Why is it so hard to cure the common cold?

Translator: Ali Nasrabadi Reviewer: sadegh vn

In 2000, a company called ViroPharma ran clinical trials of pleconaril,

در سال ۲۰۰۰ شرکتی به نام «ویروفارما» کارآزمایی بالینی «پلکوناریل» را انجام داد؛

a new pill designed to treat the common cold.

یک داروی جدید که برای درمان سرماخوردگی ساخته شده بود.

In many patients, the pill helped.

در اکثر بیماران، دارو تاثیرگذار بود

But in 7 of them, just a few days into the treatment,

اما در هفت مورد از آن‌ها تنها چند روز بعد از مصرف،

researchers found mutated virus variants that were almost completely resistant

محققان گونه‌های ویروس جهش‌یافته‌ای را پیدا کردند که تا حدودی کاملاً نسبت به

to pleconaril.

پلکوناریل مقاوم بودند.

Viruses are always mutating, but this one mutated so quickly that it managed

ویروس‌ها همیشه در حال جهش هستند ولی این یکی آنقدر سریع جهش یافت که

to outmaneuver years of research and development in just a few days.

توانست سال‌ها تحقیق و توسعه را تنها ظرف چند روز دور بزند.

If you didn't have an immune system and caught a cold,

اگر سیستم ایمنی نداشتید و سرما می‌خوردید،

the infection would quickly spread deep into your lungs.

عفونت فوراً به ریه‌هایتان سرایت پیدا می‌کرد.

Rampant viral replication would destroy tissue there,

تکثیر ویروسی بافت آنجا را کاملاً از بین می‌برد

until your lungs couldn’t supply your body with enough oxygen

تا زمانی که ریه‌هایتان دیگر قادر به تامین اکسیژن کافی بدن‌تان نباشند

and you’d asphyxiate.

و خفه شوید.

Unfortunately, for millions of people around the world who live

متاسفانه برای میلیون‌ها نفر از مردم دنیا

with a less-than-fully-functional immune system

که سیستم ایمنی چندان مناسبی ندارند

or who are on immunosuppressant drugs,

یا داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مصرف می‌کنند،

this is a real risk:

این خطر جدی‌ای است:

“minor” infections can turn serious or even deadly.

عفونت‌های «جزئی» هم می‌توانند وخیم یا حتی مرگبار شوند.

اما اگر به قدری خوش‌شانس باشید که یک سیستم ایمنی کاملاً موثر داشته باشید،

But if you're fortunate enough to have a fully functional immune system,

a cold will probably give you a few relatively mild symptoms.

احتمالاً سرماخوردگی تنها باعث بروز علائم نسبتاً خفیفی در شما شود.

به طور متوسط، بزرگسالان بیش از ۱۵۰ بار در زندگی‌شان به سرماخوردگی مبتلا می‌شوند.

On average, adults catch more than 150 colds throughout their lives.

And despite the fact that the symptoms are similar,

و علیرغم تشابه علائم،

the cause could be different each time.

علت سرماخوردگی می‌تواند در هر بار متفاوت باشد.

Common colds are caused by at least 8 different families of virus,

سرماخوردگی در نتیجۀ حداقل هشت خانواده مختلف ویروس به وجود می‌آید و

each of which can have its own species and subtypes.

هرکدام می‌تواند گونه و زیرمجموعه خود را داشته باشد.

How can so many different viruses cause the same illness?

چطور این همه ویروس متفاوت می‌توانند باعث یک بیماری شوند؟

Well, viruses can only invade our bodies in a few ways:

خب، ویروس‌ها می‌توانند تنها به چند طریق به بدن ما نفوذ کنند:

one is to come in on a breath.

یکی از طریق تنفس است.

We have to breathe, so our immune system sets up a bunch of frontline defenses

باید تنفس کنیم؛ پس سیستم ایمنی ما چندین پدافند دفاعی نصب می‌کند که در واقع

and these are actually what produce many of the symptoms of a cold.

موجب بروز علائم سرماخوردگی می‌شوند.

Your mucus-y, dripping nose is your immune system trapping and flushing out virus.

