The art forger who tricked the Nazis - Noah Charney

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

It was one of the strangest trials in Dutch history.

ဒါက ဒတ်ချ်သမိုင်းမှာ အထူးဆန်းဆုံး တရားစီရင်မှုတွေထဲက တစ်ခုပါ။

The defendant in this 1947 case was an art forger

ဒီ၁၉၄၇ အမှုတစ်ခုမှာ တရားပြိုင်က ဒေါ်လာ သန်းချီတန်တဲ့ ပန်းချီကားတွေကို

who had counterfeited millions of dollars worth of paintings.

အတုလုပ်ခဲ့တဲ့ ပန်းချီကား အတုလုပ်သူတစ်ယောက်ပါ။

But he wasn’t arguing his innocence—

ဒါပေမဲ့ သူက သူ့ရဲ့အပြစ်ကင်းစင်မှုကို ငြင်းနေတာမဟုတ်ဘူး

in fact, his life depended on proving that he had committed the fraud.

တကယ်တမ်းက သူအသက်ဟာ လိမ်လည်မှု ကျူးလွန်ခဲ့တာသက်သေပြအပေါ် မူတည်နေခဲ့တာပါ။

Like many art forgers, Han van Meegeren was an artist

ပန်းချီကား အတုလုပ်သူများစွာလိုပဲ Han van Meegeren ရဲ့ မူလလက်ရာတွေဟာ

whose original works had failed to bring him renown.

သူ့ကို ကျော်ကြားမှု မဖြစ်စေခဲ့တဲ့ ပန်းချီဆရာတစ်ယောက်ပါ။

Embittered towards the art world,

ပန်းချီလောကကို နာကြည်းနေတဲ့ van Meegeren ဟာ

van Meegeren set out to make fools of his detractors.

သူ့ကို ရှုတ်ချပုတ်ခတ်သူတွေကို အရူးစလုပ်ခဲ့တယ်။

He learned all he could about the Old Masters—

ရှေးခတ် ဆရာကြီးတွေအကြောင်း သူတို့ရဲ့ အတ္ထုပ္ပတ္တိတွေ၊ နည်းနာတွေ၊

their biographies, their techniques, and their materials.

ကုန်ကြမ်းတွေကို တတ်အားသရွေ့ လေ့လာခဲ့တယ်။

The artist he chose for his deception was 17th century Baroque painter

သူ လှည့်စားဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့တဲ့ ပန်းချီဆရာက ၁၇ ရာစု ဘားရော့ ပန်းချီဆရာ

Johannes Vermeer—

Johannes Vermeer ပါ။

an ambitious decision given Vermeer was famed for his carefully executed

ရည်ရွယ်ချက်ကြီး ဆုံးဖြတ်ချက်ရှိတဲ့ Vermeer ဟာ သူ့ရဲ့ အသေအချာလုပ်ဆောင်ပြီး နည်းပညာအရ

and technically brilliant domestic scenes.

ပါရမီထူးတဲ့ အိမ်တွင်း ရှုခင်းတွေကြောင့် နာမည်ကြီးခဲ့တယ်။

Working in secret for six years, the forger perfected his art,

ခြောက်နှစ်ကြာ တိတ်တဆိတ် လုပ်ကိုင်ရင်း အတုလုပ်သူဟာ လေ့ကျင့်မှုအဖြစ်

copying numerous works as practice.

လက်ရာများစွာ ကူးရင်း သူ့အနုပညာကို အကောင်းဆုံးမွမ်းမံတယ်။

He mixed his own paints after researching the raw materials

Vermeer ခေတ်က ကုန်ကြမ်းပစ္စည်းတွေနဲ့ ဆေးရောင်တွေကို

and pigments available in Vermeer’s time.

သုတေသနလုပ်ပြီးတဲ့နောက် သူ့ကိုယ်ပိုင် ဆေးတွေနဲ့ ရောလိုက်တယ်။

He bought 17th century canvases, created his own brushes,

၁ရ ရာစု ပတ္တူစတွေကို ဝယ်ပြီး သူ့ကိုယ်ပိုင် စုတ်ချက်တွေ ဖန်တီးတယ်။

and aged the works by applying synthetic resin

ဒါတွေကို လူလုပ် သစ်စေးသုတ်ကာ ဆေးတွေ ခြောက်ပြီး အက်ကွဲအောင်

and baking them to dry and crack the paint.

မီးမြှိုက်ရင်းလက်ရာတွေကို သက်တမ်းရင့်အောင်လုပ်တယ်။

A forensic test could have detected the synthetic resin.

မှုခင်းဆေးပညာ စမ်းသပ်ချက်တစ်ခုသာ ဒီလူလုပ်သစ်စေးကို သိနိုင်လောက်တာပါ။

But at the time, such tests were neither advanced nor widespread,

ဒါပေမဲ့ အဲဒီအချိန်က ဒီလိုစမ်းသပ်မှုတွေက အဆင့်လည်း မမြင့်၊ပျံ့လည်း မပျံ့နှံ့ခဲ့ဘူး။

and even today verification of a painting’s authenticity

ဒီနေ့ခတ်တောင် ပန်ချီကားရဲ့ စစ်မှန်မှုကို အတည်ပြုတာက အနုပညာ ကျွမ်းကျင်သူတွေရဲ့

relies on the assessment of art specialists.

