Is there any truth to the King Arthur legends? - Alan Lupack

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

“Here lies Arthur, king who was, and king who will be.”

"นี่คือที่ฝังร่างอาเธอร์ ผู้เคยเป็นและจะเป็นกษัตริย์"

So reads the inscription on King Arthur’s gravestone

นั่นคือคำจารึกที่ปรากฏอยู่บนแผ่นหิน ที่สุสานของกษัตริย์อาเธอร์

in Thomas Malory’s Le Morte d’Arthur.

ใน "เล มอร์เต ดาร์เธอร์" โดย โทมัส มาลอรี่

Writing in the 15th century,

ที่ถูกเขียนในศตวรรษที่ 15

Malory couldn’t have known how prophetic this inscription would turn out to be.

มาลอรี่คงไม่เคยได้ล่วงรู้ ว่าเอกสารนี้จะมีชะตากรรมเช่นไร

King Arthur has risen again and again in our collective imagination,

กษัตริย์อาเธอร์ถูกปลุกขึ้นมา ครั้งแล้วครั้งเล่า ในจิตนาการของเรา

along with his retinue of knights,

พร้อม ๆ กับอัศวินผู้ติดตามเขา

Guinevere,

กวินิเวียร์

the Round Table,

อัศวินโต๊ะกลม

Camelot,

คาเมล็อต

and of course, Excalibur.

และแน่นอน เอ็กซ์คาลิเบอร์

But where do these stories come from, and is there any truth to them?

แต่ว่าเรื่องราวเหล่านี้มาจากไหน และมีส่วนไหนบ้างที่เป็นเรื่องจริง

King Arthur as we know him is a creation of the later Middle Ages,

กษัตริย์อาเธอร์ที่เรารู้จัก เป็นตัวละครที่สร้างขึ้นหลังยุคกลาง

but his legend actually has its roots in Celtic poetry from an earlier time:

แต่ตำนานของเขามีรากฐาน มาจากบทกลอนเคลติกยุคก่อนหน้านั้น

the Saxon invasions of Britain.

ในยุคที่ชาวแซกซอนบุกเกาะบริเทน

After the Romans left Britain in 410 CE,

หลังจากที่ชาวโรมันทิ้งเกาะบริเทนไป ในช่วงศักราชที่ 410

Saxon invaders from what’s now Germany and Denmark

ชาวแซกซอนบุกเข้ามาจากบริเวณ ที่ตอนนี้เป็นประเทศเยอรมันนีและเดนมาร์ค

quickly capitalized on the vulnerability of the abandoned territory.

ยึดพื้นที่อย่างรวดเร็วบนอาณาเขต เสื่อมอำนาจที่ถูกทิ้งเอาไว้

The inhabitants of Britain fought fiercely against the invaders

ผู้อาศัยชาวบริเทนต่อสู้กับผู้บุกรุก อย่างดุเดือด

through several centuries of turmoil.

เป็นเวลาสองสามศตวรรษ แห่งความโกลาหล

There are hardly any written records from this time,

แทบจะไม่มีหลักฐานจากช่วงเวลานั้น ที่เป็นลายลักษณ์อักษร

so it’s difficult to reconstruct an accurate history.

ฉะนั้น มันจึงเป็นการยาก ที่จะบันทึกประวัติศาสตร์ได้อย่างถูกต้อง

However, surviving poetry from the era gives us some clues.

อย่างไรก็ดี บทกลอนที่อยู่รอดมาจากยุคนั้น ก็ให้เบาะแสกับเรา

One of the poems, The Gododdin, contains the very first reference to Arthur,

บทกลอนหนึ่งที่ชื่อว่า โกดอดดิน มีการอ้างอิงถึงอาร์เธอร์

though Arthur himself doesn’t actually appear in it.

แม้ว่าตัวอาเธอร์เอง จะไม่ได้ถูกกล่าวถึงในนั้น

It says a different warrior, named Gwawrddur,

แต่มีการกล่าวถึงนักรบ ที่มีชื่อว่า กวาร์ดดาร์

was skilled at slaying his enemies, but was no Arthur.

ผู้เก่งกาจหาญกล้าในการสังหารศัตรู แต่นั่นไม่ใช่อาเธอร์

That’s not much to go on,

และก็ไม่ค่อยจะมีอะไรมากกว่านั้น

but whoever this Arthur was,

แต่อาเธอร์เป็นใครกันแน่

he must’ve been the gold standard of warriors.

เขาน่าจะเป็นสัญลักษณ์แห่งนักรบ

Whether he ruled anyone, or even lived at all is, unfortunately, less clear.

