Why is this painting so captivating? - James Earle and Christina Bozsik

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

On first glance, this painting might not seem terribly special,

ရုတ်တရက် ကြည့်လိုက်ရင် ပန်းချီကားဟာ အလွန်အမင်း ထူးခြားတယ်လို့ မထင်လောက်ရပေမဲ့

but it's actually one of the most analyzed paintings in the history of art.

တကယ်တမ်းကျတော့ အနုပညာ သမိုင်းမှာ စိတ်ဖြာမှု အခံရဆုံး လက်ရာတွေထဲက တစ်ခုပါ။

It's called "Las Meninas," or "The Maids of Honor,"

ဒါကို "Las Meninas" (သို့) အပျိုရံလို့ခေါ်ပြီး

painted by Diego Velázquez in 1656,

၁၆၅၆ ခုနှစ်မှာ Diego Velázquez က ရေးဆွဲခဲ့ကာ

and it depicts a scene in the life of the Spanish Royal Court.

စပိန် တော်ဝင်နန်းတွင်းရဲ့ ဘဝထဲက မြင်ကွင်းတစ်ခုကို သရုပ်ဖော်ထားတာပါ။

A well-dressed child princess refuses a glass of water from a handmaid,

ကျကျနန ဝတ်ထားတဲ့ မင်းသမီးတော်လေးဟာ အိမ်ဖော်ဆီက ရေတစ်ခွက်ကို ငြင်းဆန်ခိုက်မှာ

while a dwarf teases a dog.

လူပုလေးတစ်ယောက်က ခွေးတစ်ကောင်ကို ကျီစယ်နေတယ်။

A second dwarf stands next to them,

ဒုတိယ လူပုလေးက သူတို့နားမှာ ရပ်နေခိုက်မှာ

while the artist himself pauses at his canvas.

ပန်းချီဆရာကိုယ်တိုင်က သူ့ပတ္တူစမှာ ခဏနားလိုက်တယ်။

Two more people whisper in the background,

နောက်ခံမှာ နောက်ထပ် လူနှစ်ယောက်က တီးတိုးပြောစဉ်

while a third appears to be exiting the room,

တတိယတစ်ယောက်က အခန်းကနေ ထွက်သွားပုံရပြီး

and why wouldn't he when there seems to be so little going on?

ရေးကြီ;ခွင်ကျယ် ဖြစ်နေပုံမရတဲ့နေရာမှာ ဘာကြောင့် သူက ထွက်သွားရတာလဲ။

Even the dog looks bored.

ခွေးတောင်မှ ပျင်းနေပုံရတယ်။

But look more closely.

ဒါပေမဲ့ ပိုပြီး အနီးကပ် ကြည့်ပါ

The two people reflected in the blurry mirror at the back,

ရုတ်တရက်ဆို အလွယ်ကလေး မျက်စိမှောက်သွားတဲ့ အနောက်က

easily missed at first glance,

မှန်ဝါးဝါးမှန်ထဲမှာ ထင်နေတဲ့ လူနှစ်ယောက်က

are none other than King Philip IV and Queen Mariana,

အခြားသူတေွမဟုတ်ဘဲ ဘုရင် Philip IV နဲ့ မိဖုရား Mariana တို့ဖြစ်နေတာက

seemingly changing the scene from a simple depiction of court life

ရိုးစင်းတဲ့ နန်းတွင်း ဘဝသရုပ်ဖော်မှုကနေ တော်ဝင် ပုံတူတစ်ပုံအဖြစ်

to that of a royal portrait.

ပြောင်းလဲနေပုံရပါတယ်။

And with this piece of information,

ဒီသတင်းအချက်အလက် အပိုင်းအစနဲ့အတူ

we can begin to understand far more about the painting

ဒီပန်းချီကားအကြောင်းနဲ့ ဘာကြောင့် ကြည့်ရှုသူတွေကို

and why it has captivated viewers for centuries.

ရာစုနှစ်တွေချီပြီး ဆွဲဆောင်ခဲ့တာကို အတော်ကြီး ပိုနားလည်နိုင်စပြုလာတယ်။

First, there's the historical context.

