Why should you read Tolstoy's "War and Peace"? - Brendan Pelsue

ทำไมเราจึงควรอ่าน "สงครามและสันติภาพ" โดยเลโอ ตอลสตอย - เบรนเดน เพลซู (Brendan Pelsue)

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Vera Chicharito

"War and Peace,"

"สงครามและสันติภาพ"

a tome,

หนังสือเล่มหนา

a slog,

หนังสือเล่มหนัก

the sort of book you shouldn't read in bed because if you fall asleep,

หนังสือประเภทที่คุณไม่ควรอ่านบนเตียง เพราะถ้าคุณเผลอหลับไป

it could give you a concussion, right?

มันอาจจะตกกระแทกหัวคุณได้ จริงไหม

Only partly.

นั่นเป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น

"War and Peace" is a long book, sure,

แน่ล่ะว่า "สงครามและสันติภาพ" เป็นนิยายเรื่องยาว

but it's also a thrilling examination of history,

แต่มันยังเป็นการสำรวจ ประวัติศาสตร์ที่น่าตื่นเต้น

populated with some of the deepest, most realistic characters you'll find anywhere.

เต็มไปด้วยตัวละครที่มีบทบาทล้ำลึก และสมจริงมากที่สุดเท่าที่คุณจะเคยพบ

And if its length intimidates you, just image how poor Tolstoy felt.

และถ้าความยาวของเนื้อเรื่องข่มขวัญคุณล่ะก็ ลองนึกถึงความรู้สึกของตอลสตอยผู้น่าสงสารดูสิ

In 1863, he set out to write a short novel about a political dissident

ในปี ค.ศ. 1863 เขาตั้งต้นเขียนนวนิยายสั้น ถึงฝ่ายปฏิปักษ์ทางการเมือง

returning from exile in Siberia.

ที่หวนคืนกลับจากการเนรเทศในไซบีเรีย

Five years later, he had produced a 1,200 page epic

ห้าปีต่อมา มันได้กลายเป็นหนังสือชั้นยอด ความยาว 1,200 หน้า

featuring love stories,

ที่ประกอบด้วยเรื่องราวความรัก

battlefields,

bankruptcies,

ศึกสมรภูมิ

การล้มละลาย

firing squads,

หมู่ทหารเพชฌฆาตยิงเป้า

religious visions,

มุมมองเรื่องศาสนา

the burning of Moscow,

กรุงมอสโควในเปลวเพลิง

and a semi-domesticated bear,

และหมีกึ่งจรกึ่งเลี้ยง

but no exile and no political dissidents.

แต่กลับไม่มีอะไรเกี่ยวกับการเนรเทศ และความเป็นปฏิปักษ์ทางการเมืองเลย

Here's how it happened.

นี่คือสิ่งที่มันเกิดขึ้น

Tolstoy, a volcanic soul,

ตอลสตอย ผู้มีจิตวิญญาณดั่งภูเขาไฟ

was born to a famously eccentric aristocratic family in 1828.

กำเนิดในตระกูลผู้ดีนอกรีตชื่อดัง ในปี ค.ศ. 1828

By the time he was 30, he had already dropped out of Kazan University,

เมื่อเขาอายุได้ 30 ปี เขาก็ลาออกจากมหาวิทยาลัยคาซาน

gambled away the family fortune,

ผลาญเงินของครอบครัวไปกับการพนัน

joined the army,

เข้าร่วมกองทัพ

written memoirs,

เขียนบันทึกความทรงจำ

and rejected the literary establishment to travel Europe.

และปฏิเสธการเอาดีด้านงานวรรณกรรม เพื่อท่องยุโรป

He then settled into Yasnaya Polyana, his ancestral mansion,

จากนั้นเขาก็ลงหลักปักฐานที่ เยสนายา โปลยานา ซึ่งเป็นคฤหาสน์ของบรรพชน

to write about the return of the Decembrists,

เพื่อเขียนเกี่ยวกับการกลับมาของดีเซมบริส์ท

a band of well-born revolutionaries pardoned in 1856 after 30 years in exile.

กลุ่มนักปฏิวัติสูงศักดิ์ ที่ได้รับการอภัยโทษ ในปี ค.ศ. 1856 หลังจากถูกเนรเทศ 30 ปี

But, Tolstoy thought,

แต่ตอลสตอยกลับคิดว่า

how could he tell the story of the Decembrists return from exile

เขาจะเล่าเรื่องของดีเซมบริส์ท ที่กลับมาจากการเนรเทศได้อย่างไร

without telling the story of 1825,

โดยไม่ได้เล่าถึงเรื่องราวในปี ค.ศ. 1825

when they revolted against the conservative Tsar Nicholas I?

