What happens if you cut down all of a city's trees? - Stefan Al

Translator: Tina Hajbabaee Reviewer: Leila Ataei

This is the tale of two ancient cities

این داستان، داستان دو شهر باستانی

and the trees that determined their destinies.

و درختهایی است که سرنوشت آنها را تعیین کردند.

In 3,000 BC Uruk was more densely populated than modern day New York City.

۳,۰۰۰ سال قبل از میلاد، اوروک از نیویورک کنونی پرجمعیت‌تر بود.

This crowded capital had to continually expand their irrigation system

این پایتخت شلوغ برای تغذیه جمعیت روبه رشدش

to feed its growing population.

دائما مجبور به گسترش سیستم آبیاری‌اش بود.

2,500 years later in Sri Lanka, the city of Anuradhapura had a similar problem.

۲,۵۰۰سال بعد، در سریلانکا، شهر‌آنورادوپورا مشکل مشابهی داشت.

They were also growing constantly,

آنها هم دائما رشد جمعیت داشتند،

and like Uruk, their city relied heavily on an elaborate irrigation system.

و مانند اوروک، شهر‌شان روی سیستم پیچیده‌ی آبیاری تکیه کرده بود.

As Uruk grew, its farmers began chopping down trees to make space for more crops.

با رشد اوروک، کشاورزها با قطع درختان فضا را برای محصولات بیشتر باشد.

In Anuradhapura, however, trees were sacred.

اما در آنورادوپورا درختان مقدس شمرده می‌شدند.

Their city housed an offshoot of the Bodhi tree

شهرشان شاخه‌ای از درخت بودا را در خود جای داده بود،

under which Buddha himself was said to have attained enlightenment.

درختی که، گفته شده، بودا در زیر آن به روشنگری دست یافته است.

Religious reverence slowed farmer’s axes

حرمت دینی، تبرهای کشاورزان را کند کرده بود

and even led the city to plant additional trees in urban parks.

و حتی باعث شد درخت‌های بیشتری در پارک های شهری کاشته شود.

Initially, Uruk’s expansion worked well.

در ابتدا توسعه ی اوروک به خوبی پیش می‌رفت.

But without trees to filter their water supply,

اما به خاطر عدم وجود درختان و درنتیجه فیلتر نشدن آب آنها،

Uruk’s irrigation system became contaminated.

سیستم آبیاری اوروک آلوده شد.

Evaporating water left mineral deposits,

تبخیر شدن آب،مواد معدنی ته نشین شده‌ای را به جا می‌گذاشت

which rendered the soil too salty for agriculture.

که خاکی بسیار شور را برای کشاورزی به جا می‌گذاشت.

Conversely, Anuradhapura’s irrigation system was designed to work

در مقابل، سیستم آبیاری آنورادوپورا طوری طراحی شده بود

in concert with the surrounding forest.

تا در جهت جنگل اطراف شهر کار کند.

Their city eventually grew to more than twice Uruk’s population,

در نهایت جمعیت شهرشان دو برابر جمعیت اوروک شد،

and today, Anuradhapura still cares for a tree planted over 2,000 years ago.

و امروزه، آنورادوپورا هنوز هم از درختی که ۲,۰۰۰ سال پیش کاشته شده مراقبت می‌کند.

We may think of nature as being unconnected to our urban spaces,

شاید فکر کنیم طبیعت، چیزی بی ارتباط با فضاهای شهری ما است،

but trees have always been an essential part of successful cities.

اما درختان همیشه، بخش مهمی از شهرهای موفق را تشکیل می‌دهند.

Trees act like a natural sponge, absorbing storm water runoff

درختان مانند اسفنجی طبیعی عمل می‌کنند و روان آب‌های طوفان را

before releasing it back into the atmosphere.

که قبل پخش شدن در فضا هستند، جذب می‌کنند.

The webs of their roots protect against mudslides

ریشه‌هایشان شهر را در برابر گل‌آب‌ها محافظت می‌کند

while allowing soil to retain water and filter out toxins.

در عین حال آب را در خاک نگه می‌دارد و سموم را فیلتر می‌کند.

Roots help prevent floods,

ریشه‌ها هم از وقوع سیل جلوگیری می‌کنند،

while reducing the need for storm drains and water treatment plants.

و هم نیاز به وجود بادشکن‌ها و کارخانه‌های تصفیه آب را کاهش می‌دهند.

Their porous leaves purify the air by trapping carbon and other pollutants,

برگ‌های پرمنفذشان هوا را با به دام انداختن کربن و دیگر آلاینده‌ها تصفیه می‌کند.

making them essential in the fight against climate change.

در نتیجه آنها در مبارزه با تغییرات آب و هوایی نقش مهمی دارند.

Humanity has been uncovering these arboreal benefits for centuries.

بشریت قرنهاست که از این مزایا پرده برمی‌دارد.

But trees aren’t just crucial to the health of a city’s infrastructure;

اما درختان فقط برای سلامت زیرساخت‌های شهری مناسب نسیتند

they play a vital role in the health of its citizens as well.

آنها همچنین نقش مهمی را در سلامتی شهروندان بازی می‌کنند.

In the 1870’s, Manhattan had few trees outside the island’s parks.

در سال ۱۸۷۰ منهتن درختان کمی در بیرون از پارک های جزیره داشت.

