"All the World's a Stage" by William Shakespeare

Μετάφραση: Maria Vrachnou Επιμέλεια: Chryssa R. Takahashi

“All the World’s a Stage”

«Όλος ο Κόσμος είναι μια Σκηνή»

from "As You Like It"

από το «Όπως Σας Αρέσει»

by William Shakespeare

του Γουίλιαμ Σέξπιρ.

All the world’s a stage,

Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή,

And all the men and women merely players;

κι όλοι, άντρες και γυναίκες, απλοί ηθοποιοί.

They have their exits and their entrances;

Έχουν τις εξόδους και τις εισόδους τους.

And one man in his time plays many parts,

Κι ένας άνθρωπος στην εποχή του παίζει πολλά κομμάτια.

His acts being seven ages.

Οι πράξεις του είναι επτά ηλικίες.

At first the infant,

Στην αρχή το βρέφος,

Mewling and puking in the nurse’s arms;

κλαψουρίζοντας στα χέρια της παραμάνας του.

And then the whining school-boy, with his satchel

Και μετά το γκρινιάρικο σχολιαρόπαιδο, με τη σάκα του,

And shining morning face, creeping like snail

και το λαμπερό πρωινό του πρόσωπο, που σέρνεται σα σαλιγκάρι.

Unwillingly to school.

Απρόθυμο να πάει σχολείο.

And then the lover,

Και μετά ο εραστής,

Sighing like furnace, with a woeful ballad

αναστενάζοντας σαν σε καμίνι, με μια θλιβερή μπαλάντα,

Made to his mistress’ eyebrow.

για το φρύδι της καλής του.

Then a soldier,

Μετά ένας στρατιώτης,

Full of strange oaths, and bearded like the pard,

γεμάτος περίεργους όρκους, και τριχωτό μουσούδι σαν τη λεοπάρδαλη,

Jealous in honour, sudden and quick in quarrel,

ζηλιάρης στην τιμή, απότομος και σβέλτος στον καβγά,

Seeking the bubble reputation

επιζητώντας την εφήμερη φήμη.

Even in the cannon’s mouth.

ως και στην μπούκα του κανονιού.

And then the justice,

Και μετά η δικαιοσύνη,

In fair round belly with good capon lin’d,

Με μια στρογγυλή κοιλιά και γεμάτος εμπειρίες,

With eyes severe and beard of formal cut,

με σοβαρά μάτια κι ένα καλοκουρεμένο μούσι,

Full of wise saws and modern instances;

όλος ρήσεις σοφές και σύγχρονες κοινοτοπίες

And so he plays his part.

Κι έτσι παίζει το κομμάτι του.

The sixth age shifts

Αλλά η έκτη ηλικία μεταβάλλει τον άνθρωπο

Into the lean and slipper’d pantaloon,

σε κοκαλιάρικο γερόντι με παντόφλες,

With spectacles on nose and pouch on side;

με γυαλιά στη μύτη και πουγκί στη ζώνη,

His youthful hose, well sav’d, a world too wide

το παντελόνι άθικτο, αν και φτιαγμένο χρόνια πριν, αλλά φαρδύ σαν κόσμος

For his shrunk shank; and his big manly voice,

για τα γερασμένα του πετσιά,

Turning again toward childish treble, pipes

με την αντρίκεια φωνάρα πολύ ψιλή σαν παιδική,

And whistles in his sound.

να ουρλιάζει σφυριχτή.

Last scene of all,

Η τελευταία πράξη απ' όλες,

That ends this strange eventful history,

που δίνει τέλος σ' αυτή την παράξενη και ταραχώδη ιστορία,

Is second childishness and mere oblivion;

είναι το ξαναμώραμακι η πλήρης αμνησία,

Sans teeth, sans eyes, sans taste, sans everything.

νωδή, τυφλή, αναίσθητη, απ’ όλα στερημένη.