My failed mission to find God -- and what I found instead | Anjali Kumar

Çeviri: Figen Ergürbüz Gözden geçirme: berat güven

A few years ago,

Birkaç yıl önce,

I set out on a mission to find God.

Tanrı'yı bulma göreviyle yola çıktım.

Now, I'm going to tell you right up front that I failed,

Hemen şunu söyleyeyim, başarısız oldum

which, as a lawyer,

ve bir avukat olduğumdan

is a really hard thing for me to admit.

başarısızlık benim için kabullenilmesi çok zor bir şey.

But on that failed journey,

Ama başarısız olan bu yolculukta

a lot of what I found was enlightening.

birçok aydınlatıcı şey buldum.

And one thing in particular gave me a lot of hope.

Ve özellikle bir şey bana çok umut verdi.

It has to do with the magnitude and significance of our differences.

Bu şey, farklılıklarımızın büyüklüğü ve önemi ile ilgili.

So, I was raised in America by Indian parents -- culturally Hindu,

Amerika'da Hintli bir aile tarafından büyütüldüm--kültürel olarak Hindular

but practicing a strict and relatively unknown religion outside of India

fakat Hindistan dışında pek bilinmeyen katı bir din olan

called Jainism.

Jainizm'e inanıyorlar.

To give you an idea of just how minority that makes me:

Ne kadar küçük bir azınlığın mensubu olduğumu şöyle anlatayım:

people from India represent roughly one percent of the US population;

Hintliler, Amerika nüfusunun kabaca % 1'ini oluşturur;

Hindus, about 0.7 percent;

Hindular yaklaşık %0,7'sini

Jains, at most .00046 percent.

Jainler ise en fazla 100.000'de 46'sını.

To put that in context:

Diğer bir deyişle;

more people visit the Vermont Teddy Bear Factory each year

her yıl Amerika'daki ''Vermont Teddy Bear'' fabrikasını

than are followers of the Jain religion in America.

ziyaret edenlerin sayısı Jain dinine mensup olanlardan daha fazla.

To add to my minority mix, my parents then decided,

Bu küçük karışıklığa ek olarak, ailem şu kararı aldı;

"What a great idea! Let's send her to Catholic school" --

''Onu Katolik okuluna gönderelim. Harika olur!''

(Laughter)

(Kahkahalar)

where my sister and I were the only non-white,

Bütün okuldaki Katolik ve beyaz olmayan

non-Catholic students in the entire school.

tek öğrenci kız kardeşimle bendim.

At the Infant Jesus of Prague School in Flossmoor, Illinois --

Flossmoor,Illinois' daki Infant Jesus of Prague School'da-

yes, that's really what it was called --

evet, adı gerçekten "Prag Bebek İsa Okulu"

we were taught to believe that there is a single Supreme Being

bize ne var ne yok her şeyden sorumlu olan

who is responsible for everything,

tek bir Yüce Varlığın olduğuna

iman etmek öğretildi,

the whole shebang,

from the creation of the Universe to moral shepherding to eternal life.

evrenin yaratılışından tutun, ebedi hayata giden yolu göstermeye kadar.

But at home,

Fakat evde,

I was being taught something entirely different.

tamamen farklı bir şey öğretiliyordu.

Followers of the Jain religion

Jain dinine mensup insanlar

don't believe in a single Supreme Being

tek bir Yüce Varlığa veya Yüce Varlıklardan

or even a team of Supreme Beings.

oluşan bir topluluğa bile inanmazlar.

Instead, we're taught that God manifests

Daha çok, Tanrı'nın

as the perfection of each of us as individuals,

biz bireylerin mükemmeliğinde tezahür ettiği öğretilir

and that we're actually spending our entire lives

ve bütün ömrümüzü Tanrısal, mükemmel kendimiz olma yolunda

striving to remove the bad karmas

karşımıza çıkan kötü karmaları yok etmek için

that stand in the way of us becoming our own godlike, perfect selves.

mücadele ederek harcarız.

On top of that, one of the core principles of Jainism

Üstelik, Jainism' in en temel prensiplerinden biri de

is something called "non-absolutism."

