What happened to the lost Kingdom of Kush? - Geoff Emberling

Translator: shirin etebar Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

Along the Nile River, in what is now northern Sudan,

در امتداد رود نیل، جایی که الان سودان شمالی است،

lay the ancient civilization of Kush.

تمدن باستانی کوش آرمیده است.

Though they were once conquered by a powerful neighbor,

هرچند توسط همسایه‌ای قدرتمند فتح شدند،

the kings and queens of Kush would go on to successfully challenge

شاهان و ملکه‌های کوش با موفقیت باقی ماندند

two of the most dominant empires in history.

و دو امپراتوری قدرتمند تاریخ را به چالش کشیدند.

From 1500 to 1100 BCE, Egypt controlled Kush,

از سال ۱۵۰۰ تا ۱۱۰۰ پیش از میلاد، مصر کنترل کوش را در دست داشت،

introducing many Egyptian cultural and religious practices.

و بسیاری از سنت‌ها و آیین‌های دینی مصری را به آن وارد کرد.

The civilization of Kush was more than a thousand years old at that time.

تمدن کوش در آن زمان بیش از هزار سال قدمت داشت.

Its early capital city at Kerma had impressive temples, palaces, and houses,

پایتخت اولیه آن در کرما دارای معابد، کاخ‌ها و خانه‌های چشمگیر بود،

including a massive mudbrick temple structure that had a chapel deep inside,

از جمله ساختار معبدی عظیم از خشت که در اعماق آن کلیسای کوچکی وجود داشت

reached by a long staircase at the center.

که از طریق پلکانی طولانی در مرکز به آن می‌رسید.

Rich gold mines helped the Kushites build a flourishing commercial network,

معادن غنی طلا به کوشی‌ها کمک کرد تا یک شبکه تجاری پررونق،

making bronze weapons and tools and trading materials like incense,

سلاح‌ها و ابزار برنزی بسازند و موادی مانند عود،

animal skins, ivory, and ebony wood from sub-Saharan Africa.

پوست حیوانات، عاج و چوب آبنوس را از جنوب صحرای آفریقا معامله کنند.

The tide started to change for Kush as Egypt descended into civil war.

با درگیر شدن مصر به جنگ داخلی، دوران شکوفایی کوش تغییر کرد.

By 750 BCE, Egypt was divided into local kingdoms with fluctuating alliances.

تا سال ۷۵۰ قبل از میلاد،مصر به پادشاهی‌های محلی با اتحادیه‌های ناپایدار تقسیم شد.

The Kushite king Piankhy saw an opportunity.

فرعون کوش، بعنخی، فرصتی یافت.

He led his navy, flanked by horsemen and archers,

او نیروی دریایی خود را با سواران و کمانداران

up the Nile to the gateway city of Khemenu.

در کنار نیل به سمتِ دروازه شهر خمنو (الاشمونین امروزی) هدایت کرد.

As Piankhy’s army constructed siege ramps and battle towers,

همانطور که ارتش بعنخی رمپ‌های محاصره و برج‌های جنگی را ساخت،

the city’s ruler sent his wives and daughters to negotiate—

حاکم شهر زنان و دختران خود را برای مذاکره فرستاد –

not with Piankhy, but with the women of his royal household,

نه با بعنخی، بلکه با زنان خاندان سلطنتی او

later known as kandake,

که بعدها به نام کانداکه شناخته شدند

who were extremely influential in military affairs and political succession.

زنانی که در امور نظامی و جانشینی سیاسی بسیار تأثیرگذار بودند.

At the end of a long siege, Piankhy entered the conquered city

در پایان یک محاصره طولانی، بعنخی وارد شهر فتح‌شده شد

and bitterly criticized the conditions in its stables.

و از شرایط موجود در اصطبل آن به شدت انتقاد کرد.

From there, Piankhy and the Kushite forces

از آنجا او و نیروهای کوشی

conquered the Egyptian capital of Memphis.

پایتخت مصر، ممفیس، را فتح کردند.

Piankhy installed his sister, Amunirdis, as priestess of the great god Amun,

بعنخی خواهرش آمونیردیس را به عنوان کاهن خدای بزرگ آمون

in the Egyptian city of Thebes,

در شهر تبس مصر منصوب کرد

and left other Kushite officials there before returning to live in Kush.

و سایر مقامات کوشی را قبل از بازگشت به کوش در آنجا مستقر کرد.

His successors extended control all the way to the Nile Delta.

جانشینان او قلمروی حکمرانی را تا دلتای نیل گسترش دادند.

