Why is this painting so captivating? - James Earle and Christina Bozsik

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Mustafa Badri

On first glance, this painting might not seem terribly special,

در نگاه اول، ممکن است این نقاشی خیلی خاص به نظر نرسد٬

but it's actually one of the most analyzed paintings in the history of art.

اما در واقع از نقاشی‌هایی است که در تاریخ هنرکه تحلیل زیادی روی آن شده است.

It's called "Las Meninas," or "The Maids of Honor,"

اسم آن «Las Meninas» یا «ملازمان» است٬

painted by Diego Velázquez in 1656,

و توسط دیگو ولاسکز در سال ۱۶۵۶ نقاشی شده است٬

and it depicts a scene in the life of the Spanish Royal Court.

و صحنه‌ای از زندگی درباری اسپانیا را به تصویر کشیده است.

A well-dressed child princess refuses a glass of water from a handmaid,

یک شاهزاده خردسال با لباس فاخر لیوانی آب را از دست ندیمه‌اش پس می‌زند٬

while a dwarf teases a dog.

درحالی که یک کوتوله سگ را اذیت می‌کند.

A second dwarf stands next to them,

کوتوله‌ی دیگری در کنار آنها ایستاده است٬

while the artist himself pauses at his canvas.

در حالی که خود هنرمند در برابر بومش توقف کرده است.

Two more people whisper in the background,

دو نفر دیگر هم در پس زمینه نجوا می‌کنند٬

while a third appears to be exiting the room,

در حالی که نفر سوم در حال خارج شدن از اتاق است٬

and why wouldn't he when there seems to be so little going on?

و چرا خارج نشود؟ زیرا اتفاقی خاصی در جریان نیست.

Even the dog looks bored.

حتی حوصله سگ هم سر رفته است.

But look more closely.

اما از نزدیکتر نگاه کنید.

The two people reflected in the blurry mirror at the back,

آن دو نفر که تصویرشان در آینه مات در پشت تصویر افتاده است٬

easily missed at first glance,

به راحتی در نگاه اول دیده نمی‌شوند٬

are none other than King Philip IV and Queen Mariana,

کسانی نیستند جز شاه فیلیپ چهارم و ملکه ماریانا٬

seemingly changing the scene from a simple depiction of court life

و به راحتی تصویر را از منظره ساده زندگی روزمره درباری

to that of a royal portrait.

به یک پورتره سلطنتی تغییر می‌دهند.

And with this piece of information,

و با دانستن این نکته٬

we can begin to understand far more about the painting

چیزهای خیلی بیشتری درباره این نقاشی متوجه می‌شویم

and why it has captivated viewers for centuries.

و اینکه چرا تماشاگران را قرن‌ها اسیر خود کرده است.

First, there's the historical context.

اولا٬ زمینه‌ای تاریخی وجود دارد.

When "Las Meninas" was painted at the end of Philip's reign,

زمانی که «Las Meninas» در پایان سلطنت فیلیپ نقاشی شد٬

the Spanish Empire was in a period of decline,

امپراتوری اسپانیا در دوره زوال خود بود٬

having suffered defeat in The Thirty Years War,

و از شکست در جنگ سی ساله رنجور بود٬

as well as economic and political difficulties.

همانطور که از مشکلات اقتصادی و سیاسی رنج می‌برد.

The King himself had also suffered misfortune,

خود شاه هم از بخت بد در عذاب بود٬

losing both his first wife and his only heir to the throne before remarrying.

و هم همسر اول و جانشین خود قبل از ازدواج مجدد را از دست داده بود.

But the painting obscures their struggle to provide food for their household.

اما نقاشی تقلای آنها برای تهیه غذا برای اهالی خانه را نشان نمی‌دهد.

Even the monarch's advanced age is concealed

حتی کهولت سن پادشاه هم

through the blurring of the mirror.

در پس ماتی آینه پنهان شده است.

