Why should you read Toni Morrison’s “Beloved”? - Yen Pham

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Myo Aung

A mirror that shatters without warning.

မှန်တစ်ချပ် သတိပေးချက်မရှိဘဲ ကွဲသွားတယ်။

A trail of cracker crumbs strewn across the floor.

ကြမ်းပြင်မှာ ပြန့်ကျဲနေတဲ့ မုန့်ကြွပ် အစအန စွတ်ကြောင်းတစ်ခု။

Two tiny handprints that appear on a cake.

ကိတ်မုန့်တစ်ခုမှာ ပေါ်နေတဲ့ လက်ရာသေးသေးလေး နှစ်ခု။

Everyone at 124 Bluestone Road knows their house is haunted—

သူတို့ရဲ့အိမ်ဟာ တစ္ဆေခြောက်တယ်ဆိုတာ 124 Bluestone Road က လူတိုင်း သိကြပေမဲ့

but there’s no mystery about the spirit tormenting them.

ဝိညာဉ်က သူတို့ကို နှိပ်စက်တဲ့အကြောင်း လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မှုမရှိဘူး။

This ghost is the product of an unspeakable trauma;

ဒီတစ္ဆေက ပြောမထွက်အောင်ဆိုးတဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာတစ်ခုရဲ့ ရလဒ်ပါ။

ဒီအထီးကျန် အိမ်ရာထက် အများကြီးပိုကာ

the legacy of a barbaric history

that hangs over much more than this lone homestead.

ခြောက်လှန့်နေတဲ့ ရိုင်းစိုင်းတဲ့ သမိုင်းတစ်ခုရဲ့အမွေအနှစ်ပါ။

So begins "Beloved," Toni Morrison’s Pulitzer Prize-winning novel

Toni Morrison ရဲ့ ပူလစ်ဇာဆုရ ဝတ္ထု “Beloved” က ဒီလို စတင်တယ်။

about the suffering wrought by slavery and the wounds that persist in its wake.

ကျွန်စနစ်က ဖြစ်ပေါ်စေတဲ့ ဆင်းရဲဒုက္ခနဲ့ ယင်းနောက်ပိုင်း ဒဏ်ရာတွေအကြောင်းပါ။

Published in 1987, "Beloved" tells the story of Sethe,

၁၉၈၇ ခုနှစ်မှာ ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေတဲ့ “Beloved”က ကျွန်ပြုမှုကနေ

a woman who escaped enslavement.

လွတ်မြောက်လာတဲ့ Sethe ရဲ့ဇာတ်လမ်းကို ပြောပြတယ်။

When the novel opens, Sethe has been living free for over a decade.

ဝတ္ထု စဖွင့်တော့ Sethe ဟာ ဆယ်စုတစ်စုကျော် လွတ်လပ်စွာ နေထိုင်နေခဲ့တာပါ။

Her family has largely dissolved— Sethe’s mother-in-law died years earlier,

သူ့မိသားစုက အကြီးအကျယ် ပြိုပျက်သွားပါပြီ။ Sethe ရဲ့ယောက္ခမက အရင်နှစ်တွေက ဆုံးပြီး

and her two sons ran away from fear of the specter.

သူ့သားနှစ်ယောက်က တစ္ဆေကို ကြောက်လို့ ထွက်ပြေးသွားတယ်။

Sethe’s daughter Denver remains in the house,

Sethe ရဲ့သမီး Denver က အိမ်မှာ ကျန်ရစ်ပေမဲ့

but the pair live a half-life.

စုံတွဲက မသေမရှင် နေထိုင်ရတာပါ။

Shunned by the wider community,

ပိုကျယ်ပြန့်တဲ့ ရပ်ရွာက အကြဥ်ခံရတဲ့

the two have only each other and the ghost for company.

ဒီနှစ်ယောက်ဟာ အဖော်ပြုဖို့ သူတို့ချင်းနဲ့ တစ္ဆေပဲရှိတယ်။

Sethe is consumed by thoughts of the spirit,

ဝိညာဉ်က သူ့အကြီးဆုံး သမီးဖြစ်တယ်လို့

whom she believes to be her eldest daughter.

