considered just about synonymous by the dictionary

เพราะอะไร วลีธรรมดาๆที่ประกอบด้วยคำ ที่พจนานุกรมให้ความหมายเกือบจะเหมือนกัน

can evoke such different pictures and feelings?

ถึงได้สื่อถึงภาพที่แตกต่างกัน และทำให้เกิดความรู้สึกที่แตกต่าง

"Hearty" and "welcome" are both Saxon words.

คำว่า Hearty และ Welcome เป็นคำแซ็กซอนทั้งสองคำ

"Cordial" and "reception" come from French.

Cordial และ Reception มาจากภาษาฝรั่งเศส

The connotation of nobility and authority has persisted

ความหมายแฝงที่แสดงถึงความเป็นชนชั้นสูงยังคงติดอยู่

around words of French origin.

กับคำที่มีที่มาจากภาษาฝรั่งเศส

And the connotation of peasantry,

และความหมายแฝงของความเป็นชาวบ้าน

real people,

ผู้คนจริงๆ

salt of the Earth,

เกลือของโลก (คนทั่วไป)

has persisted around Saxon words.

ยังคงติดอยู่กับคำจากภาษาแซ็กซอน

Even if you never heard this history before,

ถึงแม้ว่าคุณจะไม่เคยได้ยินประวัติศาสตร์มาก่อน

the memory of it persists in the feelings evoked

ความทรงจำเกี่ยวกับความแตกต่างอยู่ในความรู้สึกที่เรามี

by the words you speak.

จากคำที่เราพูด

On some level, it's a story you already knew

บางส่วนเป็นเรื่องราวที่คุณรู้อยู่แล้ว

because whether we realize it consciously

เพราะไม่ว่าเราจะรู้ตัว

or only subconsciously,

หรือมันเป็นไปด้วยจิตใต้สำนึกก็ตาม

our history lives in the words we speak and hear.

ประวัติศาสตร์ของเราก็อยู่ในคำที่เราพูดและได้ยิน