เขาเคยปกครองใคร หรือมีชีวิตอยู่จริงไหม ก็ไม่ปรากฏแน่ชัด

Despite this uncertainty,

แม้ว่าเราจะไม่มั่นใจ

references to Arthur caught the attention of an aspiring historian

การอ้างอิงถึงอาเธอร์ก็ดึงดูดความสนใจ ของนักประวัติศาสตร์

hundreds of years later.

ในอีกหลายร้อยปีต่อมา

In 1130, Geoffrey of Monmouth was a lowly cleric with grand ambitions.

ในปี ค.ศ. 1130 เจฟฟรีย์แห่งมอร์มอธ นักบวชต่ำต้อยผู้ทะเยอทะยาน

Using Celtic and Latin sources,

ศึกษาเอกสารเคลคิกและละติน

he spent years creating a lengthy chronicle

ใช้เวลาหลายปี ในการเขียนบันทึกเหตุการณ์ยาว

titled, "The History of the Kings of Britain."

ที่มีชื่อว่า "ประวัติศาสตร์ ของกษัตริย์แห่งบริเทน"

The centerpiece of this tome was King Arthur.

ผลงานเอกในหนังสือเล่มหนานี้ คือกษัตริย์อาเธอร์

History is a generous term for Geoffrey’s account.

ประวัติศาสตร์เป็นคำที่ เจฟฟรีย์ใช้ในแบบหลวม ๆ

Writing six hundred years after the Saxon invasions,

หนังสือที่ถูกเขียนขึ้นหกร้อยปี หลังจากการบุกรุกของแซกซอน

he cobbled together fragments of myth and poetry

เขารวมรวมเอาชิ้นส่วนจากตำนาน และบทโคลงกลอน

to compensate for the almost complete lack of official records.

มาต่อเติมส่วนที่ขาดหายไปจากบันทึก

A few of his sources contained mentions of Arthur,

เอกสารจำนวนไม่มากที่เขาใช้ มีการกล่าวถึงอาเธอร์

and some others were realistic accounts of battles and places.

และเอกสารบางชิ้นก็กล่าวถึง สนามรบและสถานที่ที่มีอยู่จริง

But many featured mythic heroes fighting long odds

แต่อาจมีชื่อของวีรบุรุษในตำนาน ปรากฏอยู่ในการต่อสู้

with the help of magical swords and sorcery.

ที่พวกเขาได้รับความช่วยเหลือ จากดาบศักดิ์สิทธิ์และมนตรา

Geoffrey blended them all:

เจฟฟรีย์ผสมผสานมันเข้าด้วยกัน

A magical sword called Caledfwlch

ดาบศักดิ์สิทธิ์ชื่อว่า คาลิเฟลอห์

and a Roman fortress called Caerleon appeared in his source material,

และป้อมปราการโรมันชื่อว่า เคียร์ลีออน ปรากฏในเอกสารอ้างอิงของเขา

so Geoffrey’s Arthur ruled from Caerleon and wielded Caliburnus,

อาเธอร์ของเจฟฟรีย์จึงอยู่ที่ เคียร์ลีออน และมี คาลิเบอร์ เป็นอาวุธ

the Latin translation of Caledfwlch.

ซึ่งเป็นการถอดคำว่า คาลิฟลอห์ เป็นภาษาละติน

Geoffrey even added a wise counselor named Merlin,

เจฟฟรีย์เพิ่ม เมอร์ลิน ที่ปรึกษาผู้ปราดเปรื่องเข้าไป

based on the Celtic bard Myrrdin, to Arthur’s story.

จากเผ่าเคลคิกที่ชื่อว่า เมอร์ดดิน ใหักับเรื่องของอาเธอร์

If Arthur did live, he would likely have been a military leader,

ถ้าหากอาเธอร์เคยมีชีวิตอยู่จริง เขาก็น่าจะเคยเป็นผู้นำทางทหาร

but a castle-bound king better fit Geoffrey’s regal history.

แต่ปราสาทที่มีกษัตริย์ ดูเข้ากับ ประวัติศาสตร์ราชวงศ์ของเจฟฟรีย์มากกว่า

Geoffrey’s chronicle got the attention he’d hoped for,

บันทึกของเจฟฟรีย์ได้รับความสนใจ อย่างที่เขาหวังไว้

and was soon translated from Latin into French

และไม่นาน หลังถูกแปล จากภาษาละตินไปเป็นภาษาฝรั่งเศส

by the poet Wace around 1155 CE.

