A short history of trans people's long fight for equality | Samy Nour Younes

Çeviri: KUBİLAYHAN DOĞUKAN Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

Why are transgender people suddenly everywhere?

Nasıl oldu da trans bireyler bir anda bu kadar çoğaldı?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

As a trans activist, I get this question a lot.

Bir trans aktivist olarak bu soruyu çokça duyuyorum.

Keep in mind, less than one percent of American adults

Amerikalı yetişkinlerin yalnızca yüzde biri kendilerini

openly identify as trans.

açıkça trans olarak kabul ediyor.

According to a recent GLAAD survey, about 16 percent of non-trans Americans

Son yapılan GLAAD anketine göre, trans olmayan Amerikalıların

ortalama %16'sı, bir trans birey tanıdıklarını belirtiyor.

claim to know a trans person in real life.

So for the other 84 percent, this may seem like a new topic.

Geri kalan %84 için ise bu yeni bir konuymuş gibi görünüyor.

But trans people are not new.

Fakat trans bireyler yeni bir olay değil.

Gender variance is older than you think,

Cinsiyet değişikliği düşündüğünüzden daha eski

and trans people are part of that legacy.

ve trans bireyler bu mirasın bir parçası.

From central Africa to South America to the Pacific Islands and beyond,

Orta Afrika'dan Güney Amerika'ya oradan Pasifik Adaları

there have been populations who recognize multiple genders,

ve daha ötesinde çoklu cinsiyeti kabul eden toplumlar var

and they go way back.

ve bu eskilere dayanıyor.

The hijra of India and Pakistan, for example,

Örneğin, Kama Sutra'da Hindistan ve Pakistan'da hijra denilen

have been cited as far back as 2,000 years ago in the Kama Sutra.

trans bireylerden bahsedilmesi 2000 yıl önceye dayanıyor.

Indigenous American nations each have their own terms,

Amerikan yerlisi ulusların her birinin kendi terimleri var

but most share the umbrella term "two-spirit."

fakat çoğunlukla genel bir terim olan "iki-ruh" kullanılır.

They saw gender-variant people

Değişken cinsiyetli bireyleri

as shamans and healers in their communities,

kendi toplumlarında şaman ve şifacı olarak görmüş

and it wasn't until the spread of colonialism

ve kolonicilik yayılıp onlara aksini öğretene kadar da

that they were taught to think otherwise.

farklı şekilde düşünmemişler.

Now, in researching trans history,

Trans tarihini araştırırken hem trans bireyleri

we look for both trans people and trans practices.

hem de maruz kaldıkları tutumları inceliyoruz.

Take, for example, the women who presented as men

Örneğin, erkek gibi görünen kadınlar

so they could fight in the US Civil War.

Amerika İç Savaşı sırasında savaşmak üzere orduya alındı.

After the war, most resumed their lives as women,

Savaştan sonra çoğu hayatlarına kadın olarak devam etti.

but some, like Albert Cashier, continued to live as men.

Fakat Albert Cashier gibi bazıları erkek olarak yaşamayı tercih etti.

Albert was eventually confined to an asylum

Nihayetinde Albert bir akıl hastanesine kapatıldı

and forced to wear a dress for the rest of his life.

ve hayatının geri kalanında elbise giymeye zorlandı.

(Sighs)

(İç çekişler)

Around 1895, a group of self-described androgynes

1895'lerde kendilerini çiftcinsiyetli olarak tanımlayan bir grup

formed the Cercle Hermaphroditos.

Cercle Hermaphroditos'u kurdu.

Their mission was to unite for defense against the world's bitter persecution.

Misyonları dünyanın acı zulmüne karşı savunma amacıyla birlik olmaktı.

And in doing that, they became one of the earliest trans support groups.

Ve bunu sağlarken en eski trans destek gruplarından biri hâline geldiler.

By the '40s and '50s, medical researchers were starting to study trans medicine,

40'larda ve 50’lerde araştırmacılar trans ilaçları üzerinde çalışmaya başlamışlardı

but they were aided by their trans patients,

fakat bu çalışmalar kadın kıyafeti giymekten dolayı tutuklu olan kişilerle

like Louise Lawrence, a trans woman who had corresponded extensively

geniş kapsamlı yazışmalar yapmış olan

with people who had been arrested for public cross-dressing.

trans kadın Louse Lawrence gibi trans hastalar tarafından finanse edildi.

