Why is it so hard to cure cancer? - Kyuson Yun

چرا درمان سرطان این‌قدر سخت است؟ - کیوسان یون

Translator: sadegh zabihi Reviewer: masoud paktinat

Why is it so difficult to cure cancer?

چرا درمان سرطان این‌قدر سخت است؟

We've harnessed electricity,

ما برق را به کار گرفتیم،

sequenced the human genome,

ژنوم انسان را مرتب کردیم،

and eradicated small pox.

و آبله را ریشه‌کن کردیم.

But after billions of dollars in research,

اما بعد از میلیاردها دلار هزینه تحقیق،

we haven't found a solution for a disease that affects more than 14 million people

هنوز درمانی برای بیماری که در هر زمان بیش از ۱۴ میلیون نفر و خانواده‌هایشان را

and their families at any given time.

تحت تاثیر قرار داده است درمانی پیدا نکرده‌ایم.

Cancer arises as normal cells accumulate mutations.

سرطان وقتی به وجود می‌آید که جهش‌های سلول‌های معمولی روی هم انباشته شوند.

Most of the time, cells can detect mutations or DNA damage

بیشتر اوقات، سلول‌ها می‌توانند جهش یا آسیب DNA را تشخیص داده

and either fix them or self destruct.

و آن را ترمیم یا خود را نابود کنند.

However, some mutations allow cancerous cells to grow unchecked

اما بعضی جهش‌ها سلول‌های سرطانی را قادر می‌سازند تا بدون بررسی رشد کنند

and invade nearby tissues,

و به بافت‌های مجاور حمله کنند،

or even metastasize to distant organs.

یا حتی به اندام‌های دور سرایت کنند.

Cancers become almost incurable once they metastasize.

وقتی که سرطان پخش شد درمان آن تقریباً غیر ممکن است.

And cancer is incredibly complex.

و سرطان بسیار پیچیده است.

It's not just one disease.

این تنها یک بیماری نیست.

There are more than 100 different types

بیش از ۱۰۰ گونه مختلف از آن هست

and we don't have a magic bullet that can cure all of them.

و ما هم تیر جادویی نداریم که بتوانیم همه آنها را درمان کنیم.

For most cancers,

برای بیشتر سرطان‌ها،

treatments usually include a combination of surgery to remove tumors

درمان معمولاً شامل ترکیبی از عمل جراحی برای برداشتن تومور

and radiation and chemotherapy to kill any cancerous cells left behind.

و پرتودرمانی و شیمی‌درمانی برای ازبین بردن تمام سلول‌های سرطانی باقی‌مانده است.

Hormone therapies,

گاهی از هورمون درمانی،

immunotherapy,

ایمن درمانی،

and targeted treatments tailored for a specific type of cancer

و درمان‌های هدفمند هم

are sometimes used, too.

برای درمان گونه‌های خاصی از سرطان استفاده می‌شود.

In many cases, these treatments are effective

در بسیاری از موارد، این درمان‌ها موثر بوده

and the patient becomes cancer-free.

و بیمار از سرطان رها می‌شود.

But they're very far from 100% effective 100% of the time.

اما با ۱۰۰٪ موثر بودن در ۱۰۰٪ موارد خیلی فاصله داریم.

So what would we have to do to find cures for all the different forms of cancer?

خوب پس برای پیدا کردن راه درمان تمام گونه‌های مختلف سرطان چه باید بکنیم؟

We're beginning to understand a few of the problems

بعضی از مسائلی که دانشمندان باید حل کنند را

scientists would have to solve.

اخیراً درک کرده‌ایم.

First of all, we need new, better ways of studying cancer.

اول از همه، ما به روش‌های جدید و بهتر برای مطالعه سرطان نیاز داریم.

Most cancer treatments are developed using cell lines grown in labs

بیشتر درمان‌های سرطان با استفاده از خطوط سلولی

from cultures of human tumors.

کشت شده تومور انسان‌ها در آزمایشگاه توسعه پیدا کرده است.

These cultured cells have given us critical insights

این سلول‌های کشت شده، به ما درکی بحرانی

about cancer genetics and biology,

درباره ژنتیک و بیولوژی سرطان داده‌اند،

but they lack much of the complexity of a tumor in an actual living organism.

اما فاقد بیشتر پیچیدگی یک تومور در یک ارگانیزم زنده واقعی هستند.

It's frequently the case that new drugs, which work on these lab-grown cells,

بسیار است داروهای جدیدی که روی این سلول‌های در آزمایشگاه کشت شده کارگر هستند،

will fail in clinical trials with real patients.

ولی در موارد بیمارستانی روی بیماران واقعی جواب نمی‌دهند.

One of the complexities of aggressive tumors

یکی از پیچیدگی‌های تومورهای مهاجم

is that they can have multiple populations of slightly different cancerous cells.

این است که آنها می‌توانند شامل چندین توده سرطانی کمی متفاوت با هم باشند.

Over time, distinct genetic mutations accumulate in cells

با گذشت زمان، جهش‌های ژنتیکی متمایز در سلول‌ها به وجود آمده

in different parts of the tumor, giving rise to unique subclones.

و در بخش‌های مختلف تومور باعث بروز زیرتوده‌های منحصر به فرد می‌شوند.

