The Japanese folktale of the selfish scholar - Iseult Gillespie

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Myo Aung

In ancient Kyoto, a devout Shinto scholar lived a simple life,

ရှေးဟောင်းကျိုတိုမှာ ဘာသာတရားကိုင်းရှိုင်း တဲ့ ရှင်တို ပညာရှိဟာ ရိုးစင်းစွာ နေပေမဲ့

but he was often distracted from his prayers by the bustling city.

ပျာပန်းခပ်နေတဲ့ မြို့ကြောင့် ဘုရားစာတွေ ကို မကြာခဏ အာရုံမစိုက်နိုင်ဖြစ်နေတယ်။

He felt that his neighbors were polluting his soul,

သူ့အိမ်နီးချင်းတွေက သူ့စိတ်ကို ညစ်နွမ်းအောင် လုပ်နေတယ်လို့ ခံစားမိပြီး

and he sought to perform some kind of personal harae—

တစ်ကိုယ်ရေ အပြစ်ဆေးကြောမှုမျိုး လုပ်ဆောင်ဖို့ ကြိုးပမ်းခဲ့တယ်။

a purification ritual that would cleanse his body and his mind.

သူ့ရဲ့ ကိုယ်နဲ့စိတ်ကို ဆေးကြောပေးမဲ့ သန့်စင်ခြင်း ကျင့်စဉ်တစ်ခုပါ။

He decided to travel to the revered Hie Shrine.

သူက ကြည်ညိုဖွယ် Hie ဗိမာန်ကို ခရီးထွက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

The trip was an arduous climb that took all day.

ခရီးက တစ်နေကုန် ကြာတဲ့ ပင်ပန်းတဲ့ အတက်ခရီးပါ။

But he was glad for the solitude it afforded him,

ဒါပေမဲ့ ဒါက သူ့ကို ပေးတဲ့ တစ်ကိုယ်တည်း ဖြစ်ရခြင်းကို သူ ဝမ်းသာမိတယ်။

and the peace he felt upon returning home was profound.

အိမ်အပြန်မှာ သူ ခံစားရတဲ့ ငြိမ်းချမ်းမှုက အလွန်ကို လေးနက်ခဲ့တယ်။

The scholar was determined to maintain this clarity for as long as possible,

ပညာရှိက ဒီစိတ်ကြည်လင်မှုကို တတ်နိုင်သမျှ ကြာကြာ ထိန်းသိမ်းဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီး

and resolved to make this pilgrimage another 99 times.

ဒီဝတ်ပြုခရီးကို နောက်ထပ် ၉၉ ကြိမ် လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

He would walk the path alone, ignoring any distractions in his quest for balance,

တည်ငြိမ်မှုအတွက် ရှာဖွေမှုထဲက အနှောင့် အယှက်တွေကို လျစ်လျူရှုရင်း၊ ရည်ရွယ်ချက်ကနေ

and never straying from his purpose.

လုံးဝ မသွေဖည်ဘဲ တစ်ဦးတည်း လမ်းလျှောက်နေခဲ့တယ်၊

The man was true to his word, and as days stretched into weeks,

ဒီလူက သူ့စကား တည်ခဲ့ပြီး နေ့တွေကနေ သီတင်းပတ်တွေအထိ ဆန့်သွားခဲ့တယ်။

he walked through driving rain and searing sun.

သူဟာ သည်းထန်တဲ့မိုး၊ ပူလောင်တဲ့ နေကို ဖြတ်လျှောက်ခဲ့တယ်။

Over time, his devotion revealed the invisible world of spirits

ကြာလာတော့ သူ့ကိုင်းရှိုင်းမှုက ကျွန်ုပ်တို့ ကိုယ်ပိုင်နဲ့ ယှဉ်လျက်ရှိတဲ့

which exists alongside our own.

မမြင်နိုင်တဲ့ ဝိဉာဉ်တွေရဲ့ လောကမှာ ပေါ်ထွက်လာခဲ့တယ်။

He began to sense the kami, which animated the rocks underfoot,

သူဟာ ခြေဖဝါးအောက်က ကျောက်တုံးတွေကို သက်ဝင်လှုပ်ရှားစေတဲ့ နတ်ကို စသတိပြုတယ်။

the breeze that cooled him, and the animals grazing in the fields.

လေပြည်က သူ့ကို အေးမြေစေပြီး သတ္တဝါတွေက ကွင်းပြင်တွေထဲမှာ မြက်စားနေတယ်။

Still he spoke to no one, spirit or human.

ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူ့ကိုမှ သူ စကားမပြောသေးဘူး ဝီဉာဉ် (သို့) လူသားဖြစ်ဖြစ်ပါ။

He was determined to avoid contact with those who had strayed

လမ်းကြောင်းကနေ သူ့ကို လမ်းလွဲစေပြီး ကိလေသာတွေနဲ့ သူကို ညစ်နွမ်းစေတဲ့

from the path and become polluted with kegare.

