How did English evolve? - Kate Gardoqui

Translator: Andrea McDonough Reviewer: Bedirhan Cinar

Translator: Omid Shabani Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

I am going to start with a challenge.

قصد دارم با یک چالش شروع کنم.

از شما می‌خواهم هر کدام از این دو صحنه را

I want you to imagine each of these two scenes

in as much detail as you can.

با بیشترین جزئیات ممکن تصور کنید.

Scene number one:

صحنه‌ی شماره یک:

"They gave us a hearty welcome."

«از ما استقبال گرمی کردند.»

Well, who are the people who are giving a hearty welcome?

خب، این کسانی که از ما به‌گرمی استقبال می‌کنند چه کسانی هستند؟

What are they wearing?

چه لباسی به تن دارند؟

What are they drinking?

چه می‌نوشند؟

بسیار خب، صحنه‌ی دو:

OK, scene two:

"They gave us a cordial reception."

«با گشاده‌رویی به پیشوازمان آمدند.»

How are these people standing?

این افراد چه وضعیتی دارند؟

What expressions are on their faces?

چه حالاتی در چهره‌ی آن‌هاست؟

What are they wearing and drinking?

چه پوشیده‌اند و چه می‌نوشند؟

Fix these pictures in your mind's eye

این تصاویر را ذهنتان مجسم کنید

and then jot down a sentence or two to describe them.

و حالا در توصیف آن‌ها یک یا دو جمله یادداشت کنید.

We'll come back to them later.

بعدا به آن‌ها بر می‌گردیم.

Now on to our story.

حالا ادامه‌ی ماجرا.

In the year 400 C.E.

در سال ۴۰۰ معاصر،

the Celts in Britain were ruled by Romans.

رومی‌ها در بریتانیا بر نژاد سلت حکومت می‌کردند.

This had one benefit for the Celts:

این موضوع یک مزیت برای سلت‌ها داشت:

the Romans protected them from the barbarian Saxon tribes

رومی‌ها از آن‌ها در مقابل بربر‌های ساکسون در اروپای شمالی محافظت می‌کردند

of Northern Europe.

But then the Roman Empire began to crumble,

اما پس از آن امپراتوری رومی شروع به فروپاشی کرد

and the Romans withdrew from Britain.

و رومی‌ها از بریتانیا عقب کشیدند.

With the Romans gone, the Germanic tribes,

قبایل ژرمن، آنگل‌ها، ساکسون‌ها

the Angles, Saxons, Jutes, and Frisians

جوت‌ها، و فریسی‌ها پس از خروج رومی‌ها

quickly sailed across the water,

به سرعت از آب عبور کردند

did away with the Celts,

سلت‌ها را کنار زدند

and formed kingdoms in the British Isles.

و پادشاهی‌هایی در جزایر بریتانیا تشکیل دادند.

For several centuries, these tribes lived in Britain,

این قوم‌ها چند قرن در بریتانیا زندگی کردند

and their Germanic language, Anglo Saxon,

و زبان آلمانی آن‌ها، آنگلوساکسون،

became the common language, what we call Old English.

به زبان رایجی بدل شد که با عنوان انگلیسی کهن می‌شناسیم

Although modern English speakers may think Old English sounds like a different language,

هرچند که شاید انگلیسی‌زبانان مدرن انگلیسی کهن را زبان متمایزی بدانند،

if you look and listen closely, you'll find many words that are recognizable.

اما اگر بادقت به این زبان نگاه و گوش کنید، کلمات قابل‌فهم بسیاری خواهید یافت.

For example, here is what the Lord's Prayer looks like in Old English.

برای نمونه، «دعای الهی» مسیحیان در زبان انگلیسی کهن به این صورت است

در نگاه اول، شاید ناآشنا به نظر برسد،

At first glance, it may look unfamiliar,

but update the spelling a bit,

اما اگر املا را کمی به‌روز کنید،

and you'll see many common English words.

کلمات انگلیسی فراوانی را خواهید دید.

So the centuries passed with Britains happily speaking Old English,

قرن‌ها گذشت و بریتانیا با خوشحالی به زبان انگلیسی کهن صحبت می‌کرد

but in the 700's, a series of Viking invasions began,

اما در قرن ۷۰۰، تهاجم وایکینگ‌ها آغاز شد،

which continued until a treaty split the island in half.

و ادامه یافت تا زمانی که طبق معاهده‌ای جزیره به دو نیمه تقسیم شد.

On one side were the Saxons.

در یک سمت ساکسون‌ها بودند

On the other side were the Danes

و در سمت دیگر دانمارکی‌هایی بودند

who spoke a language called Old Norse.

که به زبانی موسوم به نورس کهن صحبت می‌کردند.

As Saxons fell in love with their cute Danish neighbors

از آنجا که ساکسون‌ها عاشق همسایه‌های جذاب دانمارکی خود شدند

and marriages blurred the boundaries,

و ازدواج بین‌شان مرز‌ها را محو کرد،

Old Norse mixed with Old English,

زبان نورس کهن با زبان انگلیسی کهن آمیخته شد

and many Old Norse words like

و بسیاری از کلمات نورس کهن مانند

freckle,

freckle (کک‌و‌مک)، leg (پا)، root (ریشه)

leg,

root,

skin,

and want

skin (پوست) و want (خواستن)

are still a part of our language.

هنوز بخشی از زبان انگلیسی هستند.

