The woman who stared at the sun - Alex Gendler

Translator: sadegh vn Reviewer: Pedram Pourasgari

In the spring of 1944, Tokyo residents experienced numerous aerial attacks

در بهار ۱۹۴۴، ساکنان توکیو حملات هوایی بی شماری

توسط بمب افکن‌های متفقین تجربه کردند.

from Allied bombers.

Air raid sirens warned citizens to get indoors

آژیرهای حمله هوایی به شهروندان هشدار می‌داد که

and preceded strategic blackouts across the city.

از منزل خارج نشوند و در سطح شهر خاموشی اعلام شده است.

But 28-year old Hisako Koyama saw these blackouts as opportunities.

اما هیساکو کویاما 28 ساله، این خاموشی‌ها را فرصتی می‌دانست.

Dragging a futon over her head for protection,

برای محافظت از خود، تشک را روی سرش کشید

Koyama would gaze at the night sky,

کویاما به آسمان مهتابی چشم دوخت

tracking all sorts of astronomical phenomena.

تا انواع پدیده‌های نجومی را ردیابی کند.

However, her latest endeavor required the light of day.

اگرچه برای آخرین تلاشش به روشنایی روز نیاز داشت.

By angling her telescope towards the sun,

با تغییر زاویه تلسکوپش به سمت خورشید

Koyama could project the star's light onto a sheet of paper,

کویاما توانست نور آن را روی یک برگه کاغذ بتاباند،

allowing her to sketch the sun’s shifting surface.

با این کار توانست سیر تغییر موقعیت سطح خورشید را طراحی کند.

She spent weeks recreating this set up, tracking every change she saw.

او هفته‌ها به بازآفرینی آن پرداخت و هر تغییری که می‌دید، ردیابی می‌کرد.

But while Koyama didn't know it,

اما در حالی که کویاما از آن هیچ اطلاعی نداشت،

these drawings were the start of one of the most important records

این طراحی‌ها شروع یکی از مهمترین سوابق

of solar activity in human history.

فعالیت خورشیدی در تاریخ بشر بودند.

To understand exactly what Koyama saw on the sun’s surface,

برای درک دقیق آنچه کویاما در سطح خورشید مشاهده کرده،

we first need to understand what’s happening inside the star.

ابتدا باید بفهمیم چه اتفاقی درون آن می‌افتد.

Every second, trillions of hydrogen atoms

هر ثانیه، تریلیون‌ها اتم هیدروژن

fuse into helium atoms in a process called nuclear fusion.

طی فرآیند همجوشی هسته‌ای به اتم های هلیوم تبدیل می‌شوند.

This ongoing explosion maintains the sun’s internal temperature

این انفجارهای مداوم، دمای داخلی خورشید را

of roughly 15 million degrees Celsius,

در حدود ۱۵ میلیون درجه سانتیگراد ثابت نگه می‌دارد

which is more than enough energy to transform gas

که بیش از انرژی کافی برای تبدیل گاز

into churning pools of plasma.

به استخرهای جوشان پلاسما است.

Plasma consists of charged particles that produce powerful magnetic fields.

پلاسما شامل ذرات بارداری است که میدان‌های مغناطیسی قدرتمندی تولید می‌کنند.

But unlike the stable charged particles that maintain magnetic activity on Earth,

اما برخلاف ذرات باردار پایداری که فعالیت مغناطیسی روی زمین را حفظ می‌کنند،

this plasma is constantly in flux,

این پلاسما دائما در جریان است

alternately disrupting and amplifying the sun's magnetic field.

و به طور متناوب میدان مغناطیسی خورشید را مختل و تقویت می‌کند.

This ongoing movement can produce

این حرکت مداوم می‌تواند

temporary concentrations of magnetic activity

غلظت‌های موقتی از فعالیت‌های مغناطیسی تولید کند

which inhibit the movement of molecules and in turn reduce heat in that area.

که مانع حرکت مولکول‌ها و به نوبه خود باعث کاهش گرما در منطقه شود.

And since regions with less heat generate less light,

و از آنجایی که مناطقی که گرمای کمتری دارند، نور کمتری تولید می‌کنند،

places with the strongest magnetic fields appear as dark spots

قسمت‌هایی با قوی‌ترین میدان‌های مغناطیسی به شکل نقاط تاریک

scattered across the sun’s surface.

به طور پراکنده در سطح خورشید به چشم می‌خورند.

These so-called sunspots are always moving,

این به اصطلاح لکه‌های خورشیدی همیشه در حال حرکت‌اند

both as a result of plasma swirling within the sphere,

هم در نتیجه چرخیدن پلاسما درون کره

and the sun’s rotation.

و هم در اثر چرخش خورشید.

And because they’re often clustered together,

و از آنجا که آنها اغلب در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند

accurately counting sunspots and tracking their movement can be a challenge,

شمارش دقیق تعداد آنها و ردیابی حرکتشان می‌تواند چالش برانگیز باشد

depending greatly on the perception and judgment of the viewer.

