Bruce Schneier: The security mirage

Bruce Schneier: Güvenlik İllüzyonu

Çeviri: Diba Szamosi Gözden geçirme: Sancak Gülgen

Güvenlik iki farklı şeydir:

So, security is two different things:

hem histir hem de gerçeklik.

it's a feeling, and it's a reality.

Ve bunlar birbirinden farklıdır.

And they're different.

Güvende olmasanız bile

You could feel secure even if you're not.

güvende hissedebilirsiniz.

And you can be secure

Öyle hissediyor olmasanız bile

even if you don't feel it.

güvende olabilirsiniz.

Really, we have two separate concepts

Cidden, elimizde iki ayrı kavram var

mapped onto the same word.

ve ikisi de aynı kelimeyle tanınıyor.

And what I want to do in this talk is to split them apart --

Ve bu konuşmada yapmak istediğim

bu ikiliyi birbirinden ayırmak --

figuring out when they diverge and how they converge.

nasıl birbirlerinden ayrılıp

nasıl birleştiklerini anlatarak.

And language is actually a problem here.

Ve dil aslında burada bir problem.

Bahsedeceğimiz kavramları anlatmak için

There aren't a lot of good words

yeterince doğru kelime bulunmuyor.

for the concepts we're going to talk about.

Güvenliğe ekonomik açıdan

So if you look at security from economic terms,

bakacak olursanız,

bir değiş tokuş gibidir.

it's a trade-off.

Güvenliğe ulaştığınız her an,

Every time you get some security, you're always trading off something.

karşılığında birşey verirsiniz.

Şahsi bir karar da olabilir --

Whether this is a personal decision --

evinize soygun alarmı taktırmak gibi --

whether you're going to install a burglar alarm in your home --

ulusal bir karar da -- yabancı bir ülkede nereyi işgal edeceğiniz gibi --

or a national decision,

where you're going to invade a foreign country --

karşılığında birşeyler verirsiniz,

you're going to trade off something: money or time, convenience, capabilities,

para, zaman, kolaylık, yetenek,

ya da temel özgürlüklerinizi.

maybe fundamental liberties.

And the question to ask when you look at a security anything

Br güvenlik alanına bakıp da soracağınız soru

is not whether this makes us safer,

bizi daha güvende yapıp yapmayacağı değil,

bir değiş tokuşa değip değmeyeceği olur.

but whether it's worth the trade-off.

You've heard in the past several years, the world is safer

Geçen birkaç yıdır duyuyorsunuz,

dünya Saddam Hüseyin artık iktidarda olmadığı için daha güvenli.

because Saddam Hussein is not in power.

Doğru olabilir, ama tamamen alakalı değil.

That might be true, but it's not terribly relevant.

Asıl soru şu: buna değdi mi?

The question is: Was it worth it?

Kendi muhakemenizi yapabilir,

And you can make your own decision,

and then you'll decide whether the invasion was worth it.

ve yapılan çıkarmaya değip değmediğine karar verebilirsiniz.

İşte güvenliği böyle tanımlarsınız --

That's how you think about security: in terms of the trade-off.

değiş tokuş esasına dayalı olarak.

Now, there's often no right or wrong here.

Aslında burada doğru ya da yanlış yoktur.

Kimimiz evimize soygun alarmı kurdururuz,

Some of us have a burglar alarm system at home and some of us don't.

kimimiz gerek görmeyiz.

And it'll depend on where we live,

Be da nerede yaşadığımıza bağlıdır,

yalnız mı yoksa ailemizle mi yaşadığımıza,

whether we live alone or have a family,

ne kadar değerli eşyamız olduğuna,

how much cool stuff we have,

how much we're willing to accept the risk of theft.

soyulma riskini göze alabilmemize

bağlıdır.

In politics also, there are different opinions.

Poltikada da,

farklı görüşler vardır.

A lot of times, these trade-offs are about more than just security,

Bir çok defa, bu değiş tokuşlar

güvenlikten daha mühimdir.

and I think that's really important.

Ve bence de bu çok önemlidir.

Now, people have a natural intuition about these trade-offs.

Şimdi, insanların bu değiş tokuşlarla

ilgili doğal bir içgüdüleri vardır.

We make them every day.

Hergün bunları yapıyoruz --

Last night in my hotel room, when I decided to double-lock the door,

dün akşam otel odamda,

kapımı iki defa kilitlemeye karar verdiğimde,

or you in your car when you drove here;

ya da siz arabanızla buraya gelirken,

yemeğe gittiğimizde

when we go eat lunch

and decide the food's not poison and we'll eat it.

yemeğin zehirli olmadığına karar verip yediğimizde.

We make these trade-offs again and again,

Bu değiş tokuşları tekrar tekrar yapıyoruz,

günde defalarca.

multiple times a day.

Bazen yaptığımızın farkına bile varmayız.

We often won't even notice them.

They're just part of being alive; we all do it.