โดยนักกวีชื่อว่า เวส ราวศักราชที่ 1155

Wace added another centerpiece of Arthurian lore to Geoffrey’s sword,

เวสเพิ่มส่วนสำคัญอีกอย่าง ใหักับตำนานของอาเธอร์นอกเหนือจากดาบ

castle,

and wizard:

ปราสาท

และพ่อมดของเจฟฟรีย์

the Round Table.

นั่นก็คืออัศวินโต๊ะกลม

He wrote that Arthur had the table constructed

เขาเขียนว่าอาเธอร์ มีระบบอัศวินโต๊ะกลม

so that all guests in his court would be equally placed,

เพื่อที่ทุกคนในราชสำนัก จะได้นั่งในตำแหน่งที่เท่าเทียมกัน

and none could boast that he had the highest position at the table.

จะได้ไม่มีใครพูดได้ว่า เขานั่งในตำแหน่งที่สำคัญที่สุด

After reading Wace’s translation, another French poet, Chrétien de Troyes,

หลังจากได้อ่านผลงานแปลของ เวส นักกวีฝรั่งเศสอีกราย เครเตียง เดอ ทรัว

wrote a series of romances that catapulted Arthur’s story to fame.

เขียนชุดนิยายรัก ที่ส่งให้เรื่องราวของอาเธอร์โด่งดัง

He introduced tales of individual knights like Lancelot and Gawain,

เขาเล่าเรื่องของอัศวินแต่ละคน อย่างเช่น ลานเซลอต และกาเวน

and mixed elements of romance in with the adventures.

และผสมเรื่องราวความรัก เข้ากับการผจญภัย

He conceived Arthur,

เขาให้กำเนิดเรื่องราวรักสามเส้า

Lancelot,

ระหว่างอาเธอร์

and Guinevere’s love triangle.

ลานเซลอต และกวินิเวียร์

In addition to interpersonal intrigue, he also introduced the Holy Grail.

นอกจากเรื่องเล่ห์ระหว่างบุคคล เขายังเพิ่มเรื่องราวของจอกศักดิ์สิทธิ์

Chrétien probably based his Grail’s powers on magical objects in Celtic mythology.

เครเตียงน่าจะอ้างอิงพลังของจอกศักดิ์สิทธิ์ มาจากของวิเศษในตำนานเคลติก

He lived in the middle of the Crusades,

เขามีชีวิตในช่วงสงครามครูเสตตอนกลาง

and others imposed the preoccupations of the time on the Grail,

ที่ผู้คนต่างเชื่อว่า การได้ครอบครองจอกศักดิ์สิทธิ์

casting it as a powerful relic from the crucifixion.

เป็นการได้อำนาจวิเศษ ที่ส่งผ่านมาจากกางเขน

Numerous adaptations in French and other languages

เรื่องราวนี้ถูกดัดแปลงอีกหลายครั้ง เป็นภาษาฝรั่งเศสและภาษาอื่น ๆ

followed from Chrétien’s work.

ถัดจากผลงานของเครเตียง

In the course of these retellings, Caerleon became Camelot,

จากการเล่าใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่า คำว่า เคียร์ลีออน ก็กลายเป็น คาเมล็อต

and Caliburnus was rechristened Excalibur.

และ คาลิเบอร์ ก็ได้ชื่อใหม่ว่า เอ็กซ์คาลิเบอร์

In the 15th century,

ในศตวรรษที่ 15

Sir Thomas Malory synthesized these stories in Le Morte D’arthur,

เซอร์โทมัส มาลอรี่ ก็ได้สังเคราะห์ เรื่องราวเหล่านี้ใน เล มอร์เต ดาร์เธอร์

the basis of many modern accounts of King Arthur.

ซึ่งเป็นพื้นฐานให้เรื่องราวของอาเธอร์ ในแบบที่เรารู้จักกัน

In the thousand years since Arthur first appeared in a Celtic poem,

ในช่วงเวลาหลายพันปี ตั้งแต่มีชื่ออาเธอร์ปรากฏในบทกลอนเคลติก

his story has transformed over and over

เรื่องราวของเขาได้ถูกแปลงไป หลายครั้งหลายหน

to reflect the concerns of his chroniclers and their audiences.

เพื่อสะท้อนความสนใจของผู้เขียนบันทึก และผู้ชมผู้อ่าน

And we’re still rewriting and adapting the legend today.

ทุกวันนี้ เรายังคงดัดแปลง และเขียนตำนานนี้ขึ้นมาใหม่

Whether or not the man ever lived,

ไม่ว่าชายคนนี้จะเคยมีชีวิตอยู่

loved,

reigned,

รัก

ปกครอง

or adventured,

หรือเคยผจญภัยหรือไม่

it’s undeniable that the character has achieved immortality.

เราไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า ตัวละครนี้มีความเป็นอมตะ