The art forger who tricked the Nazis - Noah Charney

Translator: Daban Q Jaff Reviewer: Muhammad Dawran

It was one of the strangest trials in Dutch history.

یەکێکە لە دادگاییە ھەرە سەیرەکانی مێژووی ھۆڵەندا،

The defendant in this 1947 case was an art forger

کەیسی ژمارە ١٩٤٧ کەیسی ھونەرمەندێکی ساختە دەبێت،

who had counterfeited millions of dollars worth of paintings.

کە کارەکانی دەبێتە ھۆی ڕزگار کردنی کۆمەڵێک تابلۆ بە بەھایی ملێۆنان دۆلار.

ھونەرمەندەکە شەڕی بۆ ئەوە دەکرد کە ھونەرمەندێکی ساختە بووە

But he wasn’t arguing his innocence—

in fact, his life depended on proving that he had committed the fraud.

لە ڕاستیدا ژیانی بەند بوو بە سەلماندی ئەوەی کە ھونەرمەندێکی ساختە بووە.

Like many art forgers, Han van Meegeren was an artist

وەک ھونەرمەندە ساختەکانیتر، ڤان میگرین ھونەرمەند بووە

whose original works had failed to bring him renown.

کە کارە ساختەکانی بەناوبانگی دەکەن.

Embittered towards the art world,

بەھۆی یاخی بوونی لە جیھانی ھونەری،

van Meegeren set out to make fools of his detractors.

ڤان میگرین ھەوڵ دەدات ڕەخنەگرانی ھەڵبخەڵەتێنێت.

He learned all he could about the Old Masters—

ھەوڵ دەدات خۆی ئاشنای ھونەری ھونەرمەندە مەزنە کۆنەکان بکات

their biographies, their techniques, and their materials.

ژیانامەیان، تەکنیکەکانیان و کەلوپەلەکانیشیان.

The artist he chose for his deception was 17th century Baroque painter

ئەم ھونەرمەندە ڕێچکەی ھونەری سەدەی حەڤدەھەمینی بۆراک ھەڵدەبژێرێت

Johannes Vermeer—

بە تایبەت جۆھانس ڤیرمیر

an ambitious decision given Vermeer was famed for his carefully executed

کە ھونەرمەندێکی بەناوبانگە بە کێشانی تابلۆی

and technically brilliant domestic scenes.

دیمەنی ناو ماڵ بە سەرکەوتووی و بە جوانی.

Working in secret for six years, the forger perfected his art,

بەھۆی بە نھێنی ئیش کردن، تابلۆکێشە ساختەکە خۆی شارەزا دەکات،

copying numerous works as practice.

وەک ڕاھێنان چەندین تابلۆ ساختە دەکات.

He mixed his own paints after researching the raw materials

تابلۆکانی خۆشی بەھەمان ئەو ماددانە دەکێشێت

and pigments available in Vermeer’s time.

کە لە سەردەمی ڤیرمیر باو دەبن

He bought 17th century canvases, created his own brushes,

کانڤەسی سەدەی حەڤدەھەمین دەھێنێت و فڵچەی تایبەت بە خۆی دەھێنێت،

and aged the works by applying synthetic resin

و تەمەنی تابلۆکان زیاد دەکات بەھۆی ماددەیەکی لکێنەر

and baking them to dry and crack the paint.

و گەرم کردنی تابلۆکان بۆ درووست بوونی کەلێن و تێکشکان.

A forensic test could have detected the synthetic resin.

بەھۆی لێکۆڵینەوەی تاقیگە، دەتوانرا ئەم ماددە لکێنەرە ئاشکرا بکرێت.

But at the time, such tests were neither advanced nor widespread,

بەڵام لەم کاتەدا تاقیگەکان زۆر نەبوون و ئەم تەکنیکە بڵاو نەبوو،

and even today verification of a painting’s authenticity

تەنانەت لە ڕۆژگاری ئەمڕۆشدا، ڕاستاندنی ناسنامەی تابلۆکان

relies on the assessment of art specialists.

پشت بە کەسانی تایبەتی بواری تابلۆکان دەبەستێت.

So it’s a matter of their subjective judgment— as well as their reputation.

ئەم بڕیارە پشت بە بڕیاری کەسی دەبەستێت.

And this is where van Meegeren truly outwitted the art world.

لەم بوارەدا، میگرین لە جیھانی ھونەری زیرەکتر دەبێت.

From his research, he knew historians believed Vermeer had an early period

لە ڕێگەی لێکۆڵینەوەکانی، تێگەیشت کە مێژوونووسان پێیان وایە ڤیرمیر لە سەرەتادا

of religious painting influenced by the Italian painter Caravaggio.

بە ھۆی سەرسامی بە تابلۆکێشی ئیتاڵی کاراڤاگیۆ، تابلۆی ئاینی کێشاوە.

The leading authority on Vermeer, Abraham Bredius,

پسپۆری تابلۆکانی ڤیرمیر، ئابراھەم بریدیس،

was a huge proponent of this theory, though none of these works had surfaced.

یەکێک بوو لەو کەسانەی کە باوەڕی بەم تیۆرە ھەبوو سەرەڕایی ئەوەی ھیچ بەڵگەیەک نەبوو.

So van Meegeren decided to make one.

بۆیە میگرین بڕیاری دا تابلۆیەک بەم بوارە بکێشێت.

He called it "The Supper at Emmaus."

ناوی تابلۆکە دەنێت "The Supper at Emmaus."

Bredius declared van Meegeren’s fake the masterpiece of Vermeer’s oeuvre.

برەیدیەس تابلۆ ساختەکەی میگرین وەک تابلۆیەکی ڤیرمیر دەناسێنێت.