'' mutlakçılık karşıtlığı'' denen şeydir.

Non-absolutists believe that no single person

Mutlakçılık karşıtları hiç kimsenin

can hold ownership or knowledge of absolute truth,

mutlak hakikate veya bilgisine sahip olamayacağına inanır,

even when it comes to religious beliefs.

konu dini itikatler olsa bile.

Good luck testing that concept out

Bu kavramı Katolik okullarındaki

on the priests and nuns in your Catholic school.

papaz ve rahibelerle test edeceklere iyi şanslar.

(Laughter)

(Kahkahalar)

No wonder I was confused

Tabii ki kafam karışıktı

and hyperaware of how different I was from my peers.

ve akranlarımdan farklı olduğumu çok iyi biliyordum.

Cut to 20-something years later,

Kısa kesip 20 küsur yıl sonraya gelirsek,

and I found myself to be a highly spiritual person,

kendimi maneviyatı yüksek bir kişi olarak bulmuştum

but I was floundering.

fakat bocalıyordum.

I was spiritually homeless.

Maneviyatımın bir evi, adresi yoktu.

I came to learn that I was a "None,"

Sonra bir ''Hiçbiri'' olduğumu öğrendim.

which isn't an acronym or a clever play on words,

Bu bir kelime oyunu ya da kısaltma değil

nor is it one of these.

ya da o tür bir şey.

It's simply the painfully uninspired name

Pew Araştırma Merkezi insanlara dini inanç sorduğunda

given to everyone who checks off the box "none"

''Hiçbiri'' seçeneğini işaretleyen

when Pew Research asks them about their religious affiliation.

herkese verilen yavan bir isim.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Now, a couple of interesting things about Nones are:

Hiçbiriler ile ilgili ilginç şeyleri sayarsak;

there are a lot of us,

bizden çok var

and we skew young.

ve dağılımımız genç.

In 2014, there were over 56 million religiously unaffiliated Nones

2014'de, Amerika'da 56 milyonun üzerinde

bir dine bağlı olmayan Hiçbiri vardı

in the United States.

And Nones account for over one-third of adults

ve 18 ila 33 yaş arası yetişkinlerin 3'de 1'inden fazlası

between the ages of 18 to 33.

Hiçbiri olarak görünüyor.

But the most interesting thing to me about Nones

Ancak, Hiçbirilerle ilgili bana en ilginç gelen şey

is that we're often spiritual.

çoğumuz maneviyata düşkünüz.

In fact, 68 percent of us believe, with some degree of certainty,

Aslında, %68'imiz derecesi değişmekle birlikte

bir Tanrı olduğuna inanıyoruz

that there is a God.

We're just not sure who it is.

yalnız kim olduğundan emin değiliz.

(Laughter)

(Kahkahalar)

So the first takeaway for me

Bir Hiçbiri olduğumu anladığımda

when I realized I was a None and had found that information out

yaptığım ilk çıkarım ve öğrendiğim şey

was that I wasn't alone.

yalnız olmadığımdı.

I was finally part of a group in America

Sonunda Amerika'da birçok üyesi olan

that had a lot of members,

bir gruba dâhil olmuştum

which felt really reassuring.

ve bu çok rahatlatıcıydı.

But then the second, not-so-reassuring takeaway

Fakat sonra, o kadar da rahatlık vermeyen ikinci bir bilgi edindim

was that, oh, man, there are a lot of us.

uhu, bizden bir sürü vardı.

That can't be good,

Bu iyi bir şey olamazdı

because if a lot of highly spiritual people are currently godless,

çünkü bu kadar sayıda maneviyata düşkün insan halen tanrısızsa,

maybe finding God is not going to be as easy as I had originally hoped.

belki de Tanrı'yı bulmak sandığım kadar kolay olmayacaktı.

So that is when I decided that on my spiritual journey,

Bu nedenle manevi yolculuğa çıkmaya karar verdiğimde,

I was going to avoid the obvious places

belirli yerlerden uzak durmaya

and skip the big-box religions altogether

ve büyük dinlerin hepsini elemeye karar verdim.

and instead venture out into the spiritual fringe

Bunun yerine kıyıda köşede kalmış medyumlara

of mediums

ve manevi şifacılara

and faith healers

ve "Tanrı" adamlara

and godmen.

bakacaktım.

