The art forger who tricked the Nazis - Noah Charney

Çeviri: Nihal Aksakal Gözden geçirme: Saliha Karatepeli

It was one of the strangest trials in Dutch history.

Bu Hollanda tarihindeki en garip davalardan biriydi.

The defendant in this 1947 case was an art forger

Bu 1947 davasındaki sanık, milyonlarca dolar değerinde

who had counterfeited millions of dollars worth of paintings.

resim sahteciliği yapan bir sanat sahtekarıydı.

But he wasn’t arguing his innocence—

Ama masumiyetini savunmuyordu;

in fact, his life depended on proving that he had committed the fraud.

aslında hayatı sahtekarlık yaptığını kanıtlamaya bağlıydı.

Like many art forgers, Han van Meegeren was an artist

Birçok sanat sahtekarı gibi, Han van Meegeren

orijinal eserleri onu ünlü yapamayan bir sanatçıydı.

whose original works had failed to bring him renown.

Embittered towards the art world,

Sanat dünyasına yönelen van Meegeren,

van Meegeren set out to make fools of his detractors.

aleyhine konuşanları aptal yerine koymaya başladı.

He learned all he could about the Old Masters—

Eski Ustalar'ın biyografileri, teknikleri

their biographies, their techniques, and their materials.

ve materyalleri hakkında öğrenebildiği her şeyi öğrendi.

The artist he chose for his deception was 17th century Baroque painter

Aldatmacası için seçtiği sanatçı 17. yüzyıl Barok ressamı

Johannes Vermeer—

Johannes Vermeer'di -

an ambitious decision given Vermeer was famed for his carefully executed

Vermeer'i özenle sergilenen

and technically brilliant domestic scenes.

ve teknik olarak parlak iç sahnelerinden dolayı seçti.

Working in secret for six years, the forger perfected his art,

Altı yıl boyunca gizli olarak çalışan sahtekâr sanatını,

çok sayıda eseri egzersiz olarak kopyalayarak mükemmelleştirdi.

copying numerous works as practice.

He mixed his own paints after researching the raw materials

Vermeer'in zamanında bulunan hammaddeleri ve pigmentleri

and pigments available in Vermeer’s time.

araştırdıktan sonra kendi boyalarıyla karıştırdı.

He bought 17th century canvases, created his own brushes,

17. yüzyıl tuvalleri satın aldı, kendi fırçalarını yaptı,

and aged the works by applying synthetic resin

sentetik reçine uygulayarak boyayı kurutmak

and baking them to dry and crack the paint.

ve çatlatmak için onları pişirerek eserleri yaşlandırdı.

A forensic test could have detected the synthetic resin.

Bir adli test sentetik reçineyi tespit etmiş olabilir.

But at the time, such tests were neither advanced nor widespread,

Ancak o zaman, bu tür testler ne gelişmiş ne de yaygındı

and even today verification of a painting’s authenticity

ve bugün bir resmin gerçekliğinin doğrulanması

relies on the assessment of art specialists.

sanat uzmanlarının değerlendirilmesine dayanıyor.

So it’s a matter of their subjective judgment— as well as their reputation.

Bu onların şöhretleri kadar öznel yargılarının meselesidir.

And this is where van Meegeren truly outwitted the art world.

Van Meegeren'in sanat dünyasını gerçekten alt ettiği yer burası.

From his research, he knew historians believed Vermeer had an early period

Araştırmalarından, tarihçilerin Vermeer'in İtalyan ressam Caravaggio'dan etkilenen

of religious painting influenced by the Italian painter Caravaggio.

erken bir dini resim dönemine sahip olduğuna inandıklarını biliyordu.

The leading authority on Vermeer, Abraham Bredius,

Vermeer'in önde gelen şahidi Abraham Bredius

was a huge proponent of this theory, though none of these works had surfaced.

bu teorinin büyük bir savunucusuydu ancak bu çalışmalar ortaya çıkmadı.

So van Meegeren decided to make one.

Bu yüzden van Meegeren bir tane yapmaya karar verdi.

He called it "The Supper at Emmaus."

Ona "Emmaus'ta Akşam Yemeği" adını verdi.

Bredius declared van Meegeren’s fake the masterpiece of Vermeer’s oeuvre.

Bredius, van Meegeren’in kopyasının Vermeer’in olduğunu açıkladı.

