What happened when the United States banned alcohol - Rod Phillips

Translator: Pari A Reviewer: sadegh vn

On January 17, 1920, six armed men robbed a Chicago freight train.

در هفدهم ژانویه ۱۹۲۰، شش مرد مسلح یک قطار باربری شیکاگو را ربودند.

But it wasn’t money they were after.

اما آنها به دنبال پول نبودند.

Less than one hour after spirits had become illegal

کم تر از یک ساعت بعد، مشروب در سرتاسر ایالات متحده

throughout the United States,

غیر قانونی اعلام شد،

the robbers made off with thousands of dollars worth of whiskey.

سارقین با محموله ویسکی به ارزش هزاران دلار فرار کردند.

It was a first taste of the unintended consequences of Prohibition.

این اولین پیامد پیش‌بینی نشده و غیر قابل تصور ممنوعیت مشروبات الکلی بود

The nationwide ban on the production and sale of alcohol in the United States

ممنوعیت عمومی تولید و پخش الکل در ایالات متحده

came on the heels of a similar ban in Russia

بلافاصله پس از ممنوعیت مشابه در روسیه ایجاد شد

that started as a wartime measure during World War I.

که به عنوان اعلام وضعیت جنگی در جنگ جهانی اول بوجود آمد.

But the view in the Western world of alcohol

اما این دیدگاه جهان غرب به الکل،

as a primary cause of social ills was much older.

به عنوان عامل اولیه ناهنجاری‌های اجتماعی سابقه‌ی طولانی‌تری دارد.

It first gained traction during the Industrial Revolution

در ابتدا این مسئله توجه عموم را در دوران انقلاب صنعتی

as new populations of workers poured into cities

هنگام سرازیر شدن جمعیت کارگران به شهرها

and men gathered in saloons to drink.

و جمع شدن مردان در سالن‌ها برای نوشیدن الکل، جلب کرد.

By the 19th century, anti-drinking groups called temperance movements

پیش از قرن نوزدهم، گروه‌های مخالف الکل، که جنبش‌های ضد مشروبات الکلی نامیده می‌شدند

began to appear in the United States and parts of Europe.

شروع به ظهور در ایالات متحده و بخش‌هایی از اروپا کردند

Temperance groups believed that alcohol was the fundamental driver

گروه‌های ضد مشروبات الکل باور داشتند که الکل عامل زیربنایی

behind problems like poverty and domestic violence,

تمام مشکلات از قبیل فقر و خشونت‌های خانگی است،

and set out to convince governments of this.

و اقدام به متقاعد کردن دولت‌ها در این باره کردند.

While some simply advocated moderate drinking,

در حالی که برخی از مصرف متوسط الکل حمایت می‌کردند،

many believed alcohol should be banned entirely.

بسیاری دیگر باور داشتند که باید به کلی منع شود.

These movements drew support from broad sectors of society.

این جنبش‌ها از حمایت بخش‌های زیادی از جامعه برخوردار بودند.

Women’s organizations were active participants from the beginning,

سازمان‌های حقوق زنان که از همان ابتدا از مخالفین فعال در این زمینه بودند،

arguing that alcohol made men neglect their families and abuse their wives.

معتقد بودند که الکل موجب بی‌توجهی مرد به خانواده‌ و سوءاستفاده از همسرش می‌شود.

Religious authorities, especially Protestants,

مراجع دینی، بخصوص پروتستان‌ها

denounced alcohol as leading to temptation and sin.

الکل را به عنوان عامل فساد و گناه محکوم کردند.

Progressive labor activists believed alcohol consumption

فعالان ترقی‌خواه کارگری معتقد بودند که مصرف الکل

harmed workers’ ability to organize.

موجب آسیب به توانایی‌های کارگر در کار می‌شود.

Governments weren’t strangers to the idea of prohibition, either.

دولت‌‌ها هم با ایده‌ی ممنوعیت مشروبات الکلی ناآشنا نبودند.

In the United States and Canada, white settlers introduced hard liquors

در ایالات متحده و کانادا، شهرک نشینان سفید پوست مشروب الکلی قوی

like rum to Native communities,

مثل «رام» را به جوامع بومی معرفی می‌کردند،

then blamed alcohol for disrupting these communities—

بعد الکل را به خاطر دوپاره کردن جوامع خود سرزنش نمودند

though there were many other destructive aspects of their interactions.

اگرچه عوامل مخرب زیاد دیگری هم در ارتباطات متقابل آنها وجود داشت.

The American and Canadian governments banned the sale of alcohol

دولت‌‌های آمریکا و کانادا فروش مشروبات الکلی را

to Native populations and on reservation land.

به جمعیت بومی و در سرزمین‌های تحت امر ممنوع کردند.

American temperance movements gained their first victories

جنبش‌های منع مشروبات الکلی آمریکایی به اولین موفقیت خود

at the state and local levels,

در سطح ایالتی و محلی دست یافتند.

with Maine and several other states banning the sale and production of liquor

که در دهه‌ی ۱۸۵۰ میلادی با منع شدن فروش و تولید مشروب

in the 1850s.

در ایالت «مین» و چند ایالت دیگر صورت گرفت.

In 1919 the 18th Amendment to the US Constitution

در سال ۱۹۱۹ میلادی، هجدهمین اصلاحیه‌ی قانون اساسی ایالات متحده

banned the manufacture, sale, and transportation

تولید، فروش و حمل

of all alcoholic beverages.

