Why can't some birds fly? - Gillian Gibb

Translator: fatemeh khani Reviewer: sadegh zabihi

In the lush rainforests of Australia, birds roost

در جنگل‌های انبوه استرالیا، پرندگان روی شاخه‌های کوتاه

in the low branches and amble across the forest floor,

لانه می‌سازند و روی زمین جنگل راه می‌روند،

enjoying the shade and tropical fruits.

و از سایه و میوه‌های استوایی بهره‌مند می‌شوند.

But the jungle isn’t theirs alone.

اما جنگل تنها متعلق به آن‌ها نیست.

A dingo is prowling in the shadows,

یک دینگو در سایه‌ها پرسه می‌زند،

and fruit won’t satisfy his appetite.

و میوه‌ها اشتهای او را راضی نمی‌کنند.

The birds flee to safety

پرندگان به پناهگاه فرار می‌کنند

all but the cassowary,

همه آن‌ها به جز کاسوآری

who can’t clear the ground on her puny wings.

که نمی‌تواند با بال‌های ضعیفش پرواز کند.

Instead, she attacks, sending the dingo running for cover

در عوض او حمله می‌کند، و یک دینگو را می‌فرستد

with one swipe of her razor-sharp toe claws.

تا با یک ضربه پنجه‌های تیزش سپر جان او شود.

The cassowary is one of approximately 60

کاسوآری تقریباً یکی از ۶۰ گونه زنده

living species of flightless birds.

از پرندگان بی پرواز است.

These earthbound avians live all over the world,

این پرندگان چسبیده به زمین در سراسر جهان زندگی می‌کنند،

from the Australian outback to the

از مناطق دورافتاده استرالیا تا

African savanna to Antarctic shores.

گرم‌دشت‌های آفریقا و سواحل قطب جنوب.

They include some species of duck and all

گونه‌هایی از مرغابی‌ها

species of penguin, secretive swamp dwellers

و تمام انواع پنگوئن و ساکنین مرموز مرداب

and speedy ostriches, giant emus, and tiny kiwis.

و شترمرغ‌های چابک، ایمیو‌های غول پیکر و کیوی‌های کوچک شامل این پرندگان می‌شوند.

Though the common ancestor of all modern birds could fly,

اگرچه نیای مشترک همه پرندگان معاصر می‌توانستند پرواز کنند،

many different bird species have independently

بسیاری از گونه‌های مختلف پرندگان به طور مستقل

lost their flight.

توانایی پروازشان را ازدست داده‌اند.

Flight can have incredible benefits,

پرواز کردن مزایای فوق‌العاده‌ای دارد،

especially for escaping predators, hunting,

به خصوص برای فرار از شکارچیان، شکارکردن

and traveling long distances.

و پرواز به دوردست‌ها.

But it also has high costs:

اما هزینه‌های بالایی نیز دارد:

it consumes huge amounts of energy

انرژی زیادی مصرف می‌کند

and limits body size and weight.

و اندازه و وزن بدن را محدود می‌کند.

A bird that doesn’t fly conserves energy,

پرنده‌ای که پرواز نمی‌کند انرژی را حفظ می‌کند،

so it may be able to survive on a scarcer

بنابراین در هنگام کمبود منابع غذایی غنی از مواد مغذی

or less nutrient-rich food source than one that flies.

بیشتر از پرنده‌ای که می‌تواند پرواز کند می‌تواند زنده بماند.

The Takahe of New Zealand, for example,

برای مثال، تاکاهی نیوزیلندی

lives almost entirely on the

کل زندگی‌اش را

soft base of alpine grasses.

روی چمن‌های مرتفع می‌گذراند.

For birds that nest or feed on the ground,

برای پرندگانی که روی زمین آشیانه می‌سازند یا غذا می‌خورند،

this predisposition to flightlessness

زمینه بی‌پروازی

can be even stronger.

فراهم‌تر است.

When a bird species doesn’t face

وقتی گونه‌ای از پرندگان نمی‌تواند

specific pressures to fly, it can stop flying

با فشار‌های پرواز روبرو شود، به سرعت در چند نسل

in as quickly as a few generations.

می‌تواند پرواز را کنار بگذارد.

Then, over thousands or millions of years,

بعد از هزاران یا میلیون‌ها سال،

the birds’ bodies change to match this new behavior.

بدن پرندگان برای سازگاری با این رفتار جدید تغییر می‌کند.

Their bones, once hollow to minimize weight,

استخوان‌هایشان که به خاطر کم نگهداشتن وزن پوک بود،

become dense.

متراکم‌تر می‌شوند.

Their sturdy feathers turn to fluff.

پر‌های درشتشان به کرک تبدیل می‌شود.

Their wings shrink,

بال‌هایشان کوچک می‌شوند،

and in some cases disappear entirely.

و در بعضی موارد به کلی ناپدید می‌شوند.