Without trees to provide shade,

بدون سایه‌ درختان

buildings absorbed up to nine times more solar radiation

ساختمان‌ها ۹ برابر بیشتر، تابش خورشیدی را در طول

during deadly summer heat waves.

گرمای کشنده‌ی تابستان جذب می‌کردند.

Combined with the period’s poor sanitation standards,

همراه با استاندارد‌های بهداشتی ضعیف دوره

the oppressive heat made the city a breeding ground for bacteria like cholera.

گرمای شدید، زمین را به محلی برای گسترش ویروس وبا تبدیل کرد.

In modern day Hong Kong, tall skyscrapers and underground infrastructure

در هنگ کنگ کنونی، آسمان خراش‌های بلند و زیرساخت‌های زیرزمینی

make it difficult for trees to grow.

روییدن درختان را سخت کرده است.

This contributes to the city’s dangerously poor air quality,

این امر باعث آلودگی بیشتر هوا می‌شود

which can cause bronchitis and diminished lung function.

که می‌تواند باعث برونشیت و کاهش عملکرد ریه شود.

Trees affect our mental health as well.

درختان سلامت روانی ما را هم تحت تاثیر قرارمی‌دهد.

Research indicates that the presence of green foliage increases attention spans

تحقیقات نشان می‌دهد که برگ سبز درختان تمرکز را افزایش می‌دهد

and decreases stress levels.

و از استرس و فشار کم می‌کند.

It’s even been shown that hospital patients with views of brick walls

حتی نشان داده شده که بیماران بیمارستانی که منظره‌ی اتاقشان دیوارهای آجری است

recover more slowly than those with views of trees.

آرام تر از آنهایی که منظره‌ی اتاقشان درختان بودند بهبود یافتند.

Fortunately, many cities are full of views like this—

خوشبختانه، خیلی از شهرها پر از این منظره‌ها هستند،

and that’s no accident.

و این اتفاقی و تصادفی نیست.

As early as the 18th century,

در اوایل قرن ۱۸،

city planners began to embrace the importance of urban trees.

برنامه‌ریزان شهری شروع کردند به پذیرفتن اهمیت درختان شهری

In 1733, Colonel James Oglethorpe planned the city of Savannah, Georgia

در سال ۱۷۳۳، کلنل جیمز اوگلتورپ شهر جورجیا در ساوانا را طوری

to ensure that no neighborhood was more than a 2-minute walk from a park.

طراحی کرد که هیچ محله‌ایبیشتر از ۲ دقیقه پیاده از پارک فاصله نداشته باشد.

After World War II, Copenhagen directed all new development along five arteries—

بعد از جنگ جهانی دوم، کپنهاک همه پیشرفت‌های جدید را در طول ۵ شریان

each sandwiched between a park.

هدایت می‌کند که همه آنها بین یک پارک قرارگرفتند.

This layout increased the city’s resilience

این طرح انعطاف پذیری شهر را

to pollution and natural disasters.

در برابر آلودگی و حوادث طبیعی افزایش می‌دهد.

And urban trees don’t just benefit people.

و درختان شهری فقط برای مردم مفید نیستند.

Portland’s Forest Park preserves the region’s natural biodiversity,

پارک جنگلی پورتلند تنوع زیستی منطقه را حفظ می‌کند

making the city home to various local plants,

و شهر را به خانه‌ی گیاهان محلی مختلف،

112 bird species, and 62 species of mammals.

۱۱۲ گونه‌ی پرنده، و ۶۲ گونه‌ی پستاندار تبدیل می‌کند.

No city is more committed to trees than Singapore.

هیچ شهری به اندازه‌ی سنگاپور به درختان متعهد نیست.

Since 1967, Singapore’s government has planted over 1.2 million trees,

از سال ۱۹۶۷، دولت سنگاپور بیشتر از ۱/۲ میلیون درخت کاشته است،

including those within 50-meter tall vertical gardens called supertrees.

که شامل درختانی ۵۰ متری می‌شود که به آنها ابردرخت می‌گویند.

These structures sustain themselves and nearby conservatories

این ساختارها خودشان و محیط اطرافشان را با انرژی خورشیدی و آب باران جمع شده

with solar energy and collected rainwater.

حفظ و تقویت می‌کنند.

Trees and vegetation currently cover over 50% of Singapore’s landmass,

در حال حاضر درختان و گیاهان بیشتر از ۵۰٪ زمین‌های سنگاپور را پوشانده است

reducing the need for air conditioning

که باعث شده نیاز به تهویه هوا

and encouraging low-pollution transportation.

و آلودگی هوا کمتر شود.

By 2050, it’s estimated that over 65% of the world will be living in cities.

تخمین زده شده است که تا سال ۲۰۵۰ بیشتر از ۶۵٪ جهان در شهرها زندگی می‌کنند.

City planners can lay an eco-friendly foundation,

برنامه‌ریزان شهری می‌توانند اساسی بر پایه‌ دوستداری محیط زیست ایجاد کنند

but it’s up to the people who live in these urban forests

اما اینکه جنگل‌های شهری به جایی برای زندگی موجوداتی غیربشر تیز

to make them homes for more than humans.

تبدیل شوند بستگی به افرادی دارد که در این جنگل ها زندگی می‌کنند.