Inside the ant colony - Deborah M. Gordon

Translator: Ali Haghani Reviewer: soheila Jafari

Think about all the things that need to happen

به تمام مواردی که برای رشد جامعه انسانی لازمند

for a human settlement to thrive:

فکر کنید:

obtaining food,

تامین غذا،

building shelter,

ساخت سرپناه،

raising children and more.

پرورش دادن فرزندان، و غیره.

There needs to be a way to divide resources,

باید راهی برای تقسیم کردن منابع،

organize major efforts

سازماندهی کارهای مهم،

and distribute labor efficiently.

و توزیعِ کار به صورت کارآمد وجود داشته باشد.

Now imagine having to do this without any sort of planning

حالا تصور کنید مجبورید همه این کارها را بدون هیچ گونه برنامه ریزی

or higher level communication.

یا ارتباطات در سطح بالا انجام دهید.

Welcome to the ant colony.

به اجتماع مورچه ها خوش امدید.

Ants have some of the most complex social organization

مورچه ها یکی از پیچیده ترین سازماندهی های اجتماعی را

in the animal kingdom,

در قلمروی حیوانات دارا هستند،

living in structured colonies

در کلونی های ساختاربندی شده

containing different types of members

که حاوی انواع مختلف اعضا، با نقش های خاص

who perform specific roles.

هستند زندگی می کنند.

But although this may sound similar to some human societies,

اما گرچه این سازماندهی شبیه به جوامع انسانی است،

this organization doesn't arise from any higher level decisions,

اما از هیچ تصمیم گیری سطحِ بالایی ناشی نمیشود،

but is part of a biologically programmed cycle.

بلکه بخشی از یک چرخه ی زیستی است.

In many species,

در بسیاری از گونه ها،

all the winged males and winged virgin queens

همه ی نرهای بالدار و ملکه های باکره ی بالدار

from all the nearby colonies in the population

از همه ی کلونی های نزدیک

each leave from their different nests

هر کدام از یک لانه ی متفاوت خارج می شوند

and meet at a central place to mate,

و برای جفتگیری در یک مکان مرکزی به هم می رسند،

using pheromones to guide each other to a breeding ground.

و با استفاده از فرمون، راه محل جفتگیری را میابند.

After mating, the males die off,

بعد از جفتگیری نرها می میرند،

while females try to establish a new colony.

و ماده ها سعی می کنند یک کلونی جدید تاسیس کنند.

The few that are successful settle down in a suitable spot,

تعداد معدودی که موفق می شوند، در یک نقطه ی مناسب می مانند،

lose their wings,

بال هایشان را از دست می دهند،

and begin laying eggs,

و شروع به تخم گذاشتن می کنند،

selectively fertilizing some using stored sperm they've saved up from mating.

و تعدادی از آنها را با استفاده از اسپرمِ ذخیره شده در جفتگیری بارور می کنند.

Fertilized eggs grow into female workers

تخم های بارور شده به کارگران ماده تبدیل می شوند،

who care for the queen and her eggs.

که از ملکه و تخم هایش مراقبت می کنند.

They will then defend the colony

آنها بعدا از کلونی دفاع میکنند،

and forage for food,

و به دنبال غذا می روند،

while unfertilized eggs grow into males

در حالی که تخم های بارورنشده به مورچه نر تبدیل می شوند

whose only job is to wait until they are ready to leave the nest

که فقط باید منتظر باشند تا آماده ی ترک لانه و تولید مثل شوند،

and reproduce, beginning the cycle again.

و چرخه را از نو شروع کنند.

So how do worker ants decide what to do and when?

اما مورچه های کارگر چطور تصمیم میگیرند چه کاری را چه زمانی انجام دهند؟

Well, they don't really.

در واقع آنها این کار را نمی کنند،

Although they have no methods of intentional communication,

هرچند مورچه ها هیچ روشی برای برقراری ارتباط عمدی ندارند

individual ants do interact with one another

اما تک تک آنها از طریق سیگنالهای لمسی، صوتی

through touch, sound and chemical signals.

و شیمیایی با هم در تعامل هستند.

These stimuli accomplish many things

این محرک ها کارهای زیادی انجام می دهند

from serving as an alarm to other ants if one is killed,

از عمل کردن به عنوان یک هشدار در موارد مرگ یک مورچه،

to signaling when a queen is nearing the end of her reproductive life.

تا اعلام زمانِ نزدیک شدنِ یک ملکه به آخرِ عمرِ تولد مثلی اش.

But one of the most impressive collective capabilities of an ant colony

اما یکی از تاثیربرانگیزترین توانایی های جمعی یک اجتماع مورچه ها

is to thoroughly and efficiently explore large areas

اکتشاف نواحی گسترده به شکل کامل و موثر

without any predetermined plan.

ان هم بدون یک نقشه ی از پیش تعیین شده می باشد.

Most species of ants have little or no sense of sight

بیشتر گونه های مورچه حس بینایی بسیار کمی دارند یا کورند

and can only smell things in their vicinity.

