The rise and fall of the Assyrian Empire - Marian H Feldman

Translator: soheila Jafari Reviewer: sadegh zabihi

Before the sun never set on the British Empire,

قبل از اینکه امپراتوری بریتانیا که در آن خورشید هرگز غروب نمی‌کرد بوجود آید،

before Genghis Khan swept the steppe,

فبل از اینکه چنگیزخان دشت‌ها را درنوردد،

before Rome extended its influence to encircle the Mediterranean Sea,

قبل از اینکه امپراتوری روم بر حوزه مدیترانه نفوذ یابد،

there was ancient Assyria.

امپراتوری باستانی آشور وجود داشت.

Considered by historians to be the first true empire,

تاریخ‌دانان آن را اولین امپراتوری واقعی می‌دانند،

Assyria’s innovations laid the groundwork for every superpower that’s followed.

نوآوری‌های آشوری‌های زمینه را برای هر قدرت عظیمی که پس آن ایجاد شد فرآهم کرد.

At its height, in the 7th century BCE,

در این فراز، هفت قرن قبل از میلاد،

the Assyrian Empire stretched across modern Iraq,

امپراتوری آشور در عراق،

Syria,

سوریه،

Lebanon,

لبنان،

Israel,

اسرائیل،

and parts of Turkey,

و بخشی از ترکیه،

Iran,

and Egypt.

ایران،

و مصر امروزی گسترش یافت.

Its wonders included a vast library and large botanical and zoological park.

شگفتی‌های آن شامل یک کتابخانه وسیع، پارک بزرگ گیاه شناسی، و باغ حیوانات بود.

But the story of Assyria’s rise to dominance began many centuries earlier,

اما داستان ظهور آشور قرن‌ها قبل آغاز شد،

in the Late Bronze Age, in a city called Ashur.

در اواخر دوران برنز، در شهری به نام آشور.

Ashur was a tin and textiles trading center

آشور مرکز تجارت قلع و منسوجات بود

located along the Tigris River in northern Iraq.

که در کنار رود دجله در شمال عراق قرار داشت.

It shared its name with a god thought to be an embodiment of the city

نامش از نام خدایی گرفته شده بود که شهر را دربرگرفته بود

and later of the entire empire.

و سپس نام تمامی امپراطوری شد.

For the administration-minded Assyrians, politics and religion were closely linked.

در تفکر دولتمردان آشوری سیاست و مذهب به شدت با هم پیوند داشتند.

Around 1300 BCE, a high priest named Ashur-uballit I took the title of king

حدود سال ۱٫۳۰۰ قبل از میلاد مسیح، یک روحانی سطح بالا به نام آشور-اوبالیت اول

and initiated a tradition of military campaigns,

عنوان پادشاه را برگزید و یک سنت نظامی پایه‌گذاری کرد،

effectively transforming Assyria from a city-state to a territorial state.

و در پیامد آن آشور از یک شهر به یک سرزمین تبدیل شد.

This meant that a single administrative entity

بدین معنا که یک نهاد اجرایی واحد

oversaw many places, cultures, and peoples.

به مکان‌ها، فرهنگ‌ها، و مردم زیادی نظارت داشت.

For the next 150 years, Assyria extended its reach and thrived.

برای ۱۵۰ سال بعدی، آشور محصولات و داد و ستد را گسترش داد.

In the 12th century BCE,

در سال ۱٫۲۰۰ قبل از میلاد مسیح،

a mysterious catastrophe that still bewilders archaeologists

یک فاجعه مرموز که هنوز باستان‌شناسان در آن سردرگم هستند

caused the Assyrians to lose much of their territory.

باعث شد که آشور بخش عمده‌ای از سرزمینش را از دست بدهد.

A few hundred years later, however,

ولیکن چند صد سال بعد،

Assyrian kings began a new round of conquests.

پادشاهان آشوری دوره جدیدی از فتوحات‌شان را آغاز کردند.

This time, they honed their administrative system

در این زمان، سیستم اجرایی‌شان را به یک امپراتوری اصلاح کردند

into an empire that would last generations.

که بتواند برای نسل‌ها ادامه یابد.

Assyrians were military innovators and merciless conquerors.

آشوریان نوآوران نظامی و کشور گشایان بی‌رحمی بودند.

During their conquests,

در زمان کشور‌گشایی‌هاشان،

they used siege tactics and cruel punishments for those who opposed them,

آنها از تاکتیک محاصره و مجازات بی‌رحمانه برای مخالفانشان استفاده می‌کردند،

including impalement and flaying.

از جمله پوست کردن و یا به چهار میخ کشیدن آنها.

The growth of their empire was due, in part,

بخشی از گسترش و رشد امپراتوری‌شان

to their strategy of deporting local populations,

مربوط به استراتژی اخراج کردن مردم محلی

then shifting them around the empire to fulfill different needs.

سپس انتقال آنها به اطراف امپراتوری برای تحقق نیازهای مختلف بود.