آبریزش اخلاط از بینی نشان می‌دهد که سیستم ایمنی شما

ویروس‌ها را به دام و بیرون انداخته است.

Your fever is your immune system raising your body temperature

تب شما نشان می‌دهد سیستم ایمنی شما دمای بدن را بالا برده تا

to slow down viral replication.

باعث کاهش سرعت تکثیر ویروس شود.

And your inflamed, well, everything,

و ورمِ... تقریباً همه‌چیزتان

that’s your immune system widening your blood vessels

نشان‌دهنده بازتر شدن رگ‌های خونی‌تان

and recruiting its white blood cell army to help kill the virus.

و به خدمت گرفتن ارتش گلبول‌های سفید برای کمک به از بین بردن ویروس است.

So, if the common cold is caused by many different viruses,

پس اگر علت سرماخوردگی چندین ویروس مختلف باشد،

is a cure even possible?

اصلاً امکان درمان آن وجود دارد؟

Here’s one fact in our favor:

یک حقیقت که به نفع ماست:

a single family of viruses causes 30 to 50% of all colds:

یک خانواده ویروسی مسبب ۳۰ تا ۵۰ درصد تمام سرماخوردگی‌هاست:

rhinovirus.

راینوویروس.

If we could eliminate all rhinovirus infections,

اگر بتوانیم تمام عفونت‌های راینوویروسی را از بین ببریم،

we’d be a long way towards curing the common cold.

به شدت مسیر ما برای درمان سرماخوردگی هموار می‌شود.

There are two main ways to fight a virus: vaccines and antiviral drugs.

دو راه اصلی برای مقابله با ویروس وجود دارد: واکسن و داروهای ضدویروس.

The first attempt to create a rhinovirus vaccine was a success—

اولین اقدام برای ساخت واکسن راینوویروس موفقیت‌آمیز بود...

but a short-lived one.

ولی عمر کوتاهی داشت.

In 1957, William Price vaccinated 50 kids with inactivated rhinovirus

در سال ۱۹۵۷، ویلیام پرایس با راینوویروس غیرفعال ۵۰ کودک را واکسینه کرد،

and gave 50 others a placebo.

و به ۵۰ کودک دیگر دارونما داد.

Soon afterwards, a rhinovirus outbreak spread throughout the kids.

مدت کوتاهی بعد از آن، راینوویروس بین کودکان شیوع پیدا کرد.

In the vaccinated group, only 3 got sick.

در گروه واکسینه‌شده، تنها سه نفر مریض شدند.

In the placebo group, 23 did— almost 8 times as many.

در گروهی که دارونما دریافت کردند، ۲۳ نفر مبتلا شدند که حدوداً هشت برابر است.

And despite the small numbers, this was promising:

و علیرغم تعداد کم، این حقیقت نویدبخش بود:

the immune systems of vaccinated kids were successfully

سیستم ایمنی کودکان واکسینه‌شده

recognizing and responding to rhinovirus.

در شناخت و مقابله با راینوویروس موفق ظاهر شد.

But later trials of the vaccine showed no protection at all— none.

اما آزمایشات بعدی واکسن هیچ ایمنی‌ای در پی نداشت.

This wasn’t Price’s fault—

این تقصیر پرایس نبود...

no one at the time knew that rhinovirus had multiple subtypes.

در آن زمان هیچکس نمی‌دانست که راینوویروس چندین زیرگروه دارد.

Price’s vaccine, for reasons we don’t fully understand,

واکسن پرایس بنا به عللی که کامل درک نمی‌کنیم،

didn't provide broad protection,

ایمنی وسیعی فراهم نکرد،

meaning it was only effective against one or maybe a few subtypes of rhinovirus—

یعنی تنها نسبت به یک یا شاید چند زیرگروهِ راینوویروس...

out of 169 subtypes and counting.

از بین ۱۶۹ زیرگروه یا بیشتر موثر بود.

Sometimes, when we make a vaccine, we get lucky.

گاهی اوقات وقتی واکسنی می‌سازیم، شانس می‌آوریم.