သူတွေနဲ့ ဆက်သွယ်တာကို ရှောင်ရှားဖို့ ပိုင်းဖြတ်ထားတယ်။

This taboo of defilement hung over the sick and deceased,

ကိလေသာရဲ့ ဒီတားမြစ်ချက်က နာမကျန်း သူတွေနဲ သေလွန်သူတွေ အပေါ်မှာ ဖိစီးနေသလို

as well as those who defiled the land or committed violent crimes.

မြေကြီးကို ညစ်ညမ်းစေသူ (သို့) ကြမ်းတမ်းတဲ့ ရာဇဝတ်မှုတွေကို ကျူးလွန်သူတေွကိုရောပါ။

Of all of the threats to the scholar’s quest for spiritual purity,

ပညာရှိရဲ့ စင်ကြယ်​ရေး ရှာဖွေမှုကို ခြောက်လှန့်တာတွေ အားလုံးအနက်

kegare was by far the greatest.

ကိလေသာက မယှဉ်သာအောင် အကြီးမားဆုံးပါ။

After paying his respects for the 80th time,

အကြိမ် ၈၀ မြောက် ဝတ်ပြုအပြီးမှာ

he set out for home once more.

အိမ်ကို နောက်တစ်ခါ စထွက်ခဲ့တယ်။

But as darkness fell, he heard strained sobs in the night air.

ဒါပေမဲ့ မှောင်လာစဉ်မှာ ညလေထဲမှာ ရောက်နေတဲ့ ရှိုက်သံတွေ သူကြားလိုက်တယ်။

The scholar tried to push forward and ignore the moans.

ပညာရှိဟာ ရှေ့ကို ဇွတ်တိုးပြီး ညည်းသံတွေကို လျစ်လျူရှုဖို့ ကြိုးစားခဲ့တယ်။

But the desperate cries overwhelmed him.

ဒါပေမဲ့ စိုးရိမ်ဖွယ် ငိုသံတွေက သူ့ကို ဖိစီးသွားတယ်။

Grimacing, he left his path to follow the sound to its source.

မျက်နှာရှုံ့မဲ့ရင်း အသံလာရာနောက် လိုက်ဖို့ သူ့လမ်းကြောင်းကနေ ထွက်လိုက်တယ်။

He soon came to a cramped cottage, with a woman crumpled outside.

မကြာခင် အပြင်မှာ ချည့်နဲ့နေတဲ့ အမျိုးသမီး တစ်ဦးရှိတဲ့ တဲကျဉ်းလေးတစ်ခုဆီ ရောက်လာတယ်၊

Filled with pity, the scholar implored the woman to share her sorrow.

ဝမ်းသာမှု အပြည့်နဲ့ ပညာရှိက အမျိုးသမီးကို သူ့သောကကို မျှဝေဖို့ ပန်ကြားတယ်။

She explained that her mother had just died—

အမျိုးသမီးက သူ့အမေ အခုလေးတင် ဆုံးသွားပေမဲ့ မြေမြှုပ်သင်္ဂြိုလ်ဖို့

but no one would help her with the burial.

ကူညီမယ့်သူ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးဆိုတာ ရှင်းပြတယ်။

At that news, his heart sank.

ဒီသတင်းကြောင့် သူ စိတ်မချမ်းမသာဖြစ်သွားတယ်။

Touching the body would defile his spirit,

ရုပ်အလောင်းကို ထိခြင်းက သူ့စိတ်ကို ညစ်နွမ်းစေလိမ့်မယ်၊

draining his life force and leaving him forsaken by the kami.

သူ့အသက်ဓာတ်ကို ကုန်ခမ်းစေပြီး နတ်ရဲ့ ပစ်ပယ်မှုကို ခံရလိမ့်မယ်ပေါ့။

But as he listened to her cries, his sympathy soared.

ဒါပေမဲ့ ငိုသံတွေကို နားထောင်စဉ်မှာ သူ့ကရုဏာက တစ်ဟုန်ထိုး မြင့်တက်သွားတယ်။

And so, they buried the old woman together,

ဒီလိုနဲ့ ဝိဉာဉ်လောကထဲကို ဘေးကင်းတဲ့ ခရီးဖြစ်စေဖို့

to ensure her safe passage into the spirit world.

အဖွားအိုကို အတူတကွ မြေမြှုပ်ပေးခဲ့တယ်။

The burial was complete, but the taboo of death weighed heavily on the scholar.