But remember, I'm a non-absolutist,

Ama unutmayın, ben mutlakçılığa karşı biriyim,

which means I was pretty inclined to keep a fairly open mind,

yani açık fikirli olmaya oldukça meyilliyim

which turned out to be a good thing,

ve bunun iyi bir şey olduğu anlaşıldı;

because I went to a witch's potluck dinner

iki cadıyla arkadaş olduğum

at the LGBT Center in New York City,

New York LGBT merkezinde

where I befriended two witches;

bir cadının ''potluck'' yemeğine gittim.

drank a five-gallon jerrican full of volcanic water

Peru'da bir şamanla 20 litrelik bidondan

with a shaman in Peru;

volkan suyu içtim.

Bir toplantı merkezinde bir azizle kucaklaştım,

got a hug from a saint in the convention center --

she smelled really nice --

gerçekten hoş kokuyordu.

(Laughter)

(Kahkahalar)

chanted for hours in a smoke-filled, heat-infused sweat lodge

Meksika kıyılarında dumanla dolu, sıcak ve havasız

on the beaches of Mexico;

bir buhar kulübesinde saatlerce ilahi söyledim.

worked with a tequila-drinking medium to convene with the dead,

Garip bir şekilde, içlerinde kayın validemin

who oddly included both my deceased mother-in-law

ve hip hop grubu The Roots'un menajerininde de bulunduğu,

and the deceased manager of the hip-hop group The Roots.

ölülerin ruhlarını çağırırken tekila içen bir medyumla çalıştım.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Yeah, my mother-in-law told me she was really happy

Kayın validem, oğlu beni seçtiği için

her son had chosen me for his wife.

çok mutlu olduğunu söyledi.

Duh! But --

Hıı! Ama..

(Laughter)

(Kahkahalar)

Yeah.

Evet.

But the manager of The Roots

Ama The Roots'un menajeri

said that maybe I should cut back on all the pasta I was eating.

makarnayı azaltmamın iyi olabileceğini söyledi.

I think we can all agree

Karbonhidratı azalt diyen

merhum kayın validem olmadığı için kocamın şanslı olduğu konusunda

that it was lucky for my husband that it wasn't his dead mother

hepimizin hemfikir olduğunu umuyorum.

who suggested I lay off carbs.

(Laughter)

I also joined a laughing yoga group out of South Africa;

(Kahkahalar)

Ayrıca Güney Afrika'da kahkahalı bir yoga grubuna katıldım.

witnessed a woman have a 45-minute orgasm --

Bir kadının 45 dakikalık orgazmına şahit oldum,

I am not making this up --

uydurmuyorum,

as she tapped into the energy of the universe --

evrenin enerjisine bağlanıyordu.

I think I'm going to go back there --

Sanırım oraya tekrar gideceğim.

(Laughter)

(Kahkahalar)

called God from a phone booth in the Nevada desert at Burning Man,

Nevada Çölü'nde Burning Man Festivalinde bir telefon kulübesinden Tanrıyı aradım.

wearing a unitard and ski goggles;

Tayt giyip kayak gözlükleri takmıştım

and I had an old Indian guy lie on top of me,

ve üzerime yaşlı bir Hintli uzandı,

and no, he wasn't my husband.

hayır, kocam değildi,

This was a perfect stranger named Paramji,

Paramji adında hiç tanımadığımı biriydi.

and he was chanting into my chakras

O benim yonimi (Sanskritçe: vajina)

as he tapped into the energy forces of the Universe to heal my "yoni,"

iyileştirmek için evrenin enerjisini bana doğru yönlendirirken

which is a Sanskrit word for "vagina."

çakralarıma bir şeyler söylüyordu.