For example, aggressive brain tumors called glioblastomas

برای مثال، تومورهای مهاجم مغزی که گلیوبلاستوما نام دارند

can have as many as six different subclones in a single patient.

می‌توانند در هر بیمار تا شش زیرتوده متفاوت داشته باشند.

This is called clonal heterogeneity,

به این ناهمگونی کلونال می‌گویند،

and it makes treatment difficult because a drug that works on one subclone

و باعث سخت شدن درمان می‌شود چون دارویی که یک زیرتوده را درمان می‌کند

may have no effect on another.

ممکن است بر دیگری هیچ اثری نداشته باشد.

Here's another challenge.

حالا یک چالش دیگر.

A tumor is a dynamic interconnected ecosystem

تومور یک اکوسیستم از درون پیوسته و پویا است

where cancer cells constantly communicate with each other

که در آن سلول‌ها دائماً با هم

and with healthy cells nearby.

و با سلول‌های سالم مجاور در تماس هستند.

They can induce normal cells to form blood vessels that feed the tumor

آنها می‌توانند سلول‌های معمولی را وادارکنند تا برای تغذیه و دفع ضایعات تومور

and remove waste products.

عروق خونی بسازند.

They can also interact with the immune system

آنها همچنین می‌توانند با سیستم ایمنی تداخل کرده

to actually suppress its function,

و عملکرد آن را مختل کنند،

keeping it from recognizing or destroying the cancer.

و از تشخیص و انهدام سرطان جلوگیری کنند.

If we could learn how to shut down these lines of communication,

اگر می‌توانستیم بفهمیم چطور این خطوط ارتباطی خاموش می‌شوند،

we'd have a better shot at vanquishing a tumor permanently.

شانس بهتری برای انهدام همیشگی یک تومور داشتیم.

Additionally, mounting evidence suggests

علاوه بر آن، آن طور که از شواهد برمی‌آید،

we'll need to figure out how to eradicate cancer stem cells.

باید راه ریشه‌کن کردن سلول‌های بنیادی سرطان را یاد بگیریم.

These are rare but seem to have special properties

این موارد نادر هستند اما ویژگی‌های به خصوصی دارند

that make them resistant to chemotherapy and radiation.

که آنها را در برابر شیمی‌درمانی و پرتودرمانی مقاوم می‌سازد.

In theory, even if the rest of the tumor shrinks beyond detection during treatment,

از نظر تئوری، در طول درمان

اگر حتی همه تومور هم آن‌قدر کوچک شود که قابل تشخیص نباشد،

a single residual cancer stem cell could seed the growth of a new tumor.

یک سلول بنیادی باقی‌مانده می‌تواند تخم به وجود آمدن تومور دیگری را بکارد.

Figuring out how to target these stubborn cells

یافتن راهی برای هدف قرار دادن این سلول‌های لجباز

might help prevent cancers from coming back.

می‌تواند به پیشگیری از بازگشت سرطان کمک کند.

Even if we solved those problems, we might face new ones.

حتی اگر آن مشکلات را هم حل کنیم با مشکلات جدیدی مواجه می‌شویم.

Cancer cells are masters of adaptation,

سلول‌های سرطانی استاد سازگاری هستند،

adjusting their molecular and cellular characteristics to survive under stress.

و برای بقا تحت فشار، ویژگی‌های مولکولی و سلولی خود را تنظیم می‌کنند.

When they're bombarded by radiation or chemotherapy,

بعضی سلول‌های سرطانی وقتی با پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی بمباران می‌شوند،

some cancer cells can effectively switch on protective shields

با تغییر صورت ژنتیکی می‌توانند به شکلی موثر

against whatever's attacking them by changing their gene expression.

در برابر هرچیزی که به آنها حمله کرده است سپر محافظی ایجاد کنند.

Malignant cancers are complex systems that constantly evolve and adapt.

سرطان‌های بدخیم سیستم‌های پیچیده‌ای هستند که دائماً درحال تکامل و سازگار شدن هستند.

To defeat them, we need to find experimental systems

برای مقابله با آنها، باید سیستم‌های آزمایشگاهی پیدا کنیم

that match their complexity,

که با پیچیدگی آنها هماهنگ باشد،

and monitoring and treatment options that can adjust as the cancer changes.

و امکانات نظارت و درمانی فراهم کنیم که با تغییر پیدا کردن سرطان بتوانند تنظیم شوند.

But the good news is we're making progress.

اما خبر خوب اینکه در حال پیشرفت هستیم.

Even with all we don't know,

حتی با وجود همه چیزهایی که نمی‌دانیم،

the average mortality rate for most kinds of cancer

نرخ میانگین مرگ و میر ناشی از بیشتر سرطان‌ها

has dropped significantly since the 1970s and is still falling.

از سال ۱۹۷۰ تا کنون افت محسوسی داشته و همچنان در حال پایین آمدن است.

We're learning more every day,

هر روز داریم بیشتر یاد می‌گیریم،

and each new piece of information gives us one more tool to add to our arsenal.

و هر اطلاعات جدید ابزار جدیدی در اختیار ما می‌گذارد تا به زرادخانه‌مان اضافه کنیم.