The mRNA COVID vaccines, for example,

برای مثال،واکسن‌های کووید واکسن ام‌آران‌ای

effectively protect us against severe disease and death

به طور موثری از ما در برابرِ بیماری شدید و مرگ ناشی از

across the original virus and variants too.

ویروس اصلی و سویه‌های آن محافظت می‌کنند.

But we have yet to create a broadly protective vaccine against rhinovirus,

ولی هنوز واکسنی که بتواند ایمنی وسیعی در برابر راینوویروس

or any other virus that causes the common cold.

یا هر ویروسی که باعث سرماخوردگی می‌شود، نساختیم.

Okay, what about antiviral drugs?

خیلی خب، پس داروهای ضد ویروس چطور؟

Viruses hijack human cellular machinery to replicate and spread,

ویروس‌ها اجزای سلولی را به منظور تکثیر و گسترش خود می‌ربایند؛

so it’s hard to make a molecule that’s toxic to the virus

پس ساخت مولکولی که برای ویروس خطرناک باشد ولی

without also being toxic to the human.

برای انسان خطرناک نباشد، سخت است.

و حتی اگر بتوانید این کار را انجام دهید،

And even if you manage to do that,

the virus could mutate out of reach of the drug.

ویروس می‌تواند جهش یابد و اثر دارو را خنثی کند.

Viruses are slippery beasts.

ویروس‌ها موجودات فرّاری هستند.

We have, though, had some incredible successes:

با این وجود، موفقیت‌های شگرفی داشتیم:

we eradicated smallpox thanks to an effective vaccine,

ما توانستیم به لطف یک واکسن موثر آبله را

the fact that it can’t hide out in other species,

به علت اینکه نمی‌تواند در موجودات دیگر مخفی شود و

and its relatively low mutation rate.

نرخ جهش پایینی دارد، از بین ببریم.

HIV, on the other hand, mutates so quickly that in an untreated individual,

از طرفی اچ‌آی‌وی چنان سرعت جهش بالایی دارد که در فردی که درمان نشود،

every possible single-letter mutation in the virus’s genetic code

ممکن است همه جهش‌های نقطه‌ای ممکن در کد ژنتیکی ویروس

could, in theory, be produced in a single day.

از نظر تئوری در یک روز انجام شود.

Despite trying for decades, we still don’t have a vaccine.

علیرغم دهه‌ها تلاش همچنان واکسنی نداریم.

But we do have an effective cocktail of HIV drugs

اما چندین داروی موثر اچ‌آی‌وی داریم که

that the virus can’t easily mutate away from.

اجازه نمی‌دهند ویروس به راحتی جهش یابد.

Unfortunately, we are stuck with colds for now.

متاسفانه فعلاً درگیر سرماخوردگی هستیم.

But the last few decades have featured some entirely game-changing

اما در دهه‌های اخیر چندین موفقیت نوین در عرصه پزشکی حاصل شده؛

medical breakthroughs, like mRNA vaccines and CRISPR.

از جمله واکسن‌های ام‌آر‌ان‌ای و کریسپر.

CRISPR could be particularly promising as an antiviral agent,

خصوصاً کریسپر که می‌تواند به عنوان یک عامل ضد ویروسی موثر باشد

because it originally evolved in bacteria as an immune defense against viruses.

زیرا در ابتدا به عنوان یک پدافند ایمنی در برابر ویروس در باکتری تکامل پیدا کرد.

In fact, early in the COVID-19 pandemic,

در واقع در اوایل پاندمی کووید-۱۹

a research team showed that a CRISPR system could degrade

یک تیم تحقیقاتی نشان داد که سیستم کریسپر می‌تواند

coronavirus and influenza genomes in our lung cells.

باعث تخریب کروناویروس و ژنوم‌های آنفولانزا در سلول‌های ریه ما شود.

They called their system prophylactic antiviral CRISPR in human cells.

آن‌ها نام سیستم خود را «کریسپرِ ضد ویروسِ پیشگیری‌کننده در سلول‌های انسانی»

Or, for short, PAC-MAN.

یا به اختصار «پک-من» گذاشتند.