How fiction can change reality - Jessica Wise

Translator: Maziar Jamshidi Reviewer: Farnaz Saghafi

Emily Dickinson said over a century ago

امیلی دیکنسون بیش از یک قرن پیش گفت،

that "There is no frigate like a book to take us lands away ..."

که هیچ کشتی بادبانی مانند کتاب، ما را به سرزمین‌های

دور نمی‌برد و این حقیقت است.

And it's true.

When we pick up a book, turn on the TV, or watch a movie,

وقتی ما یک کتاب بر می‌داریم، تلویزیون را روشن می‌کنیم یا فیلم می‌بینیم،

we're carried away down the currents of story into a world of imagination.

با جریان داستان به دنیای تخیلات برده می‌شویم.

And when we land, on a shore that is both new and familiar,

و وقتی که در ساحلی فرود می‌آییم که هم تازه است و هم آشنا،

چیز عجیبی اتفاق می‌افتد.

something strange happens.

Stepping onto the shore, we're changed.

با پا گذاشتن در ساحل، تغییر می کنیم.

We don't retrace the footsteps of the authors

ما ردپای نویسندگان یا شخصیت‌هایی را که تا اینجا دنبال کردیم، دنبال نمی‌کنیم:

or characters we followed here.

No; instead, we walk a mile in their shoes.

نه. در عوض، با پا کردن در کفش آنها راه می‌افتیم.

Researchers in psychology, neuroscience, child development and biology

محققان در روانشناسی، علم اعصاب، رشد کودک، و زیست شناسی

are finally starting to gain quantifiable scientific evidence,

بالاخره آغاز به یافتن شواهد علمی قابل اندازه گیری آن چیزی کردند

که نشان می‌دهد نویسندگان و خوانندگان همیشه می‌دانسته‌اند:

showing what writers and readers have always known:

that stories have a unique ability to change a person's point of view.

این که داستانها توانایی منحصر بفردی، در تغییر دیدگاه افراد دارند.

Scholars are discovering evidence that stories shape culture,

پژوهشگران شواهدی را کشف می‌کنند که داستانها فرهنگ را شکل می‌دهند

and that much of what we believe about life comes not from fact,

و این که بیشتر آنچه درباره زندگی باور داریم نه از حقایق

but from fiction -

بلکه از داستان ها می‌آیند، که تصورمان

that our ideas of class, marriage and even gender are relatively new,

از طبقه اجتماعی، ازدواج، و حتی جنسیت

به نسبت نو هستند، و خیلی از ایدولوژی‌هایی که برای قرنها به شدت مورد باور بودند

and that many ideologies which held fast for centuries

were revised within the 18th century,

در خلال قرن هجدهم بازنگری شدند، و دوباره در صفحات رمانهای اولیه بازنویسی شدند.

and redrafted in the pages of the early novel.

Imagine a world where class, and not hard work,

دنیایی را تصور کنید که طبقه اجتماعی، و نه کار سخت، ارزش یک شخص را معین می‌کند.

decides a person's worth;

a world where women are simply men's more untamed copy;

دنیایی که زنان صرفا نسخه رام نشده‌تری از مردان هستند.

دنیایی که ازدواج بخاطر عشق یک مفهوم جدید است.

a world where marriage for love is a novel notion.

Well, that was the world in which Samuel Richardson's "Pamela"

خوب، این دنیایی بود که پاملای اثر ساموئل ریچاردسن در آغاز در آن ظاهرشد.

first appeared.

Richardson's love story starred a poor, serving-class heroine,

داستان عاشقانه ریچاردسن یک زن قهرمان فقیر از طبقه زحمتکش را به تصویر می‌کشد

who is both more superior and smarter than her upper-class suitor.

که از خواستگار سطح بالاتر خود هم از لحاظ اخلاق و هم هوش سرتر است.

The book, challenging a slew of traditions,

کتاب، با به چالش کشیدن لغزش از سنت‌ها،

caused quite a ruckus.

باعث غوغایی تمام عیار شد.

There was more press for "Pamela" than for Parliament.

تعداد مطبوعات درمورد پاملا بیشتر از پارلمان بود.

It spawned intense debate and several counter-novels.

بذر مناظرات شدید و چندین ضد رمان را ریخت.

Still, for all those who couldn't accept "Pamela,"

با این حال، بجای همه آنهایی نمی‌توانستند پاملا را بپذیرند،

others were eager for this new fictional world.

سایرین مشتاق این دنیای تخیلی نو بودند.

This best seller and all its literary heirs -

این رمان پر فروش، و همه وارثان ادبی آن،

"Pride and Prejudice," "Jane Eyre," and yes, even "Twilight" -

غرور و تعصب، جین ایر، و بله، حتی توآیلایت (گرگ و میش) هم،

have continuously shared the same tale and taught similar lessons,

پیوسته همان خط قصه را دارند، و درسهای مشابه‌ای می‌آموزند

which are now conventional and commonplace.

که اکنون معمولی و پیش پا افتاده هستند.

Similarly, novels have helped shape the minds of thought leaders

بطور مشابه، رمان‌ها در شکل گیری ذهن

across history.

پیشگامان فکری در طول تاریخ کمک کرده‌اند.

Some scholars say that Darwin's theory of evolution

بعضی محققان می‌گویند که تئوری تکامل داروین

is highly indebted to the plots he read and loved.