เมื่อพวกเขาปฏิวัติต่อต้าน ซาร์ นิโคลัส ที่หนึ่ง ผู้มีแนวคิดอนุรักษ์นิยม

And how could he do that without telling the story of 1812,

และเขาจะเล่าเรื่องได้อย่างไร โดยไม่ได้กล่าวถึงเรื่องราวในปี ค.ศ. 1812

when Napoleon's disastrous invasion of Russia

เมื่อความหายนะของนโปเลียน จากการบุกโจมตีรัสเซีย

helped trigger the authoritarianism the Decembrists were rebelling against?

ช่วยจุดชนวนให้เกิดลัทธิอำนาจนิยม ที่ดีเซมบริส์ทปฏิวัติต่อต้าน

And how could he tell the story of 1812 without talking about 1805,

และเขาจะเล่าเรื่องในปี ค.ศ. 1812 ได้อย่างไร โดยไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องในปี ค.ศ. 1805

when the Russians first learned of the threat Napoleon posed

เมื่อชาวรัสเซียได้รู้ซึ้งถึงภัยคุกคาม จากนโปเลียนเป็นครั้งแรก

after their defeat at the Battle of Austerlitz?

หลังพวกเขาปราชัย ณ ยุทธการที่เอาสเทอร์ลิทซ์

So Tolstoy began writing,

ฉะนั้น ตอลสตอยจึงเริ่มเขียน

both about the big events of history

ทั้งเหตุการณ์สำคัญต่าง ๆ ในประวัติศาสตร์

and the small lives that inhabit those events.

และชีวิตผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์เหล่านั้น

He focused on aristocrats, the class he knew best.

เขามุ่งความสนใจไปยังชนชั้นสูง ซึ่งเป็นกลุ่มคนที่เขารู้จักดีที่สุด

The book only occasionally touches

น้อยครั้งนัก ที่หนังสือเล่มนี้จะเอ่ยถึง

on the lives of the vast majority of the Russian population,

ชีวิตของประชากรรัสเซียส่วนใหญ่

who were peasants, or even serfs,

ผู้เป็นสามัญชน หรือทาสติดที่ดิน

farmers bound to serve the owners of the land on which they lived.

ชาวนาถูกผูกมัดให้รับใช้ผู้ถือครองที่ดิน ซึ่งพวกเขาอาศัยอยู่

"War and Peace" opens on the eve of war between France and Russia.

"สงครามและสันติภาพ" เปิดฉากใน ช่วงก่อนสงครามระหว่างฝรั่งเศสกับรัสเซีย

Aristocrats at a cocktail party fret about the looming violence,

ชนชั้นสูงที่งานเลี้ยงค็อกเทลกำลังกลัดกลุ้ม ถึงความรุนแรงที่กำลังคืบคลานเข้ามาทุกขณะ

but then change the topic to those things aristocrats always seem to care about:

แต่แล้ว ก็เบี่ยงประเด็นไปเป็นเรื่อง ที่ชนชั้นสูงมักจะให้ความสนใจอยู่เสมอ

money,

นั่นก็คือ เงิน

sex,

การร่วมประเวณี

and death.

และความตาย

This first scene is indicative

ฉากแรกนี้ชี้ให้เห็นถึง

of the way the book bounces between the political and personal

แนวการดำเนินเรื่องที่ตัดฉากไปมา ระหว่างเรื่องการเมืองและเรื่องส่วนตัว

over an ever-widening canvas.

บนผืนผ้าใบกว้างแผ่ออกไปเรื่อย ๆ

There are no main characters in "War and Peace."

เรื่อง "สงครามและสันติภาพ" ไม่มีตัวละครหลัก

Instead, readers enter a vast interlocking web

ทว่า ผู้อ่านจะหลุดเข้าไปในโครงข่าย อันกว้างใหญ่ที่ประสานรับกัน

of relationships and questions.

ของสายสัมพันธ์และปริศนา

Will the hapless and illegitimate son of a count

ลูกชายนอกสมรสของท่านเคานต์ ผู้แสนอาภัพ

marry a beautiful but conniving princess?

จะได้แต่งงานกับเจ้าหญิงเลอโฉม แต่มากเล่ห์เพทุบายหรือไม่

Will his only friend survive the battlefields of Austria?

เพื่อนเพียงคนเดียวของเขา จะรอดชีวิตจากสนามรบที่ออสเตรียหรือไม่

And what about that nice young girl falling in love with both men at once?