And the keel-like protrusion on their sternums,

برآمدگی تخته مانند استخوان جناغشان

where the flight muscles attach, shrinks or disappears,

که به آن‌ها ماهیچه‌های پروازی‌شان متصل هستند کوچک یا ناپدید می‌شود،

except in penguins, who repurpose their flight muscles

به جز در پنگوئن‌ها که از ماهیچه‌های پروازی‌شان

and keels for swimming.

و استخوان جناغشان برای شنا کردن استفاده می‌کنند.

Most often, flightlessness evolves after

در اکثر موارد بعد از اینکه یک گونه پرنده

a bird species flies to an island

به یک جزیره پرواز می‌کند که هیچ شکارچی ندارد

where there are no predators.

عدم توانایی پرواز کردن رشد پیدا می‌کند.

As long as these predator-free circumstances last,

هرچقدر این شرایط محیطی بدون شکارچی ادامه پیدا کند،

the birds thrive, but they are vulnerable

پرنده‌ها رشد می‌کنند، اما در برابر تغییرات محیطی

to changes in their environment.

آسیب پذیر می‌شوند.

For instance, human settlers bring dogs,

برای مثال انسان‌های مهاجر سگ‌ها،

cats, and stowaway rodents to islands.

گربه‌ها و جوندگان را به جزیره‌ها آوردند.

این جانوران اغلب پرندگان غیرقابل پروازکردن را شکار می‌کردند

These animals often prey on flightless birds

and can drive them to extinction.

و این گونه آن‌ها را به انقراض می‌کشاندند.

In New Zealand, stoats introduced by European settlers

در نیوزیلند سمورهایی که توسط مهاجران اروپایی وارد شدند

have threatened many native species of flightless bird.

بسیاری از گونه‌های بومی پرندگان بی‌پرواز را تهدید کرده‌اند.

Some have gone extinct while others are endangered.

برخی منقرض شده‌اند و بقیه در خطر انقراض هستند.

So in spite of the energy-saving advantages

بنابراین برخلاف مزیت حفظ انرژی

of flightlessness, many flightless bird species have

بسیاری از گونه‌های پرنده بی‌پرواز

only a short run before going the way of the dodo.

زمان کمی برای طی کردن راه پرنده دودو دارند.

But a few flightless birds have survived on

اما تعدادی از پرندگان بی‌پرواز در خشکی‌هایی

mainlands alongside predators aplenty.

که شکارچیان زیادی داشتند جان به در بردند.

Unlike most small flightless species that

برخلاف بیشتر گونه‌های کوچک بی‌پرواز

come and go quickly, these giants have been

که به سرعت می‌آیند و می‌روند،

flightless for tens of millions of years.

این غول‌ها ده‌ها میلیون سال بدون قدرت پرواز باقی ماندند.

Their ancestors appeared around the same time

نیای آن‌ها حدوداً در زمان اولین پستانداران

as the first small mammals, and they were probably

ظاهر شدند و آن‌ها توانستند

able to survive because they were evolving—

زنده بمانند چون همزمان با شکارچیان پستاندارشان

and growing—at the same time

تکامل پیدا می‌کردند

as their mammalian predators.

و بزرگ می‌شدند.

Most of these birds, like emus and ostriches,

بیشتر این پرندگان مانند ایمیو و شترمرغ‌ها،

ballooned in size, weighing hundreds of

چاق شدند، آنقدر وزن اضافه کردند

pounds more than wings can lift.

که نمی‌توانستند بالهایشان را بلند کنند.

Their legs grew thick, their feet sturdy,

ساق پاهایشان ضخیم‌تر شد،

and newly developed thigh muscles turned

پاهایشان قوی‌تر شد و اخیراً ماهیچه‌های رشد یافته ران آن‌ها را

them into formidable runners.

به دونده‌هایی نیرومند تبدیل کرد.

با وجود اینکه آن‌ها دیگر از بال‌هایشان برای پرواز استفاده نمی‌کنند،

Though they no longer use them to fly,

many of these birds repurpose

بیشتر این پرندگان از بال‌هایشان

their wings for other means.

برای اهداف دیگر استفاده می‌کنند.

They can be spotted tucking their heads beneath them

ممکن است این پرندگان را در این حالت‌ها مشاهده کنید،

for warmth, flashing them at prospective mates,

جمع کردن سرشان زیر بالهایشان به خاطر سرما، تکان دادن آن‌ها برای جفت‌های آینده‌شان،

sheltering eggs with them, or even using them

پناه دادن به تخم‌هایشان یا حتی استفاده از آن‌ها

to steer as they charge across the plains.

برای تغییر جهت دادن هنگام دویدن در دشت‌ها.

They may be flightless, but they’re still winging it.

آن‌ها شاید قابلیت پرواز نداشته باشند، اما هنوز بال می‌زنند.