بشدت مدیون داستان‌هایی است که می‌خوانده و دوست داشته.

His theory privileges intelligence, swiftness, and adaptability to change -

فرضیه او بر هوش،

زرنگی، و تطبیق پذیری به تغییر امتیازمی‌دهد - تمام مشخصات اصلی یک قهرمان.

all core characteristics in a hero.

Whether you're reading "Harry Potter" or "Great Expectations,"

خواه هری پاتر می‌خوانید یا آرزو های بزرگ،

you're reading the kind of plot that inspired Darwin.

شما همان خط داستانی را می‌خوانید که الهام بخش داروین بوده است.

Yet, recent studies show that his theory might not be the whole story.

هر چند مطالعات تازه نشان می‌دهد که تئوری او ممکن است همه ماجرا نباشد،

Our sense of being a hero - one man or one woman

حس ما برای قهرمان بودن - یک مرد یا زن، یا حتی یک گونه

or even one species taking on the challenges of the world -

که با چالش‌های جهان مقابله می‌کند ممکن است نادرست باشد.

might be wrong.

Instead of being hardwired for competition

عوض اینکه برای رقابت، قالب‌ریزی شده باشیم

for being the solitary heroes in our own story,

برای اینکه قهرمانانی منزوی در داستان خودمان باشیم،

we might instead be members of a shared quest.

ممکن است در عوض اعضای یک جستجوی مشترک باشیم.

More Hobbit than Harry.

بیشتر هابیت باشیم تا هری پاتر.

Sometimes, of course, the shoes we've been walking in

بعضی اوقات، البته، کفش‌هایی که با آن راه می‌رویم مندرس می‌شوند.

can get plain worn out.

After all, we haven't walked just one mile

هر چه باشد، ما فقط یک کیلومتر در کفش جین آستین یا مارک در این راه نرفتیم،

in Jane Austen's or Mark Twain's shoes -

we've walked about 100 trillion miles in them.

ما تریلیون‌ها کیلومتر با آنها راه رفته‌ایم.

This isn't to say that we can't read and enjoy the classics;

نه اینکه نتوانیم آثار کلاسیک را بخوانیم و از آنها لذت ببریم،

we should travel with Dickens,

باید با دیکنز سفر کنیم،

let Pip teach us what to expect from ourselves,

بگذااریم پیپ (آرزوهای بزرگ) به ما بیاموزد که چه توقعاتی از خودمان داشته باشیم،

have a talk with Austen and Elizabeth about our prides and prejudices.

صحبتی با آستین و الیزابت درباره غرورها و تعصب‌هایشان داشته باشیم.

We should float with Twain down the Mississippi,

باید با مارک توآین روی رود می‌سی‌سی‌پی شناور شویم.

and have Jim show us what it means to be good.

و بگذاریم جیم (هاکربرفین) نشانمان دهد خوب بودن یعنی چه.

But on our journey, we should also keep in mind

ولی در سفر خود، باید بخاطر داشته باشیم

that the terrain has changed.

که جنس زمین عوض شده است. ما به خرید پوتین‌های تازه

We'll start shopping around for boots

خواهیم رفت که برای راه رفتن در عصر جدید ساخته شده است.

that were made for walking into a new era.

Take, for instance, Katniss Everdeen and her battle with the Capitol.

بعنوان نمونه، کَتنس اِوردین (هانگر گِیم) و نبردش با کپیتال را در نظر بگیرید.

Can "Hunger Games" lead us into thinking about capitalism in a new way?

آیا هانگر گیم می‌تواند ما را سوق دهد که به سرمایه داری به شیوه نو بیاندیشیم؟

Can it teach us a lesson

آیا می‌تواند درسی به ما بیاموزد که چرا شخص نباید خود را مقدم بر گروه بگذارد؟

about why the individual should not put herself before the group?

Will "Uglies" reflect the dangers of pursuing a perfect body

آیا اوگلیز بازتابی از خطرات دنبال یک بدن بی نقص بودن

and letting the media define what is beautiful?

و اجازه دادن به رسانه‌ها برای تعریف زیبایی است؟

Will "Seekers" trod a path beyond global warming?

آیا سیکرز (جویندگان) در جهت راهی ماوراء گرمایش زمین گام بر خواهد داشت؟

Will the life-and-death struggles of Toklo, Kallik, Lusa and the other bears

آیا مبارزه مرگ و زندگی تاکلو،

کالیک، لوسا و دیگر خرسها می‌خواهد خط مشی برای فهمیدن حیوانات

chart a course for understanding animals and our place in their world?

و جایگاه ما در دنیای آنها باشد؟

Only the future will tell which stories will engage our imagination,

تنها آینده خواهد گفت که چه داستانی تخیل ما را درگیر خواهد کرد،

کدام قصه‌ی فانتزی فردا را خواهد ساخت،

which tales of make-believe we'll make tomorrow.

But the good news is this:

اما خبر خوب این است که:

there are new stories to venture in every day,

هر روز داستانهای تازه‌ای برای شروع کردن هست.

new tales that promise to influence, to create and to spark change -

قصه‌هایی که نوید نفوذ، ایجاد، وجرقه تغییر می‌دهند.

stories that you might even write yourself.

داستانهایی که ممکن است حتی خود شما بنویسید.

So I guess the final question is this:

پس به گمانم آخرین سوال این است که:

What story will you try on next?

داستان بعدی که امتحان می کنید کدام است؟