အကဲဖြတ်မှုအပေါ် မူတည်တယ်လေ။

So it’s a matter of their subjective judgment— as well as their reputation.

ဒီတော့ ဒါက သူတို့ရဲ့ ပုဂ္ဂလဓိဋ္ဌာန် ဆုံးဖြတ်ချက်ကိစ္စနဲ့ သူတို့ရဲ့ဂုဏ်သတင်းပါ။

And this is where van Meegeren truly outwitted the art world.

ဒါက van Meegeren ပန်းချီလောကကို အစစ်အမှန် တစ်ပတ်ရိုက်တဲ့နေရာပါ။

From his research, he knew historians believed Vermeer had an early period

သူ့သုတေသနေကနေ သိခဲ့ရတာက Vermeer မှာ အီတလီပန်းချီဆရာ Caravaggio လွှမ်းမိုးတဲ့

of religious painting influenced by the Italian painter Caravaggio.

ဘာသာရေး ပန်းချီရဲ့ အစောပိုင်း ကာလတစ်ခု ရှိတယ်လို့ သမိုင်းပညာရှင်တွေ ယုံကြည်တာပါ။

The leading authority on Vermeer, Abraham Bredius,

ဒီလက်ရာတွေ တစ်ခုမှ မပေါ်ခဲ့ဖူးပေမဲ့ Vermeer၊ Abraham Bredius တို့အပေါ်

was a huge proponent of this theory, though none of these works had surfaced.

အဓိက လုပ်ပိုင်ခွင့်က ဒီသီအိုရီရဲ့ ဧရာမ ထောက်ခံအားပေးမှုတစ်ခုဖြစ်ခဲ့တယ်။

So van Meegeren decided to make one.

ဒါနဲ့ van Meegeren ဟာ တစ်ကား ဖန်တီးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

He called it "The Supper at Emmaus."

ဒါကို "The Supper at Emmaus" လို့ ခေါ်တယ်။

Bredius declared van Meegeren’s fake the masterpiece of Vermeer’s oeuvre.

Bredius က van Meegeren ရဲ့အတု Vermeer အပြောင်မြောက်ဆုံးလက်ရာလို့ ကြေညာခဲ့တယ်။

Van Meegeren’s forgery was not totally up to Vermeer’s technical standards,

Van Meegeren ရဲ့ အတုလုပ်မှုက Vermeer ရဲ့ နည်းပညာ အဆင့်အတန်းတွေကို လုံးဝ မမီပေမဲ့

but these inconsistencies could be made to fit the narrative:

ဒီရှေ့နောက် မညီမှုတွေက ဇာတ်လမ်းကို အံကိုက်ဖို့ လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့တယ်။

this was an early work, produced before the artist had come into his own.

ဒါက ပန်းချီဆရာ သူ့ကိုယ်ပိုင် ရှိမလာခင်က ထုတ်လုပ်ခဲ့တဲ့ အစောပိုင်း လက်ရာတစ်ခုပါ။

With the stamp of approval from the art world,

ပန်းချီလောကမှ ထောက်ခံမှု တံဆိပ်နဲ့အတူ

the fake was sold in 1937 for the equivalent

ယနေ့ခေတ် ဒေါ်လာ ၅၄ သန်းကျော်နဲ့ ညီမျှတဲ့ ငွေနဲ့ ၁၉၃၇ ခုနှစ်မှာ

of over $4 million in today’s money.

အတုကို ရောင်းချခဲ့တယ်။

The success prompted van Meegeren to forge and sell more works

ဒီအောင်မြင်မှုက ပန်းချီ ရောင်းဝယ်သူတွေက တစ်ဆင့် နောက်ထပ် လက်ရာတွေအတုလုပ်ပြီး

through various art dealers.

ရောင်းဖို့ van Meegeren ကို လှုံ့ဆော်ပေးတယ်။

As unbelievable as it may sound,

ထင်ရသလောက် မယုံနိုင်စရာဖြစ်သလို

the art world continued to believe in their authenticity.

ပန်းချီလေကဟာ ဟာ ၎င်းတို့ရဲ စစ်မှန်မှုကို ဆက်လက် ယုံကြည်ခဲ့တယ်။

When the Nazis occupied Holland during the Second World War,

ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်အတွင်း နာဇီတွေ ဟော်လန်ကို သိမ်းပိုက်တဲ့အခါ

Hermann Göring, one of Hitler’s top generals,

ဟစ်တလာရဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး တစ်ဦးဖြစ်တဲ့ Hermann Göring ဟာ

sought to add a Vermeer to his collection of artwork

ဥရောပတစ်ခွင်မှာ တိုက်ခိုက်လုယူခဲ့တဲ့ သူ့ရဲ့ အနုပညာလက်ရာ စုဆောင်းမှုမှာ

looted from all over Europe.