သင်္ဂြိုလ်တာ ပြီးပေမဲ့ သေခြင်းတားမြစ်ချက်က ပညာရှိအပေါ် လေးလံစွာ ဖိစီးခဲ့တယ်။

How could he have been so foolish,

သူ့ရဲ့ အရေးပါဆုံး စည်းမျဉ်းကို ရှောင်ပြီး

to shirk his most important rule and corrupt his divine journey?

သူ့ရဲ့ အလေးအမြတ် ခရီးကို ချိုးဖောက်တာက ဘယ်လောက်များ သူ ရူးမိုက်နိုင်ခဲ့လဲ။

After a tormented night,

နှိပ်စက်တဲ့ ညတစ်ည အပြီးမှာ

he resolved to go back to the shrine to cleanse himself.

သူဟာ မိမိကိုယ်ကိုယ် စင်ကြယ်စေဖို့ ဗိမာန်ဆီ ပြန်သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

To his surprise, the usually quiet temple was filled with people,

သူ အံ့ဩသွားတာက အမြဲလိုလို ဆိတ်ငြိမ်တဲ့ ကျောင်းတော်ဟာ လူတွေနဲ့ ပြည့်နေတယ်။

all gathering around a medium who communicated directly with the kami.

အားလုံးဟာ နတ်နဲ့ တိုက်ရိုက် ဆက်သွယ်ပေးသူ နတ်ဝင်သည် တစ်ဦးနားမှာ ဝိုင်းနေကြတယ်။

The man hid himself, not daring approach in case anyone glimpse his polluted soul.

သူ့စိတ် ညစ်နွမ်းနေတာ တစ်ယောက်ယောက် မြင်မလားဆိုပြီး မကပ်ရဲတော့ ဒီလူကပုန်းနေတယ်

But the medium had other ways of seeing, and called him forward from the crowd.

ဒါပေမဲ့ နတ်ဝင်သည်က တစ်နည်းနည်းနဲ့ မြင်သွားပြီး

Ready to be forsaken, the scholar approached the holy woman.

လူအုပ်ထဲကနေ ထွက်လာဖို့ သူ့ကို ခေါ်တယ်။

But the medium merely smiled.

ဒါပေမဲ့ နတ်ဝင်သည်က ပြုံးရုံသာ ပြုံးတယ်။

She took his impure hand in hers,

သူက ဒီလူရဲ့ မသန့်စင်မှုကို ယူလိုက်ပြီး

and whispered a blessing only he could hear—

ဒီလူသာ ကြားနိုင်တဲ့ ကောင်းချီးဆုတောင်းကို တီးတိုးဆိုလိုက်ပြီး

thanking him for his kindness.

သူ့ရဲ့ ကြင်နာမှုအတွက် ကျေးဇူးတင်လိုက်တယ်။

In that moment, the scholar discovered a great spiritual secret:

ဒီအခိုက်အတန့်မှာ ပညာရှိဟာ စိတ်ပိုင်း လျှို့ဝှက်ချက်ကြီးတစ်ခုကို တွေ့ရှိခဲ့တယ်။

contamination and corruption are two very different things.

ညစ်နွမ်းစေခြင်းနဲ့ ဖောက်ဖျက်ခြင်းဟာ အလွန် ခြားနားတဲ့ အရာနှစ်ခုပါ။

Filled with insight, the scholar set himself back on his journey.

ထိုးထွင်းအမြင် အပြည့်နဲ့ ပညာရှိဟာ သူ့ခရီးကို ပြန်စလိုက်တယ်။

But this time, he stopped to help those he met.

ဒါပေမဲ့ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ တွေ့ဆုံတဲ့ လူတွေကို ကူညီဖို့ သူ ရပ်တန့်တယ်။

He began to see the beauty of the spirit world everywhere he went,

သူ သွားလေရာတိုင်းမှာ စိတ်လောကရဲ့ အလှအပကို စမြင်လာခဲ့တယ်။

even in the city he'd previously shunned.

သူ အရင်က ကြက်သေ သေခဲ့တဲ မြို့ကြီးထဲမှာတောင်ပါ။

Others cautioned that he risked kegare—

အခြားသူတွေက သူဟာ ကိလေသာကို အရဲစွန့်တာကို သတိပေးတယ်။

but he never told them why he so freely mingled

ဒါပေမဲ့ သူ ဘာကြောင့် နာမကျန်းသူ၊ ချို့ငဲ့သူတွေနဲ့ ဒီလို

with the sick and disadvantaged.

လွတ်လပ်စွာ ရောနှောတာကို သူ လုံးဝ မပြောဘူး။

For he knew that people could only truly understand harae

အကြောင်းကတော့ လူတွေဟာ ကိုယ်တိုင် ခရီးထွက်မှသာ အပြစ်ဆေးကြောမှုကို စစ်မှန်စွာ

through a journey of their own.

နားလည်နိုင်တာကို သူနားလည်သွားတာကြောင့်ပါ။