Yaşamımızın bir parçası; herkesin yaptığı bir şey.

Her canlının yaptığı birşey.

Every species does it.

Imagine a rabbit in a field, eating grass.

Bir tavşanı düşünün, tarlada otları yiyor,

ve tavşan bir tilki görür.

And the rabbit sees a fox.

That rabbit will make a security trade-off:

O tavşan güvenlik değiş tokuşu yapacaktır.

"Should I stay, or should I flee?"

"Kalsam mı, yoksa kaçsam mı?"

Ve bunu düşündüğünüzde,

And if you think about it,

bu takası yapabilen tavşanlar yaşamaya

the rabbits that are good at making that trade-off

will tend to live and reproduce,

ve çoğalmaya devam eder,

and the rabbits that are bad at it

bu takasta başarısız olanlar

will get eaten or starve.

yem olur ya da açlıktan ölür.

So you'd think

Ve siz de, bizim

gezegendeki başarılı canlı türü olarak --

that us, as a successful species on the planet -- you, me, everybody --

sen, ben, hepimiz --

would be really good at making these trade-offs.

bu değiş tokuşta ne kadar başarılı olduğumuzu düşünürsünüz.

Ancak, bu konuda tekrar tekrar

Yet it seems, again and again, that we're hopelessly bad at it.

umutsuzca başarısız oluyoruz.

And I think that's a fundamentally interesting question.

Ve ben bunun çok ilginç bir soru olduğunu düşünüyorum.

I'll give you the short answer.

Size kısa cevabı vereceğim.

The answer is, we respond to the feeling of security

Cevap, bizim gerçeklik yerine güvenlik duygusuna

yanıt vermemiz.

and not the reality.

Now, most of the time, that works.

Çoğu kez, işe yarar.

Most of the time,

Çoğu zaman,

feeling and reality are the same.

hissedilen ve gerçek olan aynıdır.

Certainly that's true for most of human prehistory.

Tarihöncesi insanlarının çoğu

için kesinlikle doğru.

We've developed this ability

Biz bu duyguyu geliştirdik

because it makes evolutionary sense.

çünkü bize evrimsel olarak mantıklı geldi.

Başka şekilde düşünecek olursak

One way to think of it is that we're highly optimized

biz risk kararlarına

bir hayli odaklıyız,

for risk decisions

bu Doğu Afrika dağlıklarında MÖ 100.000lerde

that are endemic to living in small family groups

in the East African Highlands in 100,000 BC.

küçük aile gruplarında yaşayanlar için çok yaygındı.

2010 New York, not so much.

2010 New York'unda o kadar da değil.

Now, there are several biases in risk perception.

Risk algısında birçok önyargı vardır.

Bunun üzerine de birçok deney.

A lot of good experiments in this.

And you can see certain biases that come up again and again.

Ve belli başlı önyargılarla tekrar tekrar karşılaşıldığını görürsünüz.

Dördünü anlatacağım

I'll give you four.

We tend to exaggerate spectacular and rare risks

Dikkat çekici ve çok az rastlanan tehlikeleri abartmaya meyilliyiz

yaygın riskleri de küçük görmeye --

and downplay common risks --

mesela uçağa karşı araba.

so, flying versus driving.

The unknown is perceived to be riskier than the familiar.

Bilinmeyen, alışkın olduğumuzdan

daha tehlikerli olarak algılanır.

Buna bir örnek,

One example would be:

people fear kidnapping by strangers,

yabancılar tarafından kaçırılmaktan korkan insanlar,

when the data supports that kidnapping by relatives is much more common.

veriler tanıdıklar tarafından kaçırılmanın daha yaygın olduğunu söylüyor.

Bu çocuklar için geçerli.

This is for children.

Third, personified risks are perceived to be greater

Üçüncüsü, kişileştirilmiş tehlikeler

anonim olanlardan daha büyük algılanırlar.

than anonymous risks.

So, Bin Laden is scarier because he has a name.

Yani Bin Laden ismi olduğu için daha korkutucudur.

Dördüncüsü

And the fourth is:

people underestimate risks in situations they do control

insanlar kontrol edebildikleri

durumlardaki tehlikeleri küçümser,

kontrollerinde olmayan durumları büyütürler.

and overestimate them in situations they don't control.

So once you take up skydiving or smoking,

Paraşüt atlama ya da sigara içmeye başladığınızda,

you downplay the risks.

tehlikeyi küçümsersiniz.

Bir risk sizi vurduğunda -- terörizm buna iyi bir örnek --

If a risk is thrust upon you -- terrorism is a good example --

durumu büyütürsünüz, çünkü sizin kontrolünüzde olmadığını hissedersiniz.

you'll overplay it,

because you don't feel like it's in your control.

There are a bunch of other of these cognitive biases,

Buna benzer birkaç tane daha önyargı vardır, kavramsal yargılar,

that affect our risk decisions.

ve risk kararlarımızı etkilerler.