Vermeer ပန်းချီကားတစ်ချပ် ထည့်ဖို့ ရှာခဲ့တယ်။

Van Meegeren obliged, selling him an alleged early Vermeer painting

Van Meegeren ဟာ Christ with the Adulteress လို့အမည်တပ်ထားတဲ့ အစောပိုင်း

titled "Christ with the Adulteress."

Vermeer ပန်းချီလို့ ဆိုတာတစ်ခုကို မလွှဲသာ ရောင်းခဲ့တယ်။

As the tide of the war turned, so did van Meegeren’s luck.

စစ်ပွဲရဲ့ ဒီရေ ပြောင်းသလို van Meegeren ရဲ့ ကံလည်း ပြောင်းခဲ့တယ်။

Following the Allied victory, he was arrested for delivering a priceless piece

မဟာမိတ် အောင်ပွဲနောက်မှာ ဒတ်ချ် အမွေအနှစ် အဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ လက်ရာကို နာဇီတွေဆီ

of Dutch heritage to the Nazis— an act of treasonous collaboration

ပို့ပေးတာအတွက် သူ အဖမ်းခံလိုက်ရတယ်။ သေဒဏ် အပြစ်ပေးနိုင်တဲ့ သစ္စာဖောက်တဲ့

punishable by death.

ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု လုပ်ရပ်တစ်ခုပါ။

To prove the painting wasn’t a national treasure,

ဒီပန်းချီကားက အမျိုးသား အမွေအနှစ် တစ်ခု မဟုတ်တာ သက်သေပြဖို့

he explained step-by-step how he had forged it.

သူ ဒါကို အတုပြုလုပ်ခဲ့ပုံကို တစ်ဆင့်ပြီး တစ်ဆင့်ရှင်းပြခဲ့တယ်။

But he faced an unexpected obstacle— the very expert who had enabled his scam.

ဒါပေမဲ့ မမျှော်လင့်တဲ့ အတားအဆီး ကြုံရတာက သူရိုက်စားတာ ကူညီတဲ့ ကျွမ်းကျင်သူကြီးပါ။

Moved to protect his reputation, Bredius defended the painting’s authenticity.

သူ့ရဲ့ ဂုဏ်သတင်းကို ကာကွယ်ရာမှာ Brediusက ပန်းချီကား အစစ်လိူ့ ကြေညာလိုက်တယ်။

With few options left, van Meegeren set to work on a "new" Vermeer.

မရှိသလောက်ကျန်တဲ့ ရွေးချယ်မှုနဲ့ van Meegeren ဟာ Vermeer အသစ်တစ်ခု စလုပ်တယ်။

When he presented the fake to the court, they finally believed him.

အတုကို တရားရုံးကို တင်ပြတဲ့အခါ နောက်ဆုံး သူ့ကို ယုံသွားခဲ့တယ်။

He was acquitted for collaborating with the Nazis—

နာဇီတွေနဲ့ ပူးပေါင်းတာအတွက် သူ့ကို တရားသေလွှတ်လိုက်ပြီး

and sentenced to a year imprisonment for fraud.

ထောင်တစ်နှစ် စီရင်ချက်ချခံရတယ်။

Though there’s evidence that van Meegeren did, in fact, collaborate with the Nazis,

တကယ်ကျတော့ van Meegeren လုပ်ခဲ့တဲ့ နာဇီတွေနဲ့ ပူးပေါင်းမှု အထောက်အထားရှိပေမဲ့

he managed to convince the public that he had tricked Göring on purpose,

သူဟာ Göring ကို တမင် လှည့်စား ခဲ့တာလို့ လူအများကို စည်းရုံးနိုင်ခဲ့တယ်။

transforming his image into that of a folk hero who had swindled the Nazis.

နာဇီတွေကို ကလိမ်ကျခဲ့တဲ့ သူရဲကောင်းတစ် ယောက် အဖြစ် သူ့ပုံရိပ်ကို ပြောင်းလဲတာပါ။

Thanks to this newfound notoriety,

အသစ်တွေ့ရှိတဲ့ နာမည်ဆိုးကျော်ကြားမှု ကျေးဇူးကြောင့်

his works became valuable in their own right—

သူ့လက်ရာတွေကိုယ်တိုင်ဟာ တန်ဖိုးရှိလာခဲ့တော့

so much so that they were later forged in turn by his own son.

နောက်ပိုင်းမှာ သူ့သားက တစ်လှည့် အတုလုပ်ရလောက်အောင် များပြားခဲ့တယ်။

The same canvases went from revered classics to despised forgeries

ဒီပတ္တူစက လေးစားရတဲ့ ဂန္ထဝင်ကနေ အထင်သေးစရာ အတုတွေအထိ၊ အတုလုပ်သူရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှု၊

to works of art respected for the skill and notoriety of the forger.

နာမည်ဆိုး ကျော်ကြားမှုကို လေးစားတဲ့ အနုပညာလက်ရာတွေအထိ ဖြစ်သွားတယ်။