How I went from child refugee to international model | Halima Aden

Çeviri: Nihal Aksakal Gözden geçirme: Merve Kılıç

This is me at age seven.

Bu ben yedi yaşındayken.

And this is also me.

Ayrıca, bu da benim.

(Applause and cheering)

(Alkış ve tezahürat)

To be standing here in Kakuma refugee camp feels so surreal,

Burada, Kakuma mülteci kampında olmak gerçeküstüymüş gibi hissettiriyor

and I'm overcome with so much emotion.

ve çok fazla duygunun üstesinden geliyorum.

These very grounds are where I was born

Doğduğum yer burası

and spent the first seven years of my life.

ve hayatımın ilk yedi yılını burada geçirdim.

I think many people are surprised to hear

Kakuma'da muazzam bir şekilde yetiştirildiğimi duyduklarında

that I had a great upbringing here at Kakuma.

birçok insanın şaşırdığını düşünüyorum.

But I was happy,

Fakat mutluydum.

I was smart, I had friends

Zekiydim, arkadaşlarım vardı

ve hepsinden önemlisi, daha iyi bir geleceğe dair umudum vardı.

and above all, I had hope for a brighter future.

That's not to say that we didn't have our obstacles.

Bu bizim engellerimizin olmadığı anlamına gelmez.

I mean, boy were there struggles.

Demek istediğim, çocuklar orada mücadele ediyordu.

I would sometimes get sick with malaria

Bazen sıtma hastalığına yakalanırdım

and didn't always know where our next meal would come from.

ve bir sonraki öğünümüzün nereden geleceğini her zaman bilmezdim.

But the sense of community that is here in Kakuma

Ancak, Kakuma'da bulunan topluluk hissi

and the pride that everyone here possesses

ve buradaki herkesin sahip olduğu gurur

is simply unparalleled.

tek kelimeyle eşsizdi.

When I was younger, I remember conflicts breaking out.

Ben küçükken çatışmaların çıktığını hatırlıyorum.

That tends to happen when people come from different backgrounds

Bu, insanlar farklı kökenden geldiğinde ve aynı dili

and don't speak the same language.

konuşmadığında olma eğilimindedir.

Eventually, Swahili --

Sonunda, Swahili

the main language here --

-buradaki ana dil-

became our common ground.

ortak yönümüz haline geldi.

I made friends with the kids at the camp

Kamptaki çocuklarla arkadaş oldum

and even started embracing some of their cultures,

ve onların kültürlerine özgü bazı şeyleri benimsedim,

celebrating holidays like Christmas even though I was raised Muslim.

hatta Müslüman olarak yetiştirilmeme rağmen Noel gibi bayramları kutladım.

The other kids would embrace my culture as well,

Diğer çocuklar da benim kültürümü sahiplenirdi,

sometimes even praying right alongside me.

bazen benim yanımda dua ederlerdi.

It was easy, as children, to come together,

Çocukken bir araya gelmek kolaydır,

blend all of our beliefs

inançlarımızı eşsiz bir

to form our own unique, multicultural environment.

çok kültürlü alan oluşturmak için karıştırmak.

My name is Halima Aden

İsmim Halima Aden

and I'm a black, Muslim, Somali-American from Kenya.

ve siyahiyim, Müslümanım, Kenya'dan Somali-Amerikanım.

(Applause)

(Alkış)

Some have called me a trailblazer --

Bazıları bana öncü derdi.

I was the first Muslim homecoming queen at my high school,

Lisemdeki ilk Müslüman Mezunlar Günü Kraliçesi,

the first Somali student senator at my college

ilk Somalili öğrenci

and the first hijab-wearing woman in many places,

ve çoğu mekanda ilk defa hijab giyen kadın bendim;

like the Miss Minnesota USA beauty pageant,

örneğin Miss Minnesota USA güzellik yarışması,

the runways of Milan and New York Fashion Weeks

Milano ve New York Moda Haftası podyumları

and even on the historic cover of British "Vogue."

ve İngiliz "Vogue"un tarihi kapağında bile.

As you can see,

Gördüğünüz gibi

I'm not afraid to be the first, to step out on my own,

ilk olmaktan, ortaya çıkmaktan, risk almaktan ve şansı aramaktan

to take risks and seek change,

korkmuyorum,

because that's what being a minority is about.

çünkü azınlık olmak budur.