ယုံကြည်တဲ့ အတွေးတွေနဲ့ Sethe ဟာ လောက်မြိုက်နေတယ်။

When a visitor from Sethe’s old life returns and threatens the ghost away,

Sethe ရဲ့ဘဝဟောင်းက ဧည့်သည်တစ်ယောက်က ပြန်လာပြီး တစ္ဆေကို ခြောက်ထုတ်တဲ့အခါ

it seems like the start of a new beginning for her family.

သူ့မိသားစုအတွက် အစသစ်တစ်ခုရဲ့ အစလိုမျိုး ထင်ရတယ်။

But what comes in the ghost’s place may be even harder to bear.

ဒါပေမဲ့ တစ္ဆေရဲ့ နေရာလို့ဆိုတဲ့အခါ သည်းခံဖို့ ပိုတောင် ခက်လောက်တယ်။

As with much of Morrison’s work,

Morrison ရဲ့ လက်ရာ များစွာအတိုင်း

"Beloved" investigates the roles of trauma and love in African-American history.

“Beloved” ဟာ အာဖရိကန်-အမေရိကန် သမိုင်းထဲက စိတ်ဒဏ်ရာနဲ့ အချစ် ကဏ္ဍတွေကို စူးစမ်းတယ်။

Morrison writes about black identities in a variety of contexts,

Morrison ဟာ လူမည်း ကိုယ်ပိုင်လက္ခဏာတွေ အကြောင်းကို အခြေအနေစုံမှာ ရေးပေမဲ့

but her characters are united by their desire to find love and be loved—

သူ့ဇာတ်ကောင်တွေဟာ အချစ်နဲ့ အချစ်ခံ ရတာကို ရှာဖွေလိုစိတ်နဲ့ စုစည်းနေတယ်။

even when it’s painful.

ဒါက နာကျင်စရာဖြစ်တယ်ဆိုတာတောင်ပါ။

Some of her novels explore when love challenges social conventions,

သူ့ဝတ္ထုတချို့က အချစ်က လူမှုရေး လုပ်ရိုး လုပ်စဉ်တွေကို စိန်ခေါ်တဲ့အခါ စူးစမ်းတယ်။

like the forbidden affection that grows between the townsfolk of "Paradise"

ဥပမာ “Paradise” ရဲ့မြို့လူထုနဲ့ တရားခံ ပြေး အိမ်နီးချင်းတွေကြားမှာ ကြီးထွားလာတဲ့

and their fugitive neighbors.

တားမြစ်ထားတဲ့ ချစ်ခင်မှုပါ။

Other works examine how we can be blind to the love we already possess.

အခြားလက်ရာတွေက ကိုယ့်မှာ ပိုင်ဆိုင်ပြီးသား အချစ်ကို မသိမမြင်နိုင်ပုံကို ဆန်းစစ်တယ်။

In "Sula," one character realizes that it’s not her marriage,

“Sula” မှာ ဇာတ်ကောင်တစ်ကောင်က လက်ထပ်ခြင်းထက် ခင်မင်ရင်းနှီးမှုတစ်ခုက

but rather, one of her friendships that embodies the great love of her life.

သူ့ဘဝရဲ့ ကြီးမားတဲ့ မေတ္တာကို သရုပ်ထင်စေ တယ်ဆိုတာကို သဘောပေါက်ခဲ့တယ်။

Perhaps Morrison’s most famous exploration of the difficulty of love

ဖြစ်နိုင်တာက Morrison ရဲ့ အချစ်ရဲ့ခက်ခဲမှု အကြောင်း အကျော်ကြားဆုံး စူးစမ်းမှုက

takes place in "Beloved."

“Beloved” မှာ ဖြစ်ပေါ်တယ်။

Here, the author considers how the human spirit is diminished

ဒီမှာတော့ စာရေးဆရာမက စဉ်းစားတာက ကိုယ်အချစ်ဆုံး အရာတွေနဲ့ လူတွေကို

when you know the things and people you love most will be taken away.

