Camera or eye: Which sees better? - Michael Mauser

ดวงตากับกล้องวิดิโอ - ไมเคิล เมาเซอร์ (Michael Mauser)

Translator: Thitiporn Ratanapojnard Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

Watch the center of this disk.

จ้องที่จุดศูนย์กลางของแผ่นกลมๆ นี้

You are getting sleepy.

คุณเริ่มจะง่วงนอน

No, just kidding.

ไม่หรอก ล้อเล่นน่ะ

I'm not going to hypnotize you.

ฉันไม่ได้กำลังสะกดจิตคุณหรอก

But are you starting to see colors in the rings?

แต่คุณเริ่มจะเห็นสีในวงกลมใช่ไหม

If so, your eyes are playing tricks on you.

ถ้าใช่ ตาของคุณกำลังเล่นตลกกับคุณ

The disk was only ever black and white.

วงกลมนี้มีแค่สีดำกับสีขาว

You see, your eyes don't always capture the world as a video camera would.

คุณเห็นมั้ย ตาของคุณ ไม่ได้เห็นโลกแบบกล้องวิดีโอเสมอไปหรอก

In fact, there are quite a few differences,

อันที่จริง มันมีความแตกต่างบางอย่าง

owing to the anatomy of your eye

ที่เกิดจากส่วนประกอบต่างๆ ของตาคุณ

and the processing that takes place in your brain

และขั้นตอนการทำงาน ที่เกิดขึ้นภายในสมองของคุณ

and its outgrowth, the retina.

และส่วนที่งอกยื่นออกมาจากสมอง ที่เรียกว่า "จอตา"

Let's start with some similarities.

เรามาเริ่มกันที่ความเหมือนกันบางอย่าง

Both have lenses to focus light and sensors to capture it,

ทั้งคู่มีเลนส์ที่ทำหน้าที่รวมแสง และมีตัวรับแสงทำหน้าที่รับสัญญาณแสง

but even those things behave differently.

แต่ว่าพวกมันทำงานแตกต่างกัน

The lens in a camera moves to stay focused on an object hurtling towards it,

เลนส์ในกล้องเคลื่อนที่เพื่อโฟกัสวัตถุ ที่เคลื่อนเข้ามาอย่างรวดเร็ว

while the one in your eye responds by changing shape.

ในขณะที่เลนส์ในตาคุณตอบสนอง โดยการเปลี่ยนรูปร่าง

Most camera lenses are also achromatic,

เลนส์กล้องส่วนใหญ่เป็นแบบ อโครมาติค

meaning they focus both red and blue light to the same point.

หมายความว่ามันโฟกัสทั้งสีแดงและสีน้ำเงิน ไปที่จุดเดียวกัน

Your eye is different.

ตาของคุณนั้นแตกต่างออกไป

When red light from an object is in focus, the blue light is out of focus.

เมื่อแสงสีแดงจากวัตถุอยู่ในโฟกัส แสงสีน้ำเงินจะไม่โฟกัส

So why don't things look partially out of focus all the time?

ถ้าอย่างนั้น ทำไมสิ่งต่างๆ ถึงไม่อยู่นอกโฟกัสไปนิดหน่อยตลอดเวลาล่ะ

To answer that question,

เพื่อจะตอบคำถามนี้

we first need to look at how your eye and the camera capture light:

เราต้องมาดูก่อนว่าตาของคุณ และกล้องรับแสงอย่างไร

photoreceptors.

เซลล์รับแสง

The light-sensitive surface in a camera only has one kind of photoreceptor

พื้นผิวที่ไวต่อแสงในกล้อง มีเซลล์รับแสงเพียงชนิดเดียว

that is evenly distributed throughout the focusing surface.

ซึ่งกระจายอย่างสม่ำเสมอ ทั่วพื้นผิวที่โฟกัสภาพ

An array of red, green and blue filters on top of these photoreceptors

บรรดาตัวกรองแสงสีแดง สีเขียว และสีน้ำเงิน ที่ด้านบนของเซลล์รับแสงเหล่านี้

causes them to respond selectively to long, medium and short wavelength light.

ทำให้เซลล์รับแสงตอบสนองอย่างจำเพาะ ต่อแสงที่มีความยาวคลื่นยาว กลาง และสั้น

Your eye's retinas, on the other hand, have several types of photoreceptors,

แต่ว่าจอตาของตาคุณ มีเซลล์รับแสงหลายชนิด

usually three for normal light conditions, and only one type for lowlight,

โดยทั่วไป มีสามชนิดสำหรับสภาพที่มีแสงปกติ และชนิดเดียวสำหรับสภาพแสงน้อย

which is why we're color blind in the dark.

ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเราถึงไม่เห็นสี ในที่มืด

In normal light, unlike the camera, we have no need for a color filter

ในที่แสงปกติ เราไม่ต้องการตัวกรองแสง อย่างกล้องวิดิโอ

because our photoreceptors already respond selectively

เพราะเซลล์รับแสงของเราตอบสนอง อย่างเฉพาะเจาะจง

to different wavelengths of light.

ต่อแสงความยาวคลื่นต่างๆ กันอยู่แล้ว

Also in contrast to a camera,

และที่แตกต่างจากกล้องอีกอย่างคือ

your photoreceptors are unevenly distributed,

เซลล์รับแสงของคุณกระจายตัวไม่สม่ำเสมอ

with no receptors for dim light in the very center.