300 years later, in 1066,

۳۰۰ سال بعد، در ۱۰۶۶،

the Norman conquest brought war again to the British Isles.

حمله‌ی نورمن‌ها دوباره جنگ را به جزایر بریتانیا آورد.

The Normans were Vikings who settled in France.

نورمن‌ها وایکینگ‌هایی بودند که در فرانسه ساکن شده بودند،

They had abandoned the Viking language and culture

زبان و فرهنگ وایکینگ‌ها را کنار گذاشته بودند

in favor of a French lifestyle,

و به سبک زندگی فرانسوی روی آورده بودند؛

but they still fought like Vikings.

اما همچنان مانند وایکینگ‌ها می‌جنگیدند.

They placed a Norman king on the English throne

آنها یک پادشاه نورمن را بر تاج‌و‌تخت بریتانیا نشاندند

and for three centuries, French was the language of the British royalty.

و تا سه قرن، فرانسوی زبان سلطنتی بریتانیا بود.

Society in Britain came to have two levels:

جامعه در بریتانیا دو طبقه داشت:

French-speaking aristocracy

طبقه‌ی اشراف فرانسوی‌زبان

and Old English-speaking peasants.

و طبقه‌ی رعیت با زبان انگلیسی کهن

The French also brought many Roman Catholic clergymen with them

فرانسوی‌ها کشیش‌های کاتولیک رومی زیادی نیز به همراه خود آوردند

who added Latin words to the mix.

که کلمات لاتین را نیز به این ترکیب اضافه کردند

Old English adapted and grew

انگلیسی کهن با سرازیر شدن هزاران کلمه

as thousands of words flowed in,

تحول و گسترش یافت.

many having to do with government, law, and aristocracy.

کلماتی که اغلب مرتبط با حکومت، قانون و اشرافیت بودند. کلماتی مانند:

Words like council,

council (شورا)، marriage (ازدواج)، sovereign (فرمانروا)،

marriage,

sovereign,

govern,

govern (حکومت کردن) damage (خسارت)، parliament (مجلس)

damage,

and parliament.

As the language expanded,

با گسترده شدن زبان،

English speakers quickly realized what to do

انگلیسی‌زبانان سریعا فهمیدند چه باید بکنند

if they wanted to sound sophisticated:

اگر می‌خواستند فرهیخته به نظر برسند،

they would use words that had come from French or Latin.

از کلماتی که منشأ فرانسوی یا لاتین داشتند استفاده می‌کردند

Anglo Saxon words seemed so plain

کلمات آنگلوساکسون خیلی ساده به‌نظر می‌رسیدند

like the Anglo Saxon peasants who spoke them.

شبیه به رعیت آنگلوساکسونی که آن‌ها را به کار می‌بردند.

Let's go back to the two sentences you thought about earlier.

بیایید به دو جمله‌ای که پیش‌تر درباره‌ی آن‌ها فکر کردید برگردیم

When you pictured the hearty welcome,

هنگامی که استقبال گرم را تجسم کردید،

did you see an earthy scene with relatives hugging and talking loudly?

آیا صحنه‌ای بی‌ریا از در آغوش گرفتن اقوام و بلند‌بلند صحبت کردن دیدید؟

Were they drinking beer?

آیا داشتند آبجو می‌نوشیدند؟

Were they wearing lumberjack shirts and jeans?

آیا پیراهن چهارخانه و شلوار جین پوشیده بودند؟

And what about the cordial reception?

در پیشواز با گشاده‌رویی چطور؟

I bet you pictured a far more classy and refined crowd.

شرط می‌بندم افراد به‌مراتب باکلاس‌تر و شیک‌تری را تجسم کرده‌اید.

Blazers and skirts,

کت و دامن مجلل،

wine and caviar.

شراب و خاویار.

Why is this?

دلیلش چیست؟

How is it that phrases that are considered just about synonymous by the dictionary

چطور عبارت‌هایی که در لغت‌نامه تقریبا هم‌معنی در نظر گرفته می‌شوند

can evoke such different pictures and feelings?

می‌توانند چنین تصاویر و احساسات متفاوتی ایجاد کنند؟

"Hearty" and "welcome" are both Saxon words.

Hearty و Welcome هر دو کلمات ساکسون هستند.

"Cordial" and "reception" come from French.

Cordial و Reception ریشه‌ی فرانسوی دارند.

The connotation of nobility and authority has persisted

بار معنایی اشرافیت و قدرت همچنان

around words of French origin.

در کلمات با ریشه‌ی فرانسوی پابرجاست.

And the connotation of peasantry,

و بار معنایی طبقه‌ی رعیت،

real people,

مردم واقعی،

salt of the Earth,

درستکاری و بی‌ریایی،

has persisted around Saxon words.

در کلمات ساکسون حفظ شده است.

Even if you never heard this history before,

حتی اگر قبلا این تاریخ را نشنیده باشید،

the memory of it persists in the feelings evoked

می‌توانید اثرش را در احساس کلماتی

by the words you speak.

که بیان می‌کنید حس کنید

On some level, it's a story you already knew

این داستانی است که کم‌و‌بیش برایتان آشناست

because whether we realize it consciously

زیرا چه آگاهانه درکش کنیم

or only subconsciously,

و چه ناخودآگاه،

our history lives in the words we speak and hear.

تاریخ در کلاماتی که بیان می‌کنیم و می‌شنویم زندگی می‌کند.