She introduced sexual researchers like Alfred Kinsey

Lawrence, Alfred Kinsey gibi araştırmacıları

to a massive trans network.

muazzam bir trans ağı ile tanıştırdı.

Other early figures would follow,

Virgina Prince, Reed Erickson

like Virginia Prince, Reed Erickson and the famous Christine Jorgensen,

ve dönüşümünü oldukça halka açık başlıklarla süsleyen

who made headlines with her very public transition in 1952.

ünlü Christine Jorgensen gibi öncüler takip etti.

But while white trans suburbanites were forming their own support networks,

Fakat kenar mahallelerde oturan beyaz trans bireyler kendi destek ağlarını

many trans people of color had to carve their own path.

oluştururken diğer trans bireyler kendi yollarını çizmek zorunda kaldı.

Some, like Miss Major Griffin-Gracy, walked in drag balls.

Bayan Griffin-Gracy gibi bazıları Drag Balls'da sahneye çıktı.

Others were the so-called "street queens,"

Diğerleri cinsel kimliklerinden dolayı

who were often targeted by police for their gender expression

polis tarafından sürekli hedef alınan

ve kendilerini büyük öneme sahip LGBT hakları hareketlerinde en ön sırada bulan

and found themselves on the forefront of seminal events

in the LGBT rights movement.

"sokak kraliçeleri" olarak adlandırılan gruptu.

This brings us to the riots at Cooper Do-nuts in 1959,

Bu bizi 1959'da Cooper Do-nuts'da, 1966'da Compton's Caeteria'da

Compton's Cafeteria in 1966

ve 1969'da ünlü Stonewall Inn'de

and the famous Stonewall Inn in 1969.

isyana götürdü.

In 1970, Sylvia Rivera and Marsha P. Johnson,

1970'de Stonewall'un gazileri

two veterans of Stonewall,

Sylvia Rivera ve Marsha P. Johnson

established STAR: Street Transvestite Action Revolutionaries.

STAR: Street Transvestite Action Revolutionaries'i kurdular.

Trans people continued to fight for equal treatment under the law,

Trans bireyler artan ayrımcılığa, işsizliğe, göz altına alınmaya

even as they faced higher rates of discrimination,

ve yüksek miktarda AIDS salgınıyla karşı karşıya olmalarına rağmen

unemployment, arrests, and the looming AIDS epidemic.

yasalar kapsamında eşitlik için savaşmaya devam ettiler.

For as long as we've been around,

Etrafta bulunduğumuz süre boyunca

those in power have sought to disenfranchise trans people

iktidardaki insanlar bizim olan hayatları yaşamaya cesaret eden trans insanları

for daring to live lives that are ours.

hayatlarından mahrum etmeye çalıştılar.

This motion picture still, taken in Berlin in 1933,

1933'de Berlin'de çekilen bu sinema filmi hâlâ tarih ders kitaplarında

Nazilerin Alman olmadıklarını varsaydıkları eserleri nasıl yaktıklarını

is sometimes used in history textbooks

to illustrate how the Nazis burned works they considered un-German.

örneklemek için zaman zaman kullanılıyor.

But what's rarely mentioned is that included in this massive pile

Ancak nadiren bahsedilen, bu dev yığına dahil edilenlerin arasında

are works from the Institute for Sexual Research.

Cinsel Araştırma Enstitüsü'nün eserlerinin olmasıdır.

See, I just recapped the trans movement in America,

Bakınız, daha az önce Amerika'daki trans hareketinden bahsettim

but Magnus Hirschfeld and his peers in Germany

fakat Magnus Hirschfeld ve Almanya'daki arkadaşları

had us beat by a few decades.

onlarca yıl bizim kazanmamızı sağladı.

Magnus Hirschfeld was an early advocate for LGBT people.

Magnus Hirschfels LGBT toplumunun ilk avukatıydı.

Trans bireyler için bir kitap uzunluğunda olan ilk savunmayı yazdı.

He wrote the first book-length account of trans individuals.

He helped them obtain medical services and IDs.

Sağlık hizmeti ve kimlik almaları hususunda yardımcı oldu.