ပထမက သမိုင်းဆိုင်ရာ အခြေအနေပါ။

When "Las Meninas" was painted at the end of Philip's reign,

Philip ရဲ့ လက်ထက်အဆုံးမှာ Las Meninas" ရေးဆွဲစဉ်က

the Spanish Empire was in a period of decline,

စပိန် အင်ပါယာဟာ အကျပိုင်း ကာလတစ်ခုမှာ ကျရောက်နေပြီး

having suffered defeat in The Thirty Years War,

နှစ်သုံးဆယ် စစ်ပွဲမှာ ရှုံးနိမ့်မှုဒဏ် ခံနေရသလို

as well as economic and political difficulties.

စီးပွားရေး၊ နိုင်ငံရေး အကျပ်အတည်းတွေ ကြုံနေရတယ်။

The King himself had also suffered misfortune,

ဘုရင်ကိုယ်တိုင်ဟာလည်း ကံဆိုးမှုဒဏ် ခံခဲ့ရတယ်။

losing both his first wife and his only heir to the throne before remarrying.

ပထမ ဇနီးရော ပြန်လက်မထပ်ခင် တစ်ဦး တည်းသော ထီးနန်းဆက်ခံသူကိုပါ ဆုံးရှုံးတယ်။

But the painting obscures their struggle to provide food for their household.

ဒါပေမဲ့ ပန်းချီကားက အိမ်သားတွေအတွက် အစာထောက်ပံ့ဖို့ ရုန်းကန်မှုကို ဖုံးပေးတယ်

Even the monarch's advanced age is concealed

ဘုရင်ရဲ့ အိုမင်းလာတဲ့ အရွယ်ကိုတောင် မှန်ကို မှုန်ဝါးစေခြင်းကနေ

through the blurring of the mirror.

ဖုံးကွယ်ထားတယ်။

What we do see in the geometric center of the canvas,

ပြတင်းမှ အလင်းနဲ့ တောက်ပစွာ အလင်းပေးထားတဲ့

brightly illuminated by the light from the window,

ပတ္တူစရဲ့ ဂျီဩမေထရီ ဗဟိုမှာ မြင်ရတာက

in the Infanta Margarita Teresa,

အဲဒီအချိန်က ဘုရင်ရဲ့ တစ်ဦးထည်းသော အသက်ရှင်နေတဲ့ သမီးတော်

the King's only living legitimate child at the time.

Infanta Margarita Teresa ဆီမှာပါ။

Her glowing and healthy appearance

သူ့ရဲ့ တောက်ပြောင် ကျန်းမာတဲ့ အသွင်က

is an idealized view of the struggling empire's future.

ရုန်းကန်နေရတဲ့ အင်ပါယာ အနာဂတ်ရဲ့ မြင်ကွင်းကို စံပြုထားတာပါ။

However, the Infanta is not the only center of the painting.

သို့ပေမည့် Infanta ဟာ ပန်းချီကားရဲ့ ဗဟိုမှာ ရှိနေတာတင်မကပါဘူး။

Through the clever use of perspective,

ပါးနပ်တဲ့ရုပ်လုံးပေါ်ရေးဆွမှုကနေ

as well as painting the work life-sized, on a 10.5 x 9 foot canvas,

၁၀.၅x ၉ ပေ ပတ္တူစတစ်ခုပေါ်က ပကတိအရွယ်လက်ရာ ပန်းချီကားကိုပါ

Velázquez blurs the boundary between art and reality,

Velázquez ဟာ အနုပညာနဲ့ ဒိဌအဖြစ်ကြားက နယ်နိမိတ်ကို မှုန်းဝါးလိုက်တယ်။

creating the sense of a three-dimensional picture that we can walk into.

ကျွန်ုပ်တို့ ဝင်သွားနိုင်တဲ့ သုံးဘက်မြင် ရုပ်ပုံ သဘောကို ဖန်တီးခြင်းပါ။

The line between the ceiling and the wall converges to the open door,

မျက်နှာကြက်နဲ့ နံရံကြားက မျဉ်းဟာ ဖွင့်ထားတဲ့ တံခါးနဲ့ လာဆုံတာက

further creating the perception of the painting as a physical space

ကြည့်ရှုသူရဲ့ ရှုထောင့်ကနေ ရုပ်ပိုင်း နေရာလွတ်တစ်ခုအဖြစ်

seen from the viewer's perspective.