This was a high point for the Empire of Kush:

این نقطه اوجی برای امپراتوری کوش بود:

trade thrived, and they built magnificent temples,

تجارت رونق گرفت و آن‌ها معابد،

palaces, and pyramid tombs all along the Nile.

قصرها و مقبره‌های هرمی باشکوهی را در سراسر رود نیل ساختند.

But the Assyrian army was approaching Egypt in its annual campaigns.

اما ارتش آشور در لشکرکشی‌های سالانه خود به خاک مصر نزدیک می‌شد.

When the Assyrians began to encroach on trade routes near Jerusalem,

هنگامی که آشوری‌ها شروع به تجاوز به راه‌های تجاری در نزدیکی اورشلیم کردند،

the Kushite king Taharqo moved to stop them.

«تهارقا» پادشاه کوش برای متوقف کردن آن‌ها حرکت کرد.

The Assyrians defeated him with the help of some rebelling Egyptian princes,

آشوری‌ها او را با کمک برخی از شاهزادگان شورشی مصر شکست دادند

and drove him out of Egypt in the 7th century BCE.

و در قرن هفتم پیش از میلاد او را از مصر به بیرون راندند.

The Kushites continued to rule in their homeland for nearly 1,000 years

کوشی‌ها نزدیک به ۱,۰۰۰ سال در سرزمین شکوفا و نوآور خود

that were prosperous and innovative.

به حکمرانی ادامه دادند.

They moved their capital farther south to the city of Meroe,

آن‌ها پایتخت خود را به سمت جنوب به شهر مرو منتقل کردند

where they built temples to a new god called Apedemak.

و در آنجا معابدی برای خدای جدیدی به نام آپدماک ساختند.

They built new cities in the savannah south of the Sahara Desert,

آن‌ها شهرهای جدیدی در ساوانا در جنوب صحرای صحرا ساختند

some of which contained huge reservoirs for water.

که برخی از آن‌ها مخازن عظیم آبی داشتند.

When the Roman Empire conquered Egypt in 31 BCE,

هنگامی که امپراتوری روم مصر را در سال ۳۱ قبل از میلاد فتح کرد،

Kushite armies again traveled north, led by Queen Amanirenas.

ارتش کوش به رهبری ملکه آمانیرناس دوباره به شمال لشکرکشی کرد.

She led them to success in battle against the Romans,

او آن‌ها را در نبرد علیه رومیان به پیروزی رساند

capturing the bronze head of a statue of the Roman emperor Augustus,

و سر برنزی مجسمه امپراتور روم، آگوستوس، را تصرف کرد

and bringing it back to Kush.

و آن را به کوش بازگرداند.

They buried it under the doorway of a temple in the capital,

آن‌ها مجسمه را در زیر درب معبدی در پایتخت دفن کردند

so that worshippers would step on it as they crossed the threshold.

تا نمازگزاران هنگام عبور از دروازه بر روی آن قدم بگذارند.

After brokering peace with the Romans, Kush continued to prosper.

پس از صلح با رومیان، کوش به پیشرفت خود ادامه داد.

Over time, however, groups of people called the Noba raided from the west,

با این حال، با گذشت زمان گروه‌هایی از مردم به نام «نوبه» از غرب یورش بردند

and trade routes were disrupted by the rising kingdom of Aksum.

و مسیرهای تجاری به دلیل ظهور پادشاهی اکسوم مختل شد.

Around 350 CE, the Aksumite king sacked Meroe,

در حدود سال ۳۵۰ پس از میلاد، پادشاه اکسومیت، مرو را غارت کرد

effectively bringing Kushite rule to an end.

و عملاً به حکومت کوش‌ها پایان داد.

Since then, some have argued that Kush’s history has been overlooked

از آن زمان، برخی استدلال کرده‌اند که تاریخ کوش

by generations of European and American scholars

توسط نسل‌هایی از دانشمندان اروپایی و آمریکایی نادیده گرفته شده است

who promoted the idea that Egypt was part of the origin of Western civilization,

که این ایده را ترویج می‌کنند که مصر بخشی از خاستگاه تمدن غربی است،

while Kush, as an African culture, was excluded.

در حالی که کوش، به‌عنوان یک فرهنگ آفریقایی کنار گذاشته شده است.

Today, there’s still much to learn about Kush—

امروزه، هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد کوش وجود دارد -

including a writing system we haven’t deciphered fully.

از جمله سیستم نوشتاری که ما به طور کامل رمزگشایی نکرده‌ایم.