The fascinating history of cemeteries - Keith Eggener

Μετάφραση: Christina Giannakaki Επιμέλεια: Chryssa Rapessi

Spindly trees,

Ψηλόκορμα δέντρα,

rusted gates,

σκουριασμένες πύλες,

crumbling stone,

φθαρμένες πλάκες,

a solitary mourner—

ένας μοναχικός πενθών--

these things come to mind when we think of cemeteries.

τέτοια πράγματα έρχονται στον νου όταν σκεφτόμαστε τα κοιμητήρια.

But not so long ago,

Αλλά όχι πολύ παλιά,

many burial grounds were lively places,

πολλά σημεία ταφής ήταν ζωηρά μέρη,

with blooming gardens and crowds of people

μ' ανθισμένους κήπους και πλήθη ανθρώπων

strolling among the headstones.

να τριγυρίζουν ανάμεσα στις ταφόπλακες.

How did our cemeteries become what they are today?

Πώς τα κοιμητήριά μας εξελίχθηκαν σ' αυτό που είναι σήμερα;

Some have been around for centuries,

Ορισμένα υπάρχουν εδώ και αιώνες,

like the world’s largest, Wadi al-Salaam,

όπως το Βάντι Αλ Σαλάμ, το μεγαλύτερο του κόσμου,

where more than five million people are buried.

όπου βρίσκονται θαμμένοι πάνω από πέντε εκατομμύρια άνθρωποι.

But most of the places we’d recognize as cemeteries are much younger.

Αλλά τα περισσότερα μέρη που θεωρούνται κοιμητήρια είναι πολύ νεότερα.

In fact, for much of human history,

Στην πραγματικότητα, για αρκετή από την ιστορία μας,

we didn’t bury our dead at all.

δεν θάβαμε καθόλου τους νεκρούς μας.

Our ancient ancestors had many other ways of parting with the dead loved ones.

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν πολλούς άλλους τρόπους

ν' αποχωρίζονται τους αγαπημένους τους.

Some were left in caves,

Κάποιοι αφήνονταν σε σπηλιές,

others in trees

άλλοι σε δέντρα

or on mountaintops.

ή σε κορυφές βουνών.

Still others were sunk in lakes,

Άλλοι βυθίζονταν ακόμη και σε λίμνες,

put out to sea,

στ' ανοιχτά της θάλασσας,

ritually cannibalized,

κανιβαλίζονταν τελετουργικά

or cremated.

ή αποτεφρώνονταν.

All of these practices,

Όλες αυτές οι πρακτικές,

though some may seem strange today,

αν και κάποιες φαντάζουν ανοίκειες σήμερα,

were ways of venerating the dead.

ήταν τρόποι για να τιμηθούν οι νεκροί.

By contrast, the first known burials

Αντίθετα, οι πρώτες γνωστές ταφές

about 120,000 years ago

περίπου 120.000 χρόνια πριν

were likely reserved for transgressors,

εκτελούνταν για παραβάτες,

excluding them from the usual rites

εξαιρώντας τους από τα συνήθη τελετουργικά

intended to honor the dead.

που είχαν σκοπό να τιμήσουν τον νεκρό.

But the first burials revealed some advantages over other practices:

Αλλά οι πρώτες ταφές αποκάλυψαν ορισμένα πλεονεκτήματα σε σχέση μ' άλλες πρακτικές:

they protected bodies from scavengers and the elements,

προστάτευαν τα σώματα από πτωματοφάγα ζώα και τα καιρικά φαινόμενα,

while shielding loved ones from the sight of decay.

ενώ παράλληλα προστάτευαν τους αγαπημένους απ' το θέαμα της φθοράς.

These benefits may have shifted ancient people’s thinking

Αυτά τα οφέλη ίσως άλλαξαν τις πεποιθήσεις των αρχαίων ανθρώπων

toward graves designed to honor the dead,

για τους τάφους προς τιμήν των νεκρών,

and burial became more common.