که این امر بستگی زیادی به درک و قضاوت بیننده دارد.

This is precisely where Koyama’s contributions would be so valuable.

اینجا دقیقا همان جایی است که مشارکت‌های کویاما بسیار ارزشمند خواهد بود.

Despite having no formal training in astronomy,

علی رغم نگذراندن آموزش رسمی در زمینه نجوم

her observations and sketches were remarkably accurate.

مشاهده‌ها و طرح‌های وی فوق‌العاده دقیق بودند.

After sending her work to the Oriental Astronomical Association,

وی پس از ارسال کار خود به انجمن نجوم مشرق زمین

she received a letter of commendation for her dedicated and detailed observations.

به خاطر مشاهدات اختصاصی و مفصل خود لوح تقدیر دریافت کرد.

With their support, she began to visit the Tokyo Museum of Science,

با حمایت آنها ، او از موزه علوم توکیو بازدید کرد

where she could use a far superior telescope to continue her work.

که توانست از یک تلسکوپ بسیار قدرتمندتر برای ادامه کارش استفاده کند.

Koyama soon joined the museum's staff as a professional observer,

کویاما اندکی بعد به عنوان ناظر حرفه‌ای به کارکنان موزه پیوست

and over the next 40 years, she worked on a daily basis,

و طی ۴۰ سال کار مرتب روزانه

producing over 10,000 drawings of the sun’s surface.

توانست بیش از 10 هزار طرح از سطح خورشید تولید کند.

Researchers already knew magnetic currents in the sun followed an 11 year cycle

محققان قبلا می‌دانستند جریان‌های مغناطیسی در خورشید، نتیجه چرخه

that moved sunspots in a butterfly shaped path over the star’s surface.

۱۱ ساله‌ای بود که لکه‌های خورشیدی را با الگوی پروانه‌ای شکل حرکت می‌داد.

But using Koyama’s record,

اما با یافته‌های کویاما

they could precisely follow specific sunspots and clusters

آنها توانستند به صورت دقیقی، لکه‌های خورشیدی و خوشه‌ها را

through that journey.

در آن مسیر ردیابی کنند.

This kind of detail offered a real-time indication of the sun’s magnetic activity,

این جزئیات، نشان‌دهنده فعالیت‌های مغناطیسی بی وقفه در خورشید بود،

allowing scientists to track all kinds of solar phenomena,

که به دانشمندان امکان داد تمام پدیده‌های خورشیدی را دنبال کنند،

including volatile solar flares.

از جمله شراره‌های خورشیدی ناپایدار.

These flares typically emanate from the vicinity of sunspots,

این شراره‌ها معمولا از مجاورت لکه‌های خورشیدی نشئت می‌گیرند

and can travel all the way to Earth’s atmosphere.

و می‌توانند تا اتمسفر زمین خود را برسانند.

در اینجا، آن‌ها می‌توانند طوفان‌های ژئو مغناطیسی ایجاد کنند

Here, they can create geomagnetic storms

capable of disrupting long range communication and causing blackouts.

که قادر به اختلال گسترده ارتباطات و قطعی برق هستند.

Solar flares also pose a major risk to satellites and manned space stations,

شراره‌های خورشیدی خطری جدی برای ماهواره‌ها و ایستگاه‌های فضایی

making them essential to predict and plan for.

ایجاد می‌کنند که اهمیت پیش‌بینی و برنامه‌ریزی را بالا می‌برد.

During an interview in 1964,

در مصاحبه ای در سال ۱۹۶۴

Koyama lamented that her 17 years of observation had barely been enough

کویاما افسوس خورد که مشاهدات ۱۷ ساله‌اش

تنها برای ثبت یک طرح پروانه‌ای چرخه خورشیدی کافی بودند.

to produce a single butterfly record of the solar cycle.

But by the end of her career, she’d drawn three and a half cycles—

اما در انتها، او سه و نیم چرخه طراحی کرد—

one of the longest records ever made.

یکی از طولانی‌ترین طرح‌های موجود.

Better still, the quality of her drawings was so consistent,

با این حال، طراحی‌هایش آنقدر منسجم بودند که

researchers used them as a baseline to reconstruct the past 400 years

محققان آن‌ها را مبنا قرار داده و به کمک منابع تاریخی متعدد

of sunspot activity from various historical sources.

فعالیت‌های ۴۰۰ سال گذشته لکه‌های خورشیدی را بازسازی کردند.

This project extends Koyama’s legacy far beyond her own lifetime,

این پروژه میراث کویاما را بسیار فراتر از طول عمر خودش می‌کند،

and proves that science is not built solely on astounding discoveries,

و ثابت می‌کند که علم نه فقط منحصرا با اکتشافات حیرت‌انگیز

but also on careful observation of the world around us.

بلکه با مشاهدات دقیق جهان پیرامون ما شکل گرفته است.