Çeşitliliğin gücü için değişim yaratmak ve insan temsili olmak

It's about using yourself as a vessel to create change

and being a human representation for the power of diversity.

için kendinizi bir gemi olarak kullanmakla ilgilidir.

And now I use my platform to spread an important message of acceptance.

Ve şimdi platformumu önemli bir kabul mesajını yaymak için kullanıyorum.

But it hasn't always been easy.

Fakat hep kolay değildi.

When we first arrived to the United States and made St. Louis, Missouri home,

Birleşik Devletler’e ilk geldiğimizde ve Missouri, St.Louis'e vardığımızda,

I remember asking my mom, "Is this really America?"

Anneme ''Burası gerçekten Amerika mı?'' diye sorduğumu hatırlıyorum.

There were things that were sadly familiar,

Ne yazık ki, geceleri silah sesi duymak

like hearing gunshots at night

ve yoksul sokaklar gibi

and the streets looking impoverished.

benzer şeyler vardı.

But there were things that were also very different.

Ama farklı olan birçok şey de vardı.

Like when I started first grade,

Birinci sınıfa başladığımda,

I noticed how the kids played in groups.

çocukların gruplar halinde oynadığını farkettim.

In America, we call them "cliques."

Amerika'da onlara ''grup'' denir.

Back here, we all played together.

Burada, hep birlikte oynardık.

Gender didn't matter,

Cinsiyet ve ırk

and race most certainly never mattered.

kesinlikle fark etmezdi.

I remember asking myself,

Kendime ''Neden Swahili'yi anlamıyorlar?

"Why don't they understand Swahili?

Swahili, insanları bir araya

Swahili is the language that brings people together."

getiren dildir.'' diye sorduğumu hatırlıyorum.

To make matters worse,

Daha da kötüsü,

the school I was enrolled in didn't have an English immersion program.

kayıt yaptırdığım okulda İngilizce başlangıç programı yoktu.

So everyday I would get up,

Her gün erkenden kalkar,

go to school, sit in my desk

okula gider, sırama oturur

and never learn a thing.

ve asla bir şey öğrenmezdim.

This is when I started losing hope,

Bu umudumu yitirmeye başladığım zamandı

and I wanted nothing more than return to Kakuma,

ve Kakuma mülteci kampına dönmekten başka

a refugee camp.

bir şey istemedim.

Soon, my mother learned that many Somalis found refuge

Çok geçmeden annem birçok Somalili'nin Minnesota'daki küçük bir kasabaya

in a small town in Minnesota.

sığındığını öğrendi.

So when I was eight, we moved to Minnesota.

Sekiz yaşımdayken Minnesota'ya taşındık.

My life changed as I met other students who spoke Somali,

Somalice konuşan diğer çocuklarla tanışınca hayatım değişti,

attended a school that had an English immersion program

İngilizce başlangıç programı olan bir okula kayıt yaptırdım

and found teachers that would go above and beyond,

ve daha ilerisine gidecek öğretmenler buldum,

staying there after school hours and lunch breaks,

okul saatlerinden ve öğle yemeği molasından sonra

dedicated to helping me find success in the classroom.

sınıfta başarılı olmam için beni çalıştırmaya uğraşıyorlardı.

Being a child refugee has taught me that one could be stripped of everything:

Çocuk mülteci olmak bana her şeyden yoksun olunabileceğini öğretti;

food, shelter, clean drinking water,

yiyecek, barınak, temiz içme suyu,

even friendship,

hatta arkadaşlık,

but the one thing that no one could ever take away from you

fakat birinin sizden alamayacağı tek şey

is your education.

eğitiminizdir.

So I made studying my top priority

Çalışmayı önceliğim haline getirdim

and soon started flourishing within the classroom.

ve sınıfla birlikte gelişmeye başladım.

As I grew older, I became more aware of others

Yaşım büyüdükçe diğerlerinin benim geçmişime ve

and how they viewed my race and background.

ırkıma bakış açılarının farkına varmaya başladım.

Specifically, when I started wearing the head scarf known as a hijab.

Özellikle, hijab olarak bilinen başörtüsünü takmaya başladığımda.

When I first started wearing it, I was excited.

İlk giymeye başladığımda heyecanlıydım.

I remember admiring my mother's, and I wanted to emulate her beauty.

Anneminkine hayrandım ve onun güzelliğini taklit etmek istedim.