Van Meegeren’s forgery was not totally up to Vermeer’s technical standards,

تابلۆکەی میگیرین ناگاتە ئاستی تەکنیکەکانی ڤیرمیر،

but these inconsistencies could be made to fit the narrative:

بەڵام دەکرێت چاوپۆشی لێ بکرێت بەوەی کە:

this was an early work, produced before the artist had come into his own.

ئەم کارە سەرەتایەکانی ڤیرمیرە، پێش ئەوە کێشراوە کە دەست بە کارەکانی خۆی بکات.

With the stamp of approval from the art world,

تەکنیکەکانی بێ خەوش و پەرە دەسەنن لە جیھانی ھونەری،

the fake was sold in 1937 for the equivalent

لە ساڵی ١٩٣٧ ئەم تابلۆیە بە نزیکەی

of over $4 million in today’s money.

چوار ملێۆن دۆلاری ئەمڕۆ دەفرۆشرێت.

The success prompted van Meegeren to forge and sell more works

ئەم سەرکەوتنە ھانی میگەرەن دەدات بۆ ئەوەی تابلۆیتر بفرۆشێت

through various art dealers.

لە ڕێگەی سەوداکەرانیتر ھونەری.

As unbelievable as it may sound,

بە شێوەیەکی باوەڕ پێ نەکراو،

the art world continued to believe in their authenticity.

جیھانی ھونەری باوەڕ بەم تابلۆ ساختانە دەکەن.

When the Nazis occupied Holland during the Second World War,

کاتێک نازیەکان ھۆڵەندا داگیر دەکەن لە سەردەمی جەنگی جیھانی دووەم،

Hermann Göring, one of Hitler’s top generals,

ھێرمان گیۆرینگ، یەکێک لە ئەفسەرە گرنگەکانی ھیتلەر،

sought to add a Vermeer to his collection of artwork

کە ھەوڵ دەدات چەند تابلۆیەکی ڤیرمیر بکڕێت

looted from all over Europe.

کە لە سەرانسەری ئەوروپا دەدزرێن.

Van Meegeren obliged, selling him an alleged early Vermeer painting

میگیرین ناچار دەبێت تابلۆیەکی ساختەی ڤیرمیری پێ بفرۆشێت

titled "Christ with the Adulteress."

بە ناوی "Christ with the Adulteress."

As the tide of the war turned, so did van Meegeren’s luck.

لەگەڵ بەرزبوونەوەی شەپۆڵی جەنگ، بەختی میگیرینیش ھەڵ دەکشێت.

Following the Allied victory, he was arrested for delivering a priceless piece

دوای سەرکەوتنی ھاوپەیمانان، ماگرینی بە تۆمەتی فرۆشتنی

of Dutch heritage to the Nazis— an act of treasonous collaboration

تابلۆی ئاسەواری ھۆڵەندی بە نازییەکان وەک کارێکی خیانەت

punishable by death.

سزای مردنی بەسەر دەسەپێنرێت.

To prove the painting wasn’t a national treasure,

بۆ ئەوەی بیسەلمێنێت کە ئەم تابلۆیانە ساختەن،

he explained step-by-step how he had forged it.

ھەنگاو بە ھەنگاو شی دەکاتەوە کە چۆن ساختەکاری کردووە.

But he faced an unexpected obstacle— the very expert who had enabled his scam.

بەڵام تووشی کێشەیەک دەبێتەوە، ئەو پسپۆڕەی کە بووە ھۆی ناوبانگی تابلۆکانی ماگرینی

Moved to protect his reputation, Bredius defended the painting’s authenticity.

ھەوڵ دەدات کە ناوبانگی خۆی بپارێزێت، بریدیەس پێداگر بوو لە ڕەسەنایەتی تابلۆکان.

With few options left, van Meegeren set to work on a "new" Vermeer.

بەھۆی نەبوونی ھەڵبژاردەی تر، ماگرینی ھەوڵ دەدات تابلۆیەکی تری ڤیرمیر بکێشێت.

When he presented the fake to the court, they finally believed him.

دوای ئەوەی تابلۆ ساختەکە پێشکەشی دادگا دەکات، دادگا باوەڕی پێ دەکەن.

He was acquitted for collaborating with the Nazis—

لە تاوانی ھەماھەنگی لەگەڵ نازیەکان دەبەخشرێت.

and sentenced to a year imprisonment for fraud.

بە یەک ساڵ زیندانی سزا دەدرێت بە ھۆی ساختەکاری.

Though there’s evidence that van Meegeren did, in fact, collaborate with the Nazis,

سەرەڕایی ئەوەی بەڵگە ھەیە کە ماگرینی ھەماھەنگی لەگەڵ نازیەکان کردووە،

he managed to convince the public that he had tricked Göring on purpose,

توانی کە باوەڕ بە خەڵک بکات کە کڵاوی خستۆتە سەر گۆرینگ

transforming his image into that of a folk hero who had swindled the Nazis.

و وێنەی خۆی بۆ پاڵەوانێکی نەتەوەیی کە نازیەکانی ھەڵخەڵەتاندووە بگۆڕێت.

Thanks to this newfound notoriety,

بەھۆی ئەو ناوبانگە تازەیە

his works became valuable in their own right—

بەھایی تابلۆکانی میگرینی بەرز دەبێتەوە،

so much so that they were later forged in turn by his own son.

بە جۆرێک کە تابلۆکانی لە لایەن کوڕەکەی خۆی ساختە دەکرێت.

The same canvases went from revered classics to despised forgeries

بەھۆی ئەم ساختەکاریانە تابلۆکانی نرخیان لە دەست دەدەن،

to works of art respected for the skill and notoriety of the forger.

وەک تابلۆیەکی ساختەی بەدناو دەمێننەوە.