What we do see in the geometric center of the canvas,

چیزی که در مرکز هندسی بوم از چشم ما پنهان نمی‌ماند٬

brightly illuminated by the light from the window,

و نوری که از پنجره به داخل می‌تابد او را کاملا واضح و درخشان کرده است٬

in the Infanta Margarita Teresa,

اینفانتانا مارگاریتا ترسا است٬

the King's only living legitimate child at the time.

تنها وارث قانونی زنده‌ی پادشاه در آن زمان.

Her glowing and healthy appearance

ظهور درخشان و سلامت او

is an idealized view of the struggling empire's future.

منظره‌ای ایده‌آل از تقلای آینده‌ی امپراتوری است.

However, the Infanta is not the only center of the painting.

هرچند اینفانتانا تنها مرکز نقاشی نیست.

Through the clever use of perspective,

با استفاده هوشمندانه از پرسپکتیو٬

as well as painting the work life-sized, on a 10.5 x 9 foot canvas,

همانطور که نقاشی در ابعاد واقعی کشیده شده است٬ بر بوم ۳۲۰ در ۲۷۴ سنتی متر٬

Velázquez blurs the boundary between art and reality,

ولاسکز مرز بین هنر و واقعیت را محو کرده است٬

creating the sense of a three-dimensional picture that we can walk into.

و منظره را به تصویری سه بعدی تبدیل کرده که می‌توانیم در آن قدم بگذاریم.

The line between the ceiling and the wall converges to the open door,

خط بین سقف و دیوار در در باز به هم می‌رسند٬

further creating the perception of the painting as a physical space

و نقاشی را به ادراکی فضایی

seen from the viewer's perspective.

از نقطه نظر پرسپکتیو بیننده تبدیل می‌کنند.

In this sense, the audience and the real world are the focus,

در این صحنه٬ تماشاچیان و دنیای واقعی نقطه تمرکز هستند٬

underlined by the three figures looking straight at the viewer.

و سه چهره‌ای که به بیننده خیره شده‌اند بر این نکته تاکید می‌کنند.

But there is still another focal point.

اما هنوز یک نقطه تمرکز دیگر هم هست.

The line formed by the light fixtures leads to the center of the back wall

خطی که چراغ‌های آویز تشکیل می‌دهند به مرکز دیوار پشتی ختم می‌شود

to the mirror reflecting the royal couple.

جایی که آینه بازتاب دهنده‌ی زوج سلطنتی قرار گرفته است.

And its positioning relative to the viewer

و جایگیری آن نسبت به بیننده

has led to radically different interpretations of the entire work.

به تفاسیر کاملا متفاوتی از کل کار منجر شده است.

The mirror could be reflecting the King and Queen posing for their portrait,

آینه ممکن است پادشاه و ملکه را نشان دهد که برای پرتره خود حالت گرفته‌اند٬

or is it reflecting the canvas?

یا خود بوم را نشان می‌دهد؟

And what do we make of the fact

و ما از این نکته که ولاسکز

that Velázquez never painted the royal portrait implied here?

هرگز پرتره مورد نظر در این نقاشی را نکشیده است چه در می‌یابیم؟

Could the painting actually be depicting its own creation instead?

آیا ممکن است نقاشی در واقع زمان کشیده شدن خودش را نشان دهد؟

With the incorporation of the mirror into his work,

با به هم پیوستن آینه و کار او٬

Velázquez elevated the art of painting

ولاسکز معنای هنر نقاشی را

from its perception as a simple craft

از جایگاه آن به عنوان یک مهارت ساده

to an intellectual endeavor.

به کوششی روشنفکرانه بدل کرده است.

With its three competing center points,

با سه نقطه تمرکز که با هم در جدال هستند٬

"Las Meninas" captures the contrast between the ideal,

«Las Meninas» تقابل ایده‌آل٬

the real,

واقعیت٬

and the reflected worlds,

دنیای بازتاب داده شده را به تصویر کشیده است٬

maintaining an unresolved tension between them to tell a more complex story

و تنشی حل نشده در میان آنها باقی مانده است تا قصه‌ای چنان پیچیده بگوید

than any mirror can provide.

که هیچ آینه‌ای را یارای بیان آن نباشد.