He worked with the Berlin Police Department

LGBT bireylerine karşı ayrımcılığı sonlandırmak için

to end discrimination of LGBT people,

Berlin Emniyeti ile çalışmalar yaptı

and he hired them at the Institute.

ve LGBT bireyleri enstitüde işe aldı.

So when the Nazi Party burned his library,

Nazi Partisi, kütüphanesini yaktığında,

it had devastating implications for trans research around the world.

dünya genelinde trans bireylere yönelik araştırma sonuçlarını yok etti.

This was a deliberate attempt to erase trans people,

Bu, trans bireyleri ortadan kaldırmak için yapılan kasti bir hareketti

and it was neither the first nor the last.

ve ne ilk ne de sondu.

Bu yüzden ne zaman biri bana trans bireylerin nasıl bir anda

So whenever people ask me why trans people are suddenly everywhere,

bu kadar çoğaldığını sorsa ona hep burada olduğumuzu söylemek istiyorum.

I just want to tell them that we've been here.

These stories have to be told,

Bu hikâyeler zamana gömülen

along with the countless others that have been buried by time.

sayısız diğerleriyle birlikte anlatılmak zorunda.

Not only were our lives not celebrated, but our struggles have been forgotten

Hayatlarımız hatırlanmadığı gibi çabalarımız da unutuldu

and, yeah, to some people, that makes trans issues seem new.

ve evet bazı insanlar için bu, trans meselesini yeni gibi gösteriyor.

Today, I meet a lot of people who think that our movement

Bugün, direnişimizin gelip geçici bir hareket olduğunu düşünen

is just a phase that will pass,

insanlar görüyorum fakat aynı zamanda

but I also hear well-intentioned allies telling us all to be patient,

hepimizin sabırlı olması gerektiğini söyleyen iyi niyetli insanlar da var

because our movement is "still new."

çünkü direnişimiz henüz "çok yeni".

Imagine how the conversation would shift

Hayal edin eğer trans bireylerin ne kadar uzun zamandır

if we acknowledge just how long trans people have been demanding equality.

eşitlik için savaştıklarını anlatsak sohbet nasıl da değişirdi.

Are we still overreacting?

Hâlâ aşırı tepki mi gösteriyoruz?

Should we continue to wait?

Beklemeye devam mı etmeliyiz?

Or should we, for example,

Ya da örneğin katledilen trans kadınlar

do something about the trans women of color who are murdered

ve adaletle hiç yüzleşmeyen katilleri için

and whose killers never see justice?

bir şeyler mi yapmalıyız?

Do our circumstances seem dire to you yet?

Durumumuz size hâlâ vahim görünmüyor mu?

(Sighs)

(İç çekme)

Finally, I want other trans people to realize they're not alone.

Nihayet, diğer trans bireylerin yalnız olmadıklarını fark etmelerini istiyorum.

I grew up thinking my identity was an anomaly that would die with me.

Kişiliğimin benimle ölecek bir aykırılık olduğunu düşünerek büyüdüm.

People drilled this idea of otherness into my mind,

İnsanlar ötekileştirme fikrini aklıma işlediler

and I bought it because I didn't know anyone else like me.

ve ben bu fikri kabullendim çünkü kendim gibi birini tanımıyordum.

Maybe if I had known my ancestors sooner,

Eğer kendi atalarımı daha önce tanısaydım

it wouldn't have taken me so long to find a source of pride

kişiliğimde ve yaşadığım toplumda bir gurur kaynağı bulmam

in my identity and in my community.

bu kadar uzun sürmezdi belki de.

Because I belong to an amazing, vibrant community of people

Çünkü ben diğerleri yapmasa dahi birbirlerinin moralini düzelten,

that uplift each other even when others won't,

çabalarken dahi birbirine göz kulak olan,

that take care of each other even when we are struggling,

her nasılsa bütün olanlara rağmen

that somehow, despite it all,

birbirlerini kutlamak için

still find cause to celebrate each other,

bir yol bulabilen,

to love each other,

birbirlerini sevmek için,

to look one another in the eyes and say,

birbirlerinin gözüne bakıp şunu söylemek için,

"You are not alone.

"Yalnız değilsin.

You have us.

Biz varız.

Ve hiçbir yere gitmiyoruz." diyen kocaman capcanlı bir topluluğa aitim.

And we're not going anywhere."

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)