There's the availability heuristic,

Sezgilerin geçerliliği diye birşey var,

kısaca birşeylerin ihtimalini

which basically means we estimate the probability of something

örneklerinin akla ne kadar kolay

by how easy it is to bring instances of it to mind.

geldiğiyle ölçmemiz anlamına gelir.

So you can imagine how that works.

Bunun nasıl işlediğini tahmin edebilirsiniz.

If you hear a lot about tiger attacks, there must be a lot of tigers around.

Eğer çok sık kaplan saldırısı duyuyorsanız, etrafta çok kaplan var demektir.

Aslan saldırılarını duymuyorsanız, etrafta pek aslan yoktur.

You don't hear about lion attacks, there aren't a lot of lions around.

Bu gazetelerin icadına kadar işe yarıyordu.

This works, until you invent newspapers,

because what newspapers do is repeat again and again

Çünkü gazetelerin tüm yaptığı

az görülen riskleri tekrar tekrar

yazmaktır.

rare risks.

I tell people: if it's in the news, don't worry about it,

Her zaman söylerim, eğer haberlerde çıktıysa, korkmayın.

Çünkü tanımı böyle,

because by definition, news is something that almost never happens.

haberler, neredeyse hiç olmayan şeylerden oluşur.

(Kahkahalar)

(Laughter)

When something is so common, it's no longer news.

Eğer birşey çok yaygınsa, artık haber olmaktan çıkar --

Car crashes, domestic violence --

araba kazaları, ev içi şiddeti --

those are the risks you worry about.

endişelendiğiniz riskler bunlar.

We're also a species of storytellers.

Biz ayrıca hikaye anlatan bir türüz.

We respond to stories more than data.

Hikayelere verilerden daha çok önem veriyoruz.

And there's some basic innumeracy going on.

Ve olup biten aslında çok basit bir yanlış hesaplama.

I mean, the joke "One, two, three, many" is kind of right.

Yani, "Bir, iki, üç, çok fazla" dedikleri çok doğru.

Küçük rakamlarla aramız iyi.

We're really good at small numbers.

One mango, two mangoes, three mangoes,

Bir mango, iki mango, üç mango,

10,000 mangoes, 100,000 mangoes --

10.000 mango, 100.000 mango--

it's still more mangoes you can eat before they rot.

çürümeden yiyebileceğimizden hala çok fazla.

So one half, one quarter, one fifth -- we're good at that.

O zaman yarım, çeyrek, beşte biri -- işte bunlar daha iyi.

Milyonda bir, milyarda bir --

One in a million, one in a billion --

ikisi de neredeyse hiç demek.

they're both almost never.

So we have trouble with the risks that aren't very common.

Yani çok yaygın olmayan risklerle

hep sorun yaşıyoruz.

And what these cognitive biases do

Bu kavramsal önyargıların yaptığı ise

is they act as filters between us and reality.

bizimle gerçeklik arasında bir perde oluşturmak.

Ve bunun sonucunda

And the result is that feeling and reality get out of whack,

hislerimizle gerçeklik hızla ayrılıp,

farklılaşıyorlar.

they get different.

Now, you either have a feeling -- you feel more secure than you are,

Artık ya hissediyorsunuzdur -- olduğunuzdan daha güvenli hissediyorsunuzdur.

Güvende olduğunuza dair yanlış bir hisse kapılırsınız.

there's a false sense of security.

Ya da,

Or the other way, and that's a false sense of insecurity.

güvende olmadığınıza dair yanlış hisse kapılırsınız.

"Güvenlik tiyatroları"yla ilgili çok sık yazarım,

I write a lot about "security theater,"

which are products that make people feel secure,

insanları güvende hissettiren ancak bu konuda

but don't actually do anything.

hiç birşey yapmayan ürünler.

There's no real word for stuff that makes us secure,

Kendimizi güvende hissettiren anncak güvenliğimizi

sağlamayan şeyler için gerçek bir kelimemiz yok.

but doesn't make us feel secure.

Belki de CIA'in yapması gereken şey budur.

Maybe it's what the CIA is supposed to do for us.

So back to economics.

Ekonomiye geri gelelim.

If economics, if the market, drives security,

Ekonomi, pazar güvenlik sağlarsa,

and if people make trade-offs based on the feeling of security,

ve insanlar güven hissi için

değiş-tokuşa devam ederse,

then the smart thing for companies to do for the economic incentives

akıllı şirketlerin ekonomik teşvik için

yapmaları gereken şey

is to make people feel secure.

insanları güvende hissettirmektir.

And there are two ways to do this.

Ve bunu yapmanın iki yolu vardır.

One, you can make people actually secure

Biri, insanların güvenliğini sağlamak

ve farketmelerini ummak.

and hope they notice.

Or two, you can make people just feel secure

Diğeri, insanların sadece güvende hissetmelerini sağlayıp

and hope they don't notice.

farketmemelerini ummak.

Right?

So what makes people notice?

Peki insanların farketmesini ne sağlar?