(Laughter)

(Kahkahalar)

I was going to have a slide here,

Burada sizin için bir slayt yapacaktım

but a few people suggested

fakat TED hatta TEDWomen'dan

that a slide of my yoni at TED -- even TEDWomen --

bir kaç kişi, benim yoni slaytının

not the best idea.

iyi fikir olmadığını söyledi.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Very early in my quest,

Tanrıyı sorguladığım ilk yıllarda,

I also went to see the Brazilian faith healer John of God

Brezilya'daki merkezine Brezilyalı şifacı Tanrı'nın John'unu

at his compound down in Brazil.

Now, John of God is considered a full-trance medium,

Bu arada, Tanrı'nın John'u ölü insanlarla konuşabilen

which basically means he can talk to dead people.

tam-transta bir medyum olarak biliniyor.

But in his case, he claims to channel a very specific group

Ama, sizdeki sorunları iyileştirmek için ölü doktorlar

of dead saints and doctors

ve azizlerden oluşan

in order to heal whatever's wrong with you.

çok özel bir grubu yönlendirdiğini iddia ediyor.

And although John of God does not have a medical degree

Her ne kadar Tanrı'nın John'unun herhangi bir tıp eğitimi

or even a high school diploma,

veya bir lise diploması bile olmasa da

he actually performs surgery --

gerçekten ameliyat yapıyor,

the real kind, with a scalpel,

gerçek bir neşterle

but no anesthesia.

ama anestezi kullanmadan.

Yeah, I don't know.

Yani, bilemiyorum.

He also offers invisible surgery, where there is no cutting,

Ayrıca hiç kesik olmayan görünmez ameliyatlar

and surrogate surgery,

ve vekâlet ameliyatı yapıyor.

where he supposedly can treat somebody who is thousands of miles away

İddialara göre binlerce kilometre ötedeki birini, ameliyatı onun sevdiği

by performing a procedure on a loved one.

başka biri üzerinde yaparak tedavi edebiliyormuş.

Now, when you go to visit John of God,

Şimdi, Tanrı'nın John'unu ziyaret etmeye giderseniz

there are all kinds of rules and regulations.

bir sürü kural ve düzenlemeyle karşılaşırsınız,

It's a whole complicated thing,

bayağı karmaşık şeyler,

but the bottom line is that you can visit John of God

fakat sonuçta; Tanrı'nın John'unu ziyaret edebilir

and present him with three things that you would like fixed,

ve ona düzelmesini istediğiniz üç şeyi sunabilirsiniz,

and he will set the dead saints and doctors to work on your behalf

o da sizin adınıza çalışması için

ölü azizleri ve doktorları ayarlar.

to get the job done.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Now, before you snicker,

Siz gülmeye devam edin

consider

ama internet sayfasına göre

that, at least according to his website,

sekiz milyondan fazla kişi

over eight million people --

onu görmeye gitmiş,

including Oprah,

Televizyon Gündüz Kuşağı Tanrıçası

the Goddess of Daytime TV --

Oprah dahil.

have gone to see John of God,

Tanrı'nın John'unu görmeye gitmişler.

and I was pre-wired to keep an open mind.

Açık fikirli olma konusunda önceden eğitimliydim

But to be honest, the whole thing for me was kind of weird and inconclusive,

ama doğrusu bütün bunlar benim için bile acayipti ve inandırıcı değildi

and in the end, I flew home,

ve sonunda eve döndüğümde

even more confused than I already started out.

kafam öncekinden de karışıktı.

But that doesn't mean I came home empty-handed.

Ama bu eve eli boş geldiğim anlamına da gelmiyor.

In the weeks leading up to my trip to Brazil,

Brezilya seyahatimden önceki haftalarda,

I mentioned my upcoming plans to some friends

bazı arkadaşlarıma ve zamanında avukatı olduğum

and to a couple of colleagues at Google,

Google'daki birkaç meslektaşıma

where I was a lawyer at the time.

bu planımdan bahsetmiştim.

And I might have mentioned it to a couple more people

Aslında birkaç kişiye daha bahsetmiş olabilirim,

because I'm chatty,

çünkü geveze biriyimdir.

including my neighbor,

Mesela komşum,

the guy who works at the local coffee shop I go to each morning,

her sabah gittiğim kahve dükkanında çalışan çocuk,

the checkout lady at Whole Foods

Whole Foods'ta kasadaki hanımefendi,

and a stranger who sat next to me on the subway.

metroda yanımda oturan yabancı gibi.