هر نوع نوشیدنی الکلی را ممنوع اعلام کرد.

The amendment took effect a year later under the Volstead Act.

اصلاحیه یک سال بعد با نام قانون «ولستد» اجرایی شد.

Since the act did not ban personal consumption,

از آنجایی که این قانون مصرف شخصی را منع نمی‌کرد

wealthy people took the opportunity to stock up while restaurants and bars

ثروتمندان از فرصت برای انبار کردن استفاده کردند، در حالی که رستوران‌ها و میخانه‌ها

rushed to sell their remaining supply.

به سرعت محصولات باقی مانده خود را می‌فروختند.

Workers lost their jobs as distilleries, breweries, and wineries closed down.

کارگران با تعطیلی کارخانه‌های تقطیر، آبجوسازی و شراب ساز بیکار شدند.

Meanwhile, organized crime groups rushed to meet the demand for alcohol,

در همین حال، گروه‌های جنایی سازمان یافته برای برآورده کردن تقاضاهای الکل،

establishing a lucrative black market in producing, smuggling,

بازار سیاه سودمندی با تولید، قاچاق

and selling illicit liquor.

و فروش مشروبات غیرمجاز به راه انداختند.

Often they worked side-by side with corrupt policemen

آنها اغلب با همدستی پلیس‌های فاسد

and government officials,

و مقامات دولتی کار می‌کردند

even bombing the 1928 primary election for Illinois state attorney

حتی انتخابات اولیه وکیل ایالت ایلینوی در سال ۱۹۲۸ را

in support of a particular political faction.

در حمایت از یک جناح سیاسی خاص بمباران کردند.

Tens of thousands of illegal bars, known as "speakeasies,"

ده‌ها هزار بار غیر قانونی معروف به “speakeasy”،

began serving alcohol.

شروع به سرو الکل کردند.

این بارها از انواع بارهای کثیف زیرزمینی تا بارهای مجهز به سالن رقص را شامل می‌شدند.

They ranged from dingy basement bars to elaborate dance-halls.

People could also make alcohol at home for their own consumption,

مردم نیز در خانه می‌توانستند برای مصرف شخصی الکل تهیه کنند.

or obtain it legally with a doctor’s prescription or for religious purposes.

یا آن‌ را به صورت قانونی با یک نسخه از پزشک یا اهداف مذهبی تهیه کنند.

To prevent industrial alcohol from being consumed,

برای جلوگیری از مصرف الکل صنعتی،

the government required manufacturers to add harmful chemicals,

دولت از کارخانه‌ها خواست مواد شیمیایی مضر به آنها اضافه نمایند،

leading to thousands of poisoning deaths.

که موجب هزاران مرگ بر اثر مسمومیت شد.

We don’t know exactly how much people were drinking during Prohibition

از اینکه در دوران ممنوعیت چند نفر مشروب مصرف می‌کردند اطلاعات دقیقی نداریم

because illegal alcohol wasn’t regulated or taxed.

چون بخاطر غیر قانونی بودن الکل، شامل نظارت یا مالیات نمی‌شد.

But by the late 1920s,

اما در اواخر دهه‌ی ۱۹۲۰ میلادی،

it was clear that Prohibition had not brought the social improvements

مشخص بود که ممنوعیت مشروبات الکلی بهبودهای اجتماعی مدنظر را

it had promised.

حاصل نکرده بود.

Instead it contributed to political corruption and organized crime

در عوض به فساد سیاسی و جنایات سازمان‌یافته بیشتری دامن زد

and was flouted by millions of citizens.

و میلیون‌ها شهروند از این قانون پیروی نمی‌کردند.

At one raid on an Detroit beer hall, the local sheriff, mayor and a congressman

در حمله‌ای به یک سالن آبجوخوری دیترویت، کلانتر محلی، شهردار و یک نماینده کنگره

were arrested for drinking.

بخاطر نوشیدن الکل بازداشت شدند.

With the start of the Great Depression in 1929,

با شروع موج افسردگی در سال ۱۹۲۹،

the government sorely needed the tax revenue from alcohol sales,

دولت به شدت به مالیات حاصل از فروش الکل نیاز پیدا کرد،

and believed that lifting Prohibition would stimulate the economy.

و باور داشت که لغو ممنوعیت مشروبات الکلی به اقتصاد کمک می‌کند.

In 1933, Congress passed the 21st Amendment repealing the 18th—

در سال ۱۹۳۳، کنگره، بیست و یکمین اصلاحیه لغو را تصویب کرد که اصلاحیه هجدهم،

the only amendment to be fully repealed.

یعنی تنها اصلاحیه را به طور کامل لغو می‌کرد.

Members of the temperance movements

اعضای جنبش‌های ضد مشروبات الکلی

believed that alcohol was the root of society’s problems,

باور داشتند الکل ریشه مشکلات اجتماعی است،

but the reality is more complicated.

اما واقعیت پیچیده‌تر از آن است.

And while banning it completely didn’t work,

و با اینکه که منع آن هیچ وقت فایده نداشت،

the health and social impacts of alcohol remain concerns today.

اثرات سلامتی و اجتماعی الکل امروزه همچنان نگران کننده است.