An unsung hero of the civil rights movement - Christina Greer

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

On August 28th, 1963,

၁၉၆၃ ခုနှစ် သြဂုတ်လ ၂၈ ရက်မှာ

Martin Luther King Jr. delivered his “I Have a Dream” speech

Martin Luther King Jr. က "I Have a Dream" ဆိုတဲ့ သူ့မိန့်ခွန်းကို

at the March on Washington for Jobs and Freedom.

အလုပ်နှင့် လွတ်လပ်ခွင့်အတွက် ဝါရှင်တန် ချီတက်ပွဲမှာ ပြောခဲ့တယ်။

That day,

nearly a quarter million people

အဲဒီနေ့က

လူ နှစ်သိန်းငါးသောင်းနီးပါးဟာ

gathered on the national mall

ခွဲခြားဆက်ဆံမှု၊ ခွဲခြားမှု၊

to demand an end to the discrimination, segregation, violence,

အကြမ်းဖက်မှု နဲ့ အမေရိကန် ပြည်ထောင်စု တစ်လွှားမှာ လူမည်းတွေ ကြုံတွေ့ရဆဲ

and economic exclusion black people still faced

စီးပွားရေးအရ ချန်လှပ်မှုကို အဆုံးသတ်ရန် တောင်းဆိုဖို့

across the United States.

အမျိုးသား စျေးတန်းမှာ စုရုံးကြတယ်။

None of it would have been possible without the march’s chief organizer

ချီတက်ပွဲရဲ့ ဦးဆောင် စည်းရုံးသူ Bayard Rustin ဆိုတဲ့ လူတစ်ယောက်သာမပါရင်

– a man named Bayard Rustin.

ဒါတစ်ခုမှ ဖြစ်စရာအကြာင်းမရှိဘူး။

Rustin grew up in a Quaker household,

Rustin ဟာ Quaker မိသားစုမှာ ကြီးပြင်းကာ

and began peacefully protesting racial segregation in high school.

အထက်တန်းကျောင်းမှာ လူမျိုးရေး ခွဲခြားမှုကို ငြိမ်းချမ်းစွာ ဆန္ဒပြနေတာပါ။

He remained committed to pacifism throughout his life,

ဘဝတစ်လျှောက်လုံး စစ်ဆန့်ကျင်ရေးဝါဒကိုစွဲကိုင်ခဲ့ပြီး

and was jailed in 1944 as a conscientious objector to World War II.

၁၉၄၄ မှာ ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်မှာ စစ်မှုထမ်းရန် ငြင်းဆိုခဲ့လို့ ထောင်ချခံခဲ့ရခဲ့တယ်။

During his two-year imprisonment,

သူ့ရဲ့ နှစ်နှစ် အကျဉ်းကျမှုအတွင်း

he protested the segregated facilities from within.

ထောင်တွင်းကနေ ခွဲခြားထားတဲ့ ပံ့ပိုးမှုအင်္ဂါရပ်တွေကို ဆန့်ကျင့်ခဲ့တယ်။

Wherever Rustin went,

Rustin သွားလေရာတိုင်းမှာ

he organized and advocated,

သူဟာ စည်းရုံးပြီး ထောက်ခံခဲ့ပြီး

and was constantly attuned to the methods, groups, and people

အမြဲမပြတ် နည်းနာတွေ၊ အဖွဲ့တွေနဲ့ ဒီထက်ပိုတဲ့ တန်းတူညီမျှမှု

who could help further messages of equality.

သတင်းစကားတွေကို ကူညီပေးနိုင်တဲ့ လူတွေနဲ့ သဟဇာတဖြစ်တယ်။

He joined the Communist Party

ကွန်မြူနစ်ပါတီထဲ ဝင်ခဲ့တယ်၊

when black American’s civil rights were one of its priorities,

လူမည်းအမေရိကန်တွေရဲ့ ပြည်သူ့အခွင့်အရေး တွေက ဦးစားပေးတစ်ခုဆိုပေမဲ့

but soon became disillusioned by the party’s authoritarian leanings

မကြာခင် ပါတီရဲ့ အာဏာရှင်ဆန်တဲ့ ယိမ်းယိုင်မှုတွေကို သိမြင်လာတဲ့အခါ

and left.

ပါတီက ထွက်ခဲ့တယ်။

In 1948,

၁၉၄၈ ခုနှစ်မှာ

he traveled to India to learn the peaceful resistance strategies

မကြာခင်ကမှ လုပ်ကြံခံရတဲ့ မဟတ္တမ ဂန္ဒီရဲ့ ငြိမ်းချမ်းစွာ ခုခံမှု

of the recently assassinated Mahatma Gandhi.