I told each of them where I was going

Onların her birine gideceğim yeri

and why,

ve nedenini söyledim

and I offered to carry three wishes of theirs down to Brazil,

ve onlara üç dileklerini Brezilya'ya götürmeyi, Tanrı'nın John'unu

explaining that anyone going to see John of God

görmeye gidenlerin başkalarının dileğini de vekâlaten götürebildiğini

could act as a proxy for others

ve böylece onları bu yolculuktan kurtarıp

and save them the trip.

dileklerini taşımayı önermiştim.

And to my surprise, my in-box overflowed.

Gelen kutum dolup taştığında şaşırdım.

Friends told friends who told friends,

Herkes arkadaşına söylemiş

and those friends apparently told more friends,

ve bu arkadaşlar da görünüşe göre başka arkadaşlara,

other strangers and the guys at their coffee shops,

diğer kişilere, kahve dükkanındaki arkadaşlara

until it seemed that days before I left for Brazil

ve Brezilya'ya gidene kadar

that there was no one who did not have my email address.

e-posta adresimi öğrenmeyen kalmamış.

And at the time, all I could conclude was that I had offered too much

O zamanlar çıkardığım tek sonuç çok fazla kişiye

to too many.

çok fazla şey önerdiğimdi.

But when I actually reread those messages a few years later,

Fakat birkaç yıl sonra bu mesajları tekrar okuduğumda

I noticed something completely different.

tamamen farklı bir şey fark ettim.

Those emails actually shared three commonalities,

Bu e-postaların üç ortak yönü vardı.

the first of which was rather curious.

Birincisi oldukça ilginçti.

Almost everyone sent me meticulous details about how they could be reached.

Neredeyse herkes onlara nasıl ulaşılacağına dair net detaylar vermişti.

I had told them, or their friends had told them,

Yani ben ya da arkadaşları onlara,

that along with the list of the three things they wanted fixed,

düzelmesini istedikleri üç şeyin listesinin yanı sıra, resimlerine

I needed their photo, their name and their date of birth.

isimlerine ve doğum tarihlerine de ihtiyacım olduğunu söylemişti.

But they gave me full addresses, with, like, apartment numbers and zip codes,

Ama onlar bana kapı no ve posta kodları ile tam adreslerini vermişlerdi,

as if John of God was going to stop by their house

sanki Tanrı'nın John'u onların evine uğrayacak,

and see them in person or send along a package.

onları şahsen görecek veya bir paket gönderecekmiş gibi.

It was as if, in the highly unlikely event that their wishes were granted

Sanki, uzak bir ihtimal olsa bile dilekleri Tanrı'nın John'u

by John of God,

tarafından kabul edilirse,

they just wanted to make sure that they weren't delivered

bunun yanlış adres ya da yanlış kişiye

to the wrong person or the wrong address.

gitmediğinden emin olmak ister gibi.

Even if they didn't believe,

İnanmasalar bile,

they were hedging their bets.

işi sağlama almak istemişlerdi.

The second commonality was just as curious,

İkinci ortak nokta da yine ilgi çekici

but far more humbling.

ama çok daha mütevazi bir şeydi.

Virtually everyone --

Abartısız herkes,

the stranger on the subway,

metrodaki yabancı,

the guy at the coffee shop,

kahve dükkanındaki adam,

the lawyer down the hall,

adliyedeki avukat,

the Jew, the atheist, the Muslim, the devout Catholic --

Yahudi, ateist, Müslüman, dindar Katolik,

all asked for essentially the same three things.

hepsi temelde üç aynı şeyi istemişti.

OK, there were a couple of outliers, and yes, a few people asked for cash.

Tamam, birkaç tane sapkın vardı ve evet bazıları da para istedi

But when I eliminated what were ultimately a handful of anomalies,

ama hepi topu üç beş anormali elediğimde

the similarities were staggering.

benzerlikler çok şaşırtıcıydı.