και η ταφή έγινε πιο συνηθισμένη.

Sometimes, these graves contained practical or ritual objects,

Κάποιες φορές, αυτοί οι τάφοι περιείχαν χρηστικά ή τελετουργικά αντικείμενα,

suggesting belief in an afterlife

μαρτυρώντας πίστη στη μεταθανάτια ζωή

οπότε ο νεκρός ίσως χρειαζόταν τέτοια αντικείμενα.

Communal burials first appeared in North Africa and West Asia

Οι ομαδικές ταφές πρωτοεμφανίστηκαν στη Βόρεια Αφρική και τη Δυτική Ασία

around 10 to 15,000 years ago,

πριν από περίπου 10-15.000 χρόνια,

around the same time as the first permanent settlements in these areas.

σχεδόν την ίδια εποχή με τις πρώτες μόνιμες εγκαταστάσεις στις περιοχές αυτές.

These burial grounds created permanent places to commemorate the dead.

Αυτά τα εδάφη ταφής αποτέλεσαν μόνιμους τόπους τιμής των νεκρών.

The nomadic Scythians littered the steppes

Οι νομάδες Σκύθες γέμισαν τις στέπες

with grave mounds known as kurgans.

με τύμβους γνωστούς ως «κουργκάν».

The Etruscans built expansive necropoles,

Οι Ετρούσκοι έχτιζαν μεγάλες νεκροπόλεις,

their grid-patterned streets lined with tombs.

των οποίων το τετραγωνισμένο οδικό δίκτυο ήταν διάσπαρτο με τύμβους.

In Rome, subterranean catacombs housed

Στη Ρώμη οι υπόγειες κατακόμβες περιείχαν

both cremation urns and intact remains.

τόσο τεφροδόχους όσο και άθικτες σορούς.

The word cemetery, or “sleeping chamber,”

Η λέξη κοιμητήριο ή «κάμαρα ύπνου»,

was first used by ancient Greeks,

χρησιμοποιήθηκε αρχικά απ' τους αρχαίους Έλληνες,

who built tombs in graveyards

οι οποίοι έχτιζαν τύμβους σε νεκροταφεία

at the edges of their cities.

στις παρυφές των πόλεων τους.

In medieval European cities,

Στις ευρωπαϊκές πόλεις του μεσσαίωνα,

Christian churchyards provided rare, open spaces

τα προαύλια των χριστιανικών ναών παρείχαν ειδικούς, ανοιχτούς χώρους

that accommodated the dead,

για την ταφή των νεκρών,

but also hosted markets, fairs, and other events.

αλλά και για το στήσιμο αγορών, φεστιβάλ και άλλων εκδηλώσεων.

Οι αγρότες τα χρησιμοποιούσαν ακόμη και για τη βοσκή

Farmers even grazed cattle in them,

believing graveyard grass made for sweeter milk.

θεωρώντας ότι το γρασίδι των νεκροταφείων έκανε το γάλα πιο γλυκό.

As cities grew during the industrial revolution,

Με την επέκταση των πόλεων κατά τη βιομηχανική επανάσταση,

large suburban cemeteries replaced smaller urban churchyards.

τα μεγάλα προαστιακά νεκροταφεία αντικατέστησαν τα μικρά προαύλια των ναών.

Cemeteries like the 110-acre Père-Lachaise in Paris

Τα κοιμητήρια όπως το Περ Λασέζ των 110 στρεμμάτων στο Παρίσι

or the 72-acre Mt. Auburn in Cambridge, Massachusetts

ή το Μάουντ Όμπερν 72 στρεμμάτων στο Κέιμπριτζ Μασαχουσέτης

were lushly landscaped gardens

αποτελούσαν πλούσιους κήπους

filled with sculpted stones

γεμάτους με λαξευμένες πέτρες

and ornate tombs.

και περίτεχνους τύμβους.