နည်းဗျူဟာတွေ လေ့လာဖို့ အိန္ဒိယကို ခရီးထွက်ခဲ့တယ်။

He returned to the United States

ပြည်သူ့ဆန္ဒပြမှု အပါအဝင်

armed with strategies for peaceful protest,

ငြိမ်းချမ်းစွာ ခုခံမှု နည်းဗျူဟာ တွေတပ်ဆင်ပြီး

including civil disobedience.

အမေရိကန် ပြည်ထေင်စုကို ပြန်လာခဲ့တယ်။

He began to work with Martin Luther King Jr in 1955,

၁၉၅၅ မှာ Martin Luther King Jr နဲ့ စတင်တွဲဖက် လုပ်ကိုင်ကာ

and shared these ideas with him.

သူနဲ့ ဒီစိတ်ကူးတွေ မျှဝေခဲ့တယ်။

As King’s prominence increased,

King ရဲ့ ထင်ပေါ်မှု တိုးလာတာကြောင့်

Rustin became his main advisor,

Rustin ဟာ သူ့ရဲ့ အဓိက အကြံပေးသာမက

as well as a key strategist in the broader civil rights movement.

ပြည်သူ့အခွင့်အရေး လှုပ်ရှားမှုမှာ အဓိက အကွက်ဆင်သူလညိး ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

He brought his organizing expertise

သူ့ရဲ့ စည်ရုံးရေး ကျွမ်းကျင်မှုကို

to the 1956 bus boycotts in Montgomery, Alabama

Montgomery, Alabama က ၁၉၅၆ ဘတ်စ်ကား သပိတိမှောက်မှုဆီ ယူလာခဲ့တယ်။

—in fact,

တကယ်တမ်းက

he had organized and participated in a transportation protest

အရင် ဆယ်စုတစ်ခုနီးနီး သပိတ်မှောက်တာတွေကို စေ့ဆော်ဖို့ ကူညီခဲ့တဲ့

that helped inspire the boycotts almost a decade before.

သယ်ယူပို့ဆောင်ရေး ဆန္ဒပွဲပြမှာ စည်းရုံး၊ ပါဝင်ခဲ့တာပါ။

His largest-scale organizing project came in 1963,

သူ့ရဲ့ ပမာဏအကြီးဆုံး စည်းရုံးရေးစီမံချက်က ဝါရှင်တန် အမျိုးသား ချီတက်ပွဲအတွက်

when he led the planning for the national march on Washington.

စီစဉ်တာကို ဦးဆောင်ခဲ့စဉ် ၁၉၆၃ မှာ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့တယ်၊

The possibility of riots that could injure marchers

ချီတက်သူတွေ ဒဏ်ရာရစေနိုင်တာနဲ့ ငြိမ်းချမ်းတဲ့ ဆန္ဒပြပွဲရဲ့

and undermine their message of peaceful protest was a huge concern.

သတင်းစကားကို လျော့ပါးစေတဲ့ အဓိကရုဏ်းတွေ ဖြစ်နိုင်ခြေက ကြီးမားတဲ့ ပူပန်မှုတစ်ခုပါ။

Rustin not only worked with the DC police and hospitals to prepare,

Rustin ဟာ DC ရဲတွေ၊ ပြင်ဆင်ဖို့ ဆေးရုံနဲ့ ပူးတွဲလုပ်ကိုင်တာတင်မက

but organized and trained a volunteer force of 2,000 security marshals.

စေတနာ့ဝန်ထမ်း လုံခြုံရေး ပွဲထိန်း အင်အား ၂၀၀၀ ကိုပါ စည်းရုံးလေ့ကျင့်ပေးတယ်။

In spite of his deft management,

စီမံမှု ကျင်လည်ပေမဲ့

some of the other organizers did not want Rustin to march in front

စည်းရုံးရေးမှူးတစ်ချို့က Rustin ကို သူ့ရဲ့ လိင်တူဆက်ဆံမှုကြောင့်

with other leaders from the south, because of his homosexuality.

တောင်ပိုင်းက အခြားခေါင်းဆောင်တွေနဲ့အတူ ရှေ့တန်းမှ မချီတက်စေချင်ခဲ့ဘူး။

Despite these slights,

ဒီအရှက်ရမှုတွေရှိပေမဲ့

Rustin maintained his focus, and on the day of the march

Rustin ဟာ သူ့ရဲ့စူးစိုက်မှုကို ထိန်းထားပြီး ချီတတ်တဲ့နေ့မှာ

he delivered the marchers' demands

သမ္မတ John F. Kennedy ကိုညွှန်းတဲ့

in a speech directed at President John F. Kennedy.

မိန့်ခွန်းမှာ ချီတက်သူတွေ တောင်းဆိုချက်တွေကို ဟောပြောခဲ့တယ်။

The march itself proceeded smoothly, without any violence.