ပန်းချီကားရဲ့ အမြင်ကို ထပ်ဖန်တီးတာပါ။

In this sense, the audience and the real world are the focus,

ဒီသဘောမှာ ပရိသတ်နဲ့ လက်တွေ့ကမ္ဘာဟာ ဆုံချက်ဖြစ်ပြီး

underlined by the three figures looking straight at the viewer.

ကြည့်ရှုသူကို စိုက်ကြည့်နေတဲ့ သဏ္ဌာန်သုံးခုနဲ့ ထင်ရှားစေတယ်။

But there is still another focal point.

ဒါပေမဲ့ နောက်ထပ် ဆုံချက်ရှိပါသေးတယ်။

The line formed by the light fixtures leads to the center of the back wall

အလင်းကြောင်းတွေနဲ့ ဖွဲ့ထားတဲ မျဉ်းက အနောက်နံရံရဲ့ ဗဟိုကို တော်ဝင်စုံတွဲ

to the mirror reflecting the royal couple.

အရိပ်ထင်နေတဲ့ မှန်ဆီ ဦးတည်သွားစေတယ်။

And its positioning relative to the viewer

ကြည့်ရှုသူနဲ့ ဆက်စပ်တဲ့ ၎င်းရဲ့ နေရာယူမှုက

has led to radically different interpretations of the entire work.

လက်ရာတစ်ခုလုံးရဲ့ အကြီးအကျယ်ခြားနားတဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကောက်ယူမှုတွေကို ဖြစ်ပေါ်စေတယ်။

The mirror could be reflecting the King and Queen posing for their portrait,

မှန်က ပုံတူအတွက် ကိုယ်ဟန်ပြနေတဲ့ ဘုရင်နဲ့ မိဖုရားကို ပုံရိပ်ထင်စေနိုင်လား၊

or is it reflecting the canvas?

(သို့) ဒါက ပတ္တူကို ထင်ဟပ်နေတာလား။

And what do we make of the fact

Velázquez ဟာ တော်ဝင်ပုံတူကို

that Velázquez never painted the royal portrait implied here?

ဘယ်တုန်းကမှ မရေးဆွဲဘူးလို့ သွယ်ဝိုက် ပြောထားတဲ့ အချက်က ဘာကို နားလည်လာစေသလဲ။

Could the painting actually be depicting its own creation instead?

ဒီအစား ဒီပန်းချီကားက တကယ်ပဲ ၎င်းကိုယ်ပိုင်ဖန်တီးမှု ဖြစ်နိုင်လား။

With the incorporation of the mirror into his work,

သူ့လက်ရာထဲမှာ မှန်ရဲ့ ပေါင်းစပ်မှုနဲ့အတူ

Velázquez elevated the art of painting

Velázquez ဟာ ပန်းချီ အတတ်ပညာကို

from its perception as a simple craft

ရိုးစင်းတဲ့ လက်မှုအတတ်ကနေ ဉာဏ်သုံးရတဲ့

to an intellectual endeavor.

အားထုတ်မှုဆီ မြှင့်တင်ခဲ့တယ်။

With its three competing center points,

၎င်းရဲ့ ပိုင်နေတဲ့ ဗဟို သုံးချက်နဲ့အတူ

"Las Meninas" captures the contrast between the ideal,

"Las Meninas" ဟာ စိတ်ကူးယဉ်၊ တကယ်နဲ့ ပုံရိပ်ထင်နေတဲ့

the real,

လောကတွေကြားက

and the reflected worlds,

ဆန့်ကျင်မှုကို ဖမ်းယူထားတယ်။

maintaining an unresolved tension between them to tell a more complex story

ဒါတွေကြားက ဖြေရှင်းမရတဲ့ အားပြိုင်မှုကို မှန်က ပေးနိုင်တာထက် ပိုရှုပ်ထွေးတဲ့ပုံပြင်

than any mirror can provide.

တစ်ပုဒ်ကို ပြောပြဖို့ ထိန်းထားရင်းပါ။