ไม่มีเซลล์รับแสงสำหรับสภาพแสงน้อย ที่บริเวณตรงกลางเลย

This is why faint stars seem to disappear when you look directly at them.

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมดวงดาวที่มีแสงจางๆ จึงดูเหมือนจะหายไปเมื่อคุณจ้องมองมันตรงๆ

The center also has very few receptors that can detect blue light,

ที่จุดศูนย์กลางยังมีเซลล์รับแสงสีน้ำเงิน อยู่น้อยมาก

which is why you don't notice the blurred blue image from earlier.

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึงไม่สังเกตเห็น ภาพสีน้ำเงินมัวๆ ก่อนหน้านี้

However, you still perceive blue there

อย่างไรก็ตาม คุณก็ยังรับรู้สีน้ำเงินตรงนั้นได้

because your brain fills it in from context.

เพราะสมองของคุณเติมมันจากสิ่งรอบข้าง

Also, the edges of our retinas have relatively few receptors

นอกจากนี้ บริเวณขอบของจอตาเรา ยังมีเซลล์รับแสงค่อนข้างน้อย

for any wavelength light.

ไม่ว่าสำหรับแสงความยาวคลื่นใด

So our visual acuity and ability to see color

ดังนั้น ระดับการมองเห็นของเรา และความสามารถในการมองเห็นสี

falls off rapidly from the center of our vision.

จึงลดลงอย่างรวดเร็ว จากจุดศูนย์กลางของสายตา

There is also an area in our eyes called the blind spot

ยังมีตำแหน่งในตาของเรา ที่เรียกว่า จุดบอด

where there are no photoreceptors of any kind.

ที่ไม่มีเซลล์รับแสงชนิดใดเลย

We don't notice a lack of vision there

เราไม่รู้สึกว่า เรามองไม่เห็นที่ตำแหน่งนั้น

because once again, our brain fills in the gaps.

เพราะสมองของเราช่วยเติม ช่องว่างตรงนั้นเช่นเดียวกัน

In a very real sense, we see with our brains, not our eyes.

อันที่จริงแล้ว เราเห็นด้วยสมองของเรา ไม่ใช่ตาของเรา

And because our brains, including the retinas,

และเพราะสมองของเรา รวมทั้งจอตา

are so involved in the process,

เกี่ยวข้องกับขั้นตอนในการมองเห็นเช่นกัน

we are susceptible to visual illusions.

เราจึงมีความไวต่อภาพลวงตา

Here's another illusion caused by the eye itself.

และนี่คือภาพลวงตาอีกอย่าง ที่เกิดจากดวงตาเอง

Does the center of this image look like it's jittering around?

จุดศูนย์กลางของภาพนี้ ดูเหมือนมันกำลังสั่นใช่ไหม

That's because your eye actually jiggles most of the time.

นั่นเป็นเพราะตาของคุณสั่น เกือบตลอดเวลา

If it didn't, your vision would eventually shut down

ถ้ามันไม่สั่น การมองเห็นของคุณจะหยุดทำงาน

because the nerves on the retina stop responding to a stationary image

เพราะเส้นประสาทในจอตา หยุดการตอบสนองต่อภาพที่อยู่นิ่ง

of constant intensity.

ที่เห็นอยู่ตลอดเวลา

And unlike a camera,

และที่แตกต่างจากกล้องก็คือ

you briefly stop seeing whenever you make a larger movement with your eyes.

คุณหยุดการมองไม่เห็นไปชั่วครู่ เมื่อตาคุณเคลื่อนไหวอย่างมาก

That's why you can't see your own eyes shift

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึง ไม่เห็นตาของคุณเคลื่อนที่

as you look from one to the other in a mirror.

ขณะที่คุณมองจากด้านหนึ่ง ไปอีกด้านหนึ่งในกระจก

Video cameras can capture details our eyes miss,

กล้องวิดิโอ สามารถจับรายละเอียดที่ตาคุณจับไม่ได้

magnify distant objects

ขยายวัตถุที่อยู่ไกล

and accurately record what they see.

และบันทึกสิ่งที่มันเห็นอย่างแม่นยำ

But our eyes are remarkably efficient adaptations,

แต่ตาของเรามีการปรับตัว ที่มีประสิทธิภาพอย่างมาก

the result of hundreds of millions of years

ซึ่งเป็นผลจากหลายร้อยล้านปี

of coevolution with our brains.

ของการวิวัฒนาการร่วมกับสมองของเรา

And so what if we don't always see the world exactly as it is.

ดังนั้น ถ้าหากเราไม่สามารถเห็นโลก อย่างที่มันเป็นจริงๆ ได้ตลอดละก็

There's a certain joy to be found watching stationary leaves

ก็ยังมีความสุขที่พบได้จากการมองดูใบไม้นิ่งๆ

waving on an illusive breeze,

ที่พลิ้วไหวในสายลมลวง

and maybe even an evolutionary advantage.

และมันอาจจะเป็นประโยชน์จากวิวัฒนาการก็ได้

But that's a lesson for another day.

แต่นั่นก็เป็นบทเรียนสำหรับครั้งอื่น