ချီတက်မှုက အကြမ်းဖက်မှုတစ်ခုမှမရှိပဲ ချောမွေ့စွာ ရှေ့ဆက်ခဲ့တယ်။

It has been credited with helping pass the 1964 Civil Rights Act,

အများသုံးနေရာတွေမှာ ခွဲခြားတာ အဆုံးသတ်ကာ အလုပ်အကိုင် ခွဲခြားဆက်ဆံမှုကို

which ended segregation in public places and banned employment discrimination,

တားဆီးတဲ့ ၁၉၆၄ ပြည်သူ့အခွင်အရေး ဥပဒေနဲ့ခွဲခြားတဲ့ မဲပေးရေးအလေ့အထတွေကို

and the 1965 Voting Rights Act,

which outlawed discriminatory voting practices.

ပြဌာန်းဖို့ ကူညီခြင်းအတွက် ဂုဏ်ပြုမှတ်တမ်းတင်ခံရတယ်။

In spite of his decades of service,

ဆယ်စုနှစ်တွေချီ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့ပေမဲ့၊

Rustin’s positions on certain political issues were unpopular among his peers.

နိုင်ငံရေး ပြဿနာတွေက Rustin ရဲ့ အနေအထားတွေ ဟာ သူ့အဖော်တွေကြားမှာ လူမသိသူမသိပါ။

Some thought he wasn’t critical enough of the Vietnam War,

သူဟာ ဗီယက်နမ် စစ်ပွဲအတွက် အရေးမပါဘူး (သို့) သမ္မတနဲ့ ကွန်ဂရက်

or that he was too eager to collaborate with the political establishment

အပါအဝင် နိုင်ရေး တည်ဆောက် မှုမှာ ပူ။ပေါင်းလုပ်ဆောင်ဖို့

including the president and congress.

ထက်သန်လွန်းတယ်လို့ တစ်ချို့ကထင်ကြတယ်။

Others were uncomfortable with his former communist affiliation.

အခြားသူတွေက သူ့ရဲ့ အရင်ကွန်မြူနစ် ဆက်သွယ်မှုနဲ့ ကသိကအောက်ဖြစ်တယ်။

But ultimately,

ဒါပေမဲ့ အဆုံးတော့

both his belief in collaboration

အစိုးရနဲ့ ကွန်မြူနစ်ပါတီ

with the government and his membership

အဖွဲ့ဝင်ဖြစ်မှုမှာ ပူးပေါင်းမှုရဲ့

to the communist party

ယုံကြည်ချက် နှစ်ခုစလုံးဟာ

had been driven by his desire to maximize tangible gains

လူမည်း အမေရိကန်တွေအတွက် လွပ်လပ်မှုသေချာတဲ့ တိုးတက်မှုတွေ

in liberties for black Americans,

ရနိုင်သမျှရ မြန်နိုင်သမျှဖမြန်ဖို့

and to do so as quickly as possible.

သူ့ရဲ့ဆန္ဒကနေ မောင်းနှင့်ခဲ့တာပါ။

Rustin was passed over for several influential roles in the 1960s and 70s,

Rustin ဟာ ၁၉၆၀၊၇၀ နှစ်တွေမှာ သြဇာရှိတဲ့ ကဏ္ဍများစွာအတွက် ရာထူးတိုးပေးခံရပေမဲ့

but he never stopped his activism.

သူ့နိင်ငံရေးလှုပ်ရှားမှုကို လုံးဝ မရပ်ခဲ့ဘူး။

In the 1980s,

၁၉၈၀ နှစ်လွန်တွေမှာ

he publicly came out as gay, and was instrumental

လိင်တူဆက်ဆံသူအဖြစ် လူသိရှင်ကြား ထွက်လာခဲ့ပြီး

in drawing attention to the AIDS crisis until his death in 1987.

သူမသေခင် ၁၉၈၇ ထိတိုင် AIDS ကပ်ဆိုက် မှုကို အာရုံစိုက်ဖို့အခရာဖြစ်ခဲ့တယ်။

In 2013,

၂၀၁၃ ခုနှစ်

fifty years after the March On Washington,

ဝါရှင်တန် ချီတက်ပွဲအပြီး နှစ် ၅၀ အကြားမှာ

President Barack Obama posthumously awarded him

သူကွယ်လွန်ပြီးမှ သမ္မတ Barack Obama က ဆုပေးခဲ့တယ်၊

the Presidential Medal of Freedom,

Presidential Medal of Freedom ဆုပါ၊

praising Rustin’s “march towards true equality,

Rustin ရဲ့ "စစ်မှန်တဲ့ တန်းတူညီမျှမှုဆီ ချီတက်ကြပါ၊

no matter who we are or who we love.”

ကျုပ်တို့ ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ်၊ ဘယ်သူ့ကို ချစ်ချစ်ပါ"ဆိုတာကို ချီးမြောက်ခြင်းပါ။