Van Meegeren’s forgery was not totally up to Vermeer’s technical standards,

Van Meegeren’in sahteciliği Vermeer’in teknik standartlarına uygun değildi

but these inconsistencies could be made to fit the narrative:

ancak bu tutarsızlıklar anlatıya uymak için yapılabilirdi:

this was an early work, produced before the artist had come into his own.

bu, sanatçının kendi olmadan önce ürettiği erken bir eserdi.

With the stamp of approval from the art world,

Sanat dünyasının onay damgasıyla,

the fake was sold in 1937 for the equivalent

sahte tablo 1937'de bugünün parasıyla

of over $4 million in today’s money.

4 milyon doların üzerinde bir fiyata satıldı.

The success prompted van Meegeren to forge and sell more works

Başarı, van Meegeren'i çeşitli sanat satıcıları aracılığıyla daha fazla

through various art dealers.

eser üretmeye ve satmaya itti.

As unbelievable as it may sound,

İnanılmaz gelse de,

the art world continued to believe in their authenticity.

sanat dünyası özgünlüklerine inanmaya devam etti.

When the Nazis occupied Holland during the Second World War,

Naziler İkinci Dünya Savaşı sırasında Hollanda'yı işgal ettiğinde,

Hermann Göring, one of Hitler’s top generals,

Hitler’in üst generallerinden Hermann Göring

sought to add a Vermeer to his collection of artwork

Avrupa'nın dört bir yanından yağmalanan sanat koleksiyonuna

looted from all over Europe.

bir Vermeer eklemeye çalıştı.

Van Meegeren obliged, selling him an alleged early Vermeer painting

Van Meegeren, kendisine sözde "Zaniye ile Mesih" başlıklı

titled "Christ with the Adulteress."

erken bir Vermeer resmi sattı.

As the tide of the war turned, so did van Meegeren’s luck.

Savaşın gidişatı değiştiğinde, van Meegeren’in şansı da değişti.

Following the Allied victory, he was arrested for delivering a priceless piece

Müttefiklerin zaferinin ardından

of Dutch heritage to the Nazis— an act of treasonous collaboration

ihanet işbirliği eylemi olarak görülüp ölümle cezalandırılabilen,

Naziler'e paha biçilmez bir Hollanda mirası parçası verdiği için tutuklandı.

punishable by death.

To prove the painting wasn’t a national treasure,

Resmin ulusal bir hazine olmadığını kanıtlamak için

he explained step-by-step how he had forged it.

onu nasıl şekillendirdiğini adım adım açıkladı.

But he faced an unexpected obstacle— the very expert who had enabled his scam.

Ama beklenmedik bir engel vardı: dolandırıcılığına onay veren uzman.

Moved to protect his reputation, Bredius defended the painting’s authenticity.

Ününü korumak için hareket eden Bredius, resmin özgünlüğünü savundu.

With few options left, van Meegeren set to work on a "new" Vermeer.

Birkaç seçeneği kalan van Meegeren "yeni" bir Vermeer üzerinde çalışmaya başladı.

When he presented the fake to the court, they finally believed him.

Sahte eser mahkemeye sunulduğunda, sonunda ona inandılar.

He was acquitted for collaborating with the Nazis—

Nazilerle işbirliği yapmaktan beraat etti

and sentenced to a year imprisonment for fraud.

ve bir yıl dolandırıcılıktan hapse mahkum edildi.

Though there’s evidence that van Meegeren did, in fact, collaborate with the Nazis,

Van Meegeren'in Nazilerle işbirliği yaptığına dair kanıtlar olmasına rağmen,

he managed to convince the public that he had tricked Göring on purpose,

halkı Göring'i bilerek kandırdığına ikna etmeyi başardı

transforming his image into that of a folk hero who had swindled the Nazis.

ve imajını Nazileri dolandırmış bir halk kahramanına dönüştürdü.

Thanks to this newfound notoriety,

Bu yeni bulunmuş şöhret sayesinde,

his works became valuable in their own right—

eserleri kendi başlarına değerli hale geldi;

so much so that they were later forged in turn by his own son.

o kadar ki daha sonra kendi oğlu tarafından kopyalandı.

The same canvases went from revered classics to despised forgeries

Aynı tuvaller klasiklerden çirkin sahtekarlıklara, sahtekârın beceri

to works of art respected for the skill and notoriety of the forger.

ve şöhretine saygı duyulan sanat eserlerine kadar ulaştı.