Once a luxury reserved for the rich and powerful,

Κάποτε μια πολυτέλεια που ανήκε στους πλούσιους και ισχυρούς,

individually marked graves

οι ατομικά χαραγμένοι τάφοι,

became available to the middle and working classes.

έγινε διαθέσιμη στη μεσαία και την εργατική τάξη.

People visited cemeteries for funerals,

Οι άνθρωποι επισκέπτονταν τα κοιμητήρια σε κηδείες,

but also for anniversaries, holidays,

αλλά και σε επετείους, αργίες,

or simply an afternoon outdoors.

ή απλά σε μια απογευματινή επίσκεψη.

By the late 19th century, as more public parks and botanical gardens appeared,

Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, με την εμφάνιση περισσότερων

δημόσιων πάρκων και βοτανικών κήπων,

cemeteries began to lose visitors.

τα κοιμητήρια είχαν χάσει επισκέπτες.

Today, many old cemeteries are lonely places.

Σήμερα, πολλά παλιά κοιμητήρια είναι ερημωμένοι τόποι.

Some are luring visitors back with tours,

Κάποια δελεάζουν τους επισκέπτες να γυρίσουν με ξεναγήσεις,

concerts, and other attractions.

συναυλίες και άλλες εκδηλώσεις.

But even as we revive old cemeteries,

Αλλά ακόμη κι όταν δίνουμε ζωντάνια στα παλιά κοιμητήρια

we’re rethinking the future of burial.

σκεφτόμαστε ξανά το μέλλον της ταφής.

Cities like London, New York, and Hong Kong

Πόλεις όπως το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη και το Χονγκ Κονγκ

are running out of burial space.

ξεμένουν από χώρο για ταφές.

Even in places where space isn’t so tight,

Ακόμη και σε τόπους όπου ο χώρος δεν είναι τόσο λίγος,

cemeteries permanently occupy land

τα κοιμητήρια καταλαμβάνουν μόνιμα γη

that can’t be otherwise cultivated or developed.

που δεν μπορεί να καλλιεργηθεί πια ή να αξιοποιηθεί αλλιώς.

Traditional burial consumes materials

Η παραδοσιακή ταφή απαιτεί υλικά

like metal, stone, and concrete,

όπως το μέταλλο, η πέτρα και το τσιμέντο,

and can pollute soil and groundwater

και ρυπαίνει το έδαφος και το υπεδάφιο νερό

with toxic chemicals.

με τοξικές ουσίες.

With increasing awareness of the environmental costs,

Καθώς αυξάνεται η ευαισθητοποίηση για τη βλάβη στο περιβάλλον

people are seeking alternatives.

οι άνθρωποι αναζητούν εναλλακτικές.

Many are turning to cremation and related practices.

Πολλοί στρέφονται στην αποτέφρωση και σε σχετικές μεθόδους.

Along with these more conventional practices,

Μαζί μ' αυτές τις πιο συμβατικές πρακτικές,

people can now have their remains shot into space,

οι άνθρωποι τώρα μπορούν να στείλουν τη σορό τους στο διάστημα,

used to fertilize a tree,

για λίπασμα ενός δέντρου,

or made into jewelry,

ή να την κάνουν κοσμήματα,

fireworks,

πυροτεχνήματα

and even tattoo ink.

ή ακόμη και μελάνι για τατουάζ.

In the future, options like these may replace burial completely.

Μελλοντικά, οι επιλογές αυτές μπορεί ν' αντικαταστήσουν πλήρως την ταφή.

Cemeteries may be our most familiar monuments to the departed,

Τα κοιμητήρια μπορεί ν' αποτελούν τα πιο οικεία μας μνημεία για τους συγχωρεμένους,

but they’re just one step

αλλά είναι μόνο ένα βήμα

in our ever-evolving process

στην αέναα εξελισσόμενη διεργασία

of remembering and honoring the dead.

της μνημόνευσης και απόδοσης τιμών στους νεκρούς.