What it means if you can see faces in objects - Susan G. Wardle

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Myo Aung

Santa Claus က ပြန်ကြည့်တာကို မြင်ဖို့ပဲ ချစ်ပ်တစ်ထုပ်ကို ဖွင့်တာကိုစိတ်ကူးကြည့်ပါ။

Imagine opening a bag of chips only to find Santa Claus looking back at you.

Or turning the corner to see a smile as wide as a building.

ဒါမှမဟုတ် အဆောက်အအုံတစ်ခုလို ကျယ်တဲ့ အပြုံးကိုမြင်ဖို့ ထောင့်တစ်ခုကိုလှည့်တာပါ။

Humans see faces in all kinds of mundane objects,

လူသားတွေဟာ ဘာမှမထူးတဲ့ အရာဝတ္ထု မျိုးစုံမှာ မျက်နှာတွေကို မြင်ကြပေမဲ့၊

but these faces aren’t real—

ဒီမျက်နှာတွေက အစစ်အမှန်မဟုတ်ဘူး။

they’re illusions due to a phenomenon known as face pareidolia.

ဒါတွေက face paeidolia လို့ခေါ်တဲ့ ဖြစ်စဉ် တစ်ခုကြောင့် ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်တာတွေပါ။

So why exactly does this happen, and how far can this distortion of reality go?

ဒီလို အတိအကျ ဖြစ်ရတာလဲ။ ဒီပုံပျက်မှုက ဘယ်လောက်အထိ တာသွားလဲ။

Humans are social animals,

လူသားတွေဟာ လူမှုရေး သတ္တဝါတွေဖြစ်ပြီး

and reading faces is an important part of our ability to understand each other.

မျက်နှာတွေကို ဖတ်တာက အချင်းချင်း နားလည် နိုင်စွမ်းရဲ့အရေးပါတဲ့အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုပါ။

Even a glimpse of someone's face can help you determine if you've met them before,

မျက်နှာကို တစ်ချက်ကြည့်ရုံနဲ့တောင် သင် ဒီလူနဲ့ဆုံဖူးလား၊ဘယ်လိုစိတ်ထားရှိလဲ၊

what mood they’re in, and if they’re paying attention to you.

သင့်ကို အာရုံစိုက်နေလား ဆိုတာကို ဆုံးဖြတ်ဖို့ ကူညီနိုင်တယ်။

We even use facial features to make snap-judgments

ယုံကြည်စိတ်ချရမှု ဒါမှမဟုတ် ရန်လိုနိုင်မှု အလားအလာကို

about a person’s potential trustworthiness or aggression.

လျှပ်တစ်ပြက် အကဲဖြတ်ဖို့ မျက်နှာအသွင် အပြင်တွေကိုတောင် အသုံးပြုပါတယ်။

To capture all this vital information,

ဒီအရေးကြီးတဲ့ အချက်အလက် အားလုံးကို ဖမ်းယူဖို့

humans have evolved to be very sensitive to face-like structures.

လူသားတွေဟာ မျက်နှာလို အသွင်သဏ္ဍာန်တွေကို အာရုံခံစားလွယ်ဖို့ ပြောင်းလဲလာကြတယ်။

Whenever we see something,

တစ်ခုခုကို မြင်တိုင်း၊

our brain immediately starts working to identify the new visual stimuli

မျှော်လင့်ချက်နဲ့ ကြိုတင် အသိပညာအပေါ် အခြေခံပြီး အမြင်ပိုင်း လှုံ့ဆော်မှုတွေကို

based on our expectations and prior knowledge.

ဖော်ထုတ်ဖို့ ဦးနှောက်က ချက်ချင်း စတင်လုပ်ဆောင်ပါတယ်။

And since faces are so important,

မျက်နှာတွေက အလွန်အရေးကြီးတာကြောင့်၊

humans have evolved several regions of the brain

လူသားတွေဟာ အခြားအမြင်ပိုင်း လှုံ့ဆော်မှုတွေထက်

that enable us to identify them faster than other visual stimuli.

ဒါတွေကို ဖော်ထုတ်ဖို့ ကူညီတဲ့ ဦးနှောက်ရဲ့ နယ်ပယ်အပိုင်းများစွာကို ပြောင်းလဲခဲ့တယ်။

Whereas recognizing most objects takes our brain around a quarter of a second,

အရာဝတ္ထုအများစုကို မှတ်မိတာက ဦးနှောက်ကို တစ်စက္ကန့်ရဲ့လေးပုံတစ်ပုံ အချိန်ယူရပေမဲ့၊

we can detect a face in just a tenth of a second.

တစ်စက္ကန့်ရဲ့ ဆယ်ပုံတစ်ပုံအတွင်း မျက်နှာတစ်ခုကို ဖော်ထုတ်နိုင်တယ်။

It makes sense that we'd prioritize identifying faces over everything else.