But when I started middle school,

Fakat ortaokula başladığımda

the students teased me about not having hair,

öğrenciler saçım yok diye benimle uğraştılar,

so to prove them wrong,

yanıldıklarını kanıtlamak için

I started showing them my hair --

onlara saçımı göstermeye başladım,

something that goes against my beliefs, but something I felt pressured to do.

inancıma zıt olan fakat yapmak zorunda hissettiğim bir şeydi.

I wanted so badly to fit in at the time.

O zamanlar uyumlu olmayı çok isterdim.

When I reflect on the issues of race, religion, identity,

Konuyu ırk, din, kimliğe yansıttığımda

a lot of painful memories come to mind.

acı verici bir sürü şey hatırlıyorum.

It would be easy for me to blame those of another culture

Acı hissetmeme sebep oldukları için diğer kültürden olanları

for making me feel the pain I felt,

suçlamak benim için kolay olurdu,

but when I think deeper,

fakat daha derin düşündüm.

I also recognize that the most impactful,

Ayrıca başıma gelen en etkili, pozitif,

positive, life-changing events that have happened to me

hayat değiştiren şeylerin

are thanks to those people who are different than me.

benden farklı insanlar sayesinde gerçekleştiğini anladım.

It was at this moment that I decided to step outside of my comfort zone

O an güvenli bölgemden çıkıp başörtüsü ve haşema giyerek

and compete in a pageant wearing a hijab and burkini.

güzellik yarışmasında yarışmaya karar verdim.

I saw it as an opportunity to be a voice for women

Benim gibi olan, yeterince temsil edilmemiş

who, like myself, had felt underrepresented.

kadınların sesi olmak için bir fırsat olarak gördüm.

And although I didn't capture the crown,

Tacı almasam da

that experience opened so many doors for me.

bu deneyim bana bir sürü kapı açtı.

I was receiving emails and messages from women all over the world,

Dünyanın her yerindeki kadınlardan, sadece kendime sadık kalarak

telling me that I've inspired them by simply staying true to myself.

onlara ilham verdiğimi söyleyen mail ve mesajlar aldım.

The other "firsts" kept coming.

Diğer ''ilk''ler yoldaydı.

I was invited to New York City by fashion icon Carine Roitfeld

İlk baş yazım için moda ikonu Carine Roitfeld tarafından

to shoot my very first editorial.

New York'a davet edildim.

It was around this time that I became the first hijab-wearing model,

Bu ilk başörtü takan model olduğum zamanlardaydı

and in my first year,

ve ilk yılımda

I graced the covers of nine fashion magazines.

dokuz moda dergisinin kapağına çıktım.

It was a whirlwind, to say the least.

En abartısız haliyle kasırga gibiydi.

But with all the overnight success,

Fakat ani başarılarımda

there was one thing that remained constant --

aynı kalmaya devam eden tek bir şey vardı;

the thought that this could be what brings me back here to Kakuma,

ev dediğim yere, Kakuma'ya beni götürecek şeyin

the place that I call home.

bu olabileceği düşüncesi.

And just a few months ago, something incredible happened to me.

Birkaç ay önce, en harika şey başıma geldi.

I was in New York City, on a photo shoot,

New York'ta bir fotoğraf çekimindeydim,

when I met South Sudanese model Adut Akech,

Kakuma'da doğmuş olan, Güney Somalili model

who also happened to be born right here in Kakuma.

Adut Akech ile tanıştım.

That experience in itself is the definition of hope.

Bu deneyim, kendi içinde umudun tanımıydı.

I mean, just imagine:

Yani, hayal edin;

two girls born in the same refugee camp,

aynı mülteci kampında doğmuş iki kız,

reunited for the first time on the cover of British "Vogue."

İngiliz ''Vogue''un kapağı için ilk defa bir araya geliyor.

(Applause and cheering)

(Alkış ve tezahürat)

I was given the distinct pleasure of partnering up with UNICEF,

İhtiyacı olan çocuklar için yaptıkları işi ilk elden bilerek

knowing firsthand the work that they do for children in need.

UNICEF'le işbirliği yapmaktan ayrı bir zevk aldım.

And I want you to remember

Şunu hatırlamanızı istiyorum,

that although the children here may be refugees,

buradakiler mülteci olsalar da

they are children.

çocuk.

They deserve every opportunity to flourish, to hope, to dream --

Gelişmek, umut etmek, hayal kurmak, başarılı olmak için

to be successful.

her fırsata sahip olmalılar.

My story began right here in Kakuma refugee camp,

Benim hikayem tam burada, Kakuma mülteci kampında,

a place of hope.

bir umut yerinde başladı.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)