Lessons from Auschwitz: The power of our words - Benjamin Zander

บทเรียนจากเอาชวิตซ์ (Auschwitz) : พลังแห่งคำพูดของเรา - เบนจามิน แซนเดอร์

Translator: Chatthip Chaichakan Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

It really makes a difference what we say.

สิ่งที่เราพูดทำให้เกิดความแตกต่างได้จริงๆ

I learned this from a woman who survived Auschwitz.

ผมได้เรียนรู้เรื่องนี้จากผู้หญิงคนหนึ่ง ที่รอดชีวิตจากเอาชวิตซ์ (Auschwitz) ครับ

She went to Auschwitz when she was fifteen years old,

เธอไปที่เอาชวิตซ์เมื่อตอนเธออายุได้ 15 ปี

and her brother was eight, and the parents were lost.

กับน้องชาย 5 ขวบของเธอ และพ่อแม่เธอหายสาปสูญ

And she told me this,

เธอบอกผมอย่างนี้ครับ

"We were in the train going to Auschwitz,

"เราอยู่ในรถไฟ กำลังมุ่งหน้าไปเอาชวิตซ์

and I looked down, and I saw my brother's shoes were missing.

แล้วฉันก็มองลงไป และเห็นว่า รองเท้าของน้องชายของฉันหายไป

And I said, 'Why are you so stupid?

แล้วฉันก็พูดว่า "ทำไมเธอโง่อย่างนี้

Can't you keep your things together?

เธอเก็บของของเธอไว้ไม่เป็นรึไงกัน

For goodness sake!'

ให้ตายเถอะ! "

The way an elder sister might speak to a younger brother."

พูดไปในแบบที่พี่สาวจะพูดกับน้องชาย"

Unfortunately, it was the last thing she ever said to him

โชคไม่ดีเอาซะเลย นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอได้พูดกับเขา

because she never saw him again.

เพราะเธอไม่ได้เห็นเขาอีกเลย

He did not survive.

เขาไม่รอดชีวิต

And so when she came out of Auschwitz, she made a vow.

ดังนั้น เมื่อเธอออกมาจากเอาชวิตซ์ เธอตั้งปฏิญาณเอาไว้

She said, "I walked out of Auschwitz into life.

เธอบอกว่า "ฉันเดินออกมาจากเอาชวิตซ์ สู่การมีชีวิต

And the vow was,

และปฏิญาณนั้นก็คือ

"I will never say anything that couldn't stand

"ฉันจะไม่พูดอะไร ที่ไม่อาจจะเป็น

as the last thing I ever say."

คำพูดสุดท้ายในชีวิตของฉันได้อีกต่อไป"

Now, can we do that? No.

เอาล่ะ พวกเราทำได้มั้ยครับ ไม่ครับ

But it is a possibility to live in to.

แต่มันเป็นความเป็นไปได้ที่เราจะยึดถือไว้ในชีวิตครับ

Thank you.

ขอบคุณครับ