แล้วสาวน้อยผู้มีจิตใจดีงาม ที่หลงรักชายทั้งสองในเวลาเดียวกันล่ะ

Real historical figures mix and mingle with all these fictional folk,

บุคคลที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ ผสมผสานเข้ากับบุคคลสมมติ

Napoleon appears several times,

นโปเลียนปรากฏตัวอยู่สองสามครั้ง

and even one of Tolstoy's ancestors plays a background part.

และแม้แต่บรรพบุรุษของตอลสตอย คนหนึ่ง ก็ยังมีบทบาทประกอบเรื่อง

But while the characters and their psychologies are gripping,

แต่ขณะที่ตัวละคร และจิตวิทยาของพวกเขาน่าดึงดูดใจ

Tolstoy is not afraid to interrupt the narrative

ตอลสตอยก็ไม่ได้เกรงกลัว ที่จะขัดการเล่าเรื่อง

to pose insightful questions about history.

เพื่อตั้งคำถามอันลึกซึ้ง เกี่ยวกับประวัติศาสตร์

Why do wars start?

"เหตุใดสงครามจึงเกิดขึ้น"

What are good battlefield tactics?

"ยุทธวิธีในสนามรบที่ดีคืออะไร"

Do nations rise and fall on the actions of so-called great men like Napoleon,

รัฐชาติเฟื่องฟูและเสื่อมถอยไปตามการกระทำ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่อย่างนโปเลียน

or are there larger cultural and economic forces at play?

หรือด้วยปัจจัยที่ใหญ่กว่าเช่นวัฒนธรรม และเศรษฐกิจที่บีบบังคับสถานการณ์

These extended digressions are part of what make "War and Peace"

เรื่องราวนอกแกนหลักของเรื่องนี้เอง ที่ทำให้ "สงครามและสันติภาพ"

so panoramic in scope.

มีขอบเขตเนื้อเรื่องที่กว้าง

But for some 19th century critics,

แต่สำหรับนักวิจารณ์บางท่านในศตวรรษที่ 19

this meant "War and Peace" barely felt like a novel at all.

นั่นหมายถึง "สงครามและสันติภาพ" แทบจะไม่เหมือนนิยายเลยด้วยซ้ำ

It was a "large, loose, baggy monster," in the words of Henry James.

จากคำพูดของเฮนรี เจมส์ ที่ว่า มันเป็น "ปิศาจตัวใหญ่โคร่งเทอะทะ"

Tolstoy, in fact, agreed.

อันที่จริง ตอลสตอยเองก็เห็นด้วย

To him, novels were a western European form.

สำหรับเขาแล้ว นิยาย เป็นรูปแบบแนวยุโรปตะวันตก

Russian writers had to write differently because Russian people lived differently.

นักเขียนชาวรัสเซียต้องเขียนต่างออกไป เพราะคนรัสเซียมีชีวิตความเป็นอยู่ที่แตกต่าง

"What is 'War and Peace'?" he asked.

"'สงครามและสันติภาพ' คืออะไรน่ะหรือ" เขาถาม

"It is not a novel.

"มันไม่ใช่นิยายหรอก

Still less an epic poem.

แล้วก็ยังเป็นน้อยกว่าโคลงมหากาพย์

Still less a historical chronicle.

เป็นน้อยกว่าบันทึกทางประวัติศาสตร์

'War and Peace' is what the author wanted and was able to express

'สงครามและสันติภาพ' คือสิ่งที่ผู้เขียน ต้องการและสามารถที่จะแสดงออก

in the form in which it was expressed."

ในรูปแบบซึ่งมันถูกแสดงออกมาได้"

It is, in other words, the sum total of Tolstoy's imaginative powers,

หรือในอีกนัยหนึ่ง มันคือผลรวมทั้งหมด ของอำนาจเชิงจินตนาการของตอลสตอย

and nothing less.

และไม่มีอะไรยิ่งหย่อนไปกว่านั้น

By the time "War and Peace" ends,

เมื่อ "สงครามและสันติภาพ" จบ

Tolstoy has brought his characters to the year 1820,

ตอลสตอยได้พาตัวละครของเขา ไปยังปี ค.ศ. 1820

36 years before the events he originally hoped to write about.

36 ปีก่อนเหตุการณ์ ที่เขาตั้งใจจะเขียนในตอนแรก

In trying to understand his own times,

เพื่อที่จะเข้าใจช่วงเวลาของเขาเอง

he had become immersed in the years piled up behind him.

เขาได้หมกมุ่น อยู่กับอดีตเบื้องหลังเขาหลายปี

The result is a grand interrogation into history,

ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือการตั้งข้อซักถามที่สำคัญ ต่อประวัติศาสตร์

culture,

วัฒนธรรม

philosophy,

ปรัชญา

psychology,

จิตวิทยา

and the human response to war.

และการตอบสนองของมนุษย์ที่มีต่อสงคราม