This broke peoples’ bonds with their homelands

این کار پیوند مردم با سرزمین مادریشان

and severed loyalties among local groups.

و وفاداری شدید در میان گروهای محلی را از بین برد.

Once the Assyrians conquered an area,

هنگامی که آشوریان منطقه‌ای را فتح می‌کردند،

they built cities connected by well-maintained royal roads.

آنها جاده‌های اصلی همراه با نگهداری بسیار خوب را می‌ساختند.

Often, when a new king came to power, he would build a new capital.

اغلب، هنگامی که یک پادشاه نو به قدرت می‌رسید، او یک پایتخت جدید می‌ساخت.

With each move, new palaces and temples were erected and lavishly decorated.

با هر تغییر، کاخ‌ها و معابد برپا شده و سخاوتمندانه تزئین می‌شدند.

Although kings claimed absolute power,

گرچه پادشاه مدعی قدرت مطلقه بوده،

we know that an extensive system of courtiers,

می‌دانیم که یک سیستم گسترده از داوران،

provincial officials,

مقامات ولایتی،

and scholars influenced affairs.

و خردمندان بر امور تاثیر داشتند.

At least one woman, Sammuramat, ruled the kingdom.

حداقل یک زن، سامورامات، بر کشور حکومت می‌کرد.

Assyrian rulers celebrated their military excursions

پادشاهان آشوری از نظامیان

by having representations of their exploits

برای کارهای برجسته نظامی‌شان

carved into the walls of their newly built palaces.

با حک کردن آنها بر روی دیوار‌های کاخ‌ها تجلیل می‌کردند.

But despite the picture of a ruthless war state projected by these records,

اما علی‌رغم تصاویر بی‌رحمانه شرایط جنگ در این کتیبه‌ها،

the Assyrian kings were also interested in the cultural traditions of the region,

پادشاهان آشوری علاقمند به فرهنگ و سنت‌های منطقه بودند،

especially those of Babylonia, a separate state to the south.

به ویژه به بابل، ایالتی منفک در جنوب.

Babylonia had been a cultural leader for millennia,

بابل برای یک هزاره رهبر فرهنگی بود،

stretching back to the beginning of writing

برمی‌گردد به آغاز نوشتن

at the end of the 4th millennium BCE.

در پایان هزاره چهارم قبل از میلاد مسیح.

Assyria saw itself as the inheritor and protector of this tradition.

آشور خودش را وارث و نگهدارند این سنت می‌دانست.

Assyrian rulers supported scholars

پادشاهان آشوری از دانشمندان در هر حوزه تخصصی

in specialties ranging from medicine to magic,

از پزشکی تا شعبده‌بازی پشتیبانی می‌کردند،

and the capital cities, like Ninevah,

و پایتخت‌ها، مانند نینوا،

were home to elaborate parks and gardens

خانه پارک‌ها و باغ‌های زیبایی بودند

that housed plants and animals from around the empire.

که گیاهان و حیوانات از سراسر امپراتوری در آنجا بودند.

One of Assyria’s final rulers, Ashurbanipal,

یکی از آخرین پادشا‌هان آشور به نام آشوربانیپال،

sent scholars throughout Babylonia to gather up and copy ancient literary works.

دانشمندان را به سراسر بابل فرستاد تا آثار ادبی قدیمی را جمع آوری و کپی کنید.

Ashurbanipal’s library took the form of clay tablets

کتابخانه آشوربانیپال از لوح‌های گلی تشکیل شده بود

inscribed with cuneiform in the languages of Akkadian and Sumerian.

که به زبانهای ‌سومری و اکدانی با خط میخی نوشته بودند.

The library was lost during the final sack of Ninevah in 612 BCE.

کتابخانه در غارت پایانی نینوا در سال ۶۱۲ قبل از میلاد میسح ناپدید شد.

But thanks to a 19th century archaeological excavation,

اما به لطف حفاری‌های باستان‌شناسی قرن نوزدهم،

many masterpieces of ancient literature,

خیلی از شاهکارهای ادبی باستانی،

including the Epic of Gilgamesh and the Babylonian Creation Epic,

از جمله حماسه گیل‌گمش و حماسه تشکیل بابلیان،

survive today.

امروزه باقی مانده‌اند.

After centuries of rule,

پس از قرن‌ها حکومت،

the Assyrian Empire fell to the Babylonians and Medes

بین سالهای ۶۱۲- ۶۰۹

between 612 and 609 BCE.

امپراتوری آشور توسط بابلیان و ماد‌ها سقوط کرد.

Yet the innovations that the Assyrians  pioneered live on.

با این حال، نوآوری‌های آشوریان پابرجا ماندند.

Their emphasis on constant innovation,

تاکید آنها بر نوآوری مدام،

efficient administration,

سیستم اجرایی موثر،

and excellent infrastructure

و زیربناهای عالی،

set the standard for every empire that’s followed them in the region

برای هر امپراتوری که پس از آنها در این منطقه و در سراسر جهان پدید آمد

and across the globe.

استانداردهایی را بنا نهاد.