ယူဆောင်ခံရတော့မယ်လို့ သိတဲ့အခါ လူသား ဝိညာဉ် ပျောက်သွားပုံကိုပါ။

Morrison shows that slavery is destructive to love in all forms,

ကျွန်စနစ်က အချစ်အတွက် ပုံစံအားလုံးမှာ ဖျက်ဆီးတတ်တာကို Morrison က ပြသတယ်။

poisoning both enslaved people and their enslavers.

ကျွန်ပြုခံရသူတွေနဲ့ ကျွန်ပြုသူတွေ နှစ်ခုစလုံးကို အဆိပ်ခတ်တာပါ။

"Beloved" examines the dehumanizing effects of the slave trade

“Beloved”က ကျွန်အရောင်းအဝယ်ရဲ့ လူ့ဂုဏ်သိက္ခာကင်းမဲ့စေခြင်းကို

in numerous ways.

နည်းလမ်းများစွာနဲ့ ဆန်းစစ်တယ်။

Some are straightforward, such as referring to enslaved people

တချို့က ကျွန်ပြုခံရသူတွေကို ငွေကြေး တန်ဖိုးရှိတဲ့ တိရိစ္ဆာန်တွေလို

as animals with monetary value.

ရည်ညွှန်းတာမျိုးလို ရိုးရိုးတန်းတန်းဖြစ်ပေမဲ့

But others are more subtle.

အခြားဟာတွေက ပိုပြီးသိမ်မွေ့တယ်။

Sethe and Paul D.— the visitor from her old plantation—

Sethe နဲ့ သူ့စိုက်ခင်းဟောင်းက ဧည့်သည် Paul D ကို “မနေပျော်တဲ့

are described as trying to “live an unlivable life.”

ဘဝတစ်ခုမှာ နေဖို့” ကြိုးစားတာအဖြစ် သရုပ်ဖော်တယ်။

Their coping mechanisms are different; Sethe remains mired in her past,

သူတို့ရဲ့ဖြေရှင်းရေးယန္တရားတွေက မတူဘူး။ Sethe က သူ့အတိတ်မှာ နွံနစ်ကျန်နေပေမဲ့

while Paul D. dissociates himself completely.

Paul D ကတော့ လုံးဝ မပတ်သက်ဘဲနေတယ်။

But in both cases, it’s clear each character has been irreparably scarred.

ဒါပေမဲ့ အဖြစ်နှစ်ခုစလုံးမှာ ဇာတ်ကောင်တစ် ယောက်စီဟာ ပြင်မရအောင် ဒဏ်ရာစွဲကျန်နေတယ်။

Morrison also blends perspectives and timelines,

Morrison က ကျွန်စနစ် စိတ်ဒဏ်ရာက ဇာတ်ကောင်အမျိုးမျိုးနဲ့

to convey how the trauma of slavery

အချိန်ကာလတွေဖြတ်ကာ ဂယက်ရိုက်ပုံကို

ripples across various characters and time periods.

သိရှိစေဖို့ ရှုထောင့်တွေနဲ့ အချိန်မျဉ်းတွေကိုပါ ရောလိုက်တယ်။

As she delves into the psyche of townspeople, enslavers,

မြို့နေလူထု၊ကျွန်ပြုသူတွေ၊အရင်က ကျွန်ပြုခံရသူတွေရဲ့

and previously enslaved people,

စိတ်သဘောကို နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် ရှာဖွေစဉ်

she exposes conflicting viewpoints on reality.

သူက လက်တွေ့ဘဝအပေါ် ဝိရောဓိဖြစ်နေတဲ့ အမြင်တွေကို ဖော်ပြတယ်။

This tension shows the limitations of our own perspectives,

ဒီအားပြိုင်မှုက လူတွေရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ရှုထောင့်တွေရဲ့ကန့်သတ်ချက်တွေနဲ့

and the ways in which some characters

တချို့ဇာတ်ကောင်တွေ သူ့တို့ရဲ့

are actively avoiding the reality of their actions.