Almost every single person

Neredeyse herkes ilk olarak

first asked for good health for themselves and their families.

kendileri ve aileleri için sağlıklı bir yaşam istemişti.

Almost universally,

Neredeyse bir bütün halinde,

they next asked for happiness

mutluluk istemişlerdi

and then love,

ve sonra aşk.

in that order:

Sıralama şöyleydi:

health, happiness, love.

sağlık, mutluluk, aşk.

Sometimes they asked for a specific health issue to be fixed,

Bazıları belirli bir sağlık sorununun düzelmesini istemişti

but more often than not, they just asked for good health in general.

ama genel olarak hepsi sağlıklı olmayı istiyordu.

When it came to happiness,

Konu mutluluk olduğunda,

they each phrased it slightly differently,

her biri bunu birazcık farklı anlatmıştı,

but they all asked for the same specific subtype of happiness, too --

ama hepsi mutluluğun aynı alt türünü istemişti.

the kind of happiness that sinks in

Hani içinize işleyip

and sets down roots in your soul;

ruhunuzda hissettiğiniz mutluluğu;

the kind of happiness that could sustain us,

bize güç veren türden mutluluğu,

even if we were to lose absolutely everything else.

her şeyi kaybetmek üzere olsak bile.

And for love,

Aşka gelirsek,

they all asked for the kind of romantic love,

hepsi romantik aşk istemişti,

the soul mate that we read about in epic romantic novels,

büyük romanlarda okuduğumuz bir ruh eşi,

the kind of love that will stay with us till the end of our days.

son günlerimize kadar yanımızda kalan bir aşk.

Sorry, that's my husband.

Kusura bakmayın, o benim kocam.

Crap! Now I forgot my place.

Tüh! Ne dediğimi unuttum.

(Laughter)

(Kahkaha)

(Applause)

(Alkış ve tezahürat)

So by and large,

Genel olarak

all of these friends and strangers,

bütün bu arkadaşlar ve yabancılar

regardless of their background, race or religion,

ırk, din ya da geçmişleri ne olursa olsun

all asked for the same things,

hepsi aynı şeyleri istiyordu,

and they were the same things that I really wanted,

benim istediğim de tam aynı şeylerdi.

the simplified version of the basic human needs

Abraham Maslow ve Manfred Max-Neef gibi sosyal bilimciler

identified by social scientists like Abraham Maslow and Manfred Max-Neef.

tarafından anlatılan temel insan ihtiyaçların basit bir versiyonuydu.

No one asked for answers to the big existential questions

Hiç kimse yola çıkma nedenim olan Tanrının varlığına dair delilleri veya

or for proof of God or the meaning of life like I had set out to find.

hayatın anlamı gibi büyük varoluşsal sorulara cevap istemedi.

They didn't even ask for an end to war or global hunger.

Savaşlara ve dünyadaki açlığa son vermeyi bile dilemediler.

Even when they could have asked for absolutely anything,

Gerçekten akla gelebilecek her şeyi isteyebilecekken,

they all asked for health, happiness and love.

hepsi sağlık, mutluluk ve aşk istedi.

So now those emails had a third commonality as well.

Bu e-postaların üçüncü ortak özelliği;

Each of them ended in the exact same way.

hepsi aynı sonla bitiyordu.

Instead of thanking me for carting their wishes all the way to Brazil,

Dileklerini Brezilya'ya kadar ileteceğim için bana teşekkür etmek yerine

everyone said,

herkes,

"Please don't tell anyone."

''Lütfen kimseye söyleme'' diyordu.

So I decided to tell everyone --

Bu nedenle de herkese söylemeye karar verdim

(Laughter)

(Kahkahalar)

right here on this stage,

ve tam burada, bu sahnede.

not because I'm untrustworthy,

Güvenilmez biri olduğumdan değil,

but because the fact that we have so much in common

çok fazla ortak noktamız olduğu için.

feels especially important for us all to hear, especially now,

Bunları bilmek hepimiz için çok önemli, özellikle şu anda, çünkü;

when so many of the world's problems

dünyadaki problemlerin bu kadar çok

seem to be because we keep focusing on the things that make us different,

olma nedeni, bizi birbirimize bağlayan şeylere değil, bizi farklı yapan şeylere

not on what binds us together.

odaklanıyor olmamız gibi görünüyor.