و فقط بوهای نزدیکشان را می شنوند.

Combined with their lack of high level coordination,

ظاهرا این در ترکیب با هماهنگی سطحیِ پایینشان،

this would seem to make them terrible explorers,

مورچه ها را به کاوشگرانِ افتضاحی تبدیل می کند،

but there is an amazingly simple way

اما یک راه ساده و شگفت انگیز هست

that ants maximize their searching efficiency;

که مورچه ها کارامدیِ جستجویشان را به بالاترین حد میرسانند:

by changing their movement patterns

با تغییر الگوهای حرکتی خود

based on individual interactions.

بر اساس تعاملات فردی.

When two ants meet,

وقتی دو مورچه به هم می رسند،

they sense each other by touching antennae.

یکدیگر را با لمس کردن انت ها حس می کنند.

If there are many ants in a small area this will happen more often

اگر تعداد زیادی مورچه در مساحتی کم وجود داشته باشد این امر بیشتر رخ می دهد،

causing them to respond by moving

که باعث میشود آنها با حرکت در مسیرهای تصادفی

in more convoluted, random paths in order to search more thoroughly.

و پیچیده تر، واکنش نشان دهند تا جستجوی عمیقتری داشته باشند.

But in a larger area, with less ants, where such meetings happen less often,

اما در محیط های بازتر و مورچه های کمتر، که چنین ملاقات هایی کمتر رخ می دهد،

they can walk in straight lines to cover more ground.

انها میتوانند در مسیر مستقیم حرکت کنند تا زمینِ بیشتری را پوشش دهند.

While exploring their environment in this way,

کاوش در محیطهای این چنینی میتواند مورچه ها را

an ant may come across any number of things,

با چیزهای زیادی مواجه کند:

from threats or enemies, to alternate nesting sites.

از تهدیدها و دشمنان گرفته، تا مکانهای جدید برای لانه سازی.

And some species have another capability known as recruitment.

و بعضی گونه ها یک توانایی دیگر به نام نفرگیری دارند.

When one of these ants happens to find food,

وقتی یکی از این مورچه ها غذا پیدا کند،

it will return with it, marking its path with a chemical scent.

با آن غذا بازمیگردد و مسیرش را با یک بوی شیمیایی علامتگذاری می کند.

Other ants will then follow this pheromone trail,

سپس سایر مورچه ها این ردپای فرمونی را دنبال می کنند،

renewing it each time they manage to find food and return.

و هر بار که موفق به یافتن غذا و بازگشت میشوند ان را تجدید می کنند.

Once the food in that spot is depleted,

وقتی غذای ان نقطه تخلیه شد،

the ants stop marking their return.

مورچه ها دیگر در راه برگشت علامتگذاری نمی کنند.

The scent dissipates and ants are no longer attracted to that path.

بو تبخیر می شود و مورچه ها دیگر به آن مسیر جذب نمی شوند.

These seemingly crude methods of search and retrieval

این روشِ جستجو و گرداوریِ به ظاهر ساده و ناپخته

are, in fact, so useful that they are applied in computer models

در واقع آنقدر مفید است که در مدلهای رایانه ای به منظور

to obtain optimal solutions from decentralized elements,

به دست اوردنِ راه حل های بهینه از عناصرِ نامتمرکز، کارِ تصادفی

working randomly and exchanging simple information.

و مبادله اطلاعات ساده اعمال می شود.

This has many theoretical and practical applications,

این روش کاربردهای نظری و عملی زیادی دارد،

from solving the famous traveling salesman problem,

از مسئله ی فروشنده ی دوره گردِ مشهور گرفته

to scheduling computing tasks and optimizing Internet searches,

تا برنامه ریزی وظایفت محاسباتی، و جستجوهای اینترنتیِ بهینه سازی شده،

to enabling groups of robots to search a minefield

تا ربات های جستجوی جمعی در میدان های مین

or a burning building collectively, without any central control.

یا یک ساختمانِ در حالِ سوختن، که بدون کنترل مرکزی کار می کنند.

But you can observe these fascinatingly simple, yet effective, processes directly

اما این فرآیندهای ساده ولی کارامد را میتوان به صورت مستقیم از طریق

through some simple experiments,

آزمایشاتِ ساده مشاهده کرد،

by allowing ants to enter empty spaces of various sizes

مثلا با وارد کردن مورچه ها به فضاهای خالی با اندازه های متنوع

and paying attention to their behavior.

و توجه کردن به رفتارِ انها.

Ants may not be able to vote, hold meetings or even make any plans,

شاید مورچه نتوانند رای بدهند، جلسه بگذارند، یا حتی برنامه ریزی کنند،

but we humans may still be able to learn something

اما شاید ما انسان ها باز هم بتوانیم از این موجودات ساده

from the way that such simple creatures

یاد بگیریم چطور با این پیچیدگیِ بالا

are able to function so effectively in such complex ways.

عملکردی بسیار کارامد داشته باشیم.