Bazı şeyler var:

Well, a couple of things:

understanding of the security,

güvenliğin, risklerin ve tehditlerin

ve alınan önlemlerin ne olduğunu anlamak,

of the risks, the threats,

ve bunların işleyişini öğrenmek.

the countermeasures, how they work.

But if you know stuff, you're more likely

Bunları biliyorsanız,

hislerinizin gerçeklikle uyuşmasını başarmanız daha olasıdır.

to have your feelings match reality.

Yeterince gerçek örnekler yardımcı olabilir.

Enough real-world examples helps.

Hepimiz yaşadığımız yerlerdeki suç oranlarını biliriz,

We all know the crime rate in our neighborhood,

because we live there, and we get a feeling about it

çünkü orada yaşıyoruz ve burayla ilgilli hislerimiz

that basically matches reality.

çoğunlukla gerçeklikle eşleşir.

Güvenlik tiyatrolarına

Security theater is exposed

when it's obvious that it's not working properly.

işe yaramadığı kesin olduğunda maruz kalırız.

Pekala, insanların farketmemesini ne sağlar?

OK. So what makes people not notice?

Well, a poor understanding.

Tabi ki, az bilgi sahibi olmak.

If you don't understand the risks, you don't understand the costs,

Eğer riskleri bilmezseniz, neye malolacağını da anlayamazsınız,

you're likely to get the trade-off wrong,

bu yüzden doğru takası yapamazsınız,

and your feeling doesn't match reality.

ve hisleriniz gerçeklikle eşleşmez.

Not enough examples.

Örnekler yeterli değil.

There's an inherent problem with low-probability events.

Düşük ihtimalli olaylarla ilgili

doğal bir problem var.

If, for example, terrorism almost never happens,

Mesela,

terörizm neredeyse hiç olmasaydı,

it's really hard to judge the efficacy of counter-terrorist measures.

terör karşıtı önlemlerin

etkinliğini ölçmek zorlaşırdı.

This is why you keep sacrificing virgins,

Bakireleri kurban etmeye devam etmenizin,

ve ünikornlardan korunma yönteminizin işe yaramasının asıl sebebi budur.

and why your unicorn defenses are working just great.

There aren't enough examples of failures.

Yeterince başarısız olma örneğiniz yoktur.

Ayrıca, meseleleri gizleyen hisler --

Also, feelings that cloud the issues --

the cognitive biases I talked about earlier: fears, folk beliefs --

daha önce bahsettiğim kavramsal önyargılar,

korkular ve halk inanışları,

basically, an inadequate model of reality.

gerçekliğin yetersiz birer modelleridirler.

O zaman durumu biraz daha karmaşıklaştıralım.

So let me complicate things.

I have feeling and reality.

Elimde hisler ve gerçeklik var.

I want to add a third element. I want to add "model."

Üçüncü bir element daha ekleyelim: bir model ekleyelim.

Feeling and model are in our head,

Model ve duygular kafamızda,

gerçeklik ise dış dünyada.

reality is the outside world; it doesn't change, it's real.

Değişmez; çünkü gerçek.

Feeling is based on our intuition,

Hisler içgüdülerimize dayalıdır.

Model, mantığa.

model is based on reason.

Aradaki temel fark budur

That's basically the difference.

In a primitive and simple world,

Basit ve ilkel bir dünyada,

there's really no reason for a model,

bir modele o kadar da ihtiyaç yoktur.

Çünkü hisler gerçekliğe yakındır.

because feeling is close to reality.

You don't need a model.

Modele ihtiyaç duymazsınız.

But in a modern and complex world,

Ancak modern ve karmaşık bir dünyada,

karşılaştığımız riskleri

you need models to understand a lot of the risks we face.

anlamak için modellerie ihtiyaç duyarız.

There's no feeling about germs.

Mikropları hissetmeyiz.

Bu nedenle anlamak için modele ihtiyaç duyarız.

You need a model to understand them.

Bu model de

This model is an intelligent representation of reality.

gerçeğin iyi uyarlanmış bir temsilidir.

It's, of course, limited by science, by technology.

Tabi ki, bilim ve teknolojinin olanaklarıyla

sınırlıdır.

Hastalıkların mikroplarla bağlantılı olma teorisini

We couldn't have a germ theory of disease

before we invented the microscope to see them.

mikroskop icat edilip de onları görmeden bilemezdik.

It's limited by our cognitive biases.

Kavramsal önyargılarımızla da sınırlıdır.

Ama bu, hislerimizi

But it has the ability to override our feelings.

hükümsüz kılabilir.

Where do we get these models? We get them from others.

Bu modelleri nasıl ediniriz? Diğerlerinden alarak.

We get them from religion, from culture, teachers, elders.

Modelleri dinden, kültürden, öğretmenlerden,

büyüklerimizden ediniriz.

Bir kaç yıl önce

A couple years ago, I was in South Africa on safari.

Güney Afrika'da safarideydim.