And look -- I am the first to admit that I am not a statistician,

Ve bakın, baştan söyleyeyim ben bir istatistikçi değilim

and that the data I presented to you that I just accumulated in my in-box

ve size sunduğum verileri sadece gelen kutumdan topladım.

is more anecdotal than scientific, more qualitative than quantitative.

Bilimselden ziyade birer anlatı, öykü, ve sayısaldan çok niteliksel.

It is, as anyone who works with data would tell you,

Verilerle çalışan herkes size aynı şeyi söyleyecektir;

hardly a statistically significant or demographically balanced sample.

bu istatistiksel olarak geçersize yakın, demografik olarak dengesiz bir örneklem.

But nonetheless, I find myself thinking about those emails

Yine de, o e-postaları düşünmeden edemiyorum

every time I reflect back on the bias and prejudice

ve sonra hayatım boyunca karşılaştığım bütün tarafgirlikleri

ve ön yargıları tekrar düşününce

that I've faced in my life,

or when there's another hate crime or a senseless tragedy

veya nefret kusmaları ya da anlamsız trajedileri,

that underscores the disheartening sense

bizim bu farklılıkları aşabileceğimiz konusunda

that our differences might be insurmountable.

cesaretimin kırıldığını hissediyorum.

I then remind myself that I have evidence

Ama sonra kendime bir kanıtım var deyip,

that the humbling, unifying commonality

insan olmanın mütevazi ve birleştirici

sıradanlığını düşünüyorum

of our humanity

is that, even when presented with the opportunity

ve bu sıradanlıkla, aklımıza gelen her şeyi

to ask for anything at all,

isteme şansı bulduğumuzda bile,

most of us want the same things,

hep aynı şeyleri istiyoruz,

and that this is true no matter who we are,

kim olursak olalım bu böyle

what name we call our god,

Tanrımıza hangi adı verirsek verelim,

or which religion, if any, we call home.

hangi dinden olursak olalım, eğer inanıyorsak ona ev diyoruz.

I then also note

Aynı zamanda fark ettim ki

that apparently some of us want these things so badly

bazılarımız bu şeyleri o kadar çok istiyor ki

that we would email a None,

bir Hiçbirine mail gönderiyor.

a spiritually confused None like me --

Benim gibi ruhani yönden kafası karışık bir Hiçbirine--

some might say otherwise confused as well --

bazıları başka yönlerden de kafası karışık diyebilir--

and that we would seek out this stranger and email her our deepest wishes,

Çünkü çok uzak bir ihtimal olsa bile ne olur ne olmaz diyerek,

just in case there is the remote possibility

dileklerimizin Tanrı değil ama aşağı yukarı öyle olan biri tarafından

that they might be granted by someone who is not a god,

kabul edilebileceğini düşünerek bir yabancıya en derin dileklerimizi

much less our god,

e postayla gönderip medet umuyoruz.

someone who is not even a member of our chosen religion,

Hatta bu kişi bizim dinimizden bile değilken

someone who, when you look at him on paper,

ve kâğıt üzerinde, hiç de bu dilekleri

seems like an unlikely candidate to deliver.

iletmeye namzet biri gibi görünmüyorken.

And so now,

Ve artık

when I reflect back on my spiritual quest,

manevi arayışıma dönüp baktığımda

even though I did not find God,

Tanrı'yı bulamamış olsam da

I found a home in this:

ait olduğum bir yer, ev buldum:

even today, in a world fractured by religious,

Bugün dünyada din, etnisite, siyaset,

ethnic, political, philosophical, and racial divides,

felsefe ve ırk bakımından bölünmüş olsak

even with all of our obvious differences,

ve dış görünüşümüzde farklar olsa bile

at the end of the day,

son tahlilde,

and the most fundamental level,

kökünde ve derininde

we are all the same.

hepimiz aynıyız.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)