လုပ်ရပ်တွေရဲ့ဒိဌအဖြစ်ကို ပြတ်ပြတ်သားသား ရှောင်ရှားပုံတွေကို ပြတယ်။

But in other instances, the characters’ shifting memories align perfectly;

ဒါပေမဲ့ အခြားဖြစ်ရပ်တွေမှာ ဇာတ်ကောင်တွေရဲ့ ပြောင်းနေတဲ့ အမှတ်ရမှုတွေက ကိုက်ညီသွားတယ်။

capturing the collective trauma that haunts the story.

ဇာတ်လမ်းကို ချောက်ချားစေတဲ့ စုပေါင်း စိတ်ဒဏ်ရာကို ဖော်ပြတာပါ။

Though "Beloved" touches on dark subjects,

“Beloved”က ဆိုးယုတ်တဲ့ အရာတွေကို တို့ထိပေမဲ့

the book is also filled with beautiful prose,

စာအုပ်ဟာ အချစ်နဲ့ ခံနိုင်အားမဲ့မှုအတွက်

highlighting its characters’ capacity for love and vulnerability.

ဇာတ်ကောင်တွေရဲ့အစွမ်းကို အသားပေးတဲ့ လှပတဲ့ စကားပြေနဲ့ ပြည့်နေတယ်။

In a stream-of-consciousness sequence written from Sethe’s perspective,

Sethe ရဲ့ ရှုထောင့်ကနေ ရေးထားတဲ့ သိစိတ် စီးကြောင်း ဇာတ်ကွက်တစ်ခုထဲမှာ

Morrison unspools memories of subjugation alongside moments of tenderness;

Morrison က သိမ်မွေ့မှုတဒင်္ဂနဲ့အတူ ဖိနှိပ် ချုပ်ချယ်ခြင်းရဲ့ အမှတ်တရတွေကို ဖြေပြတယ်။

like a baby reaching for her mother’s earrings, spring colors,

ဥပမာ ကလေးငယ် သူ့မိခင်ရဲ့ နားဆွဲဆီ လှမ်းတာ၊ နွေဦး အရောင်တွေနဲ့

and freshly painted stairs.

ဆေးအသစ်သုတ်ထားတဲ့ လှေကားထစ်တွေပါ။

Sethe’s mother-in-law had them painted white, she recalls,

Sethe ရဲ့ယောက္ခမက သူတို့ကို ဆေးအဖြူ သုတ်ခိုင်းတာကို သူ အမှတ်ရတာက

“so you could see your way to the top… where lamplight didn’t reach."

“ဒီတော့ ထိပ်ကို သွားတဲ့လမ်းကို နင် မြင်နိုင်တာပေါ့။ လမ်းမီး မရောက်တဲ့ နေရာလေ”

Throughout the book, Morrison asks us to consider hope in the dark,

စာအုပ်တစ်အုပ်လုံးမှာ Morrison က စာဖတ်သူကို အမှောင်မှာ မျှော်လင့်ချက်ကို စဉ်းစားဖို့

and to question what freedom really means.

လွတ်လပ်မှုက တကယ် ဘာကိုဆိုလိုလဲ ဆိုတာကို မေးခွန်းထုတ် ခိုင်းတယ်။

She urges readers to ponder the power we have over each other,

စာဖတ်သူတွေကို အချင်းချင်းမှာရှိတဲ့ စွမ်းအားကို တွေးဆဖို့နဲ့

and to use that power wisely.

ဒီစွမ်းအားကို ဉာဏ်ရှိရှိ အသုံးချဖို့ တိုက်တွန်းတယ်။

In this way, "Beloved" remains a testimony to the destructiveness of hate,

ဒီနည်းလမ်းနဲ့ “Beloved” အမုန်းတရားရဲ့ ဖျက်လိုဖျက်ဆီးလုပ်မှု၊

the redeeming power of love,

အချစ်စွမ်းအားကို အဖတ်ဆယ်မှု၊

and the responsibility we bear to heed the voices of the past.

အတိတ်ရဲ့အသံတွေကို အရေးစိုက်ဖို့ ခံယူတဲ့ တာဝန်ရှိမှုအတွက် ပြယုဂ်တစ်ခုဖြစ်ကျန်နေတယ်။