အခြားအရာအားလုံးထက် မျက်နှာတွေကို ခွဲခြားတာကို ဦးစားပေးတာက အဓိပ္ပာယ်ရှိတယ်။

But brain imaging studies have revealed that regions

ဒါပေမဲ့ နယ်ပယ်တွေက တကယ်တော့ အာရုံခံစားလွယ်ပြီး

may actually be too sensitive,

ဒါတွေ မရှိတဲ့ မျက်နှာတွေကို ရှာဖွေနိုင်စေတယ်လို့

leading them to find faces where they don’t exist.

ဦးနှောက်ပုံရိပ်ဖော်ခြင်းဆိုင်ရာ လေ့လာမှုတွေက ဖော်ပြထားတယ်။

In one study, participants reported seeing illusory faces

လေ့လာမှုတစ်ခုမှာ ပါဝင်သူတွေက တကယ်တော့ ဘာမှမရှိပေမဲ့၊

in over 35% of pure-noise images shown to them,

သူတို့ကို ပြထားတဲ့ လျှပ်လှိုင်းမဲ့ ပုံတွေရဲ့၃၅% ကျော်မှာ အရိပ်လိုဖြစ်နေတဲ့

despite the fact that nothing was there.

မျက်နှာတွေကို မြင်တွေ့ရတယ်လို့ တင်ပြကြတယ်။

It might seem concerning that our brains can be so wrong so often,

လူတွေရဲ့ ဦးနှောက်တွေက မကြာခဏ မှားတတ်တယ်လို့ ထင်ရလောက်ပေမဲ့၊

but these illusory faces might actually be a byproduct

ဒီအရိပ်လို မျက်နှာတွေက တကယ့် ဆင့်ကဲဖြစ်စဉ်ဆိုင်ရာ

of something evolutionarily advantageous.

ကောင်းကျိုးတစ်ခုခုရဲ့ ရလဒ်တစ်ခု ဖြစ်နိုင်တယ်။

Since processing all the visual input we encounter quickly and correctly

ကြုံတွေ့ရတဲ့ အမြင်ပိုင်း ဖြည့်သွင်းမှု အားလုံးမြန်ဆန်၊ မှန်ကန်စွာ လုပ်ဆောင်တာက

is an enormous computational effort for the brain,

ဦးနှောက်အတွက် ဧရာမ တွက်ချက်မှု ဆိုင်ရာ အားထုတ်မှုတစ်ခုဖြစ်တော့

this kind of hypersensitivity might act as a useful shortcut.

ဒီ အာရုံခံစားလွယ်မှုမျိုးက အသုံးဝင်တဲ့ ဝင်တဲ့ဖြတ်လမ်းအဖြစ် လုပ်ဆောင်နိုင်တယ်။

After all, seeing illusory faces is usually harmless,

နောက်ဆုံးတော့ အရိပ်လို မျက်နှာတွေကို မြင်တာက အများအားဖြင့် အန္တရာယ်မရှိပေမဲ့၊

while missing a real face can lead to serious issues.

တကယ့်မျက်နှာကို လွဲချော်ရင်တော့ ဆိုးရွားတဲ့ ပြဿနာတွေဆီ ဦးတည်သွားနိုင်တယ်။

But for hypersensitivity to be more helpful than harmful,

ဒါပေမဲ့ အာရုံခံစားလွယ်တာက အန္တရာယ်ဆိုတာ ထက်၊ ပိုအထောက်အကူဖြစ်စေဖို့

our brains also need to be quick at determining when a face is real

ဦးနှောက်တွေက မျက်နှာဟာ ဘယ်အချိန်မှာ အစစ်နဲ့ ဘယ်အချိန်မှာ အစစ်မဟုတ်တာကို

and when it isn’t.

ဆုံးဖြတ်ရာမှာ မြန်ဖို့လိုတယ်။

So how fast can our brains tell when they’ve been duped?

ဒီတော့ လိမ်ညာခံရတဲ့အခါ ဦးနှောက်က ဘယ်လောက်မြန်မြန် သိနိုင်လဲ။

To answer this question, researchers used a form of brain imaging

ဒီမေးခွန်းကို ဖြေဖို့ သုတေသီတွေဟာ magnetoencephalography လို့ ခေါ်တဲ့

known as magnetoencephalography.

ဦးနှောက်ပုံရိပ်ဖော်ခြင်း ပုံစံကို သုံးခဲ့တယ်။

By measuring the magnetic fields caused by electric currents in the brain,

ဦးနှောက်တွင်း လျှပ်စစ်စီးကြောင်းကြောင့် ဖြစ်တဲ့ သံလိုက်စက်ကွင်းတွေကိုတိုင်းတာရင်း

this technique allows us to track changes in brain activity

ဒီနည်းပညာက ဦးနှောက် လုပ်ဆောင်ချက်ပြောင်းလဲမှုတွေကို

at the scale of milliseconds.

မီလီစက္ကန့်စကေးနဲ့ ခြေရာခံနိုင်စေတယ်။

With this tool, researchers revealed that the brain generally recognizes

ဒီကိရိယာနဲ့ မျက်နှာမဟုတ်တဲ့အမြင်လှုံ့ဆော် မှုအများစုကို သိနိုင်တဲ့ အလားတူ အချိန်၊

a face as illusory within a quarter of a second—

တစ်စက္ကန့်ရဲ့လေးပုံတစ်ပုံမှာ ယေဘုယျအနေနဲ့ မျက်နှာတစ်ခုက အရိပ်ဆိုတာကို

around the same time that we can identify most non-face visual stimuli.