The tracker I was with grew up in Kruger National Park.

Grubumuzun rehberi Kruger Ulusal Parkında büyümüş.

He had some very complex models of how to survive.

Hayatta kalmak için oldukça karmaşık modeller edinmiş.

And it depended on if you were attacked by a lion, leopard, rhino, or elephant --

Bu model, bir aslan ya da leopar yada gergedan

ya da fil saldırısana uğramayı --

and when you had to run away, when you couldn't run away,

ve kaçmak zorunda oluşunuzu, ve bir ağaca tırmanmayı bilmeseniz bile

when you had to climb a tree, when you could never climb a tree.

ağaca tırmanmak zorunda oluşunuzu içeriyor.

Ben orada bir gün içinde ölürdüm,

I would have died in a day.

ancak adam orada doğmuş,

But he was born there, and he understood how to survive.

ve hayatta kalma yollarını öğrenmiş.

Bense New York'ta doğdum.

I was born in New York City.

Onu da New York'a getirsem, o da bir gün içinde ölürdü.

I could have taken him to New York, and he would have died in a day.

(Kahkahalar)

(Laughter)

Because we had different models based on our different experiences.

Çünkü biz, farklı deneyimlere bağlı

farklı modeller edinmişiz.

Models can come from the media,

Modellerimiz medyadan ya da

from our elected officials ...

seçilmiş yetkililerimizden gelebilir.

Think of models of terrorism,

Terörizm modellerini düşünün,

child kidnapping,

çocuk kaçırma,

airline safety, car safety.

havayolu ya da araç güvenliğini.

Models can come from industry.

Modeller endüstriden gelebilir.

The two I'm following are surveillance cameras,

Takip ettiğim iki tanesi gözetim kameraları ve

kimlik kartları,

ID cards,

bilgisayar güvenlik modellerimizin çoğu bunlardan geliyor.

quite a lot of our computer security models come from there.

Çoğu modelse bilimden gelir.

A lot of models come from science.

Health models are a great example.

Sağlık modelleri buna iyi bir örnek olur.

Think of cancer, bird flu, swine flu, SARS.

Kanseri bi düşünün, kuş gribi, domuz gribi ve SARS'ı.

All of our feelings of security about those diseases

Bu hastalıklara karşı geliştirdiğimiz

güvenlik hisleri

come from models given to us, really, by science filtered through the media.

bize verilen

medyadın bilimden ayıklayıp sunduğu modellere dayanır.

Yani modeller değişebilir.

So models can change.

Models are not static.

Modeller sabit değillerdir.

As we become more comfortable in our environments,

Çevremizde daha güvende hissetikçe

our model can move closer to our feelings.

modelimiz hislerimize daha çok yaklaşır.

So an example might be,

Örneğin,

elektriğin yeni yaygınlaşmaya başladığı

if you go back 100 years ago,

when electricity was first becoming common,

100 yıl öncesine gidecek olsaydınız

elektrikten ne kadar korkulduğunu görürdünüz.

there were a lot of fears about it.

Kapı zilini çalmaktan korkan insanlar vardı,

There were people who were afraid to push doorbells,

çünkü düğmede elektrik vardı ve bu tehlikeliydi.

because there was electricity in there, and that was dangerous.

Bize gelince, biz elektrik konusunda çok rahatız.

For us, we're very facile around electricity.

Hiç düşünmeden

We change light bulbs without even thinking about it.

ampulleri değiştirebiliyoruz.

Our model of security around electricity is something we were born into.

Elektrik konusunda oluşturduğumuz

bu güven modeliyle büyüdük.

It hasn't changed as we were growing up.

Ve bu sürede bu hiç değişmedi.

And we're good at it.

Ve hepimiz bunda iyiyiz.

Or think of the risks on the Internet across generations --

İnternet risklerinin

nesiller boyunca değişimini düşünün --

how your parents approach Internet security,

anne babanızın internet güvenliğine yaklaşımını,

sizin yaklaşımınızı,

versus how you do,

versus how our kids will.

ve çocuklarınızınkini karşılaştırın.

Models eventually fade into the background.

Modeller zamanla altyapı halini alır.

"Intuitive" is just another word for familiar.

Sezgisel, tanıdık anlamına gelen başka bir sözcüktür.

So as your model is close to reality and it converges with feelings,

Yani, modeliniz gerçekliğe ve

hislerinize yaklaştıkça,

you often don't even know it's there.

orada olduğunu çoğunlukla farketmezsiniz.

Buna bir örnek olarak

A nice example of this came from last year and swine flu.

geçen yılki domuz gribini verebiliriz.

Domuz gribi ilk ortaya çıktığında,

When swine flu first appeared,

ilk haberler aşırı bir tepkiye sebep olmuştu.

the initial news caused a lot of overreaction.

Now, it had a name,

Artık bir ismi de vardı,

which made it scarier than the regular flu,

bu da onu sıradan bir gripten korkutucu kıldı,

even though it was more deadly.

daha ölümcül olmasına rağmen.

And people thought doctors should be able to deal with it.

Ve insanlar, doktorların buna bir çare bulabilmesi gerektiğini düşündü.

So there was that feeling of lack of control.

Bu da kontrol eksikliği duygusuna sebep oldu.

Ve bu iki şey

And those two things made the risk more than it was.

riski olduğundan büyük gösterdi.

As the novelty wore off and the months went by,

Zaman geçip de olay artık eskidiğinde,

there was some amount of tolerance; people got used to it.

daha tahammül edilebilir oldu,

insanlar buna alıştı.

There was no new data, but there was less fear.

Yeni bir bilgi yoktu ama daha az korku vardı.

By autumn,

Sonbaharda,

people thought the doctors should have solved this already.

insanlar artık

doktorların bu işi çözdüklerini düşündüler.

And there's kind of a bifurcation:

İnsanların korku ve kabullenme arasında

people had to choose between fear and acceptance --

aslında korku ve umursamazlık arasında

seçmesi gereken

bir çeşit yol ayrımı vardır --

actually, fear and indifference --

ve çoğunlukla şüpheyi seçerler.

and they kind of chose suspicion.

Ve geçen kış aşı geliştirildiğinde,

And when the vaccine appeared last winter,

bir çok insan --şaşırtıcı bir sayıda--

there were a lot of people -- a surprising number --

who refused to get it.

aşılanmayı reddetti.

And it's a nice example of how people's feelings of security change,

bu da insanların

güvenlik duygularının ve modellerinin nasıl değiştiğine dair iyi bir örnek,

how their model changes,

çok sert bir şekilde

sort of wildly,

with no new information, with no new input.

ve yeni bilgi almaksızın,

yeni bir şey öğrenmeksizin.

Böyle şeyler sık sık olur.

This kind of thing happens a lot.

Bir karmaşadan daha bahsedeceğim.

I'm going to give one more complication.

We have feeling, model, reality.

Hissettiklerimiz, model ve gerçekliğimiz var.

I have a very relativistic view of security.

Benim güvenliğe bakış açım oldukça gerçekçi.

Bu yüzden de bunun gözlemciye bağlı olduğunu düşünüğyorum.

I think it depends on the observer.

And most security decisions have a variety of people involved.

Ve çoğu güvenlik kararları

çok farklı insanları içerir.

And stakeholders with specific trade-offs will try to influence the decision.

Ve bu insanlar

özel değiş-tokuşlarıyla

kararı etkilemeyi deneyecekler.

And I call that their agenda.

Buna onların amacı diyelim.

Ve amaçlarını anlıyorsunuz --

And you see agenda -- this is marketing, this is politics --

bu pazarlama, bu politika --

trying to convince you to have one model versus another,

sizi bir model yerine diğeri için ikna etmeye çalışıyorlar,

trying to convince you to ignore a model

bir modeli görmezden gelmeniz ve hislerinize

and trust your feelings,

güvenmeniz için ikna ediyorlar,

marginalizing people with models you don't like.

beğenmediğiniz modelleri insanlarla sınırlayarak hem de.

This is not uncommon.

Bu çok sık olur.

An example, a great example, is the risk of smoking.

Örneğin, harika bir örnek, sigara içmenin tehlikeleri.

Geçen 50 yıl içinde, sigaranın tehlikeleri

In the history of the past 50 years,

the smoking risk shows how a model changes,

bir modelin nasıl değiştiğini gösterir,

and it also shows how an industry fights against a model it doesn't like.

ve bir endüstrinin beğenmedikleri modelle

nasıl savaştığına örnektir.

Compare that to the secondhand smoke debate --

Bunu daha önce yapılmış sigara tartışmalarıyla kıyaslayın --

muhtemelen 20 yıl geride kalmıştır.

probably about 20 years behind.

Think about seat belts.

Emniyet kemerlerini düşünün.

When I was a kid, no one wore a seat belt.

Ben çocukken, hiçkimse emniyet kemeri takmazdı.

Nowadays, no kid will let you drive if you're not wearing a seat belt.

Şimdi ise, emniyet kemerinizi takmadıysanız

hiçbir çocuk arabayı sürmenize izin vermez.

Compare that to the airbag debate,

Bunu hava yastığı tartışmalarıyla kıyaslayın,

muhtemelen 30 yıl öncesinde kalmıştır.

probably about 30 years behind.

Hepsi model değişimine örnektir.

All examples of models changing.

What we learn is that changing models is hard.

Öğrendiğimiz model değişiminin zor olduğudur.

Modelleri yerinden oynatmak güçtür.

Models are hard to dislodge.

Eğer hislerinize eşitlerse,

If they equal your feelings,

bir modeliniz olduğunun farkına varmazsınız.

you don't even know you have a model.

Ve başka bir kavramsal önyargı da var ki,

And there's another cognitive bias

ben buna onay yargısı diyeceğim.