ဦးနှောက်က သိတယ်လို့ သုတေသီတွေက ထုတ်ဖော်ပြသခဲ့တယ်။

However, even after our brain knows the face is fake,

ဒါပေမဲ့ ဦးနှောက်က မျက်နှာအတု ဆိုတာ သိပြီးတာတောင်၊

we can still see it in the object.

လူတွေက အရာဝတ္တုထဲမှာ ဒါကို မြင်နိုင်သေးတယ်။

And by messing with these brain areas,

ဒီဦးနှောက် နေရာတွေနဲ့ ရောနှောလိုက်တာက

we can further impact our ability to differentiate between fact from fiction.

လူတွေရဲ့စိတ်ကူးယဉ်နဲ့ အဖြစ်မှန် ပိုင်းခြား နိုင်စွမ်းကို ပိုအကျိုးသက်ရောက်စေနိုင်တယ်။

In one study, researchers stimulated a participant’s fusiform face area

လေ့လာမှုတစ်ခုမှာ သုတေသီတွေက ပါဝင်သူတွေက မျက်နှာမဟုတ်သော အရာဝတ္ထုကို ကြည့်နေစဉ်မှာ

while they were looking at a non-face object.

ပါဝင်သူတစ်ယောက်ရဲ့ ဗိုင်းလိပ်တံ မျက်နှာ ဧရိယာကို နှိုးဆွပေးတယ်။

As a result, the participant reported momentarily seeing facial features

ရလဒ်အနေနဲ့ ပါဝင်သူဟာ အရာဝတ္တုက မပြောင်းမလဲ ဆက်ရှိနေပေမဲ့ မျက်နှာ အသွင်အပြင်တွေကို

despite the object remaining unchanged.

ခဏတာ မြင်တွေ့တယ်လို့ အစီရင်ခံခဲ့တယ်။

And while looking at a real face, stimulation of this same area

မျက်နှာ အစစ်ကို ကြည့်ပေမဲ့၊ ဒီတူညီတဲ့နေရာကို နှိုးဆော်တာက

created perceived distortions of the eyes and nose.

မျက်လုံးနဲ့ နှာခေါင်းကို ပုံပျက်သွားစေတယ်။

These studies suggest that certain features are crucial to face detection.

ဒီလေ့လာမှုများက မျက်နှာကို သိရှိတာအတွက် တချို့အင်္ဂါရပ်တွေက အရေးပါတာကိုညွှန်းတာပါ။

Just three dots can be enough to represent eyes and a mouth.

အစက်သုံးစက်က မျက်လုံးနဲ့ ပါးစပ်ကို ကိုယ်စားပြုဖို့ လုံလောက်တယ်။

People will even assign gender, age, and emotion to illusory faces.

လူတွေက ကျားမ ၊အသက် နဲ့ စိတ်ခံစားချက်တွေကို အရိပ်လို မျက်နှာတွေမှာတောင် သတ်မှတ်မှာပါ။

It’s unclear whether a person’s culture or individual history

လူတစ်ဦးရဲ့ယဉ်ကျေးမှု ဒါမဟုတ် တစ်ဦးချင်း သမိုင်းက ဒီခံယူချက်တွေကို

impacts these perceptions,

သက်ရောက်မှုရှိ၊မရှိ မရှင်းပေမဲ့

but we do know that pareidolia isn’t unique to the human experience.

paeidolia က လူသား အတွေ့အကြုံအတွက် မထူးခြားတာကို ကျွန်ုပ်တို့ သိပါတယ်။

Rhesus macaque monkeys show eye movements similar to our own

aeidolia က လှုံ့ဆော်ပေးတဲ့ အရာဝတ္ထုတွေနဲ့ မျက်နှာ အစစ်တွေကို ကြည့်တဲ့အခါ၊

when observing pareidolia-inducing objects and real faces,

Rhesus macaque မျောက်တွေက လူ့မျက်လုံးနဲ့ တူတဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကို ပြသတယ်။

suggesting that this phenomenon is baked deep into our social primate brains.

ဒီဖြစ်စဉ်က လူတွေရဲ့ လူမှုရေး ပရိုင်းမိတ် ဦးနှောက်ထဲမှာ ပါဝင်တာကို ညွှန်းတာပါ။

So, next time you see an unexpected face in a coffee, car, or cabinet,

ဒီတော့ ကော်ဖီ၊ကား၊ဒါမှမဟုတ် ဗီရိုမှာ မမျှော်လင့်တဲ့မျက်နှာကို နောက်တစ်ခါတွေ့ရင်

remember that it’s just your brain working overtime

ဒါက တကယ်အရေးကြီးတဲ့ မျက်နှာတွေကို လက်လွတ်မသွားဖို့

not to miss the faces that really matter.

သင့်ဦးနှောက်က အချိန်ပို အလုပ်လုပ်နေတယ်ဆိုတာကို သတိရပါ။