I'll call confirmation bias,

İnançlarımızı onaylayan bilgileri

where we tend to accept data that confirms our beliefs

kabul etmeye meyilliyizdir ancak

and reject data that contradicts our beliefs.

inançlarımızla çatışan bilgileri reddederiz.

So evidence against our model, we're likely to ignore,

Modelimize karşı olan bir kanıtı

ne kadar ciddi olursa olsun görmezden geliriz.

even if it's compelling.

It has to get very compelling before we'll pay attention.

Dikkatimizi çekmek için daha da ciddileşmesi gerekir.

New models that extend long periods of time are hard.

Uzun zamana yayılan yeni modeller de zorlayıcıdır.

Global ısınma buna iyi bir örnektir.

Global warming is a great example.

80 yılı kapsayan

We're terrible at models that span 80 years.

modelleri anlamakta çok başarısızız.

We can do "to the next harvest."

Bir sonraki hasatı yapabiliriz.

We can often do "until our kids grow up."

Çocuklarımızı yetiştirebiliriz.

But "80 years," we're just not good at.

Ama 80 yıl, işte bunda iyi değiliz.

So it's a very hard model to accept.

Bu nedenle de kabul etmesi zor bir modeldir.

We can have both models in our head simultaneously --

Her iki modeli de aynı anda aklımızda tutabiliriz,

that kind of problem where we're holding both beliefs together,

ya da iki farklı inancı

barındırmamız gibi bir problemi,

ya da kavramsal uyumsuzlukları.

the cognitive dissonance.

Sonunda,

Eventually, the new model will replace the old model.

yeni model eskisinin yerini alacaktır.

Strong feelings can create a model.

Güçlü duygular yeni bir model oluşturabilir.

September 11 created a security model in a lot of people's heads.

11 Eylül bir çok insanın kafasında yeni bir

güvenlik modeli oluşturdu.

Also, personal experiences with crime can do it,

Suçlarla olan kişisel deneyimlerimiz de bunu yapabilir,

kişisel sağlık endişeleri,

personal health scare,

a health scare in the news.

ya da haberlerdeki sağlık sorunları.

Psikiyatristlerin buna flaş lambası etkisi

You'll see these called "flashbulb events" by psychiatrists.

dediğini görürsünüz.

Bunlar anında bir model yaratabilirler,

They can create a model instantaneously,

because they're very emotive.

çünkü duygulara dokunurlar.

So in the technological world,

Yani teknolojik dünyada,

we don't have experience to judge models.

modelleri yargılamaya yetecek

deneyimlerimiz yok.

And we rely on others. We rely on proxies.

Böylece diğerlerine, yakınlarımıza inanıyoruz.

Bu da diğerleri haklı olduğu sürece işe yarıyor.

And this works, as long as it's the correct others.

We rely on government agencies

Bize hangi ilaçların güvenli olduğunu

to tell us what pharmaceuticals are safe.

söyleyen devlet kurumlarına inanıyoruz.

I flew here yesterday.

Buraya dün uçtum.

I didn't check the airplane.

Uçağı kontrol etmedim.

I relied on some other group

Bindiğim uçağın güvenliğini

kontrol eden başka bir gruba inandım.

to determine whether my plane was safe to fly.

We're here, none of us fear the roof is going to collapse on us,

Hepimiz burada, tavanın üstümüze çökmesinden korkmadan oturuyoruz,

kontrol ettiğimiz için değil,

not because we checked,

but because we're pretty sure the building codes here are good.

buradaki binaların

sağlamlığından emin olduğumuz için.

It's a model we just accept

Bu, inanç sayesinde

kabul ettiğimiz bir model.

pretty much by faith.

Ve bu sorun değil.

And that's OK.

Now, what we want is people to get familiar enough with better models,

Şimdi istediğimiz,

insanların daha iyi modelleri

yeterince tanıyabilmesi --

have it reflected in their feelings,

bunu hislerinde yansıtabilmesi --

bu sayede doğru değiş-tokuşları yapabilmeleri.

to allow them to make security trade-offs.

Bunlar olmadığında ise

When these go out of whack, you have two options.

iki seçeneğiniz vardır.

One, you can fix people's feelings, directly appeal to feelings.

İlki, insanların hislerini onarabilirsiniz,

doğrudan hislere odaklanırsınız.

Buna hile denir, ama işe yarayabilir.

It's manipulation, but it can work.

İkincisi, daha dürüst bir şekilde,

The second, more honest way

gerçekten modeli tamir edersiniz.

is to actually fix the model.

Change happens slowly.

Değişim zamanla olur.

The smoking debate took 40 years -- and that was an easy one.

Sigara tartışması 40 yıl sürdü,

ve bu aslında kolay olandı.

Bunlardan bazıları zordur.

Some of this stuff is hard.

Yani cidden zor,

Really, though, information seems like our best hope.

bilgi tek umudumuz gibi görünür.

Ve size yalan söyledim.

And I lied.

Remember I said feeling, model, reality; reality doesn't change?

Hisler, model, gerçeklik dediğimi hatırlıyor musunuz?

Gerçeklik değişmez demiştim. Aslında değişir.

It actually does.

Teknolojik bir dünyada yaşıyoruz;

We live in a technological world;

reality changes all the time.

gerçeklik devamlı değişiyor.

So we might have, for the first time in our species:

Yani karşımızdaki durum şöyle -- türümüzde ilk defa--

feeling chases model, model chases reality, reality's moving --

hisler modeli takip eder, model gerçekliği, ve gerçeklik hareket halindedir --

asla yakalayamayabilirsiniz.

they might never catch up.

We don't know.

Bilemeyiz.

Ama uzun sürede,

But in the long term,

hisler ve gerçeklik mühimdir.

both feeling and reality are important.

And I want to close with two quick stories to illustrate this.

Ve bunu örneklemek için iki kısa hikayeyle bitireceğim.

1982 -- I don't know if people will remember this --

1982'de -- insanların bunu hatırlayacaklarından emin değilim --

Amerika'da Tylenol zehirlenmesinden

there was a short epidemic of Tylenol poisonings

dolayı kısa süreli bir salgın vardı.

in the United States.

It's a horrific story.

Korkunç bir hikaye. Birileri bir şişe Tylenol alıyor,

Someone took a bottle of Tylenol,

içini zehir doldurup, rafa geri koyuyor.

put poison in it, closed it up, put it back on the shelf,

Başka biri bunu satın alıyor ve ölüyor.

someone else bought it and died.

This terrified people.

Bu insanları korkuttu.

There were a couple of copycat attacks.

Buna benzer bir kaç tane daha vaka oldu.

There wasn't any real risk, but people were scared.

Gerçek bir risk hiç olmadı ama insanlar korktular.

And this is how the tamper-proof drug industry was invented.

Ve böylece

açılma güvenlikli ilaç endüstrisi oluştu.

Those tamper-proof caps? That came from this.

Vu güvenlikli kapaklar burdan ortaya çıktı.

It's complete security theater.

Gerçek bir "güvenlik tiyatrosu".

As a homework assignment, think of 10 ways to get around it.

Ev ödevi olarak, bundan kurtulmanın 10 yolunu düşünün.

Her birinize bir şırınga vereceğim.

I'll give you one: a syringe.

But it made people feel better.

Ama bu insanların daha iyi hissetmesini sağladı.

It made their feeling of security more match the reality.

Güvenlik hissinin gerçeklikle

daha çok örtüşmesini sağladı.

Son hikaye, bir kaç yıl önce, bir arkadaşım doğum yaptı.

Last story: a few years ago, a friend of mine gave birth.

Hastanede ziyaretine gittim.

I visit her in the hospital.

It turns out, when a baby's born now,

Farkettim ki, şimdi doğan bebeklere

they put an RFID bracelet on the baby, a corresponding one on the mother,

annelerininkiyle uyuşan

alarmlı dijital bir güvenlik bilekliği takıyorlar,

so if anyone other than the mother takes the baby out of the maternity ward,

yane, annesi hariç biri bebeği yeni doğan bölümünden çıkarırsa,

alarm çalıyor.

an alarm goes off.

Ben de "Oldukça iyiymiş" dedim.

I said, "Well, that's kind of neat.

I wonder how rampant baby snatching is out of hospitals."

"Hastaneden bebek kaçırma ne kadar yaygın

merak ediyorum."

I go home, I look it up.

Eve gittim, araştırdım.

It basically never happens.

Neredeyse hiç olmuyormuş.

(Laughter)

Ama düşündüğünüzde,

But if you think about it, if you are a hospital,

hastanedeyseniz,

and you need to take a baby away from its mother,

ve bebeği annesinden ayırıp bazı testler yaptırmak için

out of the room to run some tests,

odadan çıkarmanız gerekiyorsa,

you better have some good security theater,

sağlam bir güvenlik tiyatrosu düzenleseniz iyi olur,

or she's going to rip your arm off.

yoksa annesi kolunuzu koparabilir.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Yani bizler için bu çok önemli,

So it's important for us,

those of us who design security,

güvenlik tasarımcıları için,

güvenlik politikalarına bakanlar için,

who look at security policy --

or even look at public policy in ways that affect security.

hatta kamu politikalarının

güvenliği etkileyen alanlarına bakanlar için.

Olay sadece gerçeklikte değil, hisle ve gerçeklikte.

It's not just reality; it's feeling and reality.

Önemli olan

What's important

her ikisinin örtüşmesi.

is that they be about the same.

It's important that, if our feelings match reality,

Hislerimiz ver gerçeklik örtüştüğü sürece,

daha iyi güvenlik değiş-tokuşları yapıyoruz.

we make better security trade-offs.

Teşekkürler.